ความคิดเห็นที่ 1 บท ก้าวสู่โลกกว้าง............. (ต้องขอโทษด้วย หาภาพจากเกาหลีไม่เจอ ต้องไปเอามาจากที่หลงๆ มีเพียงเท่านี้) ฉันกับน้องชายไปเกาหลีกัน 5 วัน ด้วยการจัดการของน้องชายทั้งหมด เป็นครั้งแรกในชีวิตกับการเดินทางต่างประเทศ เราไปกับทัวร์ ด้วยเหตุผลว่าง่ายดี มีคนทำทุกอย่างให้เราหมด มันน่าตื่นเต้น ฉันตื่นตา ตื่นใจ ความรู้สึกใหม่ใหม่พร่างพรูเข้ามาในชีวิตฉันอย่างรวดเร็ว น้องชายดูแลทุกอย่างตลอดทั้งทริป จะกิน จะเที่ยว จะนอน อยู่ในกำกับทั้งหมด ฉันแค่เดินตามที่น้องบอก ทำตามที่น้องแนะ ไม่ต้องคิด สมองไม่ต้องใช้งาน ปล่อยใจไปกับทุกที่ ที่ได้ไปพบ ไปเห็น ไปสัมผัส ทุกที่ ทุกอย่าง ทุกเรื่อง ล้วนแปลกใหม่ จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:12:04

ความคิดเห็นที่ 2 ที่นั่น ทำให้ฉันได้รู้ว่า "หนาว" จริงจริงแล้วเป็นยังไง เสื้อผ้าที่ฉันเตรียมไป เป็นแค่เสื้อกันหนาวในเมืองไทย อย่างดีก็ 10 กว่าองศา หรือ ต่ำกว่า 10 ก็จะอยู่ไม่นาน เพราะเป็นแค่สถานที่ท่องเที่ยว ไปแล้วก็กลับ แต่ที่ฉันไปพบที่เกาหลี อากาศในเมืองทุกวันประมาณ -4 องศา ที่ต่ำที่สุดคงเป็น โซรัคซาน -17 องศา เพราะมีลมแรงผสมเข้าไปด้วย เส้นเลือดฝอยในจมูกแตกเลยทีเดียว แต่พวกเราก็สนุกสนานกันมาก จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:12:30

ความคิดเห็นที่ 3 ฉันกินทุกอย่าง อย่างเอร็ดอร่อย มีมื้อหนึ่งเป็นซุปไก่ใส่โสม เป็นไก่ตัวย่อมย่อม อยู่ในน้ำซุป คนละ 1 ตัว เค้าเอาโสมมาวางเพิ่มให้ด้วย เผื่อใครอยากใส่เพิ่ม เราก็เทใส่ลงไปในชามซุปจนหมดที่เค้าให้มา กินกันจนเสร็จ ไกด์จึงเดินมาบอกขำขำว่า สงสัยโต๊ะเราคงเมา เพราะทั้งคุยทั้งขำเสียงดังมาก โต๊ะเราเลยกลายเป็นพวกเดียวกับคนเกาหลีไป เพราะมีพฤติกรรมเดียวกัน :D ฉันเล่นเครื่องเล่นในสวนสนุกที่ว่ากันว่าหวาดเสียวที่สุดในที่นั้น ทั้งที่ปกติแล้ว เล็กเล็กน้อยน้อยยังไม่เคยเล่นเลย น้องชายบอกไม่อยากเล่นก็ได้ แต่น่าลองนะ ทุกคนก็เชียร์ บอกว่าถ้ากลัวหรือเสียวก็ให้ กรี๊ดดดด ดังดังไปเลย ซึ่งแน่ล่ะ ฉันกรี๊ดไปตลอดทาง กว่าจะรู้สึกตัวก็ถึงแล้ว เหนื่อยแทบตาย ไม่ได้เหนื่อยเล่นนะ แต่เหนื่อยกรี๊ด วันนี้มาคิดยังขำไม่หาย ตกลงมันเสียวมากแค่ไหนไม่รู้ ตั้งหน้าตั้งตากรี๊ดซะขนาดนั้น :D จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:12:55

ความคิดเห็นที่ 4 ฉันนั่งท่ามกลางความหนาวเหน็บ เพื่อชมการแสดงในสวนสนุก นั่งอยู่กับเด็กกลุ่มใหญ่ ตัวน้อยน้อย ขาวขาว แก้มแดงแดง แทบจะปริแตกออกด้วยความหนาวเย็น พูดกันไม่รู้เรื่อง แต่เราก็ถ่ายรูปกัน ใช้ภาษาใบ้กันเป็นที่ขบขัน ไกด์ชาวเกาหลีแปลทันบ้างไม่ทันบ้าง แต่เราก็เข้าใจกัน นึกถึงไกด์เกาหลีแล้วขำ รัฐบาลเกาหลีบังคับให้ทุกทัวร์ต้องมีนักศึกษามาเป็นผู้ช่วยไกด์ จะเพื่ออะไรก็ตาม แต่ ที่แน่แน่ เค้าจะมีหน้าที่ถ่ายรูปพวกเรา เพื่อเอามาขายในวันสุดท้ายก่อนกลับ และ ที่ขำก็คือ หนุ่มน้อยชาวเกาหลีตัวโย่งโก๊ะคนนี้ ชอบมาวนเวียนอยู่ใกล้ใกล้ และชอบมาขอถ่ายรูป ลำพังมาขอถ่ายรูปเราก็ไม่กระไร เพราะหน้าที่ แต่กลายเป็นว่ามาขอให้เราถ่ายรูปด้วยกันกับเค้า หรือ คอยจ้องจะเข้ามาแจมยืนข้างๆเรา ตอนเราถ่ายรูปนี่ซิ แปลกนะ แปลกกว่า คือ ถามทุกวันว่า ตกลงเรากับน้องชาย เป็นพี่น้องหรือสามีภรรยากันแน่ ที่ไม่แปลกแล้ว คือ วันท้ายท้ายแอบไปถามอายุเราจากไกด์ ฮามากกกกอ่ะ สงสัยพอรู้อายุคงอึ้งไปเลย อิอิ เอ๊ะ!! หรือถ้าไม่อึ้ง จะดีกว่า.....เนอะ ^_~ จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:13:23

ความคิดเห็นที่ 5 ส่วนอีกเรื่องที่ขาดไม่ได้ ก็คือ เรื่องช๊อปปิ้ง ในตารางทัวร์ก็มีให้ตั้งครึ่งวัน ไม่หนำใจ ตกกลางคืนพวกเราออกมากันเองกับเพื่อนร่วมทริป นั่งแท๊กซี่ออกมาสามคัน นัดแนะกันซะดิบดีว่าเจอกันหน้าห้างดังนะ พอมาถึงก็มายืนรอหน้าห้าง หนาวก็สุดหนาว จะเข้าไปรับฮีทเตอร์ในห้างก็ไม่ได้ กลัวเพื่อนไม่เห็น ยืนอยู่เป็นนานสองนาน อีกคันก็ไม่มาซะที เดินเข้า STARBUCK กะว่ากาแฟร้อนแก้วโตโตซักแก้ว เอามาถือให้อุ่นมือ ดื่มให้อุ่นท้อง ปรากฏพอออกจากร้านเท่านั้น กาแฟร้อนเรากลายเป็นกาแฟเย็นไปซะงั้น ก็อากาศติดลบขนาดนั้น ยังร้อนอยู่ได้ ก็ผิดไปล่ะ กว่าจะได้เจอกัน ก็รอจนถอดใจ เดินออกมาช๊อปปิ้ง เลยได้เจอกันระหว่างทาง ถึงได้รู้ว่า ห้างนี้มี 2 ประตูทางเข้า เรายืนกันคนละประตู ^^' อย่ากระนั้นเลย ไหนไหนก็ไหนไหน เค้าว่ามีอีกห้างที่เปิด 24 ชั่วโมง เสื้อผ้าเยอะมาก พลาดได้ไง ไปกันต่อทั้งแก๊งค์ กว่าจะได้กลับโรงแรมก็ดึกโขแล้ว แถมต้องมารอแท๊กซี่อีกคันตรงล๊อบบี้อีกนาน พอมาถึง เพื่อนบอกว่า คนขับพาวน เค้าก็เห็นว่าสะพานนี้ผ่านมาสองรอบแล้วนี่นา เลยทำโวยโวย ไม่ได้รู้เรื่องกันหรอก แต่ ก็ทำให้คนขับพาขึ้นสะพานกลับมาถึงโรงแรมจนได้ ก็ใครจะคิดเนอะ ว่าที่เกาหลีก็มีพาวนรอบด้วย ^^' จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:13:47

ความคิดเห็นที่ 6 การไปเกาหลีครั้งนั้น ถือว่าเป็นการเดินทางที่โชคดีที่สุดก็ว่าได้ ได้เจอไกด์มืออาชีพและน่ารัก เมื่อมีเวลาเหลือพอ ไกด์จะพาออกนอกทริป พาไปเดินดูตลาดสด ที่ขายอาหารทะเล เพราะอยู่ริมทะเล ได้เห็นสัตว์ทะเลที่บ้านเราไม่มี และ ยังได้เห็นคนกินปลาหมึกสด ที่ยังดิ้นกระดุ๊กกระดิ๊กคาปาก ยึ๋ยยยยย พอนึกถึงตรงนี้ ปากเราก็แบะได้ทุกครั้งสิน่า !!!! น่าเสียดาย หาภาพปลาหมึกหยึยมาให้ดูไม่ได ^^' จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:14:38

ความคิดเห็นที่ 7 ในเย็นวันหนึ่ง เมื่อนั่งรถกลับที่พัก ไกด์บอกว่ามีพยากรณ์ หิมะจะตกพรุ่งนี้ จึงขอให้เราช่วยกันอธิฐานขอพรร่วมกัน ขอให้หิมะตก เพราะถ้าหิมะตก เราจะได้อยู่ในช่วง first snow ของเกาหลี ไกด์บอกว่า ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดของหนุ่มสาวชาวเกาหลี เป็นช่วงแห่งความโรแมนติก ที่จะโทรบอกรักกันเมื่อตื่นมาพบ first snow ก่อนนอนเราจึงสวดมนต์สามจบ และ ขอพรพระตั้งหลายสิบรอบ ขอให้หิมะตกด้วยเถิด เกิดมาหนูยังไม่เคยเจอหิมะตัวเป็นเป็นเลย จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:15:05

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนเช้าตื่นขึ้นมาอย่างสะโหลสะเหล เดินเซเซไปเปิดดูนอกหน้าต่าง ไม่เห็นมีอะไร เศร้าจริงจริง เลยเข้าห้องน้ำ แต่งตัวตามปกติ เรียบร้อยก็ไปเปิดหน้าต่างดูอีกรอบ มันยังไม่สว่างเต็มที่ แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรร่วงลงมาจากท้องฟ้า กำลังจะปิดม่าน เหลือบไปเห็นพื้นด้านล่าง ขาวโพลนไปหมด อ๊ะ!! ยังไง ทำไมขาวอย่างนั้น นึกขึ้นได้ จ๊าก!!! นั่นหิมะ หิมะ หิมะ จ๊อดอาบน้ำเร็ว   "หิมะตก" น้องชายออกจากห้องน้ำ มายืนดูด้วยกัน ที่พื้นนั่น หิมะแน่แล้ว คิดได้แค่นั้น ก็มีละอองขาวขาวลอยหล่นลงมาจากท้องฟ้า จากน้อย เป็นเยอะ เยอะขึ้น และ เยอะขึ้น สองพี่น้องรีบแต่งตัว ไปเรียกเพื่อน ลงไปข้างล่างด้วยกัน วิ่งออกไปข้างนอก กระโดดโลดเต้นกันใหญ่ โกยหิมะเล่น เอามือรองหิมะตกใหม่ ถ่ายรูป สารพัดจะทำด้วยเห่อ ไม่เคยเห็น เห่อได้ที่ หันไปมอง คนเกาหลีกำลังเดินไปทำงาน เค้ากางร่ม เดินเงียบๆ นิ่งๆ มองเราเฉยเฉย เราอายอ่ะ......แต่....เราเป็นคนไทยนะ บ้านเราไม่มีหิมะซะหน่อย เห่อบ้าง อะไรบ้าง ก็ไม่เห็นจะแปลกที่ตรงไหน จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:15:28

ความคิดเห็นที่ 9 ว่าแล้ว ก็จัดเต็ม เป็นที่สนุกสนานกันไปทั้งทัวร์ แล้วพวกเราก็ขึ้นรถกันมาอย่างเปียกเปียก มานั่งสั่นเป็นลูกนกกันไป :D หิมะสวยงามแบบนี้นี่เอง หิมะโรแมนติกแบบนี้นี่เอง แล้วก็จริงอย่างที่ไกด์บอก เมื่อเรานั่งรถผ่านไม่ว่าที่ไหน เราจะได้เห็นหนุ่มสาวเดินช้าช้า หน้าตาระบายหวานจากความสุขภายใต้ร่มเดียวกันกลางหิมะแรกของปี ในรถส่วนตัวหรือสาธารณะ เราก็เห็นหนุ่มสาวคุยโทรศัพท์ไปยิ้มหวานไป พวกเค้า มีความสุขกันจังเลย เราเอง......ก็มีความสุขจังเลย  ^.^ จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:15:50

ความคิดเห็นที่ 10 หลังจากหิมะตก เมืองทั้งเมืองก็เป็นสีขาวโพลนไปหมด น้ำในลำคลอง บางส่วนก็กลายเป็นน้ำแข็งไปแล้ว เรื่องน้ำแข็ง คือ เรื่องที่ต้องเรียนรู้สำหรับเมืองหนาว เพราะเราไม่ลื่นหิมะ แต่เราจะลื่นน้ำแข็ง เวลาเดินจึงต้องระวัง หากเป็นน้ำแข็งอย่าไปเดินบนนั้น เลี่ยงได้ให้เลี่ยง ถึงแม้รองเท้าเราจะแน่มากก็ตาม และ สังเกตง่าย น้ำแข็งมักจะอยู่บนถนนตามหน้าประตูหน้าต่าง หรือ ระหว่างอาคารกับด้านนอก เพราะข้างในมีความอุ่น ทำให้หิมะละลาย แต่ หิมะก็อยู่ข้างนอกที่หนาวเย็น จึงกลายเป็นน้ำแข็ง เมื่อตอนไปเล่นสกี จะล้มกี่ครั้งก็ไม่เป็นไร เพราะหิมะไม่ทำให้เราเจ็บ แต่เพื่อนที่ไปด้วยกัน ไปลื่นตอนที่กำลังเดินเข้าอาคาร ลื่นบนน้ำแข็ง ต้องรักษาก้นกบไปสามเดือนเลยทีเดียว พูดถึงสกี ไกด์ในทริปเราเก่งมากจริงจริง สอนสกีได้ด้วย เรียกว่า ไม่ต้องไปเสียตังค์ให้ใครมาสอนเลย จะเสียบ้างก็แค่ค่าชุดเล่นสกี และ ค่าล็อคเกอร์เท่านั้น พวกเราก็กะด๊องกะแด๊งกันไป ตามแต่ใครจะมีทักษะเรื่องกีฬามากน้อยแค่ไหน ส่วนฉัน ตีปิงปอง เพื่อนยังเรียกคุณนาย เตะบอลก็ไม่ถูก เล่นบาส ครูยังบอกให้คะแนนสปิริตที่อุตส่าห์ลงมาเล่น ดังนั้น สกีน่ะเหรอ ฉันล้มซะจนไม่อยากจะลุก ไม่ใช่อะไรหรอกรองเท้าสกีน่ะ ลุกยากจะตายไป สุดท้าย พอเห็นว่าเสื้อข้างในชักจะชื้นเหงื่อ ทั้งที่อากาศ -7 ฉันก็เลิกเล่นแล้ว เดินเล่น ถ่ายรูปดีกว่า อิอิ ถึงจะทำได้ไม่ดี แต่ก็ทำได้ :-)) จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:16:16

ความคิดเห็นที่ 11 บทปรับสมดุล....................... เมื่อกลับมาจากเกาหลี ฉันเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้พี่ฟังอย่างสนุกสนาน ผ่านไปเป็นอาทิตย์ ฉันก็ยังเล่าได้อย่างเพลิดเพลิน จนลืมไปเลยว่า บางเรื่องเล่าแล้วก็เล่าอีก ^^' พี่บอก ฉันเปลี่ยนไป บุคลิกดูร่าเริง แววตาก็มีความสุข และใจเย็น มันเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีมาก ที่สำคัญ มันเป็นการเปลี่ยนแปลงที่กลับไปสู่ชีวิตแบบเดิมที่เคยเป็นในอดีต ฉันมานั่งทบทวน จริงซิ แต่ก่อนที่ฉันจะเป็นธัยรอยด์ ฉันเป็นคนใจเย็นมาก พูดจาดี ฟังไพเราะ ใครโทรมาปรึกษาเรื่องงาน จะอยากรู้จักฉันกันทุกคน เพราะ ฉันใจเย็นที่จะอธิบาย ด้วยน้ำเสียงและสำเนียง......น่าฟัง จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:17:05

ความคิดเห็นที่ 12 ฉันรู้สึกเหมือนเจอชีวิตอีกด้าน อีกด้านที่ฉันลืมไปว่ามันยังอยู่ในตัว อีกด้านที่ฉันกักเก็บมันเอาไว้ อีกด้านที่ไม่เคยได้ออกมารับรู้ความเป็นไปแห่งโลกภายนอก เหมือนได้สัมผัสความเป็นตัวตนของตัวเอง ฉันเริ่มมองเห็นตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ จริงๆ แล้วฉันก็เป็นแค่คนคนหนึ่ง ที่มีชีวิต มีลมหายใจ และ มีความรู้สึก ฉันเป็นแค่คนคนหนึ่ง ที่อาศัยอยู่บนโลกที่แสนยิ่งใหญ่ใบนี้ ฉันมีชีวิตจริงจริง ที่สัมผัสได้ กอดตัวเองได้ และ .....รักตัวเองได้ เป็นครั้งแรกในรอบหลายปี ที่ฉันเดินออกมา......มองตัวเอง จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:17:33

ความคิดเห็นที่ 13 เมื่อคิดได้แบบนั้น ฉันเริ่มปรับเปลี่ยนเวลาแห่งชีวิตใหม่เกือบทั้งหมด ฉันไม่สนใจอีกแล้วว่าจะมีผลกระทบกันอนาคตอย่างไรบ้าง รู้แต่ว่า จะทำปัจจุบันนี้ให้ดีที่สุด ด้วยสุขภาพกายและสุขภาพใจที่ดีที่สุด ฉันจัดงานให้เข้าที่เข้าทาง ให้อยู่ในรูปแบบที่ควรจะเป็นอย่างพอดี ด้วยความรับผิดชอบสูงสุดตามหลักการ ปริมาณงานที่ออก เริ่มลดลง แต่ก็ไม่เสียหาย จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:17:52

ความคิดเห็นที่ 14 ฉันรู้ว่า เจ้านายคงช็อคในช่วงระยะเวลาหนึ่ง ซึ่งมันเป็นการชะลอตำแหน่งหน้าที่การงานแน่นอน แต่วันนี้ฉันค้นพบแล้วว่า โลกสร้างฉันขึ้นมา เพื่อให้ได้มีชีวิตอย่างพอดี อย่างสมดุล ฉันมีหน้าที่การงานที่ต้องทำ ฉันมีครอบครัวที่เป็นห่วงฉัน ฉันมีร่างกายและจิตใจของตัวเอง ที่ต้องดูแล แม้กระทั่ง เปลี่ยนโรงพยาบาลและคุณหมออีกครั้ง เพื่อความเหมาะสมกับการใช้ชีวิต เพื่อไม่ให้เกิดการตึงจนเกินไปเหมือนที่ผ่านมา ฉันเริ่มต้นเรียนรู้ใหม่ ว่าจริงจริงแล้วความสุขของฉันคืออะไร อยู่ตรงไหน และ ที่ไหน และ ยังไง จึงจะพอดีกับชีวิตและจิตใจของตัวเอง ฉันเป็นเพียงส่วนหนึ่งของโลก แต่ ไม่ได้เป็นศูนย์กลางของจักรวาล ฉันไม่จำเป็นต้องทำให้ได้ทุกทุกอย่าง.........ในโลก จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:18:59

ความคิดเห็นที่ 15 ฉันปฎิบัติตัวดีกับชีวิตตัวเองมากขึ้น ภายในเวลาอันสั้น ฉันก็ได้ลดยา เหลือเพียงวันละ 1 เม็ด และ มาหาคุณหมอแค่เดือนละครั้ง ทุกครั้งที่เข้าไปพบ คุณหมอจะถามว่า พักผ่อนรึเปล่า เครียดรึเปล่า ออกกำลังกายรึเปล่า ฉันจะบอกคุณหมอว่า ไม่ค่อยได้ทำเลยค่ะ แต่หนูไปพักผ่อนต่างจังหวัดบ่อยขึ้น คุณหมอดูผลเลือดประกอบตรวจร่างกาย และ พูดคุยด้วยทุกครั้งก่อนสรุปผล และ ทุกครั้งฉันจะคอยจ้องหน้าคุณหมอตลอดเวลา ถ้าหากท่านยิ้ม แสดงว่าฉันดีขึ้น แต่ถ้าไม่ยิ้ม แสดงว่าฉันสอบตก จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:19:59

ความคิดเห็นที่ 16 เพราะฉันไม่อยากสอบตก ฉันจึงต้องหาทางพักผ่อนให้มาก สำหรับฉันแล้ว การพักผ่อนกับการออกกำลังกาย ฉันเลือกการพักผ่อนนะ ถึงอย่างนั้น ฉันก็สมัครเป็นสมาชิกคลับฟิตเนสตลอดชีพไว้ เมื่อไหร่อยากไปออกกำลังกาย ก็ไปได้ในทันที ส่วนเรื่องการพักผ่อน ฉันก็ได้แต่เตร็ดเตร่ไปในที่ที่เคยไป ฉันจึงต้องเริ่มหาข้อมูล เพื่อ support การเดินทางของฉัน และ นั่นคือที่มาว่า ทำไมฉันจึงพลัดหลงเข้ามาอยู่ในสังคม "โลกสีน้ำเงิน" แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 55 08:33:18 จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:20:23

ความคิดเห็นที่ 17 บทค้นพบโลกใบใหม่................ เริ่มจากการค้นหาที่ที่จะไป ที่ที่จะอยู่ และ ที่ที่จะกิน จากในอากู๋ก่อน จึงได้พบว่าใน NET มีสังคมของนักท่องเที่ยวเยอะมาก ฉันก็ขอเข้าไปแจมที่นู่นบ้าง ที่นี่บ้าง ตามแต่ว่าฉันอยากไปไหน หลังจากเร่ร่อนไปเรื่อย ฉันก็พบว่ามีอยู่หนึ่งพื้นที่ ที่เปิดกว้างให้ผู้คนเข้าไปเสวนากันเรื่องท่องเที่ยว โดยไม่จำกัดว่าจะเป็นที่ไหน รูปแบบใด ที่สำคัญพื้นที่ตรงนี้ พูดคุยกันดีและน่ารัก ฉันจึงมาติดหล่มอยู่ใน "BluePlanet"  "โลกสีน้ำเงิน"  ใบเล็กๆ ที่อยู่ในห้วงจักรวาลแห่ง PANTIP จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:20:47

ความคิดเห็นที่ 18 ทุกวัน ฉันจะมาทำงานแต่เช้า เพื่อจะได้มีเวลาพอที่จะเข้ามาอยู่ใน "โลกสีน้ำเงิน" แห่งนี้ ได้สักพัก แรกแรกก็มาเพื่อหาที่ไป ที่อยู่ และที่กิน ในที่สุด ฉันก็เริ่มเข้าไปเพื่อแบ่งปัน ทั้งรับการแบ่งปัน และ แบ่งปันให้ ตั้งแต่นั้น เป็นต้นมา ฉันก็เริ่มออกต่างจังหวัดมากขึ้น หลากหลายขึ้น มันทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ จนสามารถเรียกได้ว่า ฉันมีความสุข น่าจะเป็นเพราะฉันมีความสุขกับการเดินทาง บางครั้ง บางที่ ฉันอาจไปด้วยตัวเองไม่ได้ ด้วยข้อจำกัดที่ฉันตั้งขึ้นมาเอง คิดไปเอง แต่ ฉันก็สามารถท่องโลกไปได้ กับรีวิวที่เพื่อนๆ จูงมือไป ไม่ว่าจะใกล้หรือไกล ขอเพียงอยู่ใน โลกที่มีพื้นสีน้ำเงิน เราก็จะไปได้ทุกที่ ทุกทาง และทุกเวลา จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:21:11

ความคิดเห็นที่ 19 ฉันเริ่มเข้ามาอยู่ตั้งแต่มี ลุงไม้ เป็นผู้ใหญ่ในโลก ลุงไม้ คู่กับ ป่าไม้ ลุงไม้มักจะมีภาพดอกไม้ ใบไม้ ต้นไม้สวยสวยมาให้เราดูเสมอ ลุงไม้ออกเดินป่ากับน้องๆ ใน PANTIP และ รักโลกสีน้ำเงินใบนี้มาก จนกระทั่งวันหนึ่ง ลุงไม้ ได้จากเราไป จากไปด้วยคำกล่าวในบล็อคว่า.......................... จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:21:38

ความคิดเห็นที่ 20 "เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย ทุกคนต้องได้เจอ แล้วแต่ใครจะเจอก่อนหรือหลัง ลุงไม้เจอก่อน ลุงก็ไปก่อนเป็นธรรมดา  .................." ขอให้เพื่อนๆทุกคนจงรักษาสุขภาพให้ดี..แล้วสักวันเราคงได้เจอกัน ลาก่อน... ลุงไม้หลักปักมั่นคง... .......................... วันที่ลุงจะจากพวกเราไป ลุงบอกพี่สาวว่าแม้ลุงจะเสียชีวิตไปแล้ว แต่ลุงจะยังคงอยู่กับพวกเราทุกคนที่ Pantip.com แห่งนี้ตลอดไป.จากนั้นลุง ก็ให้พี่สาวนำซุปไก่แบนด์ที่เพื่อนๆ นำมาฝาก มีอยู่หลายกล่องด้วยกัน ก็นำมากล่องละ 1 ขวด รวมได้ 5 ขวด แล้วลุงก็เปิด ทานทีเดียวรวดเลย แต่ทานไหวเพียง 2 ขวด แล้วก็เรียกพี่สาวของลุง ปอกผลไม้ให้ทาน ก็พยายามหยิบทาน แล้วก็บอกคำลาสุดท้าย ว่า ให้เก็บของได้แล้ว พรุ่งนี้คงได้กลับบ้านกัน ลุงได้ทำตามที่อยากทำทุกอย่างแล้ว ได้ท่องเที่ยวในที่ต่างๆ แล้วได้กินอย่างสำราญ ก่อนจะจากไป.... จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:22:01

ความคิดเห็นที่ 21 ฉัน...ร้องไห้ ฉันร้องไห้กับหน้าจอคอมพิวเตอร์ วันนั้น ฉันรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก ตกใจที่ตัวเองรู้สึกผูกพันกับคนในโลกใบนี้มากมายขนาดนี้ ทั้งทั้งที่ เพิ่งจะเริ่มเข้ามาอยู่ได้ไม่นาน จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:22:24

ความคิดเห็นที่ 22 จากนั้นเป็นต้นมา ฉันก็ฝังตัวอยู่ในโลกอันงดงามใบน้อยน้อยนี้เรื่อยมา รู้สึกสนุกที่ได้อ่านเรื่องราวของกิจกรรมที่เพื่อนๆ ร่วมกันทำ เพลิดเพลินไปกับรีวิวตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ มีความรู้ร่วมไปกับคำถามที่หลายหลายคนถามในสิ่งที่ฉันเองก็นึกไม่ถึง และ ดีใจทุกครั้งที่มีเพื่อนเข้ามาตอบข้อสงสัยที่ฉันถามออกไป สังคมในนี้ พูดจาดีและน่ารัก :) จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:22:44

ความคิดเห็นที่ 23 ณ จุดนั้น ทำให้ฉันได้รู้ว่า แค่เงยหน้าและลืมตา ฉันก็จะเห็นโลกกว้าง โลกกว้างที่ไม่ได้มีเพียงงานที่กองอยู่ตรงหน้า แต่ เป็นโลกกว้างที่ครั้งหนึ่งฉันเคยเดินหันหลังจากมา โลกกว้างที่รอฉันอยู่ตรงที่เดิมอย่างหนักแน่น ไม่เคยจากไปไหน ไม่เคยแม้แต่ คิดที่จะทิ้งฉัน โลกกว้างที่เต็มไปด้วยความเป็นไปแห่งชีวิตและธรรมชาติ ชีวิตหรือวัฒนธรรม ที่สั่งสมและสืบสานต่อเนื่องกันมาด้วยเวลาอันยาวนาน ธรรมชาติที่มีชีวิตอย่างอบอุ่น ธรรมชาติที่อ้าแขนรอให้ฉันเดินเข้าไปสู่อ้อมกอด จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:23:01

ความคิดเห็นที่ 24 ฉันรู้สึกตัวเหมือนกลับไปเป็นเด็กน้อยใหม่อีกหน เด็กน้อยที่เริ่มตั้งไข่ เริ่มเกี่ยวเกาะ และ เริ่มก้าวขาเดิน แต่ โลกใบสีน้ำเงินก็ไม่ปล่อยให้ฉันก้าวเดินเพียงลำพัง สรรพสิ่งในโลกใบนี้ทั้งชี้นำ ชักพา และ จูงมือ ให้ฉันได้เดินออกไปอย่างมั่นใจและมั่นคง และ นี่เองจุดเริ่มต้นของ.........................นักเดินทางผู้อ่อนแอ จากคุณ : JOYJARI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:23:23

ความคิดเห็นที่ 25 ตามมาชมด้วยนะครับคุณจอย ขอขึ้นไปอ่านก่อน จากคุณ : BANBONDOI เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:39:02

ความคิดเห็นที่ 26 เรื่องราวน่าสนใจมากเลยค่ะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : หนุงหนิง (kurapy) เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 14:49:13

ความคิดเห็นที่ 27 คิดถึงลุงไม้ (ไม้หลักปักมั่นคง) คิดถึงลุงซูม (XOOMER) เหมือนกันครับ สมาชิกใหม่ๆ ในห้องนี้อาจจะไม่รู้จักกับทั้งสองท่าน แต่เชื่อได้เลยว่าสำหรับสมาชิกที่อยู่ในห้องนี้มานานหลายๆปี คงมีจำนวนไม่น้อยที่มีทั้งสองท่านเป็นแรงบันดาลใจในการเดินทางครับ จากคุณ : David_kop เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 15:41:29

ความคิดเห็นที่ 28 วันหน้าจะเป็นอย่างไรก็แล้วแต่ ขอแค่มีความสุขในทุกๆวันก็พอแล้วครับ จากคุณ : Koon Shy_Tour Dee เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 18:07:11

ความคิดเห็นที่ 29 ภาคต่อมีสีสรรมากขึ้นนะคะ... จากคุณ : heyoki เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 18:51:23

ความคิดเห็นที่ 30 แล้ววันหนึ่งจะเป็นนักเดินทางที่เข้มแข็ง........ จากคุณ : ที่มีแสงสว่าง เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 20:40:17

ความคิดเห็นที่ 31 ขอให้ปัจจุบันมีความสุขมากๆนะครับ จากคุณ : Destiny-Boy เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 20:45:05

ความคิดเห็นที่ 32 อ่านแล้วผมยิ้มไปโดยไม่รู้ตัว อิ่มใจอย่างไรบอกไม่ถูก มีความสุขกับทุกวันนะครับ ^^ จากคุณ : แมลงภู่บนหูกระต่าย เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 55 23:16:56

ความคิดเห็นที่ 33   อ่านภาค2  แล้วทำให้เรายิ้มได้ค่ะ  ภาคแรกดูท้อแท้ไร้พลัง  ภาคนี้มีแต่คำว่า...ความสุขที่ค้นพบแล้ว      จากคุณ : DOGHALL เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 02:43:55

ความคิดเห็นที่ 34 เข้มแข็งมากเพื่อน จากคุณ : Damjingjing เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 16:25:55

ความคิดเห็นที่ 35 เวลาเราทุกข์เราคงไม่สามารถเขียนไรได้ขนาดนี้ ในช่วงเวลาที่ดีเท่านั้นที่เราจะเล่าช่วงเวลาที่ไม่ดีให้กับใครหลายคนได้ฟัง คงไม่มีใครเข้าใจได้หมดยกเว้น  คนที่เป็นผู้เล่าประสบการณ์ออกมา ดีใจที่ใครบางคนออกจากชีวิตไม่สมดุลในตอนนั้น กลับมาเป็นนักเดินทางผู้อ่อนแอ อีกไม่นานก็คงจะกลายเป็นนักเดินทางผู้เข้มแข็งเหมือนผมสินะ จริงๆ โลกเราก็มีแค่นี้ แต่ตัวของเรามันมีมิติมากกว่าเยอะ ไม่ว่าจะอยู่ด้านไหน ตัวเราเอง ก็เป็นผู้กำหนดเอง กำหนดให้มีความสุข เราก็หาวิธีที่จะมีความสุข เหมือนที่ใครหลายคนทำอยู่ นั้นคือการเริ่มต้นเดินทาง เดินทางและเดินทาง  ดีใจที่ทริปเกาหลีทำให้พี่รู้สึกรักตัวเอง รู้สึกดีกับตัวเอง.. นั้นคงต้องเดินทางบ่อยๆ แล้วสิครับ สู้ๆ นะครับนักเดินทางผู้อ่อนแอ !!! จากคุณ : ชานมชงเอง เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 08:46:30

ความคิดเห็นที่ 36 คุณจอยคะ อุ๊ตามมาอ่านแล้วค่ะ  อาจช้าไปหน่อยเพราะอะไรหลายๆอย่าง แต่อยากจะบอกคุณจอยว่า...ขอให้คุณจอยมีความสุขในทุกๆวันนะคะ Happy New Year ค่ะคุณจอย จากคุณ : หมูอ้วนจอมพลัง เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 55 10:40:55