ความคิดเห็นที่ 1 เช้านี้พวกเราเดินทางผ่านถนนช่วงที่เรียกว่า “มูนแลนด์”  หรือถนนที่มีผิวเหมือนพระจันทร์มาเรื่อยๆ  โดยคนขับบอกเราว่าจุดนี้จะเข้าสู่ “มูนแลนด์” แล้ว  แต่เราก็ตั้งหน้าตั้งตารอว่า  ไอ้ตรงไหนน้าที่จะเรียกว่า  มูนแลนด์จริงๆ จะได้แวะถ่ายรูปเยอะหน่อย  ผ่านภูเขาลูกแล้วลูกเล่า  ไม่น่าเชื่อว่าภูเขาบางลูกมีหิมะคลุมจนละลานตา  ขับหลบออกจากภูเขาอีกลูก กลับแห้งแล้ง  ผิวแตกระแหงเป็นริ้วๆ จนแทบไม่เชื่อว่า  “นี่หรือคือธรรมชาติ”  ความสวยงามที่ธรรมชาติสร้างสรรค์อย่างลงตัว   จนฉันแทบแยกไม่ออกว่านี่ฝันหรือกำลังอยู่ในโลกแห่งจินตนาการ  หรือกำลังหลงเงาสะท้อนของพื้นน้ำของดาวนาแม็กซ์ “นี่ๆ  เขาว่าแถวนี้มีฐานทัพของยานอวกาศนะ”   หนูจ๊ะเอ๋พูดออกมาระหว่างผ่านแนวภูเขาที่แห้งแล้ง “นี่ไง  พวกโลกมนุษย์ก็เลยได้ตั้งฐานกองกำลังทางอาวุธไว้มากมายที่นี่”  หนูจ๊ะอ๋พูดออกมาระหว่างรถวิ่งผ่านค่ายทหารที่ตั้งอยู่เลียบภูเขาลูกแล้วลูกเล่า “นี่ไง  เจ้าทรายพวกนี้แหละเดี๋ยวเขาเอาไว้หลบซ่อน  เจ้าหุ่นยนต์ตัวเป้งๆ แบบในทรานฟอร์มเมอร์ไง”  หนูจ๊ะเอ๋ทำตาลุกวาว “เฮ้ย!  จริงเหรอพี่”  หนูเบิร์ดถามพร้อมที่หน้ามุ้ยๆ  ปนความสงสัยในแววตา ........... และแล้วเสียงชายหนุ่มประจำทริปก็ดังขึ้น  “จ๊ะเอ๋อ่านมาจากหนังสือเล่มไหนเหรอ  พี่ไม่ยักกะเคยอ่านเจอ” “ป่าวพี่........ หนูจินตนาการเอาเอง” บู้ย! ................ เท่านั้นแหละ  ทุกคนในรถต่างหันขวับมามองหนูจ๊ะเอ๋  ก่อนตะโกนดังๆ ปนเสียงหัวเราะออกมาอย่างไม่เกรงใจ     ดีนะเดชะบุญที่หนูจ๊ะเอ๋ถือตั๋วเครื่องบินของสมาชิกไว้  ไม่งั้นมีหวังเพื่อนร่วมทริปได้ปล่อยให้ไปตามหาดรากอลบอลแซดอยู่แถวนั้นเป็นแน่ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 22:35:18

ความคิดเห็นที่ 2 จนแล้วจนรอดเราก็ได้มายืน  ณ  เมืองลามายูรูแล้ว  ไม่มีท่าทางว่าคนขับรถจะจอดรถให้ถ่ายรูปคู่กับมูนแลนด์จุดสำคัญตรงไหนบ้าง  มาถามอีกทีก็บอกเราว่าผ่านมาแล้ว ไง............ อ้าว!   เก็บมูนแลนด์มาฝากได้นิดหน่อย จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 22:37:00

ความคิดเห็นที่ 3 อีกหน่อยให้สมการรอคอย จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 22:37:51

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่รู้เหมือนกันว่าอันนี้ก็มูนแลนด์รึเปล่า จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 22:38:51

ความคิดเห็นที่ 5 สงสัยต้องใช้พลั่วขุดหาสักหน่อย จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 22:39:38

ความคิดเห็นที่ 6 เราแวะหาอะไรกินที่ร้านอาหารเล็กๆ หน้าวัดลามายูรู  เพื่อเป็นพละกำลังก่อนตะกุยตะกายร่างกายขึ้นไปที่วัดลามายูรู  แน่นอนละต้องมีใครสักคนในทริปขี้เกียจแบกร่างกายไปทรมานเล่นๆ ก่อนถึงเมืองเลห์เป็นแน่    จะเป็นใครซะอีกนอกจากเจ้าหมูบูลรินที่ตั้งหน้าตั้งตาจะไปตามหาดรากอลบอลแซดนอกจากหนูจ๊ะเอ๋   หนูพิมก็เลยอดสงสารไม่ได้ต้องถอดวีซ่าการท่องเที่ยววัดลามายูรูมาเดินเล่นเย็นใจแถวร้านอาหารหน้าวัด   ปล่อยให้พี่สายชลนำทีมปีนกำแพงบ้านของคนแถวนี้พาน้องๆ อันประกอบด้วยพี่ป้อม  หนูปุ้ม  หนูเบิร์ดตะกุยกำแพงบ้านขึ้นไปวัด  ปานประหนึ่งว่าถนนดีๆ มีไว้ให้คนทั่วไปเดิน   คนพิเศษจากเมืองไทยต้องปีนกำแพงขึ้นไปวัดถึงจะสมฐานะ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 22:41:03

ความคิดเห็นที่ 7 วัดลามายูรู  ตามคำบอกเล่าและรูปถ่ายของสมาชิกร่วมทริปบอกว่าสวยน่ารัก  สงบมาก  ก็เลยเก็บมาฝากเพื่อนๆ  แต่ทั้งหมดคงไม่ใช่ฝีมือของตากล้องหนูจ๊ะเอ๋เป็นอันขาด  เพราะเจ้าตากล้องขี้เกียจนอนรออยู่ที่ร้านอาหารโน่น......... “ปวดฉี่จัง   ห้องน้ำอยู่ไหนคะ”  หนูจ๊ะเอ๋ทนไม่ไหวขอเข้าห้องน้ำที่ร้านอาหาร   “กรี๊ด! ส้วมหลุม”  ประสบการณ์ครั้งแรกในชีวิตกับการใช้ส้วมหลุมปลดทุกข์ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 22:41:23

ความคิดเห็นที่ 8 โต๋เต๋ข้างวัดเพราะขี้เกียจปีนป่าย จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 22:42:42

ความคิดเห็นที่ 9 เดินทางกันต่อไปเราผ่านจุดต่างๆ ที่สำคัญระหว่างเส้นทางที่สวยงามจากเมืองสู่เมือง   แล้วก็ถ่ายรูปด้วยแอคชั่นมันส์ๆ     “โอ้ย! แต่ละท่า  ช่างสร้างสรรจริง  นั่นจะมุดเข้าไปทำอะไรละนั่น”  เสียงพี่สายชลทำหน้าที่ตากล้องให้นางฟ้า 5 พร้อมทำหน้าขำๆ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 22:45:08

ความคิดเห็นที่ 10 ฐานทัพอากาศยาน จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 22:49:29

ความคิดเห็นที่ 11 เสียดายจังเนอะ อุตส่าห์มาถึงที่แคชเมียร์ทั้งที  ความปรารถนาสองข้อที่ตั้งใจสำเร็จไปเพียง 1 ข้อ  คือ  ได้ยลโฉมหนุ่มหล่อหน้าเข้มหนุ่มแคชเมียร์อย่างหนำใจ  ส่วนข้อ 2 อยากได้ชมทุ่มดอกมัสตาร์ดบานเหลืองทองเต็มทุ่งแต่ก็ไม่ยักกะเจอ  หนูจ๊ะเอ๋นั่งหลับสัปประหงกไปเรื่อยๆ  ด้วยอาการถอดใจไม่ได้เห็นทุ่งดอกมัสตาร์ดดังที่ตั้งใจไว้   “ว้าย!  นั่นดอกอะไรสีเหลืองสวยจัง  จอดรถถ่ายรูปดีไหม?”   “ว้าวๆ” นี่คือทุ่งดอกมัสตาร์ดในฝันที่มีวิวด้านหลังเป็นภูเขาหิมะอย่างที่ตั้งใจซะด้วย ส่วนอันนี้ทุ่งดอกมัสตาร์ดอยู่หลังห้องน้ำ  แต่ที่แน่นอนกว่าใครน้องพิมบอกนี่คือห้องแบบ out door ที่สวยที่สุดในทริปการเดินทาง เสร็จสิ้นภารกิจชมทุ่งดอกมัสตาร์ด  ฉันเดินเอื่อยๆ ปานประหนึ่งตายตาหลับได้  บรรลุวัตถุประสงค์การมาที่นี่ทั้ง 2 ข้อ  อย่างอื่นต่อจากนี้คือ  “กำไรของการเดินทาง” จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 22:54:50

ความคิดเห็นที่ 12 เขามารอชมเมืองLeh ครับ จากคุณ : Traveller Among Mountains เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 22:55:12

ความคิดเห็นที่ 13 อีกหน่อย จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 22:55:20

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณคะคุณTraveller Among Mountains จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 22:56:08

ความคิดเห็นที่ 15 “กรี๊ด!”  เสียงหนูเบิร์ดกรีดร้องดังลั่น   เกิดอะไรขึ้นละหนูเบิร์ด  อะไรเนี่ยตัวหนูเบิร์ดเปียกปอนเหมือนลูกหมาตกน้ำ  อากาศหนาวๆ แบบนี้ยังมาเจอน้ำเปียกๆ   “แย่จังพี่  เขาสาดน้ำใส่เบิร์ดตัวเปียกเลย  ดีนะที่น้ำเป็นน้ำเปล่าไม่มีกลิ่นอะไร”   ว้าวสงสารหนูเบิร์ดจังน้องทำท่าเหมือนจะร้องไห้  ช่างเป็นน้องสาวที่น่าสงสารเสียงจริง   ขึ้นรถปุ๊บเราก็บ่นๆ กับคนขับรถว่าคนที่นี่สาดน้ำใส่เบิร์ดเปียกหมด “ฮะ ฮะ”  เสียงคนขับรถหัวเราะอย่างสะกดอารมณ์ไม่อยู่   ถึงบางอ้อก็คนขับรถบอกเราว่านี่มันคือเทศกาลสงกรานต์ของลาดัก  ซึ่งจะจัดเป็นประจำในช่วงสัปดาห์วันวิสาขบูชา  การเล่นสาดน้ำจะเล่นเฉพาะเมืองที่มีชาวพุทธเท่านั้นส่วนมากเป็นอินเดียตอนเหนือของประเทศ    เท่านั้นแหละหนูเบิร์ดก็หันหน้ากลับมายิ้มแฉ่ง  แป้นแล่นทันที   “ไงละพี่ เรตติ้งหนูเบิร์ดแรงไหม?   5555  สงสัยจะจริงดังว่า  ตลอดเส้นทางสู่เมืองเลห์  ผู้คนออกมาเล่นสาดน้ำกันจนชินตา   ระหว่างการเดินทางเข้าสู่เมืองเลห์ดูพวกเราออกจะดูคึกคักกันมาก  ตื่นเต้นกับภูมิประเทศที่แปลกตา  ผู้คนที่แปลกใหม่  ทุกครั้งที่ขับรถผ่านผู้คนเราก็ทำหน้าที่นางงามตลอด  โบกไม้โบกมือให้กับชาวบ้าน และคุณทหารทั้งหลาย  เห็นจะประทับใจมากที่สุดก็รถคันเล็กๆ นี่แหละ  บรรทุกชายหนุ่มวัยละอ่อนหน้าตาดีมาเต็มคันรถพวกเราก็โบกมือให้   ครั้นพอเราจอดรถถ่ายรูปก็เลยถูกหนุ่มๆ แซว “วู้ วู้”  พร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานๆ ให้สาวๆ   เท่านั้นแหละ  พี่สายชลพี่ชายของพวกเราบอก  “หน๋อยๆ  พวกนี้บังอาจมาแกล้งน้องเรา เดี๋ยวจะเอาคืน”  เท่านั้นแหละพี่แกก็ส่งซิกบอกพี่คนขับรถ  ขับรถไปปาดหน้าหนุ่มน้อยทั้งหลายอีกรอบ “วู้ วู้  โย่ว  โย่ว”  เสียงพี่สายชล พร้อมกับสาวๆ ตะโกนเสียงดัง  เป็นการเอาคืนอย่างสาสม  หนุ่มน้อยเหล่านั้นถึงกับหัวเราะจนตัวงอ  น้ำตาเล็ดน้ำตาร่วง  แต่เห็นจะเซอร์ไพสมากที่สุดก็ที่พี่สายชลนี่แหละ  ว่าพี่ชายที่แสนจะใจดี  เรียบร้อยจะกล้าได้มากถึงขนาดนี้ 5555 ตลอดทางเราเล่นเกมส์ถ่ายภาพป้ายคำเตือนข้างทางกันด้วย  สนุกมากได้แง่คิดดีมาฝากเพื่อนๆ  เยอะเลย จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 22:58:01

ความคิดเห็นที่ 16 ก่อนเข้าสู่เขตเลห์เราจะพบกับจุด แม็กเนติกฮิล (Magnetic hill)  อะเมซิ่งมากคะ  ตอนแรกก็งงว่าคนขับรถจอดทำไม  พอรถจอดสนิทคนขับรถก็ปล่อยเกียร์ว่างเท่านั้นแหละรถเราก็เหมือนสนามแม่เหล็กจากภูเขาดูดทั้งๆ ที่ถนนราบเรียบ จึงถึงบางอ้อของชื่อ Magnetic hill จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 22:59:52

ความคิดเห็นที่ 17 แผนที่เที่ยวเลห์ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:00:41

ความคิดเห็นที่ 18 มาเลห์  มาเลห์  .........  มาเลห์ มาเลห์        รถเราเดินทางมาถึงตัวเมืองเลห์  โดยมีเป้าหมายบ้านพักที่  จูเล่เกสเฮ้าส์    เนื่องจากแอร์เพื่อนสาวเคยมาพักที่นี่แล้วแนะนำมาบอกว่าดีมาก  อยากให้พวกเรามาพัก  จูเล่เกสเฮ้าส์  ตั้งอยู่บนถนน  อัปเปอร์ตุกจ้า ( upper tukcha road) ห่างจากย่านช๊อบปิ้งไม่มาก  สอบถามจากคนท้องถิ่นแล้วก็ยังงง เพราะเกิดความสับสนอันเนื่องมาจากชื่อบ้านเกสเฮ้าท์นี่แหละ   “จูเล่”  แปลว่าสวัสดี    เวลาไปถามเส้นทางของบ้านเกสเฮ้าท์  คนทั่วไปก็เข้าใจว่า  พวกเรากล่าวคำว่า “สวัสดี” แล้วถามว่าเกสเอ้าส์อยู่ไหน ?  ชาวบ้านก็ชี้ไปตามถนนที่มีบ้านเกสเฮ้าท์อยู่กระจายทั่วไป   สุดท้ายคนขับรถต้องลงไปถามทางเอง  และต้องย้ำเสมอว่า เกสท์เฮ้าท์ที่ชื่อว่า “จูเล่”   อยู่บนถนนอัปเปอร์ตุกจ้า    ที่จริงหาไม่ยากสักเท่าไหร่คะ  ก่อนอื่นเมื่อรถจี๊บขับเข้าเมืองเลห์จะต้องผ่านซุ้มประตูเมืองที่สัญลักษณ์ พร้อมกับกงล้อหมุนอันใหญ่ที่สังเกตง่ายมาก  ขับตรงไปจะผ่านตลาดผัก ผลไม้ หรือขายของหลากหลายชนิด  ถ้าขับรถผ่านตลาดแสดงว่ารถกำลังวิ่งอยู่บนถนนย่าน  เมนบาร์ซ่า  เรียกว่า “ถนนเมนบาร์ซ่า”     ซึ่งถนนทเมนบาร์ซ่าจะมีร้านรวงขายของที่ระลึกเต็มไปหมด   รถจะเดินเป็นวันเวย์ ล้อมตัวอาคารเป็นสี่เหลี่ยม  ด้านมุมบนขวามือจะเป็นมัสยิดสีขาวที่สวยงามที่สุดของเมืองเลห์  ถนนอัปเปอร์ตุกจ้าจะอยู่อีกมุมของมัสยิดสีขาวนั้นคะ  ที่สำคัญให้คิดเสมอว่าเจ้าถนนอัปเปอร์ตุกจ้ามันเป็นถนนที่เล็กมาก  หากอยู่ในประเทศไทยก็ประมาณซอยเล็กๆ แคบๆ นะคะ   คืนนี้ที่จูเล่เกสท์เฮ้าท์เต็มซะแล้ว  เราจึงได้อาศัยบ้านเกสท์เฮ้าท์หลังข้างๆ  ที่ชื่อ “Saiman  guest house”  เจ้าของบ้านเป็นมุสลิม  ใจดีมาก  คิดราคาห้องพร้อม Extra bed  ซึ่งแน่นอนมันคือฟูกดีๆ นี่เอง   2 ห้องนอน สำหรับสมาชิก 6 คน     สนนราคาห้องละ 700-800 รูปี ต่อ คืน  เราจ่ายไป 1,500 รูปี/2 ห้อง  สะอาดดีมาก  แต่ไม่สามารถประกอบอาหารได้มีบริการน้ำอุ่นแบบเป็นเวลา  ซึ่งส่วนใหญ่จะบริการน้ำอุ่นแค่วันละ 1 ครั้ง ให้แจ้งเจ้าของบ้านว่าต้องการอาบน้ำอุ่นตอนเช้ารึตอนค่ำ  หากเครื่องทำน้ำอุ่นไม่ทำงานเจ้าของบ้านจะต้มน้ำให้เราแล้วแบกขึ้นมาให้ถึงห้องน้ำเลย    ขอเสียของบ้านแบบเกสท์เฮ้าท์คือจะไม่มีเครื่องปั่นไฟ  เจ้าไฟฟ้าที่นี่ก็ทำงานตามใจสภาพอากาศ  ฟ้าครึ้มทีไรไฟดับทุกที จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:01:59

ความคิดเห็นที่ 19 เดินทางมาถึงเลห์วันแรก  ก็เล่นเอาสมาชิก 5 นางฟ้า & พี่สายชล เริ่มออกอาการแพ้ความสูง “เล่นซะสูง  มันก็เหนื่อยแบบนี้นี่เอง”    และอาการความเหนื่อยอ่อนจากทริปอันเมื่อยล้า  พี่ป้อมออกอาการตัวรุมๆ  น้องพิมออกอาการหนักกว่าใครเพื่อน   เป็นอันว่าคืนนี้เราส่งสมาชิกบางส่วนออกติดต่อบริษัทรถเช่า  และไปซื้ออาหารกลับมากินที่บ้านเกสเฮ้าส์   บุญพาวาสนาส่งให้หนูจ๊ะเอ๋ และหนูเบิร์ดมาหยุดยืนที่หน้าร้าน  “Mountain  call”  เยื้องมัสยิดสีขาวที่สวยที่สุดในเลห์  บนถนนเมนบาร์ซ่า  ตลอดการสนทนาสอบถามเรื่องเพอร์มิตไปทะเลสาปปันกอง  และ หมู่บ้านนูรบร้าวาเล่ย์  พร้อมกันราคารถเช่าท่องเที่ยวตลอดการใช้ชีวิตในเมืองเลห์  (mountaincall@gmail.com) “แฮ่ะๆ หนูเบิร์ดน้องแว่นคนนี้น่ารักดีเนอะ”  5555 พี่จ๊ะเอ๋รู้ทันหนูเบิร์ดเสมอเลยนะเนี่ย เท่านั้นแหละป้าๆ สองคนก็สุมหัวกันนินทาน้องแว่น  เด็กในร้านอย่างมันปาก  ปล่อยหน้าที่เจรจาเรื่องราคากับชนิดรถเช่าเป็นของกูรูประจำทริปหนูปุ้มโดยปริยาย  ยอมรับว่าที่เลห์สำเนียงภาษาอังกฤษฟังง่าย แถมงานนี้มีพี่สายชลคอยช่วยเหลือหนูปุ้มอยู่ก็เลยไม่ต้องห่วงหนูปุ้มสักเท่าไหร่   อิอิ..........ฮ่ะ ฮ่ะ  คริ คริ .............  เสียงสองสาวหัวเราะพอใจน้องแว่น  อย่างพออกพอใจ “ทำไรกัน”  พี่สายชลส่งเสียงดังๆ หลังจากเงี่ยหูฟังน้องสาวตัวเองนินทาหนุ่มๆ ในระยะเผาขน “น้องแว่นคนนั้นนะคะ  เขาน่ารักมาก”   ได้ทีสบโอกาสเป็นจังหวะต่อราคาค่าเช่ารถพอดี  แถมต่อรองอย่างไรก็ไม่ประสบผลสำเร็จ  ท่านพี่สายชลสบโอกาสประจวบเหมาะจึงพูดเสียงดัง ไปว่า   “You you  ป้าๆ สองคนนั้นเขาสนใจยู   ลดราคาอีกหน่อยนะ  ” กรี๊ด!   สองสาวประสานเสียงดังๆ แถมอายหน้าแดงม้วนต้วนอยู่หน้าเคาเตอร์  ไม่รู้จะแก้เขินอย่างไรดี   เราก็เลยตัดสินใจรีบเดินจ้ำอ้าวออกจากร้านในราคาเท่าที่ร้านเสนอมาในตอนแรกแหละ โอ้ย! อับอายขายขี้หน้าประชาชีชาวเมืองเลห์อย่างแรงเลย.....   (ราคารถเช่า 19,500 รูปี ต่อการนำเที่ยวรอบเมืองเลห์ ปันกอง นูบร้าวาเล่ห์  ส่งกลับสนามบิน   ค่าเพอร์มิตปันกองและนูบร้าวาเล่ห์อีก  คนละ 400 รูปี) แก้ไขเมื่อ 10 ก.ค. 55 23:06:38 จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:06:17

ความคิดเห็นที่ 20 ค่ำมากแล้วพี่สายชลต้องเดินกลับไปเอาพาสปอร์ตที่บ้านพักพร้อมเจ้าหน้าที่ของร้านเพื่อนำมาทำเพอร์มิต   หนูปุ้ม หนูจ๊ะเอ๋ หนูเบิร์ดเดินไปสั่งอาหารที่ร้าน  Gasmo ร้านอาหารชื่อดังย่านเมนบาร์ซ่าเป็นเมนูอาหารค่ำที่แสนอร่อย ค่ำคืนแห่งวันวิสาขบูชา  ที่เมืองไทยหลายคนคงร่วมกันทำบุญในช่วงสัปดาห์พุทธชยันตี  ส่วนฉันค่ำคืนนี้เป็นที่ถือถาดพิซซ่าอุ่นๆ กับถุงอาหารกลับไปให้เพื่อนที่บ้านเกสเฮ้าท์    แสงจันทร์ที่สว่างแห่งค่ำคืนนี้ช่างเป็นค่ำคืนที่แสนพิเศษทำให้คิดถึงคนที่สว่างอยู่ในใจเสมอ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:07:26

ความคิดเห็นที่ 21 5  มิถุนายน 2555   วัด วังมากมายหาได้ในเมือง เลห์ เมื่อคืนที่ผ่านมาเหมือนอาการไข้หวัดจะรับประทานหนูจ๊ะเอ๋  ตัดสินใจขอยาลดน้ำมูกมากิน แค่ครึ่งเม็ดเช้านี้ทำเอาหนูจ๊ะเอ๋หมดสภาพ   ตี 5 เวลานัดของพวกเราจะไปร่วมกิจกรรมสวดมนต์เช้าที่วัดธิคเซย์  พี่ป้อมนอนซมเพราะอาการนอนไม่พอมาหลายคืนขอสละสิทธิ์การร่วมสวดมนต์   ที่วัดธิคเซย์สร้างด้วยรูปแบบของวัดธิเบต  บรรยากาศแสนสบาย แต่หนูจ๊ะเอ๋นั่งตาปรือๆ จากฤทธิ์ยาลดน้ำมูก  เช้านี้เราได้ชานมอุ่นๆ จากความมีน้ำใจของลามะที่วัดธิคเซย์  ช่างเป็นชานมที่เต็มไปด้วยความมีเมตตาจากมือผู้ให้สู่มือผู้รับจากแดนไกลพลัดถิ่นอย่างพวกเรา จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:09:32

ความคิดเห็นที่ 22 บรรยากาศ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:10:14

ความคิดเห็นที่ 23 เริ่มสวดมนต์ แก้ไขเมื่อ 10 ก.ค. 55 23:11:42 จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:11:30

ความคิดเห็นที่ 25 เริ่มสวดมนต์ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:12:46

ความคิดเห็นที่ 26 กิจกรรมการสวดมนต์ที่นี่ช่างยาวนาน  ระหว่างการสวดมนต์จะต้องมีการเติมชานมเรื่อยๆ ให้แก่พระและสามเณร จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:13:59

ความคิดเห็นที่ 27 บรรยากาศวัดธิคเซย์  ทำบุญค่าเข้าชมวัด 30 รูปี/คน แก้ไขเมื่อ 10 ก.ค. 55 23:15:44 จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:14:51

ความคิดเห็นที่ 28 เราแวะรับพี่ป้อมไปเที่ยวต่อวัดเฮมิส  ค่าเข้าชม 100 รูปี/คน วัดพุทธตันตระนิกายหมวกแดงซึ่งเป็นนิกายดั้งเดิมของศาสนาพุทธ สายทิเบต   วันนี้เป็นวันสิ่งแวดล้อมชาวบ้านต่างช่วยกันเขียนป้ายข้อความรณรงค์ด้านสิ่งแวดล้อม  และขนหินเข้าวัดเพื่อซ่อมแซมลานหน้าวัด   “เฮล่า เฮเล็ม เฮเล็ม เฮล่า”  เสียงชาวบ้านช่วยกันประสานเสียงเป็นทำนองเพลง  สร้างสติให้จิตใจจดจ่อกับกิจกรรมที่ทำ  บัดนี้นางฟ้าทั้ง 4 พร้อมกับพี่สายชลได้ช่วยชาวบ้านขนหินเพื่อซ่อมแซมลานหินหน้าวัด  ส่วนหนูจ๊ะเอ๋ทำหน้าที่ตากล้องบันทึกภาพและเรื่องราวแห่งความทรงจำที่ดีมาฝากเพื่อนๆ คะ   โดยส่วนตัวแล้วชอบวัดเฮมิสเพราะเราได้มีกิจกรรมดีๆ ทำร่วมกับชาวบ้านภาพรอยยิ้มแห่งความสุขมันเป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่  จำได้ว่าเมื่อครั้งที่ไปเนปาลฉันได้ไรท์บทสวดมนต์ธิเบตถวายหลวงพ่อที่วัดไป  คราวนี้ตั้งใจว่ามาถึงลาดักจะซื้อซีดีไปถวายท่านพร้อมกับธงมนตรา  สำหรับท่านใดที่สนใจอยากซื้อซีดีบทสวดมนต์ธิเบตก็หาซื้อได้ที่วัดเฮมิสในราคา 150 รูปี จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:17:08

ความคิดเห็นที่ 29 กิจกกรรมวันสิ่งแวดล้อม จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:18:54

ความคิดเห็นที่ 31 กิจกกรรมวันสิ่งแวดล้อม จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:22:35

ความคิดเห็นที่ 32 สตอคพาเลซ  Stok Palace แต่ก่อนเป็นพระราชวัง แต่ปัจจุบันเปิดเป็นพิพิธภัณฑ์เก็บสะสมของใช้เครื่องแต่งกายของกษัตริย์  จ่ายค่าเข้าชมคนละ 50 รูปี  ได้นั่งจิบชาจากดอกคาโมมาย  อาการหวัดเริ่มดีขึ้นทันตาเห็น จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:26:12

ความคิดเห็นที่ 33 พระราชวังเลห์ Leh Palace  จ่ายค่าเข้าชมคนละ 100 รูปี  ดีที่หนูจ๊ะเอ๋และหนูพิมไม่ขึ้นไป  ค่าเข้าชมแพงยิบแต่ไม่มีอะไรเลยนอกจากความเสื่อมโทรม  โชคดีที่มีมหาราชาและมหาราชินีมาให้ยลโฉม  งั้นโพสเฉพาะทางเข้าละกัน จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:27:35

ความคิดเห็นที่ 34 ชอบวัดที่เมืองเลห์มากเลยคะ  เข้าไปแล้วรู้สึกได้ถึงความร่มเย็น จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:29:00

ความคิดเห็นที่ 35 แม้แต่ตัวหนังสือที่อ่านไม่ออกก็มีมนต์สะกด จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:29:40

ความคิดเห็นที่ 36 ถ้าคนเราไม่เป็นเหมือนน้ำเต็มแก้ว  ก็คงเติมสัจจธรรมได้จากเมืองเลห์ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:30:38

ความคิดเห็นที่ 37 เพียงเปิดใจ........ เปิดประตูธรรมะ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:31:30

ความคิดเห็นที่ 38 พระราชวังเชย์ภายในมีรูปปั้นของพระศากยมุณี  ค่าเข้าชม คนละ 20 รูปี จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:32:58

ความคิดเห็นที่ 39 สารภาพตามตรงจริงๆ เืกือบจำชื่อไม่ได้  เพราะจำได้เพียงว่ามีเป็ดลอยน้ำอยู่หน้าวัดบรรยากาศที่สวยที่สุด จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:34:41

ความคิดเห็นที่ 40 เดินทางไปไหนๆ ในเลห์จะเจอแต่ภาพธงมนตราจนชินตา จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:35:41

ความคิดเห็นที่ 41 ปิดท้ายวันนี้ที่ สันติสตูปา  จ่ายค่าเข้าชมคนละ 20 รูปี   อากาศหนาวเป็นบ้าเดินได้ก็ไม่รอบเจดีย์  บรื้อ! หนาวจนปากดำ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:36:10

ความคิดเห็นที่ 42 ค่ำนี้เรามีเวลาไปเดินเล่นไม่นานมากเพราะต้องไปรับเพอร์มิตเพื่อเดินทางไปยังทะเลสาปปันกอง   ระหว่างรออยู่นั่นได้แอบช๊อบปิ้งพวกเครื่องประดับจากหินติดไม้ติดมือกันมานิดหน่อย  สงสารแต่หนูปุ้มผู้มีวาทะศิลป์ในการต่อรองราคาสินค้า  เพื่อนจองตัวไม่ให้ไปไหนต้องรอต่อราคาเครื่องประดับให้เพื่อนก่อน   ทั้งที่ใจหนูปุ้มอยากไปช๊อปเสื้อผ้าก็เลยรับประทานแห้วไปตามระเบียบ ค่ำนี้ฝากท้องไว้ที่ร้าน Gasmo อีกรอบโดยสั่งอาหารไปกินที่บ้านพักเนื่องจากสมาชิกบางส่วนเราเริ่มมีอาการไม่สบายเรื่อยๆ     แถมคืนนี้ตั้งใจว่าจะให้ทางร้านช่วยเอากุนเชียงที่พกพาจากเมืองไทยไปทอด   ไว้เป็นอาหารเช้ากับเที่ยงที่ปันกองด้วย   “โทษทีนะครับ  กุนเชียงนี่ทำจากเนื้ออะไร”  ไก่คะ   ทำจากไก่......  พวกเราโกหกอย่างหน้าตาเฉย  ภายในใจก็รู้สึกผิดขึ้นมาทันทีทันใด   “จะเกิดอะไรร้ายๆ กับพวกเราไหมเนี่ย”  ฉันนึก  เพราะส่วนมากฉันโกหกทีไรเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นทุกรอบเลย  เอาวะเป็นไงก็เป็นกัน   คืนนี้ระหว่างรออาหารสบโอกาสไปลั้นล้าแถวร้านข้างๆ  Gasmo อีกรอบ  แต่ก็ยังไม่ได้อะไรติดไม้ติดมือกลับมา  เนื่องจากเวลาน้อยเลือกอะไรก็ไม่ได้  ส่วนหนูปุ้มก็มัวแต่เดินตระเวนหาซื้อผ้าลายปักไปเรื่อยๆ ก็ยังไม่เจอแบบที่อยากได้  สรุปว่าค่ำนี้วิญญาณนักช๊อบในตัวไม่ได้โอกาสทำงาน  เก็บตัวเก็บแรงไว้ตะลุยวันต่อไป จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:37:51

ความคิดเห็นที่ 43 6  มิถุนายน 2555   ตะลุยทะเลสาปปันกอง เช้าวันใหม่สดใสกว่าเดิม  เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  อาการเมายาลดน้ำมูกหายไป  น้องพิมอาการดีขึ้นมากแล้ว  พี่ป้อมก็พอจะโอเค หนูเบิร์ด หนูปุ้มอันนั้นสวยบึกบึน  แต่เอ๊ะ! พี่สายชลเริ่มมีอาการท้องเสียอย่างเห็นได้ชัด   เอาละน่าทุกคนมาถึงขนาดนี้เราก็คงต้องลุยกันต่อ   หลายคนจินตนาการถึงทะเลสาปปันกอง  น้ำสีฟ้าสีไข่นกการะเวก  คงสวยงามน่าชม  รอนางฟ้าผู้เลอโฉมไปได้สัมผัสแอบอิงใกล้ๆ “นี่นะ เมื่อคืนก่อนนอนอธิฐานให้หิมะตกเยอะๆ ด้วยแหละ”   “อ้าว  อธิฐานเหมือนกันเลย”   และแล้วก็สมจริงดั่งคำอธิฐาน  ที่จุดชางลาพาร์ท  Chang La Pass ถนนเส้นที่สูง 5,300 เมตร  เราแวะที่จุดชางลาพาร์ทเพื่อถ่ายรูปและแล้วหิมะก็โปรยปรายเป็นสายฝนลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา   5 นางฟ้าตื่นเต้นจนตัวลอยโชคดีที่ทำน้ำหนักไว้เยอะเหมือนกันจึงไม่สามารถโบยบินขึ้นฟ้าไปอย่างผีเสื้อได้   “เย้ เย้”  เสียง 5 นางฟ้าถ่ายรูปอย่างสนุกสนาน  ปั้นตุ๊กตาหิมะด้วยดีกว่า........  ถ่ายรูปจนหนำใจแล้ว   “ต๋าย”  พี่สายชลเราหายไปไหนเนี่ย   สงสัยจะหายไปเข้าห้องน้ำงั้นพวกเราตามไปปฎิบัติการภารกิจบนที่สูงบ้างดีกว่า “บรื้อ  เย็นก้นเป็นบ้าเลย” จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:39:50

ความคิดเห็นที่ 44 ทะเลสาปปันกอง 5 ชั่วโมงเต็มๆ  ก้นระบมกันทั่วหน้า  แห๋มชักอยากเห็นหน้าทะเลสาปสีไข่นกกระเวกซะแล้ว   “มันจะสีฟ้าขนาดไหนนะ  มันจะเค็มไหมนะ”  ฉันคิดเล่นๆ แต่อยากเอาน้ำในทะเลสาปมาชิมดูจริงๆ เพราะได้ข่าวว่านี่คือทะเลสาปน้ำเค็มบนภูเขา “บรื้อ”   อะไรมันจะหนาวขนาดนี้ ........... ไหนละ สีไข่นกกระเวก   ไหนละ ไหนละ............ และแล้วความซวยก็มาเยือนเพื่อเป็นรางวัลตอบแทนคนโกหกอย่างเรา  สีฟ้าทั้งผืนฟ้ากลายเป็นสีเทาฝนห่าใหญ่กำลังจะมา  นกกระเวกทั้งฝูงบินหนีคนขี้โกหกอย่างพวกเราไปโดยไม่หันมาแม้แต่เหลียวแล ฉันจ้ำอ้าวถ่ายรูปโดยไม่ใช้แม้แต่สมองคิด  น้ำทะเลที่อยากชิมก็ไม่คิดจะชิม .........  ไป ไป ไปกินอาหารในซุ้มกันดีกว่าหนาวเป็นบ้าเลย  ปากดำหมดแล้ว จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:43:11

ความคิดเห็นที่ 45 ถึงวินาทีนี้ไม่มีอะไรดีไปกว่าอาหารเมนูพิเศษที่วางอยู่ตรงหน้า  นั่นคือ  “กุนเชียงทอด” “หนูเบิร์ดว่าเพราะพวกเราโกหก  ฟ้าดินเลยลงโทษ”  เอ่อเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งเลย   แบบนี้เราก็ไม่ควรโกหกอีกนะ   เปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส  นานๆ ทีจะมีนักท่องเที่ยวไม่กี่กลุ่มได้เห็นหิมะตกที่ทะเลสาปปันกองหรอกนะ  เราไปเล่นหิมะกัน   หิมะกำลังตกแล้ว   ........  ไม่กี่อึดใจเราก็กลับมาเริงร่าท่ามกลางหิมะตก   ระหว่างเส้นทางมีน้ำแข็งหลอดด้วยแหละ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:44:11

ความคิดเห็นที่ 46 เป็นอันว่า นั่งรถไป 5 ชั่วโมง กลับอีก 5 ชั่วโมง   ถึงตัวเมืองเลห์ก็มืดค่ำสนุกก็ตรงที่ได้ชมวิวข้างทางสวยๆ นี่แหละจ้า จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:45:37

ความคิดเห็นที่ 47 เห็นจะร่าเริงเป็นพิเศษก็ที่สาวฮ๊อตกลับมาสดใสซาบซ่าได้เหมือนเดิมแล้ว   ยังไม่พอนะคะ  สำหรับความฮ๊อตของสาวฮ๊อตของเราค่ำนี้ร้านรวงปิดหมดแล้ว  แต่ยังเหลือร้านขายผ้าบางร้านซึ่งเป็นร้านที่ฉันได้เล็งไว้พอดี    ได้โอกาสย่างกรายเข้าไปร้านอีกรอบ “ปิ๊ง ปิ๊ง”  เสียงสายตาประสานกันเสียงดัง  เอาละคร้าบเสน่ห์สาวฮ๊อตเราทำงานอีกแล้ว    เมื่อวานต่อราคาผ้าคลุมไหล่เหลือ 1,000 รูปี   เจ้าของร้านเกือบปาเกือกเข้าหัวแบบประมาณว่า  “อี่นี่  มาต่อราคาฉันแบบนี้ฆ่าซะดีเลยไหม” เจอมนต์เสน่ห์สาวฮ๊อตเข้าไปหน่อย  ผ้าคลุมไหล่ 1,000 รูปี ลดเหลือ 800 รูปี (เป็นผ้าคลุมไหล่ทำจากขนแพสมีน่าผสมไหมผืนบางแต่อบอุ่นได้ใจ)   แถมยังมีคำหวานบอกสาวฮ๊อตอีกว่า   ถ้าคืนนี้ไปดินเนอร์กับเจ้าหนุ่มคนชายผ้า   รับรองสาวฮ๊อตไม่เสียเงินจ่ายค่าผ้าคลุมไหล่แม้แต่สตางค์แดงเดียวซะแล้ว   โฮ๊วะๆ  ถ้าไม่เชื่อเดี๋ยวเลี้ยงน้ำมะม่วงรสเลิศทั้งเดอะแก๊งค์นี่เลย .........  พี่สายชล และนางฟ้านั่งดูดน้ำมะม่วงจ๊วบ จ๊วบ  มีแต่สาวฮ๊อตคนเดียวที่ไม่กล้ากระเดือกน้ำมะม่วงมหาเสน่ห์  ด้วยกลัวเสียทีพลาดท่ากลายเป็นเฒ่าแก่ร้านขายผ้าอยู่แถวนี้ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:47:18

ความคิดเห็นที่ 48 ค่ำนี้เราได้นั่งกินอาหารที่ร้าน Gasmo กันอีกแล้ว   แต่ที่เห็นจะแปลกกว่าทุกวันก็ตรงที่มีหนูพิมสาวฮ๊อตประจำทริปได้ปรากฎกายเป็นค่ำคืนแรกหลังจากนอนซึมอยู่หลายคืนแล้ว   คืนนี้ที่ Gasmo ดูหนุ่มจะระริกระรี้เป็นพิเศษ  ปล่อยมุขหวานๆ มาอ้อดอ้อนสาวฮ๊อตจนออกอาการได้ชัดเจน   “หนูเบิร์ด  เห็นอาการหนุ่มมองสาวฮ๊อตปล่าว”   “เห็นนะพี่  ดูออกจะกระดี๊กระด๊ากออกนอกหน้าเลย” “ถึงเราจะเป็นศัตรูหัวใจกันก็เถอะ   อย่าให้น้องแว่นเห็นสาวฮ๊อตเป็นอันขาดนะ” “เฮ่อๆ ช้าไปแล้วพี่........ ตะกี้ตอนเดินกับสาวฮ๊อตหนูเบิร์ดเจอน้องแว่นเข้าจังๆ เลย”   OH  my god! “กรี๊ด!”  เสียใจที่ปล่อยอ้อยเข้าปากช้าง  และยังมาเจอน้อง ไก่ น้องลีที่ร้าน Gasmo เรียกหนูจ๊ะเอ๋ว่า  มะม๊ะ...... เรางี้รับไม่ได้เลย จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:48:13

ความคิดเห็นที่ 49 หลังอาหารค่ำ  หนูปุ้มกับสมาชิกพากันเดินหาซื้อผ้าคลุมไหล่  แต่จนแล้วจนรอดร้านรวงปิดหมดแล้ว  ตั้งแต่ก่อนกินข้าว สุดท้ายหนูปุ้มเดินคอตกกลับบ้านพัก  พร้อมกับเพื่อนๆ เดินขาลากดังแคร๊กๆ หมดแรง หมดสภาพไปตามกัน จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:48:42

ความคิดเห็นที่ 50 7 มิถุนายน 2555   เมืองเล็กๆ ที่ผลิบาน ตื่นเช้ามาด้วยความเหนื่อยอีกแล้ว  เหนื่อยจนไม่รู้ว่าฝนตกตอนไหนแต่แน่นอนละกางเกงที่ตากไว้ด้านนอกระเบียงเปียกจนหมดสภาพ  พี่สายชลหนุ่มหล่อคนเดียวในทริปก็ดูสภาพยังไม่ปกติท้องเสียตลอดเส้นทาง  พี่ชายเราก็ดูจะอิดโรยไปถนัดตา  เช้านี้เราแยกกระเป๋าเล็กเก็บเสื้อผ้าเท่าที่จำเป็นเพื่อจะไปนอนค้างคืนที่  หุบเขานูบร้าวาเล่ย ซึ่งได้สมญานามว่า  “หุบเขาแห่งดอกไม้” ไปดูดอกไม้  ถ่ายรูปกับดอกไม้  และก็ทำหน้าสวยๆ เหมือนดอกไม้  เสียงในใจบ่นพรึมพรำ  เอาน่าอีกไม่กี่อึดใจเดียวก็ได้เห็นเมืองแห่งดอกไม้แล้ว  แถมพ่วงท้ายกิจกรรมขี่อูฐสองหนอกครั้งแรกในชีวิต   “อูฐจะพาหนูจ๊ะเอ๋ดิ่งปากเหวอีกไหมน้า?”   ภาพเจ้ามอนทาน่าพาอัศวินม้าข้าวเกือบดิ่งหน้าผาที่พาฮาลแกรมผุดขึ้นมาทันที จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:49:21

ความคิดเห็นที่ 51 “เดี๋ยวคอยดูนะ  พี่จะนำครัวไทยสู่ครัวโลกให้ได้ในคืนนี้”  พี่ป้อมบอกพวกเราว่าจะทำผัดผักกับไข่น้ำให้กิน  หลังจากเราห่างหายจากอาหารไทยไปนาน  ที่สำคัญตอนนี้ปากแทบกลืนอาหารฝรั่งที่ร้าน Gasmo ไม่ลงแล้ว  อาหารอินเดียไม่ต้องพูดถึง  ฉันกินไม่ได้ตั้งแต่วันแรก  พี่ป้อมคือความหวังสุดท้ายของค่ำคืนนี้   นี่ไงอาหารที่พวกเราเอามาจากเมืองไทยทั้งหมด จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:50:25

ความคิดเห็นที่ 52 แต่ที่แน่ๆ   ฉันไม่อยากกินอาหารอินเดียอีกแล้ว....... แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 55 00:15:03 แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 55 00:14:24 จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:50:59

ความคิดเห็นที่ 53 คนขับรถคนใหม่มารับเราที่บ้านเกสเฮ้าท์  ซึ่งก็เปลี่ยนหน้ามาทุกวันจนฉันไม่เคยจำได้เลยว่าคนขับรถชื่ออะไรบ้าง “ผมชื่อซันนี่ครับ  ยินดีที่รู้จัก”  เป็นครั้งแรกที่ฉันจำชื่อคนขับรถได้ “หนูเบิร์ด  หนูเบิร์ด คนนี้เป๊กพี่เลยแหละ  หน้าเหมือนพระเอกซุปเปอร์แมนภาคแรกเลย”   “แบบนี้น้องแว่นก็ยกให้เบิร์ดใช่เปล่าพี่” จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:53:21

ความคิดเห็นที่ 54 น้องแว่นเหรอ...... จะให้หนูเบิร์ดไหมนะ 5555 แก้ไขเมื่อ 10 ก.ค. 55 23:56:04 จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:55:22

ความคิดเห็นที่ 55 หลังจากกระดี้กระด๊ากอยู่พักใหญ่  เราได้รับข่าวร้ายว่าเมื่อคืนนี้ถนนเส้นที่เดินทางไปหุบเขานูรบร้าหิมะตกหนามากเส้นทางขาด  เช้านี้ทหารกำลังเคลียร์เส้นทางกัน  เราน่าจะเดินทางออกจากตัวเมืองเลห์ประมาณสัก 10 โมงเช้า   ว่าแล้วเช้านี้เราก็มีโปรแกรมไปวัดธิคเซย์อีกครั้ง เพื่อพาพี่ป้อมไปเที่ยววัดแถมยังเป็นการเก็บตกที่ครั้งก่อนมาแล้วไม่ได้ไปไหว้พระศรีอริยะเมตตรัย   ด้านหน้าวัดสักหน่อย จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:57:25

ความคิดเห็นที่ 56 ก้อนหินทุกก้อนก็ยังมีมนตรา จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:58:24

ความคิดเห็นที่ 57 มีมุมสะท้อนของความจริง จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:58:53

ความคิดเห็นที่ 58 มีมุมมืด มุมสว่าง จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 55 23:59:26

ความคิดเห็นที่ 59 ที่นี่ไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปคู่กับองค์พระแต่ยินดีให้ถ่ายภาพพระศรีอริยะเมตตรัยได้ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:00:06

ความคิดเห็นที่ 60 10 โมงเช้า  เริ่มเดินทางสู่หุบเขานูบร้าแล้ว  เราต้องผ่านคาลดุงลาพาส  Khardung La Pass  ถนนเส้นที่สูงที่สุดในโลกที่รถวิ่งผ่านได้  ดูทุกคนออกจะตื่นเต้นไม่น้อย  กับระดับความสูงราว 5,600 เมตรจากระดับน้ำทะเล เราเองก็หวังว่าออกซิเจนกระป๋องที่ซื้อมาคงไม่ต้องใช้งานกันที่นี่ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:00:47

ความคิดเห็นที่ 61 เรามาถึงที่นี่พร้อมๆ กับหิมะโปรยปราย  วันนี้ดูพวกเราออกจะเริ่มชินชากับหิมะตกซะแล้ว  ที่สำคัญจุดคาลดุงลาพาสมีหิมะหนาเต็มพื้นไปหมด  เห็นได้ชัดว่าเมื่อคืนหิมะคงตกหนัก   ภาพทหารที่นี่เปลี่ยนจากถือปืนมาเป็นถือพลั่วเพื่อโกยหิมะออกจากถนน  รถทหารเปลี่ยนเป็นรถไถเกรดหิมะ   เป็นที่รู้กันมาถึงจุดที่สูงที่สุดแบบนี้เราต้องแวะมาทำสถิติบนที่สูงกันสักหน่อย “ปวดฉี่”  ห้องน้ำมีบริการแยกเป็นชายหญิง  อยู่บริเวณด้านหลังร้านอาหาร  การเดินทางไปห้องน้ำแสนลำบาก  ก้าวขาเดินแต่ละที  เท้าก็เข้าไปจมอยู่ในกองหิมะ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:01:30

ความคิดเห็นที่ 62 “อ้าว! แล้วจะให้ผู้หญิงเข้าห้องน้ำอย่างไรละเนี่ย?”  หิมะปิดประตูทางเข้าหมดซะแล้ว “จ๊ะเอ๋ก็มาเข้าห้องน้ำชายสิ  แต่พื้นมันน้ำนองหน่อยนะ  ถอดกางเกงแล้วยืนฉี่เอา”  พี่สายชลแนะนำ “อ้าวๆ พี่หนูเป็นผู้หญิงนะจะทำแบบนั้นได้ไง”  และแล้วผ้าถุงมหัศจรรย์ก็ได้ทำงานอีกคราวหนึ่ง  ท่ามกลางกองหิมะหนาตึก  อุ้ย! เย็นก้นจัง จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:02:22

ความคิดเห็นที่ 63 จาก Khardung La Pass   ดูเหมือนพวกเราจะไม่มีอาการแพ้ความสูงกันสักเท่าไหร่  มีเพียงปวดหัวตุ๊บ ตุ๊บ แต่ที่หนักสุดเห็นจะเป็นพี่สายชลองค์รักษ์นางฟ้าทั้งหลายที่เกิดอาการท้องเสียตลอด  เรียกว่าทำลายสถิติกันทุกระดับความสูงของโลกเลยก็ว่าได้    พวกเราสนุกสนานกับการถ่ายรูป  ปั้นตุ๊กตาหิมะกันยกใหญ่  แถมยังมีล้มตัวลงนอนให้ตัวเปียกหิมะเล่น  ......  ไม่เว้นแม้แต่ตาซันนี่คนขับรถของพวกเราออกกระดี้กระด๊ากมาก  ที่ได้ดูแลสาวๆ  ยิ่งถามย้ำหนักหนาว่าพี่สายชลเป็นแฟนหนุ่มของเหล่านางฟ้ารึเปล่า  พอได้คำตอบที่พอใจ  ก็หน้าบานเป็นกระดงติดปีก  ดูแลอารักขา 5 นางฟ้าอย่างสุดฤทธิ์  แถมยังแกล้งเอาหิมะมาทุ่มใส่พวกเราแรงๆ   เด็ดสุดตาซันนี้ได้เจอมุขเด็ดของสาวฮ๊อต.......... 1 ดอก  ทำเอาหนูจ๊ะเอ๋และ บรรดาเหล่านางฟ้ากลิ้งล้มชักดิ้น ชักงอท่ามกลางกองหิมะ  นี่แหละน้าเขาเรียกเปิ่นจนได้ดีของสาวฮ๊อต  ก็จะอะไรอีกละสาวฮ๊อตเธอดันเรียกชื่อตาซั่นนี่ผิดเป็น “ฮั่นนี่............”  เท่านั้นแหละ  แม่เจ้าตาซันนี่ถึงกับเขิลลลลลลล  ถอนหัวใจจากสาวฮ๊อตไม่ขึ้นเลยทีเดีย งานเข้า งาน จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:03:38

ความคิดเห็นที่ 64 ภูมิประเทศที่สวยงามระหว่างทาง จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:04:47

ความคิดเห็นที่ 65 ต้นเดือนมิถุนายนหิมะยังหนาได้ใจ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:05:41

ความคิดเห็นที่ 66 มองไปไหนก็หิมะ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:06:36

ความคิดเห็นที่ 67 มาถึงจุดเช็คพอย์แล้ว จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:07:28

ความคิดเห็นที่ 68 มีน้องจามรีสีดำๆ ด้วย จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:08:00

ความคิดเห็นที่ 69 ผ่านหิมะกันไปก็เข้าสุดภูมิประเทศที่แตกต่าง  ภูเขาดินแห้งแล้ง  กอหญ้าสีน้ำตาลแดง  เหมือนเราหลุดไปอีกโลกหนึ่งทำนองนั้นไม่มีผิด  ใช่แล้วเรากำลังมุ่งหน้าสู่หมู่บ้านดิสกิตอันเป็นที่ตั้งของวัดดิสกิตที่มีพระอริยะเมตรตรัยองค์โตเด่นเป็นสง่าอยู่ที่นั่น  เราแวะขึ้นไปถ่ายรูปได้ไม่นาน  อากาศข้างบนหนาวมากจมมือชา  รีบถ่ายรูปก่อนจะดิ่งตัวเข้าไปซุกอยู่ในรถอีกตามเคย  ด้วยสภาพร่างกายที่เมื่อยล้า   เริ่มไม่ไหวซะแล้ว   แต่สมาชิกบางส่วนต้องการจะเดินทางเที่ยวที่วัดดิสกิตต่อ   ดังนั้นเราเลยได้ถ่อสังขารอันอ่อนล้าเข้าไปในวัด  โดยมีหนูพิมนั่งรออยู่ด้านล่างไม่ยอมขึ้นไป  ด้วยเหตุว่าเบื่อเที่ยววัดแล้วจ้า จ่ายค่าเยี่ยมชมวัดดิสกิตคนละ  30 รูปี ก่อนอื่นต้องแวะสักการะพระศรีอริยเมตตรัยก่อน จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:10:04

ความคิดเห็นที่ 70 ทางขึ้นวัดดิสกิต จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:11:03

ความคิดเห็นที่ 71 ต้องขอชื่นชมคนที่นี่กันมาก  โดยเฉพาะเรื่องการรักษาสิ่งแวดล้อมดูถังขยะตรงทางเดินขึ้นวัดแล้วอดขำไม่ได้  จะไม่ขำได้อย่างไร  ถังขยะอยู่สูงซะจนปีนจนเหนื่อยกว่าจะได้ทิ้งขยะ   แห๋มอยากรู้เหมือนกันว่าจะมีใครเอาขยะมาทิ้งบ้างไหมเนี่ย.......  แล้วภาพที่เห็น  ก็ทำให้ฉันได้รู้ว่า  เมืองศิวิไลท์ที่ฉันจากมามันไม่ได้ศิวิไลท์เลิศเลอไปกว่าเมืองเล็กๆ ที่เติบโตและผลิบานอย่างสวยงามเช่นนี้ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:12:09

ความคิดเห็นที่ 72 เราเดินทางต่อไปเพื่อหาที่พัก  ครั้งแรกเข้าใจว่าคนขับจะพาเราไปพักในตัวเมืองดิสกิต    จนแล้วจนรอดรถก็วิ่งผ่านตัวเมืองไปอย่างช้าๆ เหมือนจงใจให้เราชมวิวสองข้างทางไปเรื่อย   10 กิโลเมตร ถึงหมู่บ้านฮุนเดอร์พอดิบพอดี   เข้าพักที่ Jamshed Guest house ห้องพิเศษเสริม extra bed  ที่มีเตียงเสริมจริงๆ  ไม่ได้เป็นแค่ฟูก  จนสมาชิกล้วนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าน่าจะให้โรงแรมที่อื่นมาดูงานที่นี่บ้างจัง  สนนราคาห้อง เสริมเตียงจำนวน 2 ห้องคิดเหมารวมเป็น 1,200 รูปี   ด้านนอกมีแบบนอนในเต็นท์ด้วย  แต่ให้ตายเถอะหนาวแบบนี้จะไม่แข็งตายก่อนเหรอ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:13:02

ความคิดเห็นที่ 73 และแล้วฝีมือครัวไทยสู่ครัวโลกก็ได้ปรากฎขจรไกลอีกหน   หนนี้ดูเหมือนจะสร้างความภาคภูมิใจให้แก่ประเทศไทยเป็นอย่างมาก  ด้วยแม่ครัวฝีมือเยี่ยมประจำทริป  พี่ป้อมนั่นเอง  เมนูไข่น้ำ ผัดผัก พ่วงท้ายด้วยทูน่าแกงเขียวหวานแบบสำเร็จรูป   ทำให้พวกเราลืมอาหารอินเดียไปหมด  กะว่ามื้อต่อๆ ไปเราจะไม่กินอาหารอินเดียเป็นอันขาด  ยังมีเมนูอาหารอีกเยอะที่เตรียมมา  ผงทำลาบ   เครื่องแกงเผ็ด  แกงเขียวหวาน  ฯลฯ   “เอาผงทำลาบ  มาทำไมเนี่ย”   “อ้าว  ก็กินทั้งเนื้อแพะ เนื้อจามรีแล้ว  นี่กะว่าเดี๋ยวอีกหน่อยจะเอาเนื้อจามรีมาทำลาบสักหน่อยจ้า”   ค่ำคืนนี้หลายคนเริ่มอาการดีขึ้นหลังจากได้รับอาหารไทยเข้าไปในกระแสเลือด  ท้องไส้ที่ปั่นป่วนก็หายเป็นปกติ  ค่ำคืนนี้ดูจะเป็นค่ำคืนที่สนุกสนานมาก   เรามีการบันทึกเทปรายการวิทยุเรื่องเล่าประสบการณ์การท่องเที่ยวที่ประเทศอินเดียไปฝากเพื่อนที่เมืองไทยกันด้วยอีกด้วย จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:13:45

ความคิดเห็นที่ 74 ค่ำนี้เจอไข่น้ำฝีมือพี่ป้อม ถึงกับหลงรักเมนูนี้เลย จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:16:08

ความคิดเห็นที่ 75 ตามด้วยผัดผัก... สังเกตไม่ชัดเลยเพราะมือสั่นแล้วขอตัวไปกินก่อนเด้อ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:16:58

ความคิดเห็นที่ 76 “ทานอาหารด้วยกันไหมคะ” “เชิญเลยครับ  ว่าแต่นี่อะไรครับ.........”   “ไก่หยอง คะ” อ๊ะ อ๊ะ............. พวกเราโกหกอีกแล้ว  ชะรอยหวั่นๆ ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกแล้วนะ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:17:34

ความคิดเห็นที่ 77 ถึงแล้วฮุนเดอร์  วันเดอร์แลนด์ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:18:32

ความคิดเห็นที่ 78 จากที่พักไม่นานเราได้ลงขี่อูฐสองหนอกด้วยสนนราคาตัวละ  300  รูปี/ระยะเวลา 30 นาที  อูฐที่นี่ดูเหมือนอูฐแพ้อากาศขนหลุดรุ่งริ่ง   ยิ่งเวลาเคี้ยวเอื้องก็จะเห็นฟันสีขาวผสมสีน้ำตาลปานประหนึ่งอูฐเหล่านี้กำลังเคี้ยวหมากดูน่ารักดี   เวลาที่อูฐเดินก็เดินช้าๆ ทำให้เหมือนเราเป็นนางเอกนิทานอาหรับเข้าไปทุกที จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:19:15

ความคิดเห็นที่ 79 โดยส่วนตัวแล้วชื่นชอบการขี่อูฐที่ฮุนเดอร์มากเลย  เดินเล่นชิลล์ฉันละโปรดปรานเป็นพิเศษ   ถ้าไม่เร่งรีบที่จะต้องไปหมู่บ้านปานามิกต่อละก็จะขอขี่อูฐสักชั่วโมงน่าจะดี จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:20:01

ความคิดเห็นที่ 80 เดินทางกันต่อด้วยจุดมุ่งหมายจะไปให้ถึงบ่อน้ำร้อนที่หมู่บ้านปานามิก  ระหว่างทางไปหมู่บ้านปานามิกเราจะได้เจอสายน้ำสีฟ้าน้ำสวยๆ สลับกับภูเขาสูงเรื่อยๆ  ช่างเป็นภาพที่งดงาม จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:20:52

ความคิดเห็นที่ 81 ไปถึงบ่อน้ำพุร้อนก็ดูเราจะไม่ตื่นเต้นอะไรมากมายที่นี่  มีแค่วิวดูเวิ้งว้างว่างเปล่า  หากแปลงร่างเป็นบัคไลท์เยียร์คงแปลงร่างสู่ท้องฟ้าอันไกลโพ้นโน่น............. จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:21:47

ความคิดเห็นที่ 82 “ไปเที่ยววัดไหมครับ”   โอ้ว.......  โน โน  จะวัดไหนๆ ก็ไม่เอาอีกแล้ว  เราไม่อยากขึ้นสวรรค์ทั้งๆ ที่ยังไม่แก่  ขอเที่ยวธรรมชาติดีกว่าไหนละดอกไม้ที่อยากเห็น   แทบหาไม่เจอเลยอาจเป็นไปได้ว่าช่วงเวลาที่เรามาเป็นช่วงเริ่มเปลี่ยนเข้าสู่ฤดูร้อนของที่นี่  ซึ่งหมายความว่าดอกไม้ยังไม่ได้แย้มยิ้มให้กับคนแปลกหน้าอย่างเรา งั้นก็เป้าหมายต่อไปของพวกเราคือการช๊อปปิ้งที่เมืองเลห์ละกัน.......... เย้ส! ระหว่างเดินทางกลับเราตกลงกันว่าเพื่อประหยัดเวลา  และต้องการช๊อปปิ้งเป็นการส่งท้ายเพราะของฝากมากมายยังไม่ได้ซื้อ   เราจะกินเสบียงที่เตรียมมาด้วยพวกขนมนมเนยทั้งหลาย  ที่สำคัญเราจะไม่แวะถ่ายรูปที่จุด Khardung La Pass  อีก  รถขับไปเรื่อยๆ เข้าสู่เขตภูเขาหิมะ เราก็ออกอาการดี๊ด้าอีกรอบ  หิมะเริ่มโปรยปรายมาเป็นสายอีกแล้ว  ถึงตอนนี้หิมะตกก็รู้สึกเฉยๆ ซะแล้ว   นานเข้าก็ยังไม่ยอมหยุด   เหลืออีกประมาณ 500 เมตร เราจะถึงจุด Khardung La Pass   และแล้ว  ซันนี่จอดรถให้เราถ่ายรูปอีก  เราก็จัดซะสนุกกันใหญ่   คราวนี้ปั้นตุ๊กตาหิมะอีกรอบ  เอาเชอรี่มาทำเป็นจมูกสีแดงแปร๊ด!  หนำซ้ำผ่าแตงโมมากินแกล้มหิมะเฉย    ผ่านไปนานสองนานจนไม่รู้จะทำอะไร   ก็ได้คำตอบจากซันนี่ว่า   เรากำลังรอให้รถบรรทุกทหารขนาดใหญ่วิ่งผ่านจุดนี้ไปก่อนถึงจะเดินทางต่อไปได้ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:22:46

ความคิดเห็นที่ 83 ไม่นานเท่าไหร่รถบรรทุกสิบล้อของทหารหลายคันวิ่งผ่านพวกเราไป   เห็นคันสุดท้ายไม่ยอมเคลื่อนไปไหนมาไหน   เราก็ชะเง้อรอแล้วรอเล่า  สุดท้ายหิมะก็ตกหนักขึ้นเรื่อยๆ  รถติดยาวเป็นหลายกิโล  ซันนี่กับคนขับรถอื่นๆ  เดินไปดูเผื่อว่าจะช่วยอะไรได้บ้าง “ผมมีข่าวร้ายมาแจ้งให้คุณทราบ”   วินาทีนั้นก็สงสัยว่า  อะไรที่ง่ายมันคงไม่ง่ายอีกต่อไป “หิมะพังลงมาปิดถนน  รถทหารคันสุดท้ายผ่านไม่ได้  ซึ่งตอนนี้ทหารกำลังโกยหิมะออก” เอาไงดี  ซันนี่ให้คำแนะนำว่าให้พวกเรารอในรถซึ่งก็ไม่แน่ใจว่าเมื่อไหร่รถจะเคลื่อนได้  อาจเป็นคืนนี้หรือพรุ่งนี้เช้า........ เฮ้ย! พรุ่งนี้เราต้องบินกลับเดลีกันแล้ว   ถ้าพลาดไฟล์กลับเดลีหมายถึงเราต้องติดแหง๋ก  กลายเป็นประชากรอินเดีย  สาวฮ๊อตอาจต้องแต่งงานกับหนุ่มคนใดคนหนึ่ง  ระหว่าง ตาซันนี่  รึไม่ก็ตาลักกี้ รึไม่ก็เจ้าพ่อค้าขายผ้า   หนูจ๊ะเอ๋กับหนูเบิร์ดต้องทำงานหาเงินงกๆ มาสู่ขอน้องแว่นซึ่งอีกนั่นแหละ  อาจต้องรับประทานแห้วทั้งสองคน..........เบ้ย!  แบบนี้ไม่ดีแน่   “ พรุ่งนี้เราต้องบินกลับแล้ว   ให้รถจากบริษัทคุณมารับเราได้ไหม  เรายินดีจ่ายเพิ่ม” ไม่นานเท่าไหร่หลังจากซันนี่ได้โทรไปที่บริษัท   ทางบริษัทยินดีนำรถคันอื่นมารับพวกเราซึ่งจะมารับพวกเราที่จุด Khardung La Pass  นั่นหมายถึงเราต้องเดินเท้า ระยะทาง 500 เมตร  ผ่าหิมะซึ่งตอนนี้จากหิมะธรรมดามันกลายเป็นลูกเห็บขนาดเล็กๆ ไปซะแล้ว   500 เมตร ถนนธรรมดาคงไม่เท่าไหร่แต่นี่คือ  ถนนเส้นที่สูงสุดในโลกมีความสูงจากระดับน้ำทะเล 5,600 เมตร หิมะกำลังตก แถมเวลาปาเข้าไป 6 โมงเย็นแล้วแต่ยังดีที่พระอาทิตย์ที่นี่ยังส่องแสงสว่างโล่  ที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใดพวกเราไม่คุ้ยเคยกับสภาวะออกซิเจนเบาบาง  แต่เมื่อต้องเลือกเราก็เลือกที่จะหาหนทางดิ้นรนกลับเมืองไทยให้ได้  เราจึงตัดสินใจเดิน   ก่อนออกเดินเท้า  คุณทหารหลายนายได้มาคุยกับพวกเราเรื่องความปลอดภัยและการปฏิบัติตัวในขณะเดิน  เหมือนปานประหนึ่งว่าพวกเรากำลังจะออกรบ  ย้ำหนักหนาว่าให้พวกเราทิ้งสัมภาระที่ไม่จำเป็นทั้งหมด   รวมทั้งสัมภาระที่มีอยู่  ทางทหารยินดีนำสัมภาระส่งกลับที่ตัวเมืองในวันพรุ่งนี้    เพื่อป้องกันความอ่อนล้าจากการแบกสัมภาระระหว่างเดิน  เราขอขนกระเป๋าเสื้อผ้าไปด้วยเพราะแต่ละคนมีของใช้สำคัญในนั้น  ซึ่งกระเป๋าแต่ละคนก็แค่ใบเล็กๆ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:24:00

ความคิดเห็นที่ 84 หนูปุ้มและหนูจ๊ะเอ๋ล้วงเอาเสื้อกันฝนตัวบางออกมาใส่เพื่อป้องกันหิมะและลมหนาว   ไม่น่าเชื่อเสื้อกันฝนตัวบางๆ จะทำให้ร่างกายเราอบอุ่นได้มากขึ้น  หนูพิมสาวฮ๊อตเอาผ้าห่มมาคลุมตัวไว้  พี่ป้อมเอาร่มมากางกันหิมะ   หนูเบิร์ดกลายร่างเป็นนางพญาผมขาวไปซะแล้ว  ตาซันนี่กุลีกุจอเอากระเป๋าเป้หนูพิมพร้อมด้วยกระเป๋าคนอื่นๆ เท่าที่จะทำได้มาถือไว้  คนอะไรหน้าตาดีแถมยังนิสัยสุภาพบุรุษที่สุดในโลกอีกต่างหาก     ตั้งแต่เริ่มเดินจนถึงจุด Khardung La Pass    ทหารและตาซั่นนี่ก็ได้ดูแลนางฟ้าทั้ง 5 & พี่สายชลอย่างดิบดี  เหมือนบุคคลสำคัญของโลก เมื่อขาต้องพาตัวให้รอด..... จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:24:53

ความคิดเห็นที่ 85 เย้ส!   ถึงจุด Khardung La Pass    แล้ว  ดูหน้าตาแต่ละคนยังพอไหวอยู่ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:25:36

ความคิดเห็นที่ 86 นึกว่าจะได้ฝังศพตรงนี้ซะแล้วแถมมีธงมนตราคลุมหน้าซะด้วย จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:26:47

ความคิดเห็นที่ 87 แต่เอ๊ะ!  คงไม่ใช่แล้วแหละ  หนูพิมสาวฮ๊อตหน้าตาออกอาการไม่ไหว  เหนื่อยหอบ  แต่เห็นจะมากที่สุดคือ  อาการเท้าชา หิมะกัดเท้าเพราะรองเท้าหนูพิมเป็นรองเท้าแฟชั่นไม่เหมาะต่อการเดิน trekking   เราเข้าไปนั่งพักที่ร้านอาหารบนจุด Khardung La Pass   หรือ K top  ภายในร้านอาหารทหารเต็มไปหมด  แทบไม่มีนักท่องเที่ยวเลย  พื้นในร้านเปียกแฉะน้ำนองเหมือนผ่านการเล่นสงกรานต์มาแห๋มะๆ   จะเดินไปไหนมาไหนในร้านก็แทบจะลื่นล้ม  อากาศในร้านก็ยังหนาวเข้าไส้  บรื้อ ตาซันนี่กุลีกุจอให้สาวฮ๊อตนั่งลงบนเก้าอี้  แล้วจัดการถอดรองเท้าและถุงเท้าออกอย่างเร่งด่วน  พร้อมกับเอาผ่ามือถูกันให้เกิดความร้อนเอาไปประคบที่เท้าสาวฮ๊อต  จากนั้นก็เอามือบีบนวดและปั่นเท้าให้เกิดความอบอุ่น    สาวฮ๊อตทำท่าเหมือนจะร้องไห้ เอาผ้าห่มคลุมหน้าคลุมตา   ส่วนเพื่อนๆ  ที่เหลือก็หมดสภาพไปตามๆ กัน     วินาทีนั้นเองฉันก็จำได้ว่าเรามีออกซิเจนกระป๋องมาด้วย 2 กระป๋อง   เราเอาออกซิเจนมาแบ่งกันสูดดมทุกคนบอกว่าอาการดีขึ้น   หายใจโล่ง   โดยเฉพาะสาวฮ๊อตถึงกับบอกว่าได้ออกซิเจนแล้วหายใจได้เต็มปอด   ส่วนฉันทดลองเอามาดมดูเห็นกลิ่นมันแปลกๆ  ก็เลยไม่ได้ดมกับเขาด้วย จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:27:55

ความคิดเห็นที่ 88 ออกซิเจนกระป๋องก็ได้ใช้กัน จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:28:29

ความคิดเห็นที่ 89 ลักกี้ซุปเปอร์ฮี่โร่ของพวกเรา จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:29:12

ความคิดเห็นที่ 90 ได้ชาผสมขิงร้อนๆ ทำให้ทุกคนดีขึ้น  ร่างกายอบอุ่นมากขึ้น  แถมพ่วงท้ายด้วยมาม่าแม๊กกี้สัญชาติอินเดียกินด้วยวิธีคนไทยสามัคคี  คือ 1 ถ้วย 1 ช้อน 6 คน ทุกคนก็ดูอาการดีขึ้นอีกเป็นกอง   สุดท้ายแม๊กกี้หลายถ้วยก็ทำให้พวกเรามีกำลังกายสู้ต่อไป   “ปวดฉี่จัง”  ฉันเดินเป็นเสือติดจั่น  ด้วยเหตุผลยิ่งนั่งเฉยๆ ยิ่งหนาว  เดินบ้างร่างกายจะได้อบอุ่น    ตัดสินใจเดินไปเข้าห้องน้ำด้านหลังร้านอาหารคนเดียวเพราะเพื่อนๆ ดูจะไม่ไหวสักคน   โอ้ว แม่เจ้า!  จะให้ฉี่ตรงไหนเนี่ย  หิมะปิดห้องน้ำไปหมด  มีห้องน้ำห้องแรกเพียงห้องเดียวที่ประตูยังพอเปิดได้บ้าง  จะใช้บริการห้องน้ำ Open air คงไม่ไหว  เดินไปอีกหิมะคงประมาณหัวเข่านั่นหมายถึงกางเกงต้องเปียกหมด  ร่างกายยิ่งจะหนาวกว่าเดิม   “ยืนฉี่ดิจ๊ะเอ๋”   ฉันยังจำคำแนะนำของพี่สายชลได้   มันเป็นคำแนะนำการใช้ห้องน้ำที่นี่ก่อนที่เราจะเดินทางไปนูบร้าวาเล่ห์  ซึ่งฉันเองก็ยังเถียงพี่สายชลว่า    “จะทำได้ยังไงกางเกงก็เปียกหมดดิ  หรือพี่ลืมนึกไปว่าหนูเป็นผู้หญิง? ”   บัดนี้ฉันก็เข้าใจแล้วว่า  ผู้หญิงไทยทำได้ทุกอย่างไม่เว้นแม้แต่  “ยืนฉี่แถมใช้ขาอีกข้างถีบประตู”  อิอิ!  ที่สำคัญมีการร้องเพลงไทย  เพื่อบ่บอกว่ามีหญิงไทยใช้ส้วมผู้ชายอยู่นะฮะ จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:29:40

ความคิดเห็นที่ 91 ข่าวร้ายก็มาเยือนอีกรอบ................. ตาซันนี่  ได้รับโทรศัพท์จากคนขับรถที่บริษัทส่งมาบอกว่ารถติดแหง๋กไม่สามารถวิ่งขึ้นมาถึง K top  ได้  ตอนนี้จอดรถรออยู่ห่างจาก K top   ประมาณ 2 กิโลเมตร  ที่สำคัญกว่านั้นหิมะสไลด์ลงมาปิดทาง  รถจากจุด K top  ก็วิ่งลงมาไม่ได้ ทางรอดทางเดียวคือต้องเดินเท้าลงมาจนถึงรถ แล้วทุกคนก็ตัดสินใจเดินกันอีกรอบ  เราต้องเดินเพื่อความอยู่รอด  สาวฮ๊อตเหมือนจะเป็นสาวที่น่าสงสารที่สุดรองเท้าเปียกแฉะหมด  เราต่างค้นหาถุงรองเท้าคู่ใหม่มาให้หนูพิมเปลี่ยน ไม่พอเราก็เอาถุงพลาสติกมาหุ้มถุงรองเท้าไว้อีกรอบเพื่อกันความชื้นไม่ให้ซึมเข้าเท้าได้เร็วขึ้น  จนเป็นทำแซวกันว่าสาวฮ๊อตของแท้  “ต้องมีถุงพลาสติกแทนถุงเท้า”    จากจุด K top ตาซันนี่ไม่สามารถเดินไปส่งพวกเราได้อีก  เขาต้องไปดูรถที่ติดแหง๋ก  เพียงแต่เขาสัญญาว่าจะติดต่อพวกเราตลอดเท่าที่เขาจะทำได้  และจะติดต่อคนขับรถให้รอพวกเราตามจุดหมายที่นัดไว้พร้อมย้ำหนักหนา  ว่ารถที่จะมาช่วยชีวิตเราคือรถ scorpion  สีดำ  พร้อมให้เราท่องหมายเลขทะเบียนรถและห้ามพวกเราลืมโดยเด็ดขาด   ตาซันนี่ร่ำลาสาวฮ๊อตอยู่นานสองนานปานน้ำตาจะปริ่มหยดแห๋มะ  เหมือนคนรักจะพลัดพรากจากอก  ซึ่งก็ไม่รู้ว่าการร่ำลาครั้งนี้จะมีโอกาสได้เจอกันอีกรึเปล่า   ก่อนปล่อยภาระกิจการดูแลเหล่านางฟ้าทั้ง 5 ให้กับพี่สายชล  ปฏิบัติภาระกิจนี้ต่อไป   “พ่อแก้ว แม่แก้ว  ลูกแก้ว เมียขวัญ รวมทั้งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลกได้มารวมตัวกันบนจุด  K Top ด้วยเทอญ”   บัดนี้พี่สายชลได้เอากระเป๋าของสาวฮ๊อตไปถือแทนตาซันนี่  เราเดินไปเรื่อยๆ หนูเบิร์ดเดินนำหน้า  ตามด้วยหนูจ๊ะเอ๋ ช่วยส่องไฟฉาย  พี่ป้อมกับหนูปุ้ม เดินดูหนูพิม  พี่สายชลเดินปิดท้ายน้องๆ    บ่อยครั้งที่เห็นหนูเบิร์ดลงไปหง๋ายท้องก้นกระแทกพื้นหิมะ  ก่อนที่พวกเราจะช่วยกันฉุดหนูเบิร์ดขึ้น  และไม่วายฉันก็หงายท้องเก๋ง  ก้นจมกองหิมะอีกไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ ตลอดเส้นทางที่เราเดินไปหารถที่จอดรอรับพวกเราอยู่  ท่ามกลางอากาศที่เหน็บหนาว  หิมะกำลังตก ทว่าความอบอุ่นของน้ำใจผู้คนตลอดเส้นทางที่ได้รับมันช่างเป็นความทรงจำที่งดงามและผลิบานท่ามกลางความหนาวเย็น   แสงไฟจากรถยนต์ที่เปิดไฟส่องทางให้พวกเราขณะที่เดินผ่าน  คำเชิญให้มาพักในรถก่อนพวกเราจะเดินจนแข็งตาย   โทรศัพท์ที่ให้หยิบยืมสอบถามว่ารถยังรอพวกเราอยู่จริงๆ ไหม   สวรรค์ไม่เคยทอดทิ้งคนตัวเล็กอย่างเรา......และแล้วรถก็เริ่มเคลื่อนตัวได้เราขออาศัยกระบะหลังรถของชาวบ้านซึ่งพอดูให้แน่ชัดด้วยสายตาระยะใกล้  เราถึงเข้าใจว่ารถที่เราโดยสารมาเป็นรถของลามะ    กระบะท้ายหลังรถเป็นที่ยืนเพื่อบรรเทาความเหนื่อยแทนการเดิน  หนาวมากๆ เราก็ได้กอดกันกลมเหมือนลูกหนูตัวน้อยๆ  ที่ธรรมชาติได้สอนว่าในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดยิ่งใหญ่ไปกว่าธรรมชาติ   คนเรามากจากธรรมชาติสักวันก็ต้องกลับคืนสู่ที่มา   100 เมตร  รถของลามะก็หยุดวิ่งอีกครั้ง รถเคลื่อนตัวไม่ได้อีกแล้ว  เราตัดสินใจกล่าวขอบคุณลามะ  พร้อมขอลงเดินโดยมีจุดหมายปลายทางเป็นรถ scorpion  สีดำ    ทว่าตอนนี้ฟ้ามืดลงทุกที เราก็ยังไม่มีวี่แววจะเดินมาถึงรถที่จอดรอพวกเราได้    จุดสุดท้ายมีรถบรรทุกติดหิมะอยู่  ชาวบ้านรวมทั้งทหารต่างใช้พลั่วโกยหิมะออกอย่างจ้าละหวั่น   คนขับรถโดยสารอาสาให้พวกเราขึ้นไปรอในรถก่อนเนื่องจากถ้าหลุดจากจุดที่รถบรรทุกติดหิมะอยู่จะไม่มีรถสักคัน  ซึ่งหากเราเดินไปเรื่อยๆ เกิดอันตรายอะไรขึ้นจะไม่มีใครสามารถช่วยพวกเราได้  เขาไม่อยากให้พวกเราเดินแข็งตายก่อนจะถึงรถคันที่มารอรับ   ฟ้ามืดสนิท  ไฟฉายในมือฉันมันก็เริ่มติดๆ ดับๆ  เราตัดสินใจอาศัยรถโดยสารเป็นที่ซ่อนร่างกายจากความหนาว  แต่ที่ไหนได้ยิ่งนั่งเฉยๆ มันยิ่งหนาว  ฉันงัดกางเกงวอร์มออกมาใส่ทับอีกตัวก็ยังไม่ดีขึ้น  ผลของการโกหกเมื่อเช้านี้ทำพวกเราบาดเจ็บไปตามๆ กัน  เราก็เลยเริ่มบ่นว่าต่อไปนี้เราจะไม่โกหกอีก  คราวหน้ามาเที่ยวเมืองที่ผู้คนนับถืออิสลาม  เราก็จะไม่เอาหมูมากินอีกเป็นอันขาดจะซื้อไก่หยอง กับ ไก่เชียงมากินแทน  หลังจากบ่นได้ไม่นานก็มีข่าวดีมาเยือนพวกเรา   รถบรรทุกคันที่ติดหิมะอยู่ข้างหน้าเคลื่อนตัวได้แล้ว  เรากระโดดโลดเต้นกันใหญ่ “นั่นไงรถ scorpion  สีดำ”  เรารอดตายแล้ว  ............... จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:30:31

ความคิดเห็นที่ 92 เรารอดตายแล้ว  ............... จากคุณ : Jaae Q taro เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 55 00:31:13