ความคิดเห็นที่ 1 -อาทิตย์ที่ 30 พฤษภาคม 2553- ผมอยู่บ้านนี้มาหลายวันไม่เคยมีวันไหนเลยที่จะได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกจากห้องนอนชั้นล่าง จะมีก็วันนี้เป็นวันแรกที่ได้ยิน ...ตั้งแต่ตีสี่ครึ่งเลย - -" ทำไมล่ะ? วันนี้มันมีความพิเศษกว่าวันอื่นตรงไหนให้อายูมิซังต้องตั้งนาฬิกาปลุกตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง มันก็แค่วันที่ผมจะลาบ้านนี้เพื่อไปบ้านต่อไปตั้งแต่เช้าเท่านั้น นาฬิกากระหึ่มยาวนานมากจนผมถึงกับหลับไปก่อนที่มันจะเงียบ ...แล้วฝัน ฝันถึงคนที่รู้จักแต่ชื่อและเคยเห็นหน้าแว้บๆในskype ...แคธี่ แม่สาวฝรั่งเศสคนนั้น คนที่ตื่นเต้นที่จะได้เจอเพื่อนใหม่เป็นแบบนี้กันทุกคนใช่มั้ยครับ แหะๆ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 08:02:02

ความคิดเห็นที่ 2 หลังตื่นมาล้างหน้าแปรงฟันเสร็จผมก็มาจัดกระเป๋า แล้วก็เจอเข้ากับเรื่องวุ่นๆนิดหน่อย ...ลิงหายไปตัวนึง - -" พลิกดูใต้ที่นอนก็แล้ว เดินไปดูราวตากผ้าก็แล้ว ลงไปเปิดเครื่องซักผ้าก็แล้วก็ยังหาไม่เจอ แต่สุดท้ายก็มาเจอตอนรื้อทั้งเป้ออกมาค้น เจ้าลิงจอมซนมันดันไปปนอยู่กับเสื้อผ้าที่ยังไม่ได้ซักทั้งๆที่ตัวมันน่ะซักแล้ว ใครน้อที่เอามาปนกันได้ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 08:03:16

ความคิดเห็นที่ 3 เพราะสิทธิพิเศษของการเป็นผู้ลาจากในวันนี้ทำให้ผมนั่งจัดกระเป๋าอยู่ข้างบนคนเดียวขณะที่ชั้นล่างเค้าเตรียมงานกันมือเป็นระวิง เมื่อลงมาชั้นล่างก็พบว่าทุกคนกำลังง่วนกับภารกิจใหญ่ของวันนี้อยู่ ซึ่งมันไม่ใช่งานเลี้ยงส่งของผมแต่อย่างใดครับ แต่เป็นเพราะวันนี้ยารี่ซังจะเอาขนมไปขายที่Flea marketที่นางาโนะน่ะครับ 55 พอถามอายูมิซังว่าจะให้ช่วยทำอะไร อายูมิซังก็บอกให้พาเก็งกินี่ไปเดินเล่น ไม่นึกว่าเช้าวันกลับยังจะได้พาเจ้าเก็งไปเดินเล่นอีก บรรยากาศแบบนี้เดินไม่เบื่อเลย ^ ^ ...ถึงจะไม่เบื่อแต่ขายังเจ็บไม่หายงั้นวันนี้ขอเดินช้านิดแล้วก็ใกล้หน่อยละกันนะเก็งนะ vvvปลูกป่ายังเป็นระเบียบซะvvv จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 08:05:56

ความคิดเห็นที่ 4 ข้าวเช้ามื้อสุดท้ายในวันลาจากผมรู้สึกว่ามันพิเศษกว่าทุกมื้อที่ผ่านมา ข้าวเป็นข้าวกล้องต้ม มีกับข้าวคือรากอะไรซักอย่างดองที่หน้าตาคล้ายรากต้นหอมของบ้านเรา รสชาติหวานๆเค็มๆอมเปรี้ยวนิดหน่อยเหมือนผักกาดดองแบบไทย และกับข้าวอีกอย่างที่เพิ่มความพิเศษให้กับมื้อนี้... ขนมปังหน้าพิซซ่าแฮม ขอย้ำว่าเค้าเอามากินเป็นกับข้าวจริงๆนะครับ! จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 08:08:30

ความคิดเห็นที่ 5 ย้อนไปถึงพิธีร่ำลาของฮารุซังนั้นมีการเตรียมการไว้อย่างดี พอทำงานถึงเที่ยงอายูมิซังก็รับทุกคนไปรวมตัวกันที่จุดขึ้นรถบัส จากนั้นยารี่ซังก็เอารถอีกคันพร้อมกลองมาสมทบ เมื่อคนพร้อมกลองครบก็บรรเลงเพลงลาให้ฮารุซัง และปิดท้ายด้วยการไปยืนส่งฮารุซังขึ้นรถบัสและมองส่งจนลับตา จากนั้นก็ค่อยพากันไปกินข้าวบ่าย... ส่วนการร่ำลาที่มีให้กับวู้ดดี้นั้นช่างแสนเรียบง่าย ไม่มีเพลง ไม่มีกลอง มีแต่จับมือร่ำลาแล้วพากันขึ้นรถไปขายขนมที่Flea marketกันต่อ ปล่อยให้ผมไปขึ้นรถไฟแต่เพียงผู้เดียวพร้อมพุดดิ้งหนึ่งถ้วยและของฝากจากยารี่ซังถึงฮิโรมิซัง(โฮสบ้านต่อไป) 555 จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 08:11:13

ความคิดเห็นที่ 6 ผมขึ้นรถไฟจากสถานีโคบุจิซาว่า(Kobuchizawa)เวลา8.29น. พอขึ้นรถมาได้ผมก็โซ้ยพุดดิ้งไปซะก่อนเพื่อความคล่องตัวในการเดินทาง อิอิ จากนั้นก็นั่งมองวิวและเด็กนักเรียนบนรถจนมาถึงสถานีมะสึโมโต้(Matsumoto)ตอน9.50น.ในที่สุด ตามเวลาเดินรถในโพยที่จดมา ผมมีเวลา6นาทีสำหรับการเปลี่ยนขบวนรถ สำหรับผู้มีประสบการณ์แล้วเช่นผม(ขึ้นรถไฟมาสองวันนี่แหละ 55)6นาทีนับว่าสบายมาก ...ถ้าท้องเจ้ากรรมดันไม่ปวดฉี่ขึ้นมาซะก่อน - -" พอเข้าห้องน้ำในสถานีเสร็จหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลาสมองก็ประมวลผลได้ว่าต้องรีบจ้ำแล้ว พอเดินไปได้ครึ่งทางก็มีเสียงประกาศอะไรไม่รู้ รู้แต่มันมีชื่อสถานีเป้าหมายของผมอยู่ด้วย! ผมก็ทนเดินจ้ำอยู่ไม่ไหวแล้ว ต้องโกยแทนล่ะคร้าบ! ...ผมขึ้นรถมาทันก่อนที่เสียงประกาศรอบสองจะจบลง ซึ่งพอขึ้นมาหอบแฮ่กๆอยู่บนรถแล้วถึงเพิ่งรู้ว่าพอประกาศเตือนเสร็จแล้วน่ะเค้ายังไม่ออกรถทันที ยังจอดรออยู่อีกเกือบนาทีแน่ะ - -" และมารู้อีกอย่างที่สำคัญกว่าคือบนรถก็มีห้องน้ำ 0TL จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 08:16:30

ความคิดเห็นที่ 7 นั่งรถแบบไม่กล้าหลับมาถึงชินาโนะโอมาจิ(Shinano-Omachi)ตอน10.49น. ลงจากรถมาก็ไม่เห็นมีใครมารอรับ แต่คราวนี้ผมไม่แกร่วรอเฉยๆที่ชานชลาแล้ว ลองเดินออกมาหาข้างนอกเองเลย แต่ก็ไม่เจอใครอยู่ดี - -" สุดท้ายก็ต้องโทรหาฮิโรมิซัง ก็ปรากฏว่าฮิโรมิซังจอดรถรออยู่ตรงทางออกสถานีนั่นเอง (ฮิโรมิซังในวัยแถวๆหกสิบเนี่ยขับอิมเพรสซ่าเชียวนะครับ! ถึงจะเป็นรุ่นห้าประตูสำหรับครอบครัวก็เถอะ) จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 08:18:11

ความคิดเห็นที่ 8 มาถึงบ้านฮิโรมิซังเอาสิบเอ็ดโมงเศษ ฮิโรมิซังก็พาผมไปเก็บของที่ห้องก่อน ซึ่งห้องที่ว่านี้เป็นส่วนหนึ่งของโกดังที่เอาไว้เก็บผลผลิตจากฟาร์ม มีเครื่องอำนวยความสะดวกให้เกือบครบครันคือมีที่นอน ห้องสุขาและห้องครัวในตัว แต่ไม่มีเครื่องใช้ไฟฟ้าอะไรไว้เลยนอกจากหลอดไฟ และที่สำคัญคือไม่มีห้องอาบน้ำ กว่าจะถึงเวลาอาหารเที่ยงก็ยังมีเวลาเกือบชั่วโมงฮิโรมิซังจึงพาผมไปทำงานก่อน คว้าได้ถุงมือที่เตรียมไปจากเมืองไทย รับกรรไกรตัดกิ่งมาจากฮิโรมิซังแล้วเราก็มุ่งหน้าไปไร่แอปเปิ้ลทันที โดยงานที่ผมต้องทำที่นี่ก็คือเป็นชาวสวนตัดแต่งช่อแอปเปิ้ล จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 08:22:18

ความคิดเห็นที่ 9 เมื่อไปถึงสวนแอปเปิ้ลผมก็ได้เจอกับโอโต้ซังผู้ควบตำแหน่งเจ้าของฟาร์มและตำแหน่งสามีของฮิโรมิซัง โอโต้ซังพูดภาษาอังกฤษได้เล็กน้อยไปจนถึงไม่ได้เลย นอกจากโอโต้ซังก็ยังมีสาวๆวูฟเฟอร์อีกสามคนที่กำลังทำงานกันอยู่ คือ... แคธี่ สาวแคนาดาร่างใหญ่วัย19 ที่มีความฝันอยากเป็นพนักงานดับเพลิง! แคธี่มาวูฟอยู่ที่นี่หลายเดือนแล้ว ...อยู่ตั้งแต่ภาษาญี่ปุ่นแบ๊ะๆจนตอนนี้พูดญี่ปุ่นได้ราวๆแปดสิบห้าเปอร์เซ็นต์แล้วแน่ะครับ และจะอยู่ที่นี่ยาวไปจนถึงเดือนตุลา จากนั้นถึงจะกลับบ้านไปสอบเป็นพนักงานดับเพลิงต่อไป คนต่อไปคือ มากาลี สาวใหญ่วัย38 ชาวเบลเยียม ที่มาวูฟพร้อมเพื่อนสมัยเด็กของเธอ ...ซิลเวีย สาวใหญ่วัย38 ชาวฝรั่งเศส สองคนนี้เป็นเพื่อนมาตั้งแต่ตัวกะเปี๊ยก แต่มากาลีย้ายตามครอบครัวไปเบลเยียมตอนหลัง แต่ทุกวันนี้ก็ยังติดต่อไปมาหาสู่กันอยู่ (เห็นบอกว่าเบลเยียมกับฝรั่งเสศนั่งรถไฟแป๊บเดียวก็ถึงน่ะครับ) จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 09:25:06

ความคิดเห็นที่ 10 ด้วยความที่โอโต้ซังไม่สันทัดการสปีคอิงลิชดังนั้นคนสอนการตัดแต่งช่อแอปเปิ้ลจึงไม่ใช่โอโต้ซัง แต่เป็นแคธีผู้สปีคอิงลิชเวรี่เวลและทำงานมานานเป็นผู้สอน วิธีการตัดแต่งช่อก็ไม่ยาก ตัดให้หมดทุกผลอ่อนยกเว้นผลที่อยู่กลางช่อ และห้ามตัดใบทิ้งเด็ดขาด ถ้าเจอดอกก็ไม่ต้องปราณี ตัดซะ! ที่ทำแบบนี้เพื่อไม่ให้กิ่งรับน้ำหนักมากเกินไปและแต่ละลูกจะได้ไม่แย่งสารอาหารกันด้วย จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 09:26:44

ความคิดเห็นที่ 11 พอเริ่มงานไปแค่ไม่นานผมก็พอจะเข้าใจว่าทำไมเวลานี่จังและน่งจังพูดถึงที่นี่จะเล่าด้วยความสนุกทุกครั้ง ฮิโรมิซังเป็นคนอารมณ์ดีมากและเป็นกันเอง ไม่แปลกเลยที่สองคนนั้น(และวูฟเฟอร์ทุกคนที่นี่)เรียกว่า"โอก้าซัง"(คุณแม่) เวลาแต่งช่อแอปเปิ้ลไปก็ฮัมเพลงไปด้วย เวลาทำอะไรก็ร่าเริงตลอดเวลา ยิ่งเมื่อเข้าคู่กับแคธีลูกสาวนอกสายเลือดนี่สวนแอปเปิ้ลแห่งนี้ไม่เคยเงียบเลยล่ะครับ ...ส่วน"โอโต้ซัง"(คุณพ่อ)น้านนานจะพูดออกมาซักที ส่วนมากจะก้มหน้าก้มตาแต่งช่อตัดกิ่งไปเรื่อยๆมากกว่า จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 09:28:04

ความคิดเห็นที่ 12 ทำงานจนถึงเที่ยงก็ได้เวลาทานข้าว บนโต๊ะอาหารนี่เองที่ผมได้เจอสมาชิกเพิ่มอีกสองคนคือ โอบ้าจัง(ย่า/ยาย) ยูอิจิโร่ซัง(ลูกชายโอก้าซัง) ส่วนที่ยังไม่ได้เจอยังมีอีกสองคือ มิกิจัง เด็กจากมหาวิทยาลัยด้านเกษตรที่มาฝึกงานที่นี่ตามหลักสูตร และ ไลกุ แมวเหมียวประจำบ้าน พอกินข้าวเสร็จที่บ้านนี้จะต่างกับบ้านของอายูมิซังตรงโอก้าซังกับแคธี่จะเหมาล้างจานเองทั้งหมด ผมก็เลยถือโอกาสนี้ไปลองส้วมไฮเทคของญี่ปุ่นซะหน่อย ตอนอยู่บ้านอายูมิซังก็มีแต่เค้าไม่ได้เสียบปลั๊กเลยไม่เคยลองซักที ส้วมไฮเทคที่ว่าต่างจากส้วมของบ้านเราดังนี้ - ฝารองนั่งถ้าเสียบปลั๊กไว้จะอุ่นตลอด - มีปุ่มให้กดเพื่อฉีดน้ำล้างก้นและล้างอีกรูตรงข้ามกับก้น - เมื่อฉีดน้ำเสร็จมีบริการอบแห้งด้วยปุ่มเป่าลมร้อน - มีปุ่มหยุดไว้หยุดการฉีดน้ำและเป่าลม รอบแรกผมยังไม่รู้เรื่องปุ่มหยุด กดปุ่มฉีดน้ำแล้วก็นั่งรอให้มันหยุดเองซะตูดชุ่มน้ำไปเลยครับ แหะๆ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 09:29:51

ความคิดเห็นที่ 13 พอถึงเวลาบ่ายโมงครึ่งก็เริ่มทำงานกันอีกครั้ง แต่ทำงานต่อยังไม่ทันเหนื่อย (แต่ผมอาจจะมีง่วงบ้าง แหะๆ) โอก้าซังก็บอกว่าพักเถอะ...พักดีกว่า!? ผมก็งงๆแต่ก็หยุดมือจากงานแล้วเดินตามโอก้าซังกลับไปที่บ้าน พอล้างไม้ล้างมือแล้วมานั่งที่โต๊ะทานอาหารโอก้าซังก็บอกให้ผมหายงงว่าทุกเวลาบ่ายสามโมงจะเป็นช่วงพักทานน้ำชาและของว่าง ซึ่งของว่างวันแรกนี้ก็คือเค้กของฝากจากยารี่ซัง แล้วก็ขนมเซมเบ้ของบ้านนี้อีกนิดหน่อย ขณะที่โอก้าซังจัดของว่างและผมนั่งรอที่โต๊ะอยู่ ผมได้ยินโอก้าซังพูดอะไรบ่อยๆว่า "ชิ-หรุ-เบีย" ก็ไม่รู้ ไม่เคยได้ยินมาก่อน ด้วยความที่อยากรู้อยากลองผมนั่งคันปากยิบๆอยากขอโอก้าซังลองชิหรุเบียร์ซักกรึ๊บ แต่ด้วยความที่เพิ่งมาวันแรกจะขอลองเบียร์เลยก็คงไม่งาม ผมเลยทำได้แค่นั่งอยากอยู่เฉยๆ... ซึ่งก็ดีแล้วที่ไม่พูด "May I try ชิหรุเบียร์?" ออกไป เพราะชิหรุเบียร์นั่นโอก้าซังเค้าเรียกซิลเวียครับ - -" จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 09:32:40

ความคิดเห็นที่ 14 เมื่อมื้อเย็นมาถึงก็ยิ่งตอกย้ำเข้าไปใหญ่ว่าเรื่องกินบ้านนี้ไม่มีขาด กับข้าวจะมีของดองสี่ห้าอย่างและซุปคนละถ้วย(เป็นหลักทุกมื้อ) แล้วก็มีหมูทอดกับเทมปุระกุ้งตัวเล็ก สำหรับแคธี มากาลีและซิลเวียที่เป็นมังสวิรัติโอก้าซังก็ทำเทมปุระผักไว้ให้ด้วย ...รสชาติแพ้ยารี่ซังไปนิดดดดเดียวแต่ปริมาณชนะขาดครับ 55 *** ของดองที่กินในบ้านนี้โอบ้าจังและโอก้าซังทำเองทุกอย่าง ถ้าวูฟเฟอร์คนไหนมาจังหวะดีๆก็จะได้ร่วมทำของดองด้วย ซึ่งน่าเสียดายมากที่ผมมาเอาหลังจากเค้าเพิ่งดองกันไปไม่นาน ของดองสี่ห้าอย่างที่เป็นกับข้าวยืนพื้นทุกมื้อนั้นมีรสไม่เหมือนกันเลยซักอย่าง บางอย่างมีรสเปรี้ยวจี๊ด บางอย่างก็เค็มปี๋ บางอย่างก็รสกลมกล่อมคล้ายผักกาดดองกระป๋องบ้านเรา แต่ของดองที่ผมชอบที่สุดคือต้นฟุกิดอง ที่มีสามรสเปรี้ยวเค็มหวาน แถมต้นฟุกินั้นก็กรอบนิดๆด้วย เคี้ยวเพลินเกินห้ามใจทีเดียวครับ ^ ^ *** แก้ไขเมื่อ 08 มี.ค. 55 09:36:24 จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 09:34:32

ความคิดเห็นที่ 15 ตามชมค่ะ จากคุณ : armearn เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 09:36:49

ความคิดเห็นที่ 16 ถึงแม้ผมจะมีห้องส่วนตัว(ทั้งหลังใหญ่ๆ)ก็ตาม แต่นั่นมันคือโกดังเก็บของ มันก็เลยไม่มีห้องอาบน้ำ เวลาจะอาบน้ำผมเลยต้องมาต่อคิวอาบที่เรือนใหญ่ ห้องน้ำที่นี่ก็เป็นแบบญี่ปุ่นเหมือนบ้านอายูมิซัง (แต่อ่างอาบน้ำนั้นใหญ่กว่าเยอะเพราะเป็นขนาดนอนแช่ส่วนของบ้านอายูมิซังนั้นอ่างเล็กต้องนั่งแช่เอา) และผมก็เจอปัญหาแบบตอนอยู่บ้านอายูมิซังอีกครั้ง... ผมหาสบู่ถูตัวไม่เจอ (คือตอนนั้นก็ไม่ใช่ว่าไม่ถูนะครับ แต่ถูด้วยสบู่หน้าตาแปลกๆที่ไม่รู้ว่าเป็นสบู่ไว้ถูตัวรึเปล่าง่ะ) วันแรกนี้ก็เลยต้องใช้มือนี่แหละถูเอา พอไม่ได้ถูสบู่ตัวมันก็ไม่สะอาดผมก็เลยไม่กล้าลงไปแช่น้ำในอ่าง แหม่ อ่างไม้สวยน่าแช่ซะด้วย จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 09:38:49

ความคิดเห็นที่ 17 พออาบน้ำเสร็จโอก้าซังชวนไปคาราโอเกะ ...ชวนทั้งบ้านแต่มีแค่ผมกับแคธีที่ไป 55 ระหว่างที่นั่งรถไปผมก็นั่งมองสองข้างทางไปด้วย ชินาโนะโอมาจิเป็นเมืองเล็กๆเงียบๆ(เฉพาะส่วนที่ผมได้เห็น)หาตึกที่สูงเกินสี่ชั้นไม่ได้เลย นอกจากนั้นเพียงแค่สามทุ่มเศษๆร้านค้าสองข้างทางก็ปิดร้านกันแทบหมดแล้ว ตามถนนก็ไม่มีคนเดินให้เห็น แสงไฟก็มีเพียงจากเสาไฟริมทางและไฟทางที่เกาะกลางถนน บรรยากาศมันช่างเงียบเชียบซะจนวังเวง จนเมื่อโอก้าซังจอดอิมเพรสซ่าข้างร้านคาราโอเกะบิ๊กเอคโค่ แสงไฟจากร้านคาราโอเกะและวัยรุ่นสองคนที่เดินริมถนนจึงพอคลายความวังเวงลงไปได้บ้าง จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 09:40:35

ความคิดเห็นที่ 18 บิ๊กเอคโค่แห่งชินาโนะโอมาจินั้นเป็นเพียงตึกแถวเล็กๆประมาณสองคูหาไม่ได้ใหญ่โตหรูหราเหมือนกับบิ๊กเอคโค่แห่งกรุงเทพมหานคร พื้นที่ชั้นหนึ่งซอยออกเป็นห้องสำหรับห้าคน(แต่เล็กมากครับ กว้างประมาณสี่ตารางเมตรเห็นจะได้)ได้เกือบสิบห้อง ซึ่งผมเดาว่าห้องขนาดใหญ่กว่านี้คงจะอยู่ชั้นบนนั่นเอง เมื่อเข้าห้องและประจำตำแหน่งกันเรียบร้อยพนักงานก็เข้ามารับรายการอาหาร ซึ่งวิธีคิดค่าห้องของที่นี่จะไม่เหมือนกับที่เมืองไทย (ตรงนี้แคธีทำหน้าที่ล่ามแปลให้ฟังครับ ถ้ามีความเข้าใจผิดพลาดประการใดต้องไปโทษคนแปลสารนะครับ 55) โดยที่นี่จะไม่คิดค่าห้องแต่จะมีกฎให้ทุกคนสั่งเครื่องดื่มอย่างน้อยหนึ่งแก้วราคาหกร้อยเยนแทน ซึ่งผมเดาเอาว่าคงจะเป็นต่อชั่วโมงนะครับ ไม่ใช่สั่งน้ำคนละแก้วร้องยาวกันได้ทั้งคืน ร้านเจ๊งพอดี จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 09:42:37

ความคิดเห็นที่ 19 ในช่วงดวลไมค์โอก้าซังเป็นคนญี่ปุ่นก็ร้องเพลงญี่ปุ่นไป ...ร้องเพราะ+สนุกด้วยนะครับ แคธีเป็นคนแคนาดาก็ร้องเพลงฝรั่งได้สบาย ...ร้องเพราะมากๆด้วย ส่วนผมคนไทยก็ต้องร้องเพลงไทยน่ะสิ ...แล้วมันมีซะที่ไหนเล่า! เลยต้องกดไล่เพลงสากลดู รู้จักเพลงไหนก็ร้องเพลงนั้น ร้องเสร็จโอก้าซังชมครับว่าร้องเก่ง แคธีก็ชมว่าออกเสียงภาษาอังกฤษได้ดี แต่ไม่ยักกะมีใครชมว่าร้องเพราะแฮะ 55 ร้องไปประมาณชั่วโมงนึง กินน้ำไปคนละแก้ว หารได้คนละหกร้อยเยน พอผมจะล้วงกระเป๋าจ่ายแคธีก็บอกไม่ต้อง เจ๊เลี้ยงเองเป็นการรับน้อง ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 09:44:07

ความคิดเห็นที่ 20 เมื่อกลับมาถึงบ้านโอก้าซังก็มานั่งคุยกับผม โอก้าซังเล่าว่าเค้าและโอโต้ซังเคยเป็นวูฟเฟอร์มาก่อน เคยไปวูฟมาหลายที่ โอก้าซังชอบการวูฟจึงสมัครเป็นโฮสเพื่อจะได้ให้คนอื่นมาวูฟที่ฟาร์มของเค้าบ้าง แล้วก็เปิดคอมให้ดูรูปทั้งการวูฟของตัวเองและรูปของวูฟเฟอร์ที่มาที่นี่ จากนั้นก็บอกถึงระเบียบการอยู่ที่นี่ให้ฟัง ซึ่งการทำงานที่นี่โอก้าซังมีตารางเวลาคร่าวๆไว้ดังนี้ครับ 6.30 ข้าวเช้า 7.00 ทำงาน 9.30 ของว่าง 10.00 ทำงาน 12.00 ข้าวเที่ยง 13.30 ทำงาน 15.00 ของว่าง 15.30 ทำงาน 17.00 เลิกงาน 18.00 ข้าวเย็น โดยมีรายละเอียดเพิ่มเติมคือถ้าวันไหนที่มีแดดให้ขนที่นอนออกมาตากด้วย ส่วนอินเตอร์เนทห้ามใช้หลังสามทุ่ม และห้ามใช้เกินคนละ30นาที แต่ถ้าเอาโน้ตบุ๊คมาเองก็สามารถแอบเล่นได้ไม่จำกัดในห้องส่วนตัวเพราะที่นี่ใช้อินเตอร์เนทแบบไวเลส อ้อ อันสุดท้ายนี่โอก้าซังไม่ได้บอกนะครับ ผมบอกเอาไว้เผื่อว่าจะมีใครตามไปวูฟที่นี่ 55 ...แต่ผมก็ไม่รู้นะครับว่าสัญญาณเนทจะส่งไปถึงโกดังรึเปล่า ผมขอเพิ่มเติมเรื่องซักผ้าให้อีกนิด ที่นี่เหมือนกับบ้านของอายูมิซังตรงวูฟเฟอร์ไม่ต้องซักผ้าเอง โดยโฮสจะใช้เครื่องซักผ้าซักรวมด้วยกันกับเสื้อผ้าของโฮสไปเลย เวลาผ้าแห้งก็มีคนคอยพับให้เสร็จสรรพด้วยครับ สบ๊ายสบาย ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 09:46:42

ความคิดเห็นที่ 21 การนอนแยกบ้านจากคนอื่นอยู่คนเดียวโดดเดี่ยวในห้องที่ไม่มีทีวีและอินเตอร์เนท สิ่งที่ดีที่สุดที่ผมทำได้ก็คือเอาไดอารี่ขึ้นมาเขียนเป็นเพื่อนแก้เหงาแล้วจึงเข้านอน ซึ่งอากาศที่นี่ยิ่งหนาวกว่าที่บ้านอายูมิซังอีกครับ ขนาดมีผ้าห่มสองผืนและใส่ถุงเท้าหนาๆยังรู้สึกหนาวนิดๆเลย จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 09:48:43

ความคิดเห็นที่ 22 ตามไปเที่ยวด้วยคนครับบ..................... จากคุณ : สายลมแห่งวิงค์ เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 11:09:42

ความคิดเห็นที่ 23 ตามมาชมต่อค่ะ ไปรอบนี้ต้องไปต่อรถที่ shinano omachi ด้วยล่ะ แล้วจะแวะเดินเล่น แถวนั้นมีอะไรน่าสนใจป่าวคะ? จากคุณ : คุณแม่ติดเน็ต เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 11:37:50

ความคิดเห็นที่ 24 ตามมาอ่านต่อค่ะ.... ขอบคุณมากๆนะคะ... จากคุณ : ดอกโสนบานเช้า เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 12:59:45

ความคิดเห็นที่ 25 คุณarmearn - เชิญคร้าบ ^ ^ คุณสายลมแห่งวิงค์ - ตามมาเลยครับ ^ ^ คุณคุณแม่ติดเน็ต - แถวนั้นเป็นพื้นที่การเกษตรทั้งนั้นเลยครับ ถ้าไม่สนใจการเกษตรก็อาจหาอะไรดึงดูดใจอยากน่ะครับ คุณดอกโสนบานเช้า - ขอบคุณที่ตามอ่านครับ ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 18:34:48

ความคิดเห็นที่ 26 ....เย้ๆๆๆ รอบนี้มาทันดีใจจัง เกาะติดๆ ถ้าวันข้างหน้าเรามีโอกาสได้ไป ต้องขอคำชี้แนะอย่างใหญ่หลวงเลยน่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 08 มี.ค. 55 19:23:41 จากคุณ : zapawow เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 19:23:23

ความคิดเห็นที่ 27 ^ ^ ^ ยินดีช่วยเหลือเต็มที่ครับ ผมอยากให้คนไปวูฟกันเยอะๆอยู่แล้ว ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 14:29:40

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณที่รีวิวให้ชมครับ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 15:07:14

ความคิดเห็นที่ 29 ตามมาชมต่อ.. จากคุณ : ป้าปุ๊ (thai orchid) เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 55 11:03:55

ความคิดเห็นที่ 30 ตามมาเที่ยวต่อค่ะ^^ จากคุณ : สามแซ่ เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 11:42:23

ความคิดเห็นที่ 31 ชอบมากเลย กำลังศึกษาอยู่ ขอบคุณมากเลยนะค่ะที่เอามาแบ่งปันประสบการณ์กัน จำได้ว่าคุณเป็นคนที่สอง ที่เราอ่านเรื่องวูฟ ตอนนี้ก็มี 3 คนแร่ะ ที่เอามาลงพันทิพย์ จากคุณ : Masala_Chai (Masala_chai) เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 10:58:21