ความคิดเห็นที่ 1 -พุธที่ 2 มิถุนายน 2553- วันนี้กินข้าวเช้าเสร็จก่อนเจ็ดโมง เลยมีเวลาไปรดน้ำแปลงผักของโอบ้าจังก่อนไปถอนหญ้า ตอนที่รดน้ำใกล้จะเสร็จแล้วโอบ้าจังก็เอารองเท้าบูทมาให้เปลี่ยน บอกว่าใส่คู่นี้เถอะเดี๋ยวรองเท้าจะเลอะ...ซึ้งครับ ยิ่งพอใส่บูทไปแล้วน้ำตามันพาลจะไหลซะให้ได้ ...รองเท้าที่โอบ้าจังเอามาให้นั้นเล็กกว่าเท้าผมไปหนึ่งเบอร์เห็นจะได้ แต่เมื่อคิดถึงน้ำใจโอบ้าจังที่อุตส่าห์เดินไปหยิบรองเท้ามาให้ แถมพอผมเปลี่ยนเสร็จแล้วยังเดินเอารองเท้าผ้าใบ(เหม็นๆ)ของผมไปเก็บให้ เจอบริการขนาดนี้ผมจะใจร้ายไม่ใส่รองเท้าบูธที่โอบ้าจังเอามาให้ไหวเหรอครับ ก็ทำได้แค่ทนเจ็บแล้วรีบรดน้ำให้เสร็จล่ะครับ TT_TT วันนี้ซิลเวียกับมากาลีจะเดินทางไปที่อื่นต่อแล้ว จากนี้ไปก็จะเหลือวูฟเฟอร์แค่สองคนคือผมและแคธี (ไม่นับมิกิจังที่นานๆจะมาดูงานซักที) แต่เราก็จะอยู่กันสองคนได้แค่ไม่นาน เพราะหลังจากโอก้าซังกลับจากไปส่งมากาลีและซิลเวียแล้วโอก้าซังก็มาบอกว่าวันมะรืนจะมีวูฟเฟอร์จากสิงคโปร์มาเพิ่มอีกสามคน ...ผู้หญิงล้วนครับ อิอิ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 19:13:21

ความคิดเห็นที่ 2 ขณะหนึ่งที่ผมกำลังตัดช่อแอปเปิ้ลในช่วงบ่าย โอโต้ซังมาด้อมๆมองๆการตัดแต่งช่อแอปเปิ้ลของผมแล้วก็มาสอนการตัดขั้นแอดวานซ์ให้ ...ซึ่งมันคนละแบบกะที่แคธีเคยสอนเลย! คงเพราะที่แคธีสอนมันเป็นหลักพื้นฐานสำหรับมือใหม่มั้งครับ (ตัดให้เหลือแค่ผลตรงกลางของช่อผลเดียวและทำอย่างนี้ไปกับทุกช่อในกิ่ง) ส่วนที่โอโต้ซังบอกมาคงเป็นวิธีตัดของมือโปร คือนอกจากตัดให้เหลือผลกลางผลเดียวแล้ว ยังพิจารณาเพิ่มอีก2สิ่ง คือต้องเว้นระยะไม่เหลือผลให้ติดกันมากเกินไป และต้องดูภาพรวมของทั้งกิ่งนั้นๆด้วยว่าจะรับน้ำหนักเวลาแอปเปิ้ลโตเต็มที่ได้มั้ย ดังนั้นหลังจากตัดจนเหลือผลกลางของช่อแล้วโอโต้ซังก็จะตัดให้แต่ละกิ่งเหลือ2-5ผลตามขนาดของกิ่ง ซึ่งการเลือกว่าแต่ละกิ่งต้องเหลือแอปเปิ้ลไว้เท่าไหร่นี่แหละครับที่ยาก เพราะขนาดโอก้าซังยังตัดแบบที่แคธีสอนผมเลย แล้วให้โอโต้ซังมาตัดทิ้งทีหลัง พอผมได้รู้เคล็ดลับของมือโปรแล้วผมก็เอามั่งครับ ตัดๆถามๆโอโต้ซังอยู่นานจนพอจะจับเคล็ดได้ถึงเลิกถาม (ถามด้วยภาษาใบ้นั่นแหละครับ โดยจับกิ่งต้องสงสัยแล้วทำท่าตัด ซึ่งโอโต้ซังก็เข้าใจครับว่าผมจะถามว่าต้องตัดผลไหนทิ้งบ้าง) แต่พอแคธีมาเห็นผลงานขั้นแอดวานซ์ของผมตอนหลังแคธีกลับบอกว่า "จะตัดเยอะไปไหนพ่อคุณ จะไม่เหลือลูกไว้ขายมั่งเลยเรอะ" - -" จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 19:16:29

ความคิดเห็นที่ 3 อาหารมื้อเย็นเป็นยากิโซบะมังสวิรัติ แต่ถ้าใครไม่กินมังฯก็จะได้หมูผัดกับปลาแซลมอนย่างเพิ่มมาด้วย ^ ^ ส่วนของผมเป็นเซท(หน้าด้าน)พิเศษเพราะมีน้ำแกงอุด้งจากเมื่อวานเพิ่มมาอีกถ้วย (โอก้าซังถามทุกคนในโต๊ะครับว่ามีอุด้งเหลือถ้วยนึงใครจะเอา หลังจากนิ่งดูปฏิกริยารอบโต๊ะประมาณหนึ่งวิผมก็เสนอตัวรับอุด้งถ้วยนั้นมาจัดการครับ แหะๆ) ตามธรรมดาแกงกะหรี่หรือพวกน้ำแกงเนี่ยยิ่งอุ่นจะยิ่งอร่อยมากขึ้น เพราะน้ำจะน้อยลงทำให้รสชาติเข้มข้นและเข้าเนื้อยิ่งขึ้น แต่การเอาอุด้งมาอุ่นอีกรอบนี่มันเป็นข้อยกเว้นครับ การอุ่นรอบที่สองทำให้เส้นมันนิ่มจนแทบจะเละอยู่แล้ว พอเข้าปากไปแล้วมันหยึยๆน่าดู ...แต่ผมหน้าด้านขอมาแล้วดังนั้นก็ต้องกัดฟันกินให้หมดครับ TT_TT จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 19:19:09

ความคิดเห็นที่ 4 มาอยู่ที่นี่ได้3วันเศษแล้วผมยังไม่เคยออกจากบ้านไปไหนเลย (แอบไม่นับคาราโอเกะ 55) เมื่อกินมื้อเย็นเสร็จแล้วเห็นว่าแสงตะวันยังพอมีเหลืออยู่ ผมจึงรีบคว้ากล้องแล้วชวนแคธีให้เป็นไกด์พาไปทะเลสาบใกล้ๆทันที พาหนะที่จะนำเราไปสู่ทะเลสาบมีอยู่2คัน คือจักรยานมีตะกร้าข้างหน้าแต่ไม่มีเกียร์และจักรยานไม่มีตะกร้าแต่มีเกียร์... ด้วยความรักสบาย เอ้ย ด้วยเซนส์ของชายผู้มีความละเอียดอ่อนทำให้ผมคิดว่าแคธีเหมาะกับจักรยานมีตะกร้ามากกว่า ผมจึงทำตัวเป็นสุภาพบุรุษยกรถคันนั้นให้เธอไป ...หลังปั่นออกจากบ้านผจญเส้นทางขึ้นลงเนินไปซัก5-600เมตรแคธีก็แวะเข้าร้านสะดวกซื้อ แล้วซื้อไอติมใส่ตะกร้าหน้ารถไปด้วยหนึ่งแท่ง (เห็นมั้ยครับว่าผมเลือกรถตามความเหมาะสม อิอิ) จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 19:23:40

ความคิดเห็นที่ 5 ภาพหนุ่มสาวสองคนขี่จักรยานพูดคุยหยอกล้อต่อกระซิกกันริมถนนในชนบทของญี่ปุ่นช่างดูโรแมนติกยิ่งนัก และมันยิ่งทวีความโรแมนติกยิ่งขึ้น เมื่อแคธีเอ่ยคำนั้นออกมา... "วู้ดดี้ ขี่แข่งกันมั้ย?" แหม่ ท้ามาได้น้องเอ๋ย แรงผู้ชาย-แรงผู้หญิงหนึ่ง รถมีเกียร์-รถไม่มีเกียร์อีกหนึ่ง หึหึ จัดไปอย่าให้เสีย .... .... .... บางทีสุภาพบุรุษก็ต้องแกล้งยอมแพ้เพื่อให้ผู้หญิงรู้สึกดีครับ เห็นมั้ยแคธีหัวเราะชอบใจใหญ่เลย จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 19:26:08

ความคิดเห็นที่ 6 ในที่สุดเราก็มาถึงทะเลสาบ ผืนน้ำกว้างใหญ่สีดำทะมึนเบื้องหน้า ท้องนภาสีน้ำเงินเบื้องบนเริ่มมีดารามาประดับ ชายฝั่งตรงข้ามลิบๆตามีแสงไฟหลากสี แถมอากาศก็เย็นสบายครบองค์ความโรแมนติก แถมรอบข้างก็มีแค่ผมและแคธีแค่สองคน ในสถานการณ์เช่นนี้ผมควรจะทำอะไรดีครับ? .... .... .... ใช่แล้วครับ แคธีก็เดินแยกไปกินไอติม ส่วนผมก็ง่วนถ่ายรูปนู่นนี่นั่นอยู่คนเดียวเช่นกัน 555 จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 19:27:44

ความคิดเห็นที่ 7 อยู่ถ่ายรูปได้ไม่นานนักเพราะแสงเริ่มหมดจนการถ่ายรูปต้องอาศัยแฟลช (ผมไม่ชอบสีของรูปที่ใช้แฟลชน่ะครับ สีที่ได้มันไม่สวย) ผมก็เอ่ยปากชวนแคธีกลับบ้านเพราะจักรยานที่ขี่มานั้นไม่มีไฟ ถ้ามืดกว่านี้เดี๋ยวจะกลับลำบาก เพียงไม่ถึงชั่วโมงนับจากเวลาที่ออกจากบ้านมา แค่ท้องฟ้าเริ่มมืดเท่านั้นอุณหภูมิก็ลดลงไปอีกหลายองศา และเมื่อรวมเข้ากับสายลมที่พัดผ่านผิวกายเวลาจักรยานวิ่งแล้วมันทำให้ขากลับนี้ผมเอาแต่ก้มหน้าก้มตาปั่นจนแทบไม่ได้คุยกับแคธีเลยทีเดียว แต่อากาศหนาวๆและการออกแรงปั่นจักรยานนี่แหละครับที่ทำเอาช่วงเวลาเกือบสิบนาทีที่แช่น้ำร้อนตอนอาบน้ำยิ่งทวีความสุขได้มากกว่าทุกวันเลยทีเดียว ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 19:29:42

ความคิดเห็นที่ 8 ชอบสไตล์การเล่ามากค่ะ อ่านไปยิ้มไป น่าจะเป็นคนอารมณ์ดีนะคะเนี่ย จากคุณ : น้องงัว เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 20:11:46

ความคิดเห็นที่ 9 เอะ หรือว่าจะพบรัก กลับมาด้วยนะ 555 ตกลง ตอนนี้ อยู่ เมือง Nagano อยู่หรือเปล่าครับ จากคุณ : บารอนก๊อง เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 21:32:04

ความคิดเห็นที่ 10 วันนี้ออกแนวหวานๆๆๆนะคะ รออ่านต่อจ้า ^^ จากคุณ : Nana_naru เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 21:49:44

ความคิดเห็นที่ 11 ตามอ่านทุกตอนเลยค่ะ ^__^ จากคุณ : Pat :o) เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 08:06:35

ความคิดเห็นที่ 12 ตามมาอ่านต่อค่ะ... ขอบคุณมากๆนะคะ... จากคุณ : ดอกโสนบานเช้า เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 11:58:42

ความคิดเห็นที่ 13 ตามมาแล้วววว.....^^ จากคุณ : zapawow เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 12:15:29