ความคิดเห็นที่ 1 ขออนุญาตตัดแปะจากบล็อคนะคะ เพราะวันนี้โบเล่าเรื่องไว้ค่อนข้างละเอียดค่ะ ส่วนถ้ามีคำถามอะไรเพิ่มเติม ถามได้นะคะ ___________________ อาการปวดเมื่อยปรากฎขึ้นทุกครั้งที่เราขยับตัว ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะขี่ม้าผิดท่าหรือเดินทางไกลเมื่อวาน แต่เรากลับสุขใจอย่างประหลาด สุขใจว่ามีหลักฐานของการออกเดินทางปรากฎขึ้นบนกล้ามเนื้อมัดขี้เกียจของเรา ประโยคที่ว่า “ประสบการณ์จะหล่อหลอมให้เราแข็งแรงขึ้น” คงไม่ใช่แค่คำเปรียบเทียบเพียงอย่างเดียว ก่อนเวลาอาหารเช้ามาถึง เราออกเดินทางรอบเล็กๆบริเวณใกล้ๆกับที่พัก เป็นเวลาแปดโมงเช้าแล้วแต่ตัวเมืองยังเงียบเหงาอยู่เลย นานๆครั้งจะมีรถยนต์ผ่านมาสักคัน รวมทั้งผู้คนก็น้อยด้วย เดินไปสักพักก็มีชายอายุประมาณ๔๐ตะโกนโหวกเหวก เห็นมาแต่ไกล รวมทั้งได้กลิ่นแอลกอฮอด้วย อ้อ..เรานึกขึ้นได้ว่าเป็นเช้าวันเสาร์นี่เอง พูดถึงคืนวันศุกร์ คืนวันศุกร์น่าจะเป็นคืนหนึ่งที่สนุกที่สุดในรอบสัปดาร์หของผู้คนทั่วไป วันสุดท้ายของการทำงาน ผู้คนออกไปเฉลิมฉลองให้กับวันหยุดที่จะมาถึง บางคนก็ออกมาทานอาหารราคาแพงในภัตรคารนอกบ้าน บ้างก็ออกไปดื่มเหล้าเต้นรำ บ้างก็แค่ดื่มสังสรรค์พูดคุยมีบทสนทนาดีๆกับเพื่อน หรือบางครั้งก็แค่พักผ่อนดูโทรทัศน์หรืออ่านหนังสืออยู่ในบ้าน ส่วนกิจกรรมเพื่อความบันเทิงของชาวมองโกเลียน เรายังไม่เคยได้สัมผัสโดยตรง แต่เท่าที่เราเดินผ่านไปมา พบว่ามีคาราโอเกะ บาร์อยู่มากตามถนน มีผับอยู่บ้าง รูปบรรยากาศยามเช้าเงียบเหงา จากคุณ : อย่าลังเล เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 15:45:24

ความคิดเห็นที่ 2 มา bookmark ไว้อ่านวันหลัง ยังไงขึ้นกระทู้ไง มา post link ไว้ที่กระทู้เก่าด้วยนะครับ จากคุณ : tan_www เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 15:47:42

ความคิดเห็นที่ 3 วันนี้เราตั้งใจจะเดินทางไปดูโครงกระดูกไดโนเสาร์ ซากแห่งความยิ่งใหญ่ของการมีชีวิตอยู่ครั้งหนึ่งของสัตว์เลื้อยคลานไม่ใช่สิ่งที่เราคิดว่าจะเจอในมองโกเลียเลย และในตอนแรกเราก็ไม่มีความสนใจด้วย แต่บูก้าเคยเล่าให้ฟังครั้งหนึ่งว่า โลกได้ค้นพบซากของสิ่งมีชีวิตดึกดำบรรพ์ครั้งแรกที่ทะเลทรายโกบี ประเทศมองโกเลียนนี่เอง พอได้ฟังจบเราก็รู้สึกสนใจขึ้นมาทันที ที่พิพิธภัณฑ์ธรรมชาติแห่งประเทศมองโกเลีย Natural Musuem ซึ่งศึกษาสัตว์ในประเทศซึ่งมีทั้งสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม สัตว์เลี้ยคลาน ครึ่งบกครึ่งน้ำ ปลา และแมลง รวมถึงสิ่งที่ทำให้พิพิธภัณฑ์นี้โดงดังจน Discovery Channel เข้ามาถ่ายทำ ก็คือฟอสซิว หรือโครงกระดูกของไดโนเสา และโครงกระดูกยักษ์ของเจ้าไดนอซอรัส ไดโนเสาร์กินเนื้อพันธุ์ใหญ่ที่น่าจะเป็นพันธุ์ที่โด่งดังที่สุดในโลก ซึ่งต่อไปนี้เราขอตั้งชื่อเจ้าแหลม (เพราะฟันมันยังดูแหลมอยู่เลย) โครงกระดูกของเจ้าแหลมนี้ใหญ่ประมาณตึก๒-๓ชั้น แม้แต่โครงหัวกระโหลกก็ดูรู้ว่าครั้งหนึ่งเคยเป็นสัตว์ดุร้ายน่ากลัวเป็นเจ้าถิ่นที่คร่าชีวิตของสัตว์อื่นๆเป็นอาหาร เป็นเจ้าถิ่นที่ใครๆก็ต้องหลบหนีเมื่อเห็น ด้านซ้ายมือของเจ้าแหลม มีอุ้งเล็บมือของไดนอซอรัสอีกคู่หนึ่ง ซึ่งศึกษาและเชื่อว่าน่าจะมีขนาดใหญ่กว่าเจ้าแหลมหลายเท่า มองกลับไปที่อุ้งเล็บมือของเจ้าแหลมพบว่าดูเล็กไปขนัดตา น่าจะต่างกันประมาณ๑๕-๒๐เท่าได้ (เราเดาเองล้วนๆ) นั่นแปลว่าถ้าถ้าโครงกระดูกของเจ้าของอุ้งเล็บถูกพบแล้วจะมีขนาดใหญ่เท่ากับตึก๓๐ถึง๔๐ชั้นเลยทีเดียว (เดาอีกแล้ว) รวมทั้งพิพิธภัณฑ์นี้ยังมีหัวกระโหลก โครงกระดูก และไข่ของไดโนเสาพันธุ์อื่นๆอีกด้วย สิ่งที่เรามองเห็นและติดตามากที่สุดคือโครงกระดูกฟอสซิ่วของลูกไดโนเสาร์รังหนึ่ง นับแล้วน่าจะมีประมาณ๖-๘ตัวได้ เหตุผลที่เราจำติดตาเป็นเพราะจุดที่โครงกระดูกทับรวมกันมีอยู่ด้านเดียว พอมองแล้วเราก็จิตนาการนึกถึงวันสุดท้ายของเจ้าไดโนเสาร์พวกนี้ เรานึกขึ้นมาได้ถึงภาพวิวัตนาการณ์ของสิ่งมีชีวิตเลี้ยงลูกด้วยนม เจ้าสิ่งที่หน้าตาน่ารัก กินพืช และแลดูแล้วปารศจากความดุร้ายที่เราเห็นทุกวันนี้ (เช่นแพะหรือหมู) ครั้งหนึ่งเคยเป็นสัตว์นักล่าที่ดุร้ายมาก่อนในโลกหลายล้านปีก่อน แล้วสิ่งสำคัญของความอยู่รอดคืออะไร? ความยิ่งใหญ่ ความรวดเร็ว ขนาดของประชากร หรือความสามารถในการปรับตัว? ในบางครั้งเราได้อ่าน ได้เห็น ได้ยินเรื่องของบางคนที่ยอมสละชีวิตดีกว่ายอมเสียศักดิ์ศรี ยอมตายดีกว่ายอมแพ้ตกเป็นเบี้ย อะไรเป็นสิ่งที่สำคัญกันแน่? ศักดิ์ศรีหรือความอยู่รอด? ________ ไม่มีรูปถ่ายด้านในนะคะ น่าเสียดายมากเลยจริงๆ   รูปประกอบมีชื่อว่า "โอ๊ะ เสียใจจังไม่มีรูปถ่าย"ค่ะ ^^ จากคุณ : อย่าลังเล เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 15:49:51

ความคิดเห็นที่ 4 ตามประวัติศาสตร์มองโกเลีย”เล่าขาน เล่าว่าเจงกีสข่านมีความตั้งใจและเป้าหมายที่รวมชนเผ่าเร่ร่อนทีมีหลายหลายวัฒนธรรมให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน และท่านข่านก็ทำสำเร็จแต่กว่าจะสำเร็จสมบูรณ์ก็จนถึงรุ่นหลาน จากนั้นก็มีความสัมพันธ์แบบสงครามกับประเทศจีนมาตลอด รวมถึงช่วงหลังๆนั้นยังตกเป็นเมืองขึ้นของจีนช่วงราชวงศ์ชิงอีกด้วย พอถึงปีค.ศ.๑๙๑๑ ประเทศมองโกเลียก็ประกาศอิสรภาพ แต่แน่นอนว่าประเทศจีนปฎิเสธ ในปีค.ศ.๑๙๒๑ มองโกเลียประกาศอิสรภาพอีกครั้งด้วยความช่วยเหลือจากประเทศรัสเซีย โดยมีผู้นำนายหนึ่งชื่อSükhbaatar ที่มีรูปปั้นตั้งอยู่ใน Sükhbaatar Square นี่เอง อีกทั้งยังเป็นบุคคลที่รัฐบาลมองโกเลียยกย่องให้มีรูปอยู่บนธนบัติ (อีกคนคือเจงกิสข่าน) แอบจัดตั้งกลุ่มลับๆเพื่อนประกาศอิสรภาพ แน่นอนว่าเขาทำสำเร็จ และประเทศมองโกเลียก็ได้ประกาศอิสรภาพในวันที่ ๑๑ กรกฎาคม ๑๙๒๑ โดยรัฐบาลเจียงไคเช็คที่ตอนนั้นย้ายถิ่นฐานไปที่ไต้หวันแล้ว ได้กล่าวว่า “ถ้ามองโกเลียต้องการอิสรภาพ เราจะให้โหวตลงคะแนน” ส่วนผลโหวตแน่นอนว่าชาวมองโกเลียต้องการอิสรภาพ๑๐๐เปอร์เซ็นต์ จากนั้นมองโกเลียก็เป็นประเทศคอมมินิส ประเทศมองโกเลียเป็นที่รู้จักครั้งแรกจากสหประชาชาติในปี๑๙๔๕ และในปี๑๙๘๙หลังจากที่ระบอบคอมมินิสในรัสเซียล่มสลาย มองโกเลียก็ประกาศอิสรภาพและประชาธิปไตย (Freedom and Democracy) จากคุณ : อย่าลังเล เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 15:54:30

ความคิดเห็นที่ 5 มีมุมเล็กๆมุมหนึ่งในพิพิธภัณฑ์เกี่ยวกับหนังสือเล่มหนึ่งที่ชื่อว่า The secret of Mongolian History ซึ่งเป็นหนังสือที่กล่าวถึงประวัติศาสตร์ของเจงกิสข่านในด้านลบ เช่นเขาได้ทำการฆาตกรรมพี่น้องเพื่อขึ้นครองเป็นข่าน โดยหนังสือเล่มนี้ไม่ปรากฎชื่อผู้เขียน และพบในห้องสมุดในประเทศจีนโดยชาวรัสเซีย แน่นอนว่าในตอนที่ยังเป็นคอมมินิสอยู่หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือต้องห้าม หลังจากที่เปลี่ยนแปลงระบอกการปกครอบรัฐบาลได้ประกาศให้หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเรียนหลังจากนั้นเป็นหนังสือที่ทุกคนต้องมีไว้ที่บ้าน เจงกิสข่านตามประวัติศาสตร์เป็นผู้นำหัวก้าวหน้า ซึ่งเป็นผู้ออกกฎหมายต่างๆเช่น กฎหมายสิ่งแวดล้อม ที่ห้ามทำลายแม่น้ำไม่ว่าจะเป็นการทิ้งสิ่งปฎิกูลหรือชำระสิ่งสรกปกในแม่น้ำโดยตรง หรือกฎหมายยกเว้นภาษีให้แก่ครูและนักบวช กฎหมายด้านเศรษฐกิจเช่นถ้าทำการค้าและล้มละลาย จากนั้นทำการค้าและล้มละลายอีก ติดต่อกันสามครั้งจะได้รับโทษประหารชีวิต กฎหมายดูแลครอบครัวของทหารที่เสียชีวิตในสงคราม และกฎหมายที่อนุญาตให้ประชาชนเลือกนับถือศาสนาใดๆก็ได้ตามต้องการ จากคุณ : อย่าลังเล เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 15:56:06

ความคิดเห็นที่ 6 หลังจากนั้น ก็เจอกับบูก้าค่ะ บูก้าพาไปกินหมี่ผัด ที่บูก้าบอกว่าเป็นเป็นอาหารประจำชาติ แต่รสชาติคล้ายยากิโซบะ ราคาอาหารที่อุลาบาต๊อกค่อนข้างแพงนะคะ จานละเกือบร้อยบาทเหมือนกัน แต่ว่าจานใหญ่มากค่ะ กินแล้วอิ่มแน่นอน ส่วนอาหารทะเล ไม่ต้องพูดถึง เพราะไม่มีพรหมแดดติดกับทะเลเลย :( จากคุณ : อย่าลังเล เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 16:17:05

ความคิดเห็นที่ 7 ก่อนจะจบวันที่อุลาบาต๊อก โบก็จัดการส่งโปสการ์ดหาตัวเองซักหน่อย โบเลือกโปรสการ์ดรูปเจ้าหญิงค่ะ ที่ถูกใจเพราะมันทำให้โบนึกถึงเจ้าหญิงลีอา ในสตาร์วอร์ เจ้าหญิงหน้าขาว แก้มแดง ปากแดง (นิดเดียว) และก็ทรงผม พอเห็นปุ๊ป ก็ทราบว่าสตาร์วอร์ได้แรงบันดาลใจมาจากใคร ^^ พอใกล้ดึก บูก้าก็พาโบไปส่งถึงสถานรถไฟค่ะ ตอนแรกโบนึกว่าบูก้าจะกลับเลย เพราะบูก้ายังไม่ทานอาหารเย็น แต่บูก้าก็นั่งรอรถไฟเป็นเพื่อน ระหว่างนั้นเราก็นั่งคุยเรื่องต่างๆ ตั่งแต่ประชาธิปไตยในมองโกเลีย ระบอบการศึกษา เรื่องที่ชกต่อยกันระหว่างเด็กนักเรียน อากาศ เป็นบทสนทาที่ดีมากๆเลย ตอนนั้นโบค่อยๆซึมซับทุกๆความสุขใจของบทสนทนา เพราะโบรู้อยู่ในใจว่า..นี่อาจเป็นบทสนทาครั้งสุดท้ายที่โบจะได้สัมผัส :'( จะจริงๆรึเปล่า รอติดตามตอนต่อๆไปละกันนะคะ รูปบูก้าอีกรูปค่ะ (ทำไมบูก้าถึงหลับตาทุกรูปเลยหละ??) จากคุณ : อย่าลังเล เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 16:26:06

ความคิดเห็นที่ 8 แล้วรถไฟก็ออกจากชานชาลาค่ะ โบซื้อตั๋วใบนี้ล่วงหน้านะคะ เวปที่ใช้คือ www.allinrussia.com ถ้าซื้อตั๋วonline จะมีตั๋วสองแบบค่ะ คือ e-ticket หรือเราแค่พิมพ์ออกมาใส่กระดาษ และก็ใช้ได้ หรือตั๋วแบบที่เราต้องไปรับตั๋วเองอีกทีกับเอเจ้นท์ค่ะ แต่โบแนะนำว่า ถึงเราจะได้ตั๋วที่เป็นe-ticket เราก็ไปขอขึ้นตั๋วที่เป็นกระดาษจริงๆออกมาดีกว่านะคะ เพราะเราไม่รู้ว่าพนักงานรถไฟ จะมีท่าทีอย่างไร เพื่อป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้นค่ะ ตั๋วที่โบซื้อผ่านเอเจ้นท์เป็นตั๋วที่บังคับให้โบไปรับอีกทีค่ะ พอซื้อตั๋วแล้วเราจะได้อีเมล์มายืนยัน และบอกให้เราไปรับตั๋วตามสถานที่ๆระบุ โบไปรับตั๋ววันเดียวกับที่จะเดินทางพอดีค่ะ พอเปิดประตูเข้าไป พนักงานทำหน้าดีใจมากค่ะ แล้วบอกว่า "เป็นห่วงแทบแย่ นึกว่าจะไม่มาแล้วซะอีก" พร้อมบ่นอีกยาวค่ะ เรื่องที่โบมาช้า จนโบรู้สึกผิดกันทีเดียวเชียว ตั๋วที่ซื้อผ่านเอเจ้นท์ราคาแพงมากค่ะ เพราะเป็นตู้นอนพิเศษ โบไม่ทราบว่าเป็นชั้นระดับไหนนะคะ แต่ราคาแพงกว่าถ้าจะซื้อจริงๆ ถ้าต้องการทราบราคา รบกวนช่วยเข้าลิงค์วันแรกที่โบใส่ไว้ให้นะคะ โบมีราคาบอกไว้แล้วค่ะ ^^ จากคุณ : อย่าลังเล เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 16:39:09

ความคิดเห็นที่ 9 ตามเกาะจอรอชมต่อครับ จากคุณ : ลุงแบกเป้ เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 19:15:44

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณครับ มองโกเลียเป็นประเทศที่ไม่ค่อยได้เจอในรีวิวเท่าไหร่ แต่ดูแล้วน่าสนใจไม่น้อยเลยทีเดียว อยากไปนอนเกอร์บ้างจังดูเท่ห์ดีครับ รอไปเที่ยวรัสเซียต่อนะครับ จากคุณ : Coffee Blended เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 54 00:37:05

ความคิดเห็นที่ 11 อยากเจริญรอยตามมากครับ คราวหน้าอยากจะนั่งสายไซบีเรี่ยนสายดีดูครับ จากคุณ : vuddiken เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 54 04:49:14

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณครับ จากคุณ : declare01 เขียนเมื่อ : 3 พ.ย. 54 10:11:27

ความคิดเห็นที่ 13 ตู้นอนพิเศษนี่จะเป็นอย่างไรนะ จากคุณ : ขวดโหลใส่ลูกอม เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 54 12:27:49

ความคิดเห็นที่ 14 ขออนุญาตแจ้งให้ทราบหน่อยค่ะ ตอนนี้ลปทอปโบมีปัญหา เจ๊งกะบ้งค่ะ เปิดไม่ได้เลยค่ะ แล้วตอนนี้โบก็อยู่ที่เซี่ยงไฮ้ด้วยจนปัญญาไม่รู้จะซ่อมยังไง ช่วงนี้โบยังคงโพสไม่ไดค่ะเพราะโบเก็บรูปไว้ในแลปทอป ยังไงโบขอเวลาแก้ไขปัญหาหน่อยนะคะ แล้วจะกลับมาเล่า รีวิลต่อให้ฟังทันทีเมื่อซ่อมคอมได้แล้วค่ะ ต้องขอโทษจริงๆนะคะ สำหรับความไม่ต่อเนื่องด้วยค่ะ T_T จากคุณ : อย่าลังเล เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 54 18:05:17

ความคิดเห็นที่ 15 มาลงชื่อรอไว้ครับ ไล่ตามอ่านตั้งแต่กระทู้แรก สนุกดีครับ จากคุณ : Juneboyz เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 54 00:45:22

ความคิดเห็นที่ 16 ตามมาเก็บข้อมูลค่ะ  เผื่อมีโอกาสได้ไปบ้าง.. จากคุณ : ป้าฟู เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 54 06:45:40

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณที่พาเที่ยวค่ะ จากคุณ : สาวหน้าใส เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 54 16:48:31

ความคิดเห็นที่ 18 กำลังรอขึ้นรถไฟไปเที่ยวด้วยคนอยู่นะครับ ขอให้กู้ข้อมูลคืนให้ได้เร็วๆ นะครับ จากคุณ : ชาวทัวร์ เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 54 10:03:45

ความคิดเห็นที่ 19 รออ่านต่อนะคะคุณโบ  หวังไว้ว่าปีหน้าอาจจะได้ตามรอยบ้าง จากคุณ : มอแมว เขียนเมื่อ : 8 พ.ย. 54 16:42:50

ความคิดเห็นที่ 20 ตามมาทุกตอนค่ะ สนุกมาก อยากไปแบบนี้บ้างจัง จัดแพลนกันเลยดีมั๊ย?? จากคุณ : nongpoompui เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 18:07:14