ออกมาจากบรเวณแลกเงิน ก็หาTaxi ไปย่านฟามงูหลาวทันที มีคนขับรายหนึ่งเดินเข้ามาหาเราทันที กล้ามเนื้อหน้าของไอ้เจ้าคนขับคนนี้ บอกได้เลยว่าเป็นพวกเอารัดเอาเปรียบคนเดินทางที่ไม่คุ้นเคยกับสถานที่แน่นอน
สังเกตได้ดังนั้นเราก็ทำเป็นใสๆ ไม่รู้เรื่อง เค้าเดินเข้ามาทัก แล้วถามว่าจะไปไหนก็บอกไปว่า จะไปย่านฟามงูหลาว ต่อไปนี้จะเป็นบทสนทนาระหว่างผมกับคนขับTaxi
Taxi "สวัสดี คุณมาจากไหน?"
ผม "สวัสดี มาจากเมืองไทย"
Taxi "สวัสดีครับ (ออกเสียงเป็นภาษไทย) เธอกำลังจะไปไหน ใช้บริการรถฉันไหม"
ผม "จะไปย่าน ฟามงูหลาว แต่จะใช้มิเตอร์เท่านั้นน่ะ เธอจะไปไหม?"
เมื่อถึงบทสนทนาตรงนี้ คนขับทำสีหน้าเปลี่ยนไปแบบว่า ไอ้อ้วนนี้ไม่ธรรมดารู้มากเหมือนกันวุ้ย! ผมนะสะใจมากเลย ตอนเห็นกล้ามเนื้อหน้าที่เหมือนจะได้เปรียบและควบคุมทุกอย่างของคนขับเมื่อสักครู่ก่อนหน้านี้ เป็นสีหน้าที่ผิดหวังปนเซ็งเล็กน้อย ที่เราเตรียมตัวมาดี ฮ่าๆๆๆ
คนไทยก็ไม่ได้หรอกง่ายนะเฟ้ยคุณเวียดนาม
Taxi "ไปสิ แต่ชั้นไป 300 น่ะ"
พูดย้ำซ้ำไปซ้ำมาอยู่นั้นหล่ะ Three Hundred, Three Hundred แล้วก็มองหน้าผมด้วยแววตาที่วัดความรู้สึกว่า "ไอ้อ้วนเอ้ย พลากสักทีสิ ตอบตกลงแล้วยกกระเป๋าขึ้นรถเสียที" แต่.....อะ อ่า มันไม่ใช่ผมเสียหล่ะ อย่ามาใช้แววตา และสถานการณ์ที่เหนือกว่าบีบบังคับผมซะให้ยาก
ผม "300 อะไร?" ถามมันไปตรงๆแบบนั้นหล่ะ "300 อะไร?"
Taxi "300 USD" ดู ดูมันหน้าด้านตอบมาครับ แสดงความจริงจังของคำตอบด้วยการจ้องตาผมด้วยอีกต่างหาก
ผม "เธอบ้าหรือเปล่า เสียเวลาคุยกับเธอจริงๆเลย ชั้นไปหารถคันอื่นดีกว่า"
ผมตอบไปด้วยอารมณ์เฉยชา ไม่แสดงอาการใดๆกับการกระทำอันเลวร้ายของเจ้าของประเทศที่ผมเพิ่งจะมาเหยียบแล้วเดินต่อไปอีกสัก 10 เมตร ก็เจอกับเจ้าหน้าที่ของบริษัท VinaSun ยืนอยู่ แต่งตัวด้วยเครื่องแบบของบริษัทชัดเจน ผมก็เลยเดินเข้าไปคุย และบอกว่า จะไปโรงแรม Kim Khoi 211 ที่เขต1
ผมว่าผมบอกทุกอย่าง อย่างชัดเจน และตรงจุดที่สุดแล้วแต่ก็มีเรื่องผิดพลาดจนได้ เดี๋ยวมาดูกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นที่ผิดพลาดกับหมียักษ์อย่างผม ฮ่าๆๆๆ
(CR)##โฮจิมินห์ ดาลัด มุยเน่ 4วัน4คืน เดินทางคนเดียวไม่ง้อเพื่อน มีความสุขและสนุกที่สุด?##
ถือเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ยังทำให้ผมประทับใจกับสนามบินดอนเมืองในวันนี้ได้คือ ตู้ขายโอนิงิริ Onigiri อัตโนมัติ
M_Bitoey คร้าบผม เพิ่งจะเริ่มเดินทางคร้าบผม
m&m นั่นหล่ะครับ เพราะมีรูปทรงและมีน้ำตาลเคลือบไว้ไม่ไห้ละลายไหลเยิ้ม ในยามที่คุณเหนื่อยล้า ขาดความกระชุ่มกระชวย น้ำตาลในช๊อคโกแลตสามารถช่วยคุณได้ในระดับหนึ่งเลยทีเดียว สุดท้ายคือน้ำตื่ม อันนี้คงไม่ต้องอธิบายอะไรมาก นึงถึงเวลาที่ต้องเดินทาง(เดินทางโดยเท้าของเราทั้งสอง) ไกลหน่อย เวลาที่คุณกระหาย น้ำดื่มไม่ว่าจะเย็นหรือไม่เย็น ก็คือสวรรค์สำหรับผู้กระหายได้ดีที่สุด เห็นมั้ยครับว่าจริงๆเราสามารถสร้างสวรรค์ขึ้นเองได้ไม่ยาก ในสถานการณ์ที่เหนื่อยล้าและอ่อนแรง เพียงคุณมีแค่อาหารและน้ำบางส่วนถึงจะไม่มากมายอะไร แต่ในตอนนั้นมันคือสวรรค์แน่นอนครับ 
ตายละหว่า! ตายแน่ๆ ไอ้หมีเอ้ย ได้แต่คิดกับตัวเองแบบนี้ ซ้ำไปซ้ำมา 
ผมกับการคำนวณไม่ถูกกันอย่างแรง ขอแรงเพื่อนๆในบอร์ดด้วยนะก๊าบ 
ประทับใจในความงามถึงจะไม่ใหญ่เท่า Notre-Dame Basilica แต่ก็ให้ความรู้สึกอบอุ่น สวยงามน่าประทับใจไม่แพ้กันครับ 
