Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
[หงสา] ความลักลั่นของต้นฉบับที่มีอยู่แต่แรกเริ่มกับจินตนาการที่ถูกเพิ่มเติมเข้ามาในภายหลัง vote  

หลังจากอ่านหงสามา 30 กว่าเล่ม...มันทำให้ผมสามารถพูดได้เต็มปากเลยว่า
“โลกใบนี้ช่างสุดแสนจะลักลั่นย้อนแย้งยิ่งนัก และบางทีอาจจะไม่เว้นแม้แต่ในโลกของวรรณกรรมด้วยซ้ำ”
โดยในที่นี้หากเรานำการ์ตูนหงสาจอมราชันย์ไปเปรียบเทียบกับสามก๊กฉบับนิยาย
เราจะยิ่งมองเห็นความลักลั่นที่ชัดเจนและการย้อนแย้งที่เด่นชัดยิ่งขึ้นไปอีก

ทั้งนี้โดยเนื้อแท้แล้วแปดพิสดารทุกคนนั้นต่างก็มีจุดอ่อนจุดแข็งแตกต่างกันไป
โดยจุดแข็งนึงที่แทบทุกคนมีเหมือนกันคือ การมีตัวตนอยู่ในประวัติศาสตร์
นั่นหมายถึงการการันตีเลยว่าแต่ละคนจะมี “บท” ให้ได้ใช้ความสามารถกันอย่างแน่นอน
(เช่น ศึกกัวต๋อถือเป็นพื้นที่โชว์พลังของกุยแก หรือในศึกเซ็กเพ็กเป็นการประสานงานของจิวยี่กับขงเบ้ง)
หากแต่ในที่นี้อ้วนปึงเป็นคนเดียวในหมู่แปดพิสดารที่ขาดแคลนปัจจัยนี้ จนนั่นกลายเป็นจุดอ่อนข้อใหญ่เป้งของเขาไป

ซึ่งเฉินเหมาคงรู้ถึงจุดอ่อนข้อนี้ของอ้วนปึงดี เขาจึงให้อ้วนปึงมีโอกาสได้โลดเล่นในหงสามาตั้งแต่เล่มแรกๆ เพราะถ้าอ้วนปึงมีจุดอ่อนอยู่ที่การไม่เคยมีตัวตนอยู่ในสามก๊กต้นฉบับ เฉินเหมาก็จะต้องพยายามแทรกอ้วนปึงลงไปในสถานการณ์ต่างๆให้มากที่สุด เพื่อให้อ้วนปึงได้แสดงความสามารถให้สมกับที่ได้เป็น 1 ในแปดพิสดาร อย่างการให้อ้วนปึงรับมือกับฮัวสงตอนที่ลอบพาตัวประกันออกจากเมืองลกเอี้ยง ตอนรวมพลรับมือกับลิโป้ที่ด่านกักพยัคฆ์ รวมถึงตอนที่โค่นล่มกองซุนจ้านเพื่อช่วงชิงดินแดนทางตอนเหนือ โดยทั้งหมดก็เพื่อเป็นการปูทางให้อ้วนปึงแลดูมีความสามารถมากพอที่จะทำให้ศึกกัวต๋อระหว่างโจกับอ้วนสนุกสมจริงมากขึ้นในภายหลัง    

หากแต่เหตุการณ์เหล่านี้ยังถือว่าน้อยเกินไป สำหรับการที่จะสร้างบารมีให้อ้วนปึงออกมาดูดีในสายตาคนอ่าน ยิ่งเมื่อต้องรับมือกับทั้งซุนฮก กุยแก กาเซี่ยง และสุมาอี้พร้อมๆกันแบบนี้ด้วยแล้ว อ้วนปึงถือว่ายังดูด้อยกว่าใครเพื่อนอยู่ดี ...อ่านถึงตรงนี้อาจจะดูเหมือนว่าตลอดเวลา 34 เล่มที่ผ่านมา เฉินเหมาจะล้มเหลวในการเข็นตัวละครนอกประวัติศาสตร์อย่างอ้วนปึงให้ฉายแสงสูสีกับตัวละครดั้งเดิม เพราะปกติพอแปดพิสดารคนใดออกมาโชว์พลัง คนอ่านก็จะกรี๊ดตัวละครนั้นไปสามวันแปดวัน (ยังจำวันที่กาเซี่ยงออกมาโชว์พิชัยยุทธ์ทมิฬได้ไหม หรือใครบ้างจะลืมตอนที่บังทองปรากฏตัวครั้งแรกได้ลงคอ)  ซึ่งที่ผ่านมาความรู้สึกกรี๊ดๆนี้ไม่ค่อยจะปรากฏตอนที่อ้วนปึงมีบทสักเท่าไหร่...





แต่ดังคำที่ว่า “สงครามยังไม่จบ ยังไม่ควรรีบนับศพ” เพราะในหงสาเล่ม 35 เฉินเหมาอาศัยหน้ากระดาษเพียงตอนเดียวก็สามารถส่งอ้วนปึงไปขึ้นแท่นอยู่เหนือแปดพิสดารทุกคนได้แล้ว ตอนที่ว่าคือตอนที่ 281 ซึ่งเป็นฉากที่อาจารย์คันฉ่องมาเยี่ยมค่ายโจโฉและดูอาการบาดเจ็บของซุนฮก โดยบทสนทนาของอาจารย์คันฉ่องกับโจโฉนี้เองที่เปรียบเสมือนเป็นจรวดที่เฉินเหมาแอบเอาไปผูกขาอ้วนปึงไว้ แล้วเดินเครื่องไอพ่นเพื่อพาอ้วนปึงพุ่งทะยานทะลุฟ้า! (ฟิ้ววววว!)

ในตอนนั้นอาจารย์คันฉ่องบอกเอาไว้ว่า “แท้จริงแล้วตนเพียงแค่คนที่สั่งสอนแปดพิสดารตามตำรา ส่วนโจโฉต่างหากที่เป็นคนเปิดโอกาสให้เหล่าศิษย์ของตนได้ฝึกฝนใช้ความรู้จริงในสนามรบ จนการอยู่ภายใต้การปกครองของโจโฉหนึ่งปีนั้นมีค่ากว่าการร่ำเรียนกับตนนับสิบปี” ซึ่งตรงนี้จึงหมายถึงอาจารย์คันฉ่องได้ให้เครดิตกับโจโฉว่าเป็นจอมคนระดับสูงที่จะถูกเรียกขานว่า “ทรราชผู้มากับกลียุค” ในขณะเดียวกันยังหมายความว่า “แปดพิสดารแต่ละคนนั้นยังต้องการการฝึกฝนจากผู้เป็นนายเพื่อเพาะบ่มความรู้ที่มีให้สุกงอมเสียก่อน จึงจะถือว่าเป็นยอดกุนซือที่บินอยู่เหนือท้องฟ้าอย่างแท้จริง” พร้อมกันนั้นอาจารย์คันฉ่องก็ยังบอกต่ออีกด้วยว่า “หากแต่มีกุนซือบางคนที่สุกงอมจนเสมือนเป็นนกที่บินอยู่บนท้องฟ้าอยู่เนิ่นนานแล้ว…”

โดยกุนซือที่อาจารย์คันฉ่องหมายถึงนั้นคือ อ้วนปึง (ที่ได้ฝึกฝนใช้ความรู้ในการสู้กับศึกภายในสกุลของตนมาเนิ่นนานแล้ว) ซึ่งในสายตาทั้งของอาจารย์คันฉ่องและโจโฉถือว่า อ้วนปึงมีความสามารถเกินขอบเขตของแปดพิสดารไปแล้ว รวมถึงยังเปรียบได้ว่าเป็นอีกหนึ่ง “ทรราช” ที่เกิดมาจากกลียุคนี้เฉกเช่นเดียวกับโจโฉ โดย ทรราชคนที่ 3 ที่อาจารย์คันฉ่องคิดไว้คือ “สุมาอี้” …

นั่นหมายถึงหากเราอ้างอิงจากบทสนทนานี้...
ณ ตอนนี้และต่อจากนี้ไป ตัวตนของคนนอกประวัติศาสตร์อย่างอ้วนปึง
จะถูกหยิบขึ้นมาตั้งไว้อยู่ในระดับเดียวจอมคนอย่างโจโฉ สุมาอี้ และอยู่เหนือแปดพิสดารทุกคนแล้ว





เมื่อมองการถีบตัวขึ้นสูงของอ้วนปึงในคราวนี้ ทำให้เกิดคำถามขึ้นในใจ ว่าถ้าวันดีคืนดีเฉินเหมาเกิดอุตริแต่งให้ซุนฮกเป็นตัวละครที่ความสามารถในการต่อสู้เทียบเท่าลิโป้ ให้กุยแกมีสุขภาพดีและอายุยืนเท่าฮองตง หรือให้กาเซี่ยงมีปัญญาความคิดอ่านโง่เขลาแค่ระดับทหารเลว... แล้วคนอ่านอย่างเราๆจะรับกันได้ไหม? ผมว่าคงรับกันไม่ได้แน่ๆ แต่แล้วทำไมพวกเรากลับรับได้กับการที่เฉินเหมาหยิบยกอ้วนปึงให้เป็นจอมคนเทียบเท่าโจโฉ ฉลาดรอบรู้ประมาณสุมาอี้ และมากวัยวุฒิกว่ากุนซือชื่อดังคนอื่นๆล่ะ?

ผมเดาเอาว่าเหตุที่พวกเรา(อย่างน้อยก็ผมคนนึงล่ะ)รู้สึกว่า “มันเป็นเรื่องที่ยอมรับได้” นั้น
น่าจะเกิดจากการที่อ้วนปึงมีสถานะเป็นเพียงตัวละครที่ไม่มีตัวตนอยู่ในประวัติศาสตร์...
ดังนั้นไม่ว่าเฉินเหมาจะต่อเติมเสริมแต่งยกยอปอปั้นยังไง ก็ไม่ทำให้เรารู้สึกขัดกับความทรงจำเดิมๆจากต้นฉบับ
และนั่นส่งผลให้เกิดมุมกลับที่บ่งชี้ว่า “แท้จริงแล้วการไม่มีตัวตนในประวัติศาสตร์อาจจะใช่จุดอ่อนของอ้วนปึง
แต่กลับกันซะอีก...เพราะนี่น่าจะเป็นสิ่งที่เป็นจุดแข็งที่สุดของตัวละครตัวนี้เลยก็ว่าได้”

ซึ่งจากการกลับไปกลับมาของจุดอ่อนจุดแข็งนี้เองที่ทำให้ผมสามารถพูดได้เต็มปากอีกครั้งว่า…
“โลกใบนี้ช่างสุดแสนจะลักลั่นย้อนแย้งยิ่งนัก และบางทีอาจจะไม่เว้นแม้แต่ในโลกของวรรณกรรมด้วยซ้ำ”

 
 

จากคุณ : ขอรบกวนทั้งชุดนอน
เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 14:48:57

[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ] 
 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com