|
บล๊อกหลัง แต่คลอดธรรมชาติ (เราเร่งคลอด) ขอเล่าแบบยาวเลยนะคะ
จะบอกว่าระหว่างเราเบ่ง แฟนกับคุณแม่เราเข้ามาอยู่ด้วย เราเคยพูดเล่นๆตอนเบ่งอยู่เลย ว่าให้เบ่งแบบนี้ทุกอาทิตย์ยังได้เลย มันสบายมาก ชิวมาก ฮาๆๆ เพราะไม่รู้สึกเจ็บอะไรเลย
โอเคเข้าเรื่อง.... ตอนเรานอนรพ.รอช่วงเจ็บท้อง ตั้งแต่เช้าตรู่ เวลาปวดท้องก็จะขอยาแก้ปวดจากพยาบาล ประมาณว่าไม่ทนความเจ็บแล้ว ถ้ามันบีบมากๆ ถ้าคุณไม่อยากทน กดเรียกพยาบาลเลยค่ะ
จะบอกว่า การเจ็บท้อง คือจะมีอาการปวดท้องแบบ บีบๆ คลายๆ เป็นช่วงๆ ยกตัวอย่างเช่นอาจจะ 5 นาทีบีบ 1 ที เวลาโดนบีบ มันจะบีบค้างไว้..... พอมันคลายทีก็หายปวดไปเลย แล้วมันก็จะบีบใหม่เรื่อยๆเป็นจังหวะ เปรียบเทียบเหมือนกับคุณไปออกกำลังกายท่า sit up แบบหักโหม กลับมาบ้านมันจะบีบรัดตัวจนเจ็บอ่ะค่ะ
เวลามันจะเจ็บไม่เจ็บ คุณดูจากเลขที่มอนิเตอร์ได้ เลขเริ่มวิ่งสูงก็จะเจ็บมาก เลขวิ่งลงต่ำ คือจะหายเจ็บ เขาถึงมีการฝึกหายใจเพื่อการเบ่งคลอดไงค่ะ การฝึกหายใจจะช่วยบรรเทาการเจ็บได้ด้วย ถ้าเรารู้แบบนั้นเราคงฝึกไปอ่ะค่ะ แต่เราไม่ได้ฝึกการหายใจ ตอนเจ็บที ก็จิกผ้าห่มที นิ้วเท้าเกร็งไปหมด แล้วตอนมันบีบมากๆๆๆก็กลั้นหายใจไม่รู้ตัว 555 นี่คือเหตุผล ที่ไม่ยอมฝึกหายใจตอนท้อง เพื่อเตรียมคลอด จะได้เอามาใช้หายใจตอนเจ็บท้อง
เราเอ่ยปากขอบล๊อกหลัง ตอนที่ทนไม่ไหวจริงๆ รู้สึกปวดที่ถี่ๆ ปวดถี่ยังไง? คือปวดลักษณะบีบๆคลายๆ หายใจหายคอไม่ทันกันเลย ปวดแบบไม่มีเว้นวรรค เหมือนปวดตอนแรกๆแล้ว พยาบาลบอกว่าปากมดลูกเปิด 4-5 เซ็นต์แล้ว พอดีเลย ยังไม่เปิดมากจนบล๊อกไม่ได้ พยาบาลให้เรารอหมอเชี่ยวชาญบล๊อกหลังก่อน เพราะหมอมีคนไข้อยู่ หมอจะไม่ขึ้นมาทันที เราทนเจ็บต่อไปอีตั้งครึ่งชั่วโมง ตอนท้องบีบที ก็จิกผ้าห่มที
พอหมอบล๊อกหลังมา ก็ให้เรานั่งขอบเตียงเอาหมอนมาไว้ตรงพุงแล้วก้มหลัง พยาบาลมายืนตรงหน้าเราจับตัวเรา หมอก็เจาะเข็มเข้าไป ตอนโดนเข็ม เจ็บแบบทนได้ (ปวดท้องเพราะเมนส์ยังทรมานกว่าอีก) เพื่อไม่ให้เข็มมันหลุดจากหลังก็ปิดเทป จากนั้นตั้งแต่ต้นขาเราก็ชาแบบรวดเร็ว พยาบาลต้องเป็น คนจับขาเราหยั่งขึ้น แล้วพยุงเอาไว้ ถ้าไม่พยุง ขาล้ม 55 แล้วก็นอนรอ รอ รอ จนกว่าพยาบาลบอกให้เบ่ง
เราบล๊อกหลังตอน 2 ทุ่ม พยาบาลให้เริ่มเบ่งตอน 5 ทุ่ม เพราะปากมดลูกเปิดหมดแล้ว บางคนเปิดเร็วสุดๆ แต่บางคนก็รอไปเหอะ ฮาๆๆ
พยาบาลเรามีแค่คนเดียว ณ ตอนนั้น แม่เราต้องจับหัวเข่าซ้าย พยาบาลจับเข่าเราด้านขวา ไม่งั้นหัวเข่าคงล้ม ขาชามาก ถ้าโดนตัดขาคงไม่รู้สึกอ่ะค่ะ
เราเบ่ง 3 ชั่วโมงเต็มๆ... เคสเราถือว่านานมาก เพราะเบ่งแบบไม่รู้ว่าตัวเองเบ่งแรงแค่ไหน ที่เขาว่าลมเบ่ง มาไม่มา นี่เราไม่รู้เลยค่ะ รู้ว่าเบ่งก็ตอนพยาบาลให้เบ่ง แล้วก็รู้สึกตึงๆตุ่ยๆที่จิมิ คงเป็นเพราะหัวลูกมาแล้ว พยาบาลให้เบ่งเรื่อยๆ เบ่งทุกนาทีอ่ะค่ะ เป็นเวลา 3 ชั่วโมง สงสารพยาบาล เขาคงเหนื่อยมาก เพราะไฟส้มร้อนที่ส่องมาใกล้ๆ ทำเอาพยาบาล,เราและแม่เหงื่อออกกัน จนแม่เราต้องขอไปนั่งพัก ส่วนเวลาท้องเราบีบหรือไม่บีบ พยาบาลเขาจะดูตามเส้นของกร๊าฟในมอนิเตอร์ (หรือดูค่าเป็นตัวเลข) ว่าต้องบอกเราเบ่งตอนไหน
แรงเบ่งใกล้หมดก็ช่วงเบ่งชั่วโมงที่ 3 รู้สึกหมดยังไง คือรู้สึกเจ็บที่ลิ้นปี่มากๆเวลาเบ่งทีก็เจ็บมาก รู้สึกแบบเจ็บแปล๊บตรงกระดูกกลางหน้าอก ส่วนเจ็บท้องเจ็บอะไร ไม่รู้สึกทั้งนั้น ประสบการณ์การคลอดของเรา เราเจ็บแต่ลิ้นปี่อย่างเดียวค่ะ อย่างอื่นสบายๆ
ระหว่างตอนเบ่งลูกเราหันหน้าไม่ตรง เขาก็ให้ตะแคงซ้ายเบ่งที ตะแคงขวาเบ่งที หมอเข้ามาตอน 1/2 ชั่วโมงสุดท้ายตอนหัวลูกออกมาเยอะแล้ว หมอก็ทำคลอดให้ทันที หลังคลอด กว่าขาจะหายชาย ก็นานอยู่ค่ะ มีเวลาเตรียมใจเจ็บจิมิอยู่ แต่พอรุ่งเช้า (เราคลอดตี 2) ก็เริ่มเจ็บแล้วค่ะ เจ็บระบมจิมิตุ่ยๆ ไม่ปวดฉี่ด้วย แล้วก็เจ็บแบบทนไม่ไหวอีกแล้วค่ะ อารมณ์เดียวกันเหมือนตอนปวดท้องเลย แต่เจ็บมากกว่าตอนปวดท้อง เจ็บจิมิแบบ ต้องขอยาแก้ปวดตลอด เวลาเจ็บจิมิที ปวดเข้าเส้นตัวสั่นไปทั้งตัวเหมือนกัน ยาแก้ปวด ที่ได้ก็เป็น Ibuprofen (กลับมาบ้านแล้วยังต้องกินอยู่ค่ะ) จะบอกว่าอยู่ได้เพราะ Ibuprofen จริงๆค่ะ
ส่วนเรื่องการขับถ่าย พยาบาลเราต่อสายเพื่อให้เราปัสสะวะ เป็นถุงฉี่ห้อยข้างเตียงเลย เราอยู่โรงพยาบาล 2 วัน เราฉี่เองไม่ได้ 2 วัน เพราะเราบล๊อกหลังมา เลยไม่รู้สึกต้องการฉี่แต่อย่างใด แล้วก็ต้องฝึกเดิน เวลาอยู่โรงพยาบาล เจ็บมากเวลาก้าว ต้องคอยเกาะๆกำแพง เดินไปตามทาง hallway หน้าห้องพัก พอกลับบ้านก็ยังปวดจิมิเป็นระยะๆค่ะ ยังคงต้องไปหาซื้อ ibuprofen เพิ่ม
แค่นี้แหละค่ะเรื่องของเรา อธิบายยาวหน่อย ยังไงก็ขอให้คุณคลอดง่ายๆนะคะ แล้วอย่าลืมเอารูปตัวน้อยมาโชว์ด้วยนะคะ ^^
จากคุณ |
:
Miss Ana Berry
|
เขียนเมื่อ |
:
13 ธ.ค. 55 09:46:20
|
|
|
|
|