|
พอถึงสนามบินนอยไบ ก็จัดการแลกเงินที่ธนาคาร เราไม่ซีเรียสเรื่องอัตราแลกเปลี่ยนนะ ขอแค่สะดวก มีตารางให้เราดูอย่างเป็นทางการ ไม่ตุกติก เราก็สบายใจละ และก็จัดการซื้อซิมโทรศัพท์กับไอแพดซะ อันละ 350,000 ด่อง มีเงินในซิม 250,000 รายละเอียดค่าโทร จำไม่ได้ ฟังไม่ทัน เอิ้กๆๆๆ
เราก็ตั้งใจมาแล้วว่าจะนั่งรถเมล์เข้าเมืองฮานอย ก็จากที่อ่านมา ต้องนั่งสาย 17 ซึ่งจอดอยู่ฝั่งตรงข้ามกับสนามบิน แล้ววิ่งข้ามถนนหน้าสนามบินไม่ได้ด้วย เพราะมีรั้วกั้น
เราเดินออกมาจากสนามบิน กำลังหันรีหันขวาง เห็นน่ะเห็นนะรถเมลล์เนี่ย จะไปหายังไงละ แล้ว"รถกอล์ฟ"ก็เข้ามาจอดเทียบตรงหน้าเรา โล้งเล้งๆ อะไรไม่รู้เรื่อง ฟังออกแต่ Busๆๆๆ(ภาษาอังกฤษ ไม่มีไม้ ๆ นี่เนาะ) เราเลยกวักมือเรียกท่านพี่ มาเร้วววว ราชรถมาเกยแล้ว
แล้วรถกอล์ฟก็พาเรามาส่งถึงป้ายรถเมล์ ผู้โดยสารท่านอื่นก็ลงไปหน้าตาเฉย ราวกับว่าเนี่ยนั่งฟรีนะ ไม่ต้องจ่าย แต่เราดันเซ่อ เข้าไปถามอ๋าวหน้ามนคนขับรถ น้องๆ เท่าไหร่(เราพูดไทยนะ แบบเผลอน่ะ) ไอ้หนุ่มชู 2 นิ้ว พร้อมบอกดอลล่าๆ โหยยยย เราโดนไปหนึ่งดอกแล้วละคะท่านพี่ แต่ก็จ่ายไป 20,000 ด่อง
ตอนที่ยืนเหม่ออยู่ที่ป้ายรถเมล์ เราก็เหลือบขึ้นไปเห็น...ทางเดินจากสนามบินข้ามมาป้ายรถเมล์ อุ๊บ๊ะ พลาดอีกแย้ววว ทางเดินที่ว่า ถ้าเราหันหลังให้สนามบิน จะอยู่ทางด้านซ้ายมือ ขึ้นบันไดเลื่อนไป ออกจากบันไดเลื่อนเลี้ยวขวา เดินตามทางลาด(เหมือนสะพานยูเทิร์นน่ะ) ก็จะไปส่งเรายังที่หมายที่เล็งไว้แน่นอน
เฮ้อ.....ช่วงนี้เรายังไม่ได้ควักกล้องออกมานะคะ เลยไม่มีรูปทางเดินมาประกอบให้เห็นภาพ
แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 55 01:50:40
จากคุณ |
:
MissSasi
|
เขียนเมื่อ |
:
17 เม.ย. 55 23:05:15
|
|
|
|
|