คุณ ลึกลับซับ_tui ---------> หนุกหนานค่ะ ... นั่งชิลๆ น้ำเย็นๆ วิวเขียวๆ
...
เปลี่ยนโหมดมาเล่า เรื่องตื่นเต้นต่อ...
คือตอนนั้นเหมือนแบบว่า จะยังไม่รู้สึกตื่นตกใจเท่าไรนัก
(แต่.. หยิบชูชีพขึ้นมาใส่เรียบร้อย 55+) นั่งไปสักพัก
เรือก็เริ่มกระแทก เหมือนไต่ึขึ้นไปบนคลื่น แล้วกระแทกลงตามพื้นโลกดังปั๊กกก!!
เ่อ่่อออ.. คงไม่ไรมั๊ง ก็เราฝ่าคลื่นไป.. เรือสปิ๊ทโบ๊ทมันก็เป็นแบบนี้แหละ
แต่มันไม่เท่านั้นอะสิ ผ่านไป ครึ่งชั่วโมง มันก็ยังเป็นเช่นนี้
ตอนเรือไต่คลื่น ก้นงิ๊ลอยขึ้นไปเลย พอเรือกระแทกเราก็เสียววิ๊ดดดด..
อย่างกับนั่งเล่นไวกิ้งที่ดรีมเวิลง่ะ หนอนงิ๊ กริ๊ด ทุกครั้งที่เรือกระแทก
แต่หลังๆ เริ่มอ้าปากกริ๊ดไมไ่ด้แล้ว เพราะมองออกไปนอกเรือแทบไม่เห็นทะเล
คลื่นสูงมาก เวลาเรือตกกระแทกผืนน้ำ น้ำทะเลก็สาดเข้ามาเต็มหน้าเต็มตัว
จนทำให้พวกเราเปียกและแสบตาไปหมด แถมมันยังเค็มมาก
(น้ำทะเลเข้าปากตอนกริ๊ดดด..) ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง อาการเมาเรือของหนอน
ก็ถึงขีดสุด แบบว่า ทุกอย่างไอ้ที่กินไปก่อนหน้านี้ มันมาออกันอยู่ที่คอเลยล่ะ
อีกนิดนึงก็จะพุ่งแล้ว จนหนอนต้องปิดปากและพยายามกล้ำกลืนมันลงไป
เป็นอะไรที่ทรมานมาก.. มือไม้สั่นไปหมด
เพราะความเมาเรือและความเสียววิ๊ดด
อย่างที่บอก แถมตอนช่วงเรือกระแทก มันก็เอียงไปเอียงมา
จนหนอนคิดว่า.. อะดรีนาลีนนิคงไหลหลั่งพุ่งปริ๊ด...
มากกว่าทั้งปีที่ผ่านมาเลยง่ะ
สักพักไม่พอ.. ผ้าใบที่คลุมเรือด้านบนดันขาดอีก แล้วโดน
ลมพัดกระแทกลำเรือ เกิดเป็นเีสียงเอฟเฟ็คประกอบ ป๊าปๆ
เพิ่มความสนุกสนานครึ้นเครงให้ผู้โดยสารแบบหนอน ที่ตอนนี้กำลัง
พยายามอุดปากตัวเองอย่างสุดๆ เพราะกลัวอ้วกพุ่ง แถมในเรือ ยังบรรทุกเด็ก
ที่อายุอ่อนสุดประมาณห้าเดือน.. ร้องไห้ไม่หยุด
จนแม่เค้าต้องเอาขวดน้ำกรอกปากให้เงียบไป โตขึ้นมาหน่อยก็อ้วกแตกอ้วกแตน
หนอนนิแบบว่า.. อยากจะตะโกนออกมาดังๆ... ทรมานชิ๊..บ
ต รูก็อยากจะร้องเหมือนกันแหละ ถ้าไม่ิติดว่าเรามันก็โตเบ่อเร่อแล้วแบบนี้
ตอนนั้นจิ้นภาพไปต่างๆ นาๆ .. ว่าถ้าเรือคว่ำจะเป็นไง
(เอาวะยังไงเราก็ใส่ชูชีพ) แต่กระเป๋ากล้องนิคงต้องทิ้งเพราะมันหนัก
(ยังจะห่วงอีก) นะ แต่พอนึกไปอีกว่า...พอเรือมันคว่ำ
เราอาจจะติดอยู่ใต้ท้องเรือพยายามแหวกคนขึ้นผิวน้ำ
แล้วน้ำทะเล :-) ก็ คงโคตะระเค็มปิ๊เลย เราคงสำลักน้ำนั่นนี่..
นึกไปจิ้นไป... โอ้วว เอาเป็นว่าหนอนยอมตายดีกว่า..คิดแล้วคงทรมาน...
555+
จบการบรรยายถึงประสบการระทึกใจของหนอน..
ผ่านไป 1 ชั่วโมงครึ่ง ในที่สุดเราก็มองเห็นเกาะหลีเป๊ะ เป็นการเดินทางยิงยาว
ไม่มีการแวะไหนทั้งสิ้น เกาะไข่ก็เข้าไม่ได้คลื่นแรง ขนาดแวะจอดพักเครื่อง
นิดหนึ่งยังแทบจะเมาเรือกันทั้งลำ
พวกเราทยอยลงโป๊ะเพื่อนั่งเรือเล็กเข้าเกาะกันอีกที..
สภาพแต่ละคนเปียกปอน... หัวหูดูไม่ได้เลยอย่างที่เห็น
[เพ้ออ..ออกทริป]จากหาดใหญ่ไปสตูล+ทรายกับทะเล..มาเยือน 'หลีเป๊ะ' พร้อมฝน!
