ความคิดเห็นที่ 1 ประสบปํญญาคล้ายๆกันเลยค่ะตอนนี้ อดทนไว้ซักวันต้องมีวันของเรา กะว่าพอลูกโตอีกซักหน่อยจะต้องหารายได้ของตัวเองต้องมีวันนั้น    เบื่อกับพวกที่ดูถูกว่าคนที่ต้องอยู่บ้านทำงานบ้านเลี้ยงลูกไม่มีค่า ไม่มีความหมาย แต่ช่างเค้าเถอะค่ะแค่เรารู้ว่าตัวเองมีค่ามีความหมายสุดๆในชีวิตลูกก็พอ จากคุณ : คิวพี เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 13:43:40

ความคิดเห็นที่ 2 เห็นใจค่ะ พยายามสะสมเงินเก็บแล้วออกไปอยู่กันเองแบบพ่อแม่ลูกให้ได้นะคะ สู้ๆค่ะ อย่าไปสนใจใคร คิดซะว่าเป็นอากาศนะคะ มองผ่านๆไปเลย จากคุณ : ตะเกียงแอลกอฮอลล์ เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 14:02:08

ความคิดเห็นที่ 3 ใช่ค่ะ. มีแต่คนดูถูก ว่าเราอยู่บ้านเลี้ยงลูก ไม่มีค่า สบาย อะไรแบบนี้ เลิกคิดได้สักพัก ก้อเป็นอีก  สงสัยคงต้องทน ไปอีก สัก 4-5 ปี  ถึงจะพอมีอะไรเป็นของตัวเอง เศรษฐกิจแบบนี้ จาออกไปสร้างตัวเองลำพังก้อคงจะลำบาก. แต่เรากำลังเริ่มคิดๆศึกษาไว้ เผื่อมีอะไรฉุกเฉิน บ้าง   มีอะไร แลกเปลี่ยน ให้กำลังใจกันได้เสมอนะคะ. จากคุณ : prikkhing เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 14:15:10

ความคิดเห็นที่ 4 หางานทำค่ะ ความรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าจะน้อยลง เราอยู่บ้านกับครอบครัวสามีเหมือนกัน เวลาจะไปบ้านเราจะอ้างธุระ โน่น นี่ ไปทั้งน้ำตาทุกทีเลย ไปก็นั่งหน้าบึ้งไม่พูดไม่จากับใคร เรียกกินข้าวก็ไม่ค่อยอยากกิน รีบไปรีบกลับ เปิดอกพูดกันก็โกรธ หลายปีเข้าก็เลยรำคาญ วันไหนจะไปบ้านก็แต่งตัวเลยค่ะ ชวนลูกด้วย.....ถามสามีว่าจะไปไหม ไปก็ไป ไม่ไปก็ไม่ต้องไป ช่วงหลังได้ย้ายมาทำงานใกล้บ้านแม่ ลูกสาวก็ไปอยู่บ้านยายไม่ยอมกลับบ้าน(เรื่องนี้ยาวค่ะ) เที่ยงก็ไปกินข้าวกับพ่อแม่ เย็นรับลูกที่ ร.ร. ไปส่งบ้านแม่ แม่ทำกับข้าวมื้อเย็นให้เอากลับไปบ้านเกือบทุกวัน โห....บ้านอยู่กันตั้งสี่ครอบครัว ชวนสามีออกมาอยู่ข้างนอกเถอะค่ะ แต่ต้องหลังจากเรามีงานทำ มีรายได้นะคะ ออกมาซักครอบครัวนึงคงไม่เป็นไรมังคะ ตอนแรก ๆ ต้องลองคุยกับสามีดูค่ะ บอกปัญหา ความอึดอัดของเราวันละนิด แล้วนาน ๆ เข้าเราค่อยชวนสามีหาทางขยับขยายทีหลัง ต้องค่อย ๆ ป้อนข้อมูลด้านดีของการมีบ้านเป็นของตนเองและชีวิตคู่ที่ไม่อยู่ในสายตาบุคลที่สามดูนะคะ เวลาไปเที่ยวลองทำทีเป็นสนใจบ้านเดี่ยวหลังเล็ก ๆ ชี้ชวนให้สามีดูด้วย แล้วค่อย ๆ บอกว่าอยากได้บ้านแบบนี้จัง อยากปลูกต้นไม้ อยากทำกับข้าวให้สามีทาน อยากนอนเล่นกลิ้งเกลือกสบาย ๆ ที่สนามหญ้า.....เอาบ้านหลังเล็ก ๆ ก็พอ ต้องค่อย ๆ ชักจูง....โดยการขยันใส่ข้อมูลลงไปทีละนิด ทีละนิด อย่าให้ทันรู้ตัวค่ะ จากคุณ : malela เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 14:19:17

ความคิดเห็นที่ 5 สามีเค้าเป็นคนรักครอบครัวเค้ามากๆค่ะ. เวลาเราพูดเรื่องอึดอัดแบบนี้ขึ้นมาเค้าจะไม่พอใจมากเลย เหมือนกับต้องการให้เราชอบแบบเค้สด้วย   ที่บ้านพ่อแม่เค้าทำบ้านเช่า กับห้อพักน่ะค่ะ. เป็นกิจการของพ่อแม่แฟน แต่มันเป็นมรดกของพวกเราต่อไป.  เลยยังย้ายออกไปไหนไม่ได้.  พ่อแม่เค้าแก่มากแล้ว  เค้าอยากดูแลพ่อแม่เค้า ส่วนเรื่องของเรามันซับซ้อนและเศร้ามาก คือครอบครัวของเรามันแตกแยก. จาพูด คือเราไม่มีใครเลย นอกจากลูกและสามี.   พอมีปัญหาขึ้นมา คือเราเหมือนตัวคนเดียว ไม่มีใครให้ปรึกษา ก้อเข้ามาระบายที่พันทิปนี่แหล่ะค่ะ.     ตอนนี้ก้อยังนั่งร้องไห้อยู่เลยนะคะ กะว่าจะร้อง จนกว่าอาการจะดีขึ้น จากคุณ : prikkhing เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 14:31:33

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นใจเเละเข้าใจมากๆเลยค่ะ ตอนนี้เราก็กำลัง เป็ฯอยู่เหมือนกัน T_T จากคุณ : อารูกาชิกวิว เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 15:05:58

ความคิดเห็นที่ 7 สู้ๆนะ พี่น้อง ชาวแม่บ้านอย่างพวกเราต้องเข้มแข็ง จากคุณ : prikkhing เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 15:15:34

ความคิดเห็นที่ 8 เป็นกำลังใจให้นะคะ  สิ่งที่เราคุยไว้แต่แรกของการแต่งงานเลยคือ  เราจะไม่อยู่กับบ้านฝ่ายไหนทั้งนั้น  จะออกมาอยู่กันเองแค่สองคน  แล้วไปเยี่ยมพ่อแม่เองดีกว่า  โชคดีที่สามีคิดเหมือนกัน  ไม่งั้นเราก็คงทนไม่ได้ที่จะอยู่ร่วมกันหลายๆคน  มันอึดอัดจริงๆ จากคุณ : bussayayee เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 15:33:33

ความคิดเห็นที่ 9 ร้องไห้ให้พอใจเลยค่ะ คุนเจ้าของกระทู้ จะได้ปลดปล่อยสบายใจขึ้นมาบ้าง อดทนนะคะ เพื่อลูก เท่าที่ทนได้ ตะก่อนก้อเปนประมาณเนี้ยค่ะ เข้าใจและเห็นใจมากๆ มองๆลู่ทางอะไรไว้บ้างนะคะ ลูกๆเข้าโรงเรียนหมดหรือยังคะ ช่วงลูกไปโรงเรียน หาอะไรทำสิคะ เพิ่มรายได้ ฆ่าเวลา และจะได้ไม่คิดมาก ครอบครัวทำกิจการห้องเช่า น่าจะเปิดร้านหรืออะไรสักอย่างได้มั๊ยคะ อยากระบายอยากบ่น อยากด่า ที่นี่ล่ะค่ะ กำลังใจเพียบเลยยยย เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : พัด (พัดรี) เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 15:34:14

ความคิดเห็นที่ 10 แฟนเอาตู้ปาจิงโกะมาลงด้วยน่ะค่ะ หลังจากไปส่งลูกแล้ว พักบ้าง เปิดร้านตอน เที่ยงค่ะ   เราอยากฝึกทำกระเป๋าทำไปแลกไปก้อไม่ค่อยได้  ลูกกลับมาจากโรงเรียนก้อ ทำงานฝีมือไม่ค่อยได้ คืออยากทำอะไรที่เราอยากทำบ้าง กลายเป็นเครียดไปเลย เพราะไม่มีเวลาทำให้เสร็จ แล้วที่ร้านก้อเครียดจริง เอาสิคะ ทำงานแบบนี้ แค่นั่งเฝ้า กิน%   ได้ตังเหมือนจะดี แต่ๆๆๆ.  ทุกวันเราต้องทนพวกนี้  คือติดยาบ้าง เล่นการพนันรัยแบบนี้ แล้วต้องทนคนบ่นๆ เวลาเล่นไม่ได้ตลอดเวลา  มันน่าเบื่อมากค่ะ. แต่แฟนเค้าจะทำ ทำงัยได้ จากคุณ : prikkhing เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 15:43:12

ความคิดเห็นที่ 11 จริงๆอยากออกไปขายของเองค่ ะ.  ในชีวิตไม่เคยค้าขายเลย. แต่ตอนนี้ กำลังคิดหาทางค่ะ  รถก้อขับเป็นนะ แต่คิดว่าจะออกไปนั่งมองทำเลอยู่ จากคุณ : prikkhing เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 15:47:25

ความคิดเห็นที่ 12 ก่อนเเต่งไม่ตกลงกันก่อนเหรอว่าจะอยู่ที่ไหน รักอย่างไรถ้าเเต่งเเล้วไม่เเยกมาอยู่เอง ดิฉันไม่เเต่งด้วย อยู่กันเองสบายใจกว่า จนเเต่ก็ได้ความสบายใจนะ จากคุณ : Hana* เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 16:58:29

ความคิดเห็นที่ 13 ก่อนแต่งยังไม่ได้ตกลงค่ะ. แต่ตอนลูกเล็กๆเคยพูดไว้ เค้าบอก ลูกโตอีกนิดค่อยให้ไปแต่จนแร้วจนรอด ก้อไม่ได้ออกไป. ผลัดไปแบบนี้ นี่แล่ะค่ะ. กะว่า. ถ้าเก็บตังได้อีกซักนิด จะออกไปแล้ว จากคุณ : prikkhing เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 18:20:47

ความคิดเห็นที่ 14 ผู้ชายก้อเป็นแบบนี้ ตกลงกันไว้ พอถึงเวลาก้อไม่เป็นอย่างที่พูด.   เราก้อยอมจน แต่มีความสุขค่ะ. จากคุณ : prikkhing เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 18:44:51

ความคิดเห็นที่ 15 อดทนไว้ก่อนนะคะ. เก็บเล็กผสมน้อยไว้ก่อน รอวันที่เราพร้อม และก้าวออกไปอย่างมั่นคงค่ะ จากคุณ : ชีวิตต้องดีขึ้น (ชีวิตต้องดีขึ้น) เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 21:22:13

ความคิดเห็นที่ 16 ค่ะ.  พอดีมันมีเรื่องอื่นเข้ามาผสมด้วย. มันถึงไปกันใหญ่.  ช่วงนี้ ถึงรู้สึกว่าท้อแท้ ชอบกล จากคุณ : prikkhing เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 22:02:56

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านเรื่อง จขกท แล้วคิดว่าตัวเองละเมอมาโพสต์ค่ะ ฮาาาา เรารอคลอดเดือนธันวานี้ก่อนค่ะ อดทนอดกั้นไปก่อนเลย เวลาเขาช็อตเรื่องเงินก็จะมาบอกให้เราประหยัด (ปกติก็ไม่ออกไปไหนถ้าไม่จำเป็นอยู่แล้ว แทบไม่ใช้เงินเลยอยู่แล้ว ) สิ่งที่เขามาพูดมันทำให้เรารู้สึกแย่ เหมือนเราสร้างภาระให้เขา(ไม่ชินกับการขอเงินใครใช้จริงๆ ตั้งแต่ทำงานไม่เคยขอเงินใครใช้เลย ดันท้องตอนช่วงหางานพอดี สมัครกี่ที่ก็ไม่รับ) เลยบอกเขาว่าจะย้ายไปอยู่ ตจว หลังคลอด ไปช่วยหาเงินอีกแรง กลายเป็นเขาน้อยใจใหญ่ บอกเราจะหอบลูกทิ้งเขา (ซะงั้น) เราใจอ่อนยวบเลยค่ะ ขอโทษและอธิบายกันเป็นการใหญ่ สาเหตุที่สามีเราช๊อตอยู่ทุกวันนี้ เพราะสามีเราเขาต่อเติมบ้านแม่สามีนี่ล่ะค่ะ ขยายห้องนอนและ ทำห้องเก็บของส่วนตัว (ห้องเก็บของส่วนตัว มีอยู่แล้วไม่ต้องทำ แต่ตอนหลังแม่สามีมาขอห้องนั้นไว้ทำห้องนอนให้พ่อสามีค่ะ ) สามีเราเลยจำเป็นต้องกู้เงินเพิ่มเพื่อมาทำห้องเก็บของ และคุยกับแม่สามีว่าห้องเก็บของนี้เป็นห้องส่วนตัวนะ ห้ามคนอื่นมาเนียน แม่สามีก็รับปาก แต่พอห้องสร้างเสร็จ สามีเรายังผ่อนเงินที่กู้มาไม่หมดเลยค่ะ แม่สามีก็เนียนเอาข้าวของมาโยนใส่ไว้ในห้องเก็บของเราเต็มเลยค่ะ แบบถือวิสาสะอย่างแรง มาจัดทำตู้ทำชั้น เอาของตัวเองเก่าเก็บหมดสภาพไปเก็บเรียงไว้ แถมข้าวของของพ่อและพี่สามี หนังสือสมุดผุๆที่มอดกินจนเปื่อยของพี่สาวสามี ส่วนของส่วนตัวของเราบางอย่าง เขาบอกไม่ควรอยู่ในห้องเก็บของ ไล่ให้เอาไปไว้ในห้องนอน (ก็ทำห้องเก็บของเพื่อไม่ให้ห้องนอนรก แล้วตอนแรกเป็นห้องเก็บของส่วนตัว ถ้าไม่มีใครมายุ่ง ทำไมมันจะไม่เหมาะสมคะ หยิบเก็บคนเดียว หยิบใช้คนเดียว) เพลียค่ะ ถ้ารู้ว่าเขาจะเป็นแบบนี้เราคงเลือกที่จะเอาเงินก้อนนั้นไปดาวน์บ้านใหม่ จากคุณ : คุณแม่ใกล้คลอด เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 23:10:40 A:171.101.94.27 X: TicketID:379084

ความคิดเห็นที่ 18 สามีเราก็เซ็ง แต่ยังไงก็แม่ค่ะ ไม่อยากมีปัญหาหรือพูดให้แม่เสียใจ ส่วนเราเป็นแค่ลูกสะใภ้ อะไรที่ทำให้สามีเราลำบากใจเราจะไม่ทำค่ะ เลือกที่จะทน เรากับสามีก็อรับทุกข์กันเอง เลือกที่จะเอาหูไปนาเอาตาไปไร่เสีย เขาอยากทำอะไรก็ปล่อยเขา...ก็ยังดีที่เข้าใจกันค่ะ เป็นที่พักใจของกันและกัน จากคุณ : คุณแม่ใกล้คลอด เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 23:19:03 A:171.101.94.27 X: TicketID:379084

ความคิดเห็นที่ 19 หางานฝีมือ  ทำดีไหมค่ะ  จะได้ไม่เครียด  และ ฝึกความชำนาญไปด้วย งานฝีมือ  ที่ไม่ต้องการ ความต่อเนื่อง ว่าง ก็นั่งทำ  ยุ่งก็วางไว้ ค่อยๆ  เก็บเงิน เข้าบัญชีส่วนตัว  มีเหตุฉุกเฉิน  จะได้มีเงินใช้ จากคุณ : วไลลักษณ์_ฝน เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 55 23:20:28

ความคิดเห็นที่ 20 หากทำบ้านเช่า หอพัก แนะนำให้บริการ ซัก อบ รีด ค่ะ แรก ๆ ก็ทำเองก่อน พอเข้าที่ งานเยอะค่อยจ้างคน ไม่งั้นก็ขายของ เล็ก  ๆ น้อย ๆ ไปก่อน ทดลองขายไปก่อน เลือกสินค้าที่คิดว่าคนเช่าจะต้องใช้ นานเข้าเราจะทราบเองว่าจะต้องขายอะไร ไม่มีอะไรที่เราทำได้นอกจากอดทนค่ะ ต้องทำใจให้ได้แล้วค่ะ มีความคิดเหมือนคุณ คห 19 ค่ะ ต้องมีบัญชีลับของเราเองซักหนึ่งบัญชีค่ะ เก็บส่วนของเราไว้ยามฉุกเฉิน จากคุณ : malela เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 55 11:08:03

ความคิดเห็นที่ 21 โชคดีพ่อแม่แฟนเรา เค้าเข้าใจค่ะ  อย่างป้ากะลุง ลูกชายเค้าแต่งงาน ก็ให้ออกมาอยู่กันเอง อาทิตย์นึงแวะเข้าไปดูไปเยี่ยมซักครั้ง วันอื่นๆเค้าไปเที่ยวตามประสาตายายค่ะ  สบายไปอีกแบบ จากคุณ : แพนด้าม้าน้ำ เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 55 11:19:42

ความคิดเห็นที่ 22 เห็นใจ จขกท. มาก เราเป็นแม่บ้าน full time และเคยอยู่บ้านแม่สามีเป็นครอบครัวใหญ่ค่ะ แถมเจอกลั่นแกล้งสารพัด เพราะเป็นสะใภ้เล็ก เงินกงสีก็ไม่ได้ใช้เพราะสามีหาเองได้  มันก็เป็นทุกข์แบบ จขกท. นั่นแหละ ต้องไปปรึกษาจิตแพทย์อยู่พักใหญ่เลยล่ะ ถ้าคุณออกมาทำงานแล้วไม่มีใครเลี้ยงลูกให้ คุณต้องอดทนจนกว่าลูกจะเข้า รร. ค่ะ เราเคยคุยกับคนขับแท๊กซี่ที่เป็นผู้หญิงค่ะ (เค้าเคยเป็นแม่บ้านมาก่อน แต่ลูกโตแล้วและโดนสามีทิ้งค่ะ)  อาชีพอิสระ  รายได้ก็พออยู่ได้นะ (เรายังว่าจะไปเช่ามาขับบ้าง แต่สามีห้ามไว้) ถ้ายังแยกออกมาไม่ได้ คุณก็ต้องปฏิวัติตัวเองแล้วค่ะ ไม่มีใครมาดูถูกเราได้ถ้าเราไม่ยอม และห้ามดูถูกตัวเองเด็ดขาด ปรับที่ตัวเราค่ะ อย่าไปหวังเปลี่ยนคนอื่น มีอะไรก็มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะ ที่นี่ มีคนให้กำลังใจคุณเสมอ จากคุณ : Ms_Marhsmallow (Ms_Marshmallow) เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 55 11:55:36

ความคิดเห็นที่ 23 เห็นใจนะคะ ถ้าไม่มีทางเลือก คงต้องพยายามปรับตัวดีกว่า เราก็เหมือนกัน  เราเสียสละมาอยู่บ้านสามีทั้งๆที่เราทิ้งแม่ให้อยู่บ้านคนเดียว แม่เราเป็นมะเร็งระยะ 3 ด้วยนะ แต่ท่านสุขภาพดีมาก  เหมือนคนปกติ บ้านสามีมีคนอยู่ 5คนค่ะ  เราก็ไปๆ มาๆ บางครั้งก็ไปนอนบ้านแม่บ้าง กลัวแม่เหงา  คิดเหมือน จขกท.เลยคะว่า อยู่บ้านไหนก็ไม่เหมือนบ้านเรา จากคุณ : คาร่าลิลลี่ เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 55 16:02:31

ความคิดเห็นที่ 24 แอบเก็บเงินเข้าบช ดีกว่า. ดีนะ ที่มีอีกหล่ยคนเป็นอย่างเราดี ที่มีเพื่อนในนี้ เป็นเพื่อนคุย ขอบคุณจริงๆ. ที่บ้านขายของไม่ได้เพราะ. บ้านญาติเค้าขายแร้ว. เด๋วหาว่าไปขายแข่ง. ตอนนี้ ก้อ ทำงานฝีมือบ้างค่ะ. เพลินไปหยุดคิดบ้าง จากคุณ : แจ้ (prikkhing) เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 55 08:15:38