ความคิดเห็นที่ 1 ขอลงลิงค์เก่าก่อนตามเคยค่ะ [CR]แชร์ประสบการณ์ ไปญี่ปุ่นแบบซัมเหมากระเป๋า(ตังค์)แบน ตอนที่ 1 ลุยโตเกียว http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E12555361/E12555361.html [CR]แชร์ประสบการณ์ ไปญี่ปุ่นแบบซัมเหมากระเป๋า(ตังค์)แบน ตอนที่ 2 ตะลุยโอซาก้า นั่งร้องไห้ที่นัมบะ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E12557780/E12557780.html#55 [CR]แชร์ประสบการณ์ ไปญี่ปุ่นแบบซัมเหมากระเป๋า(ตังค์)แบน ตอนที่ 3 โกเบ เมืองเขาน่ารักจริงๆนะ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E12564956/E12564956.html [CR]แชร์ประสบการณ์ ไปญี่ปุ่นแบบซัมเหมากระเป๋า(ตังค์)แบน ตอนที่ 4 ที่นาราฝนตกหนักมา http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E12565468/E12565468.html [CR]แชร์ประสบการณ์ ไปญี่ปุ่นแบบซัมเหมากระเป๋า(ตังค์)แบน ตอนที่ 5 เกียวโตเมืองในฝัน http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E12568117/E12568117.html [CR]แชร์ประสบการณ์ ไปญี่ปุ่นแบบซัมเหมากระเป๋า(ตังค์)แบน ตอนที่ 6 หนูมาจากเมืองไทย อยากดูดอกไม้ไฟมาก http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E12572963/E12572963.html จากคุณ : AhoUshi เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 21:16:24

ความคิดเห็นที่ 2 ก่อนออกจากบ้านของมาคุง เราจัดการทำความสะอาดห้อง และล้างจานชามให้เขา ถือเป็นการขอบคุณ (ถึงแม้ว่าเจ้าตัวจะห้ามทำก็ตาม) เนื่องจากว่าอยากให้มาคุงสนุกกับเพื่อนที่ทะเลมากกว่า ถึงแม้ว่าเจ้าตัว จะบอกว่าให้โทรไปหาก่อนขึ้นเครื่อง แต่เราก็ไม่โทรไป เลือกที่จะบอกลา โดยการเขียนจดหมาย พร้อมของฝากจากเมืองไทย วางไว้บนโต๊ะแทน หนึ่งในเนื้อความจดหมาย เราเขียนว่า "Thai and Japan ,we are friends." Thank you! ตอนออกจากบ้านรู้สึกเหงานิดๆค่ะ คิดว่าโชคดีแล้วที่เรามีเวลาอยู่ด้วยกัน แค่ 1 คืน กับ 1 วัน เพราะรู้สึกว่าถ้าอยู่ด้วยกันมากกว่านี้ เราคงต้องเหงามากขึ้นแน่ๆ อยากขอบคุณเขาสำหรับมิตรภาพดีๆที่มีให้กัน ถึงแม้ว่าเราจะเคยเจอกันแค่เพียง2ครั้งใน4ปีเท่านั้น แต่เขาก็ยังปฏิบัติกับเราดีราวกับคนที่รู้จักกันมานาน พุจจี หมาน้อยตัวโปรดของมาคุง เราเคยเห็นภาพของพุจจิตั้งแต่ตอนเขาอายุ 1ขวบ จนตอนนี้ 5ขวบแล้ว อยากเจอมาตลอด เราค่อนข้างเกร็งว่าถ้าเจอพุจจิแล้วเขาจะชอบเรามั้ย ถ้าเราถูกเห่าจะทำยังไง แต่ปรากฏว่า พุจจิ ติดเรามาก ฮ่าๆ เราเอากุญแจห้องวางไว้ในที่ที่เขาบอก แล้วก็จากมา เราเดินจากบ้านมาคุงไปจนถึงสถานีนากาโอกะเคียว ณ เวลาเที่ยงตรง แดดแรงมาก ไม่รู้ว่าสถานีเดินไปทางไหน แถวนี้ไม่มีคนให้ถามเลยอาศัยจากที่จำทางตอนนั่งแท็กซี่เอา เมื่อเจอคนเดินผ่านก็ถามไถ่เอา แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 55 01:18:11 จากคุณ : AhoUshi เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 21:26:04

ความคิดเห็นที่ 3 เปิดเงินในกระเป๋า ปรากฏว่า ไม่มีเงินพอสำหรับนั่งรถไฟไปนัมบะ เราเลยเบิกเงินฉุกเฉินออกมา 15000 เยน ที่ผ่านมา เราเอาเงินที่พี่ๆน้องๆฝากซื้อของมาใช้ด้วย รวม 10000 เยน จึงต้องคืนไป  เหลือ 5000 เยน (อาจจะรวมเศษตังด้วย เยอะอยู่) จากนากาโอกะเคียว ตั้งใจจะไปนัมบะเพื่อซื้อของที่ซินไซบาชิ ก่อนออกเดินทาง เราโทรหาป้ามาเอดะก่อน บอกว่าจะไปหาช้าหน่อย เพราะจะต้องเดินหาซื้อของที่เขาฝาก ที่สถานีรถไฟ งวดนี้เราตั้งใจว่า ไม่ว่าจะยังไง เราจะต้องไม่นั่งรถไฟผิด เราจะต้องตั้งสติ และถามนายสถานีให้ดีๆ แต่สุดท้าย เราก็ไปโผล่ที่ สถานีโคชิเอ็งจนได้ !!! ไปไงมาไงเนี้ย ต้องเสียเงินนั่งรถไฟย้อนกลับไปนัมบะจนได้ จากคุณ : AhoUshi เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 21:32:46

ความคิดเห็นที่ 4 สถานี นากาโอกะเคียว จากคุณ : AhoUshi เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 21:33:49

ความคิดเห็นที่ 5 เราเอาของไปฝากที่สถานีนัมบะเช่นเคย จากนั้นก็ไปถามคุณป้าเจ้าเดิมที่อยู่ในศุนย์บริการข้อมูลท่องเที่ยว ว่าไปสนามบินคันไซใช้เวลาเท่าไหร่ และ ค่ารถไฟเท่าไหร่ เพื่อที่จะได้จำกัดงบถูก(แต่จำราคาไม่ได้แล้วแหละ ฮ่าๆ) ที่ย่านซินไซบาชิ เราเลือกของที่เขาฝากซื้ออย่างเมามัน ส่วนใหญ่เป็นเครื่องสำอาง แล้วก็มี ซีดี AKB48 ที่ออกใหม่ล่าสุดเมื่อวานนี้ จากที่เดินตัวปลิวเมื่อกี้นี้ ของก็หนักขึ้นมาอีก ฮ่าๆ เราใช้เวลาซื้อของจนถึง 5 โมงเย็น จากนั้นก็เอาของไปฝากในตู็ และเดินทางไปจิบุเนะ เพื่อเจอป้ามาเอดะ หากแต่ว่า รอบนี้ เรานั่งรถไฟถูก ไม่ได้ไปถึงโคชิเอ็งเหมือนวันก่อน อยากจะกรีดร้องเสียจริง จากคุณ : AhoUshi เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 21:40:20

ความคิดเห็นที่ 6 วันนี้ป้ามาเอดะ ก็เลี้ยงอาหารเราเช่นเดิม เว้นเบียร์ เพราะกลัวเราเมาบนเครื่อง(มีงี้ด้วย) เราได้กินข้าวหน้าเท็มปุระชุดใหญ่ อร่อยเหอะ มีความสุขมาก ป้ามาเอดะ เป็นแรงบันดาลใจให้เรามาญี่ปุ่นในครั้งนี้ค่ะ หลังจากที่จากกันที่คุมาโมโตะเมื่อปลายเดือนมีนาคม เราก็ติดต่อกับป้าทางโทรศัพท์มาตลอด เราตั้งใจจะไปหาป้า อยากเจอป้าอีก เลยตัดสินใจจะมาที่นี่เดือนสิงหาคม ถึงแม้ว่าจะตัดใจไปแล้วครั้งนึงเพราะไม่สามารถหาเงินได้ แต่พอรู้ว่าป้าเศร้ามากที่เราไม่ไปหาที่ญี่ปุ่นแล้ว เราก็เลยฮึดสู้อีกครั้ง แต่การที่จะได้เจอป้าเป็นการเสี่ยงมาก เพราะป้ามักจะไปทำงานที่ต่างๆ บ้างก็ไปโตเกียว บ้างก็ จิบะ บ้างก็คุมาโมโตะ  บ้างก็นาโงย่า แล้วแต่บริษัทจะให้ไปซึ่งมีโอกาสคลาดกันสูงมาก แล้วก็คลาดกันมาแล้ว เมื่อเราตั้งใจไปหาป้าที่โตเกียว แต่ป้าดันถูกให้ไปทำงานที่เกียวโตกระทันหัน แต่โชคดีที่เราตั้งใจจะไปหามาคุงที่เกียวโตอยู่พอดี เลยจองตั๋วขากลับที่สนามบินคันไซ ถือเป็นโชคดีมากที่เราไม่คลาดกับป้า ได้นอนกับป้า และกินข้าวร่วมกันอีกครั้ง เรามีแพลนจะไปหาป้าอีกที เดือนเมษายนค่ะ นั่นหมายความว่า เราจะออกผจญภัยอีกรอบ ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่ป้ามีให้ ทั้งๆที่ไม่ได้เกี่ยวกันทางสายเลือดเลย เราสนิทกับป้ามาเอดะมากกว่ายายของตัวเองซะอีก อยากให้ป้า รักษาสุขภาพให้ดีๆไว้จนกว่าจะได้เจอกันอีกครั้ง จากคุณ : AhoUshi เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 21:50:30

ความคิดเห็นที่ 7 ป้ามาส่งเราถึงหน้าสถานี ตอนจากกันคราวนี้ป้าไม่ได้ร้องไห้เหมือนคราวก่อน ป้ายิ้มแย้มแจ่มไสมาก ป้ายืนรอส่งเราจนเราเดินลับเข้าสถานีไป ตอนนั้นเรารู้สึกเหงาจับใจ จนร้องไห้ออกมาเลยเชียว เรากลับไปที่นัมบะอีกรอบ เพื่อไปเอากระเป๋า จากนั้นก็นั่งรถไฟไปสนามบินเลย ซึ่งนายสถานีแนะนำให้เราไปเปลี่ยนขบวนที่สถานีนึงซึ่งเราก็จำชื่อไม่ได้แล้ว ด้วยความที่นั่งบนรถไฟนานเกินไปก็ยังไม่ถึงสถานที่ต้องเปลี่ยนขบวน ตอนนั้นคิดว่าคงนั่งผิดอีกแล้วล่ะมั้ง ตอนนั้นบนรถไฟไม่มีใคร เลยลงจากรถไฟ เพื่อไปถามนายสถานี ว่า ขบวนที่จอดอนู่นี่ ไปสนามบินคันไซมั้ย เขาบอกว่า ไม่ไปครับ ต้องไปเปลี่ยนขบวนอีกที ที่สถานี............ สถานีที่นายสถานีนัมบะบอกมานั่นแหละ แล้วเราจะแตกตื่นลงมาทำไม แต่โชคดีที่ไม่ได้ออกไปนอกสถานี เลยไม่ต้องเสียเงินเพิ่ม นายสถานีให้เราขึ้นรถไฟขบวนที่อยู่ตรงหน้า แล้วบอกว่าเดี๋ยวจะบอกให้ ใจดีมากค่ะ เจ็บใจตัวเองมากที่แตกตื่นเกินเหตุ กว่าเราจะถึงสนามบินได้นี่แทบร้องไห้ เจ็บใจตัวเองจริงๆนะ จากคุณ : AhoUshi เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 22:01:05

ความคิดเห็นที่ 8 ที่สนามบิน ไม่ค่อยมีคนเลย เราไปห้องน้ำจัดการทำธุระส่วนตัว ล้างหน้า แปรงฟัน  จากนั้นก็เช็คอิน ระหว่างเดินเล่นในสนามบิน ซื้อของฝากให้น้องสาว ด้วยราคา 1000 เยนสุดท้ายที่มี ในหัวตอนนั้น คิดถึงน้องโคตะลูกเจ้านายเก่าเป็นอย่างมาก คิดถึงตอนที่น้องมาส่งที่สถานีคาชิว่า แล้วก็เอาแต่ร้องไห้ คิดถึงช่วงเวลาที่เล่นด้วยกันถึงเที่ยงคืน ใช่แล้วล่ะ เราลืมพูดถึง ครอบครัว โคมิยะ เจ้านายเก่าของเราเมื่อรู้ว่าเราคลาดกับป้ามาเอดะที่โตเกียว เลยไม่มีที่พักจึงชวนเราให้ไปนอนที่บ้านเขา ครอบครัวนี้มีทั้งหมด 4 คน พ่อ แม่ ลูกสาวคนโต และน้องชายคนเล็ก เป็นครอบครัวที่ดูมีความสุขมาก น้องโคตะ เกิดที่เมืองไทยหลังเราเข้างานได้ 1เดือน เราเคยเห็นน้องเขาตอนเป็นทารก เพียงแค่หนึ่งครั้งก็จริง แต่ตลอด2ปีที่น้องเกิดมา เราส่งเมล์ไปอวยพรวันเกิดให้ทุกปีผ่านพ่อของเขา อยากเจอตัวจริงมาตลอด พอรู้ว่าจะได้เจอก็ไปหาเลือกของฝาก(กางเกงมวย) ก็คิดนะว่าถ้าเจอกันแล้วน้องหนีเราล่ะจะทำยังไง แต่ปรากฏว่าน้องติดเรามากกกกกกกกกกก ยอมให้กอด ให้อุ้มด้วย คุณนายดูแลเราดีมาก ตอนก่อนจากกันก็ให้ขนมและน้ำมาเต็มไปหมด รู้สึกโชคดีจังที่ได้เจอโคมิยะซังและครอบครัว และรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมากสำหรับการต้อนรับอันเป็นมิตร แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 55 01:14:22 จากคุณ : AhoUshi เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 22:06:51

ความคิดเห็นที่ 9 ก่อนกลับเราไม่ได้โทรหาน้องโอ๋ แต่เราใช้Wifi ที่สนามบิน ส่งข้อความทางเฟคบุคหาน้องเขาแทน รู้สึกขอบคุณน้องเขาเป็นอย่างมาก ที่คอยเป็นห่วงเป็นใยเราขนาดนี้ พาเราไปเที่ยวที่ต่างๆ และถึงแม้ว่าจะเดิน ไกลขนาดไหนน้องก็ไม่บ่น ได้คุยเรื่องราวแลกเปลี่ยนความเห็นกันต่างๆนาๆ สนุกและมีความสุขมาก หวังว่าจะได้ไปเจอน้องที่ไทยนะคะ อ้อ แล้วก็นากาโอะซังอีกคน ขอบคุณที่อดทนเดินเป็นเพื่อนเรา ถึงแม้ว่าจะเดินไกลแถมเร็วด้วยก็ตาม แล้วก็ขอบคุณที่ ช่วยแบกของฝากหนักหลายกิโล ไปให้คนที่โรงงาน และแม้กระทั่งพนักงานในโรงงานที่หาตัวได้ยาก ก็ยังหาเจอและเอาของฝากไปให้จนได้ จากคุณ : AhoUshi เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 22:12:15

ความคิดเห็นที่ 10 รีวิวสนุกมากค่ะ เหมือนอ่่านไดอารี่เลย มาคุงน่ารักมากๆ จขกท โชคดีจังเจอแต่มิตรภาพดีีๆ เดือนเมษาไปแล้วกลับมารีวิวอีกนะคะ เราก็อยากไปช่วงนั้นแต่ค่าตั๋วแพงมากไปเองคงไม่ไหว ^^ จากคุณ : อยู่คนเดียวมันเหงาเข้าใจ เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 22:25:39

ความคิดเห็นที่ 11 6 วันในญี่ปุ่นที่มีค่า และคือความทรงจำ การอดข้าว การกินน้ำจากก็อกในสถานี การนั่งร้องไห้ในนัมบะ การล้างหน้าแปรงฝัน เปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำสถานี การขึ้นรถไฟผิดแล้วผิดอีก การที่เราได้เจอผู้คนมากมาย ไล่ตั้งแต่ โตเกียว โอซาก้า โกเบ นารา เกียวโต ทั้งคนที่แค่เดินผ่านซึ่งไม่รู้กี่พันกี่หมื่นคน และคนที่เราถามทาง ไม่รู้กี่คนต่อกี่คน เราโชคดี ที่คนรอบข้างของเราทุกคนเป็นคนดี และใจดี ถึงแม้ว่าจะมีคนบอกว่าการที่เราเชื่อแบบนั้นคือเราเป็นคนเชื่อคนง่าย อาจจะเป็นคนเชื่อคนง่ายจริงๆนั่นแหละ หากแต่เราคิดว่า นั่นคือวิธีเปิดใจในแบบฉบับของเรา คือกล้าที่จะไว้คนอื่น เพื่อให้คนอื่นไว้ใจเรา ป้ามาเอดะ ,ครอบครัว โคมิยะ น้องโอ๋, คุณนากาโอ,ะ มาคุง และหมาน้อย ขอบคุณนายสถานีทุกท่านที่ช่วยบอกสายรถแก่เรา ถึงแม้ว่าเราจะขึ้นผิดบ้าง แต่ก็ไม่โทษนะคะ ขอบคุณ คุณป้าในศุนย์บริการข้อมูล คุณป้า คุณลุง คุณน้อง คุณพี่ที่เราถามทางแล้วช่วยตอบให้ ขอบคุณคุณลุงชิเท็นโนจิทั้งสอง ที่เลี้ยงกาแฟ ขอบคุณพ่อหนุ่มที่เราเดินชน ที่ทำให้เรารู้ว่าในโลกนี้มีทั้งคนใจร้ายและใจดี ขอบคุณพี่แจน และพี่ต้น ที่คอยเป็นห่วงเราจากเกาหลี ขอบคุณคิตตี้ในซากุระของพี่ปุ้ย(เอ๊ะ เขาไม่ได้ให้เราซักหน่อย เขาฝากซื้อ) ขอบคุณเจ้านายคนปัจจุบันที่คอยเตือน และบอกให้เราวางแพลนก่อนเที่ยว ขอบคุณพ่อและแม่ที่ยอมให้ลูกสาวออกไปเสี่ยงภัยคนเดียว ขอบคุณน้องสาวที่คอยอัพเดตเรื่องราวต่างๆให้รู้จากฝั่งไทย ขอบคุณทุกความรู้สึก ไม่ว่าจะเหงา เศร้า สนุก เหนื่อย ที่ทำให้เรารู้ว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่ และพร้อมที่จะมีชีวิตต่อไป เมื่อจากกับอะไรบางสิ่งมา เรามักจะรู้สึกว่าหัวใจของเราเป็นรู เหมือนขาดอะไรบางอย่างไป เหมือนแก้วน้ำที่น้ำไม่เต็ม แต่ถึงกระนั้น เราก็มักจะเอาความรู้สึกที่ขาดแปลกๆตรงนั้น มาผันเปลี่ยนเป็นพลัง สำหรับก้าวผ่านวันนี้ วันพรุ่งนี้ต่อไป คิดถึงจริงๆนะ ญี่ปุ่น........................ แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 55 01:09:40 แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 55 22:33:08 จากคุณ : AhoUshi เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 22:28:17

ความคิดเห็นที่ 12 และท้ายสุด ขอบคุณทุกกิ๊ฟและทุกความคิดเห็นค่ะ ตั้งแต่เล่นพันทิปมาพึ่งเคยได้กิ๊ฟเยอะขนาดนี้ ให้กี๊ฟกลับไปไม่หมดเลย ค่ะ ขอบคุณที่คอยติดตาม และ ขอบคุณทุกความคิดเห็น นะคะ คุณ  creamnaka คุณ holyghos คุณ เล็กทาโร่ คุณ yuechan คุณ Bullish Signal คุณ  otto คุณ breathing คุณ  sagel bon 16 คุณ  bk@bkk คุณ  tee (gre_t2w) คุณ  อิ่มพี คุณ  พิ้งค์โลลี่ป้อบ คุณ  boom-bung คุณ  เกสรมาเฟีย คุณ หมียักษ์ อยากเที่ยว คุณ  tottui คุณ  kungtalay คุณ little t 34380 คุณ บลอนดี้ คุณ  ดอกโสนบานเช้า คุณ  เด็กดอย เจ้าแม่ปาเงิ คุณ  jarabeebb คุณ  nasaae คุณ  Green_Kappa คุณ fujima คุณ  maxtana01 คุณ  ryjarja คุณ navinto คุณ lavilin คุณ Umbrella_yuuri คุณ hecate คุณ  medicolilith คุณ  หมียักษ์ อยากเที่ยว คุณ คุณแม่ติดเน็ต คุณ  โรม ณ. โคราช คุณ  ป้าทุยบ้านทุ่ง คุณ Baking Street คุณ Jose Pasillas ll คุณ เทพบุตรกีต้าร์ลีด คุณ  noiwanwannoi คุณ  erbhern คุณ  nongmalakor คุณ MRBIG173 คุณ นางฟ้าร่าเริงเลย คุณ  golove2 คุณ  Coffee Blended คุณ  โต้คลื่น คุณ zoozaa คุณ  dewproud_2915 คุณ ตะวันชาย และคนอื่นๆที่เข้ามาอ่านรีวิวแต่ไม่แสดงตัว ขอบคุณทุกคนจริงๆ และเราเองก็รอชมรีวิวจากทุกคนเหมือนกันค่ะ ตั้งแต่ศาลเจ้าเมจิ วัดอาสะกุสะ วัดชิเท็นโนจิ ศาลเจ้าอิคุตะ วัดโคฟุคุจิ วัดโทไดจิ วัดคิโยมิซุเดระ ศาลเจ้ายาซากะ ศาลเจ้าฟุชิมิอินาริ เราอธิฐานด้วยข้อความเดียวกันหมด ว่า "ขอให้ทุกคนในโลกนี้เต็มไปด้วยความสุขและมีแต่รอยยิ้ม" ซึ่งนั่นก็คือ เราหมายถึง ทุกๆคนด้วย นะคะ แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 55 23:49:31 แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 55 23:18:51 จากคุณ : AhoUshi เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 22:53:37

ความคิดเห็นที่ 13 เราออกจากญี่ปุ่น ณ เวลาญี่ปุ่น ตอนประมาณ ตี1 และถึงเมืองไทยประมาณ ตี 4ครึ่ง คนที่นั่งบนเครื่องบินข้างๆ ชื่อพี่ประสาน เป็นคนไทยที่ทำงานร้านหนวดอยู่ที่ เท็มโปซัน (บริเวณอ่าวโอซาก้า) คุยกันไปคุยกันมา พี่เขาบอกว่าถ้าไปโอซาก้าอีกให้ติดต่อไปหาเขาได้ โชคดีจังที่รอบตัวเราเต็มไปด้วยคนใจดี ฮ่าาาา เรานั่งแท็กซี่กลับที่พัก อาบน้ำแต่งตัวไปทำงานต่อ พอเข้าออฟฟิตเท่านั้นแหละ พี่ๆที่ทำงานก็พากันหัวเราะเรา พร้อมพูดว่า "ดำ"!!!!!!!! ช่วยไม่ได้ คนมันเดินตากแดดตลอดทั้งวัน เนื้อตัวเราแดงไปหมดเพราะความคันจากคราบเหงือ แต่เราไม่สนใจหรอก ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาา ถ้ามัวกลัวดำ แล้วเราจะทำแบบที่ทำอยู่อย่างงี้ได้มั้ย การท่องเที่ยวครั้งต่อไป แน่นอนว่าก็ยังอยากจะท้าทายตัวเองอยู่ จากความผิดพลาดในหลายๆอย่าง ทำให้เราเรียนรู้อะไรต่างๆนาๆ อย่างน้อยเราต้องตั้งอยู่บนความไม่ประมาท ต้องรอบคอบกว่านี้ และต้องมีสตือยู่ตลอดเวลา ในครั้งนี้ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถทำตามเป้าหมาย 27000 เยนได้ ลองแจกแจงสิ่งที่ทำให้เกินงบที่ตั้งใจ ก็น่าจะเป็น ・ค่าซีดี 13 แผ่น ・ค่าโรงแรมแคปซุล 1 คืน ・ค่าเบียร์ในร้านที่ไปกินกับน้องโอ๋ ・ค่าฝากกระเป๋า(ฝากทุกวันเลย) ・ค่านั่งรถไฟเจอาร์ผิดแล้วผิดอีก ・ค่าของที่ระลึกเล็กๆน้อยๆ แต่ถ้าถามว่าเราเสียใจ เสียฟอร์มมั้นที่ตั้งชื่อกระทู้มาซะเวอร์ ขอบอกว่า ไม่เลย ค่ะ ฮ่าาาาา เพราะอย่างน้อยเราก็ได้พยายามที่สุดแล้ว อย่างน้อยการไปญี่ปุ่นในครั้งนี้ ก็ยังอยู่ภายใต้งบ 35000 บาท (รวมค่าตั๋วเครื่องบิน) ท่องเที่ยวครั้งหน้าของเรา ต้องสนุกให้มากกว่านี้ สุดเหวี่ยงกว่านี้ ฮ่าๆๆ แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 55 23:28:09 จากคุณ : AhoUshi เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 23:15:21

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่อยากให้จบเลย สนุกมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : bk@bkk เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 55 23:48:42

ความคิดเห็นที่ 15 ... ขอบคุณเรื่องราวดีๆ ของน้อง AhoUshi  อ่านแล้วเหมือนไปเที่ยวด้วยกันเลย ^_^ แม้บางตอนจะรู้สึกใจหาย แต่ท้ายสุดก็ Happy ที่น้องเจอแต่คนดีๆ ก็เพราะตัวเราคิดดีทำดี ก็เลยดึงดูดคนดีๆให้มารู้จักค่ะ มันเป็นเรื่องง่ายๆของกฎแรงดึงดูด ^_^ รออ่านเรื่องราวเม.ย. ปีหน้านะคะ ขอบคุณค่ะ ... จากคุณ : kungtalay เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 55 00:01:24

ความคิดเห็นที่ 16 คลิบวีดีโอนี้ไม่เกี่ยวกับทริปนี้หรอกค่ะ หากแต่ว่ามันเป็นเพลงที่เราฟังซ้ำไปซ้ำมาตอนอยู่ที่ญี่ปุ่นค่ะ ตอนทางที่นั่งบนรถไฟ หรือตอนที่เดินคนเดียวเวลาเหงาๆ เราฟังเพลงนี้ไม่รู้กี่รอบขณะที่อยู่ญี่ปุ่น เลยเอามาลองให้ฟังเพื่อแชร์ให้ความรู้สึกร่วมไปด้วย ที่สำคัญ มาคุงก็ชอบฮัมเพลงนี้เหมือนกับเราด้วย ฮ่าาาาาาาาา แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 55 01:06:40 จากคุณ : AhoUshi เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 55 00:12:34

ความคิดเห็นที่ 17 เริ่มด้วยเรื่องนอยด์ๆ แต่จบด้วยรอยยิ้ม ถือว่าคุ้มนะ ประสบการณ์แบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ รอชมบันทึกฉบับถัดไปนะครับ อยากจะแจกกิฟมากแต่กิฟหมด -*- จากคุณ : Coffee Blended เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 55 01:01:51

ความคิดเห็นที่ 18 ขอตบมือให้จากใจจริงๆค่ะ อ่านไปก็ลุ้นไปว่าจะจบลงอย่างไร บางช่วงบางตอนทำให้พี่ร้องไห้เลย พี่คิดว่าจะไปปีหน้าตามรอยบ้างแต่ไม่ตามรอยบางอย่างแบบของหนู 55555 ขอให้โชคดีในทริปต่อไปจ้า จากคุณ : อิ่มพี เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 55 02:11:44

ความคิดเห็นที่ 19 ตามอ่านมาจนบทสุดท้าย หลายอย่างอ่านแล้วก็แอบตำหนิในใจเช่นเรื่องไปดื่มกาแฟกับสองผู้เฒ่า แต่ทุกอย่างก็จบด้วยดี ดีใจด้วยครับ คุณAhoUshi เก่งเรื่องภาษา ไม่คิดทำงานเป็นล่ามตามโรงงานอุตสาหกรรม อย่างเช่นที่ระยอง หรือ อยุธยา ผมได้ยินมาว่าค่าจ้างดีมากๆเลย เอาใจช่วยให้เก็บเงินได้เยอะๆแล้วกลับไปเที่ยวใหม่ หรือจะลองแบบนี้ไหมครับ เป็นรีวิวของคุณ Harumi ๑ ^^ ๑ วูฟสาวปลาแห้งตะลุยแดนปลาดิบ ตอนที่ 1 wwoof ญี่ปุ่น 3 เดือน กับเงินจำนวน 30,032.93 บาท \^^/ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10229855/E10229855.html จากคุณ : โต้คลื่น เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 55 07:09:42

ความคิดเห็นที่ 20 ความคิดเห็นที่ 10 คุณอยู่คนเดียวมันเหงาเข้าใจ ขอบคุณการติดตามชมและความคิดเห็นนะคะ เมษาค่าตั๋วแพงจริงอะไรจริง แต่ก็จะไปพยายามค่าาา อยากเห็นซากุระบ้าง ความคิดเห็นที่ 14 คุณ bk@bkk  ไว้เจอกันใหม่ทริปหน้านะคะ ยังไงถ้ามีรีวิวเป็นของตัวเองแล้วจะไปเกาะที่กระทู้นะคะ ความคิดเห็นที่ 15 อ่าน ความเห็นของคุณ kungtalay  แล้วรู้สึกดีจังค่ะ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ความคิดเห็นที่ 17 คุณ Coffee Blended มันเป็นดราม่าโดยที่ไม่ตั้งใจเลยค่ะ ไม่คิดว่าการไปเที่ยวครั้งนี้จะมีเรื่องนอยด์ และเรื่องแฮปปี้ คิดว่าจะต้องแฮปปี้ทั้งทริปแท้ๆเชียว แต่เพราะว่ายิ่งเศร้ายิ่งนอยด์มาก ก็จะแฮปี้มากค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ความคิดเห็นที่ 18 อุ๊ย คุณอิ่มพี ร้องไห้ด้วยหรอคะ ฮ่าๆ ขอบคุณที่อินไปกับเรื่องราวนะคะ ไว้เจอกันใหม่รีวีวหน้าถ้ามีนะคะ ฮ่าๆ ความคิดเห็นที่ 19 คุณโต้คลื่น ขอบคุณที่เตือนนะคะ คราวหน้าจะไม่ไปกับคุณลุงแล้วค่ะ จะลดความคะนองลงให้มากกว่านี้ ตอนนี้เราทำงาน ล่ามอยุ่ที่นวนครค่ะ ฮ่าๆ ส่วนทริปหน้าเดือนเมษานั้น เราจะไปวูฟแบบพี่Harumiนั่นแหละค่ะ ฮ่าาาา จากคุณ : AhoUshi เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 55 07:43:15

ความคิดเห็นที่ 21 เราไม่กล้าขนาดนั้นก่อนจะไปนี่เช็คแล้วเช็คอีกว่าค่าใช้จ่ายทีอะไรบ้าง แถมเอาไปเผื่อเยอะมาก    กลัวเจอเหตุฉุกเฉิน    เก่งจริงๆ:-) จากคุณ : boom-bung เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 55 08:13:30

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณสำหรับรีวิวครับ ตามอ่านตั้งแต่ต้นจนจบครับ สนุกมากครับ สถานที่ที่ จขกท.ไปมา ผมอยากไปตั้งหลายที่เลย ตั้งแต่อ่านการ์ตูนเรื่อง จอมเก บลูส์ ตั้งแต่เด็กแล้ว ซักวันต้องไปให้ได้ จากคุณ : หนึ่งผอมกับสองใหญ่ เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 55 10:30:31

ความคิดเห็นที่ 23 ยอมรับว่า ตอนแรกๆที่อ่าน เป็นห่วง จขกท จัง เดินทางหลงไปหลงมา อดข้าว และอื่นๆอีกมากมาย อ่านที่เขียนมา ก็ดูเหงาๆหลายครั้ง แต่อ่านมาเรื่อยๆ กลายเป็นลุ้น เหมือนลุ้นละครซะงั้น เอาใจช่วยให้ได้ไปญี่ปุ่นอีกค่ะ แต่คราวหน้า พกเงินเผื่อเหลือเผื่อขาดไว้ก็ดีนะ อ้อ จะเล่าว่า เคยคุยกับคุณลุงคนนึงที่เจอกันที่ร้านอาหารที่ญี่ปุ่น คราวนั้นเราก็โดนชวนไปกินเหล้าต่อ เราปรับอารมณ์แทบไม่ทัน ปฏิเสธแล้ว รีบกิน รีบลุกออกจากร้านเลยหล่ะ กลัว คราวหลัง ก็เลยไม่ค่อยจะคุยเยอะแยะอะไรกับคนรอบข้างอีก ระวังเรื่องนี้ไว้บ้างก็ดีค่ะ จากคุณ : แม่ยักษ์เล็ก เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 55 11:11:01

ความคิดเห็นที่ 24 อยากไปเที่ยวแบบนี้จัง  ขอบคุณที่พาไปเที่ยวครับ จากคุณ : เล็กทาโร่ เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 55 12:43:54

ความคิดเห็นที่ 25 สนุก ตื่นเต้น ขอบคุณค่ะ จากคุณ : erbhern เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 55 15:33:40

ความคิดเห็นที่ 26 ลุ้นเอาใจช่วยตั้งแต่วันที่เพื่อนไม่ยอมรับโทรศัพท์จากเครื่องสาธารณะ จนตอนที่ 2 ผู้เฒ่าชวนไปกินกาแฟ  แต่ยินดีด้วยครับที่จบทริปด้วย ความสุขความประทับใจ จากคุณ : little t 34380 เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 55 19:28:04

ความคิดเห็นที่ 27 ตามมาถึงตอนจบเลย... ชอบอ่านรีวิวกึ่งบันทึกการเดินทางแบบนี้นะคะ สนุกดี ได้ชมภาพประกอบ พร้อมคำบอกเล่าด้วย... โชคดีนะคะที่ คุณ AhoUshi เจอแต่คนมีน้ำใจในต่างแดน... ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ... จากคุณ : ดอกโสนบานเช้า เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 55 20:22:03

ความคิดเห็นที่ 28 ไม่มีอะไรจะเอ่ยจนต้องยกความเห็นที่สิบห้ามา ที่น้องเจอแต่คนดีๆ ก็เพราะตัวเราคิดดีทำดี ก็เลยดึงดูดคนดีๆให้มารู้จักค่ะ มันเป็นเรื่องง่ายๆของกฎแรงดึงดูด ^_^ ถูกต้องเป็นที่สุด จากคุณ : all abt เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 11:49:07

ความคิดเห็นที่ 29 ปกติไม่ค่อยได้เข้าห้องบันทึกนักเดินทางเพราะรีวิวปนกันทั้งไทยและเทศ แต่วันนี้บังเอิญ เข้ามาจากการ search. คำว่า โอซาก้า เลยนั่งอ่าน 7 ตอนรวด. เพิ่งมาจบตอนที่พิมพ์อยู่นี่ เป็นรีวิวทีีสนุกมากครับและนับถือในความมุ่งมั่นของเจ้าของกระทู้มาก ยังไงรอบหน้าคงได้อ่านรีวิวอีกครั้ง. แต่ครั้งนี้หวังว่าการเดินทางคงจะรัดกุมกว่านี้ เพราะเราก็ไม่รู้ว่าจะโชคดีแบบนี้ตลอดไปหรือไม่... โชคบางทีมันอาจมีขีดจำกัด. ใช้มากไปอาจจะหมดเร็วก็ได้ใครจะรู้ !? จากคุณ : Ezlo เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 55 00:21:01