|
เดินไปสักพัก ลุงแขกนี่ก็เรียก คิดในใจอีกแล้วเหรอวะ ลุงแขก : Excuse me miss, you can take the bus to go to Taj Mahal. เรา (คิดในใจ ไม่เห็นมีคนในรถเลย ไม่เสี่ยงดีกว่า) : No thanks, we wanna walk. ลุงแขก : I wont scam you. I work for government.
พูดจบก็ยื่นบัตรให้ดู ในนั้นเขียนว่า Tourist guide card อุวะ เป็นไกด์อีกล่ะ แล้วใบเนี่ย ก็เป็นแบบเคลือบพลาสติกกาหลั่ว ๆ แถมลุงแต่ตัวก็ไม่เห็นสุภาพเหมือนพี่แขกไกด์คนนั้นเลย หัวยุ่ง ๆ เสื้อกั๊ก แถมกางเกงก็เก่า ๆ ยังไงไกด์ก็ต้องจ่ายเงิน แถมเชื่อไม่ได้อีกว่าไกด์จริงเปล่า
เรา ( แค่ไม่ขึ้นรถบัสเกี่ยวไรกับ มาก่อกวน กลิ่นไม่ดีล่ะ) : No, thank you. ลุงแขก : Hey! You can get on the bus for free. เรา : No, thank you. ลุงแขก : You can trust me. Im not a bad guy. I will help you. If you go with me, you wont have to get in line. เรา ( คิดในใจ บ้าเปล่าวะ ไม่ต้องต่อคิวได้ไง ทางเข้านี่มันต้องตรวจกระเป๋า ตรวจร่างกายอยู่แล้วหลอกแน่) : No thank you, We cant trust anyone. เพื่อน : Thank you so must but we would like to go by ourselves. ลุงแขก : Because you are beautiful girls , so many people scammed you but I dont. เรา ( แบบนี้เราไม่ก่อกวนเหรอเนี่ยลุง) : Could you please leave us alone? Please dont follow us. We felt uncomfortable. ลุงแขก : If you dont need me, please tell me, I wont go with you. เรา (คิดในใจ ก็บอกไปเป็นร้อยแล้วรอบแล้ว วุ้ย ): We dont need you, thanks.
เราก็เดินมาเรื่อย ๆ แบบไม่มองกลับไปล่ะ กลัวเดินตามมา แต่ลุงก็ไม่ได้ตามมาก็ดีน เชื่อฟังบ้างไรบ้าง ข้าวเช้าก็ยังไม่ได้ เขมือบสักนิด หิวก็หิวเจอลุงทำแบบนี้อีกเซ็งพ่ะย่ะค่ะ
จากคุณ |
:
กุหลาบคิมหันต์
|
เขียนเมื่อ |
:
10 เม.ย. 55 00:20:31
|
|
|
|
|