เข้าไปดูห้องเบอร์ 6 เรียบร้อยดี แต่ไม่มีน้ำดื่ม และไฟไม่ทำงาน 2 ดวงห้องนี้ทึบหน่อยแต่ไม่มีกลิ่น สะอาดเรียบร้อยดี
จากนั้นก็ลงไปบอกพนักงานว่าห้องน้ำไม่สะอาด
เรา : น้องคะ ห้องน้ำห้อง 6 ไม่สะอาดค่ะ กลิ่นไม่ดีด้วย ไม่มีคนเข้าพักห้องนั้นนานแล้วเหรอคะ? เหมือนไม่ได้ทำความสะอาดนานแล้ว
รีเซฟชั่น : ไม่นะคะ ห้องเราเต็มตลอดแขกก็เพิ่งออกไป ไม่เชื่อพี่ดูบุ๊คกิ้ง(ว่าแล้วก็เอาสมุดขึ้นมาให้ดู)
เรา : แต่ว่ามันไม่สะอาดจริงๆ มีแมลงในโถด้วย ช่วยทำความสะอาดให้หน่อยได้ไหม?
รีเซฟชั่นฟังแล้วก็ยื่นโทรศัพท์ให้บอกว่าให้พูดกับแม่บ้านเอง...ก็งง เพราะเข้าใจว่าการส่วนนี้พนักงานต้องคุยกันเอง เป็นเรื่องภายในองค์กรหรืออย่างน้อยขึ้นไปดูสถานที่หน่อย แล้วจะจัดการยังไงก็ว่ากันไป แต่นี่กลายเป็นโยนภาระให้ลูกค้าตำหนิแม่บ้านเอง
เอาก็เอา...เลยบอกแม่บ้านไปว่า ห้องน้ำไม่สะอาดช่วยมาทำหน่อยได้ไหมแม่บ้านขอพูดกับรีเซฟชั่น จากนั้นก็ทราบว่าแม่บ้านปฏิเสธมาทำความสะอาดเพราะว่าสองทุ่มเลิกงานไปแล้ว...
อ้าว? แล้วจะทำยังไงล่ะ? ต่อไปนี้คือบทสนทนานะคะ
รีเซฟชั่น : พี่พักกี่คืนคะ?
เรา : คืนเดียวค่ะ
รีเซฟชั่น : แม่บ้านบอกว่าไม่มาค่ะมันมืดแล้ว
เรา : อ้าว..แต่ว่าห้องน้ำมันไม่สะอาด
รีเซฟชั่นโทรหาแม่บ้านอีกครั้งเถียงกันไปมา สรุปว่ารีเซฟชั่นบ่นว่าอยู่เคาท์เตอร์คนเดียวไม่งั้นจะขึ้นไปขัดส้วมแทน บลาๆ หลังคุยเสร็จหันมาถามว่า
รีเซฟชั่น : เปลี่ยนห้องไหมคะ? มีห้องชั้นบนสุดบนดาดฟ้าว่างอยู่แต่แพงกว่า
เรา : ก็ได้ค่ะ
รีเซฟชั่น : เมื่อกี้พี่นั่งบนเตียงไปหรือยังคะ?
เรา : นั่งไปแล้วค่ะ
รีเซฟชั่น : งั้นเปลี่ยนไม่ได้ค่ะ นั่งบนเตียงไปแล้ว
เรา : อ้าว? แค่นั่งเองนะ
รีเซฟชั่น :ไม่ได้ เตียงยับแล้วค่ะ ห้องมันเป็นยังไงพี่ก็เขียนไว้ในกระดาษแล้วกันเดี๋ยวเอาให้แม่บ้านดูพรุ่งนี้
เรา : หา? แล้วคืนนี้ล่ะ?
รีเซฟชั่น(ทำเสียงกระฟัดกระเฟียดใส่) : ลูกค้าคนอื่นเขาก็ไม่เห็นเป็นแบบนี้
เรา : ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะคะ? ก็ห้องไม่เรียบร้อย แบบนี้พูดกับเจ้าของเองดีกว่าไหม
รีเซฟชั่น(เหวี่ยงแล้วขึ้นเสียง) : พี่อย่ามาใส่อารมณ์กับหนูนะ หนูเป็นรีเซฟชั่นไม่ใช่แม่บ้านนะ!!!
เรา : พี่ไม่ได้ใช้อารมณ์ มีแต่น้องแหละพร้อมจะรับฟังไหม?(ยืนยันน้ำเสียงปกติไม่ได้เหวี่ยงด้วย)
รีเซฟชั่น : พร้อมค่ะ แต่ว่าพี่นั่งบนเตียงไปแล้วจะทำให้ทำยังไง
เรา : แค่นั่งค่ะ ยังไม่ได้นอนนะคะ อีกอย่างนะห้องน้ำไม่เรียบร้อยเอง ตรงนี้ไม่ใช่ปัญหาของคนเข้าพักนี่คะ