 |
หลังจากเสร็จจากวัดท่าซุง เนื่องจากผมเห็นฝนยังไม่ทำท่าตกลงมาผมเลยไปต่อที่ วัดสังกัสรัตนคีรี วัดที่อยู่บนยอดเขาสะแกกรัง ทางขึ้นมีสองทางคือ เดินขึ้น บันได 449ขั้น กับ ขับรถขึ้นสู่ยอดเขา ระหว่างลังเล ระหว่างความสบายกับความลำบากแต่ผมเชื่อว่าคงจะมีอะไรดีดี จังหวะนั้นก็มีเด็กน้อยคนนึง เด็กที่ทำให้ผู้ใหญ่คนนึง ยืนมองได้เป็นนาที แปลกจังจังหวะนั้น เค้าทำให้ผมรู้สึกอะไรบางอย่างว่า
บางครั้งเรามักหนี ความลำบากเพียงเพราะเราเชื่อว่าเราทำไม่ได้ ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำ และไม่เคยทำเลยด้วยซ้ำ
เด็กน้อยคนเดิม กล้าที่จะวิ่ง พร้อมกับถือลูกบอล ขึ้นบันไดทีละคัน ทีละคัน บันไดที่คนอย่างผมคิดในใจว่า ถ้าไปทางนี้คงจะเหนื่อยลำบากแน่ๆ เวลาผ่านไปไวยังกะโกหก เด็กที่เดินทีละคันทีละคัน แปปเดียว ผมก็เห็นเค้าอยู่บนยอดเสียแล้ว แต่ผมซึ่งเป็นผู้ใหญ่ กว่า โตกว่า กลับยังยืนอยู่ที่เดิม ,,,ขอบคุณ เด็กคนนึงที่ทำให้ผม กล้าเดืน ขึ้นเขาทีละเก้า ทีละเก้า ได้ลองทำก่อนที่จะบอกว่าไม่ได้ ขอบคุณครับ
| จากคุณ |
:
ikhong   
|
| เขียนเมื่อ |
:
19 ก.ย. 54 07:06:47
|
|
|
|
|
[AR](review by ikhong) คนเล่าเรื่องเมืองน่ารัก อุทัย เมืองเหนือจิตนาการ
สวยมากเลยครับ ยังไม่เคยไปที่นี่เลย
ตามมาทวงของฝาก ... 
