ความคิดเห็นที่ 1 -พฤหัสบดีที่ 27 พฤษภาคม 2553- ตื่นนอนตอน6.55น. ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก็เริ่มงานโรงงาน(ขนม)นรกเช่นเคย แต่ว่าหลังจากนั้นก็คือมื้อเช้าจากสวรรค์ มื้อเช้าวันนี้เราไม่ได้กินข้าวเหมือนทุกวันแต่เป็นขนมปังอบเสร็จใหม่ๆจากเตา มีเครื่องเคียงคาวเป็นไข่ดาว แฮมและผักสลัดแก้ว(ของคุณป้าใจดีไงครับ) ส่วนเครื่องเคียงหวานเป็นแยมสตรอเบอรี่ แยมบลูเบอรี่ โยเกิร์ตและครีมชีส (ไอ้นี่มันนับเป็นหวานมั้ยหว่า?) เครื่องดื่มเป็นนมและน้ำส้ม vvvบ้านนี้เค้ากินผักกันง่ายๆอย่างงี้แหละครับ หึหึvvv จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 08:40:38

ความคิดเห็นที่ 2 งานไร่วันนี้เริ่มซะเร็วแต่เลิกซะช้าเชียว เริ่มทำงานตอนเก้าโมงเศษไปเลิกเอาบ่ายโมง (ช้ากว่าปรกติเกือบชั่วโมง เอาโอทีมาเลย TT_TT) จริงๆตัวงานมันก็ไม่หนักหรอกครับแต่การต้องนั่งยองๆขุดรูลึกหนึ่งนิ้วเว้นระยะห่างแต่ละรูหนึ่งคืบ จากนั้นก็นั่งไล่หยอดเมล็ดผักลงรูเป็นชั่วโมงสองชั่วโมงนี่สิ ทำเอาบั้นเอวและหัวเข่าผมไม่เคยโหยหาหมอนวดมากเท่าครั้งนี้มาก่อนเลย TT_TT มื้อเที่ยงวันนี้เป็นอาหารที่แสนจะเรียบง่ายคือข้าวกล้องหุงพร้อมปลาตัวเล็ก เนื้อปลาแซลมอน แล้วก็ผักสลัดแก้ว ข้าวที่หุงพร้อมผักสดทำเอาหุงออกมาแล้วข้าวออกจะเละๆไม่เป็นเม็ดสวย หน้าตานี่ไม่ได้น่ากินเล้ย แต่รสชาติกลับทรยศหน้าตาอย่างน่าให้อภัยและชวนให้คารวะยารี่ซัง ...โคตรอร่อยเลยครับ ^ ^ เวลาเคี้ยวข้าวโดนปลาเล็กก็จะเค็มๆหนึบๆ เคี้ยวไปโดนเนื้อปลาแซลมอนก็จะแข็งนิดๆร่วนหน่อยๆ ถ้าเคี้ยวไปเจอผักความหวานของผักสดจากไร่ก็จะแผ่ซ่านออกมา เหนื่อยจากการทำโอทีแล้วมาเจอข้าวอร่อยๆแถมมีผักเยอะๆ(ผมชอบกินผักครับ)อย่างนี้มันต้องเบิ้ลครับ อิอิ นอกจากข้าวที่หุงแบบพิเศษแล้วมื้อนี้ยังมีของหวานแบบสเปเชียลเอดิชั่นด้วย (ธรรมดาเอดิชั่นคือของขายที่ไม่ผ่านคิวซีนั่นเองครับ 555) มื้อนี้ยารี่ซังถึงกะอบพุดดิ้งขึ้นมาเองอีกหนึ่งถาดขนาดสิบสองนิ้ว เป็นพุดดิ้งที่ใส่ส้มสไลส์(ตามขวาง)มาด้วยชิ้นบักเอ้บ ซึ่งก็มาพลาดตรงส้มสไลส์ชิ้นบักเอ้บนี่เอง พอกัดไปโดนแกนแล้วมันฝาด (หรือว่ารสฝาดนี่เป็นกลยุทธ์ฝาดตัดหวานหว่า?) ...เห็นติแบบนี้แต่พอเหลือพุดดิ้งชิ้นเกรงใจก็ไอ้กระพ้มนี่แหละครับที่รับเหมาซะเอง แหะๆ อาหารเที่ยงที่แสนอร่อยนี้นับเป็นจุดเริ่มต้นของวันที่แสนพิเศษก็ว่าได้... จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 08:46:28

ความคิดเห็นที่ 3 พอกินข้าวอิ่ม อายูมิซังก็บอกผมและสองหนุ่มไต้หวันว่าวันนี้ให้หยุดงานครึ่งวัน พร้อมกับยื่นบัตรเข้าชมพิพิธภัณฑ์มูลค่าหนึ่งพันสองร้อยเยนมาให้คนละใบ เมื่อล้างจานชามกันเสร็จ ผม นี่จังและน่งจังก็ออกเดินทางไปพิพิธภัณฑ์บนเขากันทันที ระยะทางกิโลเมตรเศษไม่เป็นปัญหาเลยเพราะอุณหภูมิระดับสิบองศาปลายๆทำให้เดินยังไงเหงื่อก็ไม่ออกแม้จะมีการเดินขึ้นเนินเป็นช่วงๆก็ตาม นอกจากนี้ยังมีวิวสวยๆตลอดสองข้างทางที่ทำเอามองเพลินจนลืมเหนื่อย บรรยากาศเช่นนี้ถ้าเปลี่ยนจากสองหนุ่มไต้หวัน (ที่เดินหัวร่อต่อกระซิกประหนึ่งกำลังอยู่ในโลกส่วนตัวกันสองคน)เป็นAi Nagaseขวัญใจผมๆคงเห็นสวรรค์อยู่รำไร นี่จังและน่งจังที่เดินนำหน้าคุยเล่นหยอกล้อกันไปจนดูคล้ายจะเป็นคู่เกย์ (ทุกคนในบ้านคิด(เล่นๆ)แบบนี้กันหมด 555) ส่วนผมก็ถ่ายรูปเกือบทุกอย่างที่ขวางหน้า! บรรยากาศเมืองเล็กๆในหุบเขาแห่งนี้มันช่างมีเสน่ห์จริงๆ บ้านแต่ละหลังก็สวยงามน้องๆรีสอร์ท ไม่ว่าจะเป็นบ้านแบบญี่ปุ่นหรือบ้านแบบตะวันตก สวยแค่ตัวบ้านยังไม่พอแทบจะทุกหลังยังจัดสวนเพิ่มความสบายตาขึ้นมาอีกด้วย แม้บางบ้านจะเหลือที่ให้ปลูกต้นไม้น้อยขนาดไหนก็ตาม ...และที่เจ๋งที่สุดคือในวันที่"แดดมาฟ้าเปิด"จากภูเขายะสึกะตาเกะแห่งนี้สามารถมองเห็นภูเขาไฟฟูจิได้ด้วย ^ ^ ทุกอย่างที่บรรยายไว้ข้างต้นทำเอาผมถึงกับอยากจะมีบ้านกลางเขากับเค้ามั่งซักหลัง ผมมาถึงญี่ปุ่นทั้งหมดสี่วันยังถ่ายรูปไปไม่เท่าบ่ายวันนี้วันเดียวเลยอะครับ คิดดูละกันว่าบรรยากาศในเมืองเล็กๆแห่งนี้มันจะสวยงามขนาดไหน ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 08:50:23

ความคิดเห็นที่ 4 นอกจากสิ่งที่สวยงามตามความน่าจะเป็นของมันแล้ว น้ำประปาที่ผ่านการใช้งานแล้ว(และแต่ละบ้านกรองของเสียและดักไขมันก่อนทิ้งอย่างเคร่งครัด) เมื่อมีการวางทางเดินน้ำทิ้งผ่านสวนสาธารณะมันก็กลายเป็นลำธารประดิษฐ์ที่สวยงามไม่เลว ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 08:52:01

ความคิดเห็นที่ 5 พิพิธภัณฑ์ที่เราไปจัดแสดงเกี่ยวกับสิ่งของของชนชาติต่างๆในเส้นทางสายไหม ซึ่งของที่แสดงก็มีแค่พระพุทธรูป รูปปั้นและส่าหรีเท่านั้น (ถึงจะน้อยอย่างแต่ของเค้าไม่น้อยนะครับ) และพิพิธภัณฑ์ยังอุทิศห้องจัดแสดงหนึ่งห้องใหญ่เพื่อแสดงประวัติและผลงานภาพเขียนของผู้รวบรวมสิ่งของในพิพิธภัณฑ์อีกด้วย น่าเสียดายว่าภายในส่วนจัดแสดงเค้าห้ามถ่ายรูป จึงไม่มีรูปมาให้ดู ...เมื่อเค้าห้ามถ่ายรูปผมก็ได้แต่ดูเฉยๆ เมื่อได้แต่ดูเฉยๆผมก็เริ่มง่วง ...ซึ่งมันง่วงขนาดแทบจะเดินหลับเลยนะ สุดท้ายผมก็ต้องสังเวยเงิน100เยนไปให้ตู้ขายเครื่องดื่มหยอดเหรียญเพื่อแลกกับโกโก้ร้อนเพื่อแก้ง่วง นี่เป็นครั้งแรกที่ผมกดเครื่องดื่มบรรจุแก้วกระดาษจากตู้ขาย พอหยิบโกโก้ร้อนออกมาจากตู้ปริมาณโกโก้ร้อนแค่ครึ่งแก้วนั้นก็เปลี่ยนราคา100เยนให้ดูแพงไปซะได้ - -" ...และความร้อนที่หวังจะให้ขับไล่ความง่วงก็ช่วยให้หายง่วงไปได้ซักห้านาทีได้มั้ง เสียดายเงินจัง TT_TT จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 08:58:33

ความคิดเห็นที่ 6 ขอตัวไปทำงานก่อนนะคร้าบ แล้วงานเสร็จแล้วจะกลับมาโพสต่อครับ แหะๆ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 09:00:29

ความคิดเห็นที่ 7 รอชมต่อครับ จากคุณ : Palm Jung Won เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 09:32:51

ความคิดเห็นที่ 8 555555 ทำ5 วันเริ่ม เรียกว่าโรงงานนรกแล้ว ^^ ถ้าเข้าโตเกียว มะไหร่ ข้อความหาผมได้นะครับ เดียวพาเที่ยว ติดตาม อ่านหัวข้อ WWOOF อยู่ทุกวันนะครับ จากคุณ : เบื่อเนอะ เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 09:58:30

ความคิดเห็นที่ 9 วันที่ 5 แล้วเหรอ พลาดไปหลายตอนเลยรึเนี่ย บ้านบนเขาสวยๆทั้งนั้นเลยค่ะ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 12:41:53

ความคิดเห็นที่ 10 ทำไมเจ้าของกระทู้จำเหตุการณ์ได้ละเอียดจังครับ เอามาจาก Diary ที่เขียนไว้ ตอนไป WWOOF หรือครับ จากคุณ : บารอนก๊อง เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 12:55:13

ความคิดเห็นที่ 11 คุณPalm Jung Won - เดี๋ยวเชิญชมต่อเลยครับ ^ ^ คุณเบื่อเนอะ - ไปงวดหน้าลงสนามคันไซอะครับ ไม่ได้ไปโตเกียวเลยครับ เสียดายเหมือนกันครับ อยากหาเพื่อนไปทานอะไรด้วยเหมือนกันครับ คุณharumi - ผมกล้าพูดเลยครับว่าบ้านกว่า90%บนเขาลูกนี้สวยๆทั้งนั้นครับ ^ ^ คุณบารอนก๊อง - ใช่แล้วครับ เอาจากไดอารี่มาเขียนครับ ถ้าไม่บันทึกไว้แต่ละวันคงนึกออกแค่3บรรทัดอะครับ แหะๆ แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 14:17:42 จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 14:17:28

ความคิดเห็นที่ 12 ขากลับจากพิพิธภัณฑ์สองหนุ่มไต้หวันก็แวะซื้อของในร้านสะดวกซื้อตรา"ยามาซากิ" ...แม่นแล่ว ยามาซากิอันเดียวกับร้านขนมปังบ้านเรานั่นแหละครับ แต่เค้าซื้อแบรนด์ของเราไป (อย่ามีใครทะลึ่งเชื่อนะครับ) สองคนนั้นก็ซื้อของกระหนุงกระหนิงกันไป พอออกจากร้านก็หิ้วถุงใบเบ้อเร่อออกมาเลย ส่วนคนจนๆอย่างผมมีของติดมือออกมาเป็นแผนที่ภูเขายะสึกะตาเกะ(แจกฟรี แหะๆ) และไม่ได้หิ้วถุงอะไรออกมาเลย ...แต่เดินถือไอ้นี่ออกมาหนึ่งอัน vvvไอติมรสนมของเมจิราคา126เยน อร่อยดีครับvvv แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 14:21:17 จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 14:19:54

ความคิดเห็นที่ 13 เดินกินไอติมยังไม่ทันหมดอันก็มาเจอกับสวนสาธารณะที่เล็งเอาไว้ตั้งแต่ขามา เลยบอกกับนี่จังและน่งจังว่าเดินนำไปก่อนเลยขอแวะเข้าไปถ่ายรูปในสวนหน่อย เดี๋ยวจะเดินตามไปทีหลัง (ต้องบอกและต้องตามเพราะไม่แน่ใจว่าจะจำทางกลับได้มั้ยอะครับ แหะๆ) ถ่ายรูปไปได้ไม่มากก็ต้องรีบตามติดกองหน้าไปเพราะกลัวหลงทางกลับไม่ถูก ปิดกล้องเสร็จไม่ต้องคิดอะไรมากนอกจากจ้ำลูกเดียว! เบื้องหน้ามีทางออกจากสวนสองทาง ถ้าออกถูกจะไปโผล่บนถนนเส้นเดิมที่เดินมา แต่ถ้าออกผิดก็จะกลายเป็นเลี้ยวไปไหนก็ไม่รู้ ...แน่นอน ถ้าออกถูกทางก็คงไม่เอามาเขียนถึง 55 ยังดีว่าทิวทัศน์สองข้างทางที่ไม่คุ้นตาทำให้ผมรู้ตัวว่าออกผิดทางหลังจากเดินไปแค่ประมาณสิบเมตร พอกลับเข้าสู่ทางที่ถูกได้คราวนี้ไม่แค่จ้ำแล้วครับ โกยแน่บ!!! วิ่งไม่หยุดเกือบสองนาทีแน่ะกว่านี่จังและน่งจังจะกลับมาปรากฏในครรลองสายตาอีกครั้ง ฟู่ พอมองเห็นสองคนนั้นแล้วผมก็วางใจลดฝีเท้าลงแล้วยกกล้องขึ้นมาถ่ายรูปต่อ อิอิ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 14:32:09

ความคิดเห็นที่ 14 หลังกลับถึงบ้านแล้วก็เหนื่อยและเมื่อยขาอยู่เหมือนกัน แต่หลังนั่งพักไปแป๊บนึงผมก็ดันคึกพาเก็งกินี่ไปเดินเล่นอีกซะงั้น ทั้งๆที่อายูมิซังก็พาไปเดินเล่นรอบนึงแล้วแท้ๆ การพาเก็งกินี่ไปเดินเล่นคราวนี้ผมไปคนเดียวแบบไม่มีเนวิเกเตอร์คอยนำทาง แต่ผมก็ซ่าพอที่จะเลือกไปคนละทางกับที่ฮารุซังเคยพาเดิน ทางที่ผมเลือกไปวันนี้เป็นทางเดินลงเนิน ไปคนละทิศกับเส้นทางของฮารุซังที่เดินขึ้นเนิน ช่วงต้นของเส้นทางเป็นถนนแคบๆย่านบ้านพักอาศัยที่มีต้นไม้เต็มไปทั้งสองข้างทาง ชอบโคตรๆครับ ^ ^ แต่พอเดินไปเรื่อยๆไหงไปบรรจบกับทางของฮารุซังได้ไงก็ไม่รู้ อยู่คนละทิศกันแท้ๆ!? จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 14:34:27

ความคิดเห็นที่ 15 สิ่งดีๆที่เกิดในวันนี้ยังมีเข้ามาอีกเรื่อยๆ มื้อเย็นของวันนี้เป็นไก่ทั้งตัวอบ ขอย้ำครับ ไก่-ทั้ง-ตัว สำหรับบ้านเราไก่ทั้งตัวคงเป็นเรื่องที่ธรรมดามาก บ้านตาแม้วตามาร์คที่ไหนก็ซื้อมากินกันได้ แต่ในประเทศที่ขายเนื้อสัตว์ด้วยหน่วย"กรัม"แบบนี้ไม่ตื่นเต้นยังไงไหวครับ ^ ^ ยารี่ซังบรรจงผัดผักพอสะดุ้งไฟแล้วยัดลงไปในท้องไก่พร้อมเครื่องเทศนานา จากนั้นก็อัญเชิญน้องไก่เข้าสู่เตาอบ ...หลายนาทีผ่านไปโต๊ะญี่ปุ่นสองตัวถูกนำมากาง เบาะรองนั่งหกใบถูกนำมาวางประจำที่ ชามข้าวทั้งหกมีข้าวญี่ปุ่นตักพูน ตะเกียบและแก้วน้ำถูกนำมาแจกจ่ายจนครบจำนวนคน และแล้วเสียงติ๊งของเตาอบก็ดังขึ้น ยารี่ซังยกถาดไก่มาวางที่กลางวง มือซ้ายถือส้อมยักษ์จิ้มตัวไก่ไว้แน่นหนา มือขวาทะลวงมีดผ่าตัวไก่เป็นสองท่อน น่าแปลกที่กลิ่นไก่ไม่หอมฟุ้งอย่างที่มันควรจะเป็น? ...สี่ตีนยังรู้พลั้งยารี่ซังก็เลยมีอบพลาด เมื่อผ่าไก่ออกมาแล้วปรากฏว่าเนื้อไก่ด้านในยังแดงอยู่เลย 55 ลำบากยารี่ซังต้องแล่เนื้อส่วนที่ไม่สุกไปรวนเพิ่ม งานนี้เลยได้กินทั้งไก่อบ(เนื้อส่วนนอก)และไก่รวน(เนื้อส่วนใน)เพิ่มอีกเมนูกันอร่อยไปเลย อิอิ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 14:42:02

ความคิดเห็นที่ 16 ตอนกินใกล้จะเสร็จยารี่ซังหันมาถามว่าเดี๋ยวจะไปซ้อมเต้นกับกลุ่มอาสาสมัครด้วยกันมั้ย สำหรับคนที่เข้าผับยังขยับแค่สายตาอย่างผมบอกตรงๆว่าไม่อยากจะไปเลย แต่เพราะความเกรงใจบวกกับข้อมูลที่ว่าเต้นเสร็จจะพาไปออนเซ็น ทำเอาความเกรงใจอยู่เหนือความไม่อยากไปทันที 555 (ที่ผมเลือกมาวูฟที่นี่ก็เพราะว่าในข้อมูลบอกว่ามีออนเซ็นด้วยแหละครับ อิอิ) ราวสามทุ่มทุกคนในบ้านก็อัดกันไปในรถเพื่อไปซ้อมการแสดงด้วยกันหมด คนที่เต้นก็มียารี่ซัง ฮารุซังและผม (แม้จะไม่ได้ชอบเต้นเลยแต่ก็ไม่มีทางเลือกเพราะไม่อยากจะอิไตๆอีก) ส่วนสี่คนที่เหลือก็ตีกลองกันไป และความเอาจริงเอาจังในทุกเรื่องของคนญี่ปุ่นก็ปรากฏให้ผมเห็นอีกครั้ง ถึงแม้บรรยากาศการซ้อมทั้งส่วนของการเต้นและการตีกลองจะสนุกสนาน แต่ทุกคนก็ใส่เต็มร้อยราวกับกำลังแสดงจริงอยู่ก็ไม่ปาน ทำเอาคนเต้นผิดเต้นถูกแบบผมถึงกับอายตัวเองไปเลยทีเดียว ...และแล้วการซ้อมก็เสร็จสิ้นลง ได้เวลาออนเซ็นกันแล้ว แว้ว แว้ว แว้ว จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 14:48:08

ความคิดเห็นที่ 17 เมื่อมาถึงออนเซ็นผมแอบผิดหวังนิดๆเพราะมันผิดจากที่คาดไว้หน่อยๆ ผมแอบหวังว่ามันจะเป็นบ่อน้ำร้อนตามธรรมชาติที่อยู่ในป่าในเขาน่ะครับ(หวังมากไปนิดสสส์สินะ) แต่ออนเซ็นที่อายูมิซังพามาคือ"โรงอาบน้ำ"ที่ต่อท่อเอาน้ำแร่เข้ามาในอาคารนั่นเอง ก่อนเดินเข้าไปในร้าน อายูมิซังมีการหันมาบอกเหล่าวูฟเฟอร์ต่างชาติทั้งหลายด้วยว่าอย่าพูด โดยให้เหตุผลว่าเพื่อเป็นการ "local pretend" ...เอ่อ เพื่ออะไรครับพี่ แล้วปารีเซียงอย่างดีเวียซังนี่ถ้าไม่พูดออกมาคงดูไม่ออกว่าเป็นชาวต่างชาติเลยเนอะ - -" ...คนท้องถิ่นคงไม่มีใครถ่ายรูปในโรงอาบน้ำด้วยใช่มะ อดถ่ายเลย TT_TT vvvอาคารพิพิธภัณฑ์vvv จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 14:53:46

ความคิดเห็นที่ 18 ห้องอาบน้ำที่นี่เป็นแบบแยกชาย-หญิง ไม่ใช่แบบอาบรวม ...อันนี้ไม่มีการผิดหวังเพราะไม่ได้หวังไว้ แค่คิดว่าถ้าเป็นแบบรวมได้ก็ดี อิอิ เมื่อผ่านประตูฝั่งผู้ชายเข้าไปแล้วหันไปมองทางขวาก็จะเจอกับชั้นวางและตะกร้ามากมายเอาไว้วางเสื้อผ้าทั้งชุดใหม่และชุดที่ใส่แล้ว เท่ากับว่าหนึ่งคนใช้ตะกร้าได้สองใบ ชุดเก่าใบนึง ชุดใหม่ใบนึง (ซึ่งผมมารู้เอาตอนอาบเสร็จ ผมหมกไปในใบเดียวเรียบร้อยแล้ววว TT_TT) หันหลังจากชั้นวางเสื้อผ้าจะมีตาชั่งและที่เหยียบกดจุดฝ่าเท้า ห้องถัดไปเป็นอ่างล้างหน้า กระจกและไดร์เป่าผม ...ห้องนี้คงไว้ใช้หลังอาบเสร็จ vvvวิวข้างทางระหว่างไปพิพิธภัณฑ์...เห็นศาลเจ้าเล็กๆมั้ยครับvvv จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 15:01:01

ความคิดเห็นที่ 19 โพสข้างบนลืมใส่รูปครับ -*- จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 15:02:09

ความคิดเห็นที่ 20 ไม่รู้ทำไมอายูมิซังและฮารุซังไม่ได้เข้ามาพร้อมกันกับผม ดีเวียซัง นี่จังและน่งจัง แต่ก่อนจะเข้ามาฮารุซังได้ถามผมว่ารู้วิธีอาบมั้ย ปากผมตอบไปว่า "รู้" และในใจเติมต่อว่า "นิดหน่อย" ชุดแรกที่เข้ามาก่อนจึงมีแค่ผม ดีเวียซัง นี่จังและน่งจัง ...นอกจากผมแล้วอีกสามคนล้วนเคยมีประสบการณ์เข้าโรงอาบน้ำมาแล้ว คงจะใช้เป็นตัวอย่างในการใช้โรงอาบน้ำให้ผมได้บ้าง ผมแอบหวังไว้เช่นนั้น ตอนเข้ามาก็เข้าพร้อมๆกัน แต่ผมประวิงเวลาไว้โดยการไปชั่งน้ำหนักซะก่อน 555 ชั่งได้77กิโล น้ำหนักไม่ลดเลย คงเพราะถึงจะกินปริมาณไม่มากแต่ก็เป็นแป้งซะเยอะอะนะ เฮ่อ ...ชั่งน้ำหนักถ่วงเวลาไปได้นิดนึงยังไงกรูคงไม่แก้ผ้าเสร็จก่อนตัวอย่างทั้งสามหรอกนะ . . . ที่หนึ่ง!!! ไอ้คู่เกย์ เอ้ย สองหนุ่มไต้หวันจะแก้ช้าก็พอจะเข้าใจนะว่าสองคนนี้ชอบทำอะไรไปกระหนุงกระหนิงกันไป แต่ดีเวียซังทำไมแก้ช้าอย่างนั้นล่ะคร้าบบบ - -" แต่เมื่อผมแก้ผ้าเสร็จแล้วถ้ายืนรออยู่เฉยๆเค้า(ใคร?)คงรู้แน่ๆว่าไอ้นี่มันอ่อน ไม่รู้วิธีใช้โรงอาบน้ำล่ะสิ เมื่อสถานการณ์เป็นเช่นนี้ผมก็ต้องจำใจต้องเดินไปก่อน ...แล้วขึ้นตาชั่งอีกครั้ง 555 (น้ำหนักลดจากตอนใส่เสื้อผ้าครบไปเกือบโลแน่ะ กระเป๋าหนัก(ไปด้วยเหรียญ)ก็เงี้ยล่ะครับ) ลงจากตาชั่งและหันกลับมามองสามท่านผู้นำอีกครั้ง ...ก็ยังแก้ผ้าไม่เสร็จเหมือนเดิม รอต่อไปไม่ได้แล้ว คงหวังพึ่งได้แต่ความรู้จากการ์ตูนที่เคยอ่านเท่านั้น ...จริงๆคือถ้าไม่มีใครมาบอกว่าให้"local pretend"ก็คงไม่เกร็งเท่านี้หรอกครับ แต่พอมาบอกแบบนี้ก็เสียวๆว่าถ้าผมทำอะไรผิดแปลกไปจนเค้ารู้ว่าไม่ใช่คนท้องถิ่นผมจะโดนหิ้วออกไปรึเปล่า -*- จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 15:10:00

ความคิดเห็นที่ 21 ตามมาอ่านต่อค่ะ ขอบคุณนะคะ (แต่พลาดไปหลายตอนเหมือนกัน ต้องย้อนกลับไปอ่านค่ะ) จากคุณ : Miss_Behaving เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 15:12:36

ความคิดเห็นที่ 22 แต่ฟ้าก็ไม่ทอดทิ้งคนดีๆเช่นผม ขณะที่เตรียมจะเข้าไปในส่วนอาบน้ำก็มีคนญี่ปุ่นเดินล่วงหน้าเข้าไปก่อน แค่นี้ก็มีตัวอย่างให้ทำตามแล้ว อิอิ ตามที่แอบมอง(เฉพาะวิธีอาบนะครับ ไม่ได้มองคน) ก่อนจะลงไปแช่ในบ่อน้ำร้อนมีขั้นตอนดังนี้ - ไปนั่งหน้าก๊อกที่เรียงรายอยู่หลายก๊อก โดยจะมีกะละมังเตรียมไว้ให้ก๊อกละหนึ่งใบ *กะละมังไหนมีพวกสบู่เหลวและแชมพูวางไว้ข้างในอย่าไปยุ่ง อันนั้นเป็นของส่วนตัวที่คนอื่นเอามาเอง* - อาบน้ำ ขัดตัวให้สะอาด โดยทางโรงอาบน้ำจะมีสบู่เหลวและแชมพูเตรียมไว้ให้เช่นกัน ระหว่างที่ผมกำลังนั่งขัดตัว นี่จังและน่งจังก็ตามมานั่งข้างๆ แล้วดีเวียซังกับฮารุซังก็ทยอยเข้ามาตามลำดับ มาเอาป่านนี้ก็ไร้ประโยชน์แล้วครับพี่ - -" จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 15:13:01

ความคิดเห็นที่ 23 พอลงไปแช่ในบ่อ นี่จัง-น่งจังก็จับคู่คุยกันไป ผมและดีเวียซังก็เลยต้องคุยกันโดยปริยาย ส่วนฮารุซังกับอายูมิซังไม่รู้ไปแช่กันแถวไหน ไม่เห็นเลย ดีเวียซังเล่าว่าเคยแช่นานไปพออาบเสร็จแล้วหน้ามืด อืมๆ อันนี้เคยรู้มาก่อนจากในการ์ตูน เอาเป็นว่าถ้าดีเวียซังยังแช่อยู่ก็น่าจะเป็นระยะปลอดภัยล่ะมั้ง โรงอาบน้ำฝั่งผู้ชายมีบ่อน้ำร้อนทั้งหมดสามบ่อ บ่อแรกมีขนาดใหญ่ที่สุด อยู่ในตัวอาคารที่มีหลังคาสูงมากแต่ปิดมิดชิด แทบไม่มีช่องระบายอากาศเลย – บ่อนี้น้ำร้อนที่สุด เมื่อเปิดประตูออกไปนอกอาคารจะเจอกับบ่อที่สอง ซึ่งแม้ว่าจะอยู่นอกอาคารแล้วแต่ก็ยังอยู่ใต้หลังคาของตัวอาคารอยู่ บ่อใหญ่เป็นอันดับสอง – บ่อนี้ร้อนน้อยที่สุด บ่อสุดท้ายที่ขนาดเล็กที่สุดอยู่กลางแจ้ง แต่ทำศาลาน้อยคลุมไว้ครึ่งบ่อ ดังนั้นบ่อน้ำร้อนนี้จะมีครึ่งหนึ่งที่มีกระเบื้องเป็นหลังคา ส่วนอีกครึ่งนึงจะมีนภา จันทราและดวงดาวปกคลุม ...บรรยายซะเลิศหรูขนาดนี้แต่ขอสารภาพว่าผมไม่ได้ไปนั่งใต้แสงดาวหรอกครับ เจ้าถิ่นเค้านั่งตรงนั้นยาวเลย TT_TT และนอกจากวิวเบื้องบนจะงามแล้ว วิวตามขอบบ่อก็ยังจัดสวนเล็กๆไว้ในด้านที่ไม่มีหลังคาคลุมอีกด้วย ยิ่งเขียนถึงยิ่งเสียดายครับที่ไม่ได้แช่ตรงจุดที่วิวดีที่สุดเลย อ้อ บ่อนี้ร้อนกลางๆครับ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 15:28:44

ความคิดเห็นที่ 24 แช่แล้วแช่อีกก็ไม่เห็นดีเวียซัง นี่จังและน่งจังจะขึ้นซักที เมื่อรู้สึกว่าถ้าแช่ต่อไปไข่ผมอาจจะกลายเป็นไข่ลวกเอาได้ผมก็เลยขึ้นจากบ่อมาก่อน พอแต่งตัวเสร็จเดินผ่านม่านออกมานอกส่วนอาบน้ำสิ่งแรกที่มองหาคือนมรสกาแฟ เห็นในการ์ตูนหลายเรื่องบอกว่าหลังแช่น้ำร้อนเสร็จนมรสกาแฟจะอร่อยสุดๆ ผมไปยืนหน้าตู้ขายนมแล้วไล่สายตาหานมรสกาแฟ แต่ดันไปติดใจเข้ากับนมรสกล้วยซะได้ เอาน่ะ นมเหมือนกัน ใช้แทนกันได้นะ หยวนๆ นมรสกล้วยใส่น้ำแข็งเกือบเต็ม"แก้ว"ราคา110เยน ...ไม่เห็นจะอร่อยเท่าไหร่เลย ที่แสบกว่านั้น พอหันหลังกลับมาทิ้งแก้วเจือกเพิ่งเห็นอีกตู้นึงขายนมกล่อง250มิลลิลิตร(ใหญ่กว่าเยอะ)ในราคา120เยน OTL กินนมเสร็จมานั่งรอได้ซักพักทุกคนก็ทยอยออกมาจนเกือบครบ ขาดอยู่คู่เดียว ...แง่ง มัวแต่เก็บสบู่กันเหรอฟะ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 15:48:28

ความคิดเห็นที่ 25 รอก็นาน แถมรู้สึกว่าร่างกายขาดน้ำอีก เลยไปยืนเลือกหาน้ำกินอีกซักขวดดีกว่า คราวนี้เหรียญมีไม่พอหยอดแล้ว ต้องใช้แบงค์พันเยนหยอดแทน ระหว่างที่ยืนเลือกอยู่ ฮารุซังก็เดินมาขอยืมเงินไปกดอะไรกินมั่ง ตอนที่ฮารุซังมาคุยนี่เอง โลกที่เคยสว่างไสวก็พลันมืดลง ...ไม่ได้เล่นสำนวนแต่อย่างใดนะครับ ผมหน้ามืด - -" มันวูบจนเกือบจะล้มแน่ะ แต่ผมรู้ดีว่าผมกำลังแบกชื่อเสียงของประเทศอยู่ จะมาเป็นลมเพราะแช่น้ำร้อนนานให้เสียชื่อไปถึงคนไทยทั้งประเทศตรงนี้ไม่ได้ ผมเลยรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายเอานิ้วชี้และนิ้วกลางยันตู้ไว้กันล้ม แล้วเนียนถามฮารุซังไปว่า ชาเขียวสองแบบนี้(ตรงที่นิ้วจิ้มอยู่)แบบไหนดีกว่า (เนียนสุดๆ อิอิ) ...คุยมาถึงตรงนี้โลกเริ่มสว่างไสวขึ้นมาอีกครั้ง แต่ยังรู้สึกวูบๆอยู่ ฮารุซังก็บอกมาว่า อย่างซ้ายคาเฟอีนน้อย อย่างขวาคาเฟอีนเยอะ ตอนนั้นก็ห้าทุ่มจะครึ่งแล้วผมเลยยืนทรงตัวให้มั่นคงก่อนแล้วจึงถอนนิ้วออกแล้วกดแบบคาเฟอีนน้อยไป หยิบขวดชาเขียวเสร็จก็หอบสังขารที่แม้จะหายหน้ามืดแล้วแต่ยังมีอาการขาดน้ำอยู่ไปที่ม้านั่ง เปิดชาเขียวกินเพื่อเติมน้ำให้ร่างกาย แล้วก็เอนหลังนอนให้เลือดไปเลี้ยงสมองได้ง่ายขึ้น แต่ด้วยความที่ลุยงานหนักมาทั้งวัน(เหรอ?) แถมคาเฟอีนก็ยังไม่ออกฤทธิ์ผมเลยหลับปุ๋ยไปโดยไม่รู้ตัว มารู้สึกตัวเอาเกือบเที่ยงคืนตอนมีใครซักคนมาปลุกซึ่งร้านเค้าใกล้จะปิดเต็มที่แล้ว ...ผมล่ะอยากจะรู้จริงๆว่าไอ้สองหนุ่มไต้หวันนั่นมันอาบกัน"ท่าไหน"ทำไมมันถึงนานขนาดนี้(วะ) กลับมาถึงบ้านยังไม่ยอมนอนกันด้วยนะ อายูมิซังนึกครึ้มเปิดโชจู(เหล้าญี่ปุ่น)มากินต่อ ถึงผมจะไม่ชอบกินเหล้า แต่เมื่อเจอของแปลกใหม่(และฟรี)เราก็ต้องลอง อิอิ บรรยากาศวงเหล้านานาชาติอันสนุกสนานทำเอาผมอยู่คุยด้วยถึงตีสองแน่ะทั้งๆที่ไม่อยากจะนอนให้ดึกเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นมาทำงานแต่เช้า จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 15:56:57

ความคิดเห็นที่ 26 ไปเที่ยวด้วยคนครับ จากคุณ : แม่ประนอม (luie2539) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 20:54:47

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณมากครับ จากคุณ : Destiny-Boy เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 10:21:55

ความคิดเห็นที่ 28 มาชมต่อ น่าสนุกเน๊ จากคุณ : คุณแม่ติดเน็ต เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 10:25:09

ความคิดเห็นที่ 29 มาต่อ สนุกดีค่ะ... ขอบคุณค่ะ... จากคุณ : ดอกโสนบานเช้า เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 14:50:18

ความคิดเห็นที่ 30 สนุกค่ะ ขาดรูปตอนอาบน้ำอยากเห็นน่ะ555 จากคุณ : สวยด้วยแสง-แรงด้วยสี เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 17:03:17

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ^^ จากคุณ : สามแซ่ เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 55 09:53:11