ความคิดเห็นที่ 1 -พุธที่ 26 พฤษภาคม 2553- เมื่อคืนนอนหลับสบายไร้อาการนอนไม่หลับ ^ ^ หลังล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก็มาช่วยงานแพ็คขนมเหมือนเมื่อวาน สงสัยงานขนมช่วงเช้าจะกลายเป็นงานประจำไปด้วยซะแล้ว มื้อเช้าวันนี้มีขนมปังหน้าพิซซ่าและโมจิย่างเพิ่มมาจากปรกติอีกด้วย ดีจัง ^ ^ วันนี้อายูมิซังฟิตจัด กินข้าวล้างจานเสร็จก็พาผมและฮารุซังออกไปทำงานไร่ทันที แต่ว่าก่อนจะไปถึงไร่นั้นต้องไปส่งขนมให้ยารี่ซังก่อนสองที่ พอเข้าไปส่งขนมที่แรกเสร็จและแบกกล่องใส่ขนมเปล่ากลับมาเก็บท้ายรถ อายูมิซังก็ยื่นคัสตาร์ดคาราเมลให้ผมกับฮารุซังคนละอัน ลาภปากไปเลย ^ ^ vvvที่นี่เค้าเรียกว่าพุดดิ้งแฮะvvv จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 07:44:20

ความคิดเห็นที่ 2 งานไร่ในช่วงเช้านี้เราไปทำกันสองที่ ที่แรกเป็นแปลงผักเล็กๆตีนเนิน เลยจากแปลงผักไปไม่กี่เมตรมีคลองชลประทานที่มีประตูน้ำอยู่ แม้ระยะทางไปถึงคลองจะห่างไปไม่เกิน10เมตร แต่การลงไปตักน้ำมารดผักคงจะลำบากพอดูเพราะแปลงผักนั้นก็อยู่บนเนินที่สูงกว่าคลองอีกระดับหนึ่ง ระยะห่างที่ว่าจึงเป็นระยะห่าง10เมตรที่ชันถึง45องศาเลยทีเดียว ท่าทางว่าอายูมิซังจะไม่ค่อยมาที่ไร่นี้ซักเท่าไหร่ สังเกตจากต้นหญ้าที่ยืนต้นสูงคลุมพืชผักไปซะหมด ดังนั้นงานของเราที่แปลงนี้จึงเป็นการถอนหญ้าที่ขึ้นล้อมรอบผักที่ปลูกไว้ โดยมีคำสั่งย่อยอีกอย่างคือถ้าเจอต้นมินท์(สะระแหน่)ให้เก็บกลับไปให้ยารี่ซังด้วย เมื่องานเสร็จเราก็ย้ายไปทำงานกันที่แปลงที่สองต่อ ซึ่งก็คือแปลงผักที่ผมไปหยอดเมล็ดถั่วลันเตาไว้นั่นเอง หน้าที่ของผมในวันนี้คือการปลูกต้นคาบุ โดยขั้นตอนการปลูกก็คล้ายกับเมื่อวานคือเอาเคียวเซาะดินเป็นร่องลึก2เซนติเมตร หยอดเมล็ดลงร่องโดยเว้นห่างเม็ดละสองเซน กดเมล็ดลงดินแล้วเอาดินกลบ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 07:47:59

ความคิดเห็นที่ 4 เมล็ดพันธุ์คาบุมีสีน้ำตาลอมแดงขนาดประมาณหนึ่งมิลลิเมตร ลำพังการหยิบเมล็ดจากฝ่ามือเพื่อหยอดลงดินนั้นว่าลำบากแล้ว แต่พระพายท่านเพิ่มระดับความลำบากให้ผมอีกหลายสเตป ด้วยการพัดซองเมล็ดพันธุ์ที่วางตั้งไว้หกลงบนดิน! หลังจากกล้ำกลืนหยดน้ำตาให้มันไหลอยู่แค่ในหัวอก ผมก็ก้มหน้าก้มตาหยิบเมล็ดพันธุ์ขนาดจิ๋วขึ้นมาจากดินโดยผลาญเวลางานไปราวๆสิบนาที ...ดีเวียซังที่ตามมาสมทบปลูกไปจะเป็นร้อยเม็ดแล้วววว ถามตัวผมว่าเข็ดมั้ยกับการหยิบเม็ดคาบุขนาดหนึ่งมิลขึ้นมาจากดินผมบอกได้เลยว่าเข็ด แต่ถ้าถามจิตใต้สำนึกของผมคำตอบอาจจะเป็นตรงกันข้าม... เพราะหลังจากหยอดเมล็ดลงดินไปได้ซักพักผมก็เผลอเอามือไปปัดถุงเมล็ดคาบุหกลงดินอีก! ความปวดเมื่อยที่มาจากการนั่งยองๆต้องเพิ่มมาอย่างเสียเปล่าอีกนับสิบนาที TT_TT แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 55 08:06:44 แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 55 08:04:55 จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 08:00:47

ความคิดเห็นที่ 5 ระหว่างที่เราทำงานกันอยู่คุณป้าไร่ข้างๆก็กำลังเก็บผักสลัดแก้วเช่นกัน และเมื่อคุณป้าเก็บผักเสร็จหมดแล้วคุณป้าก็เรียกฮารุซังให้ไปเอาผัก คุณป้าผู้ใจดีแบ่งผักสลัดแก้วมาให้เกือบสิบหัวแน่ะครับ ซึ้งมาก ^ ^ เมื่อขนผักขึ้นท้ายรถเสร็จอายูมิซังก็ทดลองความสดของสลัดแก้วทันที โดยการฉีกกินสดๆแบบไม่ต้องล้าง... นอกจากชิมเองแล้วอายูมิซังยังใจดีฉีกผักมาให้คนอื่นทดลองความสดกันถ้วนหน้า และเมื่ออายูมิซังแบ่งผักมาถึงผมๆก็รู้สึกกระอักกระอ่วนใจในการกินผักครั้งนี้อยู่ไม่น้อย ไอ้ผักไม่ล้างเนี่ยผมไม่กลัวหรอกครับแต่มือของอายูมิซังที่ไม่ได้ล้างแถมยังเลอะดินอยู่นี่สิครับมันชวนแหยงอยู่ไม่น้อย - -" แต่ในเมื่อคนอื่นเค้ากินกันได้ผมก็ต้องกินได้! ผมยื่นมือ(ที่เลอะดินเช่นกัน)ไปรับผักสลัดแก้วชิ้นนั้นมาแล้วส่งเข้าปาก ...สมกับเป็นสลัดแก้วที่เพิ่งถูกพรากมาจากผืนดินครับ ความหวานและความกรอบของสลัดแก้วที่ไหนๆที่ผมเคยกินก็เทียบไม่ได้กับสลัดแก้วของคุณป้าใจดีชิ้นนี้ ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 08:09:18

ความคิดเห็นที่ 6 หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จชาวไร่ชุดเดิมก็กลับมาทำงานที่แปลงผักเดิมอีก ตอนลงจากรถมาผมก็รู้สึกได้ว่ามีเม็ดฝนเม็ดสองเม็ดปลิวมาสัมผัสกาย ผมแอบเหล่อายูมิซังว่าจะเอายังไงก็ไม่เห็นอายูมิซังจะว่าอะไร ดังนั้นเราชาวคณะก็ไปทำงานหลังสู้ฝน-ขาทนเมื่อยกันไป ยิ่งทำงานไปฝนก็ยิ่งตกหนักขึ้นเรื่อยๆจากระดับฝนไล่มดเริ่มเข้าสู่ระดับฝนไล่แมว ถึงกระนั้นผม ดีเวียซังและฮารุซังก็ไม่มีใครปริปากกับอายูมิซังว่าให้หยุดทำงาน คาดว่าดีเวียซังและฮารุซังอาจจะคิดแบบเดียวกับผม “ใครเอ่ยปากขอเลิกขึ้นมาก่อน...อ่อน” หึหึ และเมื่อฝนไล่แมวเริ่มเข้าสู่ระดับฝนไล่คน ก็มีคนๆหนึ่งเอ่ยขึ้นมาให้หยุดทำงานและเก็บของขึ้นรถ ...อายูมิซังนั่นเองครับ อายูมิซังคงจะคิดว่า”รอไอ้พวกนี้มาบอกให้หยุดทำงานมีหวังพรุ่งนี้ได้หยุดงานเพราะเป็นหวัดกันทั้งแก๊งแน่” 555 จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 08:12:53

ความคิดเห็นที่ 7 พอกลับมาถึงบ้านอายูมิซังก็ถามผมว่าโชว์ฝีมือทำมื้อเย็นหน่อยได้มั้ย ปากผมตอบไปว่าได้แต่ใจผมเริ่มแป้ว ที่ตอบว่าได้ไปก่อนเพราะศักดิ์ศรีมันค้ำคอน่ะครับ - -" ทีนี้ก็เครียดเลยสิครับ คืออาหารเนี่ยผมก็พอทำได้หลายอย่างอยู่ แต่ที่หนักใจก็ตรงอาหารไทยมันใช้เครื่องปรุงไม่เหมือนที่ญี่ปุ่น ไหนจะพืชผักก็ต่างกัน และที่สำคัญคือเนื้อสัตว์ อยู่เมืองไทยแค่กับข้าวจานเดียวก็ใส่หมูไปเป็นขีดๆแล้ว แต่ที่นี่หมูขีดนึงยารี่ซังเอามาทำกินได้ทั้งวัน - -" เครื่องปรุงมันจำกัดแบบนี้จะทำอะไรให้คนอื่นกินดีว้า? ถามเสร็จอายูมิซังก็แยกเข้าไปในครัว ส่วนตัวผมเดินเครียดขึ้นบันไดไปห้องนอนเพื่อจะถอดถุงเท้าและเก็บหมวก ขึ้นบันไดไปยังไม่ทันสุดอายูมิซังก็โผล่หน้าออกมาจากครัวแล้วบอกว่าไม่ต้องทำมื้อเย็นแล้วนะ ยารี่ซังทำไว้แล้ว ถ้าจำไม่ผิดผมตอบกลับไปประมาณว่า "Good for me and lucky for you all" 555 ...หลังจากนั้นก็ไม่มีการขอให้ผมทำอาหารไทยให้กินอีกเลย แหะๆ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 08:17:28

ความคิดเห็นที่ 8 งั้นก็แปลว่าวันนี้ก็ว่างยาวไปจนถึงมื้อเย็นแล้วสิ พอว่างก็เบื่อๆแฮะ ดีเวียซังก็คงคิดเหมือนกันเลยชวนอายูมิซังไปทำงานไม้ที่โรงรถ ผมเลยอาสาไปช่วยด้วยอีกคน แต่พอช่วยแล้วยกไม้ชักช้าไม่ทันใจอายูมิซัง (ยึกๆยักๆเพราะไม้มันท่อนยาวแต่ที่วางมันแคบอะครับ) อายูมิซังก็ไล่แบบปัญญาชนมาว่า ไม่ต้องช่วยหรอก ห้องเก็บของมันแคบไปสำหรับสามคน ...ไม่ต้องทำงานแต่รู้สึกไม่ดีใจเลยแฮะ - -" อาหารเย็นที่ยารี่ซังตัดหน้าผมทำออกมาหน้าตาเป็นแบบนี้ครับ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 08:19:29

ความคิดเห็นที่ 9 ...ไม่มีเนื้อสัตว์เลยและยังไม่ได้เอาผักสลัดแก้วมาทำแต่อย่างใด กับข้าวมังสวิรัติมื้อนี้ประกอบด้วย... 1 ผักที่เก็บมาจากแถวบ้านโปะหน้าด้วยหอมใหญ่ทอดและหอมแดง(มั้ง)เจียวราดด้วยโชยุหรือน้ำมันงาซักอย่างนี่แหละ ...เห็นง่ายๆแบบนี้แต่อร่อยลึกล้ำมากครับ น้ำราดรสเปรี้ยวนิดๆเค็มหน่อยๆนอกจากจะไม่กลบความสดชื่นของผักสดแล้วยังช่วยดึงรสหวานธรรมชาติออกมา เมื่อคีบทุกอย่างเข้าปากพร้อมๆกันจะทำให้หนึ่งคำที่เคี้ยวอยู่ได้ทั้งรสชาติหวานเย็นสดชื่นของผักสด และสัมผัสกรุบกรอบของหอมใหญ่ทอดและหอมเจียว นอกจากนั้นไขมันที่มากับการทอดและการเจียวยังทำให้อาหารอร่อยขึ้นด้วยตามธรรมชาติของมันอีก ...จานนี้ผมติดใจเป็นพิเศษเลยครับ ^ ^ (ไขมันช่วยเพิ่มความอร่อยให้อาหารจริงๆนะครับ ไม่เชื่อลองดื่มนมไขมัน100%กับไขมัน0%เทียบกันได้ครับ ^ ^) จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 08:31:58

ความคิดเห็นที่ 10 2 ผัดผักใส่ถั่วงอกและเต้าหู้ ยารี่ซังผัดผักและถั่วงอกจนความหวานในผักไหลออกมา (แม้การผัดนานจะทำให้ผักและถั่วงอกสูญเสียความกรอบไป แต่ว่าเราก็จะได้รสหวานออกมาทดแทน ถือเป็นการแลกเปลี่ยนรสชาติที่สมดุลมิใช่น้อย ^ ^ ) แล้วความหวานนั้นก็ถูกกักเก็บเข้าไปในเนื้อเต้าหู้ทำให้รสชาติที่ออกมาสุดแสนจะกลมกล่อม จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 08:39:24

ความคิดเห็นที่ 11 ตามต่อๆ แวะมาปลูกผักด้วยคน เป็นผมคงทนนั่งเก็บเมล็ดผักที่หล่นไม่ได้ 555 จากคุณ : บารอนก๊อง เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 08:42:21

ความคิดเห็นที่ 12 3 มะเขือยาวผัดน้ำมันงา น้ำมันงาทำหน้าที่แค่ให้มะเขือยาวสุกและเพิ่มความหอม ดังนั้นจานนี้จึงได้ลิ้มรสชาติแท้ๆของมะเขือยาวกันเต็มที่ ซึ่งการทำอาหารโดยคงรสชาติเดิมๆของวัตถุดิบแบบนี้แหละครับรสชาติแบบญี่ปุ่นแท้ๆเลย ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 08:42:30

ความคิดเห็นที่ 13 ไฮไลท์ของวันนี้อยู่ที่หลังมื้อเย็น อายูมิซังถามว่าจะไปซ้อมตีกลองด้วยกันมั้ย เอ้า ไปก็ไป พี่มีน้ำใจชวนผมก็มีน้ำใจไปให้เหมือนกัน ...ไม่ได้ไปเพราะอยากเจอมือกลองสาวสวยคนนั้นนะครับ อิอิ การซ้อมตีกลองครั้งนี้เอาจริงเอาจังกันเต็มที่ เห็นได้จากสถานที่ซ้อมที่เป็นโรงยิมเล็กๆนั้นต้องจ่ายค่าเช่าด้วย นับถือความเอาจริงเอาจังและใจรักในการทำกิจกรรมของคนกลุ่มนี้จริงๆ แม้มือกลองสาวสวยคนนั้นจะไม่ได้มาซ้อมด้วย แต่ก็มีชิโอริเนะมือกลองวัยใสผมสั้นน่ารักมาแทน อิอิ (ชิโอริเนะเพิ่งกลับมาจากไทยด้วย แถมไปกับเพื่อนกันสองคนทั้งๆที่พูดไทยไม่ได้เลยด้วยนะครับ สุโก้ย) จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 08:44:53

ความคิดเห็นที่ 14 กลับมาที่การซ้อมตีกลองอีกที... เพียงสัมผัสแรกที่มือของผมกระทบกับแผ่นหนังของกลองจากชนเผ่าในประเทศมาลี ความทรงจำบางอย่างในวันที่เจอคุณมือกลองสาวสวยวันแรกก็กลับมา ...เจ็บมือ TT_TT เนื่องด้วยการตีผิดท่าในการแสดงเมื่อวันก่อน(ที่ผมเพิ่งรู้ว่าตีผิดท่าเอาวันนี้) ทำเอาฝ่ามือช่วงข้อต่อนิ้วโป้งของผมยังเจ็บมาจนถึงวันนี้ ถึงแม้จะมีคนสอนจุดที่ฝ่ามือกระทบหน้ากลองที่ถูกต้องให้ผมแล้วแต่เวลาตีลงไปก็ยังซี๊ดอูยอยู่ดี TT_TT ...กระนั้นเรื่องนี้ก็ยังพอจะคิดในแง่ดีได้อยู่บ้างคือผมสามารถกลับไปโม้ได้ว่าเคยอิไตๆ(เจ็บ)ที่ญี่ปุ่นมาแล้ว 555+ อายูมิซังเช่าโรงยิมไว้ถึงสี่ทุ่ม กว่าจะเก็บของ ร่ำลาเหล่าสมาชิก ขับรถกลับจนมาถึงบ้าน กว่าจะอาบน้ำ กว่าจะได้นอนก็ห้าทุ่มเศษ ...นึกแล้วก็แปลกนะครับ ตอนอยู่บ้านที่เมืองไทยเที่ยงคืนบางทียังไม่อยากจะนอนเลย จนโดนป่าป๊า-หม่าม้าบ่นเรื่องนอนดึกอยู่เสมอ แต่พอมาอยู่ที่นี่นอนดึกได้ไม่มีใครว่าผมดันอยากจะนอนเร็วๆซะงั้น 55 จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 08:47:42

ความคิดเห็นที่ 15 ตามมารับความสนุกต่อครับ จากคุณ : ลุงแบกเป้ เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 08:54:28

ความคิดเห็นที่ 16 บรรยายเรื่องอาหารได้รสชาติมากค่ะ น้ำย่อยทะลักเลย จากคุณ : janto เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 09:22:15

ความคิดเห็นที่ 17 ตามติดกันสองตอนเลยค่ะ เล่าสนุกมากจริงๆ จะได้ดูคลิปตีกลองมั้ยนะ อิอิ ^^ จากคุณ : Clear Ice เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 09:42:46

ความคิดเห็นที่ 18 เล่าเก่งจังค่ะ... ลองเขียนรวมเล่มขายสิคะ  ... คนจะได้รู้จักโครงการนี้เพิ่มขึ้น... จากคุณ : ป้าปุ๊ (thai orchid) เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 10:12:30

ความคิดเห็นที่ 19 สนุกมากเลยครับ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 12:17:45

ความคิดเห็นที่ 20 ตามมาอ่านต่อค่ะ... สนุกดี... ขอบคุณมากๆค่ะ... จากคุณ : ดอกโสนบานเช้า เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 12:58:29

ความคิดเห็นที่ 21 คนอ่านสนุกมากครับ .. แต่คนรีวิวคงเหนื่อยน่าดู จากคุณ : MRBIG173 เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 13:52:22

ความคิดเห็นที่ 22 คุณบารอนก๊อง - ผมก็ทนเกือบไม่ได้ครับ เมื่อยมาก - -" คุณลุงแบกเป้ - ขอบคุณครับ ^ ^ คุณjanto - อาหารเค้าดีจริงอะครับ เลยบรรยายออกมาได้ขนาดนี้ครับ อิอิ คุณClear Ice - คลิปพวกการแสดงจะมีคนอื่นถ่ายไว้ครับ ผมไม่ได้ถ่ายไว้เลยครับ แหะๆ คุณป้าปุ๊ (thai orchid) - ผมก็อยากขายนะครับ แต่มันติดแค่ว่าไม่มีคนซื้อน่ะสิครับ 55 คุณเล็กทาโร่ - ขอบคุณที่ติดตามครับ ^ ^ คุณดอกโสนบานเช้า - ขอบคุณที่ติดตามเช่นกันครับ ^ ^ คุณMRBIG173 - นอกจากเรื่องเมื่อยขา เค้าไม่ได้ใช้งานจนถึงขั้นเหนื่อยเลยครับ นี่ผมยังถ่ายทอดความสนุกออกมาได้ไม่ถึงครึ่งของเรื่องจริงเลยนะครับ ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 16:10:34

ความคิดเห็นที่ 23 ตามทุกวันค่ะ   อยากไปเป็นวูฟแบบคุณkirofsky แต่อายุไปไกลแล้ว ขอบคุณนะคะ จากคุณ : สวยด้วยแสง-แรงด้วยสี เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 16:58:23

ความคิดเห็นที่ 24 อยากไปเที่ยวสัมผัสอารมย์แบบนี้บ้างครับ จากคุณ : Destiny-Boy เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 18:46:38

ความคิดเห็นที่ 25 เผลอแป๊บเดียวมาตอน 4 แล้วนะคะเนี่ย เพิ่งมาไล่อ่านค่ะ ขำตรงตอนที่จขกท. เจออายูมิซังครั้งแรก เราอ่านแล้วก็ตกใจเหมือนกันค่ะ คิดว่าอายูมิซังเป็นผู้หญิงเหมือนกัน จากคุณ : ZoSha เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 18:59:03

ความคิดเห็นที่ 26 มาชมวูฟต่อค่ะ..เข็ดไหมกับการเป็นวูฟชาวไร่เนี่ย?? จากคุณ : คุณแม่ติดเน็ต เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 22:57:28