"มนุษย์นี้ที่รักอยู่สองสถาน บิดามารดารักมักเป็นผล ที่พึ่งหนึ่งพึ่งได้แต่กายตน เกิดเป็นคนคิดเห็นจึงเจรจา แม้นใครรักรักมั่งชังชังตอบ ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานหนา รู้สิ่งไรไม่สู้รู้วิชา รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี" ( จาก- เรื่องพระอภัยมณี )
"แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน" ( จาก- เรื่องพระอภัยมณี )
"อันแก้วแหวนแสนทรัพย์นับเหมือนดิน มีแล้วสิ้นเสียเปล่าไม่เข้าการ อันกุศลผลผลาอานิสงส์ จะช่วยส่งเป็นสมบัติพัสถาน ใครถือธรรมจำศีลอภิญญาณ ถึงนิพพานพูนสวัสดิ์อยู่อัตรา ( จาก- เรื่องพระอภัยมณี )
มีสลึงพึงประจบให้ครบบาท อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์ จงมักน้อยกินน้อยค่อยบรรจง อย่าจ่ายลงให้มากจะยากนาน ( จาก- สุภาษิตสอนหญิง ) ด้วยชนกชนนีนั้นมีคุณ ได้การุญเลี้ยงรักษามาจนใหญ่ อุ้มอุทรป้อนข้าวเป็นเท่าไร หมายจะได้พึงพาธิดาดวง ถ้าเราดีมีจิตอุปถัมภ์ กุศลล้ำเลิศเท่าภูเขาหลวง จะปรากฏยศยิ่งสิ่งทั้งปวง กว่าจะล่วงลุถึงซึ่งพิมาน ( จาก- สุภาษิตสอนหญิง )
แม้นชายใดใจประสงค์มาหลงรัก ให้รู้จักเชิงชายที่หมายมั่น อันความรักของชายนี้มีหลายชั้น เขาว่ารักรักนั้นประการใด จงพินิจพิศดูให้รู้แน่ อย่าทำแต่ใจเร็วจะเหลวไหล เปรียบเหมือนคิดปริศนาอย่าไว้ใจ มันมักไพล่แพลงขุมเป็นหลุมพราง ( จาก- สุภาษิตสอนหญิง)
๑๓. "คำกวี สุนทรภู่"
แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 55 14:41:38
จากคุณ |
:
"ดับ"
|
เขียนเมื่อ |
:
23 มิ.ย. 55 14:39:58
|
|
|
|