หลังจากที่ป้าไม่อาอจจะทนความอุออู้และความว้าเหว่ในห้องเน่าๆ ของโรงแรมสัปปะรังเคได้ งานนี้เลยคว้าเบียร์สัญชาติอียิปต์ที่ปล้นมาจากไอ้นูเบียนเดินย้อนกลับไปย่านการค้าอีกครั้ง โดยเดินเล่นๆ ไปอีกด้านของโค้งอ่าว ซึ่งเป็นจุดสำคัญของเมือง DAHAB มีร้านค้ามากกว่า ร้านอาหารหนาแน่น ล้วนแต่เปิดไปสีจัดจ้าน เรียกลูกค้าหน้าโง่ อ้าวๆๆๆ ไปว่าเขาได้ไง
เสียงเรียกร้องให้ซื้อของ มือที่ยื้อให้หยุด เสียงตะโกนที่ถามอยู่ตลอกเวลาว่า
ทำไม you หน้าเครียดจัง ทำไมไม่ยิ้มเลย ทำไมต้องโกรธด้วย
คำถามแบบนี้ถูกตามตลอดทาง ประมาณ 5000000 กว่าครั้ง ถามอย่างเดียวก็โกรธแล้ว นี่ดันมายื้ออีก โมโหมาก เลยได้ทะเลาะกับไอ้หนุ่มที่นี่ แถมยังมีการอาฆาตแค้นไว้ด้วย เจ็บใจมากจริงๆๆ
เมื่อเราเดินย้อนกลับมา ไอ้กลุ่มนี้ก็ยังคงยืนขายของ รวมทั้งยืนรอเรียกลูกค้า เมื่อป้าเดินผ่านมันอีก ไอ้ตัวดีทั้งหลายมันรู้ว่าเราขี้งอน มันเลยแกล้งหยอกอีก สนุกกันใหญ่ที่สาวแก่มีเคือง เอ้อๆๆๆๆ มรึง สนุกมากใช่ไหม เดี๋ยวแม่จับมาตีก้นเลย
ใครที่จะไปที่นี่บอกไว้เลยว่าจะถูกก่อกวนอยู่ตลอดเวลา ยิ่งโกรธจะยิ่งโดนแกล้งคะ เพราะฉะนั้นคิดซะว่าทำบุญ ปล่อยให้เด็กๆ แทะดลมบ้างพอวาบหวิวนะ อย่าไปถือสากันเล้ยยยย ทำเป็นเตือนคนอื่น ป้างอนทำไม เห็นโกรธจนตัวสั่นระริก เกือบจะไปตบจูบเลยไม่ใช่เหรอ???
ป้ากลับมาที่สะพาน เดินย่องๆ ลงทะเลแล้วเลือกซอกเล็ก เงียบๆ ที่มีไอ้หนุ่มมานั่งอาลัยอาวรณ์สาวคนรัก!!! นึกว่าอาลัยอาวรณ์ป้า ชะ ชะ ชะ ดื่มเบียร์ที่ไม่ได้แช่ตู้เย็นอย่างมีความสุข
เมื่อยิ่งดึก คนเริ่มหายไป เริ่มมีคนอยากมารุ้จัก แถมน้ำทะเลขึ้นสูงมาก จนไม่สามารถทนนั่งต่อไปได้ เลยกลับไปโรงแรม ภาพภายในห้องยังเหมือนเดิม ไม่มีใครกลับมาสัก แล้วใครคือเพื่อนร่วมเตียงของฉ้านนี่
จากคุณ |
:
blackbubble
|
เขียนเมื่อ |
:
วันออกพรรษา 54 06:43:37
|
|
|
|