โรงงานน้ำแข็งเมืองแม่กลอง 30 ปีแห่งความบากบั่น

“ น้ำแข็งซองเพื่อการบริโภคจะมีลักษณะที่แตกต่างจากน้ำแข็งซองที่ใช้ในเรือประมงคือมีความใสกว่า เนื่องจากเรามีกระบวนการในการเป่าลม เพื่อกำจัดตะกอนที่ตกค้างอยู่ในน้ำ อีกทั้งน้ำที่ใช้ทำน้ำแข็งเพื่อการบริโภคจะเป็นน้ำที่ผ่านเครื่องกรอง ”

จังหวัดสมุทรสงครามหรือที่เรียกกันทั่วไปว่าเมืองแม่กลอง ถือเป็นจังหวัดที่เล็กที่สุดในประเทศไทย เพราะประกอบไปด้วยอำเภอเพียง 3 อำเภอ หากแต่เมืองเล็กๆ แห่งนี้กลับมีความมหัศจรรย์ทางธรรมชาติที่สร้างความอุดมสมบูรณ์เพื่อเอื้อให้กับการทำมาหากินของชาวบ้านมาเป็นเวลาช้านาน เพราะจังหวัดสมุทรสงครามมีแม่น้ำแม่กลองเป็นสายเลือดหลัก แต่แม่น้ำแห่งนี้สามารถเป็นได้ทั้ง น้ำเค็ม น้ำกร่อย และน้ำจืด สลับสับเปลี่ยนกันตามวันและเวลาที่เหมาะสม เมืองแม่กลองแห่งนี้จึงเต็มไปด้วยวิถีการดำเนินชีวิตที่หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นการทำประมง ทำนาเกลือ ทำนากุ้ง หรือทำสวนไม้ผลต่างๆ แม้วันนี้จังหวัดสมุทรสงครามจะพลิกหน้าจากอดีตที่เป็นเมืองสวนกึ่งทะเล มาเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยโรงงานอุตสาหกรรม หากแต่อาชีพที่ดูจะเป็นเอกลักษณ์สำหรับที่นี่ก็คงหนีไม่พ้นอาชีพการทำประมงนั่นเอง

แม้การถาโถมเข้ามาของเทคโนโลยีอุตสาหกรรมจะทำให้การดำเนินชีวิตของผู้คนที่นี่เปลี่ยนแปลงไป หลายๆ อาชีพที่เคยมีในพื้นที่แห่งนี้อาจต้องล้มหายตายจากไปตามกาลเวลา แต่ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงต่างๆ เหล่านั้นก็มีบางสิ่งบางอย่างที่ยังคงดำเนินอยู่ ไม่ว่าเวลานั้นจะล่วงไปเป็น10 ปี 20 ปี จนล่วงเลยเข้ามาถึงปีที่ 30 แต่ดูเหมือนว่ากิจการโรงน้ำแข็งริมแม่น้ำแม่กลองแห่งนี้ จะพร้อมยอมรับความเปลี่ยนแปลงและสามารถปรับตัวเองให้กลมกลืนกับตัวเลข พ.ศ.ที่เพิ่มขึ้นอยู่เสมอ “ ตราบใดที่ยังมีการทำประมง และตราบใดที่เมืองไทยยังเป็นเมืองร้อน น้ำแข็งก็ไม่มีวันตายครับ ” คุณ ศุภชัย ชัยวัฒน์ ผู้บริหารห้างหุ้นส่วนจำกัดน้ำแข็งแม่กลอง และห้างหุ้นส่วนจำกัดน้ำแข็งสหะ กล่าวเปิดประเด็นด้วยรอยยิ้มที่สดใส ก่อนจะเท้าความไปในอดีตครั้งที่คุณพ่อของเขาเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงคนสำคัญในการบุกเบิกโรงงานน้ำแข็งแห่งนี้ว่า “ เดิมทีเดียวครอบครัวของผมทำธุรกิจด้านเชื้อเพลิง คือส่งน้ำมันให้กับเรือประมงและโรงงานต่างๆ สมัยก่อนไฟฟ้ายังเข้าไม่ถึงเราก็เลยมีการส่งน้ำมันเชื้อเพลิงให้กับโรงงานน้ำแข็งแห่งนี้ด้วย โดยก่อนที่ครอบครัวเราจะเข้ามารับกิจการนี้ มีผู้ก่อตั้งคนเดิมคือคุณศุภรีย์และคุณ บุญเรือง จงวัฒนา ซึ่งเป็นบิดามารดาของคุณ ปิยะ จงวัฒนา ประธานบริษัท พัฒน์กล จำกัด (มหาชน) ครอบครัวผมกับครอบครัวผู้ก่อตั้งเดิมรู้จักกันมานาน เขาก็เลยเกิดความไว้เนื้อเชื่อใจ พอดีว่าช่วงประมาณปี 2520 คุณศุภรีย์และคุณบุญเรืองท่านก็อายุมากแล้ว อยากจะพักผ่อน ท่านก็เลยสอบถามคุณพ่อว่าสนใจจะซื้อกิจการโรงน้ำแข็งแห่งนี้ไปดำเนินการต่อไหม แม้ตอนนั้นคุณพ่อผมจะยังไม่มีประสบการณ์ด้านนี้เลย แต่ด้วยความที่การประมงในยุคนั้นกำลังเฟื่องฟูมาก ทำให้มีความต้องการใช้น้ำแข็งในปริมาณมากจนบางครั้งถึงกับมีไม่เพียงพอ คุณพ่อก็เห็นว่ากิจการนี้น่าสนใจจึงตกลงซื้อมาดำเนินกิจการต่อ แต่คุณศุภรีย์และคุณบุญเรืองก็มีข้อแม้ว่า ถ้าซื้อโรงงานไปแล้วก็ต้องรับลูกน้องของเขาทั้งหมดมาทำงานด้วย เมื่อคุณพ่อตกลง ครอบครัวเราก็เลยได้เริ่มต้นทำกิจการน้ำแข็งมาตั้งแต่ตอนนั้น

“ การที่คุณพ่อไม่เคยได้เรียนรู้เกี่ยวกับการประกอบกิจการน้ำแข็งมาก่อนเลย ทำให้มีปัญหาบ้างในช่วงแรกๆ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นปัญหาจากการขาดความรู้ทางด้านเครื่องจักร บางทีช่างเทคนิคเขาก็ลองภูมิคุณพ่อว่ารู้จริงหรือไม่ แต่คุณพ่อจะเป็นคนใจเย็น บางเรื่องที่ท่านรู้แล้วก็แกล้งทำเป็นไม่รู้แล้วก็จะถามไปเรื่อยๆ คนที่เขารู้เขาก็จะบอกเต็มที่ นี่คือสิ่งที่คุณพ่อท่านจะสอนผมอยู่เสมอว่า ไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม เราอย่าได้ทำเป็นอวดรู้ บางอย่างต้องแกล้งโง่ เพราะถ้าเราอวดรู้ อวดเก่ง คนที่เขารู้มากกว่าเราเขาจะหมั่นไส้จนไม่อยากบอกเรื่องที่เป็นประโยชน์กับเรา และนั่นจะทำให้เรากลายเป็นคนไม่รู้ตลอดไป สิ่งนี้ทำให้คุณพ่อสามารถเรียนรู้และจัดการกับปัญหาที่มีเข้ามาได้อย่างไม่ยากเย็นนัก 1 ปีผ่านไปกับการบริหารโรงงานน้ำแข็งที่ผลิตขึ้นมาเพื่อป้อนให้กับเรือประมง จึงประสบความสำเร็จไปด้วยดี ทำให้คุณพ่อตัดสินใจซื้อโรงงานน้ำแข็งแม่กลองอีกแห่งหนึ่งในปี 2521 ซึ่งโรงงานแห่งนี้จะผลิตน้ำแข็งเพื่อการบริโภคโดยเฉพาะ ”

:: อ่านต่อในฉบับ ::

:: กลับไปหน้าหลัก ::