เคยถามตัวเองไหมครับว่าทุกวันนี้คุณได้ทำในสิ่งที่อยากทำ และมีความสุขกับชีวิตของตัวเองจริงหรือเปล่า
บางทีหากเราลองมานึกย้อนดู หลายคนอาจพบว่า ได้เผลอลืมทิ้งสิ่งที่เคยตั้งใจไว้
ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ จะด้วยเพราะการเรียนที่หนักขึ้น ความเครียดจากงาน
หรือมีปัญหาส่วนตัวต้องขบคิดมากไปก็แล้วแต่ เพียงแค่อยากจะบอกว่า
บางทีหากหาเวลามานึกถึงมันบ้าง แล้วถ้ารู้จริงๆ แล้วเรายังอยากทำอะไรก็ตาม
ก็จะได้หันไปหาสิ่งนั้นอีกครั้งก่อนที่จะสายไป ไม่ว่าจะเป็นความคิดอยากจะ
ทำเพลงของตัวเอง อยากจะเดินทางไปที่ไหนสักแห่ง หรือกระทั่งการใส่ใจ
คนที่คอยรักคอยเป็นห่วงเราให้มากขึ้น เพราะส่วนใหญ่ความตั้งใจที่เราหลงลืมไป
ก็เพราะมันไม่ใช่หน้าที่ๆ เราจำเป็นต้องทำ จึงไม่น่าแปลก ที่ทำให้ใครหลายคน
มองข้ามความตั้งใจเหล่านั้น จนกระทั่งเมื่อนึกขึ้นมาได้ มันก็ไม่มีโอกาสให้เรา
ได้ทำแบบนั้นอีกแล้ว
หลายครั้งเมื่อเราได้ทุ่มเทให้กับสิ่งที่ฝันไว้ ก็อาจต้องพบกับความจริงว่า
มันไม่ง่ายอย่างที่คิด อาจต้องเจออุปสรรคที่ไม่น่าจะเจอ หรือเมื่อได้เข้ามาสัมผัสถึง
ความเป็นจริงแล้ว อาจไม่ได้ดูดีเหมือนที่เราวาดมโนภาพไว้ก็ได้
อย่างการเป็นนักร้อง/นักดนตรี คนมักมองว่าเป็นอาชีพที่น่าสนุก
ทั้งที่ความจริงการดำรงชีพด้วยการเป็นศิลปินในบ้านเราเป็นเรื่องที่ยากมาก
ถ้าคุณไม่ได้ดังทะลุฟ้าหรือทำอาชีพอื่นควบคู่ไปด้วย กระทั่งการทำนิตยสารดนตรี
อาจดูเป็นอาชีพที่ดูดี แต่จริงๆ แล้วการเป็นนักเขียน หรือกองบรรณาธิการ
ไม่ใช่งานที่หรูหราดูมีหน้ามีตาอย่างที่คิด แต่เมื่อคุณเข้ามาอยู่ตรงจุดนั้นแล้ว
คุณก็ต้องถามตัวเองว่า ในเมื่อความเป็นจริงมันต่างจากที่เราหวังไว้
แล้วเรายังคงพอใจที่จะตะกายฝันของเราต่อหรือเปล่า
แน่นอน หากมีโอกาสที่จะทำอย่างที่ฝันก็อย่าลืมที่จะใส่ใจลงไปด้วย
ทุ่มเทกับมันให้เต็มที่ ไม่ต้องไปกลัวผิดพลาด เพราะบางครั้งความเสียใจ
ที่ปล่อยให้ความฝันของตัวเอง หลุดลอยไป มันมากมายกว่าความเสียดาย
ที่คุณจะได้รับ จากการพยายามทำ ตามความฝันนั้น แล้วล้มเหลวแบบเทียบกันไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
สุดท้ายต้องขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่าน สำหรับความคิดเห็นมากมายที่ส่งเข้ามา
เพื่อเป็นแนวทางในการจัดคอนเสิร์ตของเรา ฉบับหน้าเราจะแจ้งวัน-เวลา
แล้วจะได้แนะนำแต่ละวงที่จะมาเล่นในงานนี้ด้วยครับ
ปิโยรส หลักคำ
