ความคิดเห็นที่ 1 -เสาร์ที่ 5 มิถุนายน 2553- วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการวูฟ ผมตื่นตั้งแต่ตี5เพื่อเก็บของลงเป้ จากนั้นก็ตระเวนถ่ายรูปทั้งในเรือนใหญ่ บริเวณบ้านและถนนรอบๆบ้าน จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 17:48:17

ความคิดเห็นที่ 2 ที่ตั้งของบ้านโอก้าซังแม้จะอยู่ในเขตภูเขาเหมือนกับบ้านของอายูมิซัง แต่บรรยากาศนั้นต่างกันมากเพราะแถวบ้านโอก้าซังนั้นเป็นเขตเพาะปลูกจริงๆ ส่วนแถวบ้านอายูมิซังนั้นเป็นเขตภูเขาที่คนเข้าไปทำเกษตร คือจะมีความเป็นธรรมชาติดิบๆมากกว่า ดังนั้นเมื่อผมถ่ายรูปศาลเจ้าริมถนนเสร็จและขี่จักรยานเข้าเขตที่อยู่อาศัยผมก็หันรถกลับบ้านทันที เพราะทิวทัศน์รายรอบนั้นมองเห็นแต่กำแพงและหลังคาบ้าน ถ้าหยั่งงั้นกลับมาถ่ายรูปบ้านสวยๆของโอก้าซังดีกว่า... จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 17:50:14

ความคิดเห็นที่ 3 โรงเก็บของหลังเก่าที่ผมแสนเสียดายที่ไม่เคยเข้าไปดู จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 17:54:24

ความคิดเห็นที่ 4 มาทันด้วย  ตามต่อค่ะ ใกล้จะมาญี่ปุ่นแล้วสิ คราวนี้มาแถบคันไซใช่มั้ยคะ จากคุณ : harumi เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 17:55:01

ความคิดเห็นที่ 5 พอถ่ายรูปข้างนอกบ้านจนหนำใจแล้วก็เข้าบ้านไปกินข้าวเช้า บรรยากาศวันลาจากของผมก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ(ไม่ต่างจากมากาลีและซิลเวีย) หลังกินข้าวเสร็จทุกอย่างก็ดำเนินไปเหมือนทุกวัน จากนั้นผมก็ขออนุญาตโอก้าซังถ่ายรูปภายในบ้าน(ในเขตที่ผมเข้าออกได้ คือชั้นล่าง ตั้งแต่ประตูหน้าบ้าน ห้องนั่งเล่น ห้องครัว ไปจนถึงห้องน้ำ) ซึ่งก็ลืมถ่ายห้องอาบน้ำมาเพราะผมดันจำผิดว่าถ่ายไปแล้ว - -" vvvโต๊ะโคเทะสึมุมประจำของโอโต้ซังvvv จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 17:57:29

ความคิดเห็นที่ 6 หิ้งบูชาเทพเจ้า จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 18:00:10

ความคิดเห็นที่ 7 ตู้บูชาโอจี้ซัง(ปู่/ตา-สามีของโอบ้าจังนั่นเองครับ) ...สตรอเบอรี่ยังวางอยู่เลย จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 18:00:37

ความคิดเห็นที่ 8 แผ่นผ้าปักลายและหุ่นจำลองนักรบตั้งอยู่ตรงทางเข้าบ้าน จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 18:01:52

ความคิดเห็นที่ 9 ตัวเมื่อกี้อยู่ทางซ้ายของประตู ส่วนสองตัวนี้อยู่ฝั่งขวา จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 18:02:29

ความคิดเห็นที่ 10 ผมต้องไปขึ้นรถบัสกลับโตเกียวตอน7.30น. จากข้อมูลในกล้องผมถ่ายรูปใบสุดท้ายไว้ตอน6.58น. แม้จะใกล้เวลาขึ้นรถเต็มทีแต่โอก้าซังก็ยังนิ่งอยู่ เห็นแบบนี้ถึงผมจะร้อนใจนิดๆแต่ผมก็เชื่อใจโอก้าซังแล้วกลับไปจัดของครั้งสุดท้ายที่ห้อง แปรงสีฟันที่เพิ่งใช้เมื่อเช้าแห้งได้แค่ไหนก็แค่นั้น เอากระดาษทิชชูห่อแล้วยัดลงเป้ไป ผ้าขาวม้าไม่ต้องกังวลเรื่องแห้งเพราะอุณหภูมิราว16-17องศาแถมต้องไปขึ้นรถแต่เช้าใครจะมาอาบรอบเช้ากันอีกล่ะ ถุงมือที่ใส่ทำงานไม่ต้องใช้อีกแล้วก็ยกให้โอก้าซังไป ถุงเท้า...ไม่แห้ง ก่อนจะนอนเปียกแค่ไหนเช้านี้ก็ยังเปียกแค่นั้น(หรืออาจจะแห้งขึ้น2-3%) - -" จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 18:07:50

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อจัดสัมภาระส่วนตัวลงเป้เสร็จผมก็เก็บที่นอนเข้าที่และกวาดห้องเป็นอันดับสุดท้าย เมื่อผมแบกเป้ออกจากห้องนอนก็พบโอก้าซังสตาร์ทรถรออยู่ที่หน้าบ้านพร้อมจะไปส่งผมขึ้นรถแล้ว ฟู่ นอกจากเห็นโอก้าซังสตาร์ทรถรออยู่ผมก็เห็นโอบ้าจังกำลังรดน้ำที่แปลงผักอยู่เช่นกัน ผมจึงเดินเข้าไปลาเพราะเมื่อเช้าตอนกินข้าวผมไม่เจอท่านที่โต๊ะอาหาร โอบ้าจังพูดและฟังภาษาอังกฤษไม่ได้ ผมก็พูดญี่ปุ่นได้แค่ประโยคง่ายๆและสั้นๆ ดังนั้นคำร่ำลาของผมและโอบ้าจังจึงพูดออกมาเป็นภาษาญี่ปุ่นและภาษาไทย ผมบอกลาโอบ้าจังและอวยพรให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรง จากนั้นก็เข้าไปกอด เมื่อถอนกอดออกจากกันโอบ้าจังก็บอกลาผมเพียงสั้นๆแล้วไล่ให้ผมรีบไปได้แล้ว โอก้าซังบอกว่าที่โอบ้าจังไล่ให้ผมรีบไปเพราะไม่อยากให้ผมเห็นท่านร้องไห้ ...โอบ้าจังกลั้นน้ำตาไม่เก่งเลย สู้ผมก็ไม่ได้ที่กลั้นไว้ให้มันไหลตอนที่หันหลังแล้ว จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 18:12:49

ความคิดเห็นที่ 12 ถึงโอก้าซังจะดูเฉยๆ ไม่เร่งรีบตอนก่อนจะออกมา แต่พอขึ้นรถโอก้าซังก็แอบรีบ จากที่ขับมาบนถนนใหญ่อยู่ดีๆ แต่พอโอก้าซังเห็นว่าสี่แยกข้างหน้าลิบๆเป็นไฟแดงโอก้าซังก็ดริฟท์เข้าซอยขวามือทันที แล้วหันมาบอกผมว่า "โอก้าซังหลบไฟแดง" แล้วก็หัวเราะชอบใจใหญ่ อานิสงส์ของการหลบไฟแดงทำให้ผมมาถึงที่รอรถก่อนที่รถบัสจะมา2-3นาที (โอก้าซังเผื่อเวลาซะเป๊ะเลย - -") ช่วงก่อนรถมานั้นโอก้าซังก็ใจดีออกค่ากาแฟที่ผมซื้อไปกินบนรถให้1ขวดด้วย อิอิ แล้วรถก็มาพอดี โอก้าซังพาผมไปยืนต่อแถวขึ้นรถเป็นคิวสุดท้าย เมื่อมาถึงคิวผมคุณคนขับรถ(ที่ทำหน้าที่ตรวจตั๋วด้วย)ก็ถามหาตั๋วของผมจากโอก้าซัง โอก้าซังก็มาถามหลักฐานการจองตั๋วจากผมอีกที ชิบหอยเลยสิครับ ต้องจองตั๋วก่อนด้วยเหรอเนี่ย!!! จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 18:17:50

ความคิดเห็นที่ 13 ไอ้ผมก็นึกว่าซื้อตั๋วก่อนขึ้นรถแบบที่เมืองไทยได้เลย แล้วงี้จะได้ขึ้นรถมั้ยเนี่ย - -" โชคยังดีที่พอคุณคนขับเช็คที่นั่งให้ก็ปรากฏว่าบนรถยังมีที่ว่างผมเลยซื้อตั๋วได้แบบฟลุคๆ แหะๆ ตอนจ่ายค่าตั๋ว ด้วยความที่มีแบงค์ย่อยและเหรียญเต็มกระเป๋า ผมเลยจะใช้แบงค์ย่อยและเหรียญจ่ายค่าตั๋วด้วยต้องการลดความป่องของกระเป๋าตังค์ ทว่าดั่งชีวิตพระเอกละครตอนตกยาก (เศษ)เงินของผมขาดไป100เยนพอดีหยั่งกะเขียนบทไว้ แผนลดน้ำหนักกระเป๋าตังค์ต้องพังภินท์ ผมคงต้องเอาแบงค์5,000เยนมาจ่ายและได้เหรียญมาเพิ่มน้ำหนักของกระเป๋าตังค์อีกหลายขีด TT_TT แต่ตอนกำลังจะควักแบงค์5,000เยนมาจ่ายค่าตั๋วนั่นเองโอก้าซังก็ยื่นเหรียญ100เยนมาให้ ...ช่างเป็นการลาจากที่ประทับใจเหลือเกิน อิอิ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 18:24:40

ความคิดเห็นที่ 14 จากที่ผมได้บันทึกไว้ในไดอารี่ ตูดผมสัมผัสเบาะรถตอน7.39น. และถึงปลายทางขนส่งชินจูกุตอน11.40น. ระยะเดินทางเพียง4ชั่วโมงแค่นี้ รถทัวร์คันนี้จอดแวะจุดพักรถถึง2ครั้ง! ...ตอนผมนั่งรถทัวร์จากกรุงเทพฯไปภูเก็ต รถวิ่งตั้งแต่หัวค่ำยันเช้ายังจอดแวะกินข้าวแค่ทีเดียวเอง ความอึดคนขับชาวไทยชนะขาด ฮ่าๆ (อันนี้มองในแง่ดีนะครับ หึหึ) vvvvvv จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 18:32:18

ความคิดเห็นที่ 15 8.32น. รถก็มาถึงจุดพักรถที่แรกที่ไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจนัก พอผมลงไปเข้าห้องน้ำเสร็จก็กลับขึ้นมานั่งรอบนรถเลย จะมีสิ่งที่น่าสนใจอยู่บ้างก็กลุ่มรถสปอร์ต5คันและรถตู้ติดสติกเกอร์ลายการ์ตูนรอบคันที่มาจอดใกล้ๆนี่แหละ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 18:34:42

ความคิดเห็นที่ 16 9.47น. รถบัสก็เข้าจอดที่จุดพักรถจุดที่สองซึ่งใหญ่และน่าสนใจกว่าจุดแรกเยอะ จุดพักรถแห่งนี้ถ้าคุณชอบซื้อของก็มีให้เลือกทั้งแบบเอาท์ดอร์เป็นเตนท์ขายสินค้าเกษตรเกือบสิบเตนท์ แต่ถ้าชอบเดินตากแอร์ในอาคารก็มีร้านค้าถึงสองร้านย่อมๆให้เลือกเข้าไปจับจ่าย สำหรับนักชิมก็มีอาคารฟู้ดเซนเตอร์ที่มีซุ้มขายอาหารเป็นสิบๆซุ้มอัดแน่นอยู่ภายในอาคารติดแอร์(ที่เชื่อมกลางระหว่างร้านขายของทั้งสอง) และด้านหน้าอาคารมีตู้ขายน้ำอัตโนมัติให้เลือกแบบจุใจสิบกว่าตู้ ...แต่บังเอิญผมไม่ใช่ทั้งขาช็อปและขาชิมครับ เลยไม่ได้เสียทรัพย์ซื้ออะไรไปซักแอะ แหะๆ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 18:39:27

ความคิดเห็นที่ 17 นอกจากสินค้าเกษตรบางเตนท์ก็ขายขนมขบเคี้ยว จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 18:44:58

ความคิดเห็นที่ 18 ตู้น้ำเยอะแต่ไม่มีอะไรแปลกๆให้ลองเลย จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 18:45:46

ความคิดเห็นที่ 19 ถ้าใครอุดอู้ในรถมานานและอยากเปลี่ยนบรรยากาศไปสัมผัสกับความร่มรื่นของธรรมชาติ จุดพักรถแห่งนี้ก็ยังมีสวนสมุนไพรขนาดไม่เล็กให้เข้าไปหย่อนใจได้ เอากับเค้าสิ! น่าเสียดายที่รถบัสจอดพักที่นี่แค่15นาที (ซึ่งผมที่ขึ้นรถตอนนาทีที่13ก็โดนคนทั้งรถนั่งรอแล้ว- -" ) ไม่งั้นคงได้ด้อมๆมองๆเก็บข้อมูลอะไรมาได้มากกว่านี้ เฮ่อ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 18:51:18

ความคิดเห็นที่ 20 จากการที่ได้นั่งมองข้างทางจากหน้าต่างรถทัวร์กว่า4ชั่วโมง มีจุดนึงให้เปรียบเทียบฝีมือ พขร.ไทยและ พขร.ญี่ปุ่นอีกอย่างนึงคือป้ายบอกทางลาด สำหรับคนที่เคยขับรถลงเขาจะรู้ดีว่ามันอันตรายกว่าการขับทางราบมากนัก เพราะถนนบนเขาจะเต็มไปทางโค้งงอศอก/หักศอกที่เป็นโค้งอับสายตาสารพัด แค่คุมความเร็วผิดนิดเดียวคุณก็ขับรถกินเลนเข้าไปในเลนรถสวนหรืออาจแหกโค้งลอยละลิ่วลงเหวได้ไม่ยาก ดังนั้นป้ายเตือนความลาดชันจึงถือว่าสำคัญไม่น้อย ...ตัดภาพกลับมาที่ป้ายเตือนความลาดชันแบบไทยๆครับ "ทางลาดยาว...เมตร โปรดใช้ความระมัดระวัง" หรืออะไรประมาณนี้ ส่วนป้ายของญี่ปุ่นจะบอกความลาดเป็นองศาทุกระยะ100/200/300/400/500เมตร คือบอกทุกระยะที่ความลาดชันเปลี่ยนไป ดังนั้นพขร.ไทยเราขับเก่งกว่าเยอะครับ ป้ายเดียวเตือนได้ตลอดทางลาด 55 vvvถ้าไม่หลับหรือชมวิวก็จะงัดเอาไดอารี่มาเขียนvvv จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 18:56:08

ความคิดเห็นที่ 21 11.40น. รถบัสก็มาจอดที่สถานีขนส่งชินจูกุ (ผมเรียกให้มันเข้ากับท้องเรื่องแบบไทยๆไปหยั่งงั้นเองแหละครับ จริงๆมันเป็นท่ารถบัสริมถนนแค่นั้นเอง) เมื่อลงรถแล้วสิ่งแรกที่ผมทำคือไปศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยวเพื่อหาข้อมูลที่ที่ผมอยากไป ซึ่งแผนที่ในมือผมระบุว่าศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยวประจำชินจูกุอยู่ในห้างOdakyuฝั่งตรงข้ามกับจุดที่รถบัสจอดให้ลงนั่นเอง ผมสะพายเป้ขึ้นหลัง มือหนึ่งถือแผนที่ อีกมือหนึ่งถือร่มของผู้มีพระคุณ (แต่วันนี้ไม่มีใครพกร่มกันเลยเพราะพยากรณ์อากาศบอกว่าไร้ฝน - -" ) เดินลิ่วข้ามสะพานลอยเข้าสู่ห้างโอดะคิว เมื่อก้าวเข้ามาในห้างผมก็มองหาป้ายแสดงแผนที่ห้างเพื่อมองหาสัญลักษณ์"i"ซึ่งหมายถึงศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยวนั่นเอง จากแผนที่ห้างบอกว่าสิ่งที่ผมตามหานั้นอยู่ที่ชั้น2... vvvดีนะที่แห้งพอดีvvv จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 19:02:02

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่นานนักผมก็เห็นเคาท์เตอร์”i”อยู่บื้องหน้า ด้วยอารามดีใจทำให้ผมทะเล่อทะล่าเข้าไปโดยที่ไม่ได้ดูให้ดีว่ามันเป็นเคาท์เตอร์"i"(information)ของร้านบิ๊กคาเมร่า! ถึงแม้คุณพนักงานสาวจะตอบในที่สิ่งที่ผมอยากรู้ไม่ได้(เพราะมันไม่ใช่งานของเค้า!) แต่ก็มีน้ำใจพยามค้นข้อมูลให้ผมอย่างสุดความสามารถ ...ทำเอาผมซึ้งน้ำใจจนอยากห่อคุณพนักงานกลับบ้านอีกและ อิอิ อย่างไรก็ดีผมก็ได้เบาะแสสำคัญจากที่นี่ว่า"i"ที่ผมตามหานั้นอยู่ที่ชั้น1 เมื่อผมเดินหาจนเห็นเคาท์เตอร์อยู่ไม่ไกลประสบการณ์ก็สอนให้ผมดูให้ดีก่อนว่าใช่"i"ที่ผมตามหาจริงรึเปล่า ผมยืนพิจารณาอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็สรุปได้ว่า "นี่มัน information ของห้าง" TT_TT ดังนั้นผมจึงออกเดินสำรวจทั่วห้างอีกรอบหนึ่งเพราะมั่นใจว่าถ้าในแผนที่บอกว่ามีมันก็ควรจะต้องมี เพียงแต่ตอนนี้ผมไม่รู้เท่านั้นเองว่ามันซ่อนอยู่ซอกไหนหลืบไหน ยังดีว่าห้างสรรพสินค้าที่ญี่ปุ่นนั้นไม่ได้มีขนาดใหญ่ยักษ์แบบห้างบ้านเรา การเดินให้ทั่วห้างนั้นจึงเปลืองเวลาและแรงกายไม่มากนัก อุปสรรคมีเพียงอย่างเดียวคือขณะนี้เป็นเวลาเที่ยงเศษแล้ว ...ไม่ใช่ว่าผมร้อนเพราะพระอาทิตย์ขึ้นตรงหัวแต่อย่างใดแต่ผมหิว! vvvหลังข้าวเช้าก็กินแค่เจ้านี่ขวดเดียว (จืดชืดไร้รสชาติครับ)vvv จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 19:07:32

ความคิดเห็นที่ 23 คณะรัฐมนตรีในหัวลงมติเป็นเอกฉันท์ว่าปัญหาปากท้องเป็นเรื่องสำคัญและจำเป็นเร่งด่วน จึงมีประกาศฉุกเฉินให้พักเรื่องการตามหาศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยวเอาไว้ก่อนแล้วไปหาข้อมูลร้านอาหารแทนซะ! ผมจำต้องอาศัยประชาสัมพันธ์ของห้างเพื่อถามว่าแถวนี้มีร้านข้าวหน้าเนื้อโยชิโนยะอยู่ใกล้ๆมั่งรึเปล่า (เจาะจงร้านนี้เพราะการกินข้าวหน้าเนื้อร้านนี้อยู่ในลิสต์”ต้องทำ”ในการมาญี่ปุ่นครั้งนี้ครับ แหะๆ) ...เมื่อกี้ทำประชาสัมพันธ์ร้านกล้องวุ่นมาทีนึงแล้ว คราวนี้เป็นคิวของประชาสัมพันธ์ห้างบ้าง แหะๆ คุณประชาสัมพันธ์คนสวยประจำเคาท์เตอร์แรกไม่สามารถให้ข้อมูลผมได้ จึงพาผมไปถามถามอาเฮียอีกเคาท์เตอร์ใกล้ๆกัน คราวนี้ก็เปิดคอม-เปิดแผนที่ค้นหาร้านโยชิโนยะให้ผมกันวุ่นวายเลยครับ (ผมก็ซึ้งจนอยากห่อกลับบ้านอีกแล้ว อิอิ) สุดท้ายน้องประชาสัมพันธ์คนสวยก็จิ้มนิ้วลงบนแผนที่ไปบนจุดสีเหลือง แล้วบอกว่าร้านโยชิโนยะอยู่ไม่ไกลจากโอดะคิวนี่แหละ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 19:11:46

ความคิดเห็นที่ 24 จากตำแหน่งที่แผนที่ระบุไว้เมื่อเดินออกจากห้างไปแล้วเลี้ยวขวาไม่ไกลนักก็จะเจอร้านโยชิโนยะอยู่ทางด้านขวามือ ผมเดินมองร้านต่างๆด้านขวามือไปตั้งแต่ระยะไม่ไกลนักถึงระยะค่อนข้างไกลก็ยังไม่เจอร้านโยชิโนยะ "เอาน่ะ ลองย้อนไปตั้งหลักหน้าโอดะคิวอีกทีเผื่อมองข้ามไป" ...ไม่มี มองเผื่อไปถนนฝั่งตรงข้ามก็ไม่มี!? ...ได้เวลาสนทนากับคนแปลกหน้าอีกแล้วสิ เฮ่อ คนแรกที่ผมเข้าไปถาม(ด้วยภาษาอังกฤษ)เป็นซาลารี่แมน(มนุษย์เงินเดือน) เค้าบอกว่าไม่รู้จักร้านโยชิโนยะ!!! แล้วก็เดินจากไป (ทั้งๆที่ร้านเค้าดังรู้จักกันทั้งประเทศเนี่ยนะลูกพี่ - -") จากนั้นผมก็"Excuse me"ไปอีก2คนแต่ไม่ได้รับการเหลียวแลแต่อย่างใด TT_TT (อารมณ์นั้นแอบน้อยใจชินจูกุเลยครับ) แต่ผมก็ไม่ท้อ ...ไม่สิ ท้อไม่ได้ ไม่งั้นก็อดกิน! จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 19:13:25

ความคิดเห็นที่ 25 คนต่อไปผมเลือกได้เด็กนักเรียนหญิง ม.ปลายหน้าตาน่ารัก (ผมเชื่อว่าคนน่ารักมักใจดีครับ อิอิ)ให้ทำหน้าที่เป็นผู้ชี้ทางสว่าง บทสนทนาระหว่างผมกับน้องเค้าหยั่งกะในละครหลังข่าวเลยครับ ...เสียแต่ว่าผมดันไปเจอเอานางร้ายเข้า เกิดมาผมก็เพิ่งเคยเจอคนหันหลังคุยด้วยก็วันนี้แหละครับ ปรกติเคยเห็นแต่ในละคร คำพูด(ด้วยเสียงดังลั่น)ขณะเดินลิ่วๆไปไม่หันมามองของน้องนางแปลคร่าวๆได้ประมาณนี้ "เรื่องของนายสิ ฉันไม่สน ภาษาอังกฤษอะไรฉันไม่รู้" คือไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆผมก็ฟังภาษาญี่ปุ่นออกนะครับ แต่น้องเค้าพูดมาด้วยภาษาอังกฤษ!!! ...พบทางสว่างเลยครับว่าตนเป็นที่พึ่งแห่งตนน่ะดีที่สุด - -" จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 19:16:34

ความคิดเห็นที่ 26 ปฏิบัติการช่วยตัวเองหลังจากนั้นก็เริ่มต้นขึ้น ผมเจอร้านมะซึยะซึ่งเป็นร้านที่ขายของแบบเดียวกับโยชิโนยะเลย แต่เนื่องจากผมเคยกินที่อาซาคุสะแล้วจึงไม่คิดจะกินอีก เจอร้านราเมง อุด้ง โซบะ ผมก็ขอผ่านเพราะผมยังมีอคติกับอาหารจำพวกเส้นอยู่ บางร้านติดรูปภาพอาหารหน้าตาน่ากินแต่ก็มาติดที่ตรงราคาแพงเกินไปอีก ผมลองเดินเข้าไปในตรอกแคบๆหวังว่าจะเจอร้านอาหารราคาถูกก็เจอเข้ากับร้านของย่างเสียบไม้หน้าตาน่ากินส่งกลิ่นหอมฟุ้งออกมาเตะจมูก แต่ก็ต้องผงะเมื่อค้นพบสัจธรรมที่ว่าร้านโทรมๆในตรอกแคบๆก็ขายของแพง(เป็นพันเยน)ได้เหมือนกัน แต่แล้วผมก็นึกขึ้นมาได้ว่าตอนอยู่อาซาคุสะมีอย่างนึงที่ผมอยากลองกินแต่ยังไม่ได้กินนี่หว่า ว่าแล้วผมก็ตรงไปห้างKeioซึ่งอยู่ติดกับห้างโอดะคิว แล้วก็ลงไปที่ซูเปอร์มาเกตชั้นใต้ดินขอลิ้มลองประสบการณ์เดปาจิกะซะหน่อย อิอิ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 19:19:26

ความคิดเห็นที่ 27 ครั้งนี้ผมได้ลองเดปาจิกะสมใจ และยังได้รู้ด้วยว่าสินค้าที่มีให้ชิมนั้นไม่ใช่สินค้าใหม่ที่มาตั้งบูธให้ลูกค้าลองชิมเป็นการทำตลาดเหมือนที่บ้านเรา แต่สินค้าที่มีให้ลองชิมนั้นคืออาหารในแผนกซื้อกลับไปกิน/ทำที่บ้านต่างหาก ผมได้ลองชิมสินค้าแผนกซื้อกลับบ้านไป5อย่าง จำได้คร่าวๆว่ามี 1 โอเด้ง 2 ยำปลาหมึกหรือยำหอยซักอย่างนี่แหละ 3 เทมปุระผักอะไรซักอย่าง 4 ขนมเซมเบ้ และ 5 เนื้อทูน่าขนาด1ลูกบาศก์เซนติเมตร (ส่วนไหนก็ไม่รู้ๆแต่ว่าอร่อยมาก อิอิ) ชิมอาหารไป5คำ(แต่นี่ก็คือทั้งหมดที่มีให้ชิมแล้ว แหะๆ)ถึงจะไม่อิ่มแต่ก็พอจะทำให้มีแรงลุยต่อ โดยผมเปลี่ยนใจไม่ตามหาศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยวให้เสียเวลาแล้ว แค่แผนที่ที่มีอยู่ในมือก็พาผมไปShinjuku Chuo Parkอันเป็นจุดหมายหลักได้อย่างไม่หลงแล้ว ...และมีจุดมุ่งหมายรองว่าจะขอสำรวจทุกร้านสะดวกซื้อที่เดินผ่านเพื่อลองกินยาคูลท์แบบแปลกๆที่ประเทศต้นกำเนิดหน่อยเถอะ ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 19:21:44

ความคิดเห็นที่ 28 ดังนั้นก่อนจะออกไปจากซูเปอร์ผมเลยวนหายาคูลท์ไปก่อนหนึ่งรอบ ...ไม่มี ลองไปหาที่ซูเปอร์ของห้างโอดะคิวที่อยู่ติดกันก็ไม่มี ด้วยความงงปนสงสัยว่าทำไมยาคูลท์มันหาซื้อได้ยากเย็นนักผมเลยมีเรื่องยุ่งๆไปให้informationของห้างโอดะคิวอีกครั้ง แหะๆ ...นักท่องเที่ยวตัวแสบทำให้ความร่วมมือระหว่างประชาสัมพันธ์2เคาท์เตอร์เกิดขึ้นอีกครั้ง 555 หลังจากปรึกษากันได้ซักพัก คปอ.(คณะประชาสัมพันธ์แห่งห้างโอดะคิว)ก็สรุปได้ว่า... ยาคูลท์มีขายเฉพาะในร้านam/pmเท่านั้น... บ้านนี้เมืองนี้มันอะไรก๊านนน!!! บัตรโทรศัพท์ก็มีขายเฉพาะในเซเว่น แล้วนี่ยาคูลท์ยังมีขายเฉพาะam/pmอีก! ก็ได้แต่หวังว่าระหว่างทางไปสวนสาธารณะมันต้องมีam/pmมั่งล่ะน่า จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 19:26:06

ความคิดเห็นที่ 29 ตอนลงรถบัสข้ามมาฝั่งโอดะคิวนี้ขามาผมข้ามสะพานลอยมา แต่การไปชินจูกุ จูโอ พาร์คครั้งนี้ผมขอลองลอดใต้ถนนด้วยสถานีรถไฟใต้ดินดูบ้าง ตอนไปต่อรถที่สถานีKandaผมก็ว่าสถานีมันใหญ่แล้วนะ แต่พอมาเจอที่ชินจูกุนี่เข้าสถานีคันดะเล็กจิ๋วไปเลย!!! ตัวสถานีกว้างขนาดสนามฟุตบอล...เอ่อ...กี่สนามล่ะเนี่ย ผมเดินไม่ทั่วซะด้วย รู้แต่ว่า"แต่ละชั้น"มันกว้างมากกกก (เข้าใจถูกแล้วครับ สถานีนี้มีหลายชั้น!) นอกจากความกว้างใหญ่ที่น่าตกใจแล้วสถานีชินจูกุนี้ยังมีร้านขายของมากมายน้องๆห้างสรรพสินค้าเลยทีเดียว จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 19:33:49

ความคิดเห็นที่ 30 โดยเฉพาะร้านขนมทั้งหลายที่มากทั้งจำนวนร้านและความน่ากิน จนนักท่องเที่ยวกระเป๋าหนึบแบบผมยังทนความเย้ายวนไม่ได้ ต้องสังเวยเงินเพื่อแลกกับชูครีมไส้ไอติมชาเขียวหนึ่งก้อนมาสนองความอยาก ชำระค่าตัวน้องชูครีมราคา95เยนเสร็จยังไม่ทันก้าวพ้นเขตร้านดี น้องชูครีมก็โดนผมปลดเปลื้องสิ่งกำบังออกจนเผยให้เห็นเนื้อใน (กลืนน้ำลาย1เอื๊อก) ตัวแป้งน้องชูครีมเหลืองนวลยวนใจ เปลือกนอกกรอบนิดๆ แต่เมื่อฟันชำแรกผ่านเนื้อแป้งส่วนกรอบก็จะพบกับเนื้อแป้งนุ่มๆเป็นชั้นบางๆ และเจอกับไอติมชาเขียวเนื้อเนียนรสหนักแน่นเป็นปราการความอร่อยเป็นชั้นสุดท้าย ...ทั้งหมดนั่นเป็นสิ่งที่ผมหวังว่าจะเจอ - -" แต่ในความเป็นจริงสิ่งที่ผมได้เจอนั้นคือแป้งเนื้อสากที่ชั้นนอกและข้างในกรอบนุ่มเท่ากัน คือจะกรอบก็ไม่กรอบ จะนุ่มก็ไม่นุ่ม ตัวไอติมยิ่งร้ายกว่า เนื้อสากไร้ความเนียน ความหวานโดดเด่นแต่ไร้ซึ่งความมัน กลิ่นชาเขียวก็พอมีแต่รู้ได้เลยว่าเป็นกลิ่นสังเคราะห์ ทำเอาผมถึงกับเอาชูครีมไส้ไอติมก้อนนั้นเขวี้ยงหัวพยาธิในท้องอย่างไม่ใยดี (แน่มะครับ ^ ^) จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 19:37:42

ความคิดเห็นที่ 31 เพราะชูครีมก้อนเมื่อกี้เติมเต็มได้แค่ด้านความอิ่มท้องแต่ไม่สามารถเติมเต็มด้านรสชาติได้ ผมจึงยังสอดส่ายสายตาหาของน่ากินราคาไม่แพงต่อ (ของน่ะน่ากินทุกร้านครับ แต่ราคาไม่ได้ถูกทุกร้าน) เดินมาอีกนิดผมก็เจอร้านเบเกอรี่ที่กระตุ้นความอยากในราคาไม่แพง ผมควักเงิน262เยนแลกกับเบเกอรี่2ก้อนเพื่อเอาไว้กินที่สวนสาธารณะ พอซื้อขนม2ชิ้นนี้แล้วผมก็เลิกมองของกินอย่างอื่นและรีบเดินออกจากสถานีทันที ไม่งั้นมีหวังเข้าวังวน”น้ำหนักมาเงินตราลด”แน่นอน จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 19:38:52

ความคิดเห็นที่ 32 ตามต่อ ตามต่อ พลาดหลายตอนทีเดียว พนง.ขับรถ ที่ผมเคยนั่งยังหน้าละอ่อน ขับรถได้รวดเร็ว เข้าโค้งถึงใจจริงๆ จากคุณ : บารอนก๊อง เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 19:42:28

ความคิดเห็นที่ 33 เมื่อดูในแผนที่ ระยะทางจากสถานีชินจูกุไปสวนสาธารณะเหมือนจะไม่ไกลเท่าไหร่ แต่พอเดินเข้าจริงๆนั้นไกลเอาเรื่องอยู่ แค่เป้หนัก8โลกว่าที่สะพายอยู่ก็หนักเอาเรื่องแล้ว ไหนจะต้องมาถือร่มอีก ทำให้การหิ้วถุงที่มีเบเกอรี่2ก้อนไปจนถึงสวนสาธารณะนั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย ว่าแล้วเมื่อเดินไปได้ประมาณ1ใน3ของระยะทางไปสวนสาธารณะผมก็ต้องกำจัดภาระอันยั่วใจทั้งสองก้อนนั้นเสีย อิอิ ขนมชิ้นแรกคนรักช็อกโกแลตไม่ควรพลาดเป็นอย่างยิ่ง ไม่ว่าจะกัดลงตรงไหนก็ล้วนได้รสช็อกโกแลตทั้งสิ้น ตัวขนมปังเนื้อเนียนทิ้งรสรสช็อกโกแลตอ่อนๆเมื่อแป้งละลายในปาก ครีมช็อกโกแลตเนื้อแน่นเนียนหวานมันกำลังดี ซอสช็อกโกแลตหวานแหลมได้รสช็อกโกแลตเต็มๆ ปิดท้ายด้วยรสขมนิดๆจากช็อกโกแลตฝนเป็นแผ่นช่วยเพิ่มรสชาติจากหวานและมันให้มีมิติที่ลึกล้ำยิ่งขึ้น 10/10 ครับ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 19:49:50

ความคิดเห็นที่ 34 ชิ้นที่สองความอร่อยก็ไม่น้อยหน้าชิ้นแรกแต่อย่างใด เนื้อแป้งพายบางเบา เปลือกนอกแอบกรอบนิดๆส่วนแป้งด้านในนุ่มมาก แค่ขบฟันลงเบาๆก็แทบจะขาดออกจากกัน ไส้คัสตาร์ดด้านในเนื้อนุ่มเนียนละเอียด ความหนืดกำลังดี ไม่เหลวจนไหลย้อยเวลากัด ความหวานที่ไม่มากส่งให้รสของนมและไข่ที่ใช้ทำไส้ไม่หายไปในความหวาน แม้ตัวไส้จะหวานไม่มากแต่น้ำตาลไอซิ่งที่โรยอยู่บนแป้งพายก็ช่วยเพิ่มรสหวานได้อย่างลงตัว คุณภาพเกินราคาไปไกลเลยครับ ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 19:51:10

ความคิดเห็นที่ 35 จุดที่ผมนั่งกินขนมคือตำแหน่งที่เชื่อมต่อกันของทางเดินจากสถานีรถไฟใต้ดินกับชั้นใต้ดินของตึกแห่งหนึ่ง หลังกินขนมเสร็จผมก็กลับขึ้นมาเดินบนดินอีกครั้งเพราะพอแล้วกับทางเดินใต้ดินอันแสนอุดอู้ที่มีแต่ผนังและเพดาน ท้องฟ้า สายลม แสงแดดและam/pmเบื้องบนรอให้ผมไปสัมผัสอยู่ อิอิ ระหว่างทางไปสวนสาธารณะผมก็ถามหาam/pmจากคนญี่ปุ่นไปเรื่อย จนมาได้เบาะแสสำคัญว่าในตึกใหญ่ๆฝั่งตรงข้ามมีร้านam/pmอยู่ข้างใน ลุย! เพียงแค่ก้าวเข้าไปในตึก บรรยากาศตรงหน้าก็บอกผมทันทีว่าตึกนี้กำลังงานเข้า! เห็นบรรยากาศคึกคัก ผู้คนขวักไขว่ ต่อมกระหายใฝ่(เรียน)รู้ของผมก็ตื่นตัวขึ้นมาทันที หลังเข้าไปด้อมๆมองๆอยู่ครู่หนึ่งแล้วไม่มีใครเชิญผมออกจากงานผมก็เริ่มลงมือถ่ายรูป จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 19:54:54

ความคิดเห็นที่ 36 ชื่องานคือ 19th JIA competition of graduating students' work งานจัดขึ้นแค่วันเดียว ...วันที่ผมหลงเข้ามาพอดี ^ ^ ไหนๆพรหมลิขิตก็นำพาให้ผมและงานนี้ได้มาพบกันผมจึงถือโอกาสชมงานนี้แทนโปรแกรมเข้าชมงานศิลป์ในพิพิธภัณฑ์ซะเลย(มีแผนนี้ในโปรแกรมด้วยเรอะ!) งานนี้เป็นงานประกวดผลงานของนักศึกษา(ดูจากงานแล้วผมเดาว่าน่าจะเป็นเด็กถาปัด)ที่ยังศึกษาอยู่ หัวข้อผลงานผมไม่รู้(มีบอกไว้แต่อ่านไม่ออก) แต่ดูจากผลงานแล้วผมว่ามันเจ๋งไม่เบา จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 19:59:42

ความคิดเห็นที่ 37 ถึงแม้จะมาเจอเข้าโดยบังเอิญ ส่วนเกี่ยวข้องซักกะนิดก็ไม่มี หัวข้อผลงานก็ไม่รู้ แต่ผมก็ชมและเก็บภาพในงานมาอย่างเพลิดเพลินจนเวลาครึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว เมื่อถ่ายรูปผลงานครบทุกชิ้นแล้วก็ได้เวลากลับไปตามหาเป้าหมายเดิมต่อ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 20:02:26

ความคิดเห็นที่ 38 ลงรูปผิดครับ - -" แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 55 20:09:52 จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 20:08:10

ความคิดเห็นที่ 39 เมื่อลงไปชั้นใต้ดินของตึกก็เจอร้านam/pmจริงๆด้วย เพียงแต่ว่าไม่เจอยาคูลท์ - -" ก็เลยอย่างอื่นมาแทน(ซื้อเพราะของแถมล้วนๆ อิอิ) จากนั้นเดินออกมาหน้าตึก นั่งพักขาคลายเมื่อยล้า ดื่มน้ำดื่มท่าเติมความสดชื่น(แต่ไม่อร่อย) เมื่อยกมือถือขึ้นมาดูเวลาก็มีสะดุ้งเล็กน้อยเพราะเวลานั้นปาเข้าไปเกือบบ่ายสาม โปรแกรมระดับห้ามพลาดของวันนี้ยังเหลืออีก2อย่าง คือไปสวนสาธารณะอุเอโนะ(Ueno Park)และไปอากิฮาบาระ(Akihabara) และที่สำคัญคือต้องไปเช็คอินโรงแรมก่อน2ทุ่ม มิฉะนั้นอาจจะโดนปรับเงินได้ นั่งคำนวณเวลาหยาบๆก็คิดได้ว่าถ้าเอาเวลามาใช้กับโปรแกรมเสริมอย่างสวนชินจูกุ จูโอ โปรแกรมหลักระดับห้ามพลาดทั้งสองอาจจะฉุกละหุกเอาทีหลังได้ง่ายๆ หรือถ้าได้ไปคงได้แวะแป๊บๆเหมือนมาเที่ยวกับกรุ๊ปทัวร์ ...เห็นทีผมกับสวนชินจูกุคงไม่มีวาสนาต่อกัน จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 20:10:14

ความคิดเห็นที่ 40 จากที่เคยตะลึงกับความใหญ่โตมโหฬารของสถานีชินจูกุตอนที่ลงมาครั้งแรก ตอนนี้เมื่อต้องมาขึ้นรถก็มีเรื่องให้ผมตะลึงอีก เครื่องขายตั๋วอัตโนมัติที่มากมายนั้นเป็นเรื่องที่ดีเพราะทำให้แถวรอซื้อตั๋วนั้นไม่ยาว (เครื่องขายตั๋วที่นี่ใช้แบงค์ซื้อตั๋วได้ทุกเครื่อง ไม่ต้องเสียเวลาไปแลกแบงค์เป็นเหรียญก่อนแต่อย่างใด) แต่เครื่องขายตั๋วยี่สิบกว่าเครื่องที่ขายตั๋วรถไฟ"เกือบสิบสาย"มันทำให้ผมงงคร้าบ - -" ที่เคยขึ้นๆมาเจอเครื่องขายตั๋ว2-3สายก็ยังไม่งงมาก ยืนเทียบสีของสายรถและสถานีปลายทางซักแป๊บก็พอจะซื้อถูกเครื่อง แต่มาเจอตู้ขายตั๋วของสถานีนี้ผมขอยอมแพ้ครับ พยามยืนอ่านเส้นทางเดินรถอยู่เกือบ5นาทีก็ยังไม่รู้ว่าต้องซื้อตั๋วสายไหนและเครื่องไหน - -" แล้วความลำบากของผมก็ไปลงกับนายสถานีตามฟอร์ม อิอิ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 20:20:04

ความคิดเห็นที่ 41 ความลำบากแรกของนายสถานีเริ่มจากต้องสนทนาด้วยภาษาอังกฤษที่ไม่ค่อยถนัด จากนั้นก็พาไปเครื่องขายตั๋วที่ถูกต้องและกดเลือกสถานีให้ เมื่อผมได้ตั๋วมาแล้วก็ยังบอกเวลาที่รถมา ชานชลาที่รถเทียบและทางไปสู่ชานชลาให้เสร็จสรรพ ...ไม่ทำให้อย่างเดียวคือจ่ายค่าตั๋วให้ 555 ...การไปขอความช่วยเหลือจากชาวญี่ปุ่นโดยเฉพาะคนที่สวมหัวโขนของพนักงานเนี่ย ทำให้ผมรู้สึกว่าคำกล่าว”คุณเป็นที่พึ่งแห่งผม”มันช่างเป็นทางแก้ปัญหาที่สร้างความประทับใจให้ผมได้ทุกครั้งไป ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 20:22:51

ความคิดเห็นที่ 42 ราวๆสี่โมงเย็นผมก็ถึงสวนอุเอโนะโดยสวัสดิภาพ เมื่อเข้าไปในสวนแล้วสิ่งแรกที่ผมมองหาก็คือศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยวเพื่อไปเอาแผนที่สวนนั่นเอง ซึ่งคราวนี้ผมหาศูนย์ฯเจอได้ง่ายๆเลยครับเพราะว่าศูนย์ฯนั้นตั้งอยู่ถัดจากทางเข้ามานั่นเอง ได้แผนที่มาอยู่ในมือแต่ยังไม่ทันได้ใช้ผมก็เจอเข้ากับสิ่งน่าสนใจเบื้องหน้าซะก่อน... ญี่ปุ่นมุงหลายสิบคนกำลังดูอะไรกันนะ... ทุกย่างก้าวที่เดินเข้าไปใกล้ข้อมูลก็ค่อยๆมากขึ้นไปเรื่อยๆ จากข้อมูลแวบแรกที่เห็นคือญี่ปุ่นมุงทั้งหลายยืนชมการแสดงอยู่ ก้าวถัดไปก็ให้ข้อมูลมาว่ามีคนแสดง1คน ก้าวต่อไปให้ข้อมูลเพิ่มว่าคนแสดงเป็นผู้ชาย ผมเริ่มเข้าใกล้เข้าไปทุกที... ผมเดินมาจากเบื้องหลังของนักแสดงหนุ่ม จนเมื่อเดินเข้ามาถึงเบื้องหน้าผมจึงได้เห็นว่าชายหนุ่มผมทองคนนั้นกำลังเชิดหุ่นสีไวโอลินอยู่ แต่ว่าเค้าไม่ได้เทพขนาดเชิดให้หุ่นสีไวโอลินจริงได้เป็นเพลงหรอกนะครับ แค่เชิดเอาท่าทางเท่านั้น ส่วนเพลงน่ะมาจากวิทยุ 55 เมื่อผมหยุดยืนชมการแสดงได้ไม่ถึงสองนาทีการแสดงก็จบลง จอห์น(นามสมมุติ)ก็ปิดวิทยุ เก็บหุ่นใส่กระเป๋าและหอบเงินในหมวกเบื้องหน้าเดินจากไป ดีนะที่ผมยังมาทันดูและถ่ายรูปได้ตั้ง2รูปแน่ะ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 20:32:57

ความคิดเห็นที่ 43 ป่วยการที่จะมาเสียดายกับการแสดงของจอห์น ในสวนอุเอโนะยังมีอีกหลายอย่างที่น่าสนใจรอให้ผมไปดูอยู่ ...เอาง่ายๆแค่ผมหันหลังกลับไปผมก็ได้เจอแล้ว The National Museum of Western Art ตั้งตระหง่านอยู่ด้านหลังนี่เอง... จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 20:36:03

ความคิดเห็นที่ 44 จาก The National Museum of Western Art เยื้องๆไปฝั่งตรงข้ามก็มีTokyo bunka kaikan (ศูนย์วัฒนธรรมแห่งโตเกียว)ตั้งอยู่ด้วย แต่ก็น่าเสียดายอีกเช่นกันที่ผมก็ไม่ได้เข้าไปชมเพราะปิดอีกเช่นกัน - -" จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 20:37:57

ความคิดเห็นที่ 45 เดินต่อไปก็เจอสนามเบสบอลที่มีเด็กๆกำลังวอร์มอัพเตรียมลงแข่งอยู่ ถ้าวันนี้มีเวลาเยอะกว่านี้ผมก็อยากจะนั่งดูเบสบอลสดๆซักครั้งเหมือนกัน ไม่ไกลจากสนามเบสบอลผมก็เจอเนินดินแห่งหนึ่งที่มีป้ายและภาษาอังกฤษกำกับ ถอดความได้ว่าเนินนี้เป็นสุสานโบราณอายุมากกว่า1,500ปี ...คาดว่าสุสานนั้นคงอยู่ใต้เนินดินลงไป เพราะเมื่อผมเดินขึ้นไปดูบนเนินแล้วสิ่งที่เห็นมีเพียงลานดินเปล่าๆ มีม้าหินวางอยู่โดยรอบ และชาวญี่ปุ่นยืนคุยบ้าง สูบบุหรี่บ้างหรือนอนหลับอยู่ที่ม้าหินก็ยังมี - -" จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 20:40:06

ความคิดเห็นที่ 46 แค่เจอพิพิธภัณฑ์2แห่งตั้งแต่ต้นก็ทำเอาผมตะลึงกับสวนสาธารณะแห่งนี้มากพอดูแล้ว อย่างไรก็ดีสวนสาธารณะกับพิพิธภัณฑ์แม้จะไม่เข้ากันระดับข้าวเหนียว-ส้มตำ แต่ก็ยังพอจะไปด้วยกันได้อยู่ ...แล้วสวนสาธารณะกับศาสนสถานล่ะครับ คุณว่าเข้ากันไหม? หลังจากเดินจนเกือบทั่วสวนผมก็ชักสงสัยว่านี่มันสวนสาธารณะเฉยๆหรือเป็นสวนศาสนสถานกันแน่ พื้นที่ส่วนในของสวนอุเอโนะเต็มไปด้วยศาสนสถาน จนผมแอบคิดว่าในแผนที่น่าจะเพิ่มเส้นทางสักการะ(Worship route)ลงไปด้วยเลยทีเดียว ศาสนสถานแห่งแรกที่ผมไปเจอก็คือ Kiyomizu Hall อาคารไม้สีแดงแบบญี่ปุ่นที่มีรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมประดิษฐานอยู่ภายใน จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 20:43:06

ความคิดเห็นที่ 47 จากเส้นทางที่ผมเดินมาจะมาเข้าKiyomizu Hallทางด้านหลัง เมื่อยกมือไหว้และถ่ายรูปเสร็จแล้วเดินออกมาทางด้านหน้าผมถึงรู้ว่าอาคารนี้นั้นตั้งอยู่บนเนิน ลงจากเนินที่ตั้งของKiyomizu Hallก็จะเห็นสระน้ำขนาดใหญ่เบื้องล่าง มีทางเดินยื่นเข้าไปจนถึงกลางสระ แบ่งสระน้ำออกเป็นสองซีก ฝั่งหนึ่งเป็นสระบัว(ที่บางส่วนมีต้นหญ้าสูงขึ้นรก) และอีกฝั่งเป็นสระน้ำที่มีทั้งเรือพายและเรือถีบให้เช่าลอยลำอยู่เต็มสระ สุดทางเดินที่ยื่นเข้าไปกลางสระมีศาสนสถานเล็กๆชื่อBenten Hallตั้งอยู่ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 20:45:06

ความคิดเห็นที่ 48 บริเวณเดียวกับBenten Hallยังมีซุ้มประตูและศาลเพียงตาแบบญี่ปุ่นเล็กๆตั้งอยู่ แต่คงเป็นเพราะขนาดที่เล็กมากจึงไม่มีป้ายบอกชื่อและรายละเอียดบอกไว้แต่อย่างใด จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 20:46:23

ความคิดเห็นที่ 49 กลางสวนมีเนินขนาดใหญ่อีกแห่ง ใต้เนินมีการขุดเข้าไปเป็นที่จอดรถ ส่งผลให้ไม่เบียดเบียนเนื้อที่สวนแล้วยังทำให้ไม่เสียภูมิทัศน์อีกด้วย จากทางที่ผมขึ้นไปก็จะเจอกับศาลเจ้าอีก2แห่งคือHanazono Inari ShrineกับGojo Shrineตามลำดับ vvvHanazono Inari Shrinevvv จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 20:48:56

ความคิดเห็นที่ 50 Gojo Shrine จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 20:51:05

ความคิดเห็นที่ 51 พ้นจาก Gojo Shrine ก็จะเจอเจดีย์แบบพุทธ (และรู้สึกว่าในสวนสัตว์อุเอโนะก็มีเจดีย์5ชั้นแบบจีนด้วยเพียงแต่ผมไม่ได้เข้าไป) จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 20:52:25

ความคิดเห็นที่ 52 ปิดท้ายเส้นทางสักการะด้วย Toshogu Shrine ที่กำลังปิดบูรณะอยู่พอดี จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 20:53:14

ความคิดเห็นที่ 53 อันที่จริงศาสนสถานในสวนอุเอโนะแห่งนี้ยังมีอีก เพียงแต่ว่าด้วยเวลาที่น้อยทำให้ผมยังไม่ได้ไปพื้นที่อีกราว1ใน4ของสวนทางฝั่งตะวันออกเลย ซึ่งในส่วนนั้นยังมีวัดอีก3แห่งคือ Gokokuin temple, Kaneigi temple และ Rinnoji temple และนอกจากนี้วัดทั้งสามแห่งนี้ยังอยู่ห่างกัน ไม่ได้อยู่ติดๆกันแบบศาสนสถานฝั่งตะวันตกของสวนครับ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 20:59:54

ความคิดเห็นที่ 54 ใช่ว่าสวนสาธารณะแห่งนี้จะเอียงไปด้านทางธรรมซะจนไม่สนใจทางโลกนะครับ เพราะนอกจากพิพิธภัณฑ์แล้วสวนนี้ยังมีสถานที่นันทนาการอีกเพียบครับ สนามเบสบอลก็มี สวนสัตว์ก็มี สวนสนุก(เล็กๆ)ก็มี สระน้ำให้ลงไปพายเรือก็มี ด้านอาหารการกินก็มีให้เลือกตั้งแต่เป็นอาคารใหญ่โต เป็นร้านเรือนไม้ เป็นซุ้มเล็กๆไปจนกระทั่งแผงลอย ต่อให้ผมมีเวลาเดินทั้งวันผมก็อยู่ได้โดยไม่เบื่อแน่ๆครับ ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 21:04:19

ความคิดเห็นที่ 55 ตามมาชมต่อค่ะ รถบัสเข้ากรุง นานเหมือนกันแฮะ ตั้ง 4 ชม แน่ะ เปลี่ยนใจแหละขอนั่งรถไฟกลับเหอะ  จากคุณ : คุณแม่ติดเน็ต เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 21:13:33

ความคิดเห็นที่ 56 แต่อย่างไรก็ตามผมยังมีที่ที่ต้องไปให้ได้อยู่คืออากิฮาบาร่า และอย่าลืมว่าผมต้องไปเช็คอินโรงแรม(หรือจริงๆก็แค่โฮสเทลน่ะครับ)ก่อนสองทุ่ม ดังนั้นเมื่อเวลาเข้าใกล้หกโมงเย็นผมจึงต้องจากสวนแห่งนี้แล้วมุ่งหน้าสู่ที่หมายถัดไป ความห่างเพียงสองสถานีจากอุเอโนะทำให้ผมใช้เวลาไม่ถึง15นาทีก็มาถึงอากิฮาบาร่า ของขึ้นชื่อของย่านอากิบะนี้มีอยู่สองอย่างที่ใครๆแวะมาเป็นต้องดูหรือซื้อหา หนึ่ง ผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับการ์ตูนและเกมทั้งหลาย สอง  เครื่องใช้ไฟฟ้า ดังนั้นจุดหมายของผมในการมาที่นี่ก็ตามนั้นเลยครับ 1 ซื้อแผ่นเกมมือสอง ชื่อเกม Itadaki Street 2 ซื้อเซ็กส์ทอยแบบใส่ถ่าน (นี่แหละเครื่องใช้ไฟฟ้า 555) อ้อ ข้อ2เนี่ยมีคนฝากซื้อนะครับ ออกตัวไว้ก่อน แหะๆ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 21:51:59

ความคิดเห็นที่ 57 ถึงการเดินของผมจะมีจุดมุ่งหมายก็จริงอยู่ แต่ว่าผมใช้ระบบเดินชมเมืองไปเรื่อยๆพอเจอร้านแล้วค่อยเข้าไปดู ดังนั้นเวลาครึ่งชั่วโมงกว่าที่เดินนั้นจึงได้แต่ตามหาแผ่นเกมซะมากกว่า เดินเข้าเดินออกหลายร้านหลายตึกก็มาเจอเกมที่ตามหาที่Sofmap แต่ว่าขนาดเป็นของมือสองยังราคาตั้ง980เยน เมื่อคิดถึงว่าที่บ้านก็มีแผ่นก็อปของเกมนี้อยู่แล้วผมก็เลยซื้อไม่ลง หลังจากเคลียร์จุดหมายไปหนึ่งอย่างผมก็เดินชมสินค้า ชมสาวๆชุดเมดไปด้วย (เป็นสาวๆที่ร้านค้าจับใส่ชุดสาวใช้มาถือป้ายดึงคนไปร้านเมดคาเฟ่) พอผมยกกล้องขึ้นจะถ่ายรูปพวกเธอปรากฏว่าเธอไม่อนุญาตครับ ซึ่งก็ไม่แปลก เพราะถ้าไปใช้บริการตามเมดคาเฟ่การจะถ่ายรูปกับสาวเมดนี่ต้องเสียเงินด้วยนะครับ ดังนั้นพวกนกรู้หลายคนจึงเอากล้องติดกระบอกข้าวหลามซูมถ่ายเอาจากที่ไกลๆแทน จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 21:54:26

ความคิดเห็นที่ 58 ตอนนี้ผมอยู่ที่อากิบะเพื่อเดินหาร้านเซ็กส์ช็อปแต่ไม่เจอ ตอนเที่ยงผมอยู่ชินจูกุและเดินหาร้านโยชิโนยะไม่เจอเช่นกัน บางครั้งสิ่งที่เราตามหา เรามักจะหาไม่เจอ และบางครั้งเช่นกันเราก็จะเจอกับสิ่งที่เราไม่ได้ตามหา ...ร้านโยชิโนย้าาาา จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 21:55:30

ความคิดเห็นที่ 59 ตามไปเที่ยวค่ะ =) จากคุณ : ม้วนต้วน เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 21:57:23

ความคิดเห็นที่ 60 กินข้าวเสร็จตอนทุ่มเศษ ถ้ายังมัวเดินหาร้านเซ็กส์ช็อปอยู่คงไม่แคล้วต้องไปโรงแรมสายเป็นแน่ ก็น่าเสียดายเหมือนกันที่อดไปดูแต่ทำไงได้ จัดสรรเวลาไม่ดีเองนี่ ...พูดเหมือนจะรีบไปโรงแรมทันที แต่ผมก็ยังชมสองข้างทางไปเรื่อยอยู่ดีนั่นแหละครับ แหะๆ เจอนู่นน่ายลก็แวะดูนิด เจอนี่น่าพิศก็แวะนานหน่อย อิอิ จากที่กะมาเดินดูสินค้าและบรรยากาศเฉยๆก็มีแววว่าจะได้เสียเงินเข้าจนได้... จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 21:57:32

ความคิดเห็นที่ 61 เจ้าตู้กาจาปองพวงกุญแจโจโจ้นั่นเอง ดูจากรูปนะครับว่าแบบมันน่ารัก+กวนขนาดไหน ^ ^ ผมอยากได้3แบบจากทั้งหมด9แบบคือ โจทาโร่ สตาร์แพลทตินั่มและดีโอ มีอาการลังเลเกิดขึ้นตามประสาคนงก เพราะผมรู้ธรรมชาติของกาจาปองดีว่าของที่เราต้องการมันไม่ออกมาให้ง่ายๆหรอก ดีไม่ดีหยอดไปพันเยนอาจจะไม่ได้แบบที่ต้องการเลยก็ได้ แต่ชั่วไม่นานความลังเลและความงกก็ต้องแพ้พ่ายให้กับดีไซน์อันแสนกวนผสมน่ารัก ผมหยิบเหรียญจากกระเป๋าตังมาถือไว้เตรียมหยอดเต็มที่ แต่เมื่อจ้องมองลงไปในไข่ มือที่เตรียมจะหยอดเหรียญก็ต้องชะงัก ของข้างในมันใช่โจโจ้ - -" ผู้ชายคิดบวกอย่างผมยังอุตส่าห์มองหาแง่ดีขึ้นมาได้ว่าเหตุการณ์อาจจะเหมือนตอนหยอดกาจาปองที่มะสึโมโต้ "เออดี จะได้ไม่ต้องลุ้น เลือกเองจากสต็อกไปเลย อิอิ" ว่าแล้วผมก็เข้าไปตามพนักงานขายเพื่อแจ้งเรื่องของไม่ตรงป้ายทันที คุณพนักงานออกมาดูแล้วบอกด้วยเสียงเรียบๆแต่ทำร้ายจิตใจผมอย่างแรงว่าของหมด ...ของหมดแล้วจะทำไงได้ ผมก็ต้องพาหัวใจช้ำๆไปโรงแรมให้ทันสองทุ่มน่ะสิ TT_TT จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 22:00:35

ความคิดเห็นที่ 62 จากสถานีอากิฮาบาร่ามาถึงสถานีอาซาคุสะบาชิใช้เวลาแป๊บเดียวเพราะสถานีอยู่ติดกัน ผมลงรถไฟก่อนสองทุ่ม เวลาเดินจากสถานีไปโรงแรมตามที่ในเว็บบอกไว้ก็ใช้เวลาไม่นาน ...ถ้าหาโรงแรมเจอ ตอนที่ดูแผนที่จากในเว็บโรงแรมนั้นหาไม่ยาก จากสถานีเดินตรงไปสามบล็อค เลี้ยวขวาเข้าซอยอีกนิดก็จะเจอโรงแรม แต่พอเดินหาจริงๆมันไม่เจอ - -" หาอยู่ซักพักจนสองทุ่มนิดๆก็ยังไม่เจอสุดท้ายผมก็โทรไปถามทางกับโรงแรม พร้อมกับแจ้งว่าคงไปถึงช้า จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 22:04:48

ความคิดเห็นที่ 63 ถึงจะถามทางจากพนักงานโรงแรมมาแล้วแต่พอเดินหาจริงๆก็ไม่เจออยู่ดี ดังนั้นผมเลยต้องถามคนแถวนั้นเป็นระยะๆ ซึ่งคนย่านนี้ก็น่ารักมาก ทุกคนพยามช่วยเหลือผมเต็มที่ จนในที่สุดผมก็มาถึงโรงแรมAnne Hostel Asakusabashiจนได้หลังจากถามทางจากตำรวจ1นายและชาวบ้าน2คน เมื่อเช็คอินและเก็บข้าวเก็บของเสร็จผมก็ออกไปตระเวนราตรีต่อทันที คืนนั้นผมตระเวนราตรีด้วยการเดินไม่น้อยกว่า2กิโลเมตรแน่ๆ ผ่านร้านสะดวกซื้อกี่ร้านๆผมแวะหมดเพื่อจะตามหายาคูลท์สุดขอบฟ้า เซเว่นอีเลเว่น แฟมิลี่มาร์ท เอเอ็มพีเอ็มและร้านที่มีรูปเป็นคนเดินคือร้านสะดวกซื้อทั้ง4แบรนด์ที่ผมเจอะเจอ ไม่รู้ว่าเพราะแถวนี้เป็นย่านที่อยู่อาศัยรึเปล่าผมถึงได้เจอยาคูลท์ตั้งแต่ร้านแรกๆ แต่ผมก็ไม่ได้ซื้อเพราะมันเป็นแบบขวดเล็กขายยกแพค4-5ขวด (อยากลองกินครับไม่ได้อยากกินเพื่อขับถ่าย - -" ) เมื่อไม่มีกำหนดเวลาให้ต้องรีบเร่ง แถมได้อากาศเย็นระดับสิบองศานิดๆ การเดินแบบมีจุดมุ่งหมายเช่นนี้ก็เพลินและสนุกดีมิใช่น้อย โดยเฉพาะเมื่อจุดมุ่งหมายนั้นสัมฤทธิ์ผล vvvถึงรสชาติของยาคูลท์จะธรรมดาแต่รสชาติของความสำเร็จนั้นช่างหอมหวานvvv แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 55 22:08:41 จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 22:07:29

ความคิดเห็นที่ 64 และเมื่อเดินมาซะนานผมเลยซื้อน้ำเพื่อดื่มแก้กระหายด้วยอีกขวด สำหรับสินค้าประเภทน้ำนั้นยี่ห้อไม่ค่อยมีผลสำหรับผม ขอให้ถูกหรือเยอะเป็นพอ ดังนั้นผมจึงยืนเล็งและเลือกแบบที่ถูกที่สุดมาหนึ่งขวด พอดื่มยาคูลท์ในร้านเสร็จผมก็ต่อด้วยเจ้าขวดแดงนี้ทันที ยังดีว่าที่นี่คือญี่ปุ่นผมเลยไม่ถูกมองแปลกๆ ถ้าผมทำแบบนี้ที่เมืองไทยพนักงานคงคิดว่าไอ้หน้าหล่อนี่มันต้องเพี้ยนแน่ๆเลย ...เพราะมันดื่มโซดาเปล่าๆ ...เมื่อได้ลิ้มลองยาคูลท์สมดังใจหมายคืนนั้นผมก็นอนตายตาหลับ เอ้ย นอนหลับฝันดี ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 22:11:14

ความคิดเห็นที่ 65 จบวันที่แสนยาวนี่ซักที ฟู่ อ่านจบกันแล้วเลื่อนขึ้นด้านบนอ่านกระทู้ใหม่ต่อเลยนะครับ ต้องโพสติดกันเพราะพรุ่งนี้เช้าผมต้องขึ้นเครื่องไปโอซาก้าแล้วครับ ^ ^ จากคุณ : kirofsky เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 55 22:13:26

ความคิดเห็นที่ 66 ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ กลับมาแล้วอย่าลืมมารีวิวต่อด้วยนะคะ ^ ^ จากคุณ : น้องงัว เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 55 00:37:43

ความคิดเห็นที่ 67 ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ... ตอนนี้คงจะเดินทางไปโอซาก้าแล้ว ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะ... จากคุณ : ดอกโสนบานเช้า เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 55 09:57:59

ความคิดเห็นที่ 68 ขอบคุณที่พาไปเที่ยวครับ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 15 มี.ค. 55 11:11:41