ความคิดเห็นที่ 1 -เสาร์ที่ 29 พฤษภาคม 2553- ยามเช้าที่พาโดม่าเฮ้าส์ใช้คำว่าหนาวได้เลยทีเดียว แต่จะหนาวยังไงผมก็ต้องลุกมาถ่ายรูปแบบไฟท์บังคับอยู่ดี... การถ่ายรูปในทริปนี้สร้างความสนุกให้ผมได้เสมอเพราะทุกอย่างล้วนสวยงามและแปลกใหม่ แต่มันจะมีลำบากบ้างก็ตรงเวลาถ่ายรูปตัวเองนี่แหละ ผมต้องเล็งมุมกล้อง คิดท่าทาง หาที่วางกล้องให้ได้แล้วตั้งเวลาถ่ายอัตโนมัติ10วินาที จากนั้นก็รีบกลับมาแอ็คท่านิ่งๆรอให้กล้องถ่าย ซึ่งถ้ามุมไหนหาที่วางกล้องไม่ได้ก็เป็นอันว่าผมจะแห้วรูปเดี่ยวในมุมนั้นไปทันที - -" จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 07:42:15

ความคิดเห็นที่ 2 เพราะรู้เวลาทำงานของอายูมิซังดีอยู่แล้ว ผมจึงเผื่อเวลาเดินจากพาโดม่าเฮ้าส์ไปบ้านอายูมิซังเอาไว้ก่อนแล้วตั้งเวลาตื่นให้เร็วขึ้นราว15นาทีเพื่อถ่ายรูปในบ้านโบราณหลังนี้ แต่ว่าบ้านหลังนี้มีมุมสวยๆและน่าสนใจมากมายเกินกว่าที่เวลาที่ผมเผื่อไว้จะพอบันทึกภาพได้หมด เมื่อดีเวียซังตื่นขึ้นมาการถ่ายรูปก็เป็นอันต้องยุติ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 07:43:48

ความคิดเห็นที่ 3 พอมาถึงบ้านอายูมิซังผมก็พาเก็งกินี่ไปเดินเล่นรอบเช้าต่อ ช่วงหลังนี้ถ้าพาเก็งกินี่ไปเดินเล่นผมจะเปลี่ยนเส้นทางไปทุกครั้งแบบไม่กลัวเรื่องกลับไม่ถูก เพราะทัศนียภาพบนภูเขาลูกนี้มันสวยงามเสียจนน่าเสียดายที่จะไม่ได้ชมให้ทั่วเพียงเพราะเหตุผลแค่ว่ากลัวกลับไม่ถูก จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 07:52:24

ความคิดเห็นที่ 4 เมื่อพาเก็งกินี่กลับมาจากเดินเล่นเสร็จก็มาถึงอาหารฝีมือยารี่ซังมื้อแรกที่ผมกินไม่เต็มกระเพาะ ข้าวต้มกับเต้าหู้มาโบ(เต้าหู้ขาวผัดใส่หมูสับปรุงรสเผ็ด)ที่เหลือจากมื้อเย็นเมื่อวาน เต้าหู้มาโบเนี่ยไม่ใช่ของที่ยิ่งอุ่นยิ่งอร่อยขึ้นแบบแกงกะหรี่ ดังนั้นเต้าหู้มาโบมื้อนี้จึงรสชาติตกไปจากเมื่อวานไปพอสมควร แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาครับเพราะรสชาติมันตกจากอร่อยมากลงมาที่อร่อยเท่านั้น ปัญหามันอยู่ที่ปริมาณน่ะครับ เพราะ"กับข้าวที่มีอย่างเดียวคือของเหลือจากเมื่อวาน"อะครับ คิดดูว่ามันจะน้อยขนาดไหน TT_TT ยังดีว่ามีชิฟฟอนเค้กเป็นของหวานให้อีกคนละชิ้นสองชิ้นก็เลยช่วยถมที่ว่างในกระเพาะได้ขึ้นมาอีกนิด (ข้าวน้อยกินไม่อิ่ม ผมเลยหน้าด้านกินไปสองชิ้น แหะๆ) จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 07:54:26

ความคิดเห็นที่ 5 พอกินข้าวเสร็จผมก็สแตนด์บายรออายูมิซังพาไปทำงานที่ไร่ตามปรกติ แต่วันนี้อายูมิซังไม่ปรกติ เพราะไม่ไปทำงานที่ไร่ อายูมิซังเลยให้ผมล้างหม้ออบเค้กไปพลางๆ...กว่ายี่สิบใบ กว่าจะล้างเสร็จ นานมากกกก(และนานกว่ามาตรฐานที่อายูมิซังตั้งไว้ด้วย!) เพราะทั้งๆที่ให้ล้างด้วยน้ำเปล่าไม่ใช้น้ำยาล้างจานแต่เฮียแกเล่นย้ำว่าต้องล้างให้สะอาด ห้ามมีเศษเค้กติดเด็ดขาด ผมฟังแล้วก็เกร็งสิ กว่าจะปล่อยผ่านคิวซีแต่ละใบนี่ส่องแล้วส่องอีกเชียวล่ะครับ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 08:00:12

ความคิดเห็นที่ 6 เมื่อล้างหม้ออบเค้กเสร็จก็ราวๆสิบโมงครึ่งงานแรกของวันก็มาถึง เป็นงานใหญ่ระดับขนกันไปทั้งบ้านเลย! ...งานตีกลองให้กำลังใจมาอีกแล้วครับ คราวนี้คนที่เราต้องไปให้กำลังใจคือชาวนาที่จะลงแขกขุดร่องระบายน้ำรอบนาข้าว ซึ่งได้ติดต่อมาให้เราไปตีกลองให้จังหวะและกำลังใจ (นี่หรือวิถีของประเทศที่แทบจะไฮเทคที่สุดในโลก!!!) ตอนนั่งรถไปมีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมรู้ว่าอายูมิซังเนี่ยเป็นนักฝ่าฝืนกฎหมายตัวยงเลยทีเดียว คือรถของอายูมิซังเนี่ยเป็นรถตู้เล็ก(ความกว้างพอๆกับรถเก๋งเลยครับ) ด้านหลังที่นั่งคนขับมีเบาะแค่แถวเดียวและท้ายรถจะเป็นที่ว่างไว้บรรทุกของ แต่รถคันนี้มีหน้าที่หลักคือเอาไว้ขนกลอง ดังนั้นอายูมิซังจึงเอากลอง(ประมาณแปดใบ)ไว้ตรงเบาะ ส่วนคนน่ะเป็นของแถม ไปนั่งที่พื้นตอนท้ายนู่น! แล้วกฎหมายญี่ปุ่นเนี่ยส่วนที่ไว้บรรทุกของเค้าห้ามคนนั่งครับ ดังนั้นพอยารี่ซังเห็นว่าถนนข้างหน้ามีตำรวจยืนโบกรถอยู่ก็รีบบอกให้สัมภาระผิดกฎหมายที่เรียกว่าคนหดหัวหลบตำรวจกันแทบไม่ทันเลย - -" พอผ่านตำรวจมาแล้วผมก็ถามดีเวียซังว่าทำไมเค้าไม่เอากลองมาไว้ด้านหลังล่ะ (สงสัยเหมือนผมด้วยใช่มั้ยครับ) คำตอบของดีเวียซังทำเอาผมต้องทำหน้าแบบนี้ (- -") (- -") (- -") ...ดีเวียซังตอบมาว่า “เพราะข้างหลังมันกว้างเกินไปสำหรับกลองแปดใบ ถ้าวางแล้วเดี๋ยวมันจะกลิ้งกระแทกกัน” จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 08:03:49

ความคิดเห็นที่ 7 หลังจากขับรถขึ้นเขาลงห้วยมาเกือบครึ่งชั่วโมงคณะอาสาสมัครตีกลองจอมผิดกฎหมายก็มาถึงนาข้าวกลางหุบเขาแห่งหนึ่ง ทิวทัศน์ในครรลองสายตานอกจากภูเขาที่ล้อมรอบก็มีแต่นาข้าวและบ้านหลังเล็กของเจ้าของที่นาเหล่านั้น หลังจากแบกกลองมาถึงคันนาแล้ว อายูมิซังก็แจกเสื้อพื้นเมืองของชาวมาลีให้ใส่ คนอื่นจะรับไปแล้วใส่ทับชุดเดิมยังไงผมไม่สน วันนี้เราต้องตีกลองกลางแดด ผมขอถอดเสื้อยืดที่ใส่อยู่ออกแล้วใส่เสื้อพื้นเมืองตัวเดียวดีกว่า เมื่ออุปกรณ์ครบ เครื่องแต่งตัวพร้อม และเหล่าลูกศิษย์ของอายูมิซังมาพร้อมการตีกลองให้กำลังใจชาวนาก็เริ่มขึ้น... จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 08:08:32

ความคิดเห็นที่ 8 กิจกรรมคราวนี้อายูมิซังเปลี่ยนให้ผมตีกลองแบบใหม่ กลองเดิมที่เคยตีเป็นกลองวางแนวตั้งและใช้มือเปล่าตี ส่วนใบใหม่นั้นต้องวางนอน(เพราะใบใหญ่มาก)และใช้ไม้ตี นอกจากนี้บนกลองยังมีเกราะผูกติดไว้ด้วย ...แน่นอนว่ามันไม่ได้ติดไว้โก้ๆ มือขวาผมจึงต้องตีกลองขณะที่มือซ้ายผมต้องใช้เหล็กท่อนน้อยๆตีเจ้าเกราะนี่ไปด้วย ผมตีเจ้ากลองใบใหม่ผ่านช่วงซ้อมไปได้แบบทุลักทุเล แล้วพอเริ่มตีให้จังหวะจริงๆคุณลุงชาวนาก็เดินมาบอกอายูมิซังว่า "ตีช้าๆหน่อยพ่อหนุ่มเอ๊ย จังหวะมันเร็วไป พวกตาขุดดินตามไม่ทัน" ดังนั้นจากจังหวะที่ตีอยู่กลางๆ(แต่คุณลุงเค้าว่าเร็วไป)ก็ต้องปรับให้ช้าลงไปอีก(ไม่)นิด การตีของผมที่ทุลักทุเลอยู่ก็กลายเป็นออกทะเลไปซะนี่ - -" อายูมิซังหันมามองสองสามทีแล้วคงคิดว่าไอ้นี่ไม่ไหวแน่ เลยต้องเอากลองอย่างเดิมมาเปลี่ยนให้ตีแทน 555 จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 08:11:39

ความคิดเห็นที่ 9 เมื่อเหล่าชาวนา(มีทั้งรุ่นใหญ่ รุ่นหนุ่มสาว ยันรุ่นเล็กเลยล่ะ)ขุดร่องรอบคันนาเสร็จเค้าก็ลงไปเดินกันในร่องที่ขุด เดินเพื่อย่ำดินโคลนนั่นแหละครับ ย่ำกันอยู่เป็นครึ่งชั่วโมงเลยกว่าจะเลิก ซึ่งผมเดาเอาว่าคงย่ำเพื่อให้ดินในร่องมันแน่นมั้ง พอชาวนาย่ำกันเสร็จวงดนตรีก็หยุดบรรเลง ต่างคนต่างเก็บเครื่องไม้เครื่องมือทำกิน แล้วก็มานั่งล้อมวงกินข้าวด้วยกัน คุณป้าชาวนา(ซึ่งคงเป็นคนติดต่อให้มาตีกลองมั้ง)ทำอาหารมาเผื่อไว้ให้พวกเรา มีข้าวปั้นไส้ปลาสับปรุงรสเปรี้ยว(โควต้าคนละสองก้อน) แล้วก็มีเครื่องเคียงเป็นไข่ต้ม อะไรก็ไม่รู้ดองเค็ม ก้านฟุกิดองหวานๆเค็มๆ แล้วก็ก้อนแป้งๆปรุงรส (เครื่องเคียงคีบเอาตามความหน้าด้าน เอ้ย พอใจ) แล้วก็มีงาขาวกับโชยุให้ใส่ปรุงรสอีกสองอย่าง... พวกผมก็นั่งโซ้ยกันตรงคันนาตรงที่ตีกลองกันนั่นแหละ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 08:15:30

ความคิดเห็นที่ 10 พอกินข้าวกันอิ่ม(แต่ผมไม่อิ่มนะ มันน้อย TT_TT) ก็มีชาวนาอีกคนถือกระจาดใส่ขนมปังมาแจกจ่าย ขนมปังมีสามไส้ให้เลือกคือ ทามาโกะ อังโกะและบลูเบอรี่ เค้าบอกชื่อไส้มาด้วยภาษาญี่ปุ่น ...ก็แหงสิ ที่นั่งอยู่ก็คนญี่ปุ่นเกือบทั้งนั้น ตอนฟังผมยังนึกไม่ออกว่าทามาโกะคืออะไร ดังนั้นจากสองไส้ที่แปลออกผมจึงเลือกบลูเบอรี่ (อังโกะคือไส้ถั่วแดงครับ) พอกินไปครึ่งก้อนก็นึกออกว่าทามาโกะก็คือไข่นั่นเอง ...เออ แปลกดีขนมปังไส้ไข่ น่าลองๆ เลยตั้งใจว่าก้อนที่สองก็จะขอลองทามาโกะจังซะหน่อย เพียงคิดดังนี้แล้วหันไปมองกระจาด คุณป้าก็ถือเดินลิ่วๆไปปู๊นซะแล้ว - -" จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 08:17:23

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อทานอาหารเสร็จเรียบร้อยคุณป้าคนเดิมก็มาชวนให้พวกเราลองไปเดินย่ำโคลนในท้องร่องดูด้วย พอขึ้นจากท้องร่อง ล้างเท้าเสร็จเรียบร้อยก็ถึงเวลาแยกย้ายกันกลับบ้านกลับช่อง และเนื่องด้วยพรุ่งนี้ผมจะเดินทางต่อไปนางาโนะ(Nagano) ผมจึงถือโอกาสนี้อำลากลุ่มอาสาสมัครตีกลองที่ไม่ใช่คนในบ้านซะเลย จากนั้นก็นั่งรถแบบผิดกฎหมายกลับบ้านต่อไป จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 08:19:16

ความคิดเห็นที่ 12 กลับมาถึงบ้านตอนบ่ายสอง ทุกคนไปนอนกันหมด แต่ผมไม่นอนเพราะถ่านในตัวยังพอมีไฟอยู่และกลัวจะติดการนอนกลางวัน ก่อนไปนอนอายูมิซังบอกว่าเริ่มงานอีกทีตอนบ่ายสาม ตอนนี้เป็นเวลาว่าง อยากทำอะไรก็เชิญ ผมเลยถือโอกาสนี้ไปเอาร่มที่ลืมไว้ที่พาโดม่าเฮ้าส์และไปถ่ายรูปเพิ่มด้วย เมื่อเช้าถ่ายไปได้นิดเดียว ยังไม่สาสมกับความสวยของบ้านเลยครับ ^ ^ ตอนเดินไปพาโดม่าเฮ้าส์รู้สึกเจ็บฝ่าเท้ามาก สงสัยเพราะเมื่อวานตอนพาเก็งกินี่ไปเดินเล่นจะวิ่งมากไป (วิ่งลงเนินเร็วๆด้วยรองเท้าแตะนี่แรงกระแทกเข้าสู่เท้าเต็มๆเลยครับ) ถึงกับเดินก้าวเท้าซ้ายร้องซี้ด ก้าวเท้าขวาร้องอูยกันเลยทีเดียว จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 08:27:43

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนขากลับที่เดินสบายๆไม่รีบร้อนเหมือนตอนเช้าผมก็ได้พบวิถีชาวบ้านที่น่ารักอีกอย่างหนึ่ง เพิงขายผลผลิตการเกษตรริมทางนั่นเอง การเดินเข้าหาเพิงจากทางด้านข้างทำให้แต่ละก้าวที่ใกล้เข้าไปยิ่งเพิ่มมุมมองให้เห็นภายในเพิงมากขึ้น จากที่เห็นแต่ผนังด้านข้างของเพิง ก็เริ่มเห็นถุงที่แขวนไว้ที่ข้างฝา เห็นหน้าร้านที่ไว้วางพืชผัก จนเมื่อก้าวสุดท้ายมาถึง ที่คิดไว้ว่าจะเห็นป้า(คนขาย)ผมดันกลับเห็นป้ายซะนี่!? ข้อความในป้ายเขียนไว้ประมาณ “ของกองละ100เยน ซื้อแล้วกรุณาหยอดเงินลงกล่องให้ด้วย” ...ขายกันง่ายๆแบบนี้ทำไมผมกลับมองว่ามันดูสูงส่งยังไงไม่รู้แฮะ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 08:31:43

ความคิดเห็นที่ 14 กระย่องกระแย่งกลับมาถึงบ้านตอนบ่ายสองครึ่งทุกคนก็ยังไม่ตื่น ผมเลยงัดเอาไดอารี่มาบันทึกเรื่องราวเมื่อวานที่เมื่อคืนยังไม่ได้เขียน ถ้าเก็บไว้เขียนตอนกลางคืนเกรงว่ารายละเอียดจะหลุดออกจากรอยหยักสมองทีละน้อยๆเอา เขียน เขียน เขียนอยู่คนเดียว บ่ายสามก็แล้วอายูมิซังและคนอื่นๆก็ยังไม่ตื่น นาฬิกาปลุกดังขึ้นมาช่วงหนึ่งแล้วก็เงียบไปแต่ก็ไม่ปรากฏเงาของอายูมิซังออกมาจากห้องนอน จนเกือบสี่โมงเย็นอายูมิซังถึงตื่นขึ้นมา (ผมไม่ปลุกเพราะไม่อยากไปทำงาน เอ้ย หวังดี อยากให้ทุกคนพักให้หายเหนื่อยครับ เท้าของผมจะได้พักด้วยไง อิอิ) แม้จะตื่นช้าไปเป็นชั่วโมงแต่อายูมิซังก็ยังไปทำงานอยู่ดี โดยทิ้งดีเวียซังไว้ทำงานช่างไม้แล้วพาผมไปพาโดม่าเฮ้าส์คนเดียว ส่วนคนอื่นๆก็เข้าครัวช่วยยารี่ซังทำขนมกันไป งานที่ผมต้องทำคือล้างอ่างล้างจานเก่าๆที่ทำด้วยปูนแปะแผ่นโมเสก ไม่ถึงสิบนาทีดีผมก็ล้างอ่างเก่าๆนั้นเสร็จ ...งานมันเสร็จเร็วซะจนผมรู้สึกเสียดายน้ำมันรถที่ขับมาจริงๆ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 08:35:29

ความคิดเห็นที่ 15 อุตส่าห์ดีใจว่าวันนี้ทำงานน้อยแต่พอกลับถึงบ้านอายูมิซังก็หางานมาชดเชยเวลาที่นอนเกินไปอยู่ดี โดยให้ล้างหลังคาพลาสติกที่ทิ้งไว้น้านนานเพื่อเตรียมเอาไปมุงหลังคาโรงเลี้ยงไก่ ...หลังคาที่ผ่านฝุ่นผ่านฝนมานานทิ้งคราบฝังแน่นกับเนื้อพลาสติก ไหนจะลอนหลังคาเล็กๆที่ใช้แปรงขัดลำบากอีก ทำเอางานนี้ล้างกันนานเลยครับ TT_TT vvvฉลากแปะขนมก็ปั๊มตราแล้วมาตัดเองvvv แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 55 08:40:23 จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 08:39:13

ความคิดเห็นที่ 16 หลังกินข้าวเย็นเสร็จ นี่จังก็ต่อskypeคุยกับฮิโรมิซัง(โฮสที่นี่จังและน่งจังไปวูฟมาก่อนจะมาที่นี่) ...แล้วผมเอามาเขียนถึงทำไมน่ะเหรอครับ ก็เพราะฮิโรมิซังคือโฮสคนต่อไปที่ผมจะไปวูฟด้วยนั่นเอง!!! วูฟเฟอร์มีตั้งเยอะ โฮสมีตั้งแยะ แต่ผมดันมาเจอะกับวูฟเฟอร์ที่เพิ่งไปวูฟมากับโฮสที่ผมกำลังจะไป... ถ้าสองคนนี้เป็นผู้หญิง(และสวย)ผมจะโมเมว่านี่เป็นพรหมลิขิตแน่นอนครับ 555 เมื่อนี่จังคุยกับฮิโรมิซังเสร็จก็มาบอกกับผมว่าตอนนี้มีวูฟเฟอร์พักอยู่กับฮิโรมิซังสี่คน ...และเป็นผู้หญิงล้วน ญี่ปุ่นหนึ่ง แคนาดาหนึ่ง ฝรั่งเศสหนึ่ง และเบลเยียมอีกหนึ่ง อิอิ ...ผมดีใจที่จะได้เจอคนหลากหลายเชื้อชาตินะครับ กรุณาอย่าเข้าใจผิด!!! จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 08:52:20

ความคิดเห็นที่ 17 ตามมาอ่านต่อค่ะ... ไม่รู้ลูกชาย จะสนใจโครงการนี้หรือเปล่า....ท่าทางจะได้ประสบการณ์ชีวิตเยอะดี.... จากคุณ : ป้าปุ๊ (thai orchid) เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 10:30:45

ความคิดเห็นที่ 18 ตามอ่านต่อค่ะ ประสบการณ์ที่มีค่าที่สุด จากคุณ : สวยด้วยแสง-แรงด้วยสี เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 11:25:08

ความคิดเห็นที่ 19 น่าส่งหลาน ไปลองทริปแบบนี้ แต่วัยเราคงเกิน แบบลุยๆ อย่างนี้ 55 ตามไป Nagano ด้วย หมี่ดำขึ้นชื่อเชียว (เรียกถูกหรือเปล่านิ 555) จากคุณ : บารอนก๊อง เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 11:34:00

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านสนุกคะ เดี๋ยวย้อนไปอ่านก่อนหน้านี้ด้สยคะ จากคุณ : ไข่ตุํน (ไข่ตุ๋นคุณยาย) เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 11:46:20

ความคิดเห็นที่ 21 น่าสนุกครับ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 11:52:20

ความคิดเห็นที่ 22 ว๊าวววว..ภาพเยอะ ชอบๆ อ่านต่อๆ จากคุณ : zapawow เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 12:30:52

ความคิดเห็นที่ 23 5555555 ยิ่งดูเป็นจับกัง ขึ้นเรื่อยๆแล้วครับ ^^ ล้อเล้นครับ น่าอิจฉาๆๆๆๆๆ โฮส ต่อไปได้เป็น ญ ล้วน ย้ายโฮส มะไหร่ ครับ ยังรับสมัครอยู่หรือป่าว จะไปด้วยยยยยย กลางเดือนนี้ จะปิดเทอมล่ะ^^ จากคุณ : เบื่อเนอะ เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 12:41:53

ความคิดเห็นที่ 24 สนุกไปด้วยเลยค่ะ ทำงานแบบนี้ save ไว้ให้เจ้าตัวเล็กอ่าน เผื่อกลางปีนี้เขาอยากจะลาออกจากงานไปวูฟมั่ง 555 จากคุณ : คุณแม่ติดเน็ต เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 22:06:57

ความคิดเห็นที่ 25 ตามมาอ่านต่อค่ะ...ชอบนะคะ เพราะได้รู้ถึงวิถีชีวิตของคนที่นี่ ชอบเพิงขายของทางการเกษตรที่ไม่ต้องมีคนเฝ้า อาศัยความซื่อสัตย์ล้วนๆ และอยากมีโอกาสได้เรียนรู้การทำขนมญี่ปุ่นจากยารี่ซัง ดีใจกับคุณkirofsky ด้วย ที่ได้เจอเพื่อนๆๆๆๆ(ผู้หญิงล้วน)ใหม่ รออ่านตอนต่อไปนะคะ...ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ดอกโสนบานเช้า เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 22:49:30

ความคิดเห็นที่ 26 คุณป้าปุ๊ (thai orchid) - ยุลูกชายให้ไปให้ได้นะครับของเค้าดีจริง ^ ^ คุณสวยด้วยแสง-แรงด้วยสี - จริงๆในข้อมูลของบ้านอายูมิซังลงไว้ว่ามีม้าให้ขี่ด้วยครับ แต่พอถามถึงได้รู้ว่าลงผิด ไม่งั้นผมได้มีประสบการณ์ขี่ม้ามาเล่าด้วยแล้วครับ 55 คุณบารอนก๊อง - ส่งหลานไปเลยครับ ผมเชียร์ อิอิ คุณไข่ตุํน (ไข่ตุ๋นคุณยาย) - ขอบคุณสำหรับคำชมครับ ^ ^ คุณเล็กทาโร่ - สนุกมากกกครับ ^ ^ คุณzapawow - หลังๆนี่ผมตัดข้อความใน1คห.ให้สั้นลงเพื่อจะได้ลงรูปให้เยอะขึ้นเลยล่ะครับ อิอิ คุณเบื่อเนอะ - การวูฟทำได้ตลอดปีครับ ขึ้นอยู่กับว่าโฮสที่เราอยากไปเค้าจะเปิดรับวูฟเฟอร์เดือนไหนมั่งอะครับ คุณคุณแม่ติดเน็ต - ถ้าจะไปแนะนำให้ขอวีซ่าตั้งแต่ก่อนออกจากงานนะครับ ถ้าอ่านไดอารี่ผมตอนแรกน่าจะเข้าใจนะครับ แหะๆ คุณดอกโสนบานเช้า - ไปวูฟครั้งนี้ผมชอบแทบทุกอย่างเลยล่ะครับ ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 18:55:46

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ^^ จากคุณ : สามแซ่ เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 11:33:25