ความคิดเห็นที่ 1   ก่อนอื่นขอกางแผนที่อีกตามระเบียบครับ สะพานรถไฟข้ามแม่น้ำป่าสักนี่ ก็อยู่ลำดับหมายเลขที่ 4 นะครับ ผมคิดว่าคงสร้างความสนุกให้ไม่น้อยนะครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 15:00:25

ความคิดเห็นที่ 2   ออกจาก อ.ชัยบาดาลไปไม่ไกลนัก  ประมาณ 7 กม.กว่าๆ เอง ก็จะถึงสะพาน(รถยนต์) ข้ามแม่น้ำป่าสัก มีป้ายบอกทางเข้า "สถานีอุตุนิยมวิทยา อุทกบัวชุม" ก็เลี้ยวซ้ายเข้าไปเลยประมาณ 700 เมตร  เน้นว่า ไม่มีป้ายใดๆ บอกว่าเป็นทางไปยังสะพานรถไฟนะครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 15:08:11

ความคิดเห็นที่ 3   เข้าไปแล้วก็อย่าได้ลังเล หรือตกใจนะครับ ว่าเป็นถนนฝุ่นคลุ้ง ถ้าหากไม่เบาทาง(ขอใช้คำศัพท์ของคนรถไฟหน่อย) หรือชลอความเร็ว สงสารชาวบ้านแถวนั้น ปอดคงเต็มไปด้วยฝุ่นแน่นอน (กว่าจะรู้ตัว ก็ต้องมองกระจกหลัง โอ้โฮ.. มองไม่เห็นทางด้านหลังเลย ขาวไปหมด) เส้นทางจะคดเคี้ยวตอนใกล้ๆ ถึง แบบดูเหมือนว่ามาผิดทาง  แต่ที่จริงถูกนะครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 15:11:44

ความคิดเห็นที่ 4   ตามมาผจญภัยด้วยครับ จากคุณ : ทนายอ้วน เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 15:16:00

ความคิดเห็นที่ 5   มาถึงแล้วจ้า "สถานีอุตุนิยมวิทยาลพบุรี บัวชุม" อุ๊บ.. ไม่ใช่สะพานรถไฟ  แต่ตรงตามป้ายปากทาง  แต่ดันพิมพ์ชื่อไม่เหมือนกัน ป้ายบอกว่า "สถานีอุตุนิยมวิทยา อุทกบัวชุม" อย่างไงกันแน่นะ สงสัยทำมาจากคนละหน่วยงาน ไม่ต้องแวะเข้าไปถามหรอกนะ เพราะสะพานรถไฟอยู่ใกล้แค่คืบเดียว...จริงๆนะ...จะ(สิ)บอกให้ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 15:16:18

ความคิดเห็นที่ 6   สวัสดีครับ คุณทนายอ้วน แวะมาทักทายคนแรกในกระทู้นี้ครับ จากรูปข้างบน (คห.5) มีสะพานอยู่ข้างหลังจริงๆนะครับ ขยับรถมาอีกหน่อย จนถึงโค้งสุดท้ายก็พอสังเกตุเห็นได้ชัดขึ้น จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 15:33:29

ความคิดเห็นที่ 7   พ้นโค้งมาแล้วถึงได้เห็นตัวสะพานซ่อนอยู่แทบจะมิดชิดในพงไม้ข้างหน้า  ธรรมชาติมักปิดบังสิ่งแปลกปลอมเสมอ ดั่งเช่นสะพานที่ขุนตานเป็นต้น จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 15:37:23

ความคิดเห็นที่ 8   ตามไปด้วยติดๆ จากคุณ : **ความจริงในใจ** เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 15:44:08

ความคิดเห็นที่ 9   ตามมาห่างๆด้วยครับรอให้ฝุ่นจางเสียก่อน.. จากคุณ : Red Fox เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 15:50:00

ความคิดเห็นที่ 10   มาตามไปด้วยคนครับผม ช่วงที่คุณ มิราชช ไปเขาซ่อมทางสายนี้ไปถึงลำนารายณ์หรือยังเหรอครับ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 15:53:44

ความคิดเห็นที่ 11   ไปด้วยอีกคนครับ จากคุณ : แมงปอบินเดี่ยว เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 15:55:28

ความคิดเห็นที่ 12   มาถึงแล้วก็หาที่จอดร่มๆ เอาตรงเลยโค้งก็แล้วกัน อาศัยว่าไม่ค่อยมีรถผ่านมา พอจอดได้ ถือว่าพักร้อนรถก็แล้วกัน  คณะที่มาก็กะจะลงอีกเช่นเคย อยู่ในแอร์รถเย็นกว่า... จากรูปถ้าสังเกตุให้ดีจะเห็นสิ่งผิดปกติกำลังเกิดขึ้นกับทางรถไฟข้างบนนะครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 16:00:23

ความคิดเห็นที่ 13   สวัสดีครับทุกๆคน คุณ**ความจริงในใจ**, คุณRed Fox, คุณแมงปอบินเดี่ยว  เชิญติดตามได้เลยครับ กำลังตื่นเต้นๆ ขอตอบ คุณอุ้ย (digimontamer) ครับ ว่ายังไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงอะไรเลย ก็อย่างที่เห็นในภาพนั่นแหละครับ มีแต่ตัวสถานี ที่กำลังทำพื้นใหม่ทั้งหมดเท่านั้น ผมรีบลงรถไปมองดูใกล้ๆ ว่าจะแก้ไขอย่างไร อยู่บนหัวผมนี่แหละ คือมีกลุ่มควันเกิดขึ้นบริเวณไม้หมอน  ไฟไหม้นั่นเอง พอดีมีน้ำดื่มในรถ ต้องรีบเอาไปดับไฟก่อนละ.... จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 16:08:41

ความคิดเห็นที่ 14   รีบมองหาทางขึ้น ไม่มีทางลาดใดๆ มีแต่ทางชัน เอาตรงนี้แหละค่อยๆ ไต่ขึ้นไป มือหนึ่งก็ถือขวดน้ำลิตรครึ่ง รีบๆ หน่อยเดี๋ยวไฟจะลามไปที่อื่นอีก... จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 16:11:49

ความคิดเห็นที่ 15   ขึ้นมาแล้ว นี่ไง เจ้าไม้หมอนต้นเหตุ เกิดลุกไหม้ขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ กำลังควันโขมงเลย  ดูจากรูปเหมือนไม่ค่อยมีอะไรเพราะแดดตอนนั้นจ้ามาก  แต่ในความเป็นจริง สามารถมองเห็นควันได้จากตอนที่ขับรถผ่านข้างล่างเลยครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 16:15:09

ความคิดเห็นที่ 16   เข้าไปใกล้อีกนิด ขอถ่ายภาพเป็นหลักฐานก่อน ว่าลุกไหม้มานานพอควร ขนาดเกิดเปลวไฟบางจุดแล้ว ผมเอามือจับรางก็ร้อนมาก แถมแดดตอนนั้นก็แรงด้วย เวลาประมาณบ่ายสามโมงครึ่ง จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 16:18:04

ความคิดเห็นที่ 17   น่าแปลกใจว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร ไฟไหม้บนสะพานรถไฟโล่งๆ แบบนี้ จะว่ามีก้นบุหรี่ทิ้งมาจากตู้โดยสารขณะรถวิ่ง ก็นับว่าฟลุ๊คจริงๆ เพราะระยะห่างระหว่างไม้หมอนนั้นดูมากกว่า ความกว้างไม้หมอนมาก ก้นบุหรี่น่าจะตกลงไปข้างล่างมากกว่า หรือจะมีคนเดินข้ามทางรถไฟแล้วทิ้งก้นบุหรี่ ก็อาจเป็นได้ และแหม ช่างเลือกไม้หมอนที่ผุมากๆ เสียด้วย จึงติดไฟได้ง่าย หรือเป็นการทำลายไม้หมอน ของหน่วยบำรุงทางเอง.... ที่จะไม่ต้องเสียเวลาถอนไม้จากข้างบนลงไปข้างล่าง ปล่อยให้ไหม้หมดไปเองสำหรับไม้ที่ผุแล้ว ต่อไปจะได้แค่นำไม้หมอนใหม่มาใส่แทนเท่านั้น? จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 16:22:43

ความคิดเห็นที่ 18   ปฏิบัติการกู้ภัยจำเป็นของผมได้เริ่มขึ้นแล้ว โดยการพรมน้ำในขวดลิตรครึ่งลงไป เสียงฟู่ดังตลอด สามารถดับเปลวไฟไปได้แต่ ยังมีควันคุ-กรุ่น อยู่ตลอดเวลา จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 16:24:52

ความคิดเห็นที่ 19   น้ำหมดขวดไปแล้ว ไฟก็ยังไม่มีทีท่าจะดับ แถวนั้นไม่มีน้ำเลย เพราะอยู่สูงขนาดนี้ แค่นำถังน้ำปีนขึ้นมาก็ลำบากแล้ว  นี่แหละ ที่เขาเรียกว่าไฟสุมขอน มีพลังงานมากมายซ่อนอยู่ภายใน ดับยากมากๆ คงคุ-กรุ่นมานานหลายชั่วโมงแล้ว  กลัวแต่จะลามไปยังไม้หมอนอื่นๆ เพราะเหล็กรางรถไฟก็เป็นตัวนำความร้อนที่ดี  โดนน้ำทีก็ฟู่และมีไอเช่นกัน จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 16:28:03

ความคิดเห็นที่ 20   ทำอย่างไรต่อไปละหว๋า?  พอดีนึกขึ้นได้ว่าในรถยนต์ผมเคยได้ถังดับเพลิงแจกฟรีตอนไปถ่ายน้ำมันเครื่องกับปั๊มเชลส์อยู่ เลยปีนลงไปข้างล่างเอาถังดับเพลิงขึ้นมา  น่าจะเอาอยู่   และยังถือเป็นการซ้อมใช้งานดับเพลิงด้วย เนื่องจากยังไม่เคยใช้มาเลยตั้งแต่ได้รับ (ได้มาแล้ว 2 ถัง) จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 16:32:02

ความคิดเห็นที่ 21   ว่าแล้วก็ถอดสลัก..คว้าง..เอ๊ย.ไม่ใช่ กดคันบีบลงไป บังเกิดควันขาวพวยพุ่งออกมาทันที ฉีดจนหมดถัง......เพราะถังใบเล็กนิดเดียวเอง จากรูปไม่มีใครขึ้นมาข้างบน เพราะผมขึ้นมาคนเดียว จึงไม่สามารถถ่ายเป็นวาไรตี้ได้ หลังฉีดแล้วก็หยิบกล้องขึ้นมาถ่าย ผลคือ เลนส์หน้ากล้องผมมีฝุ่นสีขาวจับมาหลงเหลือจนทุกวันนี้ เช็ดออกไม่หมดสักที จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 16:36:36

ความคิดเห็นที่ 22   ตามเกาะขอบรางรถไฟ มาติดๆ จากคุณ : **ความจริงในใจ** เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 16:38:00

ความคิดเห็นที่ 23   ผลออกมาก็เป็นอย่างที่เห็นครับ คือขาวไปทั่วบริเวณ แต่.....ไฟยังไม่ดับสนิท ยังคุ-กรุ่นอยู่ภายใน เพียงแต่ไม่มีควันและเปลวไฟออกมาแล้ว สงสัยงานนี้ เจ้าตัวถังแดงจิ๋วของผม คงแพ้ไฟจากไม้หมอน แน่นอนครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 16:41:41

ความคิดเห็นที่ 24   เข้าไปดูใกล้ๆ อีกทีหลังฝุ่นจางแล้ว  พบว่ายังไม่ดับสนิท  นี่ถ้าหากมีน้ำสัก ลิตร น่าจะเอาอยู่ แต่สำหรับพื้นที่บนนี้ แค่ปีนขึ้นมาก็ลำบากแล้ว ก็คงต้องปล่อยไปตามยถากรรมแล้วละ.... จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 16:43:59

ความคิดเห็นที่ 25   ตอนนี้ก็เลยเดินข้ามไปไม่ได้ เพราะเหมือนมีกองไฟร้อนๆ อยู่ตรงหน้า  การดับได้แค่พักการลุกไหม้ชั่วคราวเท่านั้น หลังจากนั้นก็เริ่มมีกลุ่มควันเพิ่มขึ้นอีกครั้ง ผมเลยย้ายไปมองดูช่องทางเดิน(ที่เคยเดินได้) ด้านข้าง พบว่า เสียวยิ่งกว่าฝั่งรางรถไฟ  ทำไมการรถไฟไม่ทำทางเดินให้เรียบร้อย อย่างน้อยก็จะได้ไม่มีคนมาเสี่ยงเดินบนราง จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 16:48:35

ความคิดเห็นที่ 26   มองมาอีกด้านหนึ่งของสะพาน คณะที่มาด้วยกัน ก็ออกมายืนลุ้นการกู้ภัยจำเป็นของกระผม  ในใจคงบอกยอมแพ้ตั้งแต่ต้นแล้ว...  ก็อาศัยฝากบอกชาวบ้านที่ผ่านไปมาแถวนั้นว่า มีไฟไหม้เกิดขึ้น ไม่รู้ว่าจะไปแจ้งที่ไหนกลางป่าแบบนี้... จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 16:51:54

ความคิดเห็นที่ 27   เกาะขอบรางตามมาได้เลยครับ รางร้อนๆ กลางแดดเปรี้ยงๆ แบบนี้...ฮี่ฮี่ ครับคุณ**ความจริงในใจ** มาร่วมลุ้นปฏิบัติการกู้ภัยจำเป็นของกระผม ทำอะไรไม่ได้ก็คงต้องกลับลงไปแล้วละ เพราะต้องรีบไปจุดอื่นอีกมาก  ก่อนลงก็มองไปทาง สถานีลำนารายณ์ดู เป็นทางตรงสุดลูกหูลูกตาเลยครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 16:57:40

ความคิดเห็นที่ 28   ก่อนลงขอถ่ายภาพสะพานด้านข้างมุมเสียวๆ มาให้ดูกันหน่อยครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 16:59:10

ความคิดเห็นที่ 29   มองลงไปข้างล่าง อูย..เสียวเหมือนกัน คณะที่มาด้วยกันกำลังยืนรอ..ลุ้น การลงของข้าพเจ้า ที่ยังคิดเสียดายเจ้าถังดับเพลิงจิ๋วคู่รถ แม้จะหมดน้ำยาเคมีแล้ว ก็ยังค่อยๆ นำลงไปอย่างกระท่อนกระแท่น  (กางเกงเปื้อนหมด)  คือลงไปตรงฝั่งนี้เลย... จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 17:02:01

ความคิดเห็นที่ 30   ระหว่างนั่งถัดลงไปข้างล่าง สายตาก็ได้ประสบกับมุมสวยๆ ของใต้สะพานก็เลยต้องหยุดถ่ายภาพเป็นระยะๆ แล้วเก็บกล้องลง สลับกันไป ทุลักทุเลพอควรกับเจ้าถังดับเพลิงจิ๋วนี้ มีบางคนตะโกนบอกให้โยนลงไปเลย แต่ผมกลัวถังระเบิดครับ เลยต้องเป็นภาระค่อยๆนำติดตัวลงไป (ทุกวันนี้ยังติดรถอยู่เลย ไม่รู้จะเก็บไว้ทำไม หรือว่าจะนำไปขายถังเปล่าคืนได้...) จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 17:05:36

ความคิดเห็นที่ 31   เนื่องจากสะพานนี้ยาวมาก และอยู่ในสถานที่รกอย่างนี้ จึงยากแก่การถ่ายภาพให้เต็มครบสะพานได้ (เหมือนสะพานขุนตาน) มีความยาวรวมทั้งสิ้น 180 เมตร (ข้อมูลจากเว็บรถไฟดอทคอม เรื่องประวัติเส้นทางรถไฟสายแก่งคอย-บัวใหญ่) แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 53 17:56:46 แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 53 17:50:34 แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 53 17:42:49 จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 17:30:16

ความคิดเห็นที่ 32   ลงมาดูความยิ่งใหญ่ของสะพานรถไฟแห่งนี้ข้างล่างกันดีกว่า  สะพานแห่งนี้ ถือเป็นสะพานแรกที่ข้ามแม่น้ำป่าสัก เหนือเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์ ซึ่งหลังจากวิ่งเลียบๆ แอ่งน้ำเหนือเขื่อนมาในช่วง สถานีโคกสลุง (เดี๋ยวตอนจบจะไปสำรวจกัน) จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 18:05:39

ความคิดเห็นที่ 33   เหลือบเห็นเสาสัญญาณสื่อสาร (โทรเลข) ยื่นออกมาจากสะพานด้านข้าง คนที่ไปเดินสาย คงเสียวน่าดูนะครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 18:08:36

ความคิดเห็นที่ 34   นี่เป็นภาพเก่า นำมาจากในเว็บรถไฟดอทคอม(อีกนั่นแหละ) สมัยที่สะพานเพิ่งสร้างยังไม่เสร็จดี นับอยู่ในช่วงสุดท้ายของการสร้างทางรถไฟ แก่งคอย-บัวใหญ่ คือ ลำนารายณ์-บัวใหญ่ ที่เปิดให้บริการได้เมื่อปีพ.ศ.2510 (ในขณะที่ช่วงแรก แก่งคอย-สุระนารายณ์ ได้เปิดบริการไปตั้งแต่ปี พ.ศ.2499 แล้ว) แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 53 20:31:58 จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 18:14:14

ความคิดเห็นที่ 35   และภาพนี้ก็เป็นแรงบันดาลใจให้ผมได้มาเยือนที่นี่ เพราะรู้สึกชอบเสาสะพานรูปมนโค้งในรูปข้างล่างนี้ ดูแล้วเหมือน สฟิงค์ที่อียิปต์เลย... (ไม่รู้ว่าจินตนาการไปได้อย่างไรกันนะ..ผมนี่) จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 18:17:12

ความคิดเห็นที่ 36   ตามมาชมต่อ สนุก  ลุยจริงๆ ค่ะ ถือถังดับเพลิงขึ้นไปดับไม้หมอนรถไฟเก่าๆ เลย จากคุณ : เด็กศิลป์ (Artiste) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 18:28:26

ความคิดเห็นที่ 37   เส้นทางสายนี้ จะว่าไปแล้วก็สร้างทีหลัง เส้นทางแก่งคอยไปโคราชเยอะ(สร้างเมื่อปีพ.ศ.2439 โดยมีประวัติศาสตร์ที่จารึกในการสร้าง ตรงผาเสด็จ ที่ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จมาบวงสรวง เจ้าป่าเจ้าเขา จนทำให้การสร้างทางสายนี้ได้ประสบผลสำเร็จ) ซึ่งแม้จะเป็นช่วงเส้นทางระหว่างโคราชไปยัง จ.ขอนแก่น ก็ยังสร้างในสมัยรัชกาลที่ 6 ถึง ในช่วง พ.ศ.2453-2468 ที่ก่อนหน้าเส้นทางสายนี้เกือบครึ่งศตวรรษ   จึงพอกล่าวได้ว่า ทางรถไฟสายนี้ก็เป็นทางรถไฟสายใหม่ รุ่นหลังๆ ที่กลุ่มผู้ก่อสร้างยังมีชีวิตอยู่ในปัจจุบัน แหม..ทำให้นึกถึงทางรถไฟที่ลอดอุโมงค์พระพุทธฉาย สายแก่งคอย-คลองสิบเก้าเข้าไปอีก (นึกถึงแต่ความหลังนะเรา...) ที่เปิดให้บริการแทบจะท้ายสุดคือในปี พ.ศ.25378 นี้เอง จากแผนที่สรุปเส้นทางด้านนี้ จะเห็นว่า ชุมทางแก่งคอยนี้ เป็นจุดร่วมเส้นทางรถไฟถึง 4 ด้านเลย โดยเส้นหลักจะเป็นด้านจากชุมทางบ้านภาชี ถึง โคราช (ชุมทางถนนจิระ) และสะพานข้ามแม่น้ำป่าสัก นั้นมีถึง 3 แห่ง โดยสะพานที่ผมมาถ่ายแห่งนี้ จะสร้างทีหลังสุดเขาเลย จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 20:29:28

ความคิดเห็นที่ 38   สวัสดีครับ คุณเด็กศิลป์ (Artiste) สนุกเหมือนกันแต่เหนื่อยครับ ทั้งแดดทั้งปีน ตอนขากลับขับรถแทบไม่ไหวเลยครับ มัวยืนดูสะพานเพลินๆ มีรถไฟผ่านมาพอดี... รีบคว้ากล้องถ่ายเก็บไว้ครับ  ถือว่าฟลุ๊ค เพราะไม่ได้มีการวางแผนเรื่องเวลารถไฟเหมือนกลุ่ม คนรักรถไฟเขา ที่ต้องไปรอถ่ายรูปรถไฟ เพราะผมเน้นสถานที่มากกว่า ส่วนถ้ามีรถไฟผ่านมาโดยบังเอิญก็คือของแถม ครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 20:35:22

ความคิดเห็นที่ 39   ไปแล่ว...รถไฟผ่านไปไวเหมือนโกหก คือกล้องผมทำงานช้า กว่าจะเก็บค่าเข้าหน่วยความจำต้องใช้เวลาประมาณ 3 - 5 วินาที ทำให้เสียจังหวะการถ่ายภาพมาก ถ้าหากถ่ายครั้งแรกพลาดไป จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 20:41:27

ความคิดเห็นที่ 40   ตอนนี้ ถึงเวลาสำคัญแล้ว ผ่านมาเดือนหนึ่ง ได้ไปตรวจสอบอีกครั้ง ถึงเจ้าไหม้หมอนแท่งนั้น (คิดถึงๆ เป็นห่วงนั่นแหละ)  ตอนแรกยังคิดว่า ถึงอย่างไร ก็ต้องมีเจ้าหน้าที่รถไฟมองเห็นไฟไหม้นี่บ้าง เช่นพนักงานขับรถไฟ ก็ต้องไปบอกนายสถานีถัดไป ว่ามีไฟไหม้ตรงไหน อย่างน้อยก็ขบวนที่ผมเห็นข้างบนนี้แหละ  แต่.... สภาพที่เห็นหลังจากนั้น 1 เดือน ก็เป็นดั่งในรูปข้างล่างนี้แหละครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 20:47:57

ความคิดเห็นที่ 41   ดูแล้วช่างน่าสงสารจริงๆ ไฟไหม้จนเกือบหมดแท่ง แล้วก็ตกลงมาข้างล่าง เหมือนนกที่บินไม่ไหว ก็ต้องตกลงมาตาย โดยไร้ความช่วยเหลือใดๆ ผมช่วยไว้ไม่ได้จริงๆ  เป็นไม้หมอนที่ผุมากอยู่แล้ว จึงติดไฟง่าย และทางคนรถไฟก็คงทราบดี และพบเห็นบ่อยๆ เลยไม่สนใจอะไรมัน ผมแหงนหน้าขึ้นไปดู พบความว่างเปล่าในตำแหน่งไม้หมอนอันนั้น ซึ่งหมายความว่า ทางเจ้าหน้าที่บำรุงทาง ยังไม่ได้นำไม้หมอนอันใหม่ มาใส่แทน.... จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 20:53:06

ความคิดเห็นที่ 42   ผมรีบขึ้นไปข้างบน เพื่อดูให้แน่ใจอีกครั้ง พบว่า หายไปจริงๆ ซึ่งเหลือแต่น๊อตคารูไว้เท่านั้น เฮ้อ..จะเป็นแบบนี้อีกบ่อยๆไหม อีกหน่อย ไม้หมอนก็คงเว้นมากกว่า 1 ช่องแน่แท้ แล้วรางจะยึดอยู่ต่อไปได้หรือไม่...  ถ้าหากเป็นบนดินก็ว่าไปอย่าง แต่นี่ลอยอยู่บนฟ้า แถมรถไฟที่วิ่งผ่านตรงนี้ ก็ดูใช้ความเร็วไม่น้อยนะครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 20:57:31

ความคิดเห็นที่ 43   แหม มาดูด้านขวาบ้าง ยังพบรอยน้ำยาเคมีดับเพลิงสีขาวเปื้อนอยู่เลย  ด้านนี้ไม่เห็นมีน๊อตยึด มีแต่รูยึดไม้หมอนโล่งๆ แล้วน๊อตมันหายไปไหนล่ะ ยังไรก็มิไหม้ไฟไปด้วยแน่แท้... จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 21:01:38

ความคิดเห็นที่ 44   เอาละว่ะ....ข้างหน้าคือบททดสอบ ที่ผมต้องกล้า ก้าวข้ามผ่านไปได้.... บรือย์.... เสียวเหมือนกัน ทั้งสามอย่างคือ ความสูง หมอนไม้หัก และ รถไฟมา แถมยังต้องถือกล้องหามุมถ่ายภาพอีก.....ตื่นเต้นจริงๆ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 21:04:33

ความคิดเห็นที่ 45   สภาพไม้หมอนบางอัน ก็ผุจนดูเหมือนว่าจะหักลงไป ถ้าหากก้าวเท้าลงไปเหยียบ....เสียวจริงๆ  ถ้าไม่เหยียบลงไปบนไม้หมอนอันนั้น ก็ต้องเบี่ยงเท้ามาเหยียบรางแทน.... เคยเดินลอดอุโมงค์แล้ว... ยังเสียวไม่เท่าสะพาน สุดๆ อย่างที่ คุณน้าแมว เคยถูกขนานนามว่า แมวย่อง ก็เนื่องมาจาก ต้องค่อยๆ ลงน้ำหนักไปที่ไม้หมอนแต่ละอันอย่างระมัดระวัง ถ้ากร๊อบก็เสร็จ ต้องได้รับบาดเจ็บ และกล้องต้องชำรุดเสียหายแน่นอนครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 21:11:20

ความคิดเห็นที่ 46   และนี่ก็คือ ก้าวน้อยๆ ของมนุษย์โลก เอ๊ย..ไม่ใช่ ก้าวแบบย่องๆ ของผม เพื่อประลองความแข็งแรงของไม้หมอนก่อนที่จะกดแรงลงไป  ส่วนหูก็ต้องคอยฟังเสียงอะไรที่แปลกปลอมเข้ามา เช่นเสียงการเร่งเครื่องยนต์  ส่วนใหญ่จะมาจากรถยนต์ที่วิ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นั่น  เมื่อเดินไปสัก 2 - 3 เก้าก็ต้องหยุดหันหน้าหันหลังดูรถไฟตลอด  และคอยเล็งหาจุดหลบรถไฟ ซึ่งงานนี้ ไม่หมู ครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 21:14:24

ความคิดเห็นที่ 47   เอ้า..ยื่นกล้องกลับมาถ่ายตัวเองหน่อย.... จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 21:15:50

ความคิดเห็นที่ 48   หันกล้องมาถ่ายหน้าตัวเองหน่อย.... ดูสีหน้าก็แล้วกันว่าเป็นอย่างไร  อ้อ..ต้องขอเซนเซอร์นิดนึง เพื่อป้องกันการทำเลียนแบบ เพราะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีนัก เสี่ยงแบบนี้ คุณแม่เป็นห่วงแย่เลย... แต่บังเอิญคุณแม่ผมเสียแล้ว ก็มีแต่ ท่านผบ.ทางบ้าน ที่ต้องเป็นห่วง  อย่าเลียนแบบนะครับ  ต้องบ้าพอที่จะทำได้...ฮี่ๆ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 21:20:19

ความคิดเห็นที่ 49   นี่ก็คือจุดหลบรถไฟที่ต้องเล็งไว้ตลอดการเดินทาง  อย่าตกใจเมื่อรถไฟมา อย่ารน ต้องหยุดพักการเดินและถ่ายภาพทันที แล้วค่อยๆ ก้าวไปยังจุดหลบรถไฟที่เสียวกว่าเดิมอีก..... นี่ถ้ารถไฟมาจริงๆ แล้วโครงสะพานต้องสั่น คงจะเพิ่มความเสียวไปอีกเท่าตัวน๊ะ...... จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 21:25:34

ความคิดเห็นที่ 50   ถ้าพลาดก็หมายถึงช่องว่างๆ โล่งๆ เย็นๆ แบบนี้.... กับผืนน้ำเบื้องล่าง รอรับคุณอยู่ ในสภาพที่ไม่รับประกันใดๆ บรื๊อย์ยยย.... จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 21:27:48

ความคิดเห็นที่ 51   เนื่องจาก ทางเดินสำหรับมนุษย์ด้านข้าง เขาไม่มีพื้นให้เดิน คุณไม่ใช่ไก่ หรือแมว ที่จะก้าวไปตามแท่งเหล็กโล่งๆได้  ยกเว้นว่าจำเป็นต้องหลบรถไฟ ก็อาจต้องหาทางปีนไปยังทางเดินข้างๆ นี้เพื่อความปลอดภัยครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 21:31:44

ความคิดเห็นที่ 52   ตรงกลางสะพานจะมีช่องพอเดินข้ามไปยังทางเดินได้  แต่มีเพียงจุดเดียวเท่นั้น  ถ้ารถไฟมาแบบฉุกเฉิน คงไม่มีเวลาเดินไปตรงนี้ได้แน่ๆ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 21:34:24

ความคิดเห็นที่ 53   ^ ใครถอดสมอรางมาเนี่ย จากคุณ : Alderwood เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 21:37:19

ความคิดเห็นที่ 54   ส่วนจุดหลบแบบนี้พอมีสัก 2 - 3 จุด แต่ จะใจถึงยืนตรงนี้รอหลบรถไฟหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ ถ้าเป็นผมคิดว่าจะปีข้ามไปยัง ทางเดินดีกว่า เพราะมีเสาให้จับหลายอันหน่อย.... จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 21:39:04

ความคิดเห็นที่ 55   อุ๊บ...ตกใจหมดเลย คุณ Alderwood เข้ามาตอนหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้  อ้อ..เจ้าตัวนี้เขาเรียกว่าสมอรางหรือครับ เคยเห็นที่ราง ตรงก่อนเข้าอุโมงค์เขาพังเหยมาแล้ว  ดูท่าทางจะโดนถอดมานานแล้ว สนิมขึ้นเกรอะเลยเชียว กลับมาดูหน้าของผมอันหล่อเหลา...ฮา  อีกครั้ง ที่ต้องแสดงอารมณ์จริง เสแสร้งไม่ได้มากนัก เพราะสถานการณ์บอกได้เหมือนหนังเรื่อง ช๊อคโกแล็ต คือ เล่นจริง เจ็บจริง ครับ   คือผมมาลองทดสอบยืนหลบรถไฟดู เสียวกว่าบนรางเยอะเลย...... จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 21:43:57

ความคิดเห็นที่ 56   ก้มลงมองข้างล่าง จะเห็นฐานรากคอนกรีต ที่ผมชื่นชอบ ตอนสร้างว่าดูคล้ายกับสฟิงค์อียิปต์  จากในเว็บรถไฟดอทคอม เห็นลงไปยืนถ่ายภาพข้างล่าง เจ๋งจริงๆ ครับ แค่มองก็เสียวแล้ว  ถ้าผมสวมรองเท้าผ้าใบ ก็คงไม่ยากที่จะปีนลงไปยืนบนนั้นบ้าง จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 21:47:25

ความคิดเห็นที่ 57   จากชื่อ "สมอราง" ที่คุณAlderwood  พูดถึง  ตรงนี้ก็มีบนสะพาน (เพิ่งเห็นจากในรูปที่ถ่ายมานี่เอง)  ดูแล้วเป็นตัวบังคับระยะหว่างระหว่างรางแบบง่ายๆ ที่ไม่ได้สนใจเรื่องการยึดบนพื้น  คงมีไว้ลดการหลวมของราง เนื่องจาก หมุดยึดไม้หมอนที่เริ่มหลุดคลอนไปเรื่อยๆ เอ้อ...การหลวมของราง นี่ก็ทำให้ได้อรรถรสในการนั่งรถไฟเหมือนกันนะครับ คือการเหวี่ยงไปข้างตลอดทาง เรียกว่าหัวสั่นหัวคลอนไปในทางเดียวกัน จะเห็นได้ชัดตอนกลางคืนนั่นแหละ  ส่วนเสียงกึกๆ กั่กๆ เป็นจังหวะคู่สองนั้น ก็เกิดจาก ล้อกระทบรอยต่อของราง ซึ่งล้อโบกี้รถไฟเป็นคู่  และอยู่ใกล้กันระหว่างตู้ เลยทำให้ได้ยินเสียงจังหวะ กึกๆ กั่กๆ  เว้น  กึกๆ กั่กๆ  เพลินไปเหมือนกัน  แต่ในปัจจุบัน ไม่ค่อยได้ยินเสียงเหล่านี้แล้ว คงเพราะไม้หมอนคอนกรีตที่แน่นหนากว่าเดิม มีแต่เสียง วือๆ แถมรถก็ไม่ค่อยโยกแล้ว เฮ้อ...เรื่องรถโยกระหว่างวิ่งนี้ ตอนเช้าๆ ง่วงๆ ทำให้รู้สึกเสียวๆ ว่ารถไฟจะตกรางนะครับ จำได้ช่วงพิษณุโลกมาตะพานหิน ง่วงก็ง่วง กลัวรถตกรางก็กลัว โยกแรงมากครับ ได้ยินเสียงดังเป็น โปร๊กกะชึ่ง  โปร๊กกะชึ่ง เลย แบบว่าดังมาก... เลยประสาทหลอนเอาง่ายๆ ครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 21:58:24

ความคิดเห็นที่ 58   อ้อ..ส่วนใครที่คิดจะหลบรถไฟฝั่งนี้ ยิ่งเสียวไปใหญ่ เพราะไม่มีราวทางเดินเลย ดูโล่งๆ  แหม..การเดินบนสะพานนี้ จะว่าไปก็เหมือนนั่งร้านบนตึกเลยนะครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 22:03:27

ความคิดเห็นที่ 59   ตอนนี้อยู่กลางสะพานแล้วก็ทำใจดีสู้เสือ หันกล้องออกไปถ่ายภาพด้านข้างบ้าง เอาด้านที่มีทางเดินก่อน..(ด้านใต้) จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 22:06:34

ความคิดเห็นที่ 60   ตามด้วยอีกด้าน โล่งๆ แบบไม่มีโครงเหล็กอะไรมาบดบังทัศนียภาพเลย  เสียวครับ แค่ดูจากภาพนี้ก็รู้สึกได้ถึงความโล่ง... จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 22:08:43

ความคิดเห็นที่ 61   ตอนนี้ผมก็ข้ามพ้นสะพานมาถึงอีกด้านหนึ่งแล้ว...สำเร็จเสียที!   วัตถุประสงค์หนึ่งก็คือ อยากเห็น รางหลีกรถโยกตรวจทาง ที่ กลุ่มคณะรักรถไฟมาสำรวจคราวก่อน  อ้าว.....ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ... จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 22:13:17

ความคิดเห็นที่ 62   ผมลองเดินไปดูใกล้ๆหน่อย โอ..โดนรื้อไปกองนอกคันรางเลย คงเลิกใช้แล้วนะครับ ถึงทิ้งขว้างกันแบบนี้ ฮือๆ... อดดูเลย  อุตส่าห์ข้ามมา เสียวแทบแย่! จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 22:16:46

ความคิดเห็นที่ 63   ตอนนี้ก็ถึงเวลาเดินข้ามกลับไปแล้วล่ะ แดดนี้ส่องย้อนตา ดูตรงรางเหมือน ริงค์-วงแหวนของสุริยคราสเลย จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 22:19:13

ความคิดเห็นที่ 64   การเดินทางกลับ ปลอดภัยดี ไม่มีอะไรน่ากังวล ผมลงไปข้างล่าง และเดินหามุมที่ คนรักรถไฟถ่าย คือคนละด้านกับตอนแรกของผม ในรูป คห.38 เมื่อคราวก่อน เผื่อจะเห็นผืนน้ำได้ชัดกว่านั้น  อืมม์ ในรูปนี้ยังไม่ใช่ครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 22:23:15

ความคิดเห็นที่ 65   อ๊ะ..รูปนี้ใช่เลย เห็นผิวน้ำแล้ว.. แต่ไม่เห็นตอม่ออีกด้าน โดนต้นไม้บัง ผมกำลังจะก้าวต่อไปเพื่อให้พ้นต้นไม้ แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น...... จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 22:25:22

ความคิดเห็นที่ 66   ตอนแรกว่าจะให้ตำแหน่งสุดยอดนักสำรวจแห่งปีให้อย่างเดียว    แต่ก็ต้องเพิ่มตำแหน่งพลเมืองดี..ดีเด่นประจำปีให้อีกด้วยค่ะ...   ขอบคุณแทนการรถไฟฯ และคนไทยด้วยค่ะ...   น่ารักจัง... จากคุณ : ป้าฟู เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 22:26:35

ความคิดเห็นที่ 67   โคลนดูด เอ๊ยไม่ใช่ แรงดึงดูดของโลก ทำให้เท้าผมจมลงไปในโคลนริมน้ำ ยิ่งก้าวไปใหม่ ก็ยิ่งจมอีก ต้องเลิกล้มภาระกิจทันที หันมาช่วยตัวเองก่อน โดยค่อยๆ ดึงกิ่งไม้แถวนั้นที่แสนจะเล็ก แล้วก้าวขาให้พ้นขึ้นมา รองเท้าและเท้าผมเปื้อนโคลนไปหมดเลย ลื่นเดินยาก ต้องหาน้ำล้าง แต่น้ำที่อยู่ตรงนั้นไม่สามารถล้างได้ เพราะต้องลุยโคลนลงไปอีก..... ต้องเดินมาล้างที่รถ ด้วยน้ำดื่มขวดน้อย...เฮ้อ...ในรถไม่มีน้ำขวดใหญ่เลย จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 22:29:25

ความคิดเห็นที่ 68   กำลังสนุกทีเดียวครับ...ไม้หมอนที่ใหม้นั่นเรียกว่าไฟสุมขอน ละมังครับ ค่อยๆใหม้ทีละนิดกัดกร่อนหัวใจทีละหน่อย...ร้อนรุ่มสุมทรวงยังไงยังงั้น หรือใครแอบมาเผาข้าวหลามก้ไม่รู้นะครับ จากคุณ : Red Fox เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 22:29:33

ความคิดเห็นที่ 69   สวัสดีครับ คุณป้าฟู ขอบคุณสำหรับตำแหน่งที่มอบให้นะครับ ทำถ้วยรางวัลเสร็จเมื่อใดบอกนะครับ....ฮา  ก็ทำไปด้วยความรู้สึก ว่าทรัพย์สินทุกอย่างล้วนมีเจ้าของ ความเสียหายใดๆ ที่เกิดขึ้น ต้องมีผู้รับผิดชอบ เดือดร้อนเป็นธรรมดาครับ  เราเห็นแล้วก็ช่วย ทำให้นึกถึง พวกกลุ่มกรีนพีช ที่ไปต่อสู้เพื่อสัตว์ และธรรมชาติ ผมรู้สึกเข้าใจพวกเขาเลยนะครับ สวัสดีครับคุณ Red Fox ใช่ครับ ตอนนั้นผมเองก็เพิ่งเข้าใจว่า "ไฟสุมขอน" นั้นเป็นอย่างนี้เอง ดับยากสุดๆ เพราะมีพลังงานความร้อนสะสมอยู่อย่ามหาศาล ที่เราเห็นข้างนอกนั้นเล็กน้อย การดับต้องใช้น้ำจำนวนมากฉีดพ่นเลี้ยงไปเรื่อยๆ นานหลายนาที (นึกถึงตอนไฟไหม้บ้านไม้ จนท.ดับเพลิงยังต้องฉีดน้ำซ้ำไปเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่ไฟสงบแล้ว เพราะมันจะกลับมาลุกใหม่ได้ตลอดเวลา) มาต่อกันที่ตัวผม เท้าผมตอนนั้น ก้มลงดู ต้องขอโทษที่ต้องนำภาพที่ไม่สุภาพมาให้ชมกัน สภาพตอนนั้น บางคนอาจยกเลิกภาระกิจที่เหลือทั้งหมดแล้ว... เพราะแค่เดินยังยาก รองเท้านี้ลื่นมาก หมายถึงระหว่างเท้ากับรองเท้า แต่ผมไม่เลิก ล้างได้เท่าที่ล้าง แล้วก็ลุยต่อไปทันที.... จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 22:37:41

ความคิดเห็นที่ 70   ก่อนกลับออกไป ขอถ่ายภาพพาโนรามาสักรูป ซึ่งประสานอัตโนมัติด้วยกล้องโกดัก รุ่น EasyShare M1093IS นะครับ วันนี้ขอพักกลับบ้านก่อน ดึกมากแล้ว (มากกว่าเมื่อวานด้วย....) ไว้พรุ่งนี้มาต่อกันครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 53 22:40:59

ความคิดเห็นที่ 71   คุณมิราชช คะ      ก่อนอื่นต้องขอบคุณที่มีกระทู้นี้ค่ะ เพราะเห็นรูปที่ใช้ในหัวข้อกระทู้ที่เขียนว่าทริปลพบุรีรวมรส ตอนสาม  เห็นแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ(รูปรถไฟออกมาจากสะพาน)      เพราะเมื่อตอนเป็นเด็กเรียนป.1 ป.2  ประมาณ30กว่าปีที่แล้ว ต้องใช้สะพานนี้เป็นทางสัญจรข้ามไปเรียนหนังสือ เมื่อก่อนด่านกักสัตว์โคกคลีที่อยู่. อ.ลำสนธิ จะอยู่ในป่า เลยสถานีโคกคลีเข้ามา บ้านจะอยู่ที่นั่นค่ะ     เวลามาโีรงเรียนจะเิดินข้ามผ่านสะพานนี้ทุกวันเลยค่ะ จำความรู้สึกไม่ได้ละ จำได้แค่ว่า ก่อนรถไฟจะมาถึงสะพานนี้เค้าจะเปิดหวูดมาแต่ไกลๆ เพื่อเตือน และเมื่อสมัยก่อน จะเห็นรถถ่อ (สมัยนี้มีหรือเปล่าไม่ทราบ) ที่เป็นกระดานเลื่อนบนรางรถไฟ แล้วใช้ไม้ใผ่ย้นค่ะ วิ่งอยู่บ่อยๆ     แล้วเลยสะพานนี้มาหน่อย ประมาณปี 2516 หรือ2517 อาจจะมากหรือน้อยกว่านี้นิดหน่อย   เคยเกิดเหตุรถไฟชนกันรุนแรงมีผู้เสียชีวิตเยอะเลยค่ะ     เขียนมาซะเยอะเลย ขอโทษด้วยนะคะ พอดีเจอรูปที่หัวกระทู้ ก็เลยคิดถึงความหลัง     ปัจจุบันไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้วค่ะ  ขอบคุณค่ะ จากคุณ : mamasister เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 07:20:01

ความคิดเห็นที่ 72   ช่างอุตสาหะจริงครับ พี่มิราชช เส้นทางสายแก่งคอย - บัวใหญ่ ถือว่าเป็นเส้นทางที่ใหม่มากเมื่อเทียบกับเส้นทางรถไฟสายอื่น ราว ๆ 50 กว่าปีเอง แต่ยังไม่ค่อยมีงบประมาณมาบำรุงรักษาเหมือนเส้นทางหลักอื่น ๆ จากคุณ : ** (หมอดาริน) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 07:23:27

ความคิดเห็นที่ 73   ไฟสุมทรวง เอ๊ย ไฟสุมขอนแบบนี้แหละครับ ที่ทำให้ไฟป่าดับได้ยากมาก ๆ ครับ ข้างนอกเหมือนดับแล้ว แต่ข้างใน ยังคุกรุ่นอยู่ พร้อมที่จะลุกไหม้ขึ้นมาอีกได้ทุกเมื่อ จากคุณ : หม่องวิน มอไซ เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 09:50:02

ความคิดเห็นที่ 74   อ.เอกครับ เพราะไฟสุมแบบนี้ ทำให้มีโศกนาฏกรรมที่ตลาดบ้านหมอเมื่อหลายปีมานานแล้ว นึกถึงแล้วสยอง จากคุณ : Alderwood เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 09:56:04

ความคิดเห็นที่ 75   สวัสดีครับ คุณmamasister: โอ้โฮ....เคยอยู่ที่นั่นมา 30 กว่าปีแล้วหรือครับ  คงจะเป็นป่าทึบมากกว่านี้ ขนาดผมเพิ่งไปมา เส้นทางข้างในยังเป็นถนนลูกรัง รกๆ เลย เดี๋ยวจะนำภาพเหตุการณ์มาให้ดู   คุณคงเรียนหนังสือแถวๆ หนองรีหรือครับ แล้วบ้านอยู่แถวๆ สถานีโคกคลี ระยะทางระหว่างสะพานโคกคลีมายังสถานี วัดจาก GPS Map ไกลตั้ง 2 กิโลครึ่งแน่ะ  แล้วเรียนชั้นป.1 ด้วย เก่งจริงๆ เด็กชนบทสมัยก่อนนะครับ   ส่วนรถถ่อนั้น ในปัจจุบันน่าจะยังมีใช้อยู่นะครับ เพราะเห็นคุณแมว ยังไปยืนแอ๊คชั่นท่าวินเซอร์ฟ ข้างล่างนี้อยู่เลย และนี่ก็เป็นสาเหตุสำคัญของการมาเยือนที่นั่นครับ... คือมาย้อนดูประวัติศาสตร์ที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น กับอุบัติเหตุรถไฟชนกันที่โค้งหน้าสะพานโคกคลี เมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2546 ครับ (สำหรับปี 2516-17 ที่คุณบอก ถ้าหากคุณจำไม่ผิด ก็น่าจะเป็นคนละครั้งนะครับ) ยินดีครับ ที่ได้เข้ามารำลึกถึงความหลัง ครับ สวัสดีครับคุณ** (หมอดาริน): ข้อมูลเยอะ ยิ่งศึกษาแล้วยิ่งสนุกครับ กลัวผู้อ่านเบื่อไปก่อนนะครับ สวัสดีคุณ หม่องวิน มอไซ: เอ..แต่เห็นเวลาเขาไปดับไฟป่า เขาแบกแค่ถังน้ำยาเคมีไปฉีดปิ๊ดๆ ไม่ได้เอาถังน้ำหลายร้อยลิตรไปฉีดเหมือนดับเพลิง เขาใช้อะไรดับนะครับถึงเอาอยู่ สวัสดีคุณ Alderwood : อุบัติเหตุที่บ้านหมอ เหตุการณ์เป็นอย่างไรครับ เกี่ยวข้องกับไฟสุมขอน (ไม้หมอน) อย่างไรครับ พอเล่าแบ่งปันกันได้หรือไม่ครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 11:14:47

ความคิดเห็นที่ 76   คุยเพลิน ตอนนี้ปาเข้าไปตั้งความเห็น 75 แล้ว... ต้องรีบปั่นให้จบในตอนนี้ ไม่งั้นเดี๋ยวต้องมีเลื่อนไปตอนที่สี่อีกแน่แท้ครับ ตอนนี้เลี้ยวออกมาจากสะพานรถไฟข้ามแม่น้ำป่าสัก ก็มาเจอสะพานรถยนต์ข้ามแม่น้ำป่าสัก  ตอนที่ข้ามลองหันไปดูด้านซ้าย จะมองไม่เห็นสะพานรถไฟเลย เพราะแม่น้ำคดเคี้ยว ต้นไม้ริมตลิ่งสูงบดบังสะพานทั้งหมดครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 11:23:43

ความคิดเห็นที่ 77   ขับรถมาได้ประมาณครึ่งทางไป บ้านหนองรี (ที่มีสะพานโคกคลี) ตรงนั้นเลยจุดตัดข้ามทางรถไฟมานิดนึง มองไปทางขวา ก็ต้องพบกับเขาสวยๆ ดูเหมือนในเทพนิยาย(เช่น ลอร์ด ออฟ เดอะริง) อยู่ไกลๆ  มีป้ายบอกทางว่า "เขตห้ามล่าสัตว์ป่า เขาสมโภชน์" ไปอีก 7 กม.   ถ้าเพื่อนๆ มีเวลา ก็ลองแวะเข้าไปเที่ยวได้ นะครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 11:30:16

ความคิดเห็นที่ 78   เหตุการณ์ที่บ้านหมอ มันไม่เกี่ยวกับไม้หมอนเท่าไรครับ แต่เกี่ยวกับไฟทีมันยังคุอยู่ วันนั้นมีเหตุเพลิงไหม้ตลาดบ้านหมอครับ และรถดับเพลิงได้ดับไปแล้ว แต่ไฟมันยังคุเหมือนกับไม้หมอนที่พี่มิราชชดับไปครับ เหตุการณ์น่าจะสงบแล้วใช่หรือเปล่า แต่ไม่ครับ มีเหตุรถไฟสินค้าบรรทุกน้ำมันตกราง น้ำมันที่บรรทุกมาก็ไหลลงสู่ตลาด ไฟก็ไหม้อีกรอบครับ ส่วนรายละเอียดเยอะๆจริงๆ อาจจะต้องรอผู้รู้ หรือผู้ที่มีประสบการณ์แถวๆนั้นมาเล่าต่อล่ะครับ จากคุณ : Alderwood เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 11:36:41

ความคิดเห็นที่ 79   ขอบคุณ คุณAlderwood อีกครั้ง ที่เข้ามาชี้แจงเรื่องปรากฏการณ์ไฟสุมขอน ณ.ตลาดบ้านหมอ ครับ  ลองค้นหาเพิ่มเติมในกูเกิ้ลก็หาไม่เจอ คงเป็นเรื่องเล็กๆ นะครับ ตอนนี้ถึงจุดหมายใหม่แล้วนะครับ คือจุดทิ้งซากรถไฟเก่าที่โค้งหน้าสะพานโคกคลี ที่จริงต้องเรียกว่า เคยทิ้งมากกว่า เพราะในปัจจุบันผมเองก็ได้ทราบมาแล้วว่า ซากรถไฟเหล่านี้ได้ถูกประมูลขาย เคลื่อนย้ายไปหมดแล้ว หากแต่การเข้ามาที่นั่น ก็ยังเป็นสิ่งท้าทายไม่น้อย  ผมจะเล่าให้ฟัง ก่อนอื่นต้องขอลากแผนที่แถวนั้นก่อนนะครับ ว่ามีความซับซ้อนเพียงใด สำหรับคนที่ไม่เคยเข้าไป จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 15:58:06

ความคิดเห็นที่ 80   ดูจากแผนที่ข้างบนแล้วก็ดูน่าจะง่ายในการเข้าไป เพราะอยู่หลังตลาดหนองรี ลึกเข้าไปไม่ถึง 300 เมตรด้วยซ้ำ แต่.........    แต่เนื่องจากไม่เคยเข้าไป ทราบข้อมูลเบื้องต้นจากเว็บรถไฟดอทคอมว่า ให้สังเกตุสะพานข้ามแม่น้ำที่อยู่เหนือตลาดหนองรีก่อน  แล้วเริ่มจากสะพานแห่งนั้น ย้อนกลับมาทางตลาดหนองรี เจอซอยแรกก็ให้เลี้ยวเข้าไปเลย (แล้วท่านจะพบกับความมหัศจรรย์...ฮา) แต่ผมดันเจอปัญหาว่า มีรถกระบะจอดขวางซอยอยู่ ทำให้คิดไปได้ว่า ไม่ใช่ซอย เพราะเป็นซอยที่เล็กมาก เกือบจะเรียกว่าตรอกก็ได้ คือเล็กแค่ 1 คูหาของบ้านเท่านั้น  รถเขาคงจอดหน้าบ้านเขากระมัง ผมเลยขับรถผ่านไปอีก เพื่อหาซอยต่อไป ซึ่งน่าจะมี แต่ ไม่เจอ จนล่วงเลยตลาดหนองรี มาเกือบกิโลเมตร ก็เลยตัดสินใจเลี้ยวซ้ายเข้าไปในซอยนั้นทันที! ผลคือได้พบกับมหัศจรรย์แห่งป่าใหญ่.....อย่างไม่รู้ตัว คือเป็นทางลูกรังเก่า มีต้นไม้ขึ้นสูงสองข้างทาง แถมคดเคี้ยว เหมือนอยู่ในอุทยานแห่งชาติเลย เข้ามาได้นิดเดียวก็เจอสะพานทางรถไฟข้ามห้วยข้างหน้าในรูป จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 16:08:29

ความคิดเห็นที่ 81   อ้อ..อีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ผมไม่คิดจะดื้อหาซอยให้เจอในตลาดหนองรี ก็เพราะในแผนที่ GPS Pocket ของผมไม่มีระบุถนนใดๆ แถวนั้นเลย  แถมมองหาช่องซอยเข้าไปก็ไม่มี มีแต่พวกพื้นที่ส่วนบุคคล เช่นปั๊มเก่า อะไรทำนองนี้  ด้วยนิสัยที่ไม่ชอบถามคน ก็เลยทำให้ต้องเหนื่อยและเสียเวลามากกว่าปกติ.... ผมได้ลอดสะพานรถไฟเล็กตามรูปข้างบนเข้าไป มีทางเข้าไปอีกนิดเดียวก็ตัน ต้องกลับรถอย่างทุกลักทุเล แล้วก็มาจอดใกล้เชิงสะพานตรงจุดที่ถ่ายรูปนั่นแหละ มองขึ้นไปข้างบน ผมต้องลุยตั้งแต่ตรงนี้แล้ว เพราะไม่มีเวลาไปวนรถหาซอยเข้าในตลาดอีก เนื่องจาก ถนนหน้าตลาดมีเกาะกลาง การกลับรถจะต้องขับเลยสะพานเหนือตลาดไปมาก เดี๋ยวไม่ทันเป้าหมายถัดไป ดูจาก แผนที่ GPS Pocket ในส่วนรางรถไฟแล้ว ระบุว่าจะเจอสะพานข้ามแม่น้ำลำสนธิไม่ถึงครึ่งกิโลเมตร เอาวะ ลุยเป็นลุย จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 16:20:21

ความคิดเห็นที่ 82   นี่เป็นหนทางที่ผมต้องปีนป่ายขึ้นไป ปัญหาเก่ามาแล้ว คงจำได้ว่าเท้าผมยังคงเลอะไปด้วยโคลน รองเท้าก็เปรอะด้วย โดยเฉพาะภายในรองเท้าทำให้ลื่นมากเวลาเดินขึ้น  (เพราะดันสวมรองเท้าแตะมา) นี่ดีที่เป็นรองเท้า ADDA เปียกแฉะ โดนโคลนดูดแค่ไหนก็ไม่ขาด ถ้ายี่ห้ออื่นที่เคยใส่ ป่านนี้ หูรองเท้าหลุดจบเห่กันไปแล้ว ผมก็ลุยขึ้นไป ป๊อดแป๊ดๆ เท้าลื่นจากรองเท้าหลายครั้ง จนถึงรางรถไฟได้สำเร็จ  ไม่มีเวลาไปหาน้ำมาล้างเท้า ต้องปล่อยให้แห้งไปเอง จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 16:24:50

ความคิดเห็นที่ 83   ขึ้นมาถึงบนรางแล้ว ก็หันลงไปดูรถข้าพเจ้าข้างล่าง  โอ้โฮ..สูงไม่เบา ตอนลงค่อยหาวิธีทีหลังก็แล้วกัน..... สังเกตุถนนแถวนั้น แทบจะเป็นถนนดินเลย คือเป็นลูกรังที่มีระดับเดียวกับพื้นที่โดยรอบ น้ำฝนตกมาก็ต้องมีอันท่วมขังแน่นอน  หน้าฝนคงจะเข้ามายากกว่านี้ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 16:29:59

ความคิดเห็นที่ 84   หันไปมองทางใต้ คือด้านที่มาจากลำนารายณ์ ก็มองเห็นป้ายขาวๆ อยู่ไกลๆ ซึ่งคือ ที่หยุดรถบ้านจงโก ประเมินระยะทางจาก GPS Map ก็ประมาณ 400 เมตร เอง จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 16:35:58

ความคิดเห็นที่ 85   หันไปดูด้านที่ผมจะไป คือ อ.ลำสนธิ ก็จะมองเห็นสะพานที่เพิ่งลอดกลับไปมาเมื่อกี้นี้ อยู่ข้างหน้า เห็นๆว่าเล็ก พอไปเดินก็ไม่ใกล้เท่าใดเลย  แถมเสียวเหมือนกัน อ้อ..ต้องไม่ลืมว่า รองเท้าผมตอนนั้นก็ยังเปียกลื่นโคลนอยู่ ทำให้เพิ่มความเสียวขึ้นเป็นสองเท่าครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 16:42:22

ความคิดเห็นที่ 86   บรรยากาศตอนเดินผ่านสะพานเล็กนะครับ แม้จะไม่สูงยาวเท่าสะพานข้ามแม่น้ำป่าสัก แต่ก็ไม่มีที่หลบรถไฟ ถ้าหากเห็นรถไฟมา ก็มีแต่ว่าจะเลือกเดินข้ามไปเร็วๆ หรือเดินกลับครับ   สำหรับผมเสียวตรงรองเท้าเปียกโคลนนี่แหละ  แถมเริ่มระบมเท้าแล้ว จากการเดินบนหมอนไม้ ทำให้ปลายเท้าเท่านั้นที่ลงน้ำหนัก ผลคือ เหมือนเดินเขย่งเท้าตลอด  กลับมาปวดน่องที่บ้านไปหลายวัน (ภาพข้างล่างนี้ถ่ายย้อนกลับมาเมื่อเดินพ้นสะพานแล้วนะครับ) จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 16:47:11

ความคิดเห็นที่ 87   ตรงเชิงสะพานอีกด้าน ผมมองไปทางถนนใหญ่ (สาย 205) จะเห็นด้านหลังตลาดหนองรี บริเวณปั้มน้ำมันนะครับ  ถ้าไปอยู่ตรงนั้นก็น่าจะมองกลับมาเห็นสะพานนี้แน่นอน แต่ดูแล้วไม่มีถนนมาที่นี่เลย จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 16:51:01

ความคิดเห็นที่ 88   การเดินบนรางรถไฟของผมนั้น มีระยะทางประมาณ 600 เมตร ตามแนวจุดสีชมพูในรูปคห.79 ข้างบนนะครับ  นับเป็นทางที่สูง และดูเดียวดาย ยังกับเนินที่คุณตุ๊ยในเว็บรถไฟดอทคอมกล่าวไว้เหมือนกัน  ยิ่งมาเดินคนเดียวด้วยละก็....ตอนกลางคืนสักหน่อย คงวังเวงชอบกล....บรื๋อยย์ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 16:54:36

ความคิดเห็นที่ 89   จริงๆตอนนั้นเหตุการณ์ก็ไม่เล็กนะครับ แต่หาประวัติอ่านยากจริงๆครับ ======================================== แวะมาติดตามต่อครับ พาเป๋กระทู้ไปไกลแล้ว อิอิ แก้ไขเมื่อ 05 มี.ค. 53 16:57:49 จากคุณ : Alderwood เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 16:56:05

ความคิดเห็นที่ 90   เริ่มเข้าโค้งขวาแล้ว จะเริ่มสังเกตุเห็นรอยน้ำมันด้านข้างรางเป็นทางไปเลย ถัดไปเป็นรอยไฟไหม้ป่า คงไม่เกี่ยวกับอุบัติเหตุครั้งนั้น   มีถนนอยู่ข้างล่างด้วย    แหม...อยู่ใกล้ๆแค่หลังตลาดหนองรี แต่ทำไมถึงมีต้นไม้ขึ้นรกอย่างนี้นะ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 17:05:30

ความคิดเห็นที่ 91   ครับคุณ Alderwood ยังตามติดกระทู้ผมอยู่นะครับ แหม..เส้นทางนี้ มีกลุ่มคนรักรถไฟ คุณ ExtenD ไปเดินสำรวจมาแล้ว.. ในช่วงต้นปีพ.ศ.2551 โน้น มองเห็นจุดพักรถตรวจรางตรงเชิงสะพานเล็ก (แบบแผงขึ้น) ฝั่งที่ผมจอดรถไว้ด้วย ตอนนี้หายไปแล้ว... http://portal.rotfaithai.com/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=2396&start=47 อุ๊บ!..เกือบลืมนำภาพมุมเสียวของสะพานเล็ก แห่งนี้มาให้ดูด้วย จากคุณ : มิราชช (vilaithong) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 53 17:15:07