ความคิดเห็นที่ 1 พอตื่นเช้าขึ้นมาไปสนามบินเท่านั้นแหละครับ เหมือนกับว่าลางสังหรณ์ของผมเป็นจริง เพราะว่าเที่ยวบิน LA 848 ที่เดินทางสู่ซานติอาโก้ในวันที่ 1 กรกฏาคมได้ถูกเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนดจากสภาพอากาศอันเลวร้าย มันก็น่าอยู่หรอกครับ ลมแรงขนาดนี้ขืนนักบินฝืนเอาเครื่องลงมีแต่ตายกับตาย และด้วยความที่สนามบินของที่นี่เป็นสนามบินที่อยู่ห่างไกลที่สุดในโลก การจะนำเอาเครื่องบินมาที่นี่ต้องวางแผนล่วงหน้ากันนานๆ หลายชั่วโมง ดูพยากรณ์อากาศล่วงหน้ากันนานๆ (ซึ่งบางทีสิ่งที่พยากรณ์ได้มันก็ไม่เหมือนกับสิ่งที่เกิดขึ้นจริงครับ) ถ้าเห็นท่าจะไม่ดีก็ต้องเลื่อนเที่ยวบินออกไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และที่สนามบินก็โล่งโจ้ง มีผู้โดยสารที่สีหน้าไม่พอใจอยู่หน้าเคาน์เตอร์หลายคน ที่เคาน์เตอร์ก็มีเพียงป้ายบอกว่า จะมีข้อมูลเพิ่มเติมตอน 7 โมงครึ่งตอนเช้า เห็นท่าไม่ดีผมจึงกลับโรงแรมมารอดูสถานการณ์ครับ พอเจ็ดโมงครึ่งผมกลับไปสนามบินอีกรอบ ข้อมูลก็เปลี่ยนบอกว่าเที่ยวบินของผมจะมีข้อมูลเพิ่มเติมตอนบ่ายโมง เอาล่ะสิครับ เจอดีเข้าให้แล้วไง สงสัยวันนี้คงจะเป็นวันบรมซวยของผมแน่ๆ ไอ้ตกเครื่องน่ะผมก็ไม่ได้อะไรเท่าไหร่หรอกครับ แต่สิ่งที่ผมเสียใจที่สุดก็คือการที่ไม่สามารถจะกลับไปหาคุณ Hector ได้ตามสัญญานี่แหละครับ ทำให้ผมรู้สึกผิดมากๆ จะติดต่อเขาก็ติดต่อไม่ได้ เพราะพอกลับมาถึงโรงแรมแล้วไฟฟ้าก็ดับอีกรอบ และอินเตอร์เน็ตกับสัญญาณโทรศัพท์มือถือก็หายไปพร้อมกับกระแสไฟฟ้าด้วย ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนถูกตัดขาดจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง นี่แหละครับตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าความรู้สึกติดเกาะมันเป็นยังไง ไม่ใช่ติดเกาะธรรมดาด้วยนะครับ แต่ติดเกาะที่อยู่ห่างไกลที่สุดในโลกซะด้วย! วันนั้นทั้งวันผ่านไปอย่างหมดอาลัยตายอยากมาก ไฟฟ้าก็ไม่มี ฝนก็ตก ลมก็แรง ออกไปไหนก็ไม่ได้ ต้องติดแหง็กอยู่ในนั้น เดินวนไปวนมาไม่ต่างอะไรไปกับหนูติดจั่น คิดในแง่ดีอีกที เอาน่า อย่างน้อยก็ไม่อดตายเพราะยังมีอะไรกิน ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากหยิบไอ้ป้าดมาเล่นฆ่าเวลาจนกระทั่งแบตหมด พอแบตหมดก็มาคุยกับเพื่อนร่วมโรงแรมชาวอเมริกันคนหนึ่งที่เขาก็มีกำหนดบินวันนี้เหมือนกัน แต่เขาจะบินไปลิมาที่ไฟลท์จะออกในบ่ายวันนี้ (ซึ่งมีโอกาสสูงที่จะเจอชะตากรรมแบบผม) พอโทรไปหาสายการบินโดยใช้โทรศัพท์โรงแรมอีกที ก็เจอโรคเลื่อนอีก คราวนี้บอกว่าข้อมูลใหม่จะบอกอีกทีวันพรุ่งนี้ (2 กรกฎาคม) ตอนสิบโมงเช้า! โห! นี่มันอะไรกันครับเนี่ย เกิดมาผมก็เพิ่งเคยเจอไฟลท์ดีเลย์เป็นวันๆ ครั้งแรกในชีวิตนี่แหละครับ บ่ายวันนั้นพอฟ้าเริ่มเปิดลมเริ่มหยุดพัดผมก็ชวนเพื่อนคนนี้ออกไปเดินเล่นประชดชีวิตมันซะเลย ไฟก็ดับอยู่ แล้วจะอยู่โรงแรมให้น่าเบื่อไปทำไมล่ะจริงไหมครับ แต่พอเสร็จจากเดินเล่นแล้วกลับมาก็พบว่าไฟมาพอดี นับว่าเป็นโชคชั้นแรกในความทุกข์ของพวกเราครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:09:15

ความคิดเห็นที่ 2 พอวันรุ่งขึ้น (2 กรกฎาคม) ผมก็รอเวลาสิบโมงเช้าอย่างใจจดใจจ่อ หวังจะฟังข่าวดี แต่พอกลับไปสนามบินอีกทีก็เจอโรคเลื่อนเป็นรอบที่สี่ครับ เพราะข้อมูลเพิ่มเติมจะมาใหม่ตอนหนึ่งทุ่มวันนี้ แต่อย่างน้อยวันนี้ก็รู้สึกใจชื้นขึ้นบ้าง เพราะเจ้าหน้าที่ที่ประจำที่เคาน์เตอร์บอกว่ามีโอกาสที่ไฟลท์ของคุณจะมาลงที่นี่เช้าวันพรุ่งนี้ตอนตีห้า เท่านั้นแหละครับผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพราะอย่างน้อยเราก็พอมีข้อมูลบ้าง การที่เราต้องมาทนรอนานๆ โดยที่ไม่มีข้อมูลอะไรให้ทราบเลยนี่มันทรมานมากเลยนะครับ แต่สำหรับไฟลท์ไปลิมาของเพื่อนชาวอเมริกันของผมนั้นก็ต้องรอเผชิญชะตากรรมกันต่อไป จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:09:44

ความคิดเห็นที่ 3 นี่แหละครับ รอแล้วรอเล่า สามรอบ สี่รอบ ก็ยังวนอยู่อีหรอบเดิม จะไม่ให้ผมกระวนกระวายได้ไงล่ะครับ แต่พอได้ยินเขาบอกมาแบบนี้แล้วก็ยังรู้สึกค่อยยังชั่วบ้างที่อย่างน้อยก็พอมีข้อมูลเพิ่มเติม ถึงจะยังไม่ร้อยเปอร์เซนต์แต่ก็ทำให้สบายใจได้มากขึ้นเป็นกองครับ แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 55 07:12:01 จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:10:39

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากที่โล่งใจกับข้อมูลที่ได้รับ คนขับรถของทางโรงแรมก็พาผมกับเพื่อนอเมริกันคนนี้ไปยังสถานที่หนึ่งริมทะเลในเมือง Hanga Roa ผมสังเกตเห็นคนกำลังก่อไฟทำอะไรกันอยู่ เพื่อนอเมริกันคนนี้ที่พูดสเปนได้แบบน้ำไหลไฟดับก็ถามว่ามีอะไรกันที่นี่เหรอ คนของโรงแรมก็ตอบว่าอ้อ วันนี้เขาฉลองวันของเซนต์ปีเตอร์ (Dia de San Pedro) น่ะ จริงๆ วันเซนต์ปีเตอร์นี่คือ 29 มิถุนายนที่ผ่านมานี่เองครับ แต่เขาเพิ่งจะมาฉลองกันวันนี้ และที่นี่ก็ฉลองกันไม่เหมือนที่อื่นครับ เพราะมีกลิ่นอายความเป็นชาวเกาะกลางแปซิฟิกผสมปนอยู่ด้วย ดูไม่เหมือนเป็นพิธีทางศาสนาคริสต์นิกายคาทอลิกเลยแม้แต่นิดเดียว ให้ดูแป๊บเดียวเขาก็พาพวกเรากลับโรงแรม วันนี้อากาศดีครับ ผมเลยวางแผนว่าจะไปร่วมงานนี้กับเขาเสียหน่อย ไหนๆ ก็ติดเกาะเป็นวันที่สองแล้วนี่ แล้วผมก็เดินออกมายังแถวๆ โมอายตัวแรกที่ผมเจอในวันแรก แถวๆ ย่านสะพานปลาครับ มาเจอกับบ้านหลังหนึ่งที่กำลังจัดงานฉลองอยู่เช่นเดียวกัน เสียงดนตรีอวยพรพระเจ้าเท่าที่ผมลองฟังดูมันไม่ใช่ภาษาสเปนครับ แต่เป็นภาษา Rapa Nui ล้วนๆ เลย จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:12:28

ความคิดเห็นที่ 5 เครื่องดนตรี นักดนตรี พร้อมครับ และชาวบ้านที่นี่ก็พร้อมจะจัดเต็มเช่นเดียวกันครับ! จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:13:58

ความคิดเห็นที่ 6 เครื่องแต่งกายก็ยังเป็นสไตล์ท้องถิ่นครับ สีขาวๆ แบบนี้ดูแล้วสบายลูกกะตาดีจริงๆ ครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:14:34

ความคิดเห็นที่ 7 และที่เด็ดกว่านั้นคือมีการแจกอาหารฟรีด้วยครับ อย่างผมมีหรือจะพลาด! จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:15:44

ความคิดเห็นที่ 8 ชาวบ้านร้านตลาดอะไรก็เตรียมจานชามช้อนส้อมมาเอาอาหารมานั่งทานกันครับ ชอบครับชอบ การได้มาเห็นอะไรที่เป็นท้องถิ่นๆ แบบนี้ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:16:47

ความคิดเห็นที่ 9 เขาว่ากันว่าฟ้าหลังฝนจะนำมาซึ่งสิ่งดีๆ ซึ่งผมก็รู้สึกได้ครับ วันนี้อากาศเป็นใจ เป็นวันแรกที่ผมเห็นฟ้าใสๆ บนเกาะแห่งนี้ซักที หลังจากที่ต้องอยู่กับบรรยากาศอึมครึมครึ้มฟ้าครึ้มฝนพร้อมลมแรงๆ มาสามวันเต็ม ถ้าเกิดผมไม่ตกเครื่องก็คงไม่ได้มาเห็นอะไรแบบนี้นะครับเนี่ย วันนี้ผมมีความสุขจริงๆ ครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:18:06

ความคิดเห็นที่ 10 ตามไปเที่ยวด้วยคนครับ จากคุณ : พิ้งค์โลลี่ป้อบ เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:18:06

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีครับคุณพิ้งค์โลลี่ป้อบ มาปาดแต่เช้าเลยนะครับ เริ่มมีการแจกอาหารครับ ที่เห็นนี่คือเนื้อไก่ หรือจะว่ามันเป็นไก่ย่างสไตล์โพลีนีเซียก็คงไม่ผิดนักหรอกครับ แหม ถ้ามีข้าวเหนียวด้วยนี่ผมนึกถึงบ้านผมทางอีสานเลยล่ะครับ ผมมันลูกข้าวเหนียวนี่หน่า จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:18:55

ความคิดเห็นที่ 12 ส่วนนี่ก็คือเนื้อวัวรมควัน อบในกองดินเผาไฟครับ มาแบบโพลีนีเซียโบราณกันเลยทีเดียว จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:19:38

ความคิดเห็นที่ 13 ส่วนนี่น่าจะเป็นขนมอะไรสักอย่างครับ สภาพหน้าตาดูเหมือนทำมาจากหัวมันอะไรสักอย่างของที่นี่ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:20:25

ความคิดเห็นที่ 14 แจกจ่ายกันไปครับ ใครอยากเอาอะไรก็เอาไปโลด! จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:21:03

ความคิดเห็นที่ 15 คุณพี่หนวดคนนี้แอบหันมายิ้มให้กล้องผมด้วยแน่ะครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:21:36

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่เฉพาะคนท้องถิ่นเท่านั้น คนบ้านนี้ยังยินดีแบ่งปันอาหารให้กับนักท่องเที่ยวด้วยความเต็มใจครับ (และผมก็ยินดีรับด้วยความเต็มใจเช่นเดียวกัน) จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:22:25

ความคิดเห็นที่ 17 ดูแถวสิครับยาวขนาดไหน นี่แสดงว่าขนาดนักท่องเที่ยวจากประเทศรวยๆ ก็ยังมาต่อแถวรอกินของฟรี ไม่ต่างอะไรไปกับชาวบ้านที่นี่เลย จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:23:23

ความคิดเห็นที่ 18 ถึงตอนนี้ผมก็เพิ่งจะคิดได้ว่า ไหนๆ ก็มาแล้ว ทำไมเราไม่ลองทำตัวเป็นชาวเกาะนี้ซักวันนึงกันบ้างล่ะครับ แต่ว่าจานเจินผมก็ไม่มีซักใบ แล้วผมจะเอาอะไรใส่อาหารล่ะครับ มองซ้าย มองขวาผมก็สังเกตเห็นบางคนเอามาแต่ถุงก๊อบแก๊บนี่แหละครับ เปิดดูในกระเป๋าเราก็มีเหมือนกันนี่หน่า ก็เลยไม่รอช้าหยิบออกมาเตรียมรอรับอาหารกับเขาเหมือนกันครับ รู้สึกเหมือนอยู่ตามโรงทานบ้านเราเลยแฮะ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:24:17

ความคิดเห็นที่ 19 ถ่ายย้อนไปข้างหลังบ้างดีกว่า เผลอแป๊บเดียวคนก็มาต่อข้างหลังผมซะเยอะเลยครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:26:08

ความคิดเห็นที่ 20 กล้วยก็มีนะครับ เรียกได้ว่าอิ่มหนำสำราญกันเลยละครับวันนี้ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:26:42

ความคิดเห็นที่ 21 คุณยายวรนาถ เอ้ย ชื่ออะไรก็ไม่รู้ท่านนี้กำลังเตรียมขนมมันอยู่ครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:27:08

ความคิดเห็นที่ 22 รอรับเนื้อย่าง ผมมันพวกตัวกินเนื้ออยู่แล้วครับ เนื้อมาเท่าไหร่ก็บ่ยั่น ทานหมดไม่เหลือ! จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:27:35

ความคิดเห็นที่ 23 นี่แหละครับหน้าตาของสิ่งที่ผมรับมา กินกันให้ท้องแตกประชดตกเครื่องกันเลยครับวันนี้ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:28:29

ความคิดเห็นที่ 24 พออิ่มกายสบายใจแล้วเราก็มาเดินกันต่อครับ เลียบทะเลจากจุดนั้นขึ้นเหนือไปอีกหน่อยก็จะพบกับบริเวณที่ไม่ค่อยมีคนตรงนี้ครับ พบกับ Petroglyph อักอันครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:29:04

ความคิดเห็นที่ 25 อีกซักรูปละกันครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:30:00

ความคิดเห็นที่ 26 มีโมอายนอนแอ้งแม้งอีกหนึ่งอันตรงนี้ครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:30:35

ความคิดเห็นที่ 27 เดินขึ้นเหนือมาอีกหน่อยเราก็มาถึงจุดที่เรียกว่า Tahai ครับ จุดนี้มีโมอายหกอัน บางอันก็เศียรแตก ไม่แน่ใจเหมือนกันครับว่าเพราะอะไรกันแน่ แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 55 07:31:48 จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:31:21

ความคิดเห็นที่ 28 จริงๆ จุดนี้ผมเดินมาตั้งแต่เมื่อวันก่อนแล้วครับ มากับเพื่อนชาวอเมริกันในวันที่ไฟดับนานร่วมครึ่งวันประชดชีวิตที่ไฟลท์มันดีเลย์ แต่ผมดันลืมหยิบเอากล้องมาด้วย วันนี้เลยว่าจะมาถ่ายซ่อมซักหน่อยครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:32:08

ความคิดเห็นที่ 29 โมอายก็ยังคงเป็นอะไรที่น่าพิศวงงงงวยเมื่อได้เข้าใกล้อยู่เหมือนเดิม เหมือนกับมีอะไรลึกลับบางอย่างดึงดูดผมให้เข้าไปชมใกล้ๆ เลยล่ะครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:33:52

ความคิดเห็นที่ 30 กับโมอายที่เศียรแตกในแนวทแยงมุม จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:34:22

ความคิดเห็นที่ 31 และสิ่งที่ผมตื่นเต้นที่สุดกับที่นี่ก็คือโมอายสวมหมวกทางซ้ายมือนี่แหละครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:34:47

ความคิดเห็นที่ 32 สดชื่นกับฟ้าใสได้ไม่ทันไรเมฆก็เริ่มมาอีกละ อากาศที่นี่เอาแน่เอานอนไม่ได้จริงๆ ครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:35:10

ความคิดเห็นที่ 33 แต่อีกฝั่งก็ยังสว่างสดใสอยู่ครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:37:07

ความคิดเห็นที่ 34 วันนี้จะว่าไปแล้วเดินเล่นรอบเกาะก็เพลินดีเหมือนกันนะครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:37:47

ความคิดเห็นที่ 35 เกิดรู้สึกดีขึ้นมาทันทีทั้งๆ ที่ต้องเผชิญวิบากกรรมอยู่ ณ ขณะนั้น จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:38:05

ความคิดเห็นที่ 36 มองย้อนกลับไปทางโมอายหกอันครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:38:31

ความคิดเห็นที่ 37 ชิลๆ ไม่ต้องคิดอะไรมาก ปล่อยอารมณ์อันขุ่นมัวและความกังวลให้ล่องลอยไปกับสายลมและสายน้ำดีกว่าครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:39:04

ความคิดเห็นที่ 38 โมอายสวมหมวกอันนี้ก็น่ารักดีเหมือนกันนะครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:39:28

ความคิดเห็นที่ 39 อีกซักรูปก็แล้วกันนะครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:40:00

ความคิดเห็นที่ 40 เมื่อเบื้องหลังเป็นท้องฟ้าสีสดใสมันก็ทำให้อะไรๆ ดูดีได้ไม่ยากครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:40:18

ความคิดเห็นที่ 41 และโมอายอันนี้ก็ยังเป็นโมอายยอดนิยมที่ปรากฏตามโปสการ์ดสวยๆ หลายอันด้วยครับ ผมเองก็ซื้อส่งให้บรรดาเพื่อนกับที่บ้านด้วยเหมือนกันครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:40:38

ความคิดเห็นที่ 42 บอกลา Tahai ด้วยภาพนี้ก็แล้วกันนะครับ เราไปที่อื่นกันต่อดีกว่า จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:41:00

ความคิดเห็นที่ 43 ม้าของใครก็ไม่รู้ครับกำลังเล็มหญ้าอยู่พอดี จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:41:52

ความคิดเห็นที่ 44 เกาะนี้ที่จริงก็มีม้าเยอะนะครับ เห็นคุณหัวหน้าเจ้าหน้าที่อุทยานเมื่อวานก็บอกผมมาด้วยว่ามีภัตตาคารเนื้อม้าอร่อยๆ บนเกาะนี้ แต่เขาพูดได้แต่ภาษาสเปน แล้วผมก็ดันจับใจความได้ไม่หมดซะด้วย ก็เลยลืมเลยครับว่าตกลงร้านมันชื่ออะไรกันแน่ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:42:16

ความคิดเห็นที่ 45 เราไปต่อกันที่ภูเขาไฟ Rano Kau กันดีกว่าครับ ซึ่งก็ใช้ทิศทางเดินย้อนกลับมายังใจกลางเมือง จาก Tahai ขึ้นไปบนยอดเขา Rano Kau ห่างกันประมาณ 4 – 5 กิโลเมตรครับ เดินก็ราวๆ ซักชั่วโมงได้ แต่ช่วงหลังจะเป็นทางขึ้นเขาประมาณ 3 กิโลเมตรครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:42:58

ความคิดเห็นที่ 46 พอถึงแยกสนามบินแล้วก็เลี้ยวออกมาทางทะเล อ้อมปลายรันเวย์สนามบินครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:44:00

ความคิดเห็นที่ 47 ป้ายบอกทางไปยังเมืองต่างๆ จากที่นี่ครับ ไกลดีไหมครับ สมกับความเป็นเกาะที่อยู่ห่างไกลที่สุดในโลกดีครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:44:39

ความคิดเห็นที่ 48 ดูโดดเดี่ยว แต่ผมไม่รู้สึกเดียวดายครับ (เอ๊ะ รู้สึกเหมือนผมจะแอบลอกชื่อมหากาพย์ของคุณอาตี๋อินเตอร์เน็ต ขออภัย มา ณ ที่นี้ด้วยครับ ) เพราะผมมีเพื่อนสองข้างอยู่ข้างสองหูของผมเลยทำให้รู้สึกไม่เหงาเวลาอยู่คนเดียว แนะนำครับว่าหากเดินทางคนเดียวถ้าพกพวก iPod หรือเครื่องเล่น MP3 ไปด้วยนี่ช่วยแก้เหงาได้ดีมากเลยละครับในช่วงเวลาที่ต้องอยู่คนเดียว แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 55 08:02:42 จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:45:33

ความคิดเห็นที่ 49 เริ่มขึ้นเขาเข้าเขตอุทยานแล้วครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:46:05

ความคิดเห็นที่ 50 มองย้อนกลับไปยังตัวเมือง Hanga Roa ครับ เมฆฝนเริ่มตั้งเค้าแล้วละครับ ผมเองก็ต้องรีบทำเวลา รีบเดินรีบเสร็จก่อนที่ฝนจะมาครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:47:05

ความคิดเห็นที่ 51 ดำทะมึนเหลือเกิน ทำไมมันเปลี่ยนเร็วได้ขนาดนี้นะอากาศที่นี่ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:47:45

ความคิดเห็นที่ 52 ภูเขาสลับซับซ้อนที่ดูเขียวเหมือนกับถูกปูด้วยพรมกำมะหยี่ทางใต้ของเกาะครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:48:14

ความคิดเห็นที่ 53 หลังจากที่เดินมานานประมาณชั่วโมง เราก็มาถึงยอดภูเขาไฟ Rano Kau แล้วละครับ เหนื่อยใช้ได้เลย แต่วิวข้างบนก็แปลกตาคุ้มค่าที่ได้ขึ้นมาครับ รู้สึกหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลย จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:49:10

ความคิดเห็นที่ 54 อีกซักรูปครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:49:38

ความคิดเห็นที่ 55 จริงๆ ถ้าเดินต่อไปอีกหน่อยก็จะถึงหมู่บ้านโบราณ Orongo ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของชาวโพลีนีเซียนสมัยที่ Birdman’s Cult (กล่าวถึงในตอนที่แล้ว) เริ่มเฟื่องฟูบนเกาะแห่งนี้ครับ แต่พอเห็นว่าท้องฟ้าสีฟ้าใสกลายเป็นสีเทาหม่นหมดแล้ว ผมว่าได้เวลากลับแล้วละครับ ขืนฝนตกระหว่างทางนี่ผมก็ไม่รู้ว่าจะไปหาที่หลบที่ไหนเหมือนกันครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:50:13

ความคิดเห็นที่ 56 ระยะทางที่ต้องเดินยังอีกไกลแสนไกล แต่เมฆก็เริ่มดำเริ่มมืดลงเรื่อยๆ ไม่ทันแน่ๆ เลย ทำยังไงดีหนอ หรือว่าผมจะต้องหลบฝนในป่ากันแน่ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:50:45

ความคิดเห็นที่ 57 แต่ในระหว่างที่ผมกำลังกังวลอยู่นั่นเอง ก็เหมือนกับสวรรค์โปรดครับ เพราะผมเห็นมีรถอยู่ข้างหน้าคันหนึ่งจอดเพื่อเข้าไปดูที่ที่หนึ่งระหว่างทาง เห็นผมเดินมาคนเดียวคงรู้สึกสงสาร เลยถามผมเป็นภาษาสเปนว่าจะลงไปด้วยกันหรือเปล่า โอ้โห ไม่นึกเลยว่าจะมาเจอน้ำใจอันงดงามจากคนแปลกหน้าอีกแล้ว ดูท่าทางแล้วน่าจะเป็นนักท่องเที่ยวที่เช่ารถขึ้นมาเที่ยว เห็นโหงวเฮ้งหน่วยก้านโอเคผมก็เลยตอบตกลงครับ สอบถามไปสอบถามมาได้ความว่าสองคนผู้เช่ารถนี้เป็นคู่สามีภรรยาชาวชิลีชาวกรุงซานติอาโก้ ซึ่งเดินทางมาเที่ยวเกาะนี้ด้วยกัน พูดภาษาอังกฤษได้ชัดเลยทีเดียว (เพราะผมถามขอให้เขาพูดอังกฤษด้วยแหละครับ) เพราะเคยทำงานที่อเมริกามาก่อน ซึ่งบอกได้จากสำเนียงอเมริกันของทั้งสองครับ เขาบอกว่าเขาก็ได้ยินชื่อเสียงเมืองไทยมามากจากสารคดีที่เขาเคยดู และอยากมาเที่ยวซักครั้งเหมือนกัน แต่ติดตรงที่ว่ามันไกลเหลือเกิน จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:51:34

ความคิดเห็นที่ 58 ผมขอให้พวกเขามาส่งตรงอ่าวกลางเมือง Hanga Roa ที่ที่ผมมาชมโมอายในวันแรกสุด ซึ่งพวกเขาเองก็ผ่านทางนั้นพอดี ก็นับว่าเป็นอะไรที่ประจวบเหมาะมากๆ ครับ ก่อนจะลงรถผมก็ทำได้แต่เพียงขอบคุณในน้ำใจและความเอื้ออารีของทั้งสองที่มีต่อผมในยามที่ผมเป็นห่วงและกังวลอยู่บนเขาคนเดียวครับ เป็นอีกหนึ่งน้ำใจที่ผมจะจำไว้ไม่ลืมเลย และจากที่ผมหลงรักคนชิลีเพิ่มขึ้นร้อยเท่าเมื่อวานนี้ วันนี้ขอรักคนชิลีเพิ่มขึ้นเป็นพันเท่าหมื่นเท่าเลยแล้วกันครับ และอยากจะบอกกับคนชิลีว่า รักนะ จุ๊บๆ อัธยาศัย ไมตรี และความเอื้ออารีของชาวชิลีนี่ สุดยอดมวากกกกกก!!! ^ ^ พอลงรถก็มาเจอกับสองเพื่อนร่วมโรงแรมที่เดินผ่านมาแถวนั้นพอดี พวกเราเลยตกลงกันว่าจะไปดูพระอาทิตย์ตกด้วยกันครับ แต่ฝนก็ตกลงมาพอดี เลยได้นั่งคุยกันรอฝนหยุดตกไปพลางๆ พอฝนหยุดพวกเราก็เดินไปตรงบริเวณ Tahai ที่ผมก็เพิ่งมาได้เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ผมก็ได้แต่หวังว่านี่จะเป็นพระอาทิตย์ตกครั้งสุดท้ายของผมบนเกาะนี้ครับ ไม่เอา ไม่อยากติดเกาะอีกแล้ววววว จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:52:33

ความคิดเห็นที่ 59 ผมก็ขอให้เพื่อนผมถ่ายรูปนี้ให้เสียหน่อย นี่แหละครับ จขกท. ตัวจริงเสียงจริง ผมก็ได้แต่นั่งทอดอารมณ์ลงไปบนผืนน้ำแห่งมหาสมุทรแปซิฟิก ปล่อยความโชคร้ายและความห่วงกังวลให้จมหายไปกับทะเลพร้อมกับดวงอาทิตย์ดีกว่า เพราะฟ้าหลังฝนมันมักมาพร้อมกับเรื่องราวดีๆ เสมอครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:53:11

ความคิดเห็นที่ 60 งดงามเหลือเกินครับ ไม่ว่าจะที่ไหนก็ตามภาพของอาทิตย์อัสดงก็คือความงดงามที่ธรรมชาติมอบให้กับโลกใบนี้เหมือนกันหมดทุกที่ครับ ด้วยเฉดสีที่เล่นระดับ และความเข้มของท้องฟ้า มันเป็นภาพที่ผมเชื่อว่าใครๆ ก็ต้องอยากชมครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:53:52

ความคิดเห็นที่ 61 แม้ว่าเกาะนี้ส่วนใหญ่จะเป็นพื้นที่โล่งเตียน แต่หากมองดีๆ มันก็มีความสวยงามและเสน่ห์ในแบบของมันครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:55:11

ความคิดเห็นที่ 62 ได้เวลากลับโรงแรมกันแล้วครับ หลังจากนี้พอพวกเราถึงโรงแรม เจ้าของโรงแรมและภรรยาก็เพิ่งกลับมาจากสนามบินหลังจากสอบถามเรื่องเที่ยวบินของผมพอดี และเขาก็บอกผมว่า “ตกลงแน่นอนแล้วนะ เที่ยวบินของคุณออกหกโมงเช้าวันพรุ่งนี้ เตรียมเก็บกระเป๋าได้เลย” พอเขาพูดจบเท่านั้นแหละครับ ผมกระโดดตัวลอย ไชโยโห่ร้องด้วยความดีใจ หลังจากที่ต้องรอคอยมานานแสนนานนับวันครึ่งกว่าที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะจบลง! อารมณ์ตอนนั้นเป็นอะไรที่สุดๆ แล้วครับ วันนี้อะไรๆ มันก็ดีไปหมดเสียจริงๆ บางที ในช่วงเวลาอันเลวร้าย มันก็มีสิ่งดีๆ ซ่อนอยู่ รอให้เราค้นหาและค้นพบได้อยู่ตลอดเวลาครับ หากเราจมอยู่กับความทุกข์มากเกินไปมันก็ทำให้เรารู้สึกแย่ บทเรียนการติดเกาะคราวนี้สอนให้ผมรู้ว่า หากชีวิตต้องเผชิญกับสถานการณ์อันเลวร้าย มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะมานั่งเสียใจหรือท้อแท้ เราต้องพยายามยิ้มสู้ อยู่กับปัจจุบัน และมองไปข้างหน้าในอนาคต มองว่าเรื่องร้ายๆ ผ่านเข้ามาในชีวิตแล้วมันก็ต้องผ่านไป บางทีสิ่งดีๆ อาจรอเราอยู่โดยที่เราไม่รู้ตัวก็ได้ครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:56:32

ความคิดเห็นที่ 63 วันนั้นเป็นวันที่ผมมีความสุขมาก แต่ผมก็แทบจะไม่ได้นอนเลยเพราะผมก็คุยกับเพื่อนร่วมโรงแรมคนอื่นด้วย คุยกันอยู่นานจนถึงตีหนึ่งตีสองก็ถึงจะแยกย้ายกันไปนอน แม้ว่าผมจะมีเวลานอนเพียงนิดเดียวก่อนจะต้องไปเช็คอินขึ้นเครื่องตอนตีสี่ แต่พอได้ทบทวนถึงเรื่องราวที่ผ่านมามันทำให้ผมน้ำตาแทบไหล นี่เพียงแค่ไม่ถึงอาทิตย์แรกของการเดินทางของผม ยังมีเรื่องราวดีๆ เกิดขึ้นมากมายขนาดนี้ หากเราพร้อมที่จะเปิดใจรับสิ่งใหม่ๆ ผมเชื่อว่าอีกสามสี่อาทิตย์หลังจากนี้ก็คงจะมีเรื่องราวดีๆ อื่นๆ รอต้อนรับผมอีกมากมายเช่นเดียวกันครับ พอนึกถึงอะไรที่ดีๆ แล้วเวลามันมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว เผลอแป๊บเดียวก็ตีสามเกือบตีสี่ของเช้าวันที่ 3 กรกฎาคม แล้ว คนขับรถของทางโรงแรมก็ขับรถไปส่งผมที่สนามบินท่ามกลางความมืดมิดครับ วันนี้อากาศแย่กว่าเมื่อวานอย่างเห็นได้ชัด เพราะฝนก็เทลงมา กับลมที่แรง แต่ว่าไม่แรงขนาดตอนวันเสาร์ (30 มิถุนายน) ที่ผ่านมา ซึ่งเครื่องบินยังพอสามารถร่อนลงได้ แต่อย่างไรก็ตาม ยังมีเรื่องหนึ่งที่ผมรู้สึกเสียใจมาก ก็คือผมจะไม่มีโอกาสได้กลับไปซานติอาโก้เพื่อที่จะบอกลาคุณ Hector เจ้าบ้านผู้แสนอารีด้วยตัวของผมเองอย่างแน่นอนแล้ว เพราะแผนของผมจะยังคงอยู่ในบริเวณกรุงซานติอาโก้ในวันที่ 1 และ 2 กรกฎาคม แต่การที่เที่ยวบินดีเลย์ร่วมสองวันแบบนี้ทำให้แผนผมเสียหายหมด ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการส่งอีเมล์ไปขอโทษเขาที่ผมไม่สามารถกลับไปได้ตามที่ตั้งใจไว้ น่าเสียดายจริงๆ ครับ เขาอุตส่าห์จะทำอาหารต้อนรับผมกลับมาเสียด้วย เสียทั้งความตั้งใจของผมและของเขาเลย และผมเองก็ต้องพลาดการไปเที่ยวเมือง Valparaiso เมืองชายฝั่งที่เขาว่ากันว่าบรรยากาศสวยงามของชิลีไปด้วยเช่นเดียวกันครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:57:23

ความคิดเห็นที่ 64 เคาน์เตอร์เช็คอินก็เริ่มเปิดกับผู้โดยสารที่แต่ละคนดูหมดสภาพจากการต้องรอคอยนานร่วมสองวันเต็ม ไม่ต่างอะไรกับผมครับ นี่แหละครับที่แสดงให้เห็นว่า ต่อให้จะบินบิสิเนสคลาสหรืออีโคโนมีคลาส เจอสภาวะแบบนี้ก็ต้องมารอลุ้นเหมือนกันหมดไม่ต่างกันเลยครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:57:57

ความคิดเห็นที่ 65 ทุกคนเฝ้ารอให้เครื่องบินของเที่ยวบิน LA 1306 (มีการเปลี่ยนหมายเลขเที่ยวบินใหม่) บินมาถึงจากกรุงลิมาเสียที ผมเองก็เช่นกันครับ ติดเกาะมาสองวันแล้ว โปรดส่งใครมารัก(รับ)ฉัน(ผม)ที! จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:58:58

ความคิดเห็นที่ 66 พอเห็นเครื่องบินอยู่ตรงหน้าแบบนี้ก็มั่นใจได้แล้วครับว่าไม่น่าจะมีดีเลย์หนักไปกว่านี้แล้ว หลังจากนี้อีก 6 ชั่วโมงผมก็จะกลับคืนสู่แผ่นดินใหญ่อเมริกาใต้อีกครั้งหนึ่งแล้วครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 07:59:48

ความคิดเห็นที่ 67 ดูกันให้ชัดๆ เต็มๆ ตาเลยครับ ไม่น่าจะผิดสายการบิน (แหงละครับ ก็มีอยู่เจ้าเดียวที่บินมานี่นี่หน่า) ส่วนชะตากรรมของเพื่อนร่วมโรงแรมชาวอเมริกันที่ตกไฟลท์ไปลิมานั้น สุดท้ายแล้วเขาขอเปลี่ยนตั๋วมาบินไฟลท์เดียวกับผม แล้วต่อเครื่องบินจากซานติอาโก้ไปลิมา เพราะเขาเองก็ไม่อยากเสี่ยงรออีกต่อไปครับ เกิดอากาศบ่ายวันนั้นไม่ดีขึ้นมาอีกไฟลท์ของเขาจะไม่ต้องถูกเลื่อนมาอีกเหรอครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 08:00:51

ความคิดเห็นที่ 68 ตามอ่านมาตั้งเเต่ตอนที่1 จขกท รีวิวสนุกมากเลยครับ ขอบคุณนะครับ จากคุณ : Traveller Among Mountains เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 08:01:05

ความคิดเห็นที่ 69 อุ่นใจแล้วครับ ได้ขึ้นมาบนเครื่องแล้ว จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 08:01:13

ความคิดเห็นที่ 70 สวัสดีครับคุณ Traveller Among Mountains ขอบคุณมากครับ ตอนนี้เรากำลังเข้าใกล้แผ่นดินใหญ่เข้ามาเรื่อยๆ แล้ว จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 08:04:18

ความคิดเห็นที่ 71 พอเครื่องเริ่มลดระดับ กัปตันก็ประกาศให้ผู้โดยสารมองออกไปนอกหน้าต่างทางขวา บอกว่านอกหน้าต่างนี่คือเมือง Valparaiso ริมฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิกบนแผ่นดินใหญ่ชิลี เอาน่า ไหนๆ ไม่ได้มาเที่ยวที่นี่ทางบกแล้ว ก็เที่ยวมันทางหน้าต่างเครื่องบินแทนก็แล้วกันครับ ฮ่าๆๆ ดูๆ แล้วน่าจะเป็นเมืองที่สวยใช้ได้เลยทีเดียว แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 55 08:06:10 จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 08:05:45

ความคิดเห็นที่ 72 และแล้วเครื่องบินก็ลงจอดโดยสวัสดิภาพครับ ฝันร้ายของการติดเกาะสองวันในที่สุดก็จบลงเสียที ผมพร้อมยิ่งกว่าพร้อมเสียอีกครับในตอนนี้ที่จะไปต่อยังจุดหมายต่อไป จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 08:07:32

ความคิดเห็นที่ 73 ต่อจากนี้ผมมีแผนที่จะไปต่อยังเมือง San Pedro de Atacama ซึ่งก็ยังอยู่ในเขตชิลีอยู่ครับ ที่นี่จะเป็นจุดหมายสุดท้ายในประเทศชิลีของผมก่อนที่จะข้ามพรมแดนออกสู่ประเทศโบลิเวีย เมืองนี้ตั้งอยู่กลางทะเลทราย Atacama ซึ่งนับได้ว่าแห้งแล้งที่สุดในโลกครับ แต่สถานที่แห่งนี้มีภูมิทัศน์แปลกตามากมาย และยังเป็นจุดชมท้องฟ้ายามค่ำคืนที่แสนจะสวยงามอีกด้วยครับ เรามาติดตามชมเมืองนี้กันต่อไปในตอนหน้าก็แล้วกันนะครับ สุขสันต์วันแม่ครับทุกๆ ท่าน และอย่าลืมบอกรักแม่กันนะครับ! จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 08:08:20

ความคิดเห็นที่ 74 รีวิวสนุกมากๆเลยครับ รอติดตามตอนต่อไปอยู่ครับ จากคุณ : พิ้งค์โลลี่ป้อบ เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 08:10:51

ความคิดเห็นที่ 75 ขอบคุณคุณพิงค์โลลี่ป้อบอีกรอบละกันนะครับ ถ้ารักกันชอบกันอย่าลืมติดตามตอนต่อๆ ไปนะครับ เป็นกำลังใจให้ จขกท. ได้สร้างสรรค์ผลงานจนจบทั้ง 39 วันตลอดการเดินทางด้วยนะคร้าบบบ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 08:25:37

ความคิดเห็นที่ 76 ตามมาดูแล้วครับ ตื่นเต้นๆ Atacama กับทะเลเกลือ คาดว่า ถ้าผมจะไปSalar de Uyuni ก็ว่าจะเข้าและกลับทางนี้แหละครับ จากคุณ : Netter เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 08:41:26

ความคิดเห็นที่ 77 มารายงานตัวค่ะ ^^ จากคุณ : จำมัย จัมไม เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 10:33:09

ความคิดเห็นที่ 78 เป็นรีวิวที่น่าติดตามจริงๆ เล่าเรื่องสนุกดีครับ จากคุณ : บารอนก๊อง เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 12:07:17

ความคิดเห็นที่ 79 ติดตามมาตั้งแต่ตอนแรก ได้กลับสู่แผ่นดินใหญ่ซักทีนะครับ รอชมรีวิวตอนต่อไปค้าบบบบบ ขอบคุณมากจริงๆที่ทำรีวิวให้ดู ทำให้ผมอยากไปเที่ยวเมกาใต้มากขึ้นอีกหลายเท่าเลยครับ :) จากคุณ : น้าเปี๊ยก เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 12:30:56

ความคิดเห็นที่ 80 ขอบคุณที่พาไปเที่ยวครับ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 12:50:22

ความคิดเห็นที่ 81 ตามมาติด  ๆ ค่ะ รูปสวยจังเลย จะติดตามตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : Freedom of Life เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 13:13:06

ความคิดเห็นที่ 82 หายไปพักนึงมีเข้ามาตอบเพิ่มอีกหลายท่านเลย ยินดีต้อนรับและสุขสันต์วันแม่ทุกท่านครับ คุณ Netter อย่าลืมติดตามชมครับ สำหรับผมคิดว่าการได้เข้าชม Salar de Uyuni โดยเริ่มทริปจาก San Pedro de Atacama มันจะรู้สึกสุดยอด เพราะจะได้เข้าชมไฮไลท์อย่างตัวทะเลเกลือในวันสุดท้ายของทัวร์พอดี มันเลยเป็นความรู้สึกเหมือนละครที่ค่อยๆ เข้าสู่จุด climax เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ครับ ตอกบัตรให้แล้วนะครับคุณจำมัย จัมไม ขอบคุณมากครับคุณบารอนก๊อง ผมก็ถ่ายทอดไปตามสิ่งที่ผมเห็นมาก็เท่านั้นแหละครับ สวัสดีคุณน้าเปี๊ยกอีกคนนะครับ อเมริกาใต้นี่มีอะไรมากกว่าที่คิดครับ หากพูดสเปนได้ แม้จะเพียงแค่พื้นฐานก็ตาม ชีวิตจะง่ายขึ้นมากๆ เลยละครับ ยังไงก็รีบๆ เรียนสเปน ฝึกพูดให้คล่องๆ ผมเชื่อว่าสักวันโอกาสคงจะเป็นของคุณเช่นเดียวกันครับ ขอบคุณคุณเล็กทาโร่และคุณ Freedom of Life ด้วยนะครับ เรื่องราวยังเหลืออีกมากมาย ยังไงก็อย่าลืมติดตามต่อไปเรื่อยๆ นะครับ หากอยากแบ่งปันเรื่องราวของผมในนี้ให้เพื่อนฝูงหรือคนรู้จักได้อ่านก็ยินดีครับ กระจายต่อไปได้เลยครับ ยินดีต้อนรับท่านผู้อ่านทุกท่านเสมอครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 13:59:36

ความคิดเห็นที่ 83 สวัสดีค่ะ คุณ Khun Wasut ดิฉันแวะมาตอกบัตรแล้วนะคะ จากคุณ : Been there, done that! เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 15:16:46 A:218.186.10.229 X: TicketID:357481

ความคิดเห็นที่ 84 มาเอาใจช่วย การที่วางแผนแล้วไม่เป็นไปตามแผนที่ทำให้เราประสาทแด๊กเอาง่ายๆ ยิ่งถ้าต้องติดเกาะด้วยแล้ว... เอ่อ... พอผ่านไปนานๆ รับรองว่า จะไม่เซ็งแล้ว แต่ว่าคงเป็นประสบการณ์ชีวิตที่รับรองว่าจะไม่ลืมแน่เลยค่ะ จากคุณ : CMV เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 15:18:18

ความคิดเห็นที่ 85 Thanks for your review krab....I will prepare myself well for this island จากคุณ : zhangshanfeng (Taige) เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 20:11:33

ความคิดเห็นที่ 86 สวัสดีอีกครั้งครับคุณ Been there, done that! สวัสดีคุณ CMV ด้วยคนครับ ตอนแรกผมก็แทบจะไปแล้วเหมือนกันครับ เจอทั้งไฟลท์ดีเลย์เป็นวัน ทั้งไฟดับเกินครึ่งวัน ทั้งฝน ทั้งลมแรงๆ เจอสี่อันนี้รวมกันเข้าไปนี่ก็แย่เลยละครับ แต่พอวันถัดมากลับมาพบเจอแต่เรื่องราวดีๆ มันก็เลยทำให้อะไรที่มันร้ายๆ ไม่กระทบกับตัวผมมากขนาดนั้นด้วยครับ วันนั้นผมกลับรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ได้แถมวันให้ที่นี่อีกสองวันด้วยซ้ำไป สวัสดีคุณจางซานฟงอีกรอบด้วยครับ หากเตรียมตัวและวางแผนรับมือกับสถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้น ผมเชื่อว่าเกาะอีสเตอร์จะเป็นหนึ่งในที่ที่คุณจะประทับใจไม่ลืมอย่างแน่นอนครับ จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 21:39:25

ความคิดเห็นที่ 87 ขอบคุณสำหรับรีวิวสวยๆครับ จากคุณ : ouikomkon เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 21:58:06

ความคิดเห็นที่ 88 เพิ่งอ่านจบทั้ง 3 ตอน สนุุกดีครับ เล่าเรื่องได้ดีมาก สมกับที่เรียนที่อเมริกา เีขียนเรียบเรียงความคิดได้เป็นระบบระเบียบ มีสอดแทรกความรู้สึกได้ลงตัวดี ต่างจากคนไทยทั่วไปที่พูดเก่งแต่เขียนไม่เก่ง ไม่สามารถจัดระเบียบความคิดออกมาเป็นคำพูดได้อย่างที่คิด ขอชมจริงๆครับ ปีหน้าก็แพลนจะไปอเมริกาใต้ซัก 2 เดือน แล้วแวะอเมริกาเที่ยวต่อ ได้ข้อมูลดีๆมากเลยครับ รอตอนต่อไปนะครับ อ้อลืมไป ลายนํ้าในรูปใหญ่ไปนิด บางรูปไปบดบังความงามของรูปเข้า แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 55 22:41:50 จากคุณ : Persimon เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 22:39:30

ความคิดเห็นที่ 89 สวัสดีคุณ ouikomkon และคุณ Persimon ครับ ตอบคุณ Persimon ครับ ขอบคุณสำหรับคำชี้แนะครับ แต่สำหรับเรื่องรูปนี่ต้องขออภัยจริงๆ ครับ ผมเองอยู่อเมริกามานาน และผมเองก็ถือมากว่ารูปของผมก็เหมือนทรัพย์สินทางปัญญาของผมเอง ต่อให้จะสวยหรือไม่สวยก็ตาม และผมเองก็เห็นในไทยชอบมีการแอบก็อปรูปไปลงตามเว็บอื่นกันมากโดยไม่มีการบอกกล่าวหรือขออนุญาตเจ้าของรูปเลย เลยจำเป็นต้องใส่ลายน้ำใหญ่ๆ เพื่อป้องกันตรงนี้ครับ แต่เพื่อไม่ให้เสียอรรถรสในการรับชมรีวิวตอนต่อๆ ไปผมจะทำลายน้ำจางๆ กว่านี้ก็แล้วกันครับ แต่น่าอิจฉามากๆ เลยครับ ได้ลาหยุดตั้งหลายเดือน ผมก็อยากทำแบบนั้นมากเหมือนกันครับ แต่อาจารย์ที่ผมทำงานอยู่ด้วยคงจะฆ่าผมตายซะก่อนแน่ถ้าผมทำแบบนี้.... แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 55 23:24:22 จากคุณ : KhunWasut เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 23:23:24

ความคิดเห็นที่ 90 เที่ยวเยอะเลยนะขุน กลับมาทำงานคงไม่ได้เที่ยวแบบนี้อีกแล้วหล่ะมั้งเนี่ย จากคุณ : Chao De Udonthani (Wirelessly) เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 00:48:26

ความคิดเห็นที่ 91 ตามไปเที่ยวด้วยค่ะ   อยากลองไปติดเกาะแบบนี้บ้างจัง.. จากคุณ : ป้าฟู เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 09:50:34

ความคิดเห็นที่ 92 สวยมาก ขอบคุณที่พาเที่ยวครับ จากคุณ : karn.cop 1 เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 13:11:00

ความคิดเห็นที่ 93 ผมชอบตัวใส่หมวก น่ารักดีครับ 55 จากคุณ : Wiszniewski เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 16:40:06