ความคิดเห็นที่ 1 "  คุณเชื่อในพรหมลิขิตไม๊  " ผมไม่เชื่อ... ผมแบกขาตั้งกล้องอันนั้นมาด้วยพักหนึ่ง  ขณะที่ผมนั่งพักอยู่ซำใดซำหนึ่ง  เสียงหนึ่งดังขึ้น ข้างหลังผม "  ขาตั้งกล้องอันนี้ของพี่รึเปล่าครับ  "  ชายวัยรุ่นใส่แว่นคล้ายเด็กแนว  ตั้งคำถาม "  เปล่าครับ  มีคนลืมไว้  พี่เก็บได้  กำลังหาเจ้าของ  ...เอ่อ...  ของน้องรึเปล่าครับ  " "  ใช่ครับ  ของผมเอง  " ผมยื่นคืนให้ "  ขอบคุณครับพี่  "  คำพูดออกมาแบบนั้น  แต่สายตาเคลือบแคลง  อาจจะคิดว่าผมขโมยมา หรือเปล่า  ผมไม่ได้ติดใจสายตาคู่นั้น  ที่ผมติดใจก็คือ  ทำไมไม่เป็นสาวสวยว่ะ  ไม่มีโชค ด้านนี้เล๊ยยยยยยย แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 54 16:55:56 จากคุณ : ไข่กบ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 16:54:02

ความคิดเห็นที่ 2 ที่ซำนี้เราแวะเติมพลังกันสักหน่อย  บ้างกินข้าว  บ้างกินน้ำแข็งใส  ผมเข้าห้องน้ำ  ไม่ได้ ปวดอะไรทั้งนั้น  และไม่ได้มาหาอะไรกินด้วย  ผมรู้สึกอุณหภูมิในร่างกายสูง  จึงมาหาน้ำพรม ตัวเองสักหน่อย  เฮ้อ  ค่อยสดชื่นขึ้นมาหน่อย  ระหว่างรอเพื่อนกินข้าว  ผมไปที่จุดหน้าผา เพื่อชมทิวทัศน์  ผมไม่รู้ว่าเราขึ้นมากันสูงขนาดนี้แล้ว  ข้างล่างผมมองไม่เห็นอะไรนอกจากหมอก และทิวเขาลิบ ๆ  ผมอยากจะพรรณาความสวยงามนั้น  แต่ไม่มีอารมณ์  ผมได้แต่ตะโกนระบาย ความในใจออกไปเท่านั้น   "  ...พรหมลิขิตไม่มีจริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง....  " ก่อนที่ผมจะหันหลังกลับ  ผมไม่แน่ใจว่าหูฝาดรึเปล่า  เหมือนได้ยินเสียงสะท้อนกลับมาว่า " มีจริ๊งงงงงงง...  "  ไม่รู้ว่าเป็นหางเสียงของผมเอง  หรือภูเขากำลังจะบอกอะไรผม แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 54 16:56:26 จากคุณ : ไข่กบ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 16:55:14

ความคิดเห็นที่ 3 ข้างบนผมโกหกน่ะ  ไม่ได้ตะโกนจริง ๆ หรอก  555 กินข้าว ๆ  เติมพลัง จากคุณ : ไข่กบ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 16:58:55

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่เคยคิดจะถ่ายเพื่อนเล๊ย จากคุณ : ไข่กบ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 17:00:47

ความคิดเห็นที่ 5 เพื่อน ๆ  กินข้าวเสร็จแล้ว  ผมสดชื่นจากการได้น้ำไป  มีกำลังแล้ว  สู้ๆ  เดินทางกันต่อเล๊ยยยย แค่ไม่เกิน  3  นาที  ผมยกมือ "  เฮ้ย ๆ  พักก่อน  "  เวรแท้ ๆ   เพื่อนตั้มทิ้งห่างเป็นระยะ ๆ  ผมไม่รู้ว่ามันจะรีบไปไหน  มีธุระต่อรึไง  หรือมันลืมให้อาหารปลา ที่เลี้ยงไว้ที่บ้าน  แล้วมันต้องรีบเที่ยว  จะได้รีบกลับไปให้อาหารปลา  ผมเดาว่า  กว่าเราจะกลับ ปลาของมันคงพร้อมใจกันว่ายท่ากรรเชียงเป็นหมู่คณะแน่ ๆ  หรือว่ามันกำลังตามสาว ๆ  กลุ่มหนึ่งไป ถ้าเป็นแบบนั้นจริง  มันควรจะบอกพวกเราบ้าง  จะได้มีแรงฮึด  ตามมันไปชนิดหายใจรดต้นคอกันเลยทีเดียว พวกเรา  3  คนพลัดกันรั้งท้าย  บางที่มีบันไดให้เดิน  แต่นั่นก็ไม่ช่วยให้เร็วกว่าเดิมสักเท่าไหร่  เหนื่อยโคตร   แต่ผมว่าผมสู้ไหว  หัวใจผมบอกแบบนั้น  แต่ขาไม่เห็นด้วยทั้ง 2 เถียงกันตลอดทาง  โดยให้สมองเป็น ตัวตัดสินใจ ขาด่าผมเละ  ดีน่ะ  ที่ผมมีหัวใจคอยปลอบโยน การนั่งพักบางครั้งทำให้การไปต่อนั้นยากยิ่ง  นั่งแล้วมันไม่อยากลุก  หรือ  ลุกไม่ขึ้น  กว่าจะลุกได้ ต้องใช้เวลา  เราจึงเปลี่ยนเป็นยืนพักบ้าง  เวลาไปต่อจะได้ง่ายขึ้น   ขณะยืนพักอยู่นั้น  ผมเห็นครอบครัวหนึ่ง  พ่อแม่  ลูกๆ 2 คน  โหหหห  สุดยอดดดดด  พ่อกับแม่ วัยกลางคน  ลูก 2 คนประมาณ 10 กว่า ๆ  คงเป็นครอบครัวที่เที่ยวในลักษณะเดินป่าแบบนี้บ่อย ๆ อุปกรณ์ดำรงชีพค่อนข้างครบ     ผมนึกภาพอนาคตในใจ  สักวันหนึ่ง  ถ้าผมมีลูกโตขนาดนี้  ผมจะมีแรงพาลูกมาเดินเขาแบบนี้ไม๊น่ะ   กลับมาสู่ปัจจุบัน  ผมได้แต่บอกตัวเองว่า  "  หาเมียให้ได้ก่อนเถอะ  " เฮ้อ....  นั่นแหละ  ที่ยากที่สุด แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 54 17:14:05 จากคุณ : ไข่กบ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 17:03:08

ความคิดเห็นที่ 7 พออ่าน คห 3 ขอเอากิฟ คห 2 คืนได้มั้ยค่ะ 55555555 จากคุณ : minna_noon เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 17:11:10

ความคิดเห็นที่ 8 ไปต่อกันเถอะ   ถึงตอนนี้  เรา  4  คนคุยกันน้อยลง  หลายครั้งที่ตั้มนั่งพักเพื่อรอเรา  พอเราไปถึงจะนั่งพักบ้าง  มันก็ ออกเดินต่อ  "  สาดดดดด  "  ทำให้เราไม่ได้พัก  เออ  เดินต่อก็เดินต่อ ความพยายามอยู่ที่ไหน  ซำสุดท้ายอยู่ที่นั่น ในที่สุดเราก็มาถึงซำสุดท้ายจนได้  ผมไม่ได้พรรณาถึงซำต่างๆที่ผ่านมา  แต่ถ้าคุณผู้อ่านอยากจะรู้ล่ะก็ ซำบอน         เหนื่อยโคตรๆ ซำกกกอก     เหนื่อยบรรลัย ซำกอซาง      เหนื่อยชิบ......( หาไม่เจอ ) ซำกกหว้า      เหนื่อยนรกสั่ง ซำกกไผ่        เหนื่อยไปถึงบรรพบุรุษ ซำกกโดน    เหนื่อยไปยันภพหน้า ซำแคร่    เหนื่อยแบบไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด ผมไม่อยากบอกว่าที่ผ่านมานี่แค่จิ๊บ ๆ  ของจริงมันเพิ่งจะเริ่มต่างหาก จากซำแคร่ไปจนถึงหลังแป ( บนภู )  ระยะทาง 1.3  กิโลเมตร  นั่นคือ  ยาวที่สุด  ชันที่สุดและโหดสุดๆ ถือว่าเป็นไฮไลท์เลยทีเดียว  หึหึหึ  ฮึฮึฮึ  ฮือฮือฮือ  T_T แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 54 17:15:13 จากคุณ : ไข่กบ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 17:11:19

ความคิดเห็นที่ 9 แวะมาปาดคุณไข่กบ  Part 3 ขอเล่ายาวๆๆๆๆๆ หน่อยนะค่ะ ตอนนี้กำลังจะเลิกงาน เดี๋ยวดึกๆจะเข้ามาอ่านต่อค่ะ (ไว้เจอกันตอนดึกๆดื่นๆ......หุหุ) จากคุณ : minna_noon เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 17:15:14

ความคิดเห็นที่ 10 เรานั่งทำใจกันที่ซำแคร่  ผมดื่มน้ำอึกใหญ่  และพรมน้ำตัวเองอีกครั้ง  อีกนิดเดียวเท่านั้น  หัวใจปลอบ ผมอีกครั้ง   สู้ๆ! เส้นทางต่อจากนี้  ค่อย ๆ ชันขึ้นเรื่อย ๆ  เรียกได้ว่ากึ่งเดินกึ่งปีน  มีบันไดหลายแห่งในจุดที่ชันเกินจะปีน คนอื่นเป็นยังไงบ้าง  ผมไม่รู้  สำหรับผม  ก้าวแต่ล่ะก้าว  แสนลำบากยิ่งนัก  ใกล้แล้ว ๆ  หัวใจผมทำหน้า ที่ได้ดีเหลือเกิน  ท่ามกลางเสียงค่อนคอดจากขา   ผมดื่มน้ำอีกครั้ง  ระหว่างนั้นผมคิดเล่น ๆ ว่า  น้ำที่ผมดื่มกับเหงื่อที่ไหลมาตามตัวนั้น  สิ่งไหนปริมาณ มากกว่ากัน "  แ_ ่ง  ใครชวนกูมาว่ะ  ครั้งหน้าถ้ามาแบบนี้กูไม่มาแล้วน่ะ  ถ้ามรึงเห็นกูมาน่ะ  กูให้ถีบหน้า( ไอบี )เลย  " ปากพูดไปแบบนั้น  แต่ไม่ได้คิดอะไร  แค่อยากให้เพื่อนขำ  นุก  เป็นคนดีแบบนี้แหละ   ผมพึมพำกับนุกว่า  ไม่น่าเอาเสื้อกันหนาวตัวใหญ่มาเลย  มันโคตรเป็นภาระ  อยากจะเขวี้ยงทิ้ง  จะได้เดินตัว เบา ๆ  นุกบอกผมว่า  การเอาขี้เลื่อยในหัวของผมออก  น่าจะทำให้ตัวเบากว่าการทิ้งเสื้อ  เอ่อ...  ผมขอถอนคำ พูดย่อหน้าข้างบนนะ  คิดซะว่าผมไม่ได้พูดแล้วกัน จากคุณ : ไข่กบ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 17:18:52

ความคิดเห็นที่ 11 พูดถึงภูกระดึง  คุณนึกถึงอะไร   -  ผาหล่มสัก -  ใบเมเปิ้ลสีแดง -  เส้นทางขึ้นเขาหฤโหด   ผมเติมให้อีกอย่างคือ  "  ลูกหาบ  " ลูกหาบ  หนึ่งในสิ่งมหัศจรรย์ประจำภูกระดึง  โอ้พระเจ้า  พวกนี้สืบเชื้อสายมาจาก  เฮอคิวลิส  รึเปล่าน่ะ แข็งแรงเกินมนุษย์  ทำได้ไง  แบกของที่มีน้ำหนักมากกว่าตัวเอง  ขึ้นเขาแบบนี้  พวกเราแค่พาร่างกาย ตัวเองไปก็แทบตายแล้ว  และไม่ได้มีแต่เฉพาะผู้ชายน่ะ  ผู้หญิงก็มี  น้ำหนักที่แบกน้อยลงมาหน่อยตาม สรีระ  แต่จริง ๆ แล้ว  พวกนี้ไม่ใช่ลูกหาบ ที่กล่าวมาย่อหน้าข้างบน  ผมขอเรียกเค้าว่า  พ่อหาบ  แม่หาบ  ที่ผมจะพูดถึงนี่คือ  ลูกหาบตัวจริง  ผมเห็น เด็กผู้หญิงอายุไม่น่าจะเกิน  10 ปี  แบกเป้ของนักท่องเที่ยวเดินตามพ่อหาบ  แบ่งเบาภาระผู้เป็นพ่อ ผมรู้สึกแมนน้อยลงทันที ภาพที่ผมเห็นทำให้ผมรู้สึก 2 อย่าง  คือ  ทึ่ง  เด็กตัวแค่นี้  เก่งจริง ๆ  เธอเดินไปพร้อมกับฮัมเพลง   ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส  ต่างกับพ่อหาบที่เงียบขรึม  เทียบกับรุ่นเดียวกัน  เธอแกร่งจริง ๆ อีกความรู้สึกหนึ่งคือ  สงสาร  เด็กวัยนี้ควรจะได้เล่นสนุก  แต่เธอกลับมีสิ่งที่ต้องทำ  การที่เด็กสักคน ต้องแบกภาระหน้าที่แบบนี้  มันเกินวัยของเธอจริง ๆ  ผมเห็นแบบนี้แล้วอยู่เฉยไม่ได้  มันเกินไป  ผม ต้องทำอะไรสักอย่าง  ผมตรงเข้าไปหาเธอ  แล้วพูดขึ้นว่า "  น้องครับ  " "  ค่ะ  " "  หนักมากไม๊  " "  พอไหวค่ะพี่  " "  งั้นแบกเป้ให้พี่อีกสักใบได้ม่ะ  เดี๋ยวพี่ให้  20  " จากคุณ : ไข่กบ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 17:20:31

ความคิดเห็นที่ 12 เข็มยาวและเข็มสั้นมาทับกันที่เลข 12  เที่ยงแล้ว  เราเดินกันมาเกือบ 5 ชั่วโมงแล้ว  อุณหภูมิสูงขึ้น เหงื่อไหลเหมือนน้ำตก  ในสมองไม่มีอะไรนอกจากคำว่า  "  พักก่อน ๆ " เราเจอน้องผู้ชายคนหนึ่งเดินสวนลงมา  ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส  ผิดกันกับพวกเรา  ที่หน้าซีดเหมือน พร้อมจะเสียชีวิตได้ทุกเมื่อ  อารมณ์การเดินขึ้นเขากับลงเขาต่างกันอย่างสิ้นเชิง  ไอ้น้องคนนี้หน้า แสดงอารมณ์ประมาณว่า  มันลืมอ่านหนังสือสอบไฟนอล  วิชาเศรษฐศาสตร์  แล้วเกรดออกมาดันได้ B+ ผมหันกลับไปมองพวกเรา  สีหน้าเหมือนขึ้นเขามาพร้อมกับการเข็นครกมาด้วย  2  ครก "  อีกไกลไม๊ครับน้อง  "  ต่อตั้งคำถาม "  ไกลเหมือนกันพี่  ทางชันมาก  ปีนตลอด  "   ผมนึกในใจ  "  โกหกกูบ้างก็ได้  " บันไดชันสูง  ที่เราต้องผ่านนั้น  แต่ล่ะขั้นดูสูงไปไม๊น่ะ  ต้องยกขาสูงกว่าปกติ  โอยยย  ขาแทบจะระเบิด อยู่แล้ว  ปวดไปหมดแล้ว  ปวดจนแทบหมดความรู้สึก  ผมแทบจะเอา  2  มือ  ยกขาแต่ล่ะข้างขึ้นบันได มือที่จับราวบันไดออกแรงมากเพื่อพยุงตัวขึ้นไป คุณเคยไม๊  ขึ้นบันไดได้ 2 ขั้น  แล้วต้องหยุดพัก เรื่องที่ผมเล่า  ไม่ได้เว่อร์  ผมเป็นแบบนั้นจริง ๆ  แต่ถ้านักกีฬาหรือนักเดินเขา  มาเล่าเรื่องนี้  เรื่องคง แตกต่างจากนี้เยอะ  นักเดินเขาคนหนึ่งอาจจะบอกว่า  "  การเดินขึ้นภูกระดึงสำหรับผม  คล้ายกับการ เดินขึ้นบันไดเลื่อนในห้าง  "  ชิ  หมั่นไส้ แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 54 22:24:56 แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 54 22:24:30 แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 54 22:23:42 จากคุณ : ไข่กบ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 17:26:54

ความคิดเห็นที่ 13 วัยรุ่นกลุ่มใหญ่  นั่งพักอยู่ข้างหน้า  กำลังดีดกีต้าร์ร้องเพลง  ดูสนุกสนาน  ทั้งที่เหนื่อยแทบแย่ ทำให้ผมคิดว่า  "  ทำไมเมื่อตอนหนุ่ม ๆ เราไม่มากันน่ะ  " ผมไม่กล้านั่งพัก  เพราะกลัวว่า  หลังจากนั่งพักไปแล้ว  จะลุกขึ้นไม่ได้อีกเลย  ยืนพักเป็นวิธีที่ดีที่สุด ผมไปได้ทีล่ะ  2  ขั้น  ถ้าเป็นระบบราชการอาจจะดี  แต่นี่  แค่ขึ้นบันได     ตั้มไม่รู้หายไปไหน  เพราะผมไม่ได้มองทางข้างหน้าว่าเป็นอย่างไร  แค่ภาวนาให้บันไดชุดนี้สิ้นสุดลง สักที  ผมหมดเวลาไปกับมันเยอะแล้ว  และตอนนี้  ผมไปทีล่ะ 2 ขั้นไม่ได้อีกแล้ว  ขาสั่นเหมือนใคร เอามือถือเปิดระบบสั่นมาพันไว้ทั้งขา  แต่ละก้าวเหมือนนานเป็นชาติ  ไม่น่าเชื่อว่าขาแต่ล่ะข้างเหมือน หนักเป็นร้อยกิโล เข้าใจเลยว่า  คนเป็นอัมพาต  ที่ยกขาไม่ขึ้นเป็นยังไง ก่อนผมจะวางเท้าลงที่ขั้นบันไดเกือบสุดท้าย  ผมเงยหน้าขึ้นมองว่า  ทางข้างหน้าเป็นอย่างไร  ชันแค่ ไหน  มีบันไดอีกไม๊  แต่ภาพที่ผมเห็นมันไม่ใช่... ...มันเป็นพื้นราบไกลสุดสายตา... ผมไม่อยากเชื่อในสิ่งที่คิด...  แต่ป้าย ๆ นั้น  มันทำให้ผมต้องยอมจำนน "  ครั้งหนึ่งในชีวิต  เราคือผู้พิชิตภูกระดึง  " จบ  Part  3  (  ส่งนิ้วก้อยมา  สัญญาน่ะ  ว่าจะติดตามตอนต่อไป ) จากคุณ : ไข่กบ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 17:28:07

ความคิดเห็นที่ 14 ตามอ่านค่ะ  สนุกมากกกก จากคุณ : kaoim เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 17:55:56

ความคิดเห็นที่ 15 เล่าได้สนุกมากเลยครับ  นึกภาพไปขำไป    ไม่เหนื่อยถึงขนาดนั้นมั้งครับ ผมไปวันที่ 7 ต.ค. ลง 10 ต.ค. และจะไปอีกวันที่ 7  ธันวานี้ครับ                   รักษ์ภูกระดึงครับ   จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 18:00:14

ความคิดเห็นที่ 16 แค่ซำแฮกก็แย่แล้ว  เหนื่อยสุด ๆๆ แต่ก็ประทับใจค่ะ จากคุณ : โปรดอย่าเห็นฉันเป็นสนามอารมณ์ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 18:02:20

ความคิดเห็นที่ 17 ตามมาแฮก ค่ะ จากคุณ : homdinn เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 18:03:07

ความคิดเห็นที่ 18 เสน่ห์ของภูกระดึงครับ จากคุณ : nuidee (หนุ่ยดี) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 18:35:47

ความคิดเห็นที่ 19 ใจเราจะขาดให้ได้ ตอนเดินจากหลังแป ไปทีพัก เหนื่อยมาก จขกท. เล่าได้สนุกมากค่ะ อ่านแล้วนึกเห็นภาพตอนเราไป (เราไปปีก่อน และปีนี้ก็มีโครงการจะช่วยเพื่อนไปกันอีก^^  )   รอติดตามต่อนต่อไปอยู่นะค่ะ.... จากคุณ : tanote&talhew เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 19:09:53

ความคิดเห็นที่ 20 **อ่านไปขำไป สนุกมากค่ะนึกว่าอ่านขายหัวเราะ ขึ้นครั้งแรกก็งี้ ไปมา 3 รอบแล้วค่ะ ตอนเป็นนศ.ปี 1-ปี 3(ไม่อยากคุย)ไปทุกปีขอบอก ขึ้น ได้สบายมากไม่เคยจ้างลูกหาบ ฮิ ฮิ ขึ้นครั้งสุดท้ายปี 3 เหมือนไม่นานมานี้ ตอนนั้นปี 2524 เริ่มไม่ไหวเพราะอาหาร,น้ำดื่มขายทุกซำฯ ความบริสุทธิ์เริ่มจาง ตอนนี้ขอเก็บฝันเมื่อครั้งดิบๆ ตามจขกท.พิชิตภูกระดึงและจะรอติดตามตอนต่อไป แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 54 08:15:39 แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 54 08:07:56 จากคุณ : Big Elep เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 20:00:06

ความคิดเห็นที่ 21 ไปมา ๓ ครั้งแล้วค่ะ ครั้งแรก แบกเป้ขึ้นไปเอง  ฟิตมาก ๕๕๕ จขกท.เขียนสนุกจัง เราหัวเราะดังๆ หลายครั้งเลย จากคุณ : แดดส่องฟ้า เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 20:40:45

ความคิดเห็นที่ 22 ตามมาอ่าน part 3 อ่านแล้วคิดในใจ ไปจะไหวไหมตรู  เฮ้อ จากคุณ : chaton meaw เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 20:49:46

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านแล้วสนุกมากเลยจ้า... คิดถึงอดีต.. ฮ่าๆๆๆ ไปมาสามครั้งแล้ว บอกกับแฟนว่า ปีนี้ไปกันอีกไหม.. ไม่แน่ อาจได้ไปเดือนหน้า.. จะรออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ .. จากคุณ : ขนมเบื้องไส้เค็ม เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 21:14:30

ความคิดเห็นที่ 24 เล่าได้สนุกดีค่ะ เคยไปครั้งเดียวและไม่กล้าคิดไปอีกเลย  เข็ด!!!555 จากคุณ : ซีเอจ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 21:44:20

ความคิดเห็นที่ 25 แหม อ่านแล้วนึกถึงตอนที่ตัวเองไปจัง คิดถึงกวาง.... จากคุณ : sommass เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 54 22:57:49

ความคิดเห็นที่ 26 เพิ่งตามอ่าน part 3 จบ รออยู่ครับ เป็นการบรรยายประสบการณ์ที่มีจุดน่าสนใจมากครับ จากคุณ : pee (namo_zuza) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 00:00:41

ความคิดเห็นที่ 27 มาไวๆนะครับ คุณเป็นคนจุดประกายให้ผมเลยนะ ไม่นานได้เจอกันแน่ภูกระดึง จากคุณ : สันห่วง เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 00:48:25

ความคิดเห็นที่ 28 อ่าน part 3 ชักเริ่มกลัว จะไปอาทิตย์หน้า จะไหวไม๊เนี่ย?? จากคุณ : merit_bee เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 08:43:29

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านแล้วสนุกมากค่ะ ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ :) จากคุณ : Salmon Lover เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 11:12:13

ความคิดเห็นที่ 30 สนุกจัง  ติดตามมา 3 part แล้ว ^^ จากคุณ : กิ๊บส์ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 11:19:45

ความคิดเห็นที่ 31 เล่าเรื่องได้สนุกดีครับ ^^ บางเหตุการณ์ บางประโยคในบางความคิด ของ จขกท... ทำให้ย้อนนึกถึงตัวเองตอนไปภูกระดึงกับเพื่อนๆ(กี่ปีมาแล้ว ไม่อยากนึก) จากคุณ : จิงนะ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 11:47:17

ความคิดเห็นที่ 32 หุหุ เคยไปตั้งแต่หนุ่มๆ  ตอนขึ้นวิ่งขึ้นเลย  ตอนลงแทบจะกลิ้งลงเลยทีเดียว เหนื่อยสุดๆ จากคุณ : ฟรีค่าแรงตลอด5หมื่นโล เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 11:49:18

ความคิดเห็นที่ 33 ตามมาเรื่อยๆครับ จากคุณ : ซังกุงที่ปรึกษา เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 12:01:03

ความคิดเห็นที่ 34 ตามมาด้วยคนค่ะ อ่านคห 3 แล้วจะกดออกอีกที คิดว่า เป็น FB 555+ อ่านแล้วฮาจริงๆค่ะ เหนื่อยขนาดนั้น ตอนนั้นคิดได้อย่างงี้จริงๆหรอค่ะ 5555555555555555555555 แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 54 13:43:11 จากคุณ : KYO TT เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 13:36:59

ความคิดเห็นที่ 35 รีวิวได้สนุกมากค่ะ อ่านแล้วขำดี ทำให้นึกถึงตอนที่ตัวเองได้ไปมาเมื่อสมัยสาวๆ ^^ จากคุณ : bow_bb เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 13:45:29

ความคิดเห็นที่ 36 อ่านสนุกมากๆครับบบ  ชอบๆๆๆ จากคุณ : สายลมแห่งวิงค์ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 13:51:05

ความคิดเห็นที่ 37 5555555+ สนุกๆ ชอบมากๆเลย มาต่อไวๆนะ ขอติดตาม อ่านที่คุณเขียนแล้วทำให้มีความสุขอ้ะ หัวเราะตลอดเวลา น่าจะไปเอาดีด้านไกด์นะค่ะ ลูกทัวร์คงชอบ ตัวจริงคงเปนคนฮามาก ^^ แต่คุนทำให้เรากลัวเลย กลัวพร้อมจะเสียชีวิตตลอดเวลาบนทางขึ้น T-T ส่งนิ้วก้อยไปแล้ว ตามอ่านตอนต่อไปแน่นอนน จากคุณ : PWF* ~ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 14:07:05

ความคิดเห็นที่ 38 เขียนได้สนุกมากเลยค่ะ คิดอยู่ว่าถ้าไปจะมีชีวิตรอดกลับมาไหมเนี่ย ดูเหนื่อยจัด จากคุณ : Warm Chocolate เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 14:29:42

ความคิดเห็นที่ 39 นึกภาพไปขำไป สนุกมากค่ะ ต้องกลับไปหา part1 เอามารวมให้ค่ะ part1 : http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11366999/E11366999.html part2 : http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E11370867/E11370867.html จากคุณ : ฮิปโป กะ พะยูนน้อย เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 14:39:14

ความคิดเห็นที่ 40 ขอบคุณฮิปโปมากครับ คุณ  Warm Chocolate  กับ  คุณ  PWF* ~ ไปเถอะครับ  สนุกดี  ที่เล่าให้ฟังอาจจะเป็นเพราะ พวกเราเร่งรีบกันเองก็เลยเหนื่อยมาก ต้องโทษไอ้ตั้มครับ  มันจะรีบกลับไปเลี้ยงปลา จากคุณ : ไข่กบ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 14:45:15

ความคิดเห็นที่ 41 ตาม มา อ่านไป ขำไป จากคุณ : ก้นกบ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 15:07:43

ความคิดเห็นที่ 42 ยื่นนิ้วก้อยไปให้แล้วนะคะ 55+ คุณ จขกท.จะฮาไปไหนเนี่ยยย ขำก๊ากออกมาหลายที จากคุณ : virgoo12 เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 15:51:58

ความคิดเห็นที่ 43 เดินถอยหลังตามมาอ่านค่ะ สนุกดีค่ะ จากคุณ : finaldevil เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 16:14:18 A:49.48.99.247 X: TicketID:193636

ความคิดเห็นที่ 44 เล่าเรื่องได้สนุกมากๆอ่ะ ชอบมากๆเลยค่ะ สำนวน มุก จังหวะการเล่า เหมือนมืออาชีพมากๆ ถ้าไม่ใช่ก็คงจะเป็นคนจิตใจเบิกบานสุดๆอ่ะ น่ารักมากเลยค่ะ น่าจะลองเขียนหนังสือขายดูนะ ลองเขียนทริปไหนสักทริปส่งไปสำนักพิมพ์ดูสิคะ เราว่ามันโอเคมากเลยอ่ะ อ่านเพลินมากๆ หรือไม่ก็เขียนบทภาพยนต์ อันนี้ฮากระจายเลย ชมจริงๆนะ ไม่ได้เวอร์ อิอิ จากคุณ : ลูกพ่อหลานปู่ เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 16:14:47

ความคิดเห็นที่ 45 เห็นแล้วคิดถึงภูกระดึงครับเคยไปเมื่อหลายปีก่อน จากคุณ : Destiny-Boy เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 17:11:51

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านแล้วสนุกมากค่ะ จากคุณ : สาวหน้าใส เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 21:47:16

ความคิดเห็นที่ 47 บทนี้สงสัยจะรีบเขียน  เพราะแฟนๆเรียกร้องนะครับ ไม่ต้องรีบเขียนหรอกครับ   ความสนุกของกระทู้คุณ อยู่ที่รายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ที่คุณแทรกเอาไว้ระหว่างทางเดิน มันเรียกรอยยิ้มจากผู้อ่านได้มากมาย 1 -2 -3 ชอบ 2 เป็นอันดับที่หนึ่งครับ      ไปอ่าน 4 -5 ต่อล่ะครับ                                         จากคุณ : ..sp@wn.. เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 08:11:30

ความคิดเห็นที่ 48 55555555555 ขำตลอดเลยลุงอ่ะ จากคุณ : ลุงแบกเป้ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 19:02:07