Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
(ปัญหาชีวิต) ชีวิตของฉัน กับพ่อที่มีเมียน้อย vote ติดต่อทีมงาน

ขอให้ใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ เพราะเนื้อหาที่จะเล่าอาจจะมีเหตุการณ์ที่สะเทือนใจอยู่

ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่า ปัญหานี้ไม่ได้พึ่งเกิดขึ้น แต่เกิดขึ้นมานานแล้วค่ะ
มีการคิดแล้วคิดอีก ว่าควรจะมาตั้งกระทู้ในนี้ดีมั้ย


กระทู้นี้ ไม่ใช่การประจาน เพราะถึงเราจะพิมพ์อะไรลงไป เราก็ไม่ได้พิมพ์ข้อมูลส่วนตัวของเราและคนที่เกี่ยวข้องลงไปค่ะ

เราไม่รู้ว่าการมาตั้งกระทู้นี้มันจะเป็นความผิดและเป็นกรรมที่จะติดตัวไปป่าว ถึงคนอื่นที่อ่านจะไม่รุ้ว่าเราคือใคร หรือคนที่เกี่ยวข้องเราเป็นใครบ้างก็ตาม แต่ถ้าเราเล่า แน่นอนค่ะว่าการไม่เห็นด้วยกับการกระทำของคุณพ่อเรามันต้องมีแน่ๆ บ้างอาจจะตำหนิ ว่า ฯลฯ เพราะฉะนั้นถ้าจะแสดงความคิดเห็น ขอให้แสดงความคิดเห็นอย่างสุภาพนะคะ T___T

แต่ปัญหานี้เป็นปัญหาที่เราเก็บไว้ในใจมานานมาก จนตอนนี้เราคิดว่าเราเริ่มไม่ไหวแล้ว จะปรึกษาเพื่อนก็คงไม่ดีเข้าไปใหญ่ เพราะนั่นจะเรียกว่า การประจาน จริงๆเลยมากกว่า

การมาตั้งกระทู้ ในที่นี้ คิดซะว่าเหมือนให้เราได้มีพื้นที่ระบาย+และได้ปรึกษาปัญหานะคะ รวมทั้งจะได้เป็นข้อคิดให้กับหนุ่มๆสาวๆ ที่กำลังจะคิดมี กิ๊ก/บ้านเล้กบ้านน้อย ว่าสุดท้ายมันไม่มีไรดีเลย แม้กระทั่งตอนนี้ปัญหาที่บ้านเราก็ยังไม่จบ...

คิดว่าหลังจากเขียนไปเรื่อยๆอาจจะมีเนื้อหาที่พิมพ์ไปอาจจะใช้อารมณ์บ้างๆ ขออภัย ณ ที่นี้ด้วยค่ะ


++++++++++++

เข้าเรื่องเลยละกันค่ะ

เราเกิดในครอบครัวที่มีฐานะค่อนข้างดีค่ะ ทั้งคุณพ่อและคุณแม่เป็นหมอ
จบแค่ประโยคนี้ ทุกคนก็คงจะคิดว่าครอบครัวเรานี่ต้องดีมากแน่ๆ จบสูงๆกันทั้งพ่อกับแม่เลย ใช่ค่ะ...และจะคิดว่าดีขึ้นอีก เมื่อเราบอกว่า หมอในบ้านเราไม่ได้มีแค่ 2 คนพ่อแม่ แต่เราเองตอนนี้ก็เรียนหมออยู่ค่ะ

พูดได้ว่า เรา"ค่อนข้าง"จะเป็นลูกที่ไม่ประพฤติตัวออกนอกรีดเลยก็ได้ค่ะ โดดเรียนเคยมั้ย...เคยค่ะ ทะเลาะกับพ่อแม่เพราะไม่เข้าใจกันเคยมั้ย..เคยค่ะ เคยวิ่งหนีอาจารย์กระโดดข้ามรั้วโรงเรียนเคยมั้ย...เคยค่ะ เคยแอบขอเงินแม่แต่ที่จริงเอาไปเติมบัตรเกม เคยมั้ยค่ะ...เคยค่ะ ที่ใช้คำว่า"ค่อนข้าง"เพราะว่าไม่อยากจะบอกว่าตัวเองดีขนาดนั้น พฤติกรรมแก่นๆตามประสาวัยรุ่นก็เคยมีค่ะ สรุปคือไม่ใช่ผ้าที่พับเรียบซะขนาดนั้น

แต่พฤติกรรมเช่น เที่ยวกลางคืน หนีออกจากบ้าน หนีตามผู้ชาย ไปวิ่งติดเหล้าเมายา สูบบุหรี่ นี่ไม่เคยมีค่ะ ขีดเส้นใต้ไว้เลย

เรามีน้องชายอีกคนค่ะ น้องชายยิ่งเรียบร้อยกว่าเราซะอีก จนตอนนี้กำลังจะสอบเข้า ม.ปลาย ยังไม่เคยมีแฟน(จนเคยสงสัยว่าน้องฉัน..เกย์รึเปล่า...555) ความแก่นก็น้อยกว่าค่ะ...อย่างน้อยเค้าก็ไม่เคยมีวีรกรรมเท่าพี่สาวตัวดีคนนี้ค่ะ เรียกได้ว่า คนในครอบครัวทุกคนประพฤติตัวเป็นสมาชิกที่ดี

เหตุการณ์แบ่งเป็น 2 ช่วงค่ะ

ย้อนไปก่อนหน้านู้นนนนนนนนนนนน ครอบครัวเราอยู่กันเป็นสุขดี 4 คนอบอุ่น จนช่วงตอนเราอยู่ ม.ต้น.. เป็นครั้งแค่ที่คุณพ่อตกงานค่ะ เป็นหมอก็ตกงานได้เหมือนกันนะคะ เรียกว่าขาลงของพ่อเราเลย

จากแต่ก่อนที่ทำงานอยู่ใน รพ. ภายในกรุงเทพ สุดท้ายพ่อต้องออกไปทำงานที่ รพ.ต่างจังหวัด แต่อย่าพึ่งคิดภาพ รพ.ที่เล็กๆหรือเก่าๆ อยู่กลางทุ่งนานะคะ เพราะที่นี่เป็น รพ.ที่เรียกว่า รพ.อินเตอร์ เลย ตอนแรกพ่อไม่คิดอยากจะไป แต่ด้วยรายได้ที่สูงมากกว่า รพ.ในกทม. จึงถือว่ามันคือข้อดีข้อเสียที่แลกกัน และตั้งแต่นั้นมาชีวิตของเราก็กลายเป็น ครอบครัว3คนที่มีแค่แม่น้องชายและเราอยู่ในบ้านค่ะ

เราจำไม่ค่อยได้แล้วว่า ตอนนั้นตารางของพ่อเป็นไง แต่ 1 อาทิตยืมี 7 วัน เรารู้ว่าเราอยู่กับพ่ออย่างมากก็แค่ 3 วันค่ะ ไม่เกินนั้น...



จำได้ว่าตอนนั้นเคยนั่งคิดว่า แปลว่าปีนึง เรายังไม่เจอพ่อเท่ากับครึ่งนึงของ 365 วันเลยนะเนี่ย...




แต่ก็คิดว่าเพราะพ่อต้องออกไปหารายได้ให้กับครอบครัว มีตั้งหลายครอบครัวไปที่ก็เป็นแบบนี้ ... คนในครอบครัวเราทุกคนก็คิดแบบนี้ เลยไม่มีปัญหาค่ะ


อ๋อ ก่อนหน้านี้ต้องบอกก่อนค่ะว่า คุณแม่เราถึงจะเป็นหมอ แต่ก็ไม่ได้ทำงานแล้ว เพราะว่าตั้งแต่แม่คลอดเรามา คุณพ่อก็บอกให้คุณแม่ไม่ต้องทำงาน คุณพ่อจะเป็นฝ่ายส่งเสียเลี้ยงดูเอง ให้คุณแม่เราดูแลเราอยู่ที่บ้านแทน (จุดนี้คิดว่า ทุกวันนี้ที่เราได้ดี ก็เพราะความคิดนี้ของคุณพ่อ+การเลี้ยงดูของคุณแม่เราค่ะ)

ดูเป็นครอบครัวที่เพอร์เฟคและอบอุ่นมากๆเลยใช่มั้ยคะ ?



จนกระทั่งเรากำลังจะสอบเข้า ม.ปลายค่ะ คุณพ่อมีเหตุที่ทำให้ต้องออกจากงาน และนั่นเป็นจุดเปลี่ยนแปลงชีวิตครั้งแรกของเราค่ะ...

...แม่รู้เรื่องว่า พ่อไปมี เมียน้อย อยู่ที่นั่นค่ะ...

ภาพๆนั้นยังติดตาเราจนถึงทุกวันนี้ค่ะ เรานั่งอ่านหนังสืออยุ่ในห้อง(เตรียมสอบเข้า) อยู่ๆได้ยินเสียงคนทะเลาะกัน เปิดประตูออกมา สิ่งที่อยุ่ข้างหน้าเราเป็นภาพที่พ่อกำลังชี้หน้าด่าทอแม่ด้วยคำหยาบคาย ก่อนจะผลักแม่ออกไปล้มกองอยู่กับพื้น แม่เราลุกขึ้นโดยเกาะขาพ่อขึ้นมาทั้งน้ำตาและตะโกนด่าว่าผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเมียน้อย ก่อนที่พ่อจะทำร้ายแม่ล้มไปนอนอยู่ที่พื้นอีกรอบ

ตอนนั้นน้องชายเรายังเด็ก น้องชายทำได้แต่วิ่งร้องไห้ขึ้นไปข้างบน ส่วนเราทำอะไรไม่ได้นอกจากเข้าไปกอดแม่ที่นอนอยู่กับพื้น ยกมือไหว้พ่อ บอกว่าพ่ออย่าทำอะไรแม่เลย หนูขอร้อง ปากบอกว่า พ่อ แต่ ณ ตอนนั้นเรามั่นใจค่ะว่านั่นไม่ใช่พ่อที่เรารู้จักตลอดตั้งแต่เราเกิดมา

โชคดีที่พ่อไม่กล้าทำร้ายเราต่อค่ะ ก่อนจะเดินออกไปและขับรถออกไปหาเมียน้อย

คืนนั้นเราได้แต่นั่งกอดแม่ แม่ร้องไห้ทั้งคืน เราหลับและตื่นขึ้นมา แม่ก็ยังร้องไห้อยู่ พอเห็นแม่ร้องเราก็ร้องตาม ตอนนั้นไม่เคยคิดว่า เหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นได้ คิดเสมอว่า พ่อรักแม่มาก รักเรา และก็รักน้อง ความรู้สึกที่พอรู้ว่า มีใครที่มาแย่งความรักของพ่อจากครอบครัวไป มันทรมานมากนะคะ แต่คิดว่ายังไงก็คงไม่เท่า แม่ที่โดนแย่งความรักจากคนที่รักไป...คนที่ดำเนินชีวิตคู่ด้วยกันมาเกือบจะ 20 ปี

หลังจากนั้น เหตุการณ์รุนแรงแบบนี้ก็เกิดขึ้นน้อยลง แต่ที่น้อยลงก็เพราะว่า พ่อไม่กลับบ้านเลย บางครั้ง3อาทิตย์ถึงจะกลับมา ครั้งที่พ่อกลับมาสุดท้ายก็จะลงเอยด้วยเหตุการณ์รุนแรงแบบนี้ตลอด กลายเป็นว่าเรากับน้องชายจะรู้สึกแย่ไปเลย เมื่อรู้ว่าวันนั้นมีรถของพ่อมาจอดที่หน้าบ้าน

ตั้งแต่เราเกิดจนถึงทุกวันนี้ แน่นอนว่าเราอยู่กับคุณแม่มากกว่าคุณพ่อค่ะ เรียกว่าไม่มีวันไหนเลยที่เราไม่อยู่กับแม่ แม้กระทั่งตอนนี้อยู่ มหาลัยแล้ว แต่เราก็กลับบ้านทุกวัน สิ่งที่อยากจะบอกก็คือ คุณแม่เราเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งและเก่งมากค่ะ

ช่วงแรกแม่จะร้องไห้ทุกวัน แต่นานวันเข้าน้ำตาที่เสียไปก็ทำให้แม่เป็นคนที่เข้มแข็งมากขึ้น พ่อทำร้ายแม่ บางครั้งแม่ก็แอบสวนคืนด้วย จนเราไม่เห็นว่ามันคือความรุนแรงแล้ว แต่นั่นคือสิ่งที่แม่กำลังทำ เพื่อปกป้อง เรากับน้อง ค่ะ

ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เราสังเกตว่าสิ่งที่ออกจากปากแม่ตลอดคือคำว่า "ลูก" และ "ครอบครัว"
ในขณะที่พ่อเราจะมีแต่คำว่า "กู" เท่านั้น

..แม่เริ่มที่จะลงมือ โดยการตามสืบที่ไปที่มาของผู้หญิง แม่ได้รู้และเห็นความจริงมากๆขึ้น ซึ่งมันเลวร้ายมากค่ะ เลวร้ายขนาดที่เราต้องพูดกับแม่ว่า "พ่อเป็นแบบนี้ ปล่อยเขาอย่าให้ต้องมาอยู่กับเราเลย หนูไม่อยากเห็นแม่เสียใจนะ" แต่แม่ก็จะยิ้มและตอบว่า "แค่นี้ฉันสบายมาก ฉันรู้ดีว่าที่พ่อเธอเป็นแบบนี้เพราะว่าเขา 'หลง' ไม่ได้ 'รัก' และฉันก็พร้อมจะให้อภัยเค้าเสมอ"

สุดท้าย แม่สืบจนได้ว่า ผู้หญิงที่เป็นเมียน้อยคนนี้ "มีสามี" ตัวเป็นๆอยู่ด้วยกันแล้วที่กรุงเทพ คำพูดที่พ่อบอกแม่ว่า ผู้หญิงคนนี้ไม่มีที่พึ่ง ล้วนเป็นคำโกหกที่มันโกหกพ่อเราอีกที ความจริงถูกเปิดเผย ตอนนี้แม่ถือไพ่เหนือกว่าเต็มขั้น... มาถึงตรงนี้เราเชื่อว่าทุกๆคน(รวมทั้งเรา)คงคิดว่า ก็ประจานต่อหน้าให้คุณพ่อเราอาย+รู้ไปเลยสิ จะได้รู้ว่า โดนหลอก หรือ โง่ให้ผู้หญิงมันต้มซะเปื่อยไปเสียแล้ว

แต่สิ่งที่แม่เราทำกลับไม่ใช่แบบนั้นค่ะ แม่โยนเอกสารข้อมูลประวัติการแต่งงานของผู้หยิงคนนั้นให้พี่สาวของพ่อ(หรือป้าเรา) พร้อมบอกว่าป้าเราว่า ให้ป้าเราเป็นคนบอกว่าประวัติพวกนี้ป้าไปสืบมา ข้อมูลนี้ถ้าไม่เชื่อโทรไปหาเบอร์บ้านผู้หญิงคนนี้ได้เลย เพราะสามีของฝ่ายนั้นอยู่ที่บ้านหลังนั้น....


(เด๋วจะมาโพสต่อนะคะ... พอดีพรุ่งนี้มีสอบ ขออนุญาตค่ะ)

จากคุณ : ลองกองหวาน
เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 55 21:01:06 A:58.9.226.250 X: TicketID:261252

[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ] 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com