คิดถึงวัด บ้านหลังเก่าอยู่ใกล้วัดอุโมงค์ค่ะ ทำตัวเป็นเด็กวัด ไปวิ่งเล่นในวัดทุกวัน วิ่งเข้าอุโมงค์ สมัยก่อนมืดมากไม่ได้ติดไฟสว่างไสวเหมือนเดี๋ยวนี้ อุโมงค์ที่ 1 กับ 3 เป็นอุโมงค์วัดใจค่ะ เพราะมืดตื๊ดตื๋อ อุโมงค์ชั้นสองที่มีภาพเขียน ก็เพิ่งได้เห็นภาพเขียนไม่นานมานี้ เพราะสมัยก่อนไม่มีไฟ เดินขึ้นไปเห็นแต่แสงตรงปลายอุโมงค์ ใครรีบวิ่งแปลว่าไม่เจ๋ง ต้องค่อยๆเดินถึงจะเท่ ทะลุออกหลังอุโมงค์ ปีนต่อขึ้นลานเจดีย์(บันไดดีๆมีไม่เดินหรอกค่ะ แหะๆ)
ลงจากลานเจดีย์วิ่งไปสระน้ำ ดูปลายักษ์ตะพาบยักษ์ (ประมาณเต่าของผู้เฒ่าเต่าดราก้อนบอลน่ะค่ะ) ข้ามไปเกาะกลางน้ำไปเลี้ยงกระต่าย จนเหนื่อยก็ไปสิงอยู่ในหอสมุด(หอธรรมโฆษณ์) กวาดหนังสือเกือบทุกเล่มที่อ่านออกมาอ่าน ตั้งแต่การ์ตูน นิทาน ประวัติศาสตร์ จนถึงหนังสือธรรมะ
บางวันก็ไปนั่งเล่นในห้องภาพ จะเป็นอาคารเล็กๆ ข้างในวาดภาพปริศนาธรรมไว้เต็มไปหมด ถ้าวันไหนมีพระเณรใจดีว่างอยู่ ท่านจะมาอธิบายปริศนาธรรมให้ฟังทีละภาพ เด็กไม่ถึง 10 ขวบก็อ้าปากหวอฟังไป (ก็แปลกดีที่ตอนนั้นฟังไม่เข้าใจ แต่กลับจำได้มาจนทุกวันนี้)
จากคุณ |
:
ouiya
|
เขียนเมื่อ |
:
2 ก.พ. 55 09:06:22
|
|
|
|