เธอหันมาด้วยสีหน้างง ๆ ตั้มไม่รอให้เธอได้ตั้งตัว ยื่นโปสการ์ดให้ทันที แล้วเดินจากหายไปในฝูงชน ปล่อยให้เธอยืนงงอยู่อย่างนั้น...
" เป็นไงมั่งว่ะ น้องเค้าว่าไงมั่ง " ผมถาม " ไม่รู้ดิ กูยื่นให้ แล้วกูก็ชิ่งเลย " ตั้มบอก " ทักษะยังไม่ดีเท่าไหร่ นะมรึงอ่ะ " นุกเสริม " แ_ ่งง เก่งจริ๊ง ๆ มรึงอ่ะ เมื่อกี้น่าเอาไปให้เองนะ "
เอาว่ะ ก็ยังดีกว่านิ่งเฉย ไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วเก็บมาคาใจทีหลัง
เราฉลองกันราวกับว่าพวกเราได้เอาธงชาติไทยไปปักไว้ที่ยอดเขาเอเวอร์เรส ตอนนี้ไม่มีอะไรค้างคาใจผมอีกแล้ว ผมไม่สนหรอกว่า เราจะได้ทำความรู้จักกันไม๊ รู้แค่ว่า เราได้ทำในสิ่งที่อยากทำแล้ว จากนั้นจะเป็นยังไงก็แล้วแต่ พรหมลิขิต
จากคุณ |
:
ไข่กบ
|
เขียนเมื่อ |
:
30 พ.ย. 54 12:25:11
|
|
|
|