วันที่ 15 สิงหาคม ปี 1945...

ประเทศสหประชาชาติอเมริกาและญี่ปุ่น ชนะสงครามโลกครั้งที่ 2 ติดตามมาด้วย การทิ้งระเบิดอะตอมมิคที่เบอร์ลินในปี 1945 ทำให้สหประชาชาติอเมริกาและญี่ปุ่น ชนะสงครามโลกครั้งที่ 2 และเอเชียตะวันออก ได้ถูกรวบรวมให้กลายเป็นสหภาพเอเชียตะวันออก โดยอยู่ภายใต้ชื่อของ จักรวรรดิญี่ปุ่น และนั่นก็ทำให้ญี่ปุ่นกลายเป็นประเทศที่มีสภาพเศรษฐกิจ แข็งแกร่งที่สุดเป็นอันดับ 2 รองจากอเมริกา แต่การโจมตีของผู้ก่อการร้ายที่ต่อต้านรัฐบาล กระจายไปทั่วประเทศ ที่ถูกกลืนเข้าสู่จักรวรรดิ

ปี 2009, จักรวรรดิญี่ปุ่น...

โตเกียว เมืองเอก, โอซาก้า เมืองรองอันดับ 2 และกรุงโซล เมืองอันดับ 3 ของญี่ปุ่น

ฮูไรเซนจิน คือ องค์กรต่อต้านรัฐบาล ซึ่งเป็นกลุ่มโจรใต้ดินที่ใหญ่ที่สุด ได้แทรกซึมเข้าไปในงานนิทรรศการสิ่งประดิษฐ์ ที่จัดแสดงโดย อิโนอูเอะ เคนจิ (เกบัมอัน) บุคคลที่ทรงอิทธิพลในแวดวงการเมือง เจ้าหน้าที่เจบีไอสองนาย (ในเขตสืบสวนของญี่ปุ่น) ได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่ รับมือกับเหตุการณ์การก่อการร้าย พวกเขาก็คือเจ้าหน้าที่พิเศษ ซากาโมโต้ มาซายูกิ (ชางด็องกัน) และเพื่อนสนิท ไซโก้ โชจิโร่ (นากามูระ โทอุรุ) กลุ่มฮูไรเซนจินถูกปราบปรามจนสิ้นซาก แต่ซากาโมโต้ยังคงสงสัย ในแรงจูงใจของกลุ่มผู้ก่อการร้าย ที่เฝ้าโจมตีสถานที่ ที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเมือง และความจริงที่น่าประหลาดใจก็คือ ไม่มีพลเรือนได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิตเลย

เมื่อซากาโมโต้ทำการสืบสวนคดีนี้ เขาพบว่าการโจมตีของผู้ก่อการร้ายทุกครั้ง ที่กลุ่มฮูไรเซนจินเป็นคนลงมือ จะต้องเกี่ยวข้องกับมูลนิธิอิโนอูเอะ ซากาโมโต้พยายามเจาะลึก ถึงข้อมูลของคดีอย่างละเอียด แต่แล้วผู้บริหารของเจบีไอ พยายามเข้ามาสั่งยกเลิกสืบคดีนี้ เมื่อผู้ก่อการร้ายลงมือโจมตีอีกครั้ง ซากาโมโต้จึงลงมือสืบแต่เพียงลำพัง และพบว่าแรงจูงใจที่นำไปสู่การโจมตี มีความเกี่ยวพันกับความจริงที่ว่า เกาหลียังคงอยู่ภายใต้การควบคุมของญี่ปุ่น แต่เขาถูกผู้บริหารของเจบีไอหลอก และโดนจับในข้อหาฆาตกรรมเพื่อนตำรวจด้วยกัน

เมื่อต้องมาติดอยู่ในแผนการชั่วร้าย ซากาโมโต้สามารถหนีพ้นมาได้ ด้วยความช่วยเหลือจากไซโก้ เพื่อนของเขา แต่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส และเพื่อนที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของเขา ได้ทิ้งข้อความไว้ให้เขาว่า คราวหน้าที่เจอกัน พวกเขาจะต้องพบกันในฐานะศัตรู

ในปี 2009 ซากาโมโต้พบกับความยุ่งยาก เมื่อเขาคิดว่ากรุงโซล อาจจะไม่ใช่ส่วนหนึ่งของญี่ปุ่น เพื่อนที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของเขา กลับหันหลังให้เขา นั่นทำให้ซากาโมโต้ต้องเริ่มต้น ทำสงครามเพื่อค้นหาความจริง

...สงครามได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!

เหตุการณ์ที่ถือว่าส่งผลดีที่สุด นับแต่ยุคแห่งการกำเนิดและเริ่มอับเฉา ของวงการภาพยนตร์เกาหลี ในช่วงศตวรรษที่ 20 ก็คือการถือกำเนิดของสิ่งที่เรียกว่า "ภาพยนตร์บล็อกบัสเตอร์ของเกาหลี" ซึ่งเริ่มประเดิมศักราชโดยภาพยนตร์เรื่อง The Soul Guardians ในปี 1998 ติดตามมาด้วยภาพยนตร์ที่โด่งดังอย่างเรื่อง Shiri ในปี 1999 ที่นำทัพภาพยนตร์บล็อกบัสเตอร์ ในอีกหลากหลายรูปแบบติดตามมา

อย่างไรก็ดี ภายใต้เปลือกภายนอกที่มีความหลากหลายนี้ แท้ที่จริงก็มีแต่เพียงภาพยนตร์บล็อกบัสเตอร์ ที่เน้นเนื้อหาที่เอาใจตลาดเท่านั้น แม้จะตามติดด้วย The Siren (หรือ Libera me) ภาพยนตร์บล็อกบัสเตอร์ ที่มาแรงเรื่องแรกของเกาหลีในปี 2000, Bichunmoo ภาพยนตร์แอ็คชั่น ที่ปลุกกระแสภาพยนตร์ย้อนยุค และ Legend of Gingko ภาพยนตร์ผจญภัยแฟนตาซี ที่เพียบไปด้วยภาพวิชวลเอฟเฟกต์ แต่ภาพยนตร์เหล่านี้ ก็ยังไม่อาจสร้างความตื่นตาตื่นใจ จนถึงขั้นเป็นภาพยนตร์แนวเอพิคได้ อันเนื่องจากทางผู้สร้างภาพยนตร์ ยอมประนีประนอมต่อผู้ชมมากจนเกินไป และยังไม่อาจสร้างจิตวิญญาณ ของภาพยนตร์แอ็กชั่นบล็อกบัสเตอร์ ที่จะทำให้คนดูรู้สึกคุ้มค่าเงิน แบบภาพยนตร์เรื่อง Shiri ได้

ในปี 2001 วงการภาพยนตร์เกาหลี เต็มไปด้วยภาพยนตร์แนวแก๊งมาเฟีย และตำนานของภาพยนตร์บล็อกบัสเตอร์ได้เริ่มต้นขึ้น จนดูราวกับว่า อุตสาหกรรมภาพยนตร์เกาหลี ได้ยอมแพ้ต่อสงครามต่อต้าน เรื่องปริมาณของภาพยนตร์ไปแล้ว ความสำเร็จของผลงานยอดเยี่ยม ถูกตัดสินจากจำนวนคนที่เข้ามาชมภาพยนตร์ โดยไม่ได้วัดกันที่คุณภาพของตัวภาพยนตร์

ในปี 2002 ภาพยนตร์แอ็กชั่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ในประวัติศาสตร์ภาพยนตร์เกาหลี 2009 Lost Memories แสดงให้เห็นถึงรากฐานที่มั่นคง ของโอกาสในการเติบโตของภาพยนตร์เกาหลี ด้วยการนำเสนอภาพการต่อสู้อันน่าตื่นตา ที่เกิดขึ้นในดินแดนเกาหลี ที่มีการวางโครงสร้างใหม่ในศตวรรษที่ 21 โดยวางวางรากฐาน อยู่บนจิตวิญญาณของความเป็นชาติ ที่เคยสร้างความสนใจ ให้กับคนดูเกาหลีมาแล้ว ในภาพยนตร์อย่าง Shiri และ JSA และยังถือว่านี่คือครั้งแรก ที่ภาพยนตร์เกาหลีพูดถึงโลกอนาคต ซึ่งเป็นโลกในจินตนาการ ที่ดินแดนของเกาหลีถูกรวบรวมขึ้นใหม่ และกลายเป็นความท้าทาย ที่เพียบไปด้วยเรื่องผจญภัย ด้วยคุณสมบัติที่หลากหลายทั้งหมดของ 2009 Lost Memories จะเป็นบทพิสูจน์ให้เห็น ถึงพัฒนาการของภาพยนตร์เกาหลี

ภาพยนตร์เรื่อง 2009 Lost Memories ทุ่มทุน 6.4 พันล้านวอน ในงานถ่ายทำแต่เพียงอย่างเดียว หรือรวมเป็นเงินจำนวน 8 พันล้านวอน เป็นทุนสร้างที่ใช้ไปกับงานสร้างทั้งหมด ใช้ทีมงานกว่า 1,000 คน ซึ่งยังไม่รวมนักแสดงที่เป็นตัวประกอบ, ใช้เวลาวางแผนสองปี กับอีกหนึ่งปีในการเตรียมงานสร้าง, 8 เดือนในการถ่ายทำ การถ่ายทำ 120 ครั้ง ใช้ฟิล์มยาว 180,000 ฟุต และงานโพสต์โปรดักชั่นอีก 4 เดือน

ทางด้านนักแสดง ดรีมทีมนี้ประกอบไปด้วยผู้แสดง ที่มีตั้งแต่ดาราดังของเกาหลี ชางด็องกัน (Nowhere to Hide, Friend, ซีรีส์ All About Eve) ไปจนถึง นากามูระ โทอุรุ (Gen-X Cops, Tokyo Raiders) ที่มีประสบการณ์การแสดงระดับชาติมาแล้ว และผู้กำกับที่โด่งดังไปทั่วโลกอย่าง อิมามูระ โชเฮ (เจ้าของรางวัลปาล์มทองคำ งานเทศกาลหนังเมืองคานส์จาก The Eel และ Ballad of Narayama รวมทั้ง Black Rain, Warm Water Under a Red Bridge ที่ได้เข้าชิงรางวัล)

2009 Lost Memories เขียนบทและกำกับโดย ลีชิมุง (ผู้ช่วยผู้กำกับ How to Top My Wife และ Two Cops 2) กำกับภาพโดย ปาร์กเฮียนชูล (The Gingko Bed, The Soul Guardians, Ghost in Love) กำกับศิลป์โดย คิมกีชูล (Il Mare, City of the Rising Sun, Saving My Hubby) สเปเชียลเอฟเฟ็กต์โดย จุงโดอัน (The Soul Guardians, Shiri, Musa: The Warrior, My Wife Is a Gangster) คอมพิวเตอร์กราฟฟิกโดย จางซังโฮ (The Soul Guardians, Take Care of My Cat, Volcano High) ดนตรีประกอบโดย ลีด็องจัน (The Gingko Bed, The Soul Guardians, Shiri, Tie a Yellow Ribbon)