ความคิดเห็นที่ 1 -จันทร์ที่ 31 พฤษภาคม 2553- สงสัยพระอาทิตย์ที่ญี่ปุ่นจะขยันเหมือนกันทุกที่ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าตอนแรกที่รู้สึกตัวเพราะแดดมาแยงตามันเป็นเวลากี่โมง แต่กว่ามือถือที่ตั้งไว้ที่หกโมงจะดังนี่นอนกันได้อีกยาวๆเลยครับ อยู่บ้านนี้ผมตื่นเวลาหกโมงเพราะเวลาทานข้าวเช้าตามตารางคือหกโมงครึ่ง (อย่าสงสัยครับว่าเวลาเท่านี้จะอาบน้ำ เตรียมตัวทันเหรอ ที่นี่เค้าไม่อาบน้ำตอนเช้ากันครับ ...ผมสังเกตจากความเปียกของพื้นห้องน้ำนะ ไม่ได้ไปแอบดูใครเค้าอาบ) เมื่อมาถึงโต๊ะอาหารก่อนหกโมงครึ่งไม่กี่นาทีผมก็เจอแคธียืนล้างจานอยู่คนเดียว พอถามถึงคนอื่นว่าไม่กินข้าวกันเหรอ แคธีก็บอกว่าพออาหารเสร็จใครพร้อมก่อนก็กินก่อนได้เลย ไม่ต้องรอกัน โอบ้าจัง โอโต้ซัง โอก้าซังกินกันตั้งแต่หกโมงนู่นแล้ว vvvนอกจากไข่ดิบ ผัดผักใส่ไข่และปลาตัวเล็ก กับข้าวอย่างอื่นเป็นของดองทั้งหมดvvv จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 13:31:57

ความคิดเห็นที่ 2 พอกินข้าวเสร็จเอาชามไปวางที่อ่างล้างจานแคธีก็ใจดีล้างให้ เนื่องจากผมทำหน้าที่ทูตวัฒนธรรมของประเทศ(ตั้งเอง)อยู่เลยถามแคธีไปว่ามีอะไรให้ช่วยมั้ย แคธีบอกว่ายังไม่ถึงเวลาทำงาน งั้นไปรดน้ำแปลงผักหน้าบ้านละกัน แปลงผักที่ว่ามีเนื้อที่หนึ่งไร่เศษ ปลูกผักมากมายหลากหลายชนิด แต่ที่เจ๋งที่สุดก็คือโอบ้าจังดูแลแปลงผักทั้งหมดคนเดียวครับ! การรดน้ำใช้วิธีลากสายยางที่ต่อจากก๊อกเดินฉีดเอา ลากสายยางไปน้ำจากสายยางก็ไหลลงพื้นไป ดินก็เปียกสายยางที่ลากผ่านก็เปรอะ มือเลอะกันหนุกหนาน กว่าจะรดน้ำผักเสร็จก็เลยเจ็ดโมงไปพอสมควร สาวๆคนอื่นเข้าไปทำงานในสวนกันหมดแล้ว พอเดินตามเข้าไปในสวนแอปเปิ้ลก็ไม่เห็นใครซักคน ก็เลยต้องเดินหาจนทั่ว สุดท้ายก็ไปเจอแคธี มากาลีและซิลเวียกำลังถอนหญ้าในแปลงผลไม้ท้ายสวนแอปเปิ้ลอยู่ (ในแปลงปลูกบลูเบอรี่ และผลไม้อย่างอื่นอีกสองสามชนิด) ตอนแรกๆผมก็ถอนหญ้าด้วยท่านั่งยองๆ แต่ถอนๆไปชักปวดขาก็เลยแหมะตูดลงนั่งบนดินเหมือนคนอื่นๆบ้าง ก้มหน้าก้มตาถอนไปเรื่อยๆจนได้ยินเสียงสัญญาณเวลาจากวิทยุชุมชน(มาจากลำโพงริมถนน) ซึ่งก็คือเวลาแปดโมงเราก็ย้ายไปตัดกิ่งแอปเปิ้ลกัน จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 13:36:05

ความคิดเห็นที่ 3 ของว่างตอนสายจัดหนักด้วยโดนัท แอปเปิ้ล แล้วก็ข้าวปั้นหวานหน้าถั่วทอง หน้าถั่วแดงและหน้างาดำ และเมื่อมื้อเที่ยงมาถึงก็ยิ่งเด็ดดวงขึ้นไปอีก โอก้าซังเอาเทมปุระที่เหลือจากมื้อเย็นเมื่อวานมาทำเทมปุระด้ง(ข้าวหน้าเทมปุระแล้วมีน้ำขลุกขลิกราด) ก้อนเทมปุระบนข้าวร้อนๆชุ่มน้ำราดรสหวานนำเค็มตาม ได้ความกลมกล่อมจากไข่สดที่ตอกใส่ปิดท้าย ความร้อนของข้าวและน้ำราดช่วยให้ไข่สุกขึ้นมานิดนึงจึงทำให้ไข่หายคาวและหวานขึ้น ข้อเสียเพียงอย่างเดียวของเมนูนี้คือ... ก้อนเทมปุระและน้ำราดทำมาพอดีสำหรับคนละหนึ่งชามดังนั้นเมนูนี้เบิ้ลไม่ได้ครับ TT_TT จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 13:38:51

ความคิดเห็นที่ 4 งานตัดช่อแอปเปิ้ลภาคบ่ายเป็นไปอย่างสุดแสนจะทรมานเพราะอาการง่วง ง่วงมากกกกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนตลอดหลายวันที่มาญี่ปุ่น (แต่ถ้าอยู่เมืองไทยง่วงแทบทุกบ่ายครับ แหะๆ) หยุดมือไปล้างหน้าแล้วมาตัดต่อได้แป๊บๆก็ง่วงอีก แต่ในขณะที่ผมเกือบจะยืนหลับนั่นเอง ผมก็ได้ลิ้มรสความรู้สึกของนักมวยที่กำลังจะโดนน็อคแล้วได้ระฆังหมดยกมาช่วย... สัญญาณเตือนต้นชั่วโมงของวิทยุชุมชนที่ดังขึ้นมาเป็นเวลาบ่ายสามโมงพอดี อย่างนี้ต้องเรียกว่าทีเบรกช่วยใช่มั้ยครับ อิอิ ถึงจะเรียกว่าทีเบรค(พักดื่มน้ำชา) แต่ก็ดื่มชากันนิดๆหน่อยๆล่ะครับ หนักไปทางของว่างซะมากกว่า อิอิ อย่างวันนี้ หลังจิบๆชาไปคนละนิดโอก้าซังก็เอา"โพลี่"(ใครรู้จักแปลว่าไม่เด็ก)ของโอโต้ซังมาแจก พอหมดจากโพลี่ก็เป็นคิวของโยเกิตทำเอง มีแยมโฮมเมดชนิดต่างๆ(สตรอเบอรี่ พรุน พลัม บลูเบอรี่...ของจากในฟาร์มทั้งนั้นแหละครับ)เป็นท็อปปิ้ง บางคน(เช่นผม)ใส่ท็อปปิ้งพอๆกับโยเกิตเลยล่ะ หึหึ เมื่อตักโยเกิตแจกจ่ายจนครบทุกคนโอก้าซังก็เอาโยเกิตที่เหลืออยู่มาทำโยเกิตสำหรับวันพรุ่งนี้ต่อ วิธีทำโยเกิตโฮมเมดก็ทำง่ายๆแค่เอานมจืดเทใส่โยเกิตรสธรรมชาติแล้วเอาใส่เครื่องแล้ววางทิ้งไว้ ...คงจะสงสัยว่าเครื่องอะไรใช่มั้ยครับ เครื่องที่ว่านี้ทำหน้าที่อุ่นโยเกิตให้มีอุณหภูมิสูงพอที่จุลินทรีย์จะเติบโตได้น่ะเองครับ ซึ่งอุณหภูมิที่เหมาะสมจะให้จุลินทรีย์เจริญเติบโตนั้นถ้าเป็นบ้านเราก็คือวางโยเกิตทิ้งเอาไว้เฉยๆนั่นเองครับ 55 โอก้าซังจะทำโยเกิตวันละ4แก้วแต่เวลากินจริงๆจะกินแค่3แก้ว เพราะต้องเหลืออีกแก้วนึงไว้เพื่อเป็นหัวเชื้อในการทำวันต่อไป และจากโยเกิตสามแก้วนี่เองเมื่อแบ่งให้ทุกคนในบ้านกินแล้วจึงได้แค่คนละถ้วยเล็กๆเท่านั้น ไม่มีการเติมแต่อย่างใด... จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 13:42:43

ความคิดเห็นที่ 5 หลังเลิกงานแล้วเป็นเวลาส่วนตัว ทำอะไรได้ตามสบายแต่หกโมงเย็นต้องมาทานข้าวพร้อมกัน ผมเปลี่ยนรองเท้าผ้าใบที่ใส่ทำงานเป็นรองเท้าแตะแล้วจะเข้าไปล้างเท้าที่เรือนใหญ่ก็เจอแคธีกำลังช่วยโอก้าซังเตรียมมื้อเย็นอยู่ ทูตวัฒนธรรมจากสยามประเทศไม่รอช้าเข้าไปช่วยทำงานทันทีแต่แคธีไม่ต้องการความช่วยเหลือ แป่ว! แต่แค่นี้หาได้ทำให้ทูตวัฒนธรรมอย่างผมยอมแพ้ไม่ ผมเลยอาสาไปเก็บผ้ามาพับให้ พอโอก้าซังหันมาเห็นผมพับผ้าก็บอกมาว่า "โอบ้าจังชอบวู้ดดี้นะ ขยันทำงานดี ไม่เหมือนสองสาวจากยุโรปที่หมดเวลางานก็ขลุกอยู่แต่ในห้อง" ...เขินจนแทบมุดโต๊ะโคเทะสึ(โต๊ะอุ่นขา)แน่ะครับ แหะๆ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 13:44:12

ความคิดเห็นที่ 6 มื้อเย็นมีของดองและปลาเล็กยืนพื้นตามเดิม โดยมี...แถ่นแท้น...บิบิมบับ(ข้าวยำเกาหลี)เพิ่มเข้ามา ^ ^ (แคธีบอกว่าโอก้าซังจำมาจากวูฟเฟอร์เกาหลีสอนไว้) คิดแล้วก็แปลกดี ครั้งแรกที่ผมได้กินอาหารเกาหลีดันได้กินที่ญี่ปุ่นซะงั้น 55 ถึงบิบิมบับจะมีชื่อในภาษาไทยว่า”ข้าวยำ” แต่สำหรับลิ้นคนไทยอย่างผมแล้วบิบิมบับชามนี้นั้นห่างไกลจากความเป็นยำแบบไทยๆอยู่หลายปีแสง เพราะขึ้นชื่อว่าเป็นยำแล้วรสชาติที่ขาดไม่ได้เลยคือเปรี้ยว ซึ่งข้าวยำชามนี้ไม่มีรสเปรี้ยวแม้แต่ซักนิดครับ - -" และรสชาติสำคัญอันดับสองของยำไทยๆคือรสเผ็ด (ที่ผมให้รสเผ็ดเป็นอันดับสองเพราะเคยเห็นคนกินยำไม่ใส่พริกน่ะครับ) สำหรับรสเผ็ดนั้นข้าวยำชามนี้มีครับเพราะมีของหน้าตาคล้ายน้ำพริกเผาใส่มาด้วยตั้งครึ่งช้อนโต๊ะแน่ะ! สรุปสั้นๆสำหรับรสชาติในแบบยำนั้นสอบตกครับ แต่ถ้าว่ากันถึงรสชาติโดยไม่เอาคำว่ายำเข้ามาเกี่ยวผมขอมอบเกียรตินิยมอันดับหนึ่งให้เลยครับ ^ ^ ด้วยเครื่องปรุงมากมายหลายอย่างในชามเดียวทำให้แต่ละคำที่ใช้ตะเกียบส่งเข้าปากนั้นก็จะได้เครื่องปรุงที่ต่างกันไป เรียกได้ว่าตั้งแต่คำแรกจนถึงคำสุดท้ายของชามนั้นรายละเอียดในรสชาติรวมถึงรสสัมผัสของแต่ละคำนั้นไม่มีซ้ำกันเลยทีเดียว คือจะมีรสกลมกล่อมของข้าวคลุกไข่ดิบและน้ำพริกเผายืนพื้นในทุกคำ และรสชาติกับรสสัมผัสก็จะเปลี่ยนไปตามแต่เครื่องที่มาพร้อมกับข้าว ถ้าเคี้ยวเจอหมูก็บวกรสหวานๆเค็มๆเคี้ยวหนึบเข้าไป ถ้าเคี้ยวเจอถั่วเหลืองก็ได้รสมันและความหนึบในแบบถั่ว เป็นต้น ดังนั้นเมื่อใส่ใจในรสชาติของข้าวแต่ละคำขณะที่เคี้ยวแล้ว นอกจากจะได้อร่อยไปกับข้าวยำชามนี้แล้วยังได้ลุ้นสนุกอีกด้วยว่าคำนี้จะออกมาเป็นรสแบบไหนให้เราได้สัมผัส ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 13:48:30

ความคิดเห็นที่ 7 สามทุ่มเศษช่วงก่อนอาบน้ำมีเวลาเข้าเนทและออนmsnแป๊บนึง เช็คราคาค่ารถไฟกลับโตเกียวแล้วซีดเลย ราคาถูกที่สุดก็เกือบเจ็ดพันเยนแน่ะ ผมเลยปรึกษาเรื่องนี้กับโอก้าซังดูและโอก้าซังก็ให้ทางออกที่ถูกลงไปมากคือการขึ้นรถบัสกลับนั่นเอง การใช้เนทผ่านไปได้ด้วยดีจนถึงเวลาจะเลิก มือเจ้ากรรมดันไปโดนปุ่มอะไรที่คีย์บอร์ดไม่รู้ ทำให้ภาษาอังกฤษในคอมกลายเป็นภาษาญี่ปุ่นทั้งหมด - -" ไอคอนเปลี่ยนภาษาตรงแถบด้านล่างมุมขวาของจอก็ไม่มี จะหาใครมาช่วยก็ไม่มีใครเลยซะอีก เรื่องปิดคอมน่ะไม่เท่าไหร่หรอกครับพอจะปิดได้ แต่ถ้าปิดคอมโดยไม่sign outเจ้าmsnนี่สิครับผมอาจจะเดือดร้อนในภายหลังได้ ทางออกสุดท้ายของผมคือถามคู่สนทนาในเอ็มนั่นแหละครับให้ช่วยหาคำสั่งsign outว่ามันเป็นคำสั่งที่เท่าไหร่ในเมนู กว่าจะหาเจอก็ลำบากคุณคู่สนทนาอยู่ไม่น้อยเชียวแหละครับ แหะๆ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 14:13:26

ความคิดเห็นที่ 8 หลังปิดคอมไปแล้วก็ถึงเวลาอาบน้ำซะที หลายวันแล้วที่มาถึงญี่ปุ่นแต่ยังไม่เคยได้ลงอ่างแช่น้ำร้อน(ในบ้าน)ซักที วันนี้แหละต้องลองซักหน่อย ...แต่ก่อนอื่นต้องหาสบู่มาถูตัวให้ได้ก่อนเพราะน้ำร้อนในอ่างเนี่ยอ่างเดียวเค้าแช่กันทั้งบ้านครับ ดังนั้นคนที่จะลงแช่เนี่ยต้องรับผิดชอบถูตัวเองให้เรี่ยมเร้เรไรซะก่อน พอสวนกับซิลเวียที่เดินออกมาจากห้องอาบน้ำผมจึงถามว่าเอาสบู่ที่ไหนถูตัว (คำถามฟังโง่ๆนะครับ แหะๆ) "ชั้นเอาสบู่เหลวส่วนตัวมาย่ะ นี่ไง" (ยื่นสบู่เหลวมาให้) "อะ เจ๊ยกให้" ...ซึ้งมากๆครับเพราะยกให้ของซิลเวียนี่คือยกให้จริงๆ เพราะซิลเวียจะไปที่อื่นต่อในวันมะรืนนี้แล้ว จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 14:19:00

ความคิดเห็นที่ 9 ด้วยน้ำใจและน้ำสบู่จากซิลเวียทำให้ผมได้แช่น้ำร้อนเอาวันที่เก้าของการมาญี่ปุ่นนี่เอง - -" เหลือบไปมองหน้าจอของเครื่องทำน้ำร้อนก่อนที่จะหย่อนตัวลงไปในอ่าง ตัวเลขดิจิตอลสีแดงแสดงตัวเลขอุณหภูมิ41องศาเซลเซียส!!! เพียงปลายเท้าขวาสัมผัสน้ำร้อนในอ่างได้1วินาทีผมก็ชักเท้าออกแทบไม่ทัน ร้อนโคตรๆ! ผมทำได้เพียงหันมาเปิดฝักบัวให้น้ำร้อนน้อยกว่าความร้อนในอ่างแล้วนั่งลงอาบ ...ไม่ได้ถอดใจยอมแพ้ครับ แค่หลบมาเตรียมใจ! เมื่อเตรียมใจให้มั่นเตรียมกายให้ชินกับน้ำร้อนผมก็กลับไปเผชิญหน้ากับอ่างน้ำร้อนอีกครั้ง จากนั้นก็ค่อยๆหย่อนกายลงไปในอ่างโดยค่อยๆเริ่มจากปลายเท้าจนลงไปแช่ทั้งตัวตามลำดับ (วิธีที่ถูกต้องสำหรับคนที่ไม่ชินกับการแช่น้ำร้อนต้องค่อยๆลงแบบนี้ล่ะครับ) หลังจากร่างกายปรับตัวจนความรู้สึกร้อนแทบทนไม่ได้ผ่านพ้นไปความสบายก็เข้ามาแทนที่ เคยอ่านหนังสือเจอมานานแล้วที่ชาวญี่ปุ่นเค้าเปรียบเทียบว่าทำงานมาทั้งวันแล้วได้มาแช่น้ำร้อนเนี่ยมันสุขราวสวรรค์น้อยๆ ...ในที่สุดผมก็ได้มารับรู้สวรรค์น้อยๆอุณหภูมิ41องศาแล้วครับ ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 14:23:23

ความคิดเห็นที่ 10 น่าสนุก  ตามไปด้วยคนครับ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 14:26:18

ความคิดเห็นที่ 11 วันนี้นอนดึกมาก(00.30น.)เพราะมานั่งดูหนังสือการ์ตูนที่โอก้าซังมัดเอาไว้เตรียมจะทิ้ง แหะๆ และจากการ์ตูนที่เตรียมจะทิ้งนี่เองทำเอาผมเจอแรร์ไอเทมอย่างนึงมาด้วย อิอิ ...ออเร้นจ์โร้ด ตอนพิเศษที่ลงไว้ในYoung Jumpนั่นเองครับ ^ ^ ที่บอกว่าเป็นแรร์ไอเทมเพราะว่าออเร้นจ์โร้ดตอนนี้ยังไม่เคยตีพิมพ์ในประเทศไทย ...และคงยากที่จะได้ตีพิมพ์(แบบมีลิขสิทธิ์)ด้วยแหละครับ เพราะเนื้อเรื่องในตอนนี้เกิดขึ้นในโรงอาบน้ำสาธารณะครับ ดังนั้นภาพในตอนนี้จึงอุดมไปด้วยเนื้อนมไข่เกินกว่าจะตีพิมพ์ได้แน่ๆ อิอิ ...จากของเหลือทิ้งของยูอิจิโร่ซังกลายมาเป็นแรร์ไอเทมของผม บางทีค่าของอะไรซักอย่างก็ไม่ได้อยู่ที่ตัวมันเองเลยนะครับอยู่ที่แต่ละคนจะตีค่ามันมากกว่า... จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 14:27:19

ความคิดเห็นที่ 12 แอบตามอ่านมาหลายตอนแล้วคะ ชอบมุมมองจัง อ่านแล้วรู้สึกดีคะ ขอบคุณสำหรับไดอารี่ดีๆๆเล่มนี้คะ จากคุณ : Nana_naru เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 14:40:36

ความคิดเห็นที่ 14 มาตามชมอย่างต่อเนื่อง อิอิ จากคุณ : คุณแม่ติดเน็ต เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 16:21:12

ความคิดเห็นที่ 15 ตามเข้าอ่านต่อค่ะ... จากคุณ : ดอกโสนบานเช้า เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 22:58:17

ความคิดเห็นที่ 16 ประเทศญี่ปุ่นเป็นอีกที่ที่อยากไปมาก คงจะมีสักวันที่ความฝันกลายเป็นจริง  แต่ช่วงนี้ก็ขอตามเพื่อนๆ ไปเที่ยวญี่ปุ่นไปพลางๆ ก่อนก็แล้วกัน ขอบคุณนะครับที่พาไปเที่ยว จากคุณ : noiwanwannoi เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 55 09:13:19

ความคิดเห็นที่ 17 คุณเล็กทาโร่ - ตามให้จบเลยนะครับ อีกไม่กี่วันแล้ว ^ ^ คุณNana_naru - ขอบคุณที่เห็นมุมมองดีๆที่นอกจากความตะกละครับ 55 คุณคุณแม่ติดเน็ต - ยินดีครับ ยินดี ^ ^ คุณดอกโสนบานเช้า - อ่านต่อให้สนุกนะครับ อิอิ คุณnoiwanwannoi - ไปให้ได้ครับ เชียร์ ยิ่งถ้าไปแบบวูฟยิ่งเชียร์สุดตัวเลยครับ อิอิ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 55 09:43:54

ความคิดเห็นที่ 18 กลับมาคงได้ความอดทน และประสบการณ์ในการใช้ชีวิตอย่างมากเลยนะคะ อยากให้ลูกไปบ้างจัง... จากคุณ : ป้าปุ๊ (thai orchid) เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 55 11:05:00

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ^^ จากคุณ : สามแซ่ เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 12:11:07