ขวัญ (นินนาท สินไชย) และ เรียม (ภัครมัย โปตระนันทน์) เป็นหนุ่มสาวแห่งทุ่งบางกะปิ ที่มีความผูกพันกันมาตั้งแต่เด็ก แม้ว่า กำนันเรือง (นิเวศน์ กันไทยราษฎร์) พ่อของเรียม จะถือเอา เขียน (กิตติคุณ เชียรสงค์) พ่อของขวัญเป็นศัตรู อันเนื่องมาจากปัญหาการช่วงชิงความรักในอดีต และการที่กำนันเรืองแพ้ความ กรณีรุกที่นาของเขียนในเวลาต่อมา

กำนันเรือง และเขียนมีบุคลิกและปูมหลังแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง กำนันเรืองรับสืบทอดจากพ่อ ทั้งมรดกที่นา และตำแหน่งกำนัน ไม่เคยทำนาเอง ได้แต่จ้างคนทำและให้เช่าที่รักที่นาเพียงเพราะ มันให้ผลประโยชน์และเป็นสมบัติเอาไว้ขายกินได้ ขณะที่เขียนแม้จะเคยประพฤติ ทางนักเลงในวัยหนุ่ม แต่เมื่อมีเมียมีลูกก็กลับเนื้อกลับตัวได้ เขียนรักและหวงแหนที่นาด้วยจิตวิญญาณของชาวนาโดยแท้

กำนันเรืองเคยหลงรักแม่ของขวัญอยู่ข้างเดียว ดังนั้นจึงผูกใจเจ็บเขียนตลอดมา ขณะเดียวกัน พิศ (วิยะดา โกมารกุล ณ นคร) เมียของกำนันเรืองก็เคยรักเขียน ซึ่งกำนันเรืองก็ตระหนักดี และกลายเป็นปมที่ทำให้ไม่อาจญาติดีกับเขียน แม้จนเมื่อต่างล่วงสู่วัยกลางคน แม่ของขวัญตายตั้งแต่ขวัญยังเด็ก แต่ขวัญไม่เคยลืมว่าพ่อรักแม่ และทำทุกอย่างเพื่อแม่อย่างไร ด้วยความที่ยึดถือพ่อเป็นแบบอย่าง ขวัญเติบโตขึ้นเป็นคนหนุ่มที่ห้าวหาญ มีชั้นเชิงในทางนักเลง ควบคู่กับการเป็นชาวนาที่ขยันขันแข็ง ที่สำคัญคือ เมื่อรักใครแล้วก็จะทุ่มเทให้ทั้งชีวิต อย่างไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

ขวัญเป็นวีรบุรุษของเรียมมาตั้งแต่เด็ก แม้จะมีโอกาสพบกันไม่มาก เรียมมีความฝังใจในทางลบกับครอบครัวของตัวเอง จากการที่เห็นแม่ยอมพ่อทุกอย่าง และพ่อก็ปฏิบัติต่อแม่ราวกับเป็นสมบัติในครัวเรือน ไม่ใช่อย่างคนที่รักและอาทรต่อกัน เธอตั้งใจที่จะไม่เป็นอย่างแม่ ความรักต่อขวัญ ได้ก่อร่างขึ้นบนความรู้สึกพื้นฐานนี้

อุปสรรคความรักของขวัญ-เรียม นอกจากปัญหาระหว่างครอบครัว คือการที่กำนันเรืองติดการพนันงอมแงม มีหนี้สินพอกพูนขึ้นเรื่อยๆ กับบ่อนไก่ชนที่เมืองมีน อาศัยที่รู้ว่า จ้อย (ปราปต์ปฎล สุวรรณบาง) ลูกชายเจ้าของบ่อนชอบเรียม ก็ขอผ่อนผันมาเป็นลำดับ เพื่อจะไม่ต้องเอาที่ไปจำนองอย่างไม่มีราคา ในที่สุดเมื่อไม่อาจผ่อนผันได้อีก ก็ตัดสินใจยกเรียมให้จ้อยเป็นการล้างหนี้

ความกดดันจากการถูกบังคับให้แต่งงาน ทำให้เรียมยอมตกเป็นของขวัญ ทั้งคู่ไปสาบานจะรักกันยืนนานที่ศาลเจ้าพ่อไทร อันเป็นที่เคารพของคนทั้งหมู่บ้าน แต่แล้วกำนันเรืองก็ตามไปพบ เริญ (ณภัทร ปัทมสิงห์ ณ อยุธยา) พี่ชายของเรียมลอบฟันขวัญจนบาดเจ็บ เรียมถูกลงโทษอย่างหนัก และจ้อยก็เป็นคนจัดการพาตัวเรียมไปฝากไว้กับ คุณนายทองคำ (กรรณิกา ธรรมเกษร) ซึ่งเป็นญาติของตนในกรุงเทพฯ เป็นการชั่วคราว ก่อนที่จะแต่งงานกัน

เมื่อรู้ว่าถูกพรากคนรัก ขวัญบุกไปถึงเมืองมีน เพื่อคาดคั้นเอาความจริงกับจ้อย แต่กลับฆ่าจ้อยตายด้วยอารมณ์รุนแรง อาศัยที่ตัวเองบาดเจ็บ จนไม่น่าเชื่อว่าจะลุกไปไหนได้ และจ้อยก็มีศัตรูในเรื่องการพนันอยู่มากมาย ขวัญจึงรอดพ้นการตกเป็นผู้ต้องหา ในคดีฆ่าคนตายอย่างหวุดหวิด ขวัญเข้ากรุงเทพฯ ตามหาเรียม ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าบ้านคุณนายทองคำอยู่ที่ไหน หลังจากตามอยู่ 3 เดือน ก็ต้องกลับบางกะปิ ไปช่วยพ่อทำนาด้วยความหม่นหมอง

ข้างเรียมสิ่งที่ได้รับรู้จากกำนันเรือง คือ ขวัญกลายเป็นผู้ร้ายฆ่าคนตาย หนีหัวซุกหัวซุนไปจากบางกะปิ และคงไม่มีทางกลับมาอีกแล้ว ต่อจากนี้ชีวิตเรียมควรจะอยู่แต่ในกรุงเทพฯ เพราะกำนันเรืองยกเรียมให้คุณนายทองคำ แลกกับเงินก้อนใหญ่ เท่ากับขายลูกขาดไปแล้ว คุณนายทองคำเอง ก็รักเมตตาเรียม และตั้งใจจะเลี้ยงอย่างลูกแท้ๆ ดุจเดียวกับ โฉมยง ลูกสาวของตนที่เสียชีวิตไป

เรียมได้พบว่ากรุงเทพฯมีสิ่งดีๆ มากมาย คุณนายทองคำเป็นเหมือนแม่คนใหม่ ที่ให้ชีวิตใหม่กับเธอ ไม่เพียงให้การศึกษาเพิ่มเติม เปลี่ยนแปลงรูปโฉม แต่ยังชักนำให้รู้จักผู้ชายคนใหม่ และคุณสมชาย (นลธวัช พรมจินดา) ลูกคหบดีผู้มั่งคั่ง ก็ดูจะเพียบพร้อมเกินไปด้วยซ้ำ สำหรับผู้หญิงบ้านนอกอย่างเธอ

ชีวิตของขวัญและเรียม เหมือนจะถูกแยกไปคนละทาง แต่ก็กลับมาบรรจบกันอีกจนได้ เมื่อพิศ แม่ของเรียมล้มเจ็บและตายลง เรียมขออนุญาตคุณนายทองคำไปอยู่บางกะปิชั่วคราว เพื่อจัดการงานศพ เธอได้รู้ความจริงว่า ขวัญไม่ได้หนีไปไหน ยังรัก และรอเธออย่างซื่อสัตย์มั่นคง ทั้งยังตั้งใจจะเข้ากรุงเทพฯ ไปตามหาเธออีกจนกว่าจะเจอ

เรียมถูกสถานการณ์บังคับให้ต้องตัดสินใจ ขวัญไม่ยอมสูญเสียเธอไปอีกแล้ว และคุณสมชายที่กำลังเดินทางตามมาจากกรุงเทพฯ ก็คงจะเป็นเช่นเดียวกัน...

สหมงคลฟิล์ม ภูมิใจเสนอ ขวัญ-เรียม ภาพยนตร์รักอมตะ สร้างจากบทประพันธ์ "แผลเก่า" ของ ไม้ เมืองเดิม ซึ่งถูกตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ.2479 และเคยถูกสร้างเป็นภาพยนตร์ยอดเยี่ยมโดย เชิด ทรงศรี และสร้างสถิติรายได้สูงสุดมาแล้ว ครั้งนี้ได้ถูกนำกลับมาสร้างสรรค์ใหม่ เพื่อให้คนรุ่นใหม่ได้รู้จักกับความเกี่ยวพันกับ คลองแสนแสบ ทุ่งบางกะปิ เจ้าพ่อไทร และนามแห่งตัวละครอันเป็นอมตะ ขวัญ-เรียม โดยเปลี่ยนแปลงช่วงเวลาของเรื่อง ให้เกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2483 แทน เพื่อให้ใกล้เคียงกับปัจจุบันมากที่สุด โดยไม่บิดเบือนข้อมูลดั้งเดิม ซึ่งจะสามารถทำให้ผู้ชมเห็นได้ชัด ถึงความเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น ไม่ว่าจะเป็นการเมือง วัฒนธรรม ความคิด การหลั่งไหลเข้ามาของสิ่งใหม่ๆ จากเมืองสู่ชนบท ซึ่งทั้งหมดเป็นอีกส่วนหนึ่ง ที่ทำให้เกิดเรื่องราว ขวัญ-เรียม ขึ้น

ขวัญ-เรียม เป็นผลงานกำกับภาพยนตร์ของ สุทธากร สันติธวัช อดีตนักวิจารณ์ภาพยนตร์, อำนวยการสร้างโดย สุชาติ วุฒิวิชัย โดยมี ดุลยสิทธิ์ นิยมกุล เป็นผู้กำกับร่วม, บทภาพยนตร์เขียนโดย สุทธากร สันติธวัช, กำกับภาพโดย สุทัศน์ อินทรานุปกรณ์, ลำดับภาพโดย สุนิตย์ อัศวินิกุล, อำนวยการสร้างบริหารโดย สมศักดิ์ เตชะรัตนประเสริฐ

ภาพยนตร์เรื่อง ขวัญ-เรียม แสดงโดย นินนาท สินไชย รับบทเป็น ขวัญ, ภัครมัย โปตระนันทน์ รับบทเป็น เรียม, นลธวัช พรมจินดา รับบทเป็น สมชาย, ปราปต์ปฎล สุวรรณบาง รับบทเป็น จ้อย ลูกชายเจ้าของบ่อน มีศักดิ์เป็นหลานทางสามีของคุณนายทองคำ, กรรณิกา ธรรมเกษร รับบทเป็น คุณนายทองคำ, นักร้อง-นักดนตรี กิตติคุณ เชียรสงค์ มารับบทเป็น เขียน พ่อของขวัญ, นักเขียน นิเวศน์ กันไทยราษฎร์ มารับบทเป็น กำนันเรือง พ่อของเรียม, วิยะดา โกมารกุล ณ นคร รับบทเป็น พิศ แม่ของเรียม, ณภัทร ปัทมสิงห์ ณ อยุธยา รับบทเป็น เริญ พี่ชายของเรียม, สกลเดช อัชวรานนท์ รับบทเป็น รอด ลูกชายคนเล็กของกำนันเรือง

สำหรับเพลงประกอบภาพยนตร์ ซึ่งกลายเป็นเพลงอมตะไป เช่นเดียวกับตัวบทประพันธ์ และภาพยนตร์ฉบับแรกที่กำกับโดย เชิด ทรงศรี ซึ่งถูกยกย่องว่า เป็นภาพยนตร์ไทยที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่ง เท่าที่เมืองไทยเคยมีมา ภาพยนตร์ฉบับล่าสุดนี้ ได้นักร้องที่กำลังเป็นที่จับตา พลพล พลกองเส็ง มารับหน้าที่ถ่ายทอดบทเพลงประกอบภาพยนตร์ถึง 3 เพลง ไม่ว่าจะเป็น แสนแสบ, เคียงเรียม และ ลำนำแผลเก่า โดยมี บุญรัตน์ ศิริรัตนพันธ์ ผู้อยู่เบื้องหลังวงฟองน้ำ มาร่วมสร้างสรรค์ในหน้าที่โปรดิวเซอร์ ให้เกิดงานคุณภาพ และเข้ากับยุคสมัย

เพลงแสนแสบ, เคียงเรียม และลำนำแผลเก่า ล้วนแล้วแต่เป็นบทเพลงที่ถ่ายทอดความรู้สึก และความรักของขวัญที่มีต่อเรียม ทั้งความสุขสมหวัง หรือแม้แต่ความเศร้า ความผิดหวัง โดยเฉพาะเพลงแสนแสบ เป็นเพลงที่แสดงความรู้สึกของขวัญ ที่รู้สึกเศร้าเสียใจ เมื่อรู้ว่าเรียมต้องไปแต่งงานกับคนอื่น แล้วกลายเป็นความรู้สึกโกรธเคือง ซึ่งถ่ายทอดผ่านดนตรีประกอบ อาทิ เสียงพายุที่โหมกระหน่ำ