สวัสดีชาวพีก้องคลับทุกคนเจ้าค่า ซินเอง (ขออภัยที่หายหน้าไปนาน)
ในโอกาสฉลอง 3 ปี พีก้องคลับ ก็เลยเอาฟิคสั้นน่ารักๆมาฝากเด้อ
********************************************************
"พี...มาดูอะไรนี่สิ"
เสียงใสของก้องเรียกให้ผมที่กำลังยืนดูเสื้อลายต่างๆนั้นรีบวิ่งไปหาที่
ร้านขายตุ๊กตาที่อยู่ข้างๆทันที แล้วพอผมไปถึง ก้องก็ยื่นนิ้วชี้ไปที่ตุ๊กตาตัวนึง
พร้อมกับพูดอ้อนผมเหมือนเด็กๆว่า
"พี...ผมอยากได้ตุ๊กตาแองกรี้เบิร์ดตัวแดงตัวนี้จังเลยอ่ะ มันน่ากอดดี"
สายตากับเสียงขี้อ้อนของก้องทำให้ผมใจละลายลงไปเลย แต่ผมก็ยัง
อดใจที่จะแกล้งคนรักไม่ได้จริงๆ เลยทำเป็นพูดเหมือนน้อยใจใส่ว่า
"ตุ๊กตานั่นน่ะน่ากอด...แล้วผมล่ะก้อง ผมไม่น่ากอดเลยเหรอไงอ่ะ??"
ก้องหันหน้ามายืนขำหน้าน้อยใจของผมเสียงคิกคักก่อนที่เอ่ยกับผม
ด้วยเสียงบ่นๆ
"โธ่พี...คุณขี้น้อยใจเหมือนกันนะเนี่ย จะให้ผมแก้คำยังไงก็คงปฏิเสธ
ไม่ได้ว่าคุณน่ะน่ากอดกว่าตุ๊กตาตัวไหนๆในโลกอยู่แล้วอ่ะ"
ผมยิ้มแต้ขึ้นมาแล้วดึงตัวก้องเข้ามากอดท่ามกลางสายตาของคนที่มา
ช็อปปิ้งในร้านขายตุ๊กตานับสิบ ผมกระซิบบอกอะไรบางอย่างกับก้องที่หู
"ก้อง...คุณรู้อะไรไหม? คุณน่ะน่ากอดยิ่งกว่าตุ๊กตาซะอีก เพราะว่าคุณ
น่ะเริ่มอวบๆเหมือนโดนยัดนุ่นใส่ตัวยังไงไม่รู้อ่ะ ^^"
"บ้า!! พีนี่จริงๆเลย...ยังแซวผมไม่เลิกเลยนะ"
"ถ้าผมไม่แซวคุณ...คุณก็จำผมไม่ได้อ่ะดิ ><"
"หึ...คนขี้แกล้งช่างแซวอย่างคุณน่ะ ยังไงผมก็จำได้แหละน่า"
ผมกระซิบอีกประโยคใส่หูของก้องว่า
"3 ปีแล้วนะ...ที่เรารักกันน่ะ คุณยังจำวันแรกที่เราเจอกันได้สินะ"
"ใช่...ผมจำได้ แต่ก่อนที่ผมจะเล่าอะไรให้ฟังเนี่ย ช่วยปล่อยตัวผมไป
ก่อนจะดีกว่ามั้ย!? โดนคุณกอดจนตัวจะระเบิดแล้วเนี่ย!! ><^^"
ผมยอมปล่อยตัวก้องแต่โดยดีทั้งที่อยากจะกอดต่อ (555+) แล้วก็ยืนรอ
ฟังสิ่งที่คนรักจะพูดออกมา
"ผมจำได้...ผมเดินชนคุณแล้วคุณขอให้ผมช่วยดึงตัวคุณให้ลุกขึ้นมา
ตอนนั้นผมดันต่อว่าคุณ นึกว่าคุณขโมยกระเป๋าตังค์ของแม่ผมไป ก็เลย...
รู้สึกหน้าแตกนิดหน่อยที่ต้องขอโทษคุณ แล้วหลังจากนั้น...ไม่รู้ว่าเพราะ
ผีผลักหรือพรหมลิขิตที่ทำให้เราเริ่มเจอกันบ่อยขึ้นซะเหลือเกิน...."
ก้องเล่าจบก็อมยิ้มออกมาบางๆ ทำให้ผมอดที่จะพูดคำนี้ออกไปไม่ได้
"ผมว่า...พรหมลิขิตแน่เลยที่ทำให้คนขี้เหวี่ยงกับคนขี้แกล้งมาเจอกัน
และเพราะหัวใจของเราที่เริ่มเอนเข้าหากันด้วยความเข้าใจ เลยทำให้เรา
ฝ่าเรื่องร้ายมาได้หลายทีตลอดสามปีที่ผ่านมา...."
"นั่นสินะพี...ผมก็คิดอย่างคุณเหมือนกัน"
ก้องพูดยิ้มๆพร้อมกับจับมือผมแน่นๆ ไม่ยอมปล่อย เหมือนจะบอกแทน
กับผมว่า...ต่อจากนี้และตลอดไป เราจะไม่ทิ้งกัน เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
ใช่...ผมก็จะอยู่กับก้องตลอดไปเหมือนกัน.... ^__^
---------------------------------------------------------------------------------
เอาล่ะค่า เรียบร้อยยยยย
((พี-ก้องคลับ))The Never ending Story# 171 3 ปี กว่าสามล้านความทรงจำ สามปีพีก้อง " P-KONG FOREVER "{แตกประเด็นจาก A12412598}
สวัสดีรอบคลับคร๊าบบบบบบบบ
)
