ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าคุณไม่มีทางไป ลุกขึ้นยืนด้วยตัวเองไม่ได้ คุณก็ต้องอดทนค่ะ ความรัก ถ้าไม่มีความซื่อสัตย์ สักวันมันก็จางหายค่ะ (ทั้งเขาคนไม่ซื่อ กับเราคนที่ภักดี) คนที่ไม่ซื่อพอได้ลองของใหม่ๆ ติดใจก็ลืมของเก่าได้ ส่วนคนที่ภักดีพอโดนทำร้ายบ่อยๆ ซ้ำๆ บางทีมันก็ทำให้ใจด้านชา ไม่รับรู้ถึงความรักความอบอุ่นอีกต่อไป เมื่อรักจากไป เราก็คงอยู่กันด้วยเหตุผลและความจำเป็นเท่านั้น...ถ้ายังอยากมีเขาอยู่ ที่ทำได้ก็คืออดทนเท่านั้นค่ะ ปรับที่ตัวคุณเอง เพราะจะไปปรับเปลี่ยนสันดานคนอื่นมันคงยากน่ะค่ะ...หรือไม่ก็ถอยออกมาเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ของคุณเอง จากคุณ : ขอให้เข้มแข็ง เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 22:38:40 A:110.175.41.216 X: TicketID:324687

ความคิดเห็นที่ 2 แฟนเราก็มีไปเที่ยวอาบน้ำอะค่ะ เพราะไม่ได้อยู่ด้วยกัน ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ทำอะไรไม่ได้ ก็เลยทำเฉยๆ ลืมๆ ไป พอนานไปนึกครึ้มอยากมีเรื่องก็ขุดขึ้นมาคาดคั้น แฟนเราเป็นคนไม่โกหก ถ้าไม่ถามจะไม่พูดถึงพอโดนคาดคั้น หนักๆ จะตอบเลี่ยงๆ อันนี้แสดงว่าไปมาแน่นอนเพระาไม่ปฏิเสธ ก็จะมีการงอนนิดหน่อย ถากถางเล็กน้อย แล้วก็หาเรื่องให้ แฟนเอาอกเอาใจพาไปโน่นนั่นนี่บางทีโชคดีได้ของขวัญปลอบใจ เราก็ทำใจให้หนักแน่นตราบใดที่เรื่องอื่นๆ เต้าไม่ บกพร่อง เพราะไม่ได้อยู่ด้วยกันทุกวันไม่รู้จะทำอย่างไรอะนะ ไม่รู้จะช่วยอะไรเจ้าของกระทู้ได้หรือเปล่า แหะๆ อ้อ ลืมบอกไปว่าเรากับแฟนนอกจากจะอยู่คนละจังหวัดแล้ว เวลาในการทำงานไม่ตรงกันด้วยค่ะ เราเข้าเวรกลางคืนจะ หมดสิทธิ์ติดตามโทรจิกแฟนในช่วงนี้เลย ดังนั้นแฟนเราจะทางโปร่งมากมาย ในเมื่อสุดวิสัยที่จะจิก เราก็เลยปล่อย เลยตามเลย  ไปมีสังคมกับเพื่อนที่ทำงานเค้า บางทีเตลิดเปิดเปิง เราก็ได้แต่บอกว่าให้ระวังตัว และ พูดถึงโรค ติดต่อทางเพศสัมพันธ์ที่เกิดจากการไม่ป้องกันกรอกหูบ่อยๆ หวังว่าเค้าจะกลัว อิอิ  ส่วนเราก็ดับความฟุ้งซ่าน ความหึงหวงด้วยการทำอะไรที่ชอบอ่านหนังสือ เล่นเนท เล่นเกมส์ อะไรไปตามเรื่องค่ะ ตอนนี้เรายังไม่ได้อยู่กัน เป็นครอบครัวนะคะ แต่คบกันมานานจะสิบปีแล้วค่ะ  เจ้าของกระทู้สู้ๆนะคะ เราเป็นกำลังใจให้ อย่าคิดมากนะคะ   ไม่รู้เราใจกว้างไปหรือเปล่าเราคิดว่าคือธรรมชาติของผู้ชายน่ะค่ะ เพราะเราเองทำงานที่ต้องมีการเอ็นเตอร์เทนลูกค้า บ่อยๆ ที่เราเจอคือ ผู้ชายต่อให้เรียบร้อยแค่ไหนก็ไปเที่ยวอะค่ะ สุดแล้วแต่จะบอกกับที่บ้านอย่างไร จากคุณ : แวววิมล เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 22:47:08

ความคิดเห็นที่ 3 อดทนไว้....ยาทัมใจ...ผสมกาแฟ วันละนิด อ่อ...ทำประกันให้มันด้วย จากคุณ : แม่ลูกอ่อน-น้องต้าตง เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 23:02:00

ความคิดเห็นที่ 4 เลิกดิ จากคุณ : pisity เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 23:06:29

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนนี้อยู่ในภาวะพึ่งพิงสามี ประกอบกับรักเค้าด้วย เลยยังไม่พร้อมที่จะจากไป แต่มันก็เจ็บมากๆ เลยอยากได้แง่คิดจากคนที่เคยมีประสบการณ์ เผื่อจิตใจของตัวเองจะดีขึ้นค่ะ  เผื่อว่าจะมีใครหัวอกเดียวกัน จากคุณ : จขกท (pakeeranum) เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 23:21:24

ความคิดเห็นที่ 6 ระวังผลรวมของเรื่องเล็กหลายๆเรื่อง จากคุณ : นักรบสายรุ้ง เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 23:21:52

ความคิดเห็นที่ 7 มาให้กำลังใจ จขกท นะคะ จากคุณ : jkoumi เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 55 23:59:45

ความคิดเห็นที่ 8 - พึ่งตัวเอง - รักสามีให้น้อยลง รักตัวเองให้มากขึ้น - ถ้าเดินด้วยกันมันเจ็บมากกว่า ก็ต้องแยกเส้นทางเดิน เพื่อความสุขที่ยั่งยืนของเรา บางครั้งมันก็ต้องฝืนอะไรหลายๆอย่างที่เราไม่คิดว่าจะทำได้ แต่จริงๆแล้วทำได้ไม่ยากเลย หลายๆคนเข้มแข็งและผ่านมาได้มากมายนะคะ จากคุณ : Whatever love means เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 00:16:26

ความคิดเห็นที่ 9 ตัดเรื่องของจิตใจไปก่อน มันมีเเต่คำว่า รับได้ กับ เลิกได้ มาพูดถึงเรื่องสำคัญอีกเรื่อง นั่นคือ โรค ค่ะ ถ้าคุณรับได้ ระวังโรคไว้บ้างก็ดี บางโรคเป็นเเล้วหายก็ดีไป บางโรคไม่ เเล้วจะทำยังไง ไม่รักตัวเองไม่ว่า เเต่ติดโรคจากผู้ชายเลวๆ พ่อแม่ตัวเองจะคิดยังไง เขาเลี้ยงดูเรามาทนุถนอมขนาดไหน ทำร้ายตัวเองไม่พอ ทำร้ายจิตใจพ่อแม่อีกนะนั่น ฝากไว้ให้คิด จากคุณ : darkheart เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 00:21:40

ความคิดเห็นที่ 10 ส่วนตัวคิดว่า... ผู้หญิงที่รับแบบนี้ได้ คือ ไม่มีที่ไปค่ะ.. . . จะมีสักกี่คนในโลก หรือผัวหรือเมีย ยอมให้อีกฝ่ายนอกใจ เอากับคนอื่นได้สบายๆ โดยไม่แคร์คะ ดิฉันกับสามี ก็คนนึงค่ะ ไม่ยอมเด็ดขาด เพราะคนเราอยู่ด้วยกัน จะต้องรักกัน และให้เกียรติกัน ไม่ว่าจะต่อหน้าและลับหลัง ถ้าคิดจะนอกใจ ก็เลิก และหย่ากันไปเลยดีกว่า ชีวิตคู่ ไม่ควรจะทำให้อีกฝ่ายนึงเสียใจ จากการกระทำของอีกฝ่าย จากคุณ : เจ้าแม่แฟชั่น เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 01:15:57

ความคิดเห็นที่ 11 เรารับไม่ได้ค่ะ ถ้าเรารู้เลิกทันที ไม่ฟังเหตุผลใดๆ ทั้งสิ้น จะอยู่มองหน้ากันให้เสียใจไปทำไม ไม่ว่าเราจะพึ่งเค้าอยู่ พอรู้เรืีองนี้แล้วก็ต้องหาทางพึ่งตัวเองให้ได้ สามีเราไม่มีท่าทางว่าจะทำเรืีองแบบนี้ แต่ ๆ ๆ เราก็ไม่สามารถไว้ใจผู้ชายได้100% เราเตรียมพร้อมเสมอ หากวันนั้นมันเกืดขึ้น เราจะต้องอยู่ได้เลี้ยงลูกได้ ขอโทษที่ไม่ได้ช่วยจขกทเท่าไหร่ แต่นี่คือความเห็นของเราค่ะ บางคนอาจทนเรื่องแบบนี้ได้ แต่บางคนอย่างเราก็ไม่มีทางทนได้ จากคุณ : eve... เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 03:56:13

ความคิดเห็นที่ 12 เราทำใจได้ แต่ ยอมรับไม่ได้ค่ะ และเราบอกเค้าเสมอว่า ถ้ามีให้บอก อย่าให้เรารู้เอง เพราะมันรุนแรงกว่าหลายเท่า 555 เราบอกสามีว่า ถ้าจะมี จะไม่เหลือความเป็นครอบครัว ให้เค้าคิดดีๆ ค่ะ ต่อเมื่อเค้ามาบอกเราว่า เค้าคิดดีแล้ว และจะมี เราคงยอมให้มีค่ะ แต่วันนี้ เค้าจะไม่มีเราในชีวิตครอบครัวของเค้าอีกต่อไป เราให้สิทธิ์เค้าขนาดนี้ ให้สิทธิ์นี้มานานแล้วด้วยค่ะ แต่เค้าก็ดีมาตลอด ไม่มีเรื่องอะไรให้กังวล เราว่าความรักคนเรามันลดทอนลงได้ค่ะ เราเลยไม่เคยหวังว่าเค้าจะอยู่กับเราไปตลอด ได้แต่ทำครอบครัวให้มีความสุข ตามแบบฉบับของเรา ถ้าเมื่อไหร่เค้าเห็นว่า อยู่กับเรากับลูก แล้วไม่มีความสุข ไปหาใหม่ เราคงโบกมือ และ อวยพรให้โชคดีค่ะ ปล แต่เรารักสามีเรามากนะคะ เดี๋ยวเพื่อนๆ เข้าใจว่าเราไม่รัก ถึงทำแบบนี้ เรารักค่ะ ถึงต้องกำชับตลอด ตัดไฟแต่ต้นลมค่ะ จากคุณ : Dreams Catcher เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 08:21:46

ความคิดเห็นที่ 13 บางครั้ง ผช.เห็นเราเป็นของตาย จึงไม่ให้เกียรติ และไม่รักษาน้ำใจกัน ความอดทนมีขีดจำกัด เดินยังรู้จักเมื่อย.. ทำไม?? "รัก" แล้วเหนื่อย ถึงไม่รู้จักหยุด จากคุณ : Y_Yee เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 08:51:02

ความคิดเห็นที่ 14 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยา  ต้องอดทน  แต่ถ้ามันหนักเกินไปต้องถอยออกมาค่ะ เพราะเราจะแย่ไปด้วย โดยเฉพาะจิตใจ ถ้าจิตใจไม่ดีจะส่งผลต่อสุขภาพ  ดังนั้น เราควรจะดูแลตัวเองและรักตัวเองให้มาก ๆ  อย่าพยายามไปนึกถึงเขา คิดเสียว่าทีเขายังไม่คิดถึงเรา เราต้องดีกว่า เราดีที่สุด เราทำถูกแล้ว (ให้กำลังใจตัวเองเยอะ ๆ) พูดใส่ในกระจกทุกเช้าก กลางวัน เย็น    เอาใจใส่กับลูก ๆ ให้มากขึ้น  ถ้าไม่มีลูก ก็พยายามสวดมนต์ นั่งสมาธิ  ถ้าทำไม่ได้อีก  ต้องหากิจกรรมอื่น ๆ ทำเช่นไปเข้า ฟิตเนส เล่นโยคะ  ว่ายน้ำ ตอนแรก ๆ ต้องฝืนใจค่ะ พอผ่านไปจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี แล้วเวลาจะช่วยเราเอง เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : ครอบครัวตัวกลมๆ เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 10:06:43

ความคิดเห็นที่ 15 ปล่อยวางได้ก็สบายไปนะคะ แต่ถ้าเราไมาสามารถทำอย่างนั้นได้ แล้วมีหนทางที่ดีกว่า ก็พาตัวเองออกมาค่ะ อาจจะออกมาแบบปุบปับไม่ไดเพราะการทำใจนั้นมันลำบาก ก็ต้องค่อยๆเป็นค่อยไปค่ะค่อยๆออกมานะคะ จากคุณ : badfriday เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 10:13:05

ความคิดเห็นที่ 16 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ ..... เราเคยอยู่ในสภาวะจำยอมแบบนี้มาก่อน ถ้าถามความเห็นของคนนอก (ครอบครัว) ส่วนมากแนะให้ยืนด้วยตัวเอง / เลิก / ฯลฯ ถูกค่ะ .... แต่กรณีเราไม่ใช่ เราไม่เลิก อยู่ด้วยกัน อดทน ไม่ใช่เพียงเพราะเรามีลูกแค่นั้น แต่ .... เราอยากรักษาสามีเราไว้ค่ะ (ถ้าเราเห็นแก่ตัว เราว่าทางโน้นเค้าเห็นแก่ตัวกว่า) ของเรานี่สุดสุด ทำงานที่เดียวกันแหล่ะ 3 คนเลย รู้ทั้งรู้ แต่ทางโน้นจะเอา เค้าไม่ยอมแพ้ ___ ถือว่าอายุน้อยกว่า จบโท เงินเดือนเยอะกว่า พยายามทุกวิธี ตอนคุณเธออยู่ที่ทำงานก็แบบ เป็นเด็กสาวไร้เดียงสา น่าสงสาร (นี่มัน แม่นก 2 หัว - แรงเงา ชัดชัดเลย) คนรู้ทั่ว Office ประมาณว่าคุณเธอน่าสงสาร ___ ไอ้เราไม่ยอมแพ้ อดทนคลุกน้ำตา เธอทำทุกอย่าง ขนาดอยู่กับสามีเราแล้วกดโทรศัพท์มาให้เราฟังเป็นชั่วโมง (เราก็ฟังมันไปได้ 5555) คิดคนเดียว เพราะเป็นครอบครัวเดี่ยว 3 คน พ่อ/แม่/ลูก ไม่ร้องไห้ให้ลูกเห็น ไม่ให้พ่อแม่ต้องทุกข์ใจ (ท่านมีโรคประจำตัว) กว่าจะก้าวผ่านเกือบ 8 ปี เชื่อว่าตัดขาดแล้วไม่ต่ำกว่า 3 ปี ..... เชื่อโดยสนิทใจ ไม่มาม่า ผ่านมาตอนนี้ ดีใจที่ตัดสินใจรักษาครอบครัวไว้ สามีโอเคเค้าเป็นพ่อที่น่ารักมาก ลูก Happy และตอนนี้ถือเป็นกำลังใจสำคัญซึ่งกันและกันในการก้าวผ่านเรื่องบางอย่างของลูก กรุณาตัดสินใจรอบด้านนะคะ และในฐานะที่อยู่ในที่นั่งนี้มาก่อน เราเตือนคุณได้ว่าถ้าคุณมีครอบครัว พี่น้องของคุณคือปรึกษาที่ดีที่สุดค่ะ อย่าเอาความเห็นของคนรอบข้างมาตัดสิน เพราะเราเชื่อว่าลึกๆ แล้ว จขกท.ต้องมีรายละเอียดมากกว่าที่สามารถบรรยายได้ /// คิดให้ดีดี // คิดให้รอบด้าน / สุดท้ายแล้ว ___ ขอให้โชคดีกับการตัดสินใจของคุณค่ะ .. เรื่องนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก และแต่ละ Case รายละเอียดปลีกย่อยไม่เหมือนกันค่ะ ... เข้มแข็งค่ะ จากคุณ : รุ่นพี่ เป็นมาก่อน เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 10:25:54 A:58.11.246.156 X: TicketID:274458

ความคิดเห็นที่ 17 ทำใจได้ด้วยหรอคะ ทำได้ก็คงต้องเลิกรักล่ะมั้ง จากคุณ : rainswatch เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 10:59:06

ความคิดเห็นที่ 18 เจ้านายเราแต่งงานมาสิบกว่าปี แต่คิดว่าน่าจะเป็นแฟนกันมานานแล้วเหมือนกัน ส่วนนึงที่เราคิดว่านายเราแต่งงานกัน เพราะฐานะทางสังคม ส่วนรักกันไหม คิดว่าก็รัก แต่คนรวยก็แต่งงานกันเพราะเรื่องเงิน เรื่องฐานะแหละ บ้านเจ้านายเรารวยกว่าทางสามี (สามีก็รวย แต่เจ้านายเรารวยกว่า) สามีเจ้านายก็เข้ากับพ่อเจ้านายได้ดีมากกก (ลูกเขยกะพ่อตาสนิทกัน ท่าทางพ่อตาจะรักลูกเขยมากกว่าลูกชายด้วยซ้ำ) ใคร ๆ ก็บอกว่า สามีเจ้านายเรามีเล็กมีน้อยอยู่ข้างนอก แต่ไม่ได้แบบเลี้ยงดูนะ แบบไปเที่ยวกลางคืน แล้วมีเด็ก ๆ มานั่งเจ๊าะแจ๊ะ ส่วนเจ้านายเราก็เห็นเค้าเฉย ๆ นะ ไม่ดุ ไม่ว่า ไม่ยุ่ง ได้ยินคนในบ้านบอกว่า เจ้านายก็รู้ แต่สามีเค้ามีเจ๊าะแจ๊ะกะสาว ๆ ตามประสาผู้ชาย ไม่ได้เอามาในบ้าน หรือเปิดเผยต่อสังคม  และเวลาอยู่บ้านก็รักและให้เกียรติเจ้านายเราอย่างดี แกเลยไม่ถือสา และอีกอย่างเพื่อคำว่า "ครอบครัว" ปกติที่เราเห็นเจ้านายกะสามีและลูก ๆ อยู่ด้วยกัน ก็เป็นภาพที่น่ารักและอบอุ่นนะ ปล.แต่ไม่รู้ว่าในใจลึก ๆ ของเจ้านายเรารู้สึกยังไงเหมือนกัน จากคุณ : nuisukae เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 11:12:12

ความคิดเห็นที่ 19 เข้ามากอดให้กำลังใจค่ะ. อย่าลืมดูแลตัวเองบ้างนะคะ จากคุณ : นางฟ้าตาตี่ เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 12:26:19

ความคิดเห็นที่ 20 เราเคยประกาศกับสามีเลยว่า เราจะเลิกกับสามีจะมีแค่เรื่องเดียวคือเค้านอกใจ เรื่องอื่นเราอภัยให้ได้แต่เรื่องนี้เรารับไม่ได้ สามีรับปากดีค่ะ ตลอดเวลา19ปีที่อยู่กันมาไม่เคยมีเรื่องนี้เลย แต่เราก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่าถ้าเค้ามีจริงๆเราจะทำอย่างที่บอกได้หรือเปล่า ของอย่างนี้ไม่เกิดกับตัวเองไม่มีทางเข้าใจได้เลยค่ะ ขึ้นอยู่กับสภาวะของแต่ละคนนะเวลานั้นค่ะ เรื่องความรักมันละเอียดอ่อนมากๆ ตัดสินใจแทนกันไม่ได้หรอก มีแต่เราคนเดียวเท่านั้นที่จะรู้ใจของเราเองมากที่สุดลองถามใจคุณว่ารับไหวมั๊ย ถ้ายังไหวอยู่ก็สู้ๆๆค่ะ ถ้าไม่ไหวแล้วถอยออกมาเถอะค่ะ จากคุณ : kassa เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 12:27:41

ความคิดเห็นที่ 21 เลิกไหม.  ไม่มีทางเรื่องอะไรจะให้ญอื่นมาชุบมือเปิบ ทุกข์ไหม.  แน่นอนต้องทำใจมากกกกก. ต้องหลุดให้ได้ไม่เช่นนั้นเราทุกข์คนเดียว ทำไงดี.     เล่นแรงเลยต้องดูเป็นเคสเคสคะ จากคุณ : Dress ดอกไม้ เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 13:40:31

ความคิดเห็นที่ 22 เราคล้ายกับความเห็นที่ 16 ค่ะ ของเราอยู่ดีๆ ก็มีผู้หญิงโทมาหา บอกว่า เค้ากะสามีเรา รักกัน อยู่ด้วยกัน มีอะไรกันนานแล้ว เมื่อไหร่ เราจะไปให้พ้นๆ ซักที งงค่ะ ไม่เคยรับรู้ ระแคะ ระคายอะไรมาก่อน อึ้ง พูดไรไม่ออก กลั้นใจถามไปได้คำเดียวว่า "เธอคือใคร" ทางโน้นบอกว่า อยากรู้เด่วจะไปหา (พร้อมกับสามีเรา) ไปเคลียร์เลย รออยู่นั่นแหละ คือสามีเราบอกไปกินเลี้ยงวันเกิดเพื่อนค่ะ แต่จิงๆ กินเหล้าอยู่กับกิ๊ก แล้วเค้าก็มากันค่ะ เราอึ้งๆ ชาๆ งงๆ ทำไรไม่ถูก มาพูดว่า จะไปอยู่ด้วยกัน เราเปลี่ยนไป ทำแต่งาน อะไรอีกหลายอย่าง ฟังไม่ถนัด หูอื้อ ตาลาย แต่ตอนนั้น "สติ" ค่ะ สติอย่างเดียวที่เรากำหมัดแล้วบอกตัวเอง สติๆๆๆๆๆๆ นึกถึง ดร. วิกานดา ในละครเรื่องเมียหลวง ว่าถ้าเป็นดร. วิกานดาจะทำยังไง แล้วสิ่งที่เราจับทางได้ ณ ตอนนั้น คือ 1. ผู้หญิงคนนั้น ไม่ได้สวยไปกว่าเราเรย 2. ผู้หญิงคนนั้น ไม่ได้มีอะไรดีไปกว่าเราเรย (นอกจากรวยกว่า) 3. ผู้หญิงคนนั้น อารมณ์ร้อน โมโหร้าย กินเหล้า และมีลูกติด เราได้แต่นั่งร้องไห้ จนสามีเราคงนึกสงสาร ว่าไม่น่าพากิ๊ก มาช็อคเราเรย เราบอกว่า จะไปก็ได้ ขอเวลาทำใจ 1 เดือน  ตอนนี้ ทำไรไม่ถูก ผู้หญิงคนนั้น ก็พูดไรต่างๆ มากมาย ประมาณว่า เราหน้าด้าน เค้าไม่รักแล้ว ยังจะอยู่ทำไม ไม่มีศักดิ์ศรี บลาๆๆๆๆๆ เค้าแสดงความร้ายออกมาค่ะ เราเลยหันไปพูดกับแฟนเราว่า "ผู้หญิงแบบนี้เหรอ ที่แกเลือกแล้ว" ............. อึ้งกันไปค่ะ คิดว่า นี่คือจุดเปลี่ยนหลายอย่างทีเดียว หลังจากนั้น เราก็เริ่มนับถอยหลังทำใจค่ะ จะไปก็ไป จะมาก็มา บอกกับตัวเองว่าต้องอยู่ให้ได้ กลับกลายเป็นว่า ผู้หญิงคนนั้น ร้อนรนทนไม่ได้ ตามจิก ตามล่า ตามเช็คผู้ชายไปทุกที ว่าแอบมาหาเราหรือเปล่า แอบโทหาเราไหม ไปดักที่ที่ทำงาน จนแฟนเราโทมาปรับทุกข์ว่า อึดอัดมาก ก55555555 ตลกดีค่ะ กลับตาลปัตร เราเรยได้ที ค่ะ บอกตัวเอง ตั้งสติ คิดทบทวนเหตุการณ์ อย่าปล่อยให้น้ำตา และความเสียใจมาครอบงำ อยู่ดีๆ ฝ่ายโน้นก็แสดงบทนางมารร้าย เราเรยกลายเป็นนางเอกแสนดีไปเรย หลังจากนั้น ยื้อกันไปมา ประมาณ 6 เดือนค่ะ ฝ่ายโน้นใจร้อน และเริ่มเห็นว่าแฟนเราชักจะลังเลกลับมา (ไปอยู่กับนังนั่นตายแน่ ) สุดท้าย แฟนเราไปบวช 4 เดือนเต็ม วัดป่า เราไม่ยุ่งไม่เกี่ยว ไม่ไปเยี่ยมเรย แต่รู้ว่า ผู้หญิงคนนั้น ตามไปเยี่ยม ไปหา ไปใส่บาตรตลอด เราปล่อยค่ะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เราคิดว่าการที่แฟนเราตัดสินใจไปบวช ก็คงคิดอยากจะหนีไปพักด้วยทางนึง เราก็ปล่อยให้เค้าได้ใช้สติไตร่ตรองเต็มที่ ถ้าคิดจะเลือกผู้หญิงแบบนั้น ก็เอาสิ ในที่สุด ผู้หญิงคนนั้น กลับเป็นฝ่าย ทน และ รอ ไม่ได้ เลิกไปเอง จากวันนั้น ถึงวันนี้ ผ่านไป 2 ปีแล้ว ชีวิตเรามีความสุขมาก มีลูกน่ารัก 1 คน และรู้สึกเหมือนว่า เหตุการณ์ที่ผ่านมาทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น ดูแลกันและกันมากขึ้น จากที่เคยทำแต่งาน ทิ้งให้เค้าเหงา (จนไปมีกิ๊ก) เราก็ทำงานน้อยลงให้เวลากันมากขึ้น ถือเป็นบทเรียนที่ดีและมีคุณค่า มากค่ะ จากคุณ : ฮิบโปกริบ เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 15:16:53

ความคิดเห็นที่ 23 สำหรับเรายอมรับการนอกใจไม่ได้เลยค่ะ ซึ่งเรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวที่ขอสามีว่าอย่าให้เกิดขึ้น   เพราะมันเป็นเรื่องเดียวที่เรายอมรับไม่ได้และจะไม่มีวันให้อภัยอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้น  ถ้าคิดว่าจะมี  ขอให้รับทราบไว้ตั้งแต่ตอนนี้เลยว่าระหว่างเราจบกัน เป็นเรื่องที่เราย้ำเค้าไปหลายครั้ง  ผ่านมาสิบกว่าปี  ยังไม่มีเรื่องแบบนี้ เค้ายืนยันว่าเรื่องแบบนี้เค้าพอแล้ว  แต่ใครจะไปรู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร  ใช่มั้ยคะ เราจึงมักจะบอกตัวเองเสมอว่าไม่มีอะไรแน่นอน  พร้อมอยู่พร้อมจาก ค่ะ แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 55 17:27:58 จากคุณ : ดอกหญ้าสีม่วง เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 17:27:04

ความคิดเห็นที่ 24 สำหรับเรา ๆ เป็นคนบูชาความรักค่ะ ถ้าไม่รักแล้ว ก็เลิกกันให้เรียบร้อยแล้วจะแยกย้ายกันไปก็ไปตามทางค่ะ เราเป็นคนเข้มแข็งอยู่แล้ว เรื่องแค่นี้สบายมาก เรื่องแบบนี้ไม่มีประนีประนอม และก็ไม่ใช่เรื่องละเอียดอ่อนอะไรเลย จุดมุ่งหมายในการแต่งงานของเราคือความรัก ไม่ใช่ความใคร่ ถ้าอยากได้ความใคร่จากคนอื่น จัดให้ได้ แต่เราจบกัน สำหรับความเห็นของบางท่านที่คิดว่า "ผู้ชายต่อให้เรียบร้อยแค่ไหนก็ไปเที่ยวอะค่ะ สุดแล้วแต่จะบอกกับที่บ้านอย่างไร" อันนี้ก็มองโลกด้านเดียวเกินไปนิดนะคะ บางทีการที่คนเราอยู่ในสังคมแบบนั้นจนชิน พบเห็นแต่เรื่องแบบนั้น ใครๆ ที่เคยรู้จักก็เป็นแบบนั้น ก็อาจจะไม่ทราบก็ได้ว่ามีสังคมที่ดีกว่าอยู่จริงๆ ในโลกใบนี้ สำหรับคุณจขท. ขอให้คุณพบทางออกเร็วๆ นะคะ ความสุขอยู่ที่ไหน หามันให้เจอค่ะ แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 55 18:33:28 จากคุณ : ##TUKTA## เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 18:27:16

ความคิดเห็นที่ 25 ถ้าไม่มีลูก และคุณมีงานทำแล้วหรือไม่มีภาระทางการเงินแล้ว ก็ควรหย่ากันครับ แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 55 21:54:27 จากคุณ : ชีวิตคือชีวิต เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 21:05:11

ความคิดเห็นที่ 26 เราโดนประสบการณ์จริงเลยค่ะ แต่งงานกันมา 7 ปีแล้วค่ะมีลูกด้วยกัน 1 คน เพิ่งจะได้มาทำงานอยู่ที่เดียวกันไม่ถึงปีแต่คนละแผนก เช้าก็ไปทำงานพร้อมกันเย็นก็เลิกพร้อมกัน แต่เค้านั้นแอบไปคบกับคนที่แผนกเดียวกันซึ่งเราก็เคยเห็นหน้ามาก่อนบ้างแล้ว เพราะว่าอยู่แผนกเดียวกันกับแฟนเราก็ไม่เคยเอะใจ หรือละแคะละคายไรเลย แต่มารู้สึกไม่ชอบมาพากลก็ตอนที่มีโทรศัพท์โทรเข้ามาแล้วเดินไปคุยไกลๆ กับข้อความประมาณว่าคิดถึงนะ ถามเค้าก็บอกว่าคงมีคนส่งผิดเบอร์มั้ง พอถามมากๆเข้าก็อารมณ์เสียทำทีจะเขวี้ยงโทรศัพทืทิ้ง เราก็เลยเฉยไปผ่านมาไม่นานเราทำงานอยู่คนละกะก็จะไม่ค่อยได้เจอกันสักเท่าไร พอเรากลับบ้านเค้าก็ออกมาทำงานมันก็สวนกันอย่างนี้ตลอด มารู้เรื่องก็เค้าหายไป2วัน เราก็ตกใจโทรถามพี่เค้า พ่อแม่เค้าที่ต่างจังหวัด ก็ไม่รู้ว่าเค้าไปไหน โทรศัพท์ก็ปิดเครื่อง เราก็เลยว่าจะไปแจ้งความกลัวเค้ามีเรื่องหรือเป็นอะไร แต่ก็ยังโทรหาเค้าอยู่เรื่อยๆ จนเค้าเปิดเครื่องเพราะมีข้อความตอบกลับมาว่าติดต่อได้แล้ว ก็เลยรีบโทรหาเค้า ถามเค้าว่าอยู่ที่ไหนทำไมไม่กลับบ้าน รู้มั้ยเค้าบอกว่าก็มาทำงานทุกวันและ เค้าบอกว่าไปทำเรื่องที่เราไม่ชอบมาเราก็ว่าเรื่องอะไร เค้าว่าไปมีอะไรกับผญ.มา เราก็ตกใจแทบช็อกแต่ก็ถามว่าเค้าเป็นใคร เค้าว่าเราก็เคยเห็นจะไปเก็บเสื้อผ้าจะไปอยู่กับคนนั้น ตอนนั้นเราเลยรีบลงไปดักรอเค้า เพื่อจะถามให้แน่ใจประมาณว่างง ใจเต้นตึกตัก   เดี๋ยวมาตอน2ขอทำงานก่อนน่ะค่ะ จากคุณ : Nu-Aimaun เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 55 22:07:21

ความคิดเห็นที่ 27 มาต่อค่ะ เค้าบอกเราว่าเค้าคบกับผญคนนั้นมาหลายเดือนแล้ว รักมากบอกว่าใจเค้าอยุ่ที่ผญคนนั้นแล้ว  และที่สำคัญเค้าว่าผญคนนั้นท้องด้วย เราช็อกมากเลยแล้วลูกของเราล่ะ เค้าไม่นึกถึงเลยเราขอเจอกับผญคนนั้น แฟนเรากลัวว่าเราจะไปทำร้้ายเค้า เราเลยบอกไม่หรอกแค่อยากจะถามอะไรหน่อย แต่ผญคนนั้นไม่กล้ามาเจอเราเลยเดินไปหาเองเลย เค้าอายุมากกว่าแฟนเราหลายปีอยู่เป็นแม่ม่ายลูก2มั้ง เราถามเค้าว่าไม่รู้หรอว่าเค้ามีลูกมีเมียแล้ว แค้าก็ไม่ตอบทำท่าเหมือนจะร้องไห้หันไปมองแฟนเรา แต่เราก็ไม่โทษเค้าฝ่ายเดียวหรอกเพราะทางแฟนเราก็ผิดเหมือนกัน วันนั้นเค้ากลับไปขนเสื้อผ้า เราร้องไห้อ้อนวอนกอดขาเค้า ให้เค้าคิดให้ดีก่อนให็นึกถึงลูกเราบ้าง เค้าไม่ฟังจะไปท่าเดียวเลย เราเสียใจมากโทรไปบอกพ่อแม่เค้า พ่อแม่เค้าพูดยังไงก็ไม่ฟังจะไปหาผญคนนั้น เชื่อมั้ยค่ะเค้าไปได้อาทิตย์นึงแล้วกลับมาบอกเราว่าคิดถึง ขอโทษ ผญคนนั้นยังไม่เลิกกับแฟนเค้า ก็แปลว่าแฟนเราไปเป็นชู้เมียเค้า บอกว่าตัวเองโดนของไม่รุ้สึกตัว บอกตรงๆว่าทุเรศมาก แต่เราก็มาคิดว่าจะยังไงดีเพื่อนๆก็ว่าแล้วแต่เราตัดสินใจ แต่เจ็บก็ต้องจำ และในเวลานั้นเมื่อเราอยู่ตัวคนเดียวเราคิดว่าเราก็อยู่ได้นี่เมื่อไม่มีเค้า และยิ่งมีคนเริ่มเข้ามาคุยกับเราผ่านเนตนี่แหละให้กำลังใจมาโดยตลอด ทำให้เราใจแข็งไม่กลับไปคืนดี เค้าเลยโทรไปบอกพ่อแม่เค้าให้มาคุยกับเราให้คืนดีกับเค้า โทรบอกลูกเพราะเลี้ยงอยู่กับพ่อแม่ เราก็ปฏิเสธไม่กลับไปคืนดีกับเค้า เค้าบอกจะเลิกกับผญคนนั้นจะกลับไปอย่บ้านจะออกจากงาน แต่ก้ยังมาวุ่นวายกับเราอีก เราจึงย้ายที่อยู่ที่ทำงานไปทำที่อื่นเพื่อที่ไม่ต้องมาติดต่อกันอีก เมื่อเราไม่คืนดีกับเค้าพ่อแม่เค้าก็โกรธเรา เราโทรกลับไปหาลูกเริ่มไม่ไห้คุยไม่ให้ติดต่อ เป่าหูลูกเราว่าเรามีแฟนใหม่ทิ้งพ่อไป ดูยซิเค้าทำยังงี้ได้ยังไงเราโกรธมากเลย จนทุกวันนี้เราแทบไม่ได้คุยกับลูกเลยตั้ง2ปีแล้ว แต่ก็คอยส่งของไปให้ตลอด รู้มั้ยค่ะเค้าโทรมาขอโทรศัพท์เราที่เค้าเคยซื้อให้ ซึ่งเชื่อมั้ยค่ะยามที่เราทุกข์ใจเสียอะไรไปแล้วกลับได้คนดีๆมาทดแทน จากเมื่อก่อนนั่งรถเมล์ วินมอไซด์ เดี๋ยวนี้นั่งแต่รถเก๋งค่ะ เวลาเราไปเรียนแฟนก็นั่งรอเป็นวันน่ะค่ะ บ้านอยู่ชลมาเรียนกรุงเทพเค้าก็อุตสามารอได้ทุกอาทิตย์ แฟนคนนี้แก่กว่าเรา 12ปีค่ะเป็นพ่อได้เลย ก็คนที่เคยให้กำลังใจเรามาตลอดที่คุยกันผ่านเนต ตอนนี้เราเริ่มเปิดใจเค้าเป้นคนดีค่ะเป็นพ่อม่ายลูกติดค่ะ แต่ลูกเค้าอยู่กับแม่เค้า แต่ตอนแรกเราก็โกรธน่ะเพราะตอนที่คุยกันเค้าว่าไม่มีลูก เค้าเลิกกันมาเป็น 10ปี แต่เมียเก่าก็ยังโทรมาขอตังแต่พอมีเราเค้าก็ไม่ให้แล้ว ทุกวันนี้อยู่ด้วยกันมา2ปีแแล้วค่ะมีลูกสาวน่ารัก1คนอายุ 8เดือนแล้วค่ะ แฟนรักมากเลยค่ะ เพราะลูกเมียเก่าเค้าไม่เคยเลี้ยงเลยแม่ยายเค้าเลี้ยงตลอดลูกเราก็เหมือนกันทางย่าเค้าเลี้ยงค่ะ  เราเลยผูกพันกันมากค่ะ อยูด้วยกัน 3คนพ่อแม่ลูกมีความสุขค่ะ อ๋อเราได้ข่าวจากเพื่อนที่ทำงานเก่าน่ะค่ะว่าแฟนเก่าเรากลับมาทำงานอีกและก็คบกับคนนั้นอีกค่ะ นี่ดีน่ะค่ะที่ตอนนั้นใจแข็งไม่คืนดีไม่งั้นวันนี้คงทุกข์ใจอย่างหนักแน่ค่ะ แต่ตอนนี้มีความสุขกับปัจจุบันมากค่ะ นี่ก็อยากได้ลูกชายอีกซักคน หวังว่าจะสมหวังเพราะพ่อเค้าอยากมีเหลือเกินค่ะ จากคุณ : Nu-Aimaun เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 00:03:32

ความคิดเห็นที่ 28 เราทุกคนล้วนมีปัญหา ค่อย สางนะคะ ลองอ่านเรื่องของเราดูเผื่อมีทางออกค่ะ http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N13021631/N13021631.html จากคุณ : malela เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 11:23:47

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ จริงๆ แล้วตัวจขกท.เอง ยังไม่ได้รู้ชัด ว่าสามีมีกิ๊ก หากแต่เห็นพฤติกรรมแปลกๆไป เลยคิดว่าน่าจะมีค่ะ     เรื่องจะเลิก บางอารมณ์ก้อคิดค่ะ แต่เหมือนความคิดเห็นที่16 เรื่องอะไรจะให้ผู้หญิงคนอื่นมาชุบมือเปิบ ให้สบายไป เราสร้างมาด้วยกัน ลำบากมาด้วยกัน หลายๆคนทักท้วงมาให้เราเฉยๆก่อน ส่วนใหญ่เป็น ญาติสามีทั้งนั้นที่บอกให้เราอยู่อย่ายอมให้คนอื่นมาสบาย ให้เราเก็บเงินอย่างเดียว เรื่ิองที่สามีจะไปอ้อร้อนอกบ้าน ให้ปล่อยเค้า เค้าไม่ทำครอบครัวให้เดือดร้อนก้อดีแล้ว เพราะสามีก้อทำท่ารักใคร่เราดี ถ้าเราไม่ชวนทะเลาะ ถ้าเราไม่พูดเรื่อง ผู้หญิง ให้เค้ารำคาญใจ       สรุปว่า จขกท.ก็จะอดทน เพื่อคำว่าครอบครัว และดูสิว่าใครจะทนมากกว่ากัน จากคุณ : จขกท. (pakeeranum) เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 55 17:51:07

ความคิดเห็นที่ 30 เราก็รับไม่ได้ค่ะเรื่องนี้ ถ้ารักกันจริงก็ไม่ควรทำนะคะ เป็นเรา เราก็เลิก ถึงผู้ชายจะเหลือแค่คนเดียวก็จะเลิกค่ะ เพราะมันเจ็บแบบสุดเกินคำบรรยายนัก เราก็พึ่งจะเจอเหตุการณ์นี้เมื่ออาทิตย์ก่อนค่ะ แทบบ้า ตอนนี้ได้กำลังใจจากทางบ้าน ลุงป้าน้าอา ค่อยดีขึ้น มีแรงสู้ต่อค่ะ ให้กำลังใจ จขกท อีกแรงนะคะ จากคุณ : สาวดอกหญ้า เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 55 15:39:21