Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
เราไม่อยากมีลูกเพราะรู้สึกแย่กับการเป็นพ่อเป็นแม่ค่ะ vote ติดต่อทีมงาน

เราไม่อยากมีลูกค่ะ ยาวหน่อยนะคะ

เราไม่ค่อยเข้ามาห้องชานเรือนค่ะวันนี้ขออนุญาตเข้ามาระบายและขอคำแนะนำและความเห็นด้วยนะคะเพราะเราอึดอัดมาก

เราแต่งงานมาปีกว่าแล้ว แต่เนื่องจากเราแต่งงานช้า(แต่งตอนอายุสามสิบกว่าๆค่ะ) คนรอบข้างก็เร่งรัดให้รีบมีลูก ยิ่งแม่สามียิ่งเร่งใหญ่เจอหน้าเราก็พูดอยู่แค่เรื่องหลานทั้งๆที่ก็มีหลานอยู่แล้วตั้ง 5 คน (ลูกของพี่สาวและน้องสาวสามีค่ะ สามีเราเป็นลูกชายคนเดียว)

เราก็ไม่รู้จะปฏิเสธยังไงแล้ว เพราะเราและสามีไม่ได้ไม่พร้อมอะไรนอกจากใจของเราเองค่ะ สามีเราก็อยากมีแต่เขาก็ยอมรับว่างานยุ่งมากเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อถ้ามีลูกคงยังไม่พร้อมจะให้ลูกได้เต็มที่เลยอยากรอสักพัก ส่วนเราเองไม่เคยมีความคิดอยากมีลูกอยู่ในหัวเลยค่ะเพราะเหตุผลดังนี้ ผิดหรือถูกยังไงรบกวนคุณพ่อคุณแม่ในห้องชานเรือนช่วยแชร์ประสบการณ์ให้เราด้วยจะขอบคุณมากนะคะ

ข้อแรก เราไม่ชอบเด็กค่ะ ยกเว้นเด็กเบบี๋แบบว่ายังพูดไม่ได้ ยังน่ารักน่าอุ้มน่ากอด แต่พอโตมาสักหน่อยเราว่าเด็กน่ารำคาญมาก อะไรไม่รู้เอะอะโวยวาย ควบคุมไม่ได้ ดื้อ แค่จะกินข้าวอาบน้ำยังวุ่นวายจะแย่ น่าเบื่อน่ารำคาญ ขออภัยที่ตรงไปตรงมานะคะเราเชื่อว่าลูกๆของเพื่อนๆห้องชานเรือนเป็นเด็กดีแน่นอนค่ะ แต่เด็กส่วนใหญ่ที่เราเจอ 80% ตามห้าง ตามที่สาธารณะ เป็นเหมือนพายุเลยค่ะ เราไม่ชอบ ถ้าเราจะไปข้างนอกหรือไปธุระแล้วต้องเอาเด็กไปด้วย ไปกรี๊ดกร๊าดวิ่งชนคนนั้นคนนี้ให้เขาเอือมระอาเราคงอายมากค่ะ เราเคยเจอนะคะเราป่วยเข้าโรงพยาบาลแล้วยังต้องไปเจอครอบครัวที่พาเด็กมากรี๊ดกร๊าดวิ่งวนไปมาทั่วสถานที่แบบว่าพ่อแม่ก็พยายามควบคุมแต่ทำอไรไม่ได้ เราปวดหัวมากค่ะ เราเข้าใจค่ะว่ามันอยู่ที่การสอน แต่เราเห็นพ่อแม่หลายคนก็พยายามที่สุดแล้วที่จะสอนลูกให้สงบ แต่ไม่เป็นผล

ข้อสอง เราไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัวค่ะ เรารู้สึกว่าการมีลูกทำให้เราเห็นแก่ตัว ซึ่งอาจจะขัดกับความคิดที่ว่าการมีลูกทำให้เสียสละเป็น เอาจริงๆก็คือเสียสละเฉพาะกับลูกกับครอบครัวตัวเองนะคะแต่พ่อแม่บางคนก็เอาเปรียบโลกจนเกินไปด้วยข้ออ้างว่าทำเพื่อลูก เช่นลูกไปรังแกลูกคนอื่นพ่อแม่บางคนก็พูดหน้าตาเฉยกันว่าเด็กก็คือเด็กจะเอาโทษอะไรนักหนา แต่พอลูกตัวเองโดนเด็กอื่นรังแกแบบเดียวกันล่ะเอาเรื่องซะใหญ่โต หรือบางคนที่เราเจอที่ทำงานก็ยิ่งกว่านั้น เอะอะก็ขาด ลา มาสาย เพราะอยากอยู่กับลูก (ลูกไม่ได้เจ็บป่วยหรือไม่มีคนเลี้ยงนะคะ มีคนเลี้ยงพร้อมสรรพ ลูกไม่ได้เรียกร้องให้แม่หยุดงานมาหาลูกเลย ลูกไปโรงเรียนสบายใจ แต่คุณแม่ติดลูกเองค่ะ) ผลคือคนอื่นต้องมานั่งรับผิดชอบงานที่นางทิ้งเอาไว้เพื่อหนีงานไปหาลูก แต่ถ้าเป็นคนอื่นอยากจะลางานเพราะมีธุระนางจะจิกกัดทันที (ว่าง่ายๆจะให้คนอื่นอยู่สแตนบายทำงานที่นางทิ้งไว้เพื่อหนีไปเฝ้าลูกล่ะค่ะ)

เราเข้าใจว่ามันเป็นสัญชาติญาณของคนเป็นแม่ค่ะที่อยากอยู่กับลูก แต่ยิ่งเป็นสัญชาติญาณเรายิ่งกลัวค่ะว่าวันนึงถ้าเรามีลูกเราจะกลายเป็นคนแบบนั้น เพราะในเมื่อมันเป็นสัญชาตญาณเราจะหนีมันพ้นได้ยังไง เราเลยไม่อยากมีลูกค่ะ ไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่อยากให้สัญชาติญาณทำให้เราเป็นแบบนั้น

ข้อสาม เราไม่อยากเอาเปรียบใครด้วยความต้องการของตนเอง คนมีลูกนี่นะคะ ส่วนใหญ่ก็ตั้งความหวังกันทั้งนั้น ตั้งแต่ จะให้เป็นหมอหรือเป็นนักบิน หรือเป็นดารานักร้อง พอเกิดมายังพูดไม่ทันได้ก็เอาแล้วลูกต้องเป็นคนดีนะ ลูกต้องเรียนทันเขานะ ต้องเข้าสาธิตได้นะ พอลูกเริ่มเดินก็เอาอีกโตขึ้นต้องขยันทำงานนะลูก ต้องเลี้ยงแม่นะลูก

เราเคยถามคนหลายคนว่าทำไมอยากมีลูก คำตอบที่มีหลักๆแค่สองอันคือ อยากให้ชีวิตสมบูรณ์มีครอบครัวสมบูรณ์ อ้าวแล้วถ้าไม่มีลูกคุณจะไม่เป็นคนที่สมบูรณ์เหรอคะ อยู่ๆให้เขาเกิดมาทำหน้าที่เติมเต็มอย่างนั้นเหรอ ไม่เห็นจริงเลยหลายครอบครัวมีลูกแล้วก็บ้านแตกสาแหรกขาดอยู่ดี บางคนสามีเจ้าชู้เลยรีบมีลูกหวังมัดใจ (และก็ไม่เห็นจะมัดได้เลย) บางคนเอาลูกเป็นเครื่องต่อรองให้สามีที่ติดเมียน้อยกลับบ้าน ตกลงลูกเป็นเครื่องมือเหรอเนี่ย แย่จังเลย

คำตอบที่สองก็คือจะได้มีคนดูแลยามแก่เฒ่า โดนตั้งความหวังปิดหนทางขนาดนี้ลูกจะกระดิกไปไหนได้ละคะ ถ้าเกิดลูกโตขึ้นแล้วไม่ยอมกลับมาสืบทอดกิจการที่บ้านหรือเลือกชีวิตที่ต่างประเทศ เขามิต้องรับสภาพลูกอกตัญญูเลยเหรอคะ เรามีญาติผู้ชายที่ป๊าอยากให้มาสืบทอดกิจการ แต่เขาไปเรียนต่างประเทศแล้วมีภรรยาเป็นแหม่ม ป๊าไม่ยอมรับ ม๊าก็อยากให้เลิกกับเมียแหม่ม ผลคือเขาลำบากใจ เขามีครอบครัวที่นั่นแล้ว งานการก็ไปได้ดี จะให้เขาทิ้งชีวิตอนาคตมางั้นเหรอ ทุกวันนี้เขากลับเมืองไทยไม่ได้เพราะป๊ายื่นคำขาดว่าห้ามพาเมียแหม่มกลับมาเด็ดขาด เขาก็หมดทางเลือก ญาติๆก็รุมด่าว่าเป็นคนอกตัญญู ตัดญาติขาดมิตรกับเขา ทุกวันนี้ยังถูกตราหน้าเป็นคนอกตัญญูอยู่เลย

ถ้าจะถามว่าแล้วพ่อแม่เราไม่ดีเหรอ ก็ขอบอกว่าท่านเป็นพ่อแม่ที่ประเสริฐที่สุดค่ะ แต่ด้วยความหวังดีและความคาดหวังของท่าน บอกตรงๆว่าชีวิตเราบางทีอึดอัด เราอยากมีทางเลือกของตนเอง ตั้งแต่เด็กแล้วก็โดนตั้งความหวังว่าต้องเรียนดี พอเรียนได้สมใจจนจบก็มาอีกแล้ว ต้องทำงานที่ดีๆ พอทำงานก็มาอีกต้องแต่งงานนะ เราโชคไม่ค่อยดีด้านความรักกว่าจะมาเจอสามีก็ผ่านความเจ็บปวดมามาก เราเจ็บมาจนไม่อยากมีแฟนแล้วแต่ก็จำใจต้องหาคู่ให้จงได้เพราะแม่เราเหมือนจะขาดใจถ้าเราขายไม่ออก ทุกวันนี้เรามีชีวิตที่ดีเพราะความหวังดีของพ่อแม่ค่ะ เรารู้คุณท่านเสมอแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้กับภาระหนักอึ้งบนบ่าที่ต้องแบกรับความหวังจากท่าน ล่าสุดก็มาอีกแล้ว หวังอยากอุ้มหลาน เห้อ อะไรนักหนา

ขออภัยจริงๆที่เรามีความคิดแบบนี้คือมีความรู้สึกไม่ดีกับความเป็นพ่อเป็นแม่ และสิ่งนี้ทำให้เราไม่อยากมีลูก อยากขอคำแนะนำจากคุณพ่อคุณแม่ในห้องนี้ว่าเราคิดถูกหรือผิดอย่างไรบ้างคะ

ขอโทษจริงๆนะคะที่เนื้อหาของเราอาจจะทำให้คุณพ่อคุณแม่ชานเรือนไม่พอใจบ้าง แต่มันคือความรู้สึกจริงๆจากใจเราที่ต้องการคำแนะนำค่ะ ขอบคุณค่ะ

จากคุณ : สีทนได้
เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 21:50:29 A:203.144.144.164 X: TicketID:137845




[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ] 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com