ความคิดเห็นที่ 1 .. ความจริงแล้ววัยรุ่นมหาวิทยาลัยในต่างประเทศ เรียนจบแล้วออกไปเที่ยวก่อน จากนั้นค่อยกลับมาทำงาน เป็นเรื่องปกติที่เห็นได้ทั่วไป แต่ Christopher McCandless ติสต์แตกกว่านั้น เพราะหมอนี่เล่นเผาหลักฐานการมีตัวตนของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นบัตรประจำตัวต่างๆ แม้กระทั่งเงินติดตัว แถมตั้งชื่อเสียงเรียงนามของตัวเองเสียใหม่เป็น “Alexander Supertramp” (แปลเท่ๆได้ว่า อเล็กซานเดอร์ สุดยอดนักเดินทาง หรือจะแปลว่า อเล็กซานเดอร์ ไอ้คนจรจัดก็ได้) จากนั้น เขาตัดสินใจแบ็คแพ็คเดินทางคนเดียวไปเรื่อยๆทั่วสหรัฐอเมริกา แล้วตัดขาดจากโลกเดิมๆไปเลย เรียกว่ากลายร่างเป็นบุคคลหายสาบสูญจากครอบครัวและสังคมที่เคยรู้จัก ... โดยจุดหมายปลายทาง คือ อลาสก้า ดินแดนซึ่งเขาไม่ต้องการอะไร หรือใคร นอกจากขอเพียงธรรมชาติกับตัวเอง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:25:44

ความคิดเห็นที่ 2 .. จากเรื่องราวของคริส จนกระทั่งสู่บทสรุปในตอนจบ (ไม่ขอเล่าเพื่อคงอรรถรสเอาไว้) ...  ส่วนตัว ผมมองว่า พ่อหนุ่มนักท่องโลกรายนี้ ทำอะไรสุดโต่งมากเกินไป และคงไม่มีใครอยากเลียนแบบทั้งหมด 100% อย่างมากก็อาจเก็บเกี่ยวเอาแรงบันดาลใจจากเขามาบางส่วน ด้วยการลองเดินทางแนวแบ็คแพ็คด้วยตัวเอง ในระยะเวลาที่พอเหมาะพอควร ... ผมเองก็อยากจะทำแบบคริสเหมือนกันครับ แต่ก็ขอแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น เพราะด้วยหน้าที่ภาระของงานที่จำกัดเวลาเดินทางให้สั้นลง และครอบครัวก็ไม่มีปัญหา ชนิดที่ต้องหนีไปไกลๆโดยไม่ติดต่อทางบ้าน การเดินทางระยะเวลาสั้นๆแบบพอหอมปากหอมคอ จึงเพียงพอต่อ อรรถรสสไตล์แบ็คแพ็คเกอร์ผู้ค้นหาตัวเอง และโลกกว้างแล้ว .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:26:37

ความคิดเห็นที่ 3 .. ว่าด้วยเรื่องของการแบ็คแพคเกอร์ บางคนก็มองเป็นเรื่องยาก (โอเคล่ะ หากว่าเป็นคุณสุภาพสตรี อาจจะยากกว่าหนุ่มๆอยู่บ้าง) แต่คุณรู้ไหมว่า ผมไม่ได้ทำอะไรที่ยากลำบากเลย .. จุดเริ่มต้นการเดินทางด้วยตัวเองคนเดียวครั้งแรก คือ “นั่งรถไฟไปเชียงใหม่” นี่เอง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:27:10

ความคิดเห็นที่ 4 .. เชียงใหม่เป็นจุดหมายปลายทางยอดนิยมตลอดกาล ที่ใครๆก็เลือกเดินทางไปท่องเที่ยว ด้วยความกว้างใหญ่ของพื้นที่ รวมถึงความหลากหลายระดับความสมบุกสมบันของการท่องเที่ยว แบ็คแพ็คเกอร์มือใหม่อย่างผมจึงเลือก “ตัวเมืองเชียงใหม่” นี่ล่ะ ง่ายดี ยังไม่อยากโชว์ความเก๋าไปปีนเขา กางเต๊นท์บนดอยคนเดียว แล้วเมื่อขึ้นชื่อว่า นักเดินทางสไตล์แบ็คแพ็คเกอร์ ผมก็ตั้งโจทย์ในใจว่า หากจะไปนอนรีสอร์ทหรู โรงแรมระดับ 4-5 ดาว มันคงไม่ใช่แน่ๆ สุดท้าย จึงขอเลือกที่พักหลักร้อย แต่ก็มีสไตล์น่ารักๆ ขอเพียงมีกาแฟให้ดื่ม มีแมวให้เล่น ? เท่านี้ ชีวิตก็เพียงพอแล้ว .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:27:54

ความคิดเห็นที่ 5 .. แม้จะหลงรักการเดินทางแบบ “บ้านๆ” แต่ผมก็ยอมรับครับว่า ยังไม่อึดถึกทนพอ ที่จะเลือกเดินทางในรูปแบบนักผจญภัย หรือไปท่องเที่ยวอะไรที่สุ่มเสี่ยง แต่สำหรับแบ็คแพ็คเกอร์คนไหน ที่รักวิถีอันโลดโผนแบบนั้น ผมก็ขออวยชัยให้พร และขอแนะนำว่า อย่าลืมพกโทรศัพท์ติดต่อคนทางบ้านไปด้วย มิเช่นนั้น คุณอาจกลายเป็น Aron Ralston นักผจญภัยขาโหด ที่ไปติดแหง่กอยู่กับ “ก้อนหินเนื้อคู่” นานถึง 127 ชั่วโมง (ทำความรู้จัก Aron Ralston ได้จาก “127 Hours” ตามร้านจำหน่ายหรือเช่าหนังใกล้บ้านท่านครับ) .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:28:38

ความคิดเห็นที่ 6 .. พูดถึง Ralston ผมก็เคยมีประสบการณ์ไปเที่ยวคนเดียวโดดเดี่ยว ท่ามกลางธรรมชาติไร้ผู้คนอยู่บ้างเหมือนกัน มันเป็นฤดูร้อนในปีหนึ่ง ที่ผมนึกครึ้มใจไปเกาะพะงัน ครึ้มใจไปกว่านั้น คือ บุกป่าฝ่าดงปีนขึ้นไปบนภูเขากลางเกาะพะงันในยามเย็น โดยไม่มีนักท่องเที่ยวเป็น “เพื่อนร่วมภูเขา” เลยสักรายเดียว สัญญาณโทรศัพท์ก็ไม่มี น้ำ อาหารติดตัว หรืออุปกรณ์ฉุกเฉิน ไม่ต้องพูดถึง ถ้าหากวันนั้น ผมตกหน้าผา หรือติดซอกหิน อย่าว่า 127 ชั่วโมงเลยครับ แค่ชั่วข้ามคืนก็คงเดี้ยงแล้วล่ะ !! .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:29:25

ความคิดเห็นที่ 7 .. นานมาแล้ว ที่เราเห็นนักท่องเที่ยวจำนวนมาก ชอบรูปแบบการเดินทางแนวแบ็คแพ็ค หรือแบกเป้ท่องเที่ยวในราคาประหยัด ผมมองว่าเสน่ห์ของแบ็คแพ็คที่หลายคนหลงใหล เพราะมันมีความ “ดิบ โหด อึด สนุก ระทึก” ในคราวเดียวกัน ... ขาดไปก็แค่ความหรูหราเท่านั้นเอง แต่รับประกันว่ามีเรื่องราวเกี่ยวกับการเดินทางเก็บมาเล่าให้ลูกหลานฟังได้อีกนาน นั่นจึงเป็นเหตุผลสำคัญ ว่านักเดินทางหลายคนที่เลือกวิถีของการเป็นแบ็คแพ็คเกอร์ บางครั้งไม่จำเป็นเสมอไปว่า อยากประหยัด หรือมีงบประมาณน้อย ... แต่เพราะอยากได้ประสบการณ์สนุกๆในช่วงหนึ่งของชีวิตมากกว่า เพราะประสบการณ์รูปแบบนี้ แม้ว่าเรามีเงินจำนวนมากมายมหาศาลเท่าไหร่ ... ก็หาซื้อไม่ได้ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:30:11

ความคิดเห็นที่ 8 .. ในเมื่อวิถีของชาวแบ็คแพ็คนั้น เงินไม่ใช่ปัจจัยสำคัญอันดับแรก หากมีตัวเลือกที่จะประหยัดได้ ก็ประหยัด โดยการประหยัด มักแลกกับประสบการณ์บางด้านติดตัวมาด้วย เช่น การโบกรถ การเลือกพักโฮมสเตย์ เช่ามอเตอร์ไซค์ตะลอนเที่ยว  กินอาหารง่ายๆริมทาง ฯลฯ ซึ่งล้วนทำให้เราได้เรียนรู้ แลกเปลี่ยน หรือได้เห็นโลกอีกมุมมอง เมื่อเลือกเป็นแบ็คแพ็คเกอร์ ผมจึงเคยมีประสบการณ์ทั้งการโบกรถ โฮมสเตย์ เช่ามอเตอร์ไซต์ตะลอน กินอาหารง่ายๆริมทาง แต่ว่ากันตามตรง ไม่ใช่ว่าตัวเองเป็นคนโลโซ ไม่มีตังค์แล้วยังอยากไปตะลอนเที่ยว หรือ งกมาก ไม่อยากจ่าย สิ่งสำคัญที่สุด ที่ผมได้จากการประหยัดนั้น มันแฝงวัตถุประสงค์บางอย่างอยู่ไม่น้อย เพราะทุกอย่างที่ยกตัวอย่างคร่าวๆมา มักมีส่วนสัมพันธ์ที่ทำให้ ตัวเราต้องมีปฏิสัมพันธ์กับคนในท้องถิ่นนั่นเองครับ กินหรู นอนสบาย จ่ายหนัก ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยทำ แต่บางครั้งผมแค่เสียดาย หากไปยังจุดหมายปลายทางแล้ว ต้องพลาดโอกาสเรียนรู้วิถีชีวิตอีกด้านที่มีอยู่จริง .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:31:00

ความคิดเห็นที่ 9 .. เมื่อได้สาระอะไรติดตัวกลับคืนมาบ้าง ... แบบนั้น ผมคิดว่าเป็นการแบ็คแพ็คที่มีคุณภาพ เพราะวิถีแบ็คแพ็คเกอร์ ไม่ใช่การทำตัวโลโซ หรือลำบากโดยปราศจากวัตถุประสงค์ ถ้าอดอาหารทั้งวัน เก็บตังค์ไปซดเหล้า หรือนอนข้างถนนทุกคืนเพราะอยากประหยัดค่าโรงแรม ... ผมว่ามันคงไม่ใช่วิถีแบกเป้เที่ยวที่ถูกต้องนัก . ข้อแตกต่างอย่างหนึ่ง ที่เป็นเส้นบางๆระหว่างแบ็คแพ็คได้อย่างมีคุณค่า กับ สาระบางเบา ... ผมขอยกตัวอย่าง นักเดินทางสไตล์แบกเป้คนหนึ่งซึ่งไปเที่ยวประเทศญี่ปุ่น โดยนักเดินทางคนนี้ได้ลองประสบการณ์นอนข้างถนนใจกลางย่านการค้ากรุงโตเกียว ด้วยเหตุผลว่า อยากประหยัดเงินเพื่อไปดิสนีย์แลนด์ ดูผิวเผินแล้ว บางคนอาจคิดว่าบ้าดีแฮะ ไม่มีสาระ ประหยัดไม่เข้าเรื่อง ... แต่จริงแล้ว ถ้ามองให้ลึก ผมว่าเขาเลือกเก็บประสบการณ์ลองเป็น “มนุษย์กล่อง” สักครั้งในชีวิต ก็เพื่อจะได้เรียนรู้เสี้ยวมุมหนึ่งในสังคมเมืองหลวงที่เจริญที่สุดแห่งหนึ่งของโลกติดตัวกลับมาด้วย เขาได้สาระจากวิถีแบ็คแพ็คเกอร์มากี่มากน้อย ผมคงไม่อาจตอบแทนได้ รู้เพียงแต่ว่าเขากลับมาพร้อมผลงาน “โตเกียวไม่มีขา” และใช้นามปากกาว่า “นิ้วกลม” .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:31:57

ความคิดเห็นที่ 10 .. ผมเชื่อเสมอว่า การท่องเที่ยวแนวแบ็คแพ็คที่สมบูรณ์แบบ มันคงไม่ใช่แค่เรื่องงบประมาณเท่านั้น แต่เป็นเรื่องได้เปิดหูเปิดตา รู้จักมุมมอง หรือรายละเอียดซึ่งแตกต่างไปจากที่คนอื่นเห็น ถ้าเอ่ยถึง “เช เกวารา” (Che Guevara) ผู้สนใจประวัติศาสตร์โลกทุกคนย่อมรู้จักดี หากใครไม่รู้จักจริงๆ ถ้าเคยเดินเห็นสติกเกอร์ ยางกันโคลนรถบรรทุก หรือเสื้อยืด รูปผู้ชายมาดเข้มสไตล์ละติน หนวดเคราครึ้ม สวมหมวกแบเร่ต์ นั่นล่ะครับ “เช” นักปฏิวัติชาวอาร์เจนตินา ผู้เป็นบุคคลสำคัญระดับโลก “เช” เรียนจบหมอ แล้วก็เริ่มออกเดินทางสไตล์แบ็คแพ็คนี่ล่ะ แต่เขาเพิ่มความเท่ขึ้นมาหน่อยเพราะตะลุยไปทั่วอเมริกาใต้ด้วยมอเตอร์ไซค์ ใครอยากเห็นการเดินทางครั้งสำคัญ แบบง่ายๆ และชัดเจนขึ้น ลองหาหนังเรื่อง The Motorcycle Diaries (2004) ได้เลยครับ ... ที่ว่าสำคัญ เพราะนี่คือ จุดเริ่มต้นที่ “เช” เกิดแนวคิดปฏิบัติเพื่อปลดแอกเผด็จการ .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:32:41

ความคิดเห็นที่ 11 .. การเดินทางไปเรื่อยๆสไตล์แบ็คแพ็คเกอร์บนสองล้อคู่ใจนี่เองที่ทำให้บุรุษแห่งศตวรรษที่ 20 มีโอกาสได้ค้นพบโลกแห่งความจริงของสภาพสังคมในยุคนั้นที่เต็มไปด้วยผู้คนลำบากยากจน กลายเป็นแรงบันดาลใจและอุดมการณ์อย่างแรงกล้าที่ก่อขึ้นภายในจิตใจของบุรุษที่โลกจารึก คิดดูเล่นๆนะครับว่า ... ถ้า เช ไม่อยากลำบากกับการเดินทางแนวประหยัด แล้วเขาเลือกท่องเที่ยวอเมริกาใต้ในสไตล์หรูๆ จิบโมฮิโต้เย็นฉ่ำ สูบซิการ์คิวบา นอนกระดิกปลายเท้าริมสระว่ายน้ำของโรงแรมระดับ 5 ดาว โลกใบนี้ คงไม่มีวีรบุรุษนักปฏิวัติมาดเข้มจากอเมริกาใต้ ... และถ้าไปถนนข้าวสารเราก็คงไม่เห็นเสื้อยืดสกรีนรูป เช แน่ๆ!! - จบแล้วครับ ขอบคุณทุกท่านที่ร่วมเดินทางไปด้วยกันอีกครั้งครับ – .. จากคุณ : POGGHI เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:33:41

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่ได้ตาฝาดใช่ไหมคะนี่ ได้อ่านความเรียงคุณป๊อกกี้แล้ว ที่สำคัญวันนี้ได้อ่านสดๆ ไม่ได้ข้ามวันด้วยสิ อิอิ ว่าแล้วขอขึ้นไปอ่านก่อนนะคะ เดี๋ยวมาเมนท์อีกครั้ง ---- สุดท้ายก็ได้มาอ่านละเอียดตอนข้ามวันอีกตามเคย แล้วจะมาเมนท์คนแรกทำไมเนี่ยเค้า หลังจากที่อ่านความเรียงชุดนี้จบ เหมือนถูกกระตุกเส้นบางอย่างที่พยายามกดให้ลึกลงไปให้กลับขึ้นมาอีกแล้วค่ะ เพราะโดยส่วนตัวถึงแม้จะชอบเที่ยวด้วยตัวเอง เดินทางด้วยตัวเองไม่ง้อทัวร์ แต่ก็ไม่เคยคิดอาจหาญว่าตัวเองเป็น The Backpacker เลยสักครั้ง อยากมีโอกาสที่จะได้แบกเป้ที่บรรจุสิ่งยังชีพทุกอย่างไว้บนหลัง มากกว่าลากกระเป๋าล้อใบเท่ๆ เข้าพักโรงแรมบ้าง จะว่าประมาณอยากเพิ่มรสชาติของการเดินทาง เติมเครื่องปรุงและสีสันให้มากขึ้นก็ว่าได้ค่ะ และที่อยากทำมากที่สุด คือ การออกเดินทางคนเดียว คิดและเป็นตัวดำเนินเรื่องหลักเพียงคนเดียว โดยไปหานักแสดงสนับสนุนตามรายทางที่ได้พบเจอ ... แต่จนแล้วจนรอด ก็ยังไม่มีโอกาสนั้นสักครั้งเลยค่ะ - -* ที่อยากทำไม่ใช่อยากเท่ อยากลองของใหม่ .. แต่คิดเหมือนที่คุณป๊อกกี้บอกว่า สิ่งที่ได้รับกลับมา น่าจะเป็นประสบการณ์ที่มีค่ามากๆ จนลืมไม่ลงกันเลยทีเดียว หวังไว้สักวันว่าจะได้ทำตามความฝันนั้นค่ะ หวังไปเรื่อยๆ 555 .... สุดท้ายต้องขอขอบคุณความเรียงชุดนี้นะคะ แม้จะมาแบบสั้นๆ กว่าทุกครั้ง แต่ก็กระชับได้ใจความ ตามประสาคนงานยุ่งระดับ 9.9/10 ... แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 55 11:18:27 แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 55 21:46:49 จากคุณ : Yai Klong_Tour Rai เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:46:17

ความคิดเห็นที่ 13 หายไปนานเลยครับคุณป๊อกกี้ อิอิ แฟนคลับหลายคนคิดถึงจะแย่แล้ว ส่วนตัวยังไม่มีโอกาสเป็นแบคแพกเกอร์ฉายเดี่ยวเลยครับ สักวันหนึ่ง ก็อยากเป็นให้ได้เหมือนกัน ครับ จากคุณ : One Light One Shadow เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:50:49

ความคิดเห็นที่ 14 ขอแบคแพคเกอร์มือสมัครเล่นคนนี้ ตามชมรีวิวด้วยคนนะคะ จากการเที่ยวมากหลากหลายทริป หลากหลายรูปแบบ เราการเที่ยวสไตล์นี้ โดนใจที่สุดแล้วค่ะ จากคุณ : คนช่างฝัน สาวข้างบ้าน เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:58:17

ความคิดเห็นที่ 16 เสน่ห์ของ Backpacker ไม่ลองไม่รู้ จากคุณ : Sugarbean เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 21:59:17

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่ออกเดินทาง ก็ไม่เห็นโลก จากคุณ : David_kop เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 22:02:26

ความคิดเห็นที่ 18 เมื่อก่อนไม่เคยคิดเลยว่าจะมีโอกาสได้ไปแบกเป้ท่องเที่ยวเองในต่างแดนเลยครับ จนได้ไปอ่านหนังสือขับรถบ้านเที่ยวเกาะใต้นิวซีแลนด์นี่แหล่ะครับถึงมีโอกาสได้ไปเที่ยวเองไม่ได้ไปกับบริษัททัวร์ เป็นเหตุให้เกิดทริปแบกเป้เที่ยวทริปต่อๆมาจนทุกวันนี้ การไปเที่ยวเองก็ดีตรงที่ได้สัมผัสวิถีชีวิตของคนท้องถิ่น ได้เรียนรู้วัฒนธรรมต่างๆที่ต่างไปจากของเรา ได้ประสบการณ์เยอะแยะมากมายที่เงินอาจจะหาซื้อไม่ได้จริงๆ จากคุณ : Koon Shy_Tour Dee เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 22:12:25

ความคิดเห็นที่ 19 ตามมาอ่านความเรียงด้วยครับ อ่านเเล้วรู้สึกอยากเป็นแบ็คแพคเกอร์ เเบบฉายเดี่ยวบ้างจัง ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ ด้วยครับ จากคุณ : BANBONDOI เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 22:24:09

ความคิดเห็นที่ 20 ไม่มีไกด์บุ๊คเล่มไหน และไม่มีแผนที่ใดในโลก ที่จะให้รายละเอียดของเส้นทาง และความสวยงามของสองข้างทาง และจุดหมายปลายทางได้ดีเท่า "การเดินทางด้วยตัวเอง" บนรถทัวร์ ในตู้รถไฟ ในเครื่องบิน กลางลำเรือ เหนือเบาะมอเตอร์ไซค์ และสองเท้าที่ก้าวเดิน  ไม่ว่าจะเดินทางแบบไหน ก็ล้วนแต่พาเราไปสู่จุดหมายปลายทางได้เหมือนกัน ต่างกันก็แค่ "ยิ่งเดินทางช้า ๆ ความทรงจำดี ๆ ยิ่งมากขึ้น" ในโรงแรมหรู  ห้องเช่าในเกสท์เฮ้าส์เล็ก  แบ่งที่เด็กวัดนอนในศาลา ภายใต้ฟลายชีทคลุมเปล หรือนอนอ่านหนังสือเท่ห์ ๆ ในเต้นท์เล็ก ๆ  ทั้งหมดก็เพียงแค่ที่หลับที่นอนพักผ่อน ต่างกันก็แค่ "ที่นอนยิ่งเล็ก ความสุขกลับยิ่งใหญ่" ขอบคุณความเรียงของคุณป๊อกกี้ ที่มาช่วยยืนยันอีกเสียงนึงว่า "ที่ผมแบกเป้เดินทางท่องเที่ยวอยู่ทุกวันนี้ ผมไม่ได้บ้าอยู่คนเดียว" ^___^ จากคุณ : chartchy เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 22:29:04

ความคิดเห็นที่ 21 เซียน ประจำห้อง แต่ละคน ปล่อยของกันใหญ่ แจก Give ไม่หวาดไม่ไหว 555 จากคุณ : บารอนก๊อง เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 22:38:29

ความคิดเห็นที่ 22 เรื่องนี้ดูแล้วหดหู่จังอ่ะ จากคุณ : boy next door เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 22:47:27

ความคิดเห็นที่ 23 โอ้..........น้าป๊อกกี้ มาแหวก กระแสมาม่า พอดีเลย รีบกดโหวตก่อนเลย นานๆ จะมารีวิว ซะที รู้มั๊ยหลายคนเค้าคิดถึง จากคุณ : tummeng_in เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 22:54:08

ความคิดเห็นที่ 24 อืม มันได้ชีวิตคนละสไตล์ของเที่ยวกับทัวร์อ่ะนะ เราก็ชอบไปเองมากกว่า จากคุณ : yuechan เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 23:01:28

ความคิดเห็นที่ 25 จบแล้วเหรอคะ .... เอาอีกอ่ะ ค่ะ จากคุณ : @มะตูม@ เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 23:09:07

ความคิดเห็นที่ 26 ช่วงชีวิตหนึ่งที่คิดถึง ชีวิตเราสิ่งสำคัญบางครั้งไม่ใช่จุดหมายปลายทาง แต่เป็นการเก็บเกี่ยวสิ่งสวยงามระหว่างทาง จากคุณ : et009 เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 23:19:19

ความคิดเห็นที่ 27 จากคุณ : นั่งอมยิ้มริมระเบียง เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 23:21:27

ความคิดเห็นที่ 28 อ่านแล้วนึกถึงประโยคที่ว่า "Life is a journey, not a destination." - Ralph Waldo Emerson .. เชื่อว่า ความรู้สึกและประสบการณ์ที่ได้รับระหว่างการเดินทางของ Backpacker ทุกคน เป็นสิ่งที่มีค่าและมีความหมายอยู่มากมายจริงๆ ค่ะ จากคุณ : Blue Whale เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 23:21:36

ความคิดเห็นที่ 29 ชอบอ่านความเรียงของคุณป๊อกกี้มากๆ ค่ะ อ่านแล้วอิ่มใจ ^^ สาวเยอรมัน ที่ได้เจอในการเที่ยวญี่ปุ่นคนเดียวครั้งแรกของเรรา บอกว่า เค้าเริ่มจากการไปเที่ยวฮ่องกงกับครอบครัวตอนอายุ 12 แล้วมันก้อเหมือน เค้าติด flu ทำให้เค้าต้องหาเรื่องออกเดินทางตลอด (ไปมาทั่วอินโดจีนแล้ว ไม่นับยุโรป และ ญี่ปุ่น) ในมุมมองของหลายคน มันเหมือนเรื่องไร้สาระ แต่สำหรับเรา โลกมันกว้าง และมนุษย์ในโลกก้อมีเยอะ เดินกว่าที่เราจะมาอยู่ที่แคบๆ ไปทั้งชีวิต เพียงแต่ ความกลัวที่ถูกปลูกฝังในใจ มันยังรั้งเราไว้ ไม่ให้ไปได้ไกลอย่างที่ใจคิด จากคุณ : salamanka เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 23:46:38

ความคิดเห็นที่ 30 ถ้าอายุน้อยกว่านี้คงมีโอกาสแบคแพคมากกว่านี้จ้ะ ดันมาบ้าเที่ยวตอนแก่ จากคุณ : หมูอ้วนจอมพลัง เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 23:50:24

ความคิดเห็นที่ 31 backpack ทำบ้างบางครั้งที่รู้สึกว่าช่วงนั้นพลังล้นเหลือ กับเป้หนึ่งใบผ้าใบหนึ่งคู่แล้วก็..เดินกับนั่งรถสาธารณะเป็นหลัก เหนื่อยแต่ภูมิใจ แต่บางครั้งที่ชีวิตต้องการชาร์จแบต ก็แค่หอบกระเป๋าไปนั่งๆ นอนๆ อ่านหนังสือฟังเพลงบ้างก็มี   ป.ล.วันนี้มาเงียบๆ นะค้า ไม่ไปเคาะหลังบ้านกันเลยน้า >_< จากคุณ : oub_ib เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 55 23:52:50

ความคิดเห็นที่ 32 ว้าว คุณ Pogghi รีวิวเที่ยว+หนัง แปลกตาดีค่ะ รูปที่ลงนั่นวาดเองใช่ไหมค่ะ :) น่ารักดีจัง ปล. ผู้ชายมุมขวาล่างคห.9 ดูแว๊บๆ นึกว่า Jay chou (ตาำคล้ำไปหน่อยเหมือนอดนอนนะนั่น) จากคุณ : CMV เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 00:05:52

ความคิดเห็นที่ 33 ติดตามความเรียง  ค๊าบ อยากออกไปค้นหาตัวเองอีกแล้ว 55 จัดกระเป๋าก่อน จากคุณ : แก่ กรุงเก่า เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 00:18:45

ความคิดเห็นที่ 34 ...ตามพี่ป๊อกกี้มาเป็น Backpacker รุ่นใหม่ด้วยคนนะคะ     จริงๆ แล้วรักการเดินทางมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วค่ะ สงสัยต้องไปโทษคุณพ่อกับคุณแม่ซะแล้วที่ปลูกฝังนิสัยการเดินทางท่องเที่ยวมาให้ตั้งแต่เล็กๆ เลยค่ะ พอเรียนมหาวิทยาลัยโตขึ้นมาหน่อย ก็มีโอกาสแบคแพคกับเพื่อนๆ ตลอดทุกช่วงปิดเทอม แต่มีครั้งแรกที่คุยสนุกๆ กับเพื่อนๆ ว่าลองไปเที่ยวแบบไม่มีอะไรเลยมั่งมั้ย เริ่มต้นจากหน้ามหา'ลัยเลย ดูสิว่าเราจะไปได้ไกลแค่ไหน ไปได้หมด ทั้งโบกรถ เดิน ใช้เวลากับเพื่อนๆ เกือบ 10 วัน ไปพักบ้านชาวเขา(ชาวเขาก็ใจดีมากๆ ให้เราพักด้วยทั้งๆ ที่ก็ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย ) หาอาหารให้หม่ำ ได้ช่วยทำงาน เลี้ยงหมูป่าด้วย เพื่อแลกกับที่พักและอาหาร อาสาเอาปลาไปล้างในลำธารเล็กๆ แต่ปลามันยังมีชีวิตอยู่ มันก็เลยหลุดมือหนีลงน้ำไปเฉยเลยค่ะ เย็นนั้นเลยได้หม่ำข้าวกับน้ำพริกกะเหรี่ยงกับผักสดแค่นั้นเอง อดหม่ำปลาเลย  แต่ก็มีความสุขมากๆ และยังจำได้มาจนถึงทุกวันนี้เลยค่ะ   หลังจากจบมหา'ลัย ก็ไม่ได้เที่ยวแบบนั้นอีกเลยค่ะ ก็แบคแพคอีกแบบที่ผสมผสานกันมากขึ้น แล้วแต่ผู้ร่วมทริปด้วยค่ะ ว่าเป็นแบบไหน   จากคุณ : จูลายกะปลายฟ้า ^-^ (ปลายฟ้าที่ภูตะวัน) เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 00:59:05

ความคิดเห็นที่ 35 แวะเข้ามาอ่านเรียงความยามดึกครับ อยากไปแบคแพคลุยๆเหมือนกัน จากคุณ : เจ้าชายแวมไพร์ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 04:02:00

ความคิดเห็นที่ 36 สาเหตุที่ Backpacking ไม่ค่อยเป็นที่นิยมในบ้านเราน่าจะมาจาก 1.เวลา 2. ค่านิยมในสังคม เวลามีน้อย คนทำงานจะลาทั้งทีก็อยากเที่ยวให้มันคุ้มๆ เรียนจบ แทนที่จะมีเวลาเป็นของตัวเองเพื่อออกสู่โลกกว้าง ก็ต้องมารีบหางาน หาที่เรียนต่อ เพราะ ค่านิยมในสังคม การท่องเที่ยวไปเรื่อยๆดูไร้สาระ พ่อแม่อยากเห็นลูกรีบมีงานทำดีๆ มากกว่าออกไปเที่ยวเพื่อเปิดโลก หาประสบการณ์ชีวิต อีกทั้งความเป็นห่วงของผู้ปกครอง ไม่อยากให้ไปเที่ยวแบบนี้ กลัวลูกจะเป็นอันตราย เหตุผลที่ทำให้เด็กส่วนใหญ่น้ำท่วมปาก และยิ่งสมัยนี้การแชร์อะไรต่างๆในโลกไซเบอร์ทำได้ง่ายๆ การแชร์ภาพไปท่องเที่ยวอย่างหรูหรา นอนโฮเทล รีสอร์ท กิน breakfast จึงน่านิยมกว่าการนอนในโฮสเทลหรือเกสต์เฮาส์ หนุ่มสาวหลายคนก็กลัวสารพัด กลัวความลำบาก คุ้นชินกับความสะดวกสบายในชีวิตจนเกินไป หารู้ไม่ว่าช่วงเวลาที่เหมาะที่สุดที่จะออกไปเที่ยวแบบนี้ก็คือช่วงยังหนุ่มยังสาวนี่แหละ ร่างกายยังพร้อมอยู่ น่าเสียดายนะครับ การไปเรียนรู้มุมมองของสังคมที่ต่างออกไป บางทีก็อาจจะทำให้เรามีจุดมุ่งหมายใหม่ๆ หรือเปลี่ยนความคิดบางอย่างที่ติดตัวมาก็ได้ หลายครั้งที่ผมได้นั่งคุยกับพ่อครัว หมอ สถาปนิกในวงเดียวกันก่อนนอน หลายครั้งที่ได้ฟังเด็กๆเล่าเรื่องชีวิตของพวกเขา ที่บางทีเราจืนตนาการตามไม่ออก หลายครั้งที่ได้เจอ ได้เห็นอะไรที่ทั้งประทับใจและไม่ประทับใจจากที่ที่เราไป การเดินทางท่องเที่ยวแบบนี้ อาจลำบากและใช้เวลานานกว่าจะถึงจุดหมายต่อไป แต่ผมชอบเอาเวลาว่างๆนานๆนั่นแหละมานั่งคิดทบทวนเรื่องที่ผมเพิ่งเจอมา หรือเรื่องที่ผมเคยได้ทำในชีวิต นี่แหละที่เป็นเสน่ห์สำหรับผมนะ ส่วนตัวประทับใจทริป Beijing - Mongolia -  Irkutst - Moscow - St.Petersburg - Helsinki ตอนนี้กำลังหาทางเข้าไปเที่ยวอิสราเอลปีนี้ และหาข้อมูลเผื่อปีหน้า อยากไปทาจิกิสถาน รีบๆเที่ยวก่อนงานจะเข้าใหญ่อีกรอบ แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 55 04:14:11 จากคุณ : เคยตายมาแล้วเธอรู้ไว้เลย เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 04:11:06

ความคิดเห็นที่ 37 พี่เคยทั้งติสต์แตก องค์ลง แบบนาย Alexander ด้วยเงิน 3000 บาท และเกือบทิ้งชีวิตแบบหายสาบสูญ อย่างนาย Aaron เหมือนกัน สุดท้ายรอดมาได้เพราะ"สัญชาตญาน"ล้วนๆ แต่ถ้าให้ย้อนเวลากลับไป ก็จะทำแบบเดิมอีกนั่นแหละ 5555+ แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 55 04:47:16 จากคุณ : nickyblood เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 04:38:52

ความคิดเห็นที่ 38 เมื่อไม่กี่วันก่อนไปตอบกระทู้ในห้องเฉลิมไทย ทำให้นึกถึงหนังเรื่องหนึ่งที่เคยดูเมื่อวัยวัยรุ่น?? Stand By Me การเดินทางเล็กๆแต่ยิ่งใหญ่ ประทับใจเรื่ิองนี้ิพราะตอนประถม?? ไปเข้าค่ายลูกเสือแล้วเค้าให้เดินตามรางรถไฟ แต่เราไม่ได้เจอศพ แค่เจอประสบการณ์ครูฝึกคำนวณพลาด ระหว่างเดินบนสะพานข้ามแม่น้ำ แล้วรถไฟกำลังจะมาวิ่งกันหูดับตับแล่บ55555 สำหรับเราเมื่อก่อนอาจจะเรียกว่าแบ็คแพ็คบ้าง คือสะพายเป้กระโดดขึ้นรถไฟชั้นสามไปเชียงใหม่ ไปเดินหาที่พักถูกๆแถวลำน้ำปาย เกินงบไปก็ขอเช่าพื้นที่กางเต็นท์ที่แบกไปเองในเกสต์เฮ้าส์เค้านั่นแหละ สุขใจในค่ำคืนที่มีลุงมัคทายกแถวนั้นมานั่งคุยกับสองสาวในเรื่องเก่าๆพร้อมกาแฟอุ่นๆ อายุมากขึ้นเลิกแบกเป้ มาลากกระเป๋า เลิกไปแบบไม่มีเป้าหมาย แต่ไปแบบวางแผนอย่างแน่นหนาจริงๆ เพื่อนร่วมทางจากเพื่อนสาววัยเรียนกลายเป็นคุณพ่อคุณแม่ พี่ๆน้องๆไปซะนี่ จากคุณ : เจ้าแก้วพิสดาร ณ เมืองปาย เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 05:31:10

ความคิดเห็นที่ 39 นานๆมาที มาน้อยไปหน่อยนะครับน้าป๊อกกี้ จากคุณ : ม่วงมหากาฬ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 07:39:04

ความคิดเห็นที่ 40 ไม่ได้อ่านความเรียงของคุณป๊อกกี้นานมากๆ คิดถึงค่ะ จากคุณ : ย้ำคิดย้ำฝัน เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 07:59:08

ความคิดเห็นที่ 41 อ่านแล้วอยากไปลุยเดี่ยวมากเลยครับ จากคุณ : Destiny-Boy เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 08:28:18

ความคิดเห็นที่ 42 วันนี้ความเรียงสั้นไปนิดนะครับ อ่านยังไม่จุใจเลย ^^ ยังไม่มีโอกาสได้ตะลุยแบบโหดๆ เพราะสังขารเริ่มจะไม่ให้ แต่ก็พยายามไม่ ยึดติดความสะดวกสบาย เที่ยวเองสบายใจเพราะได้อยู่กับตัวเอง ตามใจตัวเอง อยากไปไหนไป อยากทำอะไรทำ ^^ ขอบคุณสำหรับความเรียงครับ จากคุณ : บูชิโด เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 09:43:36

ความคิดเห็นที่ 43 ถูกใจมากครับ กับประโยคที่ว่า " แบ็กแพ็กเกอร์ ไม่จำเป็นต้องทำตัวโลโซ " จากคุณ : ประกายแสงสีเหลืองแห่งแอนฟิลด์ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 10:26:48

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบคุณมากค่ะสำหรับทู้รีวิวดีดีแบบนี้ เห็นหน้าปกหนังเรื่อง Motorist Diary แล้วชอบมากเลย ดูหลายรอบไม่เคยเบื่อค่ะ จากคุณ : SkylineKip เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 10:31:11

ความคิดเห็นที่ 45 ชอบธีมวันนี้มาก The Backpacker หลงไหลทุกช่วงเวลานาที   ทุกปัญหาอุปสรรค  ทุกลมหายใจ  ทุกครั้งที่ได้ออกเดินทางไกล   คนไม่รักฟิลนี้ไม่รู้หรอก  ว่ามันทำให้เลือดลมสูบฉีดได้ขนาดไหน จากคุณ : ลอร่า อิงกัลส์ ~* เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 10:41:39

ความคิดเห็นที่ 46 จำได้ว่าแบคแพคครั้งแรก และเดินทางคนเดียวคือการไปสมุยหลายปีมาแล้ว .. ยังจำภาพครั้งแรกที่เห็นสีฟ้าของน้ำทะเลตอนเช้าๆ ที่ท่าเรือเฟอรี่ได้ ว่ามันสวยงามมากแค่ไหน .. ฟังดูอาจจะเว่อร์ๆ .. แต่มีเพียงไม่กี่ครั้งในการเดินทาง ที่ทำให้ตัวเราจำภาพประทับใจได้ไม่เคยลืม และมีความสุขทุกครั้งเวลาที่นึกถึงมัน ขอบคุณเรียงความดีๆ ของคุณป๊อกกี้นะคะ .. อ่านแล้วเริ่มจุดประกายให้ตัวเองอีกครั้งเลย ^^ จากคุณ : lovetree เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 10:58:57

ความคิดเห็นที่ 47 คิดถึงซีรี่ส์ความเรียงของป๊อกกี้นะจ๊ะ ไม่ว่าจะสั้นหรือยาว...ความเรียงของป๊อกกี้มักให้อะไรๆกับผู้อ่านเสมอ แม้ว่าชาตินี้ป้าจะหมดหวัง หมดสิทธิ์ กับการเป็นแบ็คแพ็กเกอร์กะเค้า... แต่ป้าเชื่อว่าการได้ไปเที่ยว ไม่ว่าในสไตล์แบบไหนก็ตาม เรามีสิทธิ์เก็บเกี่ยวประสบการณ์แปลกใหม่ได้ทุกเมื่อ และสัมผัสวิถีชีวิตคนและวัฒนธรรมท้องถิ่นได้เช่นกัน เพราะโลกใบนี้กว้างใหญ่เหลือคณา และมีหลายมุมมองให้เราได้เลือกสัมผัส อยู่ที่ตัวเราเองจะเหลือกตามองหรือยื่นมือออกไปหรือไม่   แล้วมาอีกบ่อยๆนะจ๊ะ ทั้งสาวแก่ สาวอ่อน แม้หนุ่มๆก็บ่นคิดถึงทั้งน้านนนนน   จากคุณ : เตี้ยอ้วนชวนไถล เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 11:15:38

ความคิดเห็นที่ 48 ยังยืนยันเหมือนเดิมว่าอิจฉาพวกฝรั่งที่สามารถ ทำอะไรตามใจตัวเองได้มากกว่าผม สามารถลาหยุดงานไปเที่ยวนานๆได้ ทำอะไรบ้าๆบอๆได้ เพราะบ้านเค้ามีสวัสดิการรองรับ ในกรณีที่ตกงาน ส่วนบ้านเราก็ต้องตามมีตามเกิด อิอิ เลยทำให้ไม่ค่อยได้เป็น backpacker กับใครเค้าทั้งๆที่ใจจริงก็อยากจะพาตัวเองออกไปเจอโลกกว้างอีกตั้งหลายแห่ง หนังเรื่องที่น้าป๊อกกล่าวมายังไม่เคยดูสักเรื่องเลยครับ แต่พล๊อตเรื่องแต่ละเรื่องช่างน่าสนใจ ไว้มีโอกาสจะขอตามไปชมนะครับ ปล. ช่วงนี้บรรยากาศในห้องอึมครึมกลับมารีวิวบ่อยๆหน่อย อยากอ่านอะไรชิลๆ เพลินๆ แต่ให้แง่คิด จากคุณ : Coffee Blended เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 11:29:15

ความคิดเห็นที่ 49 ตามมาอ่านเรื่องราวดีๆค่ะ จากคุณ : armearn เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 11:31:55

ความคิดเห็นที่ 50 โอ้ยย.. อ่านแล้วชีพจรจะลงเป้อีกแล้วค่าาาาา... ไปไหนดีน๊าาาา...อิอิ จากคุณ : ป้าฟู เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 12:07:48

ความคิดเห็นที่ 51 อยากเป็นbackpacker แบบเต็มตัวจริงๆคงจะสนุกน่าดู จากคุณ : Tree Rose เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 12:14:02

ความคิดเห็นที่ 52 คำว่า Backpack ณ วันเวลานี้ ศักดิ์สิทธ์ยิ่งนัก !!! เมื่อยี่สิบปีก่อนคนไทยเรียกว่าฝรั่งสำเหมาแถวข้าวสารว่า ฮิปปี้ตัวเหม็น แต่งตัวมอมแมม ดูยากจนไม่มีเงิน ไม่น่าเข้าไปเสวนาด้วย 555 แต่เดี๋ยวนี้ใครๆ ก็อยากเรียกตัวเองว่า Backpacker ^_^ แต่จะมีสักกี่คนที่รู้ว่า จิตวิญญาณของ Backpacker คืออะไร ??? คนไทยส่วนใหญ่ยังคงเป็นแค่นักท่องเที่ยวมากกว่าเป็นนักเดินทาง :-p จากคุณ : SkyBox เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 12:21:18

ความคิดเห็นที่ 53 โผล่มาบอกว่า..ยังชอบกระทู้พี่ป้อกกี้เหมือนเดิม จากคุณ : melody and harmony..in LOVE เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 12:37:07

ความคิดเห็นที่ 54 ^__________________________________________________^                                                                 จากคุณ : Palm Jung Won เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 13:00:36

ความคิดเห็นที่ 55 เคยฉายเดี่ยวนั่งรถไฟไปเชียงใหม่ เป็นครั้งแรก แต่ยังไง ยังไง ก็ไม่เคย Backpacker กะเค๊าสักที  อยากลองค่ะ แต่ยังไม่กล้าที่จะก้าว จากคุณ : กานพลู...คนชอบเที่ยว เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 13:37:13

ความคิดเห็นที่ 56 ^ ^ ก้าวแรกนั้น ยากแสนสาหัสครับ "กลัว" และ "กังวล" ไปซะทุกเรื่อง >_<" แต่ที่ยากกว่าก้าวแรก คือ "การตัดสินใจในการก้าวเดินก้าวแรก" ในเส้นทางของ Backpacker ครับ แต่เมื่อไรที่สามารถออกเดินก้าวแรกได้แล้ว จะติดใจครับ เมื่อออกเดินก้าวที่สองได้ โลกใบนี้ ไม่ได้ไกลเกินก้าวเดิน ^_^ จากคุณ : SkyBox เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 14:54:53

ความคิดเห็นที่ 57 ได้อะไรจากความเรียงสั้นๆ ที่หมายความมากมายมหาศาล รู้สึกเหมือนมีคนเดินมาตบบ้องหูแล้วเดินจากไป "Backpacker" ได้อะไร ใช่ว่าจะไม่รู้ แต่ข้อจำกัดเกิดที่ใจ และ จบลงที่ใจ ใครไม่เป็น ใครไม่รู้ น่าเสียดายชาติหนึ่ง ที่เกิดมาแล้วไม่รู้รส แต่น่าดีใจ ที่เกิดมาชาตินี้ ได้รู้จักนาย POGGHI นายแน่มาก...... จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 16:40:30

ความคิดเห็นที่ 58 น้าป๊อกกี้มากระตุ้นต่อมอยากแบกเป้...เที่ยวคนเดียวจังเลย แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ไป... คงมีสักวันที่ฝันเป็นจริง...ต้องทำให้ได้.. ขอบคุณ..ความเรียงชิ้นนี้ที่ทำให้ฮึกเหิมอีกครั้ง... จากคุณ : moccavipkream เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 17:02:28

ความคิดเห็นที่ 59 อ่านแล้วอยากไปเที่ยวตล๊อด ^^ จากคุณ : สวยสงบ แต่ตบไม่ยั้ง เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 17:58:20

ความคิดเห็นที่ 60 ขอบคุณที่แชร์เรื่องราวดีๆ มีประโยชน์อีกทั้งภาพสวยๆ มาฝากอีกเช่นเคยค่ะ จากคุณ : เด็กศิลป์ (Artiste) เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 19:31:13

ความคิดเห็นที่ 61 พี pogghi รู้ไหม หนังที่พี่บอกผมดูมาหมด แล้ว และชอบมากเหมือนกัน หนังทุกเรื่องมักจะให้ข้อคิดดีดี การเดินทางก็เช่นกัน มักจะให้ความทรงจำและข้อคิดดีดีเสมอ   การแบกเป้เที่ยวครั้งแรกของผมก็ได้ แรงบันดาลใจจากเพื่อนๆในห้องนี้แหละครับ จนถึงทุกวันนี้ ถ้าที่ไหนสวยผมไม่วาย รีบวางแผน และไปลุยมัน 555 จากคุณ : ikhong เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 22:40:17

ความคิดเห็นที่ 62   การท่องเที่ยวแบบแบ็คแพ็ค  บีคงจะไม่มีโอกาสท่องเที่ยวแบบนี้ค่ะ ความที่เป็นลูกสาวคนเดียว  พ่อ-แม่เลี้ยงแบบโบราณ  ยากที่จะไปไหนๆ  แต่ก็มีความสุขในแบบฉบับที่เป็น แต่....เคยมีประสบการณ์ตอนสมัยเป็นวัยรุ่น   แอบหนีแม่เที่ยว   โบกรถกระบะ ไปท่องเที่ยวแบบเช้า-เย็นกลับ กับเพื่อนๆ 5 คน (ผู้หญิงล้วนๆ)   สนุกมาก  ท้าทายสุดๆ  แม้จะครั้งเดียวในชีวิต  แต่เป็นประสบการณ์ที่ดี  ยังจดจำมาทุกวันนี้ค่ะ   แถมหนีเที่ยวครั้งนั้น  โดนแม่จับได้ด้วย  ก็เพราะกลับบ้านมาหน้าแดงตัวดำ    ก็ตอนออกจากบ้าน  บอกแม่ว่าจะไปทำรายงานบ้านเพื่อน     ปิดไม่เนียนนนนน เล๊ยยยย   ขอบคุณกับความเรียง@POGGHI  นานๆ มาทีพอให้คลายคิดถึง.... นั่งอ่านทุกตัวอักษร  แล้วอิ่มเอมหัวใจ....   จากคุณ : DOGHALL เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 02:07:24

ความคิดเห็นที่ 63 เอาข้าวปั้นไปสามก้อนนะฮะ จากคุณ : ประธานชมรมคนมีแฟนน่ารัก เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 19:07:32

ความคิดเห็นที่ 64 แม้จะเป็นความเรียงสั้นๆ แต่ถูกใจคนชอบเดินทางเหมือนกันน๊า หนึ่งก็ชอบไปไหนคนเดียว แต่ยังไม่กล้าเป็น The Backpacker อ่ะ แบบโบกรถ หรือว่านอนข้างถนน กลัวคนแถวนั้นจะมีภัย จากคุณ : hollaneung เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 55 17:22:41

ความคิดเห็นที่ 65 เรื่องราวระหว่างการเดินทาง มากมายจนไม่น่าเชื่อว่าจะยังจดจำได้ แต่พอผ่านไปทางที่เคยผ่านทีไร เรื่องราวก็หลั่งไหลออกมาให้ได้อมยิ้มอยู่คนเดียว สถานที่บางแห่งที่เคยไปซ้ำแล้วซ้ำอีกจนมีคนถามว่าไม่เบื่อบ้างหรือไง ตอบได้ง่าย ๆ ว่ามันจะเบื่อได้อย่างไร ในเมื่อเราไม่ได้ไปในเวลาเดิม แต่เพิ่มเติมเรื่องราวใหม่ ๆ เข้าไปอยู่เสมอ โบกรถเที่ยว บางคนบอกว่าเป็นการเดินทางราคาถูก แต่บางครั้งก็ไปลืมของไว้บนรถ คิดแล้วราคาแพงกว่่าซื้อตั๋วรถทัวร์เที่ยวตลอดทริปซะอีก   มิตรภาพเกิดขึ้นได้ง่าย ๆ เพียงแค่เปิดใจคุยกันครับ สาวสวย คนชรา คนบ้า มือปืน  ขี้เมา ข้าราชการระดับสูง ตำรวจ ทหาร  ชาวต่างชาติ คนภูเขา  และอื่น ๆ อีกมากมายที่เคยผ่านพบระหว่างทาง  สร้างความสุขความทรงจำให้กับชีวิตได้มากมายครับ ขอบคุณกระทู้นี้ที่ทำให้ความหลังได้ย้อนกลับมาระลึกถึงอีกครั้ง จากคุณ : ยุง บิน ชุม เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 20:01:03