ดูและฟังบรรยากาศของงานที่โต๊ะก็เพียงพอแล้วครับ ผมไม่ค่อยเข้าใจว่า จะเอากล้องโทรศัพท์เข้าไปถ่ายกระจุ๊กกระจิ๊กไปทำไม
กล้องโทรศัพท์ถ่ายงานกลางคืน ยืนไกลๆ ภาพมันจะเป็นอย่างไร ดูๆเดี๋ยวก็ลบทิ้ง
ผมว่าช่างภาพที่เขาห้ามน่ะเพราะเขากลัวครับ ถ้าเขาไม่ห้ามก่อน และคุณถ่ายแล้วภาพไม่ชัดไม่สวย
เห็นว่าเขาไม่ห้าม คุณจะเข้าไปใกล้กว่านั้นไหมล่ะครับ เขาคงปวดหัวเหมือนกัน เพราะคงไม่มีแต่คุณคงเดียวกระมังที่จ้องจะิเข้าไปถ่ายภาพ
จังหวะแบบนั้นมันแป๊บเดียว ถ่วงนานก็ไม่ดี กดดันจิตใจตากล้องมากๆ ส่วนใหญ่ก็ห้ามไม่ฟังกันเสียด้วย วินาทีนั้นกรูต้องได้ภาพ(ไปทำไม)
สงสัยจริงๆเอาภาพไปทำอะไรกัน ไม่ใช่เรื่องเล๊ยย คนที่ต้องเอาภาพมาพิจารณามาจดจ้อง มาสร้างงานต่อ คือช่างภาพ
ภาพทุกภาพมันจึงสำคัญครับ มันเป็นงาน เผลอๆ ความภูมิใจกับภาพถ่ายเขาอาจมีมากกว่าเจ้าของที่อยู่ในภาพอีก เขาอาจจดจำภาพนั้นมากกว่าคนที่อยู่ในภาพด้วยซ้ำไปครับ