ความคิดเห็นที่ 1 ก่อนอื่นขอกางแผนที่เดินทางในช่วงท้ายสุดนี้ก่อน ครับ หลังจากออกจากวัดพระธาตุสุโทนมงคลคีรี สามัคคีธรรม (ชื่อเต็มๆ) ที่อยู่ไม่ไกลจาก แยก อ.เด่นชัย ก็ใช้ถนนหมายเลข 11 ที่ตรงไปยัง จ.ลำปาง แต่เนื่องจากเป้าหมายต่อไปของเรา คือ สถานีรถไฟผาคัน ซึ่งต้องผ่าน อ.ลอง จ.แพร่ ก่อน เพื่อที่จะได้ย่นย่อเส้นทาง เลยเลือกทางลัดเข้า อ.ลอง ที่ผ่าน ตำบลแม่ปาน  หลังจากถึง อ.ลอง ก็หาทางไปต่อ บ้านผาคัน อีกที ตามเส้นสีชมพูในแผนที่นะครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 09:45:58

ความคิดเห็นที่ 2 เพื่อความสะดวกในการเตือนความจำ ของการไปเที่ยวครั้งต่อไป หรือการตามรอยของเพื่อนๆ ผมเลยขอนำภาพการเดินทางมาให้ชมด้วย มาร่วมชมบรรยากาศด้วยกันนะครับ ภาพซ้าย : ผมดูจากแผนที่ GPS Map แล้ว บ่งบอกว่าใกล้จะถึงทางแยกลัดเข้า อ.ลอง แล้ว ภาพกลาง : มีป้ายบอกทางเข้า ตำบลแม่ปาน ด้านซ้ายมือ เห็นได้ชัดมากครับ ภาพขวา : นี่ไง ถึงแล้วทางเข้า จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 09:53:37

ความคิดเห็นที่ 3 ภาพซ้าย : ไปจอดรถรอเลี้ยวขวาเข้า จะเห็นทางเข้าแบบนี้ เล็กจนดูเหมือนไม่ใช่ ภาพขวา : เมื่อเลี้ยวเข้าไปแล้วก็จะภาพมุมมองแบบนี้ ต้องขออภัยที่ต้องเยิ่นเย้อไปหน่อย แต่สำหรับทางเข้าเล็กๆ แบบนี้ มักจะเลยไปได้สบาย ซึ่งถ้าหากเลยไปแล้ว ก็ยังมีทางลัดอีกตามแผนที่ในคห. 1  แต่ถ้าหากต้องการเข้าสบายๆ ก็ไปเข้าที่แยก ลอง-วังชิ้น เลย ซึ่งก็นับว่าอ้อมไกลมากๆ ครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 09:59:59

ความคิดเห็นที่ 4 ภาพบน : ตอนนี้ผมมาถึง ตำบลแม่ปานแล้ว จอดซื้อน้ำดื่ม ได้กลิ่นเหม็นฉี่แมวติดมาด้วย นั่งรถมาพักหนึ่งจึงได้ค้นหากันใหญ่ว่ากลิ่นมาจากไหน  อ้อ..ถุงใส่ขวดน้ำนี่นา คงมีแมวในร้านค้าฉี่ใส่  เหม็นติดมือจริงๆ ล้างอย่างไรก็ไม่หาย ภาพล่าง : มาถึงแม่น้ำยมแล้วครับ  ช่วงนี้ถือว่าผ่านแก่งหลวงมาแล้ว คราวนี้ไปไม่ทัน ฝากไว้คราวหน้า จะมาดูแม่น้ำยม ที่แก่งหลวงให้ได้ เคยเห็นในเน็ต วิวสวยมากครับ แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 54 10:04:35 จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 10:02:57

ความคิดเห็นที่ 5 ชอบบรรยากาศแบบนี้คะ คิดถึงบ้าน จากคุณ : จุ๋ม (Love Series) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 10:07:51

ความคิดเห็นที่ 6 ภาพบน : รวดเร็วปานกามนิตหนุ่ม  ใกล้จะถึง อ.ลองแล้วครับ เข้าทางนี้แค่สิบกว่ากิโลเมตรเองจากถนนใหญ่ ภาพล่าง : บ้านสวยดีเลยเก็บภาพมาให้ชมกัน จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 10:08:54

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีครับ คุณจุ๋ม (Love Series) : ยินดีต้อนรับ ที่แวะเข้ามาทักทายคนแรกของกระทู้นี้เลยครับ ใช่ครับ ถนนแบบนี้ ชวนให้นึกถึงตอนที่กลับบ้านต่างจังหวัด หรือไม่เยี่ยมญาติต่างจังหวัด  แต่จะมีกี่คนที่ได้บันทึกภาพไว้ในกล้องบ้าง พอเวลาผ่านไป ภาพเหล่านี้ก็เปลี่ยนไปครับ  ในเส้นทางนี้ จะมีหลายแบบให้ดูกัน คอยติดตามชมนะครับ ภาพบน : เข้าเขตเทศบาลแล้ว ป้ายด้านซ้ายมือบอกว่า เมื่อถึงทางแยกหน้า ให้เลี้ยวขวา เพื่อเข้าเมืองครับ ภาพกลาง : ตอนนี้มาถึงถนนหลักของเทศบาล ลองแล้วครับ  ให้เลี้ยวขวานะครับ ภาพล่าง : เลี้ยวขวาไปแล้ว ก็จะเห็นตลาดเทศบาล ลองอยู่ข้างหน้า ให้เลี้ยวซ้ายก่อนถึง ธนาคารกรุงไทย เพื่อตรงไปยังบ้านผาคัน  เอาไว้ขากลับค่อยมาแวะที่นี่ อีกที ครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 10:26:47

ความคิดเห็นที่ 8 ถนนตรงนี้ จะงงๆ ซับซ้อนพอสมควร ให้ดูในแผนที่ คห.1 อีกครั้ง ผมต้องเลี้ยวขวาเพื่อตัดตรงไปยัง บ้านผาคัน ซึ่งตรงจุดนั้นมีวัดสวยๆ ด้วยครับ ถ้ามีเวลาลองแวะเข้าไปไหว้พระและถ่ายภาพกันได้นะครับ ให้เลี้ยวขวาตรงหน้าวัดตามรูปเลย จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 10:34:10

ความคิดเห็นที่ 9 ตามไปเข้าอุโมงค์ต่อครับ  น่าตามรอยไปเหลือเกินครับดูน่าไปเที่ยวมากครับ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 10:35:30

ความคิดเห็นที่ 10 ขอติดตามไปผจญภัยด้วยคนครับ จากคุณ : อยากโตไวไว เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 10:36:05

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีครับ คุณเล็กทาโร่ : ยินดีต้อนรับขึ้นขบวนรถไปด้วยกันครับ แฟนประจำที่ไม่ลืมกัน สวัสดีครับ คุณอยากโตไวไว : เชิญติดตามมาได้เลยครับ การเดินทางครั้งนี้ออกจะยาวไกลไปหน่อย แต่ก็ได้แวะหลายที่เรื่อยๆ ภาพบน : เมื่อเลี้ยวขวาตรงหน้าวัดไผ่ล้อม เข้าไปก็เป็นทางเล็กๆ แบบนี้ แต่ยังโชคดีที่เป็นคอนกรีตเสริมเหล็ก ภาพกลาง : ไม่นานก็มาถึงถนนใหญ่ ที่มาจากอ.วังชิ้น ตัดข้ามถนนสาย 11 ผ่าน อ.ลอง ตรงไปยัง จ.แพร่ ซึ่งนับเป็นทางอ้อม ถ้าเรามาจาก อ.เด่นชัย แต่ถ้ามาจาก จ.ลำปาง ทางนี้ถือว่าใกล้มาก ภาพล่าง : ผมได้ก้มดูหน้าปัทม์น้ำมันรถ พบกว่า ลงไปน้อยกว่าครึ่งถัง เริ่มเกิดความรู้สึกเสียวๆ กลัวจะมีปัญหาให้ต้องลุ้นกันเหมือนตอนที่ไป ช่องเย็น อช.แม่วงก์ คราวนั้น  และเนื่องจากเส้นทางที่จะเข้าไปยัง บ้านผาคันนั้นดูจะเป็นป่าเขา คงไม่มีปั๊มน้ำมันเป็นแน่แท้ ผมเลยตัดสินใจหาปั๊มน้ำมันดีกว่า  ตอนนั้นเป็นเวลาบ่ายสองโมงพอดี ได้สอบถามชาวบ้านแถวนั้นปรากฏว่า ปั๊มน้ำมันอยู่ไกลมาก และมีแห่งเดียวด้วย ตรงปากทางเข้า อ.ลอง ตามในแผนที่ คห.1  ด้วยระยะทางเกือบ 5 กิโลเมตร เสียเวลาไป 15 นาที  ผมเลยเก็บภาพ ทางเข้า ถ้าหากมาจาก อ.ลอง ตามถนนสาย 1023 นี้ด้วย จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 10:58:39

ความคิดเห็นที่ 12 ภาพบน : เลี้ยวเข้ามาแล้ว จุดเริ่มต้นของการเดินทางไปยัง บ้านผาคัน ครับ แหม....ต้นไม้อุดมสมบูรณ์ดีจัง แม้จะเป็นหน้าหนาว  เจอโค้งตัว "เอส" เข้าให้โดยไม่รู้ตัว ภาพกลาง : เข้ามาได้นิดหน่อย ก็เจอเข้ากับเจ้าถิ่นตัวขาวๆ น่าเอ็นดู เราผู้มาเยือนต้องหยุด ให้ทางกับพวกเขาหน่อย ภาพล่าง : ระหว่างนั้นก็ชมวิวภูเขาด้านหลังสวยๆ ไปพลาง  ว่าแต่ วัวฝูงนี้มีเจ้าตัวน้อยหลายตัวเหมือนกันนะครับ   ไม่อยากบอกว่า ลูกวัวเหล่านี้อายุไม่มาก แต่ก็เดินได้สบายๆ ผมเคยเห็นวิดีโอวัวคลอดลูก  วัวพอเกิดมาปุ๊บเขาจะลุกเดินได้ทันที..งง   ต่างกับลูกมนุษย์มาก ที่ช่วยตัวเองไม่ได้เลยกว่าครึ่งปี! จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 11:06:25

ความคิดเห็นที่ 13 มาติดตามดูทัวร์ครับ  สำหรับเรื่องน้ำมันเติมรถ สำหรับพื้นที่ๆ ไม่เคยไปนั้น อย่าได้หวังน้ำบ่อหน้าเลยครับ หากออกนอกเส้นทางสายหลัก เติมไว้เต็มถังจะอุ่นใจกว่า ที่น่าสนใจอีกอย่างหนึ่งคือตัว อ.ลอง จะอยู่ห่างจากสถานีบ้านปินซึ่งเป็นสถานีรถไฟประจำอำเภอประมาณ 6 กม. แถมเป็นชุมชนใหญ่เหมือนกันทั้งคู่ โดยเป็นเทศบาลตำบลทั้งสองแห่ง คือเทศบาลตำบลลอง อยู่ที่ตั้งตลาดและตัวอำเภอ และเทศบาลตำบลบ้านปิน อยู่ที่ชุมชนสถานีบ้านปินครับ ไม่ใช่ว่าลงรถไฟแล้ว จะถึงตัวอำเภอนะครับ ต้องนั่งรถสองแถวต่อไปอีกนิดหนึ่ง  ฮ่าๆๆ จากคุณ : owl2 เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 11:08:43

ความคิดเห็นที่ 14 ภาพบน : ตอนนี้มาถึงสามแยกแล้ว ดูจากแผนที่ในคห.1 ก็คือแยกก่อนถึง ซุ้มหมู่บ้านเค็ม ครับ  ขากลับ ถ้าหากจะไป จ.ลำปาง ก็สามารถขับตรงไปออก ถนนสาย 1023 เลี้ยวขวาออก ถนน 11 ได้เลยครับ สะดวกมากๆ ภาพกลาง : นี่แหละครับ ซุ้มประตูหมู่บ้านเค็ม ชื่อแปลกดี ส่วนใหญ่เราจะคุ้นกับชื่อว่ามีอะไรเค็ม เช่น บ้านน้ำเค็ม เป็นต้น  ชื่อหมู่บ้านเค็มทำให้คิดไปว่า คนที่นี่ คงจะเค็ม...นะครับ...ฮี่ฮี่ แซวเล่นนะ ภาพล่าง : ขับเข้ามาเรื่อยๆ เห็นป้ายหลักกิโลบอกว่า อีก 15 กม.ถึง บ้านผาคัน ไม่ไกลแล้ว แต่ทางเล็ก โค้งไปมา ขึ้นลงเนินเรื่อยๆ  ว่าแต่วิวสวยดี เหมือนย้อนอดีตกลับไปบ้านเดิมที่ต่างจังหวัดตอนที่ผมเป็นด็ก ครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 11:15:51

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีครับ คุณowl2 : ขอบคุณที่เข้ามาเพิ่มเติมข้อมูลให้  เห็นรูปสถานบ้านปินในเว็บ รถไฟดอทคอมแล้ว ทำให้รู้สึกอยากไปเหมือนกัน  ไว้คราวหน้า ทริป สะพานห้วยแม่ต้า แก่งหลวง จะลองแวะเข้าไปดู เพราะคิดว่าคงไม่เสียเวลาเท่าใดนัก เทียบกับครั้งนี้ ที่เข้าไป บ้านผาคัน ครับ ตอนนี้ก็ชมบรรยากาศข้างทางไปพลางๆ นะครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 11:27:00

ความคิดเห็นที่ 16 ภาพบน : ตอนนี้ใกล้จะถึง บ้านผาคันแล้ว เริ่มเห็นบ้านคนข้างทางบ้างแล้ว ภาพล่าง : มาถึงซุ้มประตูบ้านผาคันแล้วครับ แต่ยังไม่ถึงตัวหมู่บ้านนะครับ สังเกตุเห็นตัวอักษรสีขาวที่พ่นลงบนถนน "GAME OVER" หมายถึงอะไร คงมีเกมส์อะไรสักอย่าง ที่นี่ไม่นานมานี้นะครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 11:32:19

ความคิดเห็นที่ 17 ภาพบน : ตอนนี้ผ่านหน้าโรงเรียนบ้านผาคันวิทยา อันเป็นจุดสังเกตุ ทางเข้าไปยังสถานีบ้านผาคัน ซึ่งตอนนั้นผมยังไม่ทราบ เพราะจากแผนที่ในคห.1 นั้น ไม่ปรากฏสัญญลักษณ์สถานีบ้านผาคันเลย มีแต่ ผาคอ ซึ่งเลยจุดตัดทางรถไฟไปอีก ผมเลยคิดว่าต้องข้ามทางรถไฟไปก่อนแน่นอน แต่ในความจริง เมื่อสอบถามชาวบ้านแล้ว พบว่าทางเข้าอยู่ด้านข้างโรงเรียน ตรงซอยก่อนถึง โรงเรียน ซึ่งในภาพไม่ได้ถ่ายไว้  (เพราะรู้สึกงง ไม่แน่ใจว่าตรงไหนกันแน่ ที่เป็นทางเข้าครับ) ภาพล่าง : ตอนนี้ไปดูจุดตัดทางรถไฟกันก่อน นะครับ จากรูปจะเห็นป้ายเตือนรูปรถไฟ 2 อันที่ไม่เหมือนกัน คงมาปักกันคนละที นะครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 11:37:59

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีครับ........... ว่าแล้วดูถนนแล้วคุ้นๆ อ.ลองนี่เอง............ผ่านบ่อยแต่ไม่เคยแวะเลย. จากคุณ : ถนนสายนี้เปรี้ยว เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 12:15:54

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีครับ คุณถนนสายนี้เปรี้ยว : ยินดีต้อนรับ สู่ อ.ลอง ครับ... แสดงว่าคุณมาธุระแถวๆ จ.แพร่ หรือครับ จึงไดผ่านถนนแถวนี้ ดูๆ แล้วไม่น่าเป็นชื่ออำเภอได้เลย  ถ้าเป็นภาษาอังกฤษที่พ้องเสียงกัน ก็คือ Long  แปลว่ายาวๆ น่ะ.... มาต่อกันครับ ภาพซ้าย : เข้าไปใกล้จุดตัดข้ามทางรถไฟ สังเกตุเห็นป้อมตำรวจสวยๆ อยู่ด้านซ้ายทำด้วยไม้สีสวยสด  ทีแรกกะจะเข้าไปสอบถามทางไป สถานีรถไฟแล้ว แต่ไม่เห็นมีใครอยู่ในนั้นเลย ภาพขวา : ถัดไปอีกนิด ก็คือจุดตัดข้ามทางรถไฟครับ ดูสวยดี เพราะมีพื้นหลังเป็นต้นจามจุรี เหมือนกับสวนหย่อมที่ใครมาจัดไว้เลย จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 13:04:19

ความคิดเห็นที่ 20 ณ.ตรงนี้เคยเป็นมุมกล้องพของ คุณ CivilSpice ในเว็บรถไฟดอทคอม ด้วย ครับ แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 54 13:06:43 จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 13:06:14

ความคิดเห็นที่ 21 เดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วมองไปทั้งสองด้านของรางรถไฟดู ภาพซ้าย : มองไปทางทิศเหนือ ใกล้ที่สุด คือ จุดหยุดรถผาคอ แหม..ดันมาชื่อคล้ายกัน สถานีผาคัน เลยทำให้สับสนได้เหมือนกัน พูดไปพูดมา จะกลายเป็น คันคอ..อยากไอ...ไปได้ครับ...ฮิฮิ  เลยไปอีก ก็คือ สถานีปางป๋วย ครับ อ้อ..ก่อนจะถึงปางป๋วย จะผ่านจุดที่รถไฟเคยตกราง มาเมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ.2532 (ตรง สทล.585-586) ห่างจากที่นี่ประมาณ 6 - 8 กิโลเมตรเท่านั้นเอง  มีคนเสียชีวิตถึง 8 คน  ถ้ามีเวลาเหลือก็น่าไปดูเหมือนกันนะ เห็นว่าเขาสร้างศาลเล็กๆ ไว้เป็นที่สังเกตุ ด้วย ภาพขวา : มองไปทางทิศใต้ ก็คือ สถานีผาคัน ครับ แค่ประมาณ กิโลเมตรเดียวเท่านั้น แต่เนื่องจากเป็นทางโค้งเลยมองไม่เห็น  ตอนที่เข้าไปผมเองยังคิดว่า สถานีผาคันอยู่ด้านซ้ายมือด้วยซ้ำไป เลยขับรถเลยเข้าไป แต่ก็มองไม่เห็น เลยต้องจอดถามชาวบ้านครับ สังเกตุให้ดี ว่ารางตรงนี้มี 2 รางคู่ขนาน อาจทำให้คนคิดไปว่า รถไฟรางคู่ มาถึงที่นี่แล้วหรือ....  แต่อันที่จริงๆไม่ใช่นะครับ  รางตรงนี้ยังเป็นส่วนหนึ่งของสถานีรถไฟผาคัน...ฮา  ดูดีๆ ที่ภาพซ้าย จะเห็นการรวมกันของรางอยู่ลิบๆ แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 54 14:13:55 จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 13:16:06

ความคิดเห็นที่ 22 ข้ามไปอีกฝั่ง แล้วหันมาเก็บภาพมุมนี้บ้าง ลืมเก็บภาพตัวอักษรเตือนรถไฟด้านซ้าย เพราะมัวแต่มองหาสถานีรถไฟ ตอนนั้นคิดว่า อยู่ต่อจาก ป้อมตำรวจ ครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 13:18:47

ความคิดเห็นที่ 23 หลังจากนั้นผมก็ได้ขับรถต่อไปอีกเล็กน้อย ก็หาสถานีผาคันไม่เจอสักที เวลาก็ใกล้ 3 โมงเย็นเข้ามาทุกทีแล้ว กลัวจะไปถึงอุโมงค์ห้วยแม่ลานมืดๆ ค่ำๆ อันตรายมาก  เลยตัดสินใจถามชาวบ้านแถวนั้นดู ซึ่งเขาบอกว่าเลยมาแล้ว ตรงร้านขายน้ำแข็งริมถนน  ซึ่งผมขับรถกลับไปหาก็ไม่เจอ เพราะวันนี้เขาหยุดขาย..ฮา  แต่ก็ลองเข้าถนนเล็กๆ ที่แยกไปยังทางรถไฟ ซึ่งไปโผล่ตรงสะพานแรกพอดี ซึ่งแผนที่ใน GPS Map มีอยู่ด้วย (ใน กูเกิ้ลแมพก็มีเช่นกัน)  ทีแรกก็คิดว่าจะเริ่มเดินตรงนี้แต่เสียดายที่ไม่ได้เห็นสถานีผาคัน ก็ไหนๆ มาทั้งทีแล้ว ภาพบน : ทางเข้าอยู่ด้านข้างโรงเรียนผาคันวิทยาในรูปบน คห.17 นั่นแหละ เข้ามาแล้วสักพัก ก็จะเป็นทางลาดลงไปข้างล่าง ให้สังเกตุโคมไฟถนนในวงกลมสีชมพูไว้นะครับ ภาพล่าง : สุดถนนคอนกรีตก็คือ สะพานรถไฟแรก มีทางเล็กๆ ที่รถมอเตอร์ไซด์วิ่งได้ลอดใต้ไป (ถ้าผมจะนำรถเข้าไปก็น่าจะได้ เพราะตอนนี้ดินแห้ง แต่คณะที่มาคงไม่ยอมให้ทำเช่นนั้นแน่ๆ เพราะกลัวไปติดหล่ม หรือตกเหว อะไรที่น่ากลัวๆ ครับ)  ผมก็จำเป็นต้องลงรถไปสอบถามทาง กับคนในบ้านด้านขวามือ  (เผอิญไม่ติดอยู่ในรูป) ซึ่งเขาก็มีไมตรีมากจริงๆ เพราะทางเข้าสถานีรถไฟนั้น ลับแลจริงๆ พูดอย่างไรก็คงไม่เข้าใจ อาจมีคนเคยมาถามแล้ว เขาเลยอาสาไปชี้ทางให้ด้วยตัวเอง.. จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 13:29:50

ความคิดเห็นที่ 24 ภาพบน : เป็นถนนเส้นเดียวกับภาพบน คห.23 แต่คนละด้านกัน สังเกตุโคมไฟริมถนนว่าเป็นอันเดียวกัน  ในภาพจะเห็นผู้มีพระคุณที่ช่วยนำทาง ไปชี้ทางเข้าไปยังสถานีรถไฟผาคันให้ด้วยตัวเอง ต้องขอขอบพระคุณมา ในที่นี้อย่างมาก  เพราะไม่ได้ตอบแทนด้วยสิ่งใดๆ เลย ไม่กล้าให้เงิน กลัวเขาจะหาว่าดูถูกเขา สำหรับน้ำใจ ที่หาได้ยาก (ตอนไป ทีลอซู ชาวบ้านบางคนจะเดินหนี เมื่อเราจอดรถถามทาง  ต่อมาจึงทราบเหตุผลว่า เขาพูดภาษาไทยไม่ค่อยได้ ถามไปก็ไม่รู้เรื่องกัน...ฮา) ภาพล่าง : นี่แหละ ทางเข้าสถานีรถไฟผาคัน ช่างลับแล ลับตาจริงๆ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 13:34:53

ความคิดเห็นที่ 25 ภาพบน : เข้ามาใกล้ๆ ดูอย่างไรก็ไม่น่าจะใช้ทางเข้าไปสถานีรถไฟได้ เหมือนกับทางเข้าบ้านคน หรือทุ่งนามากกว่าครับ ภาพกลาง : เข้ามาแล้วครับ ใจยังคิดมาตลอดว่าใช่ทางเข้าหรือเปล่านี่....  นอกจากไม่มีป้ายบอกใดๆ แล้ว ทางยังเป็นแบบนี้อีก ถ้าเป็นทางเข้าจริง ก็ดูเป็นทางลัดมากกว่าทางจริงๆ ผมเข้าผิดทางหรือเปล่าก็ไม่รู้ ภาพล่าง : ทางเป็นดินลูกรังร่องๆ  นี่ถ้าหากเป็นหน้าฝนคงเข้ามาไม่ได้ อย่างที่คุณ CivilSpice พูดไว้ในเว็บรถไฟดอทคอม ในการเดินทางทริปนั้น ว่าต้องจอดรถไว้ที่จุดตัดทางรถไฟแล้วเดินไปยังสถานีรถไฟแทน  ตอนนี้เห็นตัวสถานีแล้วครับ ช่างซุกซ่อนอยู่ได้แนบเนียนจริงๆ อ้อ..ขอวางลิ้งค์ การเดินทางของคนรักรถไฟไว้อีกครั้ง (อันเดียวกับตอนที่ 1) เพื่อจะได้อ้างอิงสะดวกง่ายๆ ครับ  "เดินฝ่าฝนเพื่อตามฝัน จากผาคันสู่ห้วยแม่ลาน" โดยคุณ CENTENNIAL โพสไว้เมื่อวันที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2550 โน้นครับ http://portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=1265&postdays=0&postorder=asc&start=20 แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 54 13:45:39 จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 13:44:12

ความคิดเห็นที่ 26 หลังจากจอดรถแล้ว จะมองเห็นอาคารสถานีอยู่ฝั่งตรงข้าม หลังคาสีแดงสดมากครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 14:05:11

ความคิดเห็นที่ 27 ไปดูขุนตาลด้วยคนค่ะเอ๊ะมีในทริปหรือเปล่าน้อ จากคุณ : ต้นโมกกับโยกเยก เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 14:09:33

ความคิดเห็นที่ 28 หลังจากร่ำลา เอ๊ย.. บอกคณะที่มาด้วยกันให้รอว่า นานมากๆ ประมาณ 3 ชั่วโมง ผมก็รีบลุยข้ามรางมายังสถานีทันที ภาพซ้าย : มองไปทางเหนือ ก็คือโค้งที่ตรงไปยังจุดข้ามทางรถไฟที่ผมเพิ่งผ่านมา (แทบไม่น่าเชื่อเหมือนกัน เพราะมองไม่เห็นจริงๆ เป็นทางโค้งลับตา) ภาพขวา : ข้างหน้าผมมีป้ายสวยๆ บอกว่า เป็นที่ทำการนายตรวจทาง คนละอันกับ นายสถานีนะครับ  ผมเองไม่ค่อยชื่อนี้เท่าใดนัก จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 14:09:39

ความคิดเห็นที่ 29 หันมามองทางทิศใต้ ก็คือสถานีเต็มๆ ที่เห็นป้ายชื่อสถานีพร้อมๆ กันทั้งสองอันเลย จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 14:16:25

ความคิดเห็นที่ 30 สวัสดีครับ คุณต้นโมกกับโยกเยก : ไม่มีครับ ทริปนี้ไม่ได้ไปขุนตาน ไปแค่ อุโมงค์ห้วยแม่ลาน ที่หลายคนอาจไม่รู้จักครับ แต่อยู่ถัดลงมาจาก อุโมงค์ขุนตาน เป็นอุโมงค์แรกเลย  การเข้าถึงอุโมงค์รถไฟแห่งนี้นี้นับว่ายากสุดๆ ในประเทศไทยครับ (มีทั้งหมด 7 อุโมงค์)  เชิญติดตามต่อได้ครับ เมื่อหันกลับไปดูรถผมที่จอดอยู่ ฝั่งตรงข้าม ตรงนั้นเป็นลานกว้างที่เป็นพื้นดิน ที่มีหญ้าปกคลุมไม่เรียบ ถ้าหากรถเกิดเก ไม่ติดแบบตอนเช้า งานเข้าแน่นอน เพราะเข็นไม่ได้ในสภาพทางขรุขระแบบนี้ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 14:21:18

ความคิดเห็นที่ 31 แฮมมึนมาแล้ว ขออนุญาตปาด และจะบอกว่า ชอบสถานีนี้มาก เพราะเป็นโค้งหักศอกที่สวยงามมากมายจริงๆ ฉะนั้น ขอแชร์รูปด้วยนะครับ จากคุณ : แฮมมึน เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 15:32:03

ความคิดเห็นที่ 32 อันนี้ด้วย จากคุณ : แฮมมึน เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 15:32:29

ความคิดเห็นที่ 33 โึ้งสวยแดดดี จากคุณ : แฮมมึน เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 15:32:54

ความคิดเห็นที่ 34 ภาพซ้าย : มาเดินสำรวจสถานีผาคันกันหน่อย  สถานีแห่งนี้อยู่ห่างจาก จุดหยุดรถผาคอ (เคยเป็นสถานีมาก่อน) 2.76 กิโลเมตรไปทางเหนือ และ ห่างจาก อุโมงค์ห้วยแม่ลาน 4.286 กิโลเมตรไปทางใต้ ครับ  (นับกว่าใกล้กว่า ระยะทางจากจุดตัดรถไฟบ้านปิน มายังอุโมงค์ห้วยแม่ลาน ที่มีระยะทางถึง 9.27 กิโลเมตรเลย) ภาพกลาง : บังเอิญผมไม่ได้เดินเข้าไปในที่พักรอผู้โดยสาร จึงมองป้ายตารางเวลาขบวนรถ(ในวงกลมสีชมพู) ไม่ชัด แต่ก็ขอนำภาพของคุณ CivilSpice ถ่ายไว้ในเว็บรถไฟดอทคอม มาให้ดูเพิ่มเติมนะครับ ว่ามีเพียง 2 ขบวนเท่านั้นที่จอด ขาขึ้นกับขาล่อง ช่วงใกล้ๆเที่ยงเท่านั้นครับ ภาพขวา : เป็นห้องปฏิบัติงานเจ้าหน้าที่สถานีครับ ต้นไม้เยอะดี จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 15:48:23

ความคิดเห็นที่ 35 คุณ MIGAGE ทำ REVIEW ได้ละเอียดสุดๆ ถ่ายรูปทุก SHOT ผู้ร่วมทริปเคยบ่นบ้างมั้ยคะ เพราะตัวเองเวลาไปเที่ยว แล้วคุณแม่ไปด้วยก็จะชอบบ่นว่ากลับบ้านเถอะ ร้อน เหนื่อย อะไรแบบนี้ค่ะ เลยไม่เคยได้ลุยแบบคุณ MIRAGE เลย จากคุณ : เด็กอุดมเดช เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 15:50:18

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณครับ ชอบมากๆทุกครั้งเมื่อได้อ่าน อยากจะบอกว่า แพร่นี่บ้านเกิดของภรรยาผมเลย ไปมาหลายรอบตั้งแต่รถคันแรกจนถึงคันปัจจุบัน ทุกวันนี้ก็ไปๆมาๆ เห็นพี่ไปเที่ยวอำเภอลอง ผมก็เคยไปมาแล้วหลายรอบ เมืองสวย สถานีรถไฟก็สวย สมัยก่อนที่สถานีรถไฟมีก๋วยเตี๋ยวบ้านๆ อร่อยมาก เดี๋ยวนี้ไม่รู้ยังมีอยู่รึเปล่า       แล้วจะติดตามต่อไปเรื่อยๆนะครับ จากคุณ : toom59 เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 16:01:49

ความคิดเห็นที่ 37 สวัสดีครับ คุณแฮมมึน : ขอบคุณที่นำภาพมาแชร์เพิ่มเติมให้  ผมไปเที่ยวนี้ไม่ได้เห็นรถไฟยาวๆ แบบนี้เลย  มีแต่รถสั้นๆ แค่ 3 - 4 ตู้เอง ในรูปคห.31 คงจะเป็นจุดปลายสุดของรางก่อนจะรวมกัน อันเป็นจุดเดียวกับภาพซ้าย ของ คห.21 ที่ผมไปถ่ายตรงจุดตัดรถข้ามนะครับ ในรูป คห.32 น่าจะเป็นด้านเหนือของสถานี มองเห็นได้จากภาพซ้าย คห.28 (สังเกตุป้าย "ว") น่าจะถ่ายตรงเสาห่วงปลอดภัยพอดี เลยมองไม่เห็นเสา ครับ ในรูป คห.33 เป็นภาพมองย้อนไปทางสถานี ซึ่งท้ายขบวนได้เลยจากจุดในคห.32 ไปเล็กน้อย (สังเกตุจาก ต้นจามจุรี) สนุกครับ กับการคาดเดาตำแหน่งต่างๆ ในภาพ  บังเอิญผมไม่ได้เดินมาทางเหนือ  คุณน่าจะมีภาพตรงทางรถข้ามด้วยนะครับ ขอบคุณอีกที วันหน้าถ้าผมมีโอกาสได้ขึ้นรถไฟอีก เวลาผ่านจุดต่างๆ ที่ผมเคยสำรวจมา ผมคงจะรำลึกภาพเก่าๆ อย่างมีความสุขได้เช่นกัน สวัสดีครับ คุณ เด็กอุดมเดช : ขอบคุณที่ชมครับ การถ่ายภาพขณะขับรถ จอดริมถนนบ้าง รถวิ่งบ้าง บ่อยๆ ก็ทำให้ ผู้ร่วมทริปรู้สึกหวาดเสียวเหมือนกัน  สำหรับตอนไปรอนั้น ก็ต้องทำใจไว้ล่วงหน้า เพราะผมได้แจ้งให้ทราบแล้วตั้งแต่ตอนวางแผนเดินทางล่วงหน้าเป็นเดือนๆ ว่า งานนี้มีรอหลายชั่วโมงนะ แต่ก็ชดเชยให้ด้วยการพาไปวัด เพราะผู้ใหญ่ชอบไหว้พระครับ สำหรับคุณแม่ผม ตอนที่ท่านมีชีวิตอยู่ เรื่องเที่ยวป่าเขาเลิกพูดไปเลย ท่านกลัวคนมาจี้มาก ขนาดในอุทยานแห่งชาติ เห็นเด็กวัยรุ่นจับกลุ่มจอดมอเตอร์ไซด์ก็เสียว บอก กลับเถอะๆ แล้วครับ ภาพซ้าย : มาดูสถานีรถไฟต่อกันครับ  ตรงลานด้านหน้า จะมีประติมากรรมภาพนูนต่ำรูปรถจักรไอน้ำ  ผมเห็นในภาพคนรักรถไฟ ในระยะไกลแล้วไม่รู้ว่าเป็นอะไร แถมตอนนั้นมีสีดำด้วย ภาพขวา : เต็มๆ ชัดๆ กับป้ายประเพณี  ซึ่งไม่มีตัวผม หรือใครๆ อยู่ในภาพเลย เพราะไม่มีเวลามาก ต้องรีบเดินแล้วละครับ นี่ก็บ่ายสามโมงกว่าๆ ไปแล้ว  เขาว่าต้องใช้เวลาเกือบ 2 ชั่วโมง ไปกลับก็ 3 ชั่วโมงกว่าแล้ว  ที่สุดเลยครับกับอุโมงค์ห้วยแม่ลานแห่งนี้ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 16:07:54

ความคิดเห็นที่ 38 สวัสดีครับ คุณtoom59 : ยินดีที่คุณชอบ และได้รำลึกถึงอดีตกับ อ.ลอง แห่งนี้  สถานีที่คุณว่าคงหมายถึง บ้านปินใช่ไหมครับ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจาก อ.ลอง  คราวหน้าจะแวะไปเที่ยวบ้างครับ ขอบคุณที่ติดตามชมครับ ตอนนี้หันมองไปทางด้านใต้ของสถานี จะเห็นเส้นทางที่จะต้องเดินไปอีกยาวไกล..... ครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 16:11:09

ความคิดเห็นที่ 39 เริ่มเดินกันแล้วนะครับ เวลา 15:12 น.  ตรงกองรางเหล็กด้านใต้ ผมกับหลานชาย เดินผ่านได้แอบเห็นสะพานไม้เล็กๆ ข้ามลำห้วยไป แสดงว่า ด้านหลังสถานีแห่งนีจะถูกคั่นด้วย ลำห้วยนี้  จึงน่าจะไม่มีถนนทางเข้าจากฝั่งสถานี  (บังเอิญลืมสังเกตุไปว่า ด้านหลังสถานีมีลานจอดรถหรือถนนหรือไม่ ใครเคยไปช่วยบอกด้วย ว่ารถเข้าด้านหลังสถานีได้หรือไม่  หรือจะเข้าได้จากฝั่งตรงข้ามสถานีแบบที่ผมเข้ามาเท่านั้น) จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 16:15:35

ความคิดเห็นที่ 40 แหม..เกือบลืมไป ก่อนออกเดินทางผมได้ทำตารางรายชื่อสถานที่ต่างๆ อ้างตามหมายเลขบนเสาโทรเลข  เพื่อให้มีกำลังใจในการเดินทาง ว่าตอนนี้ถึงตรงไหนแล้ว ซึ่งก่อนจะโพสกระทู้นี้ ผมได้ลากเส้นเป็นแผนที่ โดยทาบกับ แผนที่ในกูเกิ้ลแมพ เพื่อให้ได้สัดส่วนที่ถูกต้อง จะขอนำมากางให้เพื่อนๆ ดู ประกอบการเดินทาง อันจะทำให้การเดินทางครั้งนี้ มีรสชาตมากขึ้น ดีกว่าเดินไปเรื่อยๆ จนกว่าจะถึงอุโมงค์ห้วยแม่ลานครับ (แผนที่นี้ใช้เวลาทำนานพอสมควร เพราะต้องหาข้อมูลสะพานเพิ่มเติมด้วยครับ) เพิ่งมาเห็นว่า ตัวเลขกิโลเมตรที่สถานีรถไฟผาคันผมพิมพ์ผิด ที่ถูกก็คือ 578.464 ครับ ต้องขอโทษด้วย เพราะไม่สามารถกลับไปแก้ไขในภาพได้ แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 54 16:35:59 จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 16:19:17

ความคิดเห็นที่ 41 จากแผนที่จะเห็นว่า เราต้องเดินผ่านสะพานตั้ง 6 แห่ง บางแห่งอยู่ใกล้กับโค้งลับตา ซึ่งทำให้มองไม่เห็นรถไฟที่จะมา จึงทำให้รู้สึกตื่นเต้นกันมาก  (ต้องไม่ลืมว่าผมได้รู้สึกปอดๆ ไปตั้งแต่เจอรถไฟที่อุโมงค์ปางตูบขอบเมื่อวานแล้ว  แหม..ขนาดอุโมงค์ตรงๆ โล่งๆ ยังโดนบีบแตร วิ่งกันแทบไม่ทันเลย)  ผมจึงต้องเรียกว่า เป็นการผจญภัย ไงครับ ผจญกันถึงในอุโมงค์เลย เพราะอุโมงค์ห้วยแม่ลานดันเป็นอุโมงค์โค้งเข้าให้อีก เราจะมองไม่เห็นรถไฟจนกว่าเขาจะเข้ามา......  แค่นึกก็เสียวแล้วครับ จากรูปข้างล่าง ผมได้เริ่มออกเดินทางห่างออกมาจากสถานีผาคัน แล้วหันกลับไปมอง ได้ภาพคล้ายคลึงกับของคุณ Nakhonlampang ที่ถ่ายไว้เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ.2553 (ก่อนผมประมาณ 3 สัปดาห์เอง) อ้อ..เพื่อความสะดวกในการเข้าไปดูข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสะพานต่างๆ ผมขอวางลิ้งค์กระทู้ของเขา "เย้าสายหมอก หยอกสายลม เพลินชมป่า... จากบ้านปิน สู่ผาคัน" ไว้ให้เพื่อนๆดูกันนะครับ http://portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=4943&postdays=0&postorder=asc&start=0 จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 16:30:24

ความคิดเห็นที่ 42 ตามมาชมจากกระทู้ก่อนหน้านี้ครับ ระยะทางเดินไปกลับจากสถานีผาคันไปอุโมงค์ห้วยแม่ลานก็ไกลใช่เล่นนะครับ เบ็ดเสร็จก็เกือบ 9 กม.  ที่จำได้ติดตาตั้งแต่วัยเด็ก ก็คือต้นมะม่วงใหญ่ริมลำห้วยแม่ลาน ที่ยืนต้นเด่นเป็นสง่าอยู่หน้าอุโมงค์ฝั่งเหนือ อายุอานามของต้นไม้ต้นนี้คงสูสีกับอายุของอุโมงค์ เพราะผู้ใหญ่หลายๆ คนที่อายุมากกว่าผม บอกว่าเห็นเป็นต้นใหญ่ๆ แบบนี้มาแล้วตั้งแต่สมัยที่ท่านยังเป็นเด็กแล้ว เวลาผ่านไปหลายปี แต่สภาพแวดล้อมแถวๆ ผาคันและห้วยแม่ลานยังคงเงียบสงบเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ต่างกันแค่ว่าวันนั้นฝนตกปรอยๆ กับวันนี้อากาศแจ่มใสเท่านั้นเอง ขอขอบพระคุณสำหรับข้อมูลและรายละเอียดต่างๆ ที่นำมาให้ชมครับ จากคุณ : ปุ๊กก้า เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 16:57:48

ความคิดเห็นที่ 43 แวะเข้ามาชมค่ะ  ทำให้รำลึกถึงความหลังเมื่อครั้งนั่งรถไฟ จาก กทม. กลับมาเที่ยวบ้านทุกครั้งเลยค่ะ ตอนนี้ไม่ได้นั่งรถไฟหลายปีแล้ว  ทิวทัศน์ 2 ของทางยังสวยเหมือนเดิมค่ะ   ปล.ขอบอกว่า เราก็เป็นคน อ.ลอง  ขอบคุณมากสำหรับรีวิว สถานที่ท่องเที่ยว อ.ลอง  เราคุ้น ๆ ตั้งแต่ทางเข้า บ้านแม่ปานแล้ว  เพราะเป็นทางเข้าบ้านเราพอดีเลย  เราอยู่ในเทศบาล ต.ห้วยอ้อ อ.ลอง ในตัวอำเภอค่ะ  ขับรถกลับบ้านบ่อยเหมือนกันใช้เส้นทางนี้ตลอดค่ะ จากคุณ : ดาวเดฟ เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 17:51:41

ความคิดเห็นที่ 44 ตามมาชมต่อครับ จากคุณ : tiger's nest เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:33:22

ความคิดเห็นที่ 45 ขอลงชื่อทักทายเหมือนเคยก่อนนะคะ แล้วจะกลับมาเก็บรายละเอียดอีกครั้งค่า ^^ จากคุณ : คืนไร้ดาวพราวแสงจันทร์ เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:34:03

ความคิดเห็นที่ 46 สวัสดีครับ คุณปุ๊กก้า : ขอบคุณมากที่เข้ามาเพิ่มเติมข้อมูลให้ เห็นบอกว่าวันนั้นฝนตกปรอยๆ วันนี้อากาศแจ่มใส แสดงว่า คุณเป็นหนึ่งในคณะสำรวจ ของคนรักรถไฟครั้งนั้นนะครับ ยินดีที่รู้จักครับ เรื่องต้นมะม่วงหน้าอุโมงค์ห้วยแม่ลานนี้ สรุปแล้วยังไม่มีใครทราบว่าปลูกตั้งแต่เมื่อใด  ซึ่งอุโมงค์แห่งนี้สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2455 จะครบ 100 ปีก็ปีหน้าแล้ว อาจคาดได้ตามที่คุณบอกว่า ต้นมะม่วงอาจถูกปลูกคู่กับ ที่หยุดรถห้วยแม่ลาน ที่น่าจะมีมาพร้อมๆ กับการสร้างอุโมงค์เสร็จนะครับ สวัสดีครับ คุณดาวเดฟ : ยินดีที่รู้จักคนพื้นที่ อ.ลองครับ นับเป็นการรำลึกการเดินทางโดยรถไฟไปในตัว ปกติคุณคงลงที่สถานีบ้านปินนะครับ (เพื่อนที่ทำงานผมคนหนึ่งตอนนี้ บ้านเดิมเธอก็อยู่ อ.ลอง เธอบอกอย่างนั้นว่ามาทางรถไฟสะดวกกว่ารถยนต์โดยสารมาก) พอดีแวะไปทำธุระหลายชั่วโมง มาต่อกันนะครับ ตอนนี้ คณะของเรา เอ๊ย..ผมกับหลานชายคู่หู ก็ได้มาถึงสะพานแห่งแรกแล้ว ซึ่งนับว่าใกล้ๆ มากๆไม่กี่ร้อยเมตร เอง จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:40:02

ความคิดเห็นที่ 47 สวัสดีครับ คุณtiger's nest  และคุณคืนไร้ดาวพราวแสงจันทร์ : ขอบคุณที่แวะเข้ามาทักทาย แก้เหงา เพราะตอนนี้ยังอยู่คนเดียวที่ ออฟฟิต ครับ ถ้าไม่ไปทำธุระกับเพื่อนป่านนี้ก็คงโพสเสร็จไปแล้ว ครับ สะพานแห่งนี้ คงจำกันได้ว่าเป็นสะพานที่ผมได้เห็นมาแล้วตอนที่เลี้ยวเข้ามาหาสถานี แต่ไม่เจอ เจอสะพานอันนี้ขวางหน้าแทน ในรูปล่าง คห.23  เป็นสะพานที่ยาว 25 เมตร แบบแผงลง (ชื่อเต็ม ตามที่คุณ Wisarut โพสไว้ในกระทู้ของคุณ Nakhonlampang ตามลิ้งค์ในคห.41 ของผมครับ คือ แม่แคร่แผงลง ภาษาอังกฤษเรียกว่า deck plate girder จำง่าย คำว่า plate ก็คือแผ่น มองด้านข้างจากในรูป ล่าง คห.23 จะเห็นชัดว่าเป็นแผ่นเหล็กดำๆ ทอดยาวตลอดแนวเลย) ภาพซ้าย : แต่การเดินครั้งแรกๆ ก็ย่อมทำให้รู้สึกเสียวได้ไม่น้อย ไหนจะกลัวความสูง กลัวไม้หมอนผุหักลงไป กลัวรถไฟ กลัวตาลายลื่น สารพัดจะกลัวครับ ภาพขวา : เมื่อมองไปทางขวามือ จะเห็นจุดจอดรถสอบถามทางไปสถานีของผม ซึ่งเห็นได้ว่าเป็นสุดถนนคอนกรีตจริงๆ เลยมาก็จะเป็นทางลูกรังเล็กๆ ลอดใต้สะพาน สรุปคือเป็นสะพานข้ามทาง ไม่ใช่สะพานข้ามน้ำ   อ้อ..จากรูป ผมเพิ่งมาเห็นตอนจัดเตรียมภาพ ว่าชาวบ้านคนนำทางเขายืนดูผมด้วยความแปลกใจว่า มาถามหาสถานีแล้วทำไมมาเดินบนสะพานล่ะ... แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 54 21:59:48 จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:52:40

ความคิดเห็นที่ 48 ก่อนจะผ่านไป ขออนุญาตนำภาพของคุณ Nakhonlampang มาลงให้ดูก่อนเป็นภาพสะพานด้านข้าง ที่จะทำให้ทราบว่าเป็นสะพานแบบแผงลง อย่างที่คุณ Wisarut บอก  น่าเสียดายตอนที่ผมไปเดิน มัวแต่ห่วงเรื่องการระยะเวลา กับกลัวรถไฟมา จึงไม่ได้ให้ความสนใจในเรื่องสะพานนัก อีกทั้งคิดว่าเป็นสะพานเล็กๆ ธรรมดาเท่านั้น แต่งานนี้ ต้องยอมรับว่า มาลุยสะพานมากกว่าอุโมงค์จริงๆ เจอเข้าไปตั้ง 6 แห่งแถมยังเป็นทางโค้งลับตา ในบางแห่งด้วย คราวหน้าคงไม่ให้พลาดแบบนี้อีกครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 21:57:55

ความคิดเห็นที่ 49 ภาพซ้าย : เดินมาอีกไม่ถึง 200 เมตร ก็มาเจอสะพานแห่งที่สองแล้ว...  อันนี้บอกได้ว่าเสียวที่สุด เพราะเป็นสะพานที่ยาวที่สุด ยาวถึง 40 เมตร โดยตรงเชิงสะพานเป็นทางโค้งลับตาหลบเข้าไปกับภูเขา งานนี้ มีอึ้ง...ครับ จะไปต่อหรือถอยหลัง...  หลานเองก็มองหน้าผม ในเมื่อผมเป็นผู้นำ จะแสดงความอ่อนแอไม่ได้...หึหึ  เลยต้องก้าวนำลงไปในสะพานทันที โดยบอกให้หยุด เงียบๆ ฟังเสียงรถไฟสัก 5 วินาที  เมื่อแน่ใจก็ลงเดินทันที โดยคิดในใจตลอดเวลาว่า ถ้าอยู่ๆ หัวจักรรถไฟโผล่ออกมาจากทางโค้งข้างหน้า จะทำอย่างไรกัน ขาก็ค่อยๆ เดินไปเรื่อยๆ ชนิดที่ว่า ถ้าโผล่มาตอนนี้น่าจะทัน หรือถอยหลังหนี... ตื่นเต้นมากๆ ครับที่สะพานแห่งนี้ จะเปรียบได้ดั่งขับรถเข้าไปใกล้สี่แยก ที่ไม่มีตัวเลขนับถอยหลัง จะแดงเมื่อใดก็ได้ ถ้าหากแดงขึ้นมาก่อนเราถึงทางแยกจะทำอย่างไร ใจต้องคิดเสมอว่า แดงแล้ว...แดงแล้ว...  จนผมเดินมาใกล้เชิงสะพานอีกด้าน เราจะรู้เองว่า รถไฟมา ก็ยังทัน... โอย..ลุ้นจริงๆ ครับ ไหนจะมองเห็นพื้นข้างล่างใต้สะพานตลอดเวลา กลัวก้าวผิด ลื่น หรือไม้หมอนหักผุลงไป จะทำอย่างไร ตื่นเต้นครับ ภาพขวา : หันหลังกลับไปมองทางสถานีผาคัน ยังคงเห็นอาคารสถานีชัดเจน  และต่อไปก็จะไม่เห็นจนกว่าจะกลับออกมา จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 22:09:00

ความคิดเห็นที่ 50 ปกติผมจะเดินบนไม้หมอนด้านริมนอกราง เพราะตรงกลางมีไม้ผุๆ วางอยู่กลัวพลิก หักลงไปข้างล่างถ้าเผลอไปเหยียบเข้า  ส่วนครั้นจะไปเดินบนแผ่นเหล็กด้านข้างก็ดูหวาดเสียวเกินไป กลัวจะเซหล่นไปข้างล่างได้... แต่ต้องยอมรับว่า ระหว่างเดินผมไม่ทันสังเกตุความแตกต่างระหว่างชนิดของโครงสร้างสะพานเลย ดูเป็นเหล็กแท่งๆ ไปหมด เพราะไม่ได้ไปยืนเล็งด้านข้าง จนกลับมาเห็นในภาพนี้ ว่ามีความแตกต่างกัน คือ สะพานแห่งที่สองนี้เป็นแบบโครงด้านล่าง หรือตามที่คุณ Wisarut บอกไว้ว่า โครงล่าง มีชื่อภาษาอังกฤษว่า deck truss bridge วิธีจำก็คือ คำว่า truss แปลว่าเสา หรือโครงเหล็กโปร่งๆ เป็นแท่ง  ซึ่งขอนำภาพของคุณ Nakhonlampang มาลงให้ดูกัน เพื่อประกอบความรู้ ครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 22:14:49

ความคิดเห็นที่ 51 ภาพบน : ตอนนี้ผมผ่านมาแล้วโดยไม่มีรถไฟมาให้ตกใจเลย หันไปเก็บภาพคู่หู ที่เดินตามมาในลักษณะเดียวกัน แต่อยู่คนละฝั่งของราง สะพานแห่งนี้มีจุดสังเกตุ คือมีแท่งเหล็กเล็กๆ ยื่นออกไปด้านข้างเพื่อรักษาเส้นลวดควบคุมสัญญาณบนเสา มิให้ตกหย่อนลงมา อันเนื่องมาจากความยาวของสะพานนั่นแหละครับ ให้ดูรูปซ้าย ของคห. 49 ภาพล่าง : เดินผ่านมาอีกหน่อยก็เห็นกระปุกจารบีติดรางอันแรก แล้วครับ เยิ้มออกมาข้างนอกมากจริงๆ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 22:18:56

ความคิดเห็นที่ 52 ภาพซ้าย : พอเดินมาพ้นโค้งลับตา (อันเดียวกับที่เชิงสะพานแห่งที่สองยาวๆ นั่นแหละ) ก็มาเจอเข้ากับสะพานโค้ง  โอ..เล่นเสียวกันแบบตรงๆ ไม่พอ ยังจะมาเล่นเสียวแบบโค้งๆ อีก...  งานนี้ด้านหน้าไม่กลัว เพราะมองเห็นทางได้ไกล แต่ด้านหลัง ก็คือโค้งลับตาอันเดิมนะซี  กลัวว่าขากลับจะมีเสียวลุ้นรถไฟโผล่อีก...เฮ้อ.. แย่ตรงเดินข้ามไปแล้ว ก็ต้องเดินข้ามกลับมาอีก  ต้องเสียวสองต่อ ยิ่งขากลับอาจกำลังอ่อนเปลี้ยเพลียแรง และมืดลง จะเป็นอย่างไรกัน ไม่อยากคิดครับ ตอนนี้เวลา 15:21 น. ไม่มีเวลาให้คิดนาน ลุยเป็นลุยครับ ภาพขวา : หลานผมใจกล้าดี ไปเดินบนแผ่นเหล็กโครงสะพานด้านข้าง ผมเลยยกกล้องเก็บภาพเสียวๆ มาให้ดูกัน ระหว่างถ่ายก็กลัวรถไฟจะมา และกลัวตัวเองจะเซ เพราะดูแต่ภาพในกล้อง..เฮ้อ...ผจญภัยจริงๆ นะเรา  นี่ไม่รวมความกลัวที่เครื่องมือต่างๆ อุปกรณ์เช่น GPS กล้อง โทรศัพท์มือถือ หรืออะไรที่คาดไม่ถึงจะหล่นลงไปในน้ำใต้สะพาน  รับรองงานเข้า จบเห่ แน่นอน จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 22:26:25

ความคิดเห็นที่ 53 เดินข้ามมาแล้วก็หันกลับไปเก็บภาพสะพานโค้งๆ นี้มาให้ดู ที่จริงแล้ว โครงสะพานนั้นตรง เพียงแต่รางเท่านั้นที่วางโค้งไว้ (เข้าใจทำกัน)  ผมเลือกเดินฝั่งโค้งนอก เพราะเผื่อจะได้เห็นรถไฟก่อน ฝั่งโค้งใน  แต่หลานผมเดินโค้งใน เพราะอาจหลบรถไฟได้ดีกว่าโค้งนอก ก็แล้วแต่คิดครับ ภาพนี้ ดูแล้วชวนให้เสียวเวลาเดินกลับจริงๆ ทางโค้งแบบนี้วิ่งไม่ได้ด้วย แถมโค้งลับตาก็จ่อติดกันเลย โผล่ปุ๊บถึงปั๊บ...เสียวครับ  เพื่อนๆ อย่าทำเลียนแบบนะครับ อันตรายมากๆ ถ้าหากมีรถไฟมาจริงๆ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 22:29:53

ความคิดเห็นที่ 54 สะพานแบบนี้ คุณ Wisarut บอกว่าเป็นแบบแม่แคร่แผงลง เหมือนกับสะพานแห่งแรกครับ เพียงแต่วางรางโค้ง ลงไปเท่านั้น  มีความยาว 25 เมตร เท่ากับสะพานแรก(แต่ดูเหมือนสั้นกว่า ก็คงเป็นเพราะภาพทางโค้งดูหลอกตานะครับ)   ผมขอนำภาพด้านข้างของสะพาน ที่คุณ Nakhonlampang ถ่ายไว้ มาลงให้ดูกันชัดๆ (น่าเสียดายที่ผมไม่ได้ถ่ายภาพในมุมนี้กับสะพานแห่งใดเลยสักภาพ) จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 4 ก.พ. 54 22:35:03

ความคิดเห็นที่ 55 ขออนุญาตแทรกนิดนึงครับ ไม่ทราบว่าได้ไปดูบริเวณจุดประแจฝั่งเหนือรึเปล่าครับ มันมีข้อสังเกตและสงสัยที่มันเป็นคำถามในหัวผมเองมาหลายครั้งแล้วว่า รางประธานของสถานีผาคันนั้น เป็นรางใหม่ที่เพิ่งทำหลังจากมีการแก้แนวโค้ง ส่วนรางหลีกของสถานี (รางกลาง) เป็นรางประธานเดิม และมีรางตัน 1 ราง เท่ากับว่า รางนี้ อาจไม่มีรางหลีก มีแต่รางตัน (เหมือนอดีตสถานีผาคอ) หรือ รางประธานที่เห็นในปัจจุบัน(รางหมอนปูน) เป็นรางหลีกเดิม เพราะตรงประแจฝั่งเหนือนั้น มีแนวรางเก่าที่เห็นได้อย่างชัดเจน ที่เบนออกไปด้านซ้ายของรางปัจจุบัน (ถ้าหันหน้าเข้าหาเชียงใหม่) ซึ่งแนวนั้นมันตรงกับแนวรางปัจจุบันที่มาจากรางหลีกพอดี (งงไหม) แนวรางเดิมนั้นจะอ้อมเข้าไปชิดกับสันเขา มีเจาะช่องเขาไปหน่อยนึง ซึ่งที่สังเกตง่ายที่สุดคือ "สัญญาณเสาหางปลาเข้าเขตในฝั่งเหนือของสถานีผาคัน" อยู่ห่างจากทางรถไฟเดิมไปราวๆ 5 เมตร ครับ จากคุณ : แฮมมึน เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 00:06:56

ความคิดเห็นที่ 56 คุณแฮมมึน : โอ้โฮ...ข้อมูลลึกระดับเซียนเลยนะครับนี่...ฮา  บังเอิญผมไม่ได้ลงไปเดินสำรวจถึงประแจด้านเหนือสถานีครับ  คุณคงหมายถึง รางส่วนที่เลยไปจาก จุดตัดทางรถข้ามนะครับ ซึ่งตอนที่ผมถ่ายภาพ ผมยังไม่คิดด้วยซ้ำว่า สถานีผาคันจะอยู่ตรงไหน ขนาดรางคู่ที่พาดผ่านถนน ผมยังไม่ได้ฉุกคิดเลย (มานึกสงสัยตอนจัดเตรียมภาพนี่เอง) แต่จากสังเกตุในภาพที่ถ่ายมาในรูปซ้าย คห.21 (ลองขยายดูจากภาพที่ถ่ายเต็มๆก่อนย่อมาลงในเน็ต) แล้วถึงได้รู้ว่า รางมารวมกันตรงนี้เอง ยิ่งถ้าเลยไปจนถึงเสาสัญญาณนั้น ผมไม่ได้ไปสำรวจครับ เรื่องแนวรางเก่า นี่คงต้องให้ผู้เชี่ยวชาญรถไฟมาตอบนะครับ ตอนนี้กลับมาบ้าน มาเดินทางต่อกันในยามดึกๆนี่แหละครับ ภาพซ้าย : ผ่านสะพานสุดเสียวมาแล้ว 2 แห่ง ตอนนี้เป็นรางบนคันทางปกติแล้ว ค่อยโล่งใจกันหน่อยครับ ภาพขวา : มาเจอเสา "เขตสับเปลี่ยน" ในวงกลมสีชมพู ตามความเข้าใจก็คือมีการสับเปลี่ยนตู้ หรือหัวจักรในบริเวณนี้ แต่สงสัยว่าจะเปลี่ยนได้อย่างไรในเมื่อมีเพียงรางเดียวนี่ ใครพอทราบกันบ้างครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 01:12:35

ความคิดเห็นที่ 57 ภาพซ้าย : สังเกตุดีๆ ด้านข้างรางจะมีแท่งลูกล้อที่เป็นอุปกรณ์รักษาระดับสายดึงควบคุมสัญญาณ เคยเห็นมาเยอะ แต่ที่นี่ดูแข็งแรงดี ภาพกลาง : เจอกระปุกจารบีติดรางอันที่สองแล้ว หยาดเยิ้มเช่นเคย มากกว่าที่เจอแถวๆ อุโมงค์ปางตูบขอบ และ อุโมงค์เขาพลึงเยอะเลย  นายสถานีที่นี่คงจะขยันเติมจารบีนะครับ และแถวนี้รางจะโค้งบ่อยมาก ไม่งั้นบังใบล้อจะเบียดกับรางจนร้อน พาเอารางละลายเสียรูปไปได้ ภาพขวา : เดินไปก็ก้มดูไม้หมอนไป สะดุดตาเจ้ามดตัวจิ๋วนี้ พากันเดินเป็นขบวนเหมือนรถไฟขนาดจิ๋วเลย  วันนี้ผมยังไม่เห็นรถไฟจริงๆ ก็ดูเจ้ารถไฟจิ๋วนี้แทนไปก่อน....ฮา จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 01:22:26

ความคิดเห็นที่ 58 ไม่นานก็มาถึงสะพานแห่งที่สี่ ที่เคยเป็นมุมกล้องยอดนิยมของคุณ Centennial แล้วละครับ สะพานแห่งนี้มีจุดสังเกตุชัดเจนคือมีเสาสัญญาณด้วย จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 01:25:42

ความคิดเห็นที่ 59 ตามมาอ่านค่ะ แล้วกลับไปอ่านตั้งแต่กระทู้แรกจนถึงกระทู้นี้ ยังไม่จบใช่ไหมคะคืนนี้..? จากคุณ : addsiripun เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 01:33:07

ความคิดเห็นที่ 60 เป็นสะพานแบบโครงล่าง ตามที่คุณ Wisarut บอก แต่ถ้าหากมองจากด้านบน ดังรูปข้างล่างนี้  ก็จะไม่ทราบเลย อาจคิดว่าเป็นแบบแม่แคร่แผงลงไปได้  เพราะเป็นเหล็กแผ่นให้เดินแบบตัน ภาพซ้าย : แม้ว่าสะพานจะมีความยาวเพียง  30 เมตร แต่ก็ให้ความรู้สึกว่ายาวไกล คงเป็นเพราะการที่ไม่มีราวสะพานให้เป็นที่อุ่นใจ บวกกับลึกของพื้นดินใต้สะพาน มารวมกับความกลัวรถไฟจะมาแบบฉับพลัน ให้ตกใจเล่น ด้วยกระมังครับ ภาพขวา : ผมเดินข้ามมาแล้วหันกลับไปถ่ายภาพอีกที  ผมเริ่มจับสังเกตุได้แล้วว่า ตำแหน่งเสาอยู่ในท่าห้าม ซึ่งหมายถึงห้ามมิให้รถไฟวิ่งผ่านเข้าออกสถานี นั่นก็แสดงว่าไม่มีรถไฟผ่านมาแถวนี้นั่นเอง คล้ายๆกับไฟแดงรถไฟ อา...  เริ่มได้คิดครับว่า  ถ้าเป็นแบบนี้ เท่ากับการเดินผ่านสะพานที่ผ่านมาทั้ง 4 แห่ง นั้นปลอดภัย ไร้รถไฟผ่าน  แม้ว่าจะมองไม่เห็นเสาสัญญาณนี้ก็ตาม  แต่ก็พอสังเกตุเสียงลวดดึงเสาสัญญาณ ซึ่งมักจะมีเสียงขยับไปมา เหมือนตอนที่ผมไปเดินบนสะพานรถไฟเหนือเขื่อนป่าสัก  จะได้ยินเสียงลวดขยับไปมาผิดปกติ มากกว่าแค่ลมพัด สักพักก็มีรถไฟมาจริงๆ ถ้าสมมติฐานผมเป็นจริง ขากลับก็คอยฟังเสียงลวดขยับ ในช่วงเดินผ่าน 4 สะพานก่อนถึง สถานีผาคันก็เป็นอันปลอดภัย ไร้กังวลครับ อ้อ.. สำหรับมุมกล้องที่ คุณ Centennial เคยถ่ายไว้ นั้น ทีแรกผมเข้าใจผิดคิดว่าเป็นมุมนี้ แต่ที่จริงกลับมาดูในเน็ตอีกที ไม่ใช่ กลายเป็นว่า อยู่ฝั่งตรงข้าม เพราะเสาสัญญาณอยู่ด้านโน้น ครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 01:38:30

ความคิดเห็นที่ 61 สวัสดีครับ คุณaddsiripun :  เล่นถามตรงๆ แบบนี้ ทำให้รู้สึกเหมือนโดนจับได้ รู้ทันอะไรสักอย่างไปเลย  ผมก็ต้องขอตอบตรงๆว่ายังไม่จบครับ โดยเฉพาะจบทริปเลย ต้องมาต่ออีกตอน  เป็นเรื่องการเดินลอดเข้าอุโมงค์ และการได้พบกับรถไฟที่หน้าอุโมงค์ ในมุมสวยๆ  อย่างที่คาดไม่ถึง  แถม พขร. ยังเล่นกล้องด้วย คอยติดตามดูต่อไปนะครับ  ส่วนในตอนนี้  จะจบคืนนี้หรือไม่ ผมเองก็ตอบไม่ได้ เพราะยังภาพที่ควรจะโพสในตอนนี้อีกประมาณ 30 ภาพ!  ซึ่งก็จะช่วยเติมเต็มอารมณ์ในการเดินทางอันยาวไกล 4 กิโลเมตรกว่าจะถึงอุโมงค์ห้วยแม่ลานครับ   ซึ่งงานนี้ถึงเรียกว่า มหากาพย์แห่งการเดินทางครั้งหนึ่งเหมือนกัน มาดูมุมกล้องยอดนิยมของคุณ Centennial กัน ว่าเป็นอย่างที่ผมคิดไว้หรือไม่ ภาพกลางบน : นี่คือภาพยอดนิยม ที่เดิมเป็น คลิ๊ปวิดีโอ รถไฟขบวนรถน้ำมัน กำลังข้ามสะพานแห่งที่สี่นี้ สังเกตุเสาสัญญาณสูงๆ และป้ายจำกัดความเร็ว  สามารถเทียบได้กับภาพซ้าย ครับ ซึ่งผมไม่ได้ไปยืนเล็งตามคุณ Centennial ก็เพราะเข้าใจผิดแต่แรก อีกทั้งบริเวณเนินเดินแถวนั้นมีหญ้าขึ้นรกไปหมด การลุยเข้าไปอาจได้รับอันตรายจากสัตว์มีพิษได้ ซึ่งนั่นไม่ได้หมายความแค่ทริปจบเห่ แต่ชีวิตผมก็อาจจบไปด้วย..... ภาพกลางล่าง : เป็นภาพต่อจากภาพกลางบน เมื่อรถไฟวิ่งผ่านไปแล้ว คุณ Centennial ก็แพนกล้องตามส่งขบวนรถไฟไปจนลับตา ซึ่งสังเกตุได้ว่า น่าจะเป็นด้านเหนือของสะพาน เพราะลักษณะเสาโทรเลขที่คล้ายคลึงกัน โดยเฉพาะก้านยึดสายไฟ 3 แท่งในแนวระดับ ที่ผมถ่ายไว้ในรูปขวานั้นบังเอิญ มีลักษณะคล้ายกันมากกับของคุณ Centennial ครับ   สิ่งนี้ได้พิสูจน์ว่า ผมมาถึงจุดนี้แล้ว ครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 01:52:12

ความคิดเห็นที่ 62 ก่อนจะไป ขอนำภาพถ่ายของคุณNakhonlampang ถ่ายไว้มาลงให้ดูกันอีกที เพื่อยืนยันว่าเป็นสะพานแบบโครงล่างจริง ครับ ใจผมคิดว่า ถ้าให้ประกวดกัน สะพานนี้จะเป็นสะพานที่สวยที่สุด  สาเหตุที่สวยไม่ใช่เพราะตัวสะพาน  หากแต่เป็นเพราะมีเสาสัญญาณมาตั้งอยู่ใกล้ๆ แถมด้วยเสาป้ายจำกัดความเร็วอีก  ทำให้ดูมีสง่าราศีดีครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 01:55:47

ความคิดเห็นที่ 63 เดินมาอีกไม่กี่ร้อยเมตร ก็มาถึงสะพานแห่งที่ห้าแล้วครับ สะพานนี้แตกต่างจากสะพานอื่นอย่างเห็นได้ชัด คือ มีแผ่นเหล็กตั้งขึ้นด้านข้าง เป็นสะพานที่ผมเกลียดที่สุดตอนเป็นเด็ก เพราะเมื่อนั่งรถไฟผ่านจะได้ยินเสียงดังกว่าสะพานแบบอื่น จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 02:00:32

ความคิดเห็นที่ 64 ภาพซ้าย : ตอนนี้เข้ามาใกล้ๆแล้ว คุณ Wisarut ได้เรียกว่า "สะพานแม่แคร่แผงขึ้น" มีคำภาษาอังกฤษว่า "through plate girder" สังเกตุให้ดี จะไม่มีคำว่า "deck" นำหน้า แต่จะเปลี่ยนมาเป็น คำว่า "through" แทน   แต่ผมชอบเรียกเองว่า สะพานบังใบ เพราะดูเหมือนครีบอะไรสักอย่าง ที่ตั้งขึ้นมา นับเป็นการลดความเสียวจากความสูงได้มาก แต่ถ้าเป็นการเสียวรถไฟก็ยังเหมือนเดิม...ฮา ภาพขวา : หลานผมไปยืนบนหัวสะพาน แล้วมองลงไปข้างล่าง...อา สูงเสียวตกเหมือนกันเลย อ้อ..เกือบลืมไป สะพานแห่งนี้ยาวเพียง  17.5 เมตร นับเป็นสะพานที่สั้นที่สุด พอๆกับสะพานที่หก ที่ตอนนี้ยังเดินไปไม่ถึงครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 02:07:53

ความคิดเห็นที่ 65 ภาพซ้าย : จากนี้ ก็ไม่มีสะพานให้ข้ามอีกยาวนานครับ (ดูจากแผนที่ในคห.40) แต่อย่าเดินเพลินจนลืมไปว่า รถไฟอาจโผล่มาบีบแตรให้ตกใจได้ เพราะเส้นทางส่วนใหญ่เป็นทางโค้งเสียเป็นส่วนมากครับ ภาพขวา : ระหว่างเดินๆ คู่หูนายแบบจำเป็นของผม ก็มีอันต้องหยุดเช็คล้อตัวเอง เพราะโดนหนามต้นหญ้าตำเท้าเข้าให้ นี่แหละนะ ไม่ได้เตรียมตัวมาเดิน  เลยสวมรองเท้าแตะมา  (เมื่อวานใส่รองเท้าผ้าใบเลยไม่เป็นไร) แต่สำหรับผม ดันลืมเอารองเท้าผ้าใบมาตั้งแต่ที่บ้าน เลยต้องจำใจสวมรองเท้าแตะ ไปตลอดงาน โชคดีไม่เป็นอะไร  นี่ถ้าหากฝนตก ลื่นๆ ละก็ คงเป็นปัญหาอย่างหนักแน่นอนครับ แก้ไขเมื่อ 05 ก.พ. 54 02:13:19 จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 02:10:28

ความคิดเห็นที่ 66 เห็นการรีวิวแบบนี้แล้วดีใจมากที่ยังมีผู้ที่รักรถไฟอยู่อีกมากมาย น่าที่จะจัดรถขบวนพิเศษไปหยุดถ่ายภาพกันทุกๆ ที่จริงๆ ค่ะ ถ้าจัดได้นี่ จะมีใครไปบ้างไหมหนอ จากคุณ : addsiripun เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 02:15:57

ความคิดเห็นที่ 67 ภาพบน : งานนี้ต้องร้องเพลง "เรื่อยๆ ไปตามราง.." ลอกเลียนแบบเพลง เรื่อยๆ มาเรียงๆ ของนักประพันธ์เพลงในอดีตไปก่อนนะครับ   ภาพล่าง : เจอกระปุกจารบีติดราง ตัวที่สามแล้วครับ จารบียิ่งเยิ้มออกมาหนักเข้าไปอีก แถมสกปรกด้วย ดูเผินๆ นึกว่าของเสียจากร่างกายมนุษย์ไปเข้านั่น.... จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 02:17:00

ความคิดเห็นที่ 68 ไปนอนก่อนนะคะ พรุ่งนี้จะมาอ่านต่อค่ะ จากคุณ : addsiripun เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 02:22:29

ความคิดเห็นที่ 69 คุณ addsiripun : โอ้..ยังไม่นอนหรือครับ ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนคอยติดตามไปเรื่อยๆ แบบนี้บอกได้ว่า สู้ตายครับ... ถ้าหากดูจากเว็บรถไฟดอทคอม จะเห็นว่ามีการจัดรถไฟเที่ยวพิเศษสำหรับการถ่ายภาพ อยู่บ้างเหมือนกัน แบบเหมาขบวนนะครับ (เป็นรถไฟแบบดีเซลรางปรับอากาศ) ซึ่งต้องคอยติดตาม และสมัครเป็นสมาชิกเว็บเขาด้วย ซึ่งผมเองก็เพิ่งสมัครได้เมื่อต้นปีนี้เอง สมัครยากมากๆ เพราะเขาคัดคนเหมือนกัน เนื่องจากป้องกันคนเข้ามาก่อกวนป่วนเว็บนะครับ  อ้อ..และที่น่าประหลาดใจว่า มีคุณผู้หญิงไม่น้อยเหมือนกันที่ชอบรถไฟ  เพราะผมเองก็มักคิดว่า เรื่องเครื่องจักรกลไกต่างๆ นี่ ผู้ชายเท่านั้นที่ชอบ  สาวๆ นั้นมักจะชอบรถเก๋ง รถส่วนตัว รถทัวร์ปรับอากาศ เครื่องบิน ฯลฯ ส่วนรถไฟนั้นดูเก่าๆ  แข็งๆ อย่างไรชอบกล มาต่อกันครับ ภาพซ้าย : ตอนนี้เรายังเดิน..เดิน..กันต่อไป  แทบไม่น่าเชื่อเมื่อดูจากแผนที่เดินทาง หรืออ่านตัวเลขจากเสาโทรเลข ผมยังมากันไม่ถึงครึ่งทาง!  อะไรจะขนาดนั้น  ตอนนั้นเวลาปาเข้าไป 15:41 น. แล้ว สภาพขาของแต่ละคนก็อยู่ในสภาพบอบช้ำย่ำแย่กันมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว... ภาพขวาบน : การเดินบนไม้หมอนรถไฟนี่  ดูแล้วก็เหมือนก้าวบนขั้นบันได  ถ้าหากเน้นลงปลายเท้า จะทำให้ปวดน่องมาก ต้องเน้นลงที่ส้นเท้าครับ ภาพขวาล่าง : เดินๆไป ก็มาเจอสัญญลักษณ์สีฉีดบนไม้หมอน อ่านก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง ใครพอทราบบ้างก็ช่วยเพิ่มเติมเข้ามาได้นะครับ จะขอบคุณมาก จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 02:27:45

ความคิดเห็นที่ 70 คุณaddsiripun : ไปนอนแล้วหรือครับ..ผมเองก็ชักจะแย่เหมือนกัน อาจจะพักกระทู้เร็วๆนี้แหละครับ ภาพซ้าย : ข้างหน้าเป็นช่องเขาแคบๆ ที่ขนาดทำให้แดดจ้าๆ มืดลงได้เลย ทั้งๆ ที่ไม่ใช่อุโมงค์  (คล้ายๆกับ ปากอุโมงค์เขาพลึงด้านเหนือ) ภาพขวา : ลักษณะผิวหิน ของช่องเขานี้ ดูเป็นลวดลายชั้นๆ แปลกตาดีครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 02:31:10

ความคิดเห็นที่ 71 ภาพซ้าย :  บ่อยครั้งที่ จะมีหินกรวดมากมายในช่องกลาง ที่ไม้หมอนมีลักษณะเป็นแอ่งตรงกลาง เลยทำให้ยากแก่การเดิน เพราะเท้าจะสะดุดหินพวกนี้บ่อยๆ ต้องหลบมาเดินบนไม้หมอนด้านข้างแทน แต่ก็ต้องระวังเจ้าเหล็กยึดราง พาสะดุดบ่อยๆเช่นกัน ภาพขวาบน : เจอสัญญลักษณ์อะไรเข้าอีกแล้ว  ตอนนี้อ่านได้เป็นอักษรภาษาอังกฤษ "CL" ภาพขวาล่าง : รางช่วงนี้ดูเลอะเทอะกับสารสีขาวคล้ายแป้ง ไม่รู้ว่าคืออะไร ถ้าเป็นแถวบ้านเดิมผมที่ต่างจังหวัด แบบนี้คือ แร่ยิบซั่ม ครับ เพราะมีเหมืองแร่ยิบซั่มอยู่ไม่ไกลนัก จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 02:35:12

ความคิดเห็นที่ 72 ภาพซ้าย : มองเห็นอะไร แว๊บๆ อยู่ตรงนั้น อ๋อ..ทางลักข้ามนี่เองที่ ผมประมาณว่า น่าจะประมาณครึ่งทางพอดี ระหว่างสถานีผาคัน กับอุโมงค์ห้วยแม่ลาน ภาพขวา : หันหลังกลับไปมอง เป็นโค้งลับตาครับ ถ้ารถไฟมาก็จะตกใจได้เหมือนกัน จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 02:38:46

ความคิดเห็นที่ 73 ภาพบน : ใกล้เข้ามาแล้วครับ ทางลักข้าม ทำซะสวยเลย เอาไม้มาวางเรียงกัน สำหรับรถยนต์ข้าม อันตรายจะเกิดขึ้น ถ้าหากรถส่งตัวขึ้นมาบนรางไม่เพียงพอ มาหยุดในช่องกลาง แล้วไม้เกิดเลื่อนไถลออก รถวิ่งไม่ได้ แล้วรถไฟบังเอิญมาพอดี อันตรายมากๆ ครับ  ทางที่ดี ชาวบ้านน่าจะเจรจากับการรถไฟขอทำทางข้ามอย่างถูกต้องจะดีกว่า เพื่อความปลอดภัยของทั้งสองฝ่าย ภาพล่าง : เดินมาตั้งนาน  ลองพักดูหมอนรถไฟกันบ้าง  ตัวอักษรที่พิมพ์ลงบนไม้หมอนคอนกรีตนั้นมีความหมายว่าอย่างไรกัน  และการยึดรางด้วยเหล็กยึดรางนั้น ลองดูให้ดี น่าจะยึดด้วยการสอดเข้าไปเหล็กเล็กๆ ที่โผล่มาจากไม้หมอนคอนกรีตที่ประกบรางอย่างหลวมๆไว้ก่อน ซึ่งส่วนหนึ่งของเหล็กจะกดลงบนฐานราง แล้วใช้ลิ่มเหล็กตอกเข้าไปให้แน่นอีกที ใกล้กันนั้น บังเอิญมีรอยสึกบนราง คิดว่าน่าจะเกิดจากการดริฟท์ของรถไฟ เอ๊ย..ล้อดิ้น หมุนฟรี เพราะขับเคลื่อนไม่ไหว เลยเกิดความร้อนจนรางละลายครับ (ผมคาดคะเนเอาเองนะครับ ใครที่ทราบกว่านี้ก็เข้ามาเพิ่มเติมแก้ไขได้นะครับ) จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 02:47:20

ความคิดเห็นที่ 74 ตอนนี้ผมไปยืนบนทางลักข้ามแล้วหันมามองถนนด้านข้าง  ทั้งสองข้าง ภาพซ้าย : มองไปทางซ้าย (เมื่อหันหน้าลงใต้ ไปยังอุโมงค์ห้วยแม่ลาน) จะเห็นลอยล้อรถยนต์ชัดเจน  ทางหายเข้าไปในถ้ำ  เอ๊ย..อุโมงค์ต้นไม้ที่ดูลึกลับครับ ภาพขวา : มองไปทางขวา ก็มีทางหายเข้าไปในซุ้มต้นไม้ในป่า ซึ่งทั้งสองด้านนั้นดูไม่น่าเดินลุยเข้าไปเลย เพราะอาจมีสัตว์มีพิษซ่อนตัวอยู่ได้ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 02:50:45

ความคิดเห็นที่ 75 ลองมองสิ่งรอบๆ ข้างดูอีกที ภาพซ้าย : ใกล้ๆ กับปากอุโมงค์ต้นไม้ ด้านซ้ายของราง  นั้นมีศาลาพักร้อนหมกตัวอยู่ในพงหญ้าครับ ดูไม่ค่อยน่าเข้าไปนั่งกลัวสัตว์มีพิษซ่อนอยู่เช่นกัน ภาพขวา  : ด้านขวาของราง ตรงนี้มีเสาโทรเลขพอดี ที่พิมพ์ตัวเลขไว้ว่า 576/8 ซึ่งใช้ประมาณได้ว่า เรามาได้ครึ่งทางพอดี....เฮ้ (ไม่ค่อยอยากจะเฮเลย  เพราะตอนนั้นใกล้เวลา 4 โมงเย็นเข้ามาทุกขณะ  ผมใช้เวลาไปแล้วประมาณ  40 นาที) วันนี้ขอพักกระทู้ไว้ตรงนี้ก่อนนะครับ ไว้พรุ่งนี้มาต่อกันให้จบตอน จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 02:56:19

ความคิดเห็นที่ 76 ขออนุญาตเพิ่มเติมสำหรับ Reply ที่ 56 ครับ เขตสับเปลี่ยน (สมัยก่อนเขียนว่า เขตต์สับเปลี่ยน) อธิบายเพื่อให้เข้าใจง่ายๆ ก็คือเป็นเสาเตือนเพื่อแจ้งให้พนักงานรถจักรได้ทราบว่า สามารถทำสับเปลี่ยนขบวนรถ เพิ่ม/ลด ตู้โดยสาร ตู้สินค้า จากภายในย่านสถานีออกมาได้ไม่เกินเขตของเสานี้ (มีปักไว้ทั้งสองฝั่งของย่านสถานี) ที่เห็นว่าทำไมถึงไปตั้งโด่เด่เกือบถึงเสาสัญาณตัวนอก ก็เนื่องมาจากว่าบางครั้ง ขบวนรถที่ทำสับเปลี่ยนมีความยาวมาก เช่น มีขบวนรถสินค้ามาพ่วงตู้เพิ่มที่สถานี ก็ทำให้หัวรถจักรและรถพ่วงส่วนหนึ่งต้องวิ่งออกมาไกล พอที่จะให้ท้ายขบวนพ้นประแจ แล้วก็ถอยกลับไปต่อตู้ที่จะพ่วงเพิ่มในรางหลีก เป็นต้นครับ จึงทำให้ต้องเผื่อพื้นที่ของการทำสับเปลี่ยนไว้เป็นระยะทางพอสมควรจากตัวสถานี สรุปสั้นๆ ก็คือว่า พขร. สามารถทำสับเปลี่ยนขบวนรถ ออกไปจากสถานีได้ไม่ไกลเกินกว่าเสาเขตสับเปลี่ยนที่กำหนดไว้ แต่หากจำเป็นต้องไปเกินกว่าเขต ก็ต้องได้รับอนุญาตจากนายสถานีทางสะดวกที่รับผิดชอบก่อน มาได้ครึ่งทางแล้วนะครับพี่ รอชมที่เหลือต่อครับ จากคุณ : ปุ๊กก้า เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 08:31:54

ความคิดเห็นที่ 77 ขอบคุณค่ะที่ได้นำเส้นทางรถไฟในตำนานมาให้ดูกันอีกครั้ง หลังจากที่ได้เห็นทางอินเทอร์เน็ตว่าคณะหนึ่งได้ไปสำรวจเมื่อกว่า3ปีมานั้นค่ะ(ในรถไฟฯดอทคอม) ทำให้ดิฉันได้คลายความคิดถึงลงไปบ้างค่ะ และครั้งนี้ก็เข้ามากระทู้นี้เพราะห้วยแม่ลานโดยเฉพาะค่ะ นานมากแล้วค่ะที่ดิฉันไม่ได้ไป อ.ลอง แต่ได้นั่งรถไฟผ่านสถานีบ้านปินและผาคัน ก็กว่า2ปีค่ะล่าสุดเมื่อวันที่ 1-3 มค.52(นั่งรถไฟสายนครสวรรค์-เชียงใหม่-นครสวรรค์)ไปตามล่าหาขุนเขาสีชมพูที่ขุนช่างเคี่ยน ดิฉันเองผูกพันกับเส้นทางรถไฟสายนี้ตั้งแต่สมัยที่ตู้รถไฟยังเป็นตู้สีแดงอยู่ค่ะ (สมัยนั้นมีหมี่เหลืองแห้งใส่กระทงขาย) และในตอนนั้นทุกครั้งที่แม่ดิฉันไปบ้านปินและทุกครั้งแม่ก็จะต้องพาไปผาคันทุกครั้ง เมื่อลงจากสถานีผาคันเราก็จะพากันเดินไปข้างหลังสถานีเพื่อข้ามลำห้วยเล็กๆเพื่อไปบ้านหลังหนึ่งที่ตั้งอยู่หลังสถานีซึ่งมีเพียงหลังเดียวเท่านั้น(ส่วนใหญ่ชาวบ้านก็อยู่กันอีกฝากนึง) เข้ามาอ่านกระทู้ก็น้ำตาไหลคิดถึงความผูกพันครอบครัวของเรากับสถานีรถไฟผาคันและบ้านปิน ขอบคุณมากๆๆค่ะที่ทำให้คิดถึงความหลังที่ดีๆๆค่ะ จากคุณ : doing เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 09:51:57

ความคิดเห็นที่ 78 ขอเพิ่มจากคุณปุ๊กก้านะครับ เขตสับเปลี่ยนนั้นจะมีความยาวได้ถึงไหน เราลองมาดูจากในรูปกันครับ หากรางหลีกยาวเท่าไหร่ ความยาวจากประแจถึงเขตสับเปลี่ยนต้องยาวเท่านั้นด้วย คือเป็นนัยๆว่า หากรถที่สับเปลี่ยนจอดในรางหลีกพอดีเป๊ะ ถ้าวัดจากประแจถึงเขตสับเปลี่ยน รถจะจอดพอดีเป๊ะ ไม่เลย มีระยะที่ห่างจากเขตสับเปลี่ยนไปที่ เสาเข้าเขตใน (สัญญาณบอกให้เข้าสถานี) 200 เมตร ซึ่งตรงนี้เราเรียกว่า "เขตปลอดภัย" ซึ่งเขตนี้ จะไม่มีรถล้ำเข้ามาแน่นอน เพราะหากต้องสับเปลี่ยน รถจะยาวไม่เกินหลักเขตสับเปลี่ยนถูกต้องไหมครับ และรถที่รอเข้าสถานีก็ต้องหยุดรอที่เสาเข้าเขตในเช่นกัน ส่วนเสาเข้าเขตในกับเสาเตือนจะห่างกัน 900 เมตร  ซึ่งสัญญาณเตือนเนี่ย มีไว้แค่เตือนว่า ข้างหน้า มีสัญญาณพาเข้าสถานีนะ อะไรแบบนี้ จากคุณ : แฮมมึน เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 10:37:16

ความคิดเห็นที่ 79 ตำแหน่งที่คุณมิราชชคาดว่าเป็นจุดที่คุณ Centennial ยืนบันทึกวิดีโอนั้น เข้าใจถูกต้องแล้วครับ ช่วงบันทึกภาพขณะนั้น จุดที่ยืนอยู่ยังไม่มีต้นไม้ขึ้นมากนัก พอปีนขึ้นไปยืนบนนั้นได้สะดวก ตัวอักษรที่ประทับลงหมอน คสล.นั้น พอทราบได้อย่างหนึ่งว่ามาจากโรงงานผลิตของการรถไฟฯ ที่อยู่ใกล้ๆ สถานีบ้านหนองบัว ก่อนถึงชุมทางแก่งคอย ส่วนตัวเลขนอกเหนือจากนั้น คงหมายถึงรุ่นที่ผลิต ส่วนผงที่ติดหมอน คสล.นั้นมาจากเศษหินรองรางรถไฟที่ถูกน้ำหนักขบวนรถที่วิ่งผ่านกดทับจนกลายเป็นฝุ่น หากมีมากเป็นระยะทางยาวแล้ว ต้องอัดหินเพิ่มเติมล่ะครับ หากไม่ทำรางจะทรุด ทำไห้ขบวนรถตกรางในเวลาต่อมาได้ ทางลักผ่านบริเวณนั้น หากจะขออนุญาตจากการรถไฟฯ คาดว่าคงไม่ได้รับอนุญาตครับ เพราะอยู่บริเวณทางโค้ง เป็นมุมลับตา อาจเกิดอุบัติเหตุได้ง่าย เท่าที่สังเกตจากขบวนรถไฟ จะมีโรงงานเล็กๆ อยู่ในป่าด้านซ้ายทางขาขึ้น (แสดงว่าเป็นป่าพรางตาผู้โดยสารเท่านั้น ฮ่า...) ข้อมูลจากคุณแฮมมีนนั้นแน่นดีมากๆ ครับ จนผมคิดว่าเป็นเซียนรถไฟไทยตัวยงรายหนึ่งที่เข้ามาร่วมแจมด้วย จากคุณ : owl2 เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 12:58:19

ความคิดเห็นที่ 80 ขอบคุณมากครับ ทั้งเซียนและคอรถไฟ หลายท่านที่ช่วยกันเข้ามาเพิ่มเติมข้อมูลให้ครบถ้วนสมบูรณ์นะครับ โดยเฉพาะประเด็นเรื่อง "เขตสับเปลี่ยน" ที่เชื่อว่าหลายคนไม่รู้เรื่องนี้  แถมอาจงงกับตัวอักษรที่พิมพ์บนเสา ในรูปซ้าย ที่ดูเหมือนว่าเขาพิมพ์ผิดเป็น "เขตต์สับเปลี่ยน"  ซึ่งคุณปุ๊กก้าก็ได้เฉลยให้ทราบแล้ว ว่าสมัยก่อนใช้คำๆนี้จริงๆ  ซึ่งฟังคำอธิบายของคุณ ปุ๊กก้าแล้วก็พอสรุปได้ว่า เป็นเสาควบคุมความยาวขบวนรถไฟ ที่หัวรถจักรต้องจอดไม่ไกลเกินนี้ (ท้ายขบวนอยู่ทางด้านสถานี)  โดยที่ท้ายขบวนต้องเลยประแจ( ตัวสับราง) ก่อนที่จะถอยเข้ามาเพิ่มตู้ ที่จอดรออยู่ในรางหลีก  ซึ่งถ้าหากพบว่า ท้ายขบวนยาวเกินประแจ หรือพอดีกับประแจ ขบวนรถนี้จะไม่สามารถเพิ่มตู้ต่อท้ายได้อีก เพราะ.... จะไม่สามารถเข้ามาจอดในรางหลีกของสถานีแห่งนั้นได้ ตามทีคุณ แฮมมึนได้มาชี้แจงให้ทราบ ว่าระยะทางระหว่างประแจถึงเสาเขตสับเปลี่ยนนั้น จะยาวเท่ากับ รางหลีกในเขตสถานี (รางหลีก ก็คือ รางที่ทำเพิ่มคู่ขนานกับรางปกติที่เรียกกว่ารางประธาน เพื่อใช้ให้รถไฟหลบกันในกรณีวิ่งสวนทาง หรือแซงกัน  ถ้านึกภาพไม่ออก ก็คือเวลาเราขับรถไปในถนนซอยแคบๆ อย่างในกรุงเทพฯนี้เจอเป็นประจำ  พอเจอรถอีกคันวิ่งสวนมา ถ้าไม่หลบก็ชน หรือไปกันต่อไม่ได้ จึงต้องให้รถคันหนึ่งหาช่องจอดหลีกอีกคันให้วิ่งผ่านไป แล้วคันแรกถึงจะขยับออกมาไปต่อได้) ถ้าหาก รถไฟยาวเกินรางหลีก ปัญหาจะเกิดขึ้นคือ รถไฟจะหลีกไม่ได้ เพราะท้ายขบวนจะยาวเลยประแจ หรือยังอยู่ในรางประธาน  ทำให้รถไฟอีกขบวนที่วิ่งมา ต้องจอด ถ้าไม่จอดก็จะชนตู้ท้ายๆทันที อย่างในภาพยนต์เรื่อง Unstoppable ในภาพขวา ที่คุณ Denzel washington เล่น ที่ลูกน้องเขา ไปต่อตู้โดยไม่ได้นับ ยาวเกิน พอสวนกับขบวนรถไฟที่มีปัญหาหยุดไม่ได้ เลยชนตู้ท้ายๆ ไปเกือบแย่เหมือนกัน ที่จริงแล้วถ้าหากขบวนในรางประธานหยุดให้ ก็ไม่มีปัญหา หลังจากนั้นค่อยสับประแจด้านหัวรถจักร(ที่รอหลีก)ให้เลื่อนท้ายขบวนออกให้พ้นรางประธานแล้วค่อยสับประแจด้านท้ายขบวน(ที่รอหลีก) อีกที  รถในรางประธานก็ไปได้ แต่เป็นเรื่องเสี่ยง ที่เขาไม่ทำกัน (ถ้าหากเกิดเรื่องนี้ขึ้น รถในรางประธานอาจไม่พอใจ และที่สำคัญ ระยะรางหลีกนี้ น่าจะเป็นมาตรฐานของทุกสถานี โดยเฉพาะสถานีเล็กๆ  ถ้าหากมีรถไฟขบวนไหนยาวเกินรางหลีก ก็คงมีปัญหาไปตลอดทางละครับ สำหรับเรื่องเสาเตือน และเสาเขตใน นี่ มีระยะทางแน่นอนหรือครับ คุณแฮมมึน และเสาเตือนบางทีเขาจะเรียกว่า เสานอกใช่ไหมครับ  แต่สำหรับสถานีผาคันนี้ ไม่มีเสาเตือนนะครับ โดยที่ประแจด้านเหนือนี่ยาวจนเลยทางข้ามรถไฟไปเลย ซึ่งไม่ค่อยเจอกันแบบนี้ สำหรับเสาเตือนนี้ ดูไม่ค่อยมีให้เห็นมากนัก เคยเห็นที่ทางไปอุโมงค์เขาพังเหย เป็นของสถานีช่องสำราญด้านใต้ กับ ที่เนินเดียวดาย เป็นของสถานีช่องสำราญด้านเหนือ (ช่างบังเอิญจริงๆ ที่เป็นของสถานีเดียวกัน) ขอบคุณ คุณowl2 มากครับ ที่เข้ามาตอบในหลายๆ เรื่องเลย  สำหรับทางลักผ่านนั้น ผมคิดว่า ถ้าหากมีความจำเป็นจริงๆ หรือต้องการในเรื่องความปลอดภัย ทั้งชาวบ้าน และ การรถไฟ น่าจะร่วมมือในเรื่องนี้ เช่น กำหนดให้ต้องมีเครื่องกั้นทาง และป้อม คนควบคุม ที่จะสามารถรับข้อมูลจากสถานีผาคันและบ้านปินได้ ว่ามีรถไฟกำลังวิ่งเข้ามาในราง หรืออาจแตกต่างไปจาก ทางข้ามทั่วไป คือ ปกติเครื่องกั้นจะปิดมิให้รถข้าม เมื่อชาวบ้านจะข้าม ก็ต้องมาที่ป้อมควบคุมเครื่องกั้น ซึ่งจะทราบว่า ในขณะนี้ว่ามีรถไฟวิ่งในช่วงสองสถานนี้หรือเปล่า ถ้าหากมี ก็ยกเครื่องกั้นไม่ได้  ซึ่งคนยกเครื่องกั้น ต้องรับผิดชอบความเสียหายที่อาจเกิดขึ้นถ้าหากฝ่าฝืนปล่อยให้รถข้ามทั้งๆ ที่ทราบว่ามีรถไฟกำลังจะมา  อันนี้ก็ไม่ยาก คือมีกุญแจล๊อคป้อมที่จะเข้าไปสั่งให้เครื่องกั้นยก   และแน่นอน ค่าใช้จ่ายทั้งหมด เครื่องกั้น ป้อม สายสัญญาณ ชาวบ้านต้องเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายเอง ซึ่งถ้าหากชาวบ้านนั้นเป็นโรงงาน ที่มีทุน ผมว่าเขายอมจ่าย  แต่ถ้าเป็นชาวบ้าน(ตาดำๆ) ทั่วไป กรณีนี้คงเป็นไปไม่ได้ดั่งที่คุณ owl2 พูดนะครับ เรื่องทางข้ามรถไฟ นี่ผมว่าเป็นปัญหามานาน ขนาดทางข้ามปกติ ก็ยังไม่มีเครื่องกั้นเสียเป็นส่วนมาก ถ้าเป็นประเทศที่มีมาตรฐานความปลอดภัยสูง เขาต้องสร้างเครื่องกั้นให้ทั้งหมดตลอดเส้นทาง ถ้าไม่มีก็ไม่ให้ข้ามเลย จะเป็นพัน เป็นหมื่นอัน ก็ต้องทำ เพื่อความปลอดภัยครับ  แต่สำหรับประเทศไทย งบน้อย ทุนน้อย ความปลอดภัยเลยน้อยตามกัน...เฮ้อ... จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 16:41:22

ความคิดเห็นที่ 81 สวัสดีครับ คุณdoing : เกือบลืมทักทายคุณไปเลย  ขอบคุณที่เข้ามาร่วมแจม ประสบการณ์กัน  ผมเองก็เคยนั่งรถไฟสายนี้นานแล้ว สมัยที่เรียน มช. ปีที่สอง คือประมาณ พ.ศ.2528 โน้นเลย... 26 ปีมาแล้ว แต่ยังจดจำประสบการณ์นั้นได้ดี ทุกครั้งจะผ่านแถวนี้ตอนกลางคืน ช่วงตี 3 - 4  สำหรับขาขึ้น และ ขาล่องจากเชียงใหม่ ก็ประมาณ หัวค่ำ มืดไปแล้ว ยังจำความรู้สึกที่ ตู้โดยสารเหวี่ยงไปมาช้าๆ และเบรคเอี๊ยด บ่อยๆ  แถมยังเคยได้นั่งคุยกับ พขร.ท่านหนึ่ง มือเก๋า ที่เคยรับผิดชอบในเส้นทางช่วงนี้ ซึ่งเขาบอกได้ว่า หลับตาก็ยังรู้ว่าอยู่ช่วงไหน  แถมยังบอกว่า การขับรถไฟช่วงนี้ต้องใช้ความชำนาญสูง บางคนไม่เก่ง เบาทางตอนลงเนิน พอจะขึ้นไม่มีแรง ต้องหยุดรถไปเริ่มมาใหม่  หรือไม่ ไม่เบาทาง ตอนลงเนิน เจอทางโค้งเข้าเบรคกันยาว เกือบจะพลิกตกเหวไปก็มี   ทำให้ผมสรุปได้ว่ารถไฟนี่ โดยเฉพาะรุ่นหลังๆ เช่น อังสตอร์มนี่ ใช้มอเตอร์ไฟฟ้าขับเคลื่อน เลยเหมือน รถยนต์ที่ไม่มีเกียร์ ต้องออกตัวด้วยเกียร์ห้า ไม่ค่อยมีแรง พอมาเจอทางเนินเข้า ก็เสร็จ ต่างกับรถยนต์ที่ใช้เกียร์ทดได้  (ยิ่งรถผมละ ใช้ 4WD แบบ 4 Low ละมีทดให้อีกเท่าตัว เจอหล่มก็ยังสามารถพุ่งออกได้เลย)  ตอนใหม่ๆ ก็ไม่ค่อยมีปัญหา แต่เก่าๆ นานเข้า เครื่องไม่ค่อยได้ซ่อมบำรุง ก็มีปัญหาต้องหาหัวลากมาช่วยบ่อยๆ เช่นคุณปู่ GEK เป็นต้น ข้อมูลของคุณนี่น่าสนใจ มาก ที่บอกว่า ด้านหลังสถานีผาคันมีลำห้วยขวางอยู่  ซึ่งเป็นข้อยืนยันได้ว่า ไม่มีถนนทางเข้าสถานีจากด้านหลังใช่ไหมครับ ลำห้วยนี้ผมได้เห็นบางส่วนในรูปคห.39   และบ้านหลังเดียว หลังนั้น ปัจจุบันยังคงอยู่หรือเปล่าครับ แหม.. ทำให้นึกถึงเพลง "บ้านหลังเก่า" ที่คุณแจ้ มาร้องเลยครับ ....บ้านที่จากมานาน บ้านที่พรากมานาน เป็นบ้านที่เก่าแก่เนิ่นนาน บ้านก็ยังอบอุ่น กลิ่นบ้านยังหอมฟุ้ง อยู่ตรึงในดวงใจยามเอ่ยถึง..." จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 17:23:46

ความคิดเห็นที่ 82 วันนี้มัวแต่ตอบกระทู้ หรือว่าพร่ำพรรณาเพลินไปหน่อย เลยยังไม่ได้ต่อไปไหนเลย พอมีเวลา ขอนำท่านออกเดินทางต่อไปเลยนะครับ จากเมื่อวันเราพักกันที่จุดตรงกลาง (พักกระทู้ ไม่ใช่พักเดินจริงๆ..ฮิฮิ) ก็ถือว่ามีชัยไปกว่าครึ่ง เพราะได้ผ่านสะพานเสียวๆ มาเกือบหมดแล้วครับ ทางข้างหน้ายังอีกไกลครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 19:10:37

ความคิดเห็นที่ 83 ข้างหน้าเป็นโค้งลับตา อ้อมหน้าผาสูงชัน  แถวนี้จะมีมุมลักษณะนี้ซ้ำๆ กันพอสมควรครับ  ช่วงนี้เจอกระปุกจารบีอีกแล้ว (ตัวที่สี่) แก้ไขเมื่อ 05 ก.พ. 54 19:19:01 จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 19:13:56

ความคิดเห็นที่ 84 ภาพซ้าย : หลังจากพ้นหน้าผามาแล้วก็เจอแดดจ้าๆ หลานผมคงเห็นอะไรในพงหญ้าเลยคว้าไฟฉายมาส่องดูท่ามกลางแดดจ้า เห็นแล้วอดขำไม่ได้ ภาพขวา : หันหลังกลับไปดู โค้งมืดที่ผ่านมาอีกที (แต่ผมใช้พลัง โฟโต้ช๊อปช่วยขยายความมืดให้มองเห็น เลยอาจดูแปลกๆ ไปบ้าง) จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 19:21:41

ความคิดเห็นที่ 85 โอย...รูปนี้สื่อได้เลยว่า อ่อนล้าเหลือเกิน กับความหวังที่ยังไกล... การถ่ายภาพย้อนแสง จะว่าไปก็ดูสวยเหมือนกันนะครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 19:23:25

ความคิดเห็นที่ 86 ภาพบน : ระหว่างเดินไป ก็ดูวิวข้างทางไปด้วย แอบเห็น พวงสีชมพู คล้ายดอกซากุระเมืองไทย (พญาเสือโคร่ง) เลย ภาพล่าง : หันกลับไปดูโค้งลับตาอีกแห่ง ตรง สทล. 575/20  ปากอุโมงค์ห้วยแม่ลาน สทล. 574/2  ไม่ถึง 2 กิโลเมตรเอง เวลาตอนนี้ 4 โมงเย็นพอดีเลย จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 19:28:25

ความคิดเห็นที่ 87 ภาพซ้าย : มาถึงแล้ว สะพานแห่งที่ 6 อันเป็นสะพานสุดท้าย สทล.575/13-14 ภาพขวา : เป็นสะพานแบบแม่แคร่แผงลง (ตามที่คุณWisarut กล่าวไว้) ความยาว 17.5 เมตร เท่ากับสะพานเมื่อกี้ ซึ่งนับว่าสั้นที่สุด  แต่...เชิงสะพานฝั่งโน้นดันมีโค้งลับตาให้รู้สึกเสียวรถไฟโผล่มาด้วย  เฮ้อ..จะให้เดินสบายๆใจ ชิวๆ ก็ไม่ได้นะนี่ ต้องรีบครับ อย่ามัวแต่ส่องกล้องกลางสะพาน  จะถ่ายอะไรก็ควรทำเมื่ออยู่แถวเชิงสะพาน ครับ แก้ไขเมื่อ 05 ก.พ. 54 19:41:10 จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 19:33:30

ความคิดเห็นที่ 88 สังเกตุให้ดีสะพานแห่งนี้ แตกต่างจากสะพานแผงลง หรือ โครงด้านล่าง ตรงไหน...  ก็คือ ไม่มีแผ่นเหล็กอยู่ด้านข้างไม้หมอนให้เป็นที่สังเกตุ  คือมีไม้หมอนโล้นๆ เลยตรงด้านข้างสะพาน  โอ..เสียวอีกแล้วซี ถ้าหากไม้หมอนผุหัก ขณะผมเดินก็งานเข้าเลยละครับ  ซึ่งผมเองก็ไม่ได้ถ่ายภาพด้านข้างมาให้ดู เลยไม่สามารถทราบได้ว่าเป็นสะพานแบบใด จึงขออาศัยภาพของคุณ Nakhonlampang ถ่ายไว้มาให้ชมกันแทนครับ จากรูปข้างล่าง จะเห็นว่ามีแผ่นเหล็กอยู่ใต้ไม้หมอน แต่แปลกที่มีคานคอนกรีตมารองอยู่ใต้แผ่นเหล็กอีกที... นี่มันสะพานอะไรกันนี่  ตอนที่เดินนั้น ถ้าหากผมให้ความสนใจเรื่องสะพานบ้าง ก็คงจะได้เห็น ภาพด้านข้างชัดกว่านี้ครับ  ถึงอย่างไรก็ต้องขอบคุณ คุณ Nakhonlampang เจ้าของภาพนี้ ที่ทำให้กระทู้นี้มีความสมบูรณ์มากยิ่งขึ้นครับ จากคุณ : มิราชช (mirage_II) เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 54 19:40:05