|
พวกเรากินอาหาร คุยกันแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันนานพอสมควรครับ ที่ร่วมโต๊ะอยู่ด้วยยังมีสาวจากเยอรมันอีกสองคนที่หนุ่มออสซี่ชวนมาด้วยกัน พวกเขาทั้งสี่เพิ่งมาถึงโบลิเวียครับ ในขณะที่ผมกำลังจะออกไป ต่างคนต่างก็แลกเปลี่ยนประสบการณ์ที่ได้พบเจอมา ผมว่านี่แหละครับเสน่ห์ของการแบกเป้คนเดียว มิตรภาพใหม่ๆ ก่อตัวขึ้นอยู่เสมอตลอดเส้นทางครับ
ตลอดเวลา 12 วันของผมในโบลิเวีย ตั้งแต่วันที่ 6 กรกฎาคม วันที่ผมขึ้นสู่ความสูงเกือบ 5,000 เมตรจากน้ำทะเลเป็นครั้งแรกในชีวิต วันนั้นทำเอาผมแทบแย่เกือบตายจากอาการแพ้ความสูง และไม่เพียงเท่านั้น ในวันนั้นผมยังพกเอาความกังวลมามากอีกด้วย อาจเป็นเพราะข่าวคราวหรือเรื่องราวที่ไม่ดีที่เคยได้ยินจากมาทางอินเตอร์เน็ตว่าประเทศนี้อันตรายแบบนั้นแบบนี้ แต่พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ยิ่งผมได้สัมผัสโบลิเวียมากขึ้นเรื่อยๆ ผมกลับหลงรักประเทศแห่งนี้ แม้ว่าจะเป็นประเทศที่ผู้คนยากจนเงินทองที่สุดในอเมริกาใต้ แต่ผมว่าผู้คนที่นี่ไม่ได้ยากจนน้ำใจเลยครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเหตุการณ์ที่แม่บ้านโรงแรมใน La Paz เก็บของทุกอย่างของผมไว้อย่างดีแล้วมาคืนให้ผมตอนผมลืมของ เป็นเหตุการณ์ที่ผมประทับใจมากๆ อีกทั้งประเทศนี้ยังมีอะไรท้าทายๆ อีกมากมายรอให้นักเดินทางผู้ชื่นชอบการผจญภัยมาสัมผัสอยู่เสมอ ประกอบกับธุรกิจการท่องเที่ยวยังไม่แพร่หลายในประเทศนี้มากนัก ทำให้นักเดินทางอย่างเราๆ ได้สัมผัสวัฒนธรรมอันแท้จริงที่ไม่ถูกผลประโยชน์ทางธุรกิจเจือปนได้มากกว่า เพราะฉะนั้น ในความเห็นของผม ผมมองว่าโบลิเวียมีอะไรมากกว่าที่คิด และไม่ควรจะถูกมองข้ามไปเฉยๆ ผมก็อยากจะเชิญชวนทุกๆ ท่านมาสัมผัส และมีประสบการณ์ดีๆ แบบที่ผมได้รับมาตลอดเวลา 12 วันนี้ครับ
ลาก่อน โบลิเวีย ขอบคุณมากๆ สำหรับ 12 วันอันแสนสนุกและประทับใจ สิ่งที่เคยกลัวๆ ไว้ถ้าเรามีสติเราก็จะไม่พบกับมัน พบกันใหม่ตอนต่อไปที่ Puno เปรูครับ ขอบคุณที่ติดตามชมครับ
จากคุณ |
:
KhunWasut
|
เขียนเมื่อ |
:
9 ธ.ค. 55 17:00:12
|
|
|
|
|