ความคิดเห็นที่ 1 ผมอ่านของคุณแล้วแปลกๆนะ ปกติคนแกร่งขนาดนี้ เขาจะไม่แคร์ขี้ปากคนอื่นเลย แสดงว่าข้างในยังไม่แกร่งพอ สรุป ย้ายบ้าน เลิกคุยที่บ้าน ยิ่งคุยยิ่งจะบ้าเอา ขอโทษที่ใส่เกือก จากคุณ : ดินสอปากกา เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 04:50:36

ความคิดเห็นที่ 2 ปกติไม่ค่อยตอบเท่าไหร่ แต่อ่านกระทู้คุณแล้ว รู้สึกว่าความคิดคุณกำลังหลงผิดหลงทาง และบุคคลที่คุณกล่าวถึง ผมว่าคงเป็น พ่อแม่ของคุณ เลยอยากจะเตือนสติคุณด้วยบทความของคุณดังตฤณข้างล่างนี้ จริงๆ มีอีกหลายบทความที่คุณดังตฤณพูดเรื่องบุญคุณพ่อแม่ แต่ผมไม่มีเวลาหาให้ในตอนนี้ หาเจอเรื่องนี้ก่อน ในเช้านี้เลยเอามาให้คุณได้อ่านก่อน แล้วถ้ามีเวลาจะหามาให้ใหม่ -------------------------------------- ที่มา: http://www.dungtrin.com/index.php?option=com_content&view=article&id=650:unimagiable-life&catid=58:be-a-unimaginable-life&Itemid=278 บทที่ ๔ - หนี้ หนี้ที่ยังไม่ใช้ จะถูกตามทวงเรื่อยไป หนี้บุญกับหนี้บาป ในชีวิตประจำวัน คุณคงเห็นว่าการยังไม่ใช้หนี้ แล้วจะคาดหวังความเบากายสบายใจนั้น ไม่ใช่วิสัย นั่นเป็นทำนองเดียวกับหนี้กรรม ตราบใดคุณยังไม่ชดใช้ ตราบนั้นคุณไม่มีทางเป็นสุขราบรื่น สำหรับหนี้ในหัวข้อนี้หมายถึงภาระต้องชดใช้ในทางใดทางหนึ่ง เป็นสิ่งที่อาจหลบเลี่ยงไม่ยอมใช้กับเจ้าหนี้โดยตรงก็ได้ แต่เกมกรรมจะใช้ให้คนอื่นไปทวงแทน และการทวงอาจมาในรูปแบบที่คาดไม่ถึง หากเป็นหนี้ขนาดใหญ่ คุณจะรู้สึกแต่ว่าชีวิตมีแต่เรื่องน่าหนักอก แต่หากเป็นหนี้ขนาดเล็ก คุณอาจรู้สึกเพียงรำคาญ แต่ไม่ว่าจะหนักอกนานๆหรือรำคาญสั้นๆ คุณก็จะไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังชดใช้หนี้ก้อนไหนอยู่บ้าง นี่คือกติกาอีกข้อหนึ่งของเกมกรรมที่อาจฟังดูแล้วไม่ยุติธรรมเอาเลย คุณไม่เคยเห็นใบเสร็จชัดๆ แต่จะโดนทวงอย่างทารุณเมื่อครบกำหนดชำระแล้วไม่ชำระ หนี้แบ่งออกเป็นสองประเภทใหญ่ๆคือ ๑) หนี้บุญคุณ หมายถึงการที่ใครบางคนช่วยให้คุณดำรงชีวิตอยู่ได้ หรือนำคุณออกมาจากสถานการณ์ลำบาก หรือทำให้คุณสุขกายสบายใจเป็นพิเศษ การติดหนี้บุญคุณแตกต่างจากคะแนนติดลบ เพราะส่วนใหญ่การไม่มีโอกาสชดใช้หนี้ยังไม่ทำให้คุณต้องประสบทุกข์ หนี้ประเภทนี้จะให้ผลหนักเมื่อคุณจงใจลืมบุญคุณ หรือกระทั่งทำร้ายผู้มีพระคุณ ผลของการทำร้ายผู้มีพระคุณอาจคูณสิบ คูณร้อย หรือคูณพันของการทำร้ายคนทั่วไป พระคุณยิ่งสูงมากตัวคูณยิ่งสูงตาม ๒) หนี้บาปเวร หมายถึงการที่คุณทำให้ใครบางคนต้องบาดเจ็บล้มตาย หรือทำให้เขาตกที่นั่งลำบาก หรือทำให้เขาทุกข์กายไม่สบายใจผิดปกติ การติดหนี้บาปเวรเป็นอันเดียวกับคะแนนติดลบ จะต่างกันก็ตรงที่คะแนนติดลบธรรมดาอาจไม่เกี่ยวข้องกับใคร เช่นคุณดื่มเหล้าเมาจนสุขภาพเสื่อมโทรมโดยไม่รบกวนใครจัดเป็นคะแนนติดลบธรรมดา ทว่าถ้าเมาสุราอาละวาด ทำร้ายคนอื่นด้วย อย่างนี้ถือเป็นหนี้บาปเวรที่ต้องชดใช้ วิธีใช้หนี้บุญคุณ ๑) สำนึกบุญคุณ หมายถึงการจดจำไว้ไม่ลืม และโดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องไม่แกล้งลืม ว่าใครเคยให้ความช่วยเหลืออะไรคุณไว้บ้าง วิธีที่ดีที่สุดที่จะไม่ลืมบุญคุณคนก็คือหมั่นระลึกถึงเสมอๆ อาจจะด้วยการนำรูปบุคคลที่มีพระคุณสูงสุดมาแขวนไว้ในจุดเห็นง่าย และกราบไหว้อยู่เนืองๆ การกราบไหว้เปล่าๆกับการกราบไหว้ด้วยความระลึกถึงบุญคุณนั้นแตกต่างกันมาก ด้วยการระลึกถึงพระคุณท่าน คุณจะรู้สึกถึงความอ่อนน้อม ความเป็นมงคลอันอบอุ่น อาการทางใจเช่นนี้คือการลดทิฐิมานะและความทะนงลงเสียได้ การสำนึกบุญคุณนั้น ไม่ว่าจะด้วยการระลึกขึ้นมาเฉยๆหรือการหมั่นกราบไหว้รูปเคารพ จะทำให้ตัวตนของคุณเล็กลง เพราะตระหนักว่าที่โตขึ้นมาได้ หรือดีขึ้นมาได้ ย่อมไม่ใช่จากตัวเองโดดๆ อย่างน้อยต้องมีการให้ความช่วยเหลือค้ำจุนจากผู้อื่นเสมอ คนสำนึกบุญคุณเก่งๆจะไม่ลืมตัวง่ายๆ และนั่นก็หมายความว่าจะตกต่ำลงยากด้วย การระลึกถึงบุญคุณคนทำให้คุณพร้อมที่จะช่วยเหลือผู้มีพระคุณเต็มกำลัง หรือเท่าที่มีโอกาสเป็นไปได้ คุณจะไม่มานั่งคำนวณว่าใครให้คุณมาเท่าใด คุณใช้ไปเท่านั้นหรือยัง คุณจะรู้สึกอยากตอบแทนตามโอกาสเท่าที่ใครคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ การหมั่นระลึกถึงและตอบแทนบุญคุณ จะเป็นภูมิคุ้มกันโรคเนรคุณ ผู้ลืมระลึกถึงบุญคุณคนนั้น ในที่สุดจิตมักลืมอย่างสนิทว่าติดหนี้ใครอยู่บ้าง นั่นเป็นธรรมชาติของจิต ที่เมื่อไม่เข้าข้างสว่างก็ย่อมยืนอยู่ข้างมืด ความมืดคือโมหะที่เข้าครอบงำ เมื่อถูกครอบงำหนักเข้าก็มีสิทธิ์ยกชั้นขึ้นเป็นการเนรคุณ แค่กรรมที่ลืมบุญคุณคนก็จะทำให้เป็นผู้ไม่ได้รับความเห็นใจช่วยเหลือในยามลำบาก แต่หากถึงขั้นเนรคุณได้นี่จะต้องโดนโทษหนัก ทำอะไรต่อให้เจริญแค่ไหนก็จะกลับตกต่ำอย่างไม่คาดฝัน ๒) หาทางตอบแทนอย่างสมน้ำสมเนื้อ คำว่าตอบแทนอย่างสมน้ำสมเนื้อนั้น อาจเข้าใจง่ายถ้าเป็นกรณีทั่วไป เช่นเมื่อคุณเป็นหนี้ใครหนึ่งพันบาท การตอบแทนอย่างสมน้ำสมเนื้อคือให้คืนเขาพันบาท หรือควรติดเศษนิดหน่อยเป็นดอกเบี้ยตามอัตรามาตรฐาน แต่หลายครั้งบุญคุณวัดกันเป็นตัวเงินไม่ได้ อย่างเช่นพ่อแม่นั้น ช่วยให้คุณเอาชนะเงื่อนไขข้อจำกัดทางธรรมชาติ ที่มนุษย์จะอุบัติและมีความเต็มรูปด้วยตนเองไม่ได้ ต้องอาศัยท้องคนอื่นเกิด ต้องอาศัยคนอื่นเลี้ยงดูจนเติบโต ต้องอาศัยคนอื่นส่งเสียให้เล่าเรียน ซึ่งตามเกณฑ์ปกติจะมีใครเต็มใจ ถ้าไม่ใช่พ่อแม่ของคุณ ดังกล่าวแล้วในบทที่ ๒ ว่ากายใจมนุษย์เป็นอุปกรณ์เล่นเกมราคาแพง คุณได้มาจากใคร คนนั้นจึงมีบุญคุณเหนือเกล้าเหนือกระหม่อม ฉะนั้นการตอบแทนอย่างสมน้ำสมเนื้อจึงมิอาจตีค่าด้วยการให้เงินทองเป็นจำนวนเท่านั้นเท่านี้ ถ้าพวกท่านไม่มีคุณท่านยังมีชีวิตอยู่ได้ แต่ถ้าไม่มีพวกท่านคุณจะไม่มีเลือดเนื้อและชีวิตขึ้นมาได้เอง ฉะนั้นต่อให้เอาสมบัติทั้งหมดที่คุณใช้เลือดเนื้อนี้หามายกให้ท่านน้ำหนักก็ยังไม่เรียกว่าใช้หนี้ครบ เพราะเลือดเนื้อทั้งหมดของคุณยังเป็นหนี้อยู่ทั้งก้อน คุณจะหาสมบัตินอกกายชิ้นใดมาเทียบได้ การคิดเลี้ยงดูให้พ่อแม่สุขทั้งกายสบายทั้งใจนับเป็นการตอบแทนครึ่งเดียว หากจะตอบแทนอย่างสมน้ำสมเนื้อนั้น คุณต้องมีโอกาสด้วย โอกาสที่ว่านั้นคือพ่อ และ/หรือ แม่ของคุณยังไม่มีที่พึ่งให้ตนเอง ได้แก่ความรู้ความศรัทธาในเรื่องกรรมและการให้ผลกรรม ยังไม่มีความตั้งมั่นในทาน ยังไม่มีความตั้งมั่นในศีล แล้วคุณสามารถโน้มน้าว ชักชวนให้พวกท่านมาศรัทธากรรม ฝึกให้ทานจนไม่ให้แล้วเหมือนขาดอะไรไป ฝึกถือศีลจนประพฤติผิดแล้วรู้สึกผิดรุนแรง นั่นแหละจึงได้ชื่อว่าตอบแทนคุณท่านอย่างสมน้ำสมเนื้อ ที่กล่าวได้เช่นนั้นก็เพราะในเกมกรรมนี้ กรรมดีนั่นเองคือที่พึ่งที่แท้จริง เมื่อคุณทำให้ท่านศรัทธากฎแห่งกรรมวิบาก ตั้งมั่นในทาน ตั้งมั่นในศีล ก็เท่ากับคุณตอบแทนเลือดเนื้อก้อนนี้เป็นอัตภาพดีๆในเกมกรรมครั้งต่อๆไปของท่านนั่นเอง ธรรมชาติพิเศษของการใช้หนี้บุญคุณมีอยู่ประการหนึ่ง คือยิ่งหนี้สูงแล้วคุณใช้คืนอย่างสมน้ำสมเนื้อ คุณจะได้คะแนนบวกมหาศาล น้ำหนักของกรรมดีที่คุณทำกับพ่อแม่จะให้ผลชัดเป็นความไม่ตกต่ำ แม้ชาติปัจจุบันถูกกรรมเก่าร้ายๆเล่นงานก็จะได้รับความช่วยเหลือ ผ่อนหนักให้เป็นเบาตามสมควร เรื่องน่าเศร้าคือเกมกรรมจะปิดบังไม่ให้คุณเห็นช่วงเวลาที่แม่ลำบากตั้งท้องคุณ ไม่เปิดเผยให้เห็นช่วงนาทีวิกฤตที่ต้องทุกข์สาหัสกับการเบ่งคุณออกมา กับทั้งไม่ให้คุณรับรู้ว่าพ่อแม่ทำงานหนักเพื่อเลี้ยงคุณอย่างไร คุณจึงเห็นแค่บุญคุณของครู บุญคุณของเพื่อน บุญคุณของใครต่อใครอื่นๆในโลกที่ทุ่มเทเวลาช่วยเหลือคุณ และอาจตัดสินว่าน้ำหนักคงพอๆกันกับที่พ่อแม่ช่วยเหลือคุณมา หากคุณไม่ตอบแทนพ่อแม่เลย ลูกของคุณจะทำหน้าที่ทวงแทน คือกรรมของคุณจะไปดึงดูดเอาพวกที่จะมาเป็นลูกล้างลูกผลาญ และไม่สำนึกบุญคุณ หากคุณไม่มีลูกก็ทบหนี้ไปถึงชีวิตหน้าในเกมต่อไป ในทางกลับกัน หากคุณมีลูกแล้วไม่รับผิดชอบดูแลลูกเมียให้ดี มันอาจหมายถึงการเลื่อนเวลาชดใช้หนี้เก่าก็ได้ ต้องแยกให้ออกว่าลูกอาจติดหนี้น้ำกามของคุณ แต่คุณเองก็อาจเคยติดหนี้เขาไว้ก่อน (และโดยมากจะเป็นเช่นนั้น) หากเขามาทวงหนี้คืนแล้วไม่ใช้ ชาติต่อไปคุณก็มีสิทธิ์สูงที่จะไปเกิดกับพ่อแม่ที่ขาดความรับผิดชอบ เลี้ยงดูแบบทิ้งๆขว้างๆ หรือฝากคนอื่นเลี้ยงจนคุณว้าเหว่และมีปัญหาตั้งแต่เล็ก ในกรณีทั่วไป สำหรับใครก็ตามที่มีพระคุณ โดยเฉพาะในระดับที่คุณรู้สึกซาบซึ้งและเป็นหนี้บุญคุณ การใช้หนี้ที่ดีที่สุดคือการให้ความสุขกับเขา อะไรก็ตามที่ทำแล้วรู้ว่าเขาจะเป็นสุข จงทำให้มาก และทำเท่าที่โอกาสจะอำนวย อย่ากะเกณฑ์ว่าแค่นี้ใช้หนี้ให้แล้ว ถือว่าหายกันแล้ว เพราะโดยทั่วไปถ้าจิตคุณถึงขั้นรู้สึกซาบซึ้งบุญคุณใคร ส่วนใหญ่บุญคุณนั้นจะหนักยิ่ง อย่าประมาณเลยว่าชดใช้แค่นั้นแค่นี้แล้วจะพอ หมายเหตุไว้ด้วยว่าการใช้หนี้บุญคุณควรเป็นไปตามกำลัง และไม่ใช่ต้องทุ่มเงินทุ่มทองเท่านั้น ยังมีวิธีในโลกมากมายที่คุณรินสุขสู่ใจใครๆโดยไม่ต้องเกี่ยวข้องกับเงินทอง เช่นความคิดปรารถนาดี ก็เป็นคลื่นความสุขที่ส่งและสื่อจากใจถึงใจได้แล้ว คำพูดและกิริยาอ่อนน้อมให้เกียรติก็นับว่าเป็นการลงมือตอบแทนได้อย่างหนึ่งด้วย ดังกล่าวแล้วในหัวข้อก่อน กำหนดระยะการใช้หนี้ในเกมกรรมนั้น โดยทั่วไปจะ ‘ควรใช้ทันทีเมื่อสบโอกาส’ หรือให้ดีกว่านั้นคือไม่ประมาท คิดว่า ‘รีบใช้เสียก่อนเจ้าหนี้ตาย’ ขอเพียงเริ่มจากความตั้งใจจริง แม้ยังไม่ลงมือก็ถือว่าใช้ไปบางส่วนแล้ว ชีวิตนี้คุณอาจไม่มีโอกาสใช้หนี้ครบถ้วน แต่ขอเพียงมีใจคิดอยู่บ้าง คุณก็จะรู้สึกเบาตัวลง เหมือนคนสบายใจได้ใช้หนี้ ไม่ใช่ทำไม่รู้ไม่ชี้ดองหนี้ไว้จนกลายเป็นคนขาดความนับถือตัวเองไป วิธีใช้หนี้บาปเวร ๑) สำนึกผิด เป็นขั้นแรกสุดที่ง่ายที่สุด เหมือนไม่ต้องลงทุนอะไร แต่ดูจากความจริงแล้ว อาจกล่าวได้ว่าขั้นของการสำนึกผิดอาจยากกว่าขั้นอื่นใด เพราะขณะที่คนเราทำผิดด้วยความโลภ ความโกรธ หรือความหลงเขลา จิตมักไม่รู้สึกแม้แต่น้อยว่านั่นเป็นความผิด และเมื่อไม่รู้สึกจริงๆว่าผิด ก็คงยากที่จะมีใครไปบอกให้มองเห็นว่ามันผิด กิเลสของคนผิดจะทำให้ไม่ยอมรับและคิดปฏิเสธเรื่อยไป เหตุของความสำนึกผิดหลักๆมีอยู่สองประการ ประการแรก หลังจากที่คุณทำอะไรเลวๆลงไป ต่อมาคุณทำดี แล้วมีเส้นทางพัฒนาความดียิ่งๆขึ้น พอถึงวันหนึ่งมีสิ่งสะกิดใจให้ระลึกถึงความเลวในอดีต จิตอันเป็นกุศลแล้วของคุณย่อมเป็นตัวบอกเองว่านั่นมันเลว นั่นมันกรรมดำ นั่นเป็นเรื่องน่าละอาย คุณจะเกิดความเสียใจและอยากไถ่โทษ ซึ่งระดับความแรงจะมีแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับกำลังบุญของจิตขณะนั้นๆ บุญยิ่งมากยิ่งสำนึกผิดแรงมาก ประการที่สอง คุณมีบุญเก่าในอดีตชาติประเภทเคยสำนึกผิดอย่างรุนแรง และเคยได้ชดใช้ความผิดชนิดทุ่มกายถวายชีวิตไถ่บาปมาก่อน เมื่อชาตินี้ทำผิดอีก อดีตกรรมก็ส่งผลให้สำนึกได้เร็ว และสำนึกได้แรง โดยทั่วไปการสำนึกผิดที่ประกอบด้วยความตั้งใจว่าจะไม่ทำเช่นนั้นอีก ถือว่าเป็นการใช้หนี้บาปเวรไปแล้วส่วนหนึ่ง แต่จะมากหรือน้อยเพียงใดก็ขึ้นอยู่กับโอกาสพิสูจน์ตัวเองด้วย คือภายหลังเมื่อมีโอกาสทำผิดทำเลวดังเคย หากคุณปฏิเสธโอกาสนั้นแม้ต้องยอมแลกด้วยชีวิต ก็ถือว่าความสำนึกผิดของคุณแรงในระดับใช้ลบชื่อคุณออกจากบัญชีบาปเวรชนิดนั้นๆได้ และบาปเวรเก่าก็จะเบาบางลงกว่าครึ่ง ๒) ขอโทษ คนที่ขอโทษบ่อยๆนั้นพูดคำว่าขอโทษง่าย แต่คนที่นานๆพูดทีจะรู้สึกว่ายาก เพราะจิตต้องยอมรับให้คนอื่นรู้ว่าตนผิด ซึ่งทิฐิมานะและความอหังการของมนุษย์เราไม่อนุญาตให้ทำเช่นนั้นง่ายนัก อย่างไรก็ตาม คำขอโทษยังแบ่งออกเป็นอีกหลายชั้น หลายวรรณะ บางคนขอโทษบ่อยเสียจนรู้สึกว่าทำอะไรผิดบ่อยๆก็ได้ ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยขอโทษเอาทีหลัง คำขอโทษที่ตามหลังการประมาทหรือขาดความระมัดระวังจนติดเป็นนิสัยนั้น ไม่ใช่คำขอโทษที่มีค่านัก ส่วนบางคนนานๆขอโทษที แต่กล่าวออกมาจากใจเต็มๆจริงๆ ประกอบด้วยความสำนึกผิดจริงๆ และมีความตั้งใจที่ดี ที่จะไม่ทำอีกจริงๆ อันนั้นเป็นคำขอโทษที่มีค่า และเกิดจากจิตอันเป็นมหากุศล การขอโทษอาจไม่ได้เป็นคำพูดขอโทษเสมอไป แต่อาจเป็นการทำดีลับหลัง เช่นในกรณีที่บุคคลที่คุณทำเรื่องเลวๆกับเขานั้นเสียชีวิตไปแล้ว คุณอาจพูดสรรเสริญหรือทำอะไรเป็นการเชิดชูท่านเพื่อให้ผู้คนนึกนิยมชมชื่น อย่างน้อยที่สุดความสุขที่ได้ทำดีจะกลบกลืนความรู้สึกผิดได้บ้าง หรือถ้าหากคุณจำไม่ได้กระทั่งชื่อแซ่หรือหน้าตา ไม่ทราบว่าปัจจุบันเขามีชีวิตอยู่ ณ แห่งหนตำบลใด คุณก็อาจขอโทษเขาผ่านการทำดีกับคนอื่นแทน เช่นคุณเคยทำร้ายจิตใจใครด้วยคำพูดเสียดแทง ปัจจุบันคุณไม่มีทางพบใครคนนั้นอีกแล้ว คุณก็เพียงตั้งใจว่าต่อไปนี้จะพูดแต่คำที่ช่วยให้ทุกคนรู้สึกดี ปริมาณของบุญคุณที่สร้างขึ้นใหม่จะเหมือนน้ำดีกลุ่มใหญ่ไล่น้ำเสียกลุ่มน้อยได้ ๓) ให้อภัย ก่อนอื่นต้องมองว่าตอนใครทำให้คุณเจ็บช้ำน้ำใจมากๆนั้น คือรูปแบบหนึ่งของการโดนทวงหนี้ เมื่อมองอย่างนี้คุณจะเต็มใจให้อภัย และทราบชัดจากความเบาหัวอก ว่าหนี้เก่าถูกชำระแล้ว อาจต้องผ่อนส่งหลายครั้ง หรืออาจเหมารวบเบ็ดเสร็จในครั้งเดียว เมื่อจิตสะอาดได้ด้วยการคิดอภัย ปราศจากกลิ่นไหม้ของไฟพยาบาทแล้ว คุณจะค่อยๆนึกออกว่าสิ่งที่คุณถูกกระทำนั้น คุณเองก็เคยกระทำไว้ก่อนกับคนอื่น ถึงตรงนั้นคุณจะค่อยๆมีสัมผัสเกี่ยวกับกรรมวิบาก มองเห็นความสอดคล้อง มองเห็นการสะท้อนไปสะท้อนมาของเหตุการณ์ทำนองเดียวกัน มองเห็นความยุติธรรม ตลอดจนมองเห็นน้ำหนักความทุกข์ของผู้ที่ถูกคุณกระทำ เปรียบเทียบได้กับความทุกข์ที่คุณโดนกระทำเข้าให้บ้าง และนั่นเองจะเป็นการยอมรับกฎการสะท้อนกลับของกรรมอย่างหมดหัวใจ คุณจะเลิกรู้สึกไปเองว่าทำอะไรก็ได้ไม่ต้องรับผล นอกจากนั้น คุณจะค่อยๆสังเกตและมีความรู้เพิ่มขึ้น คือไม่ว่าคุณเป็นฝ่ายเริ่มก่อนหรือเป็นฝ่ายถูกกระทำ ขอเพียงคิดประทุษร้ายกัน มีความผูกใจเจ็บกัน เล็งแลกันและกันด้วยแววพยาบาทอาฆาต เท่านั้นก็เรียกว่าเป็นบาปเวรระหว่างกันแล้ว ต่อเมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งให้อภัยได้ไม่จำกัด ไม่มีความพยาบาทตกค้างแม้แต่ในความคิด นั่นเองจิตจะทำตัวเป็นน้ำทิพย์ล้างรอยแค้น ทั้งฝ่ายตนและฝ่ายเขา ในที่สุดความอาฆาตในฝ่ายเขาย่อมทนตั้งอยู่ไม่ได้ ต้องเลือนหายไปในที่สุด สรุปคือเมื่อถูกทำให้แค้นแล้วไม่คิดแก้แค้น เรียกว่าเป็นการใช้หนี้ ขอให้จำไว้ว่าคุณอาจโกรธโดยไม่ตั้งใจ แต่ไม่มีทางอภัยโดยบังเอิญ มีกรณีที่ยากจะอภัยอยู่มากมาย และยิ่งเกิดบ่อยขึ้นทั่วทุกหัวระแหงในปัจจุบัน เช่นบางคนรับกรรมที่เคยทำไว้กับลูกในเกมกรรมครั้งก่อนๆ ต้องมาเกิดกับพ่อแม่ที่ทำเรื่องเลวร้ายกับตน เช่นเมาเหล้าทุบตี เป็นผีพนันที่หันมาปล้นเงินคนที่บ้าน เป็นพ่อที่ทำบัดสีบัดเถลิงกับลูกที่ไม่มีทางขัดขืน เป็นแม่ที่ขายลูกสาวกิน กรณีเช่นนี้อย่าว่าแต่จะมีกำลังใจตอบแทน แค่ห้ามใจไม่ให้คิดอยากฆ่าพ่อแม่ตัวเองก็นับว่ายากแล้ว แน่นอน เมื่อถูกเกมกรรมปิดบังอดีตชาติไว้ด้วยสิ่งที่เรียกว่า ‘ความหลงลืม’ ก็ย่อมไม่มีทางทราบได้ว่าการถูกข่มเหงในบ้านโดยพ่อแม่ของตนเอง คือการแสดงตัวอย่างโจ่งแจ้งของกรรมเก่า คุณอาจทำไว้กับลูกตัวเองหรือทำไว้กับคนอื่น และเมื่อไม่อาจทำใจให้เชื่อว่านั่นคือกรรมเก่าของตน ก็ย่อมผูกใจพยาบาทอาฆาต แล้วกลายเป็นปมพยาบาทระหว่างคนในครอบครัวซึ่งยากมากๆที่จะถ่ายถอน ตามกฎข้อแรกๆของเกมกรรมนั้น คือถ้าคุณอาฆาตแค้นพ่อแม่รุนแรง ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลกลใด ชีวิตคุณจะเหมือนมีบาดแผลใหญ่ ทำอะไรเจริญยาก ถึงแม้บุญเก่าหนุนให้รุ่งเรืองก็ต้องมีอันเป็นทุกข์ ไม่สุขใจจากความรุ่งเรืองนอกกายดังกล่าว การอภัยในเรื่องน่าเจ็บปวดที่สุด ทำได้ยากที่สุด จึงแทบจะเป็นการทำแต้มสูงสุดในเกมกรรม และกล่าวได้ว่าเป็นการใช้หนี้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ถ้าทำไม่ได้ก็น่าเห็นใจ แต่หากทำได้ ก็ไม่มีบุญกุศลชนิดไหนๆอีกแล้วที่คุณจะทำไม่ได้ สำหรับพ่อที่เลว ไม่ดูแลรับผิดชอบลูกเมีย หรือทำเรื่องเลวร้ายกับลูกๆได้ลงคอนั้น อาจได้ชื่อว่าเป็นเจ้าหนี้น้ำกามไม่มากนัก ทว่าสำหรับผู้เป็นแม่ จะดีเลวอย่างไรก็ตาม ทุกคนเป็นหนี้การอาศัยท้องท่าน ๙ เดือนเสมอ จึงกล่าวได้ว่าระหว่างพ่อเลวกับแม่เลว การโกรธเกลียดแม่ที่เลวเป็นบาปกว่า และในทางตรงข้าม การให้อภัยแม่ที่เลวย่อมได้ผลเป็นบุญเกินประมาณ ๔) ตั้งความปรารถนาดี สิ่งที่ยากกว่าการอภัยคือการดีตอบกับคนที่ร้ายกับคุณก่อน สำหรับคนทั่วไปอาจฟังเป็นเรื่องบ้าและไม่น่าเป็นไปได้ หรือแม้เป็นไปได้ก็ไม่ควรทำ แต่สำหรับคนที่มองชีวิตเป็นเกมกรรม การดีตอบไม่ใช่เรื่องเหลือวิสัย ตรงข้ามกลับจะเป็นโอกาสโกยคะแนนพิเศษสองเท่าสามเท่าของคะแนนทำดีปกติด้วยซ้ำ เมื่อมีแก่ใจตั้งความปรารถนาดีอย่างบริสุทธิ์ปราศจากสิ่งเคลือบแฝง คุณก็ย่อมมีทุนพอที่จะพูดดีและทำดีกับเขาในเวลาต่อมา ฉะนั้นปัญหาอยู่แค่ที่ใจ ทำอย่างไรคุณจึงสามารถตั้งความปรารถนาดีอย่างบริสุทธิ์ใจกับคนที่มาทำเรื่องแย่ๆกับคุณได้ ก่อนอื่นใดคุณต้องสร้างกำลังใจให้ตนเอง กำหนดใจลงไปให้แน่วแน่ ว่าถ้าคุณกำลังอยู่ในเกมกรรมจริง และการทำดีตอบคนที่ร้ายกับคุณเป็นการทำคะแนนอย่างสูงจริง ก็แปลว่าหากทำได้สำเร็จ จะต้องมีเรื่องดีๆที่คาดไม่ถึงปรากฏให้เห็นอย่างแน่นอน และหากคุณไม่รอดูเหตุการณ์ภายนอก แต่เฝ้าสังเกตเหตุการณ์ภายในจิตใจอันสับสนอลหม่านของตนเอง ก็จะพบภาวะมหัศจรรย์ที่เรียกว่า ‘มหาโสมนัส’ คุณเป็นคนดี คุณทำในสิ่งยากที่ใครจะทำได้ และธรรมชาติของจิตก็สนองคืนให้ด้วยความรู้สึกที่ลึกล้ำเกินพรรณนา การตั้งความปรารถนาดีไว้ล่วงหน้า ชนิดง่ายที่จะตามมาด้วยการอยากพูดให้เขาเป็นสุข อยากทำบางอย่างให้เขาสบาย ก็คือรูปแบบหนึ่งของการแผ่เมตตา หนี้บาปเวรจะหมดไปอย่างรวดเร็วด้วยการชะล้างของเมตตาจิต ยิ่งคุณแผ่เมตตาได้เข้มแข็งหนักแน่นและต่อเนื่องขึ้นเพียงใด บาปเวรก็จะยิ่งถอยห่างหนีหายไปมากขึ้นเท่านั้น ขอให้จำกฎแห่งเกมกรรมข้อนี้ไว้เป็นหลัก แล้วเฝ้าติดตามสังเกตดูว่าเป็นความจริงไหม หากเป็นจริง คุณจะได้เริ่มตื่นเต้นกับการเล่นเกมกรรมด้วยความรู้ความเข้าใจใหม่ๆเสียที! ๕) ช่วยชีวิตสัตว์ การทวงหนี้หลายๆครั้งมาในรูปของเมฆหมอกดำทะมึนที่ห่อหุ้มชีวิตทั้งหมดไว้ เช่นโรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียนอย่างหนักถึงขั้นไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ถ้าคุณจิตใจสงบเยือกเย็นในเวลาหนึ่ง แล้วกลับลุกเป็นไฟ มีความคิดเหี้ยมเกรียมได้เป็นตรงข้าม ขอให้สันนิษฐานว่าอดีตชาติคุณเคยดุร้ายมามาก หรืออาจถึงขั้นเหี้ยมโหดเป็นโจรที่ฆ่าฟันคนไม่มีทางสู้ แต่ภายหลังกลับตัวสำนึกผิดได้ และเป็นความรู้สึกที่รุนแรงขนาดเหวี่ยงกลับมาเป็นขั้วตรงข้าม ประเภทนี้เกิดใหม่มักเป็นคนดี หรืออาจจะแสนดี แต่ก็มีปมร้าย มีภาคอันตรายซุกซ่อนที่ยากจะอธิบายและไม่เป็นที่เข้าใจแม้กระทั่งต่อตนเอง รู้แต่ว่าวันดีคืนดีก็ปรากฏเป็นที่ประจักษ์กันได้ หากคุณเข้าข่ายทำนองนี้ ขอให้ทราบว่าคุณหนีนรกมาได้ทีหนึ่งแล้ว นับเป็นโชคดีแล้ว แต่สิ่งที่คุณจะต้องเผชิญในชีวิตมนุษย์ครั้งนี้ ก็คือสุขภาพที่อ่อนแอ หรือความเจ็บป่วยทรมานเรื้อรังที่ยากจะหาหมอรักษาให้หายขาด แม้วิทยาการแพทย์เจริญก้าวหน้าเพียงใด กรรมเก่าจะส่งอาการลึกลับมาเอาชนะจนได้ หรือแม้เจอหมอเทวดาช่วยได้โรคหนึ่ง ก็หนีไปสร้างโรคใหม่ขึ้นอีกทาง วนเวียนทำความทุกข์ให้กับคุณจนอยากตายไปให้พ้นๆ ซึ่งถ้าฆ่าตัวตายสำเร็จก็นั่นแหละ เข้าทางกรรมเก่าเขาแล้ว ผู้ตายด้วยจิตที่เศร้าหมองย่อมมีทุคติเป็นที่หวังเสมอ ถ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่ออีกแล้ว ขอให้ลองใช้ชีวิตที่เหลือน้อยนั้นปลดปล่อยสัตว์อื่นให้รอดตายดู จะคิดว่าเป็นการทดลองครั้งสุดท้ายหรือเพื่อความสบายใจก่อนตายอย่างไรก็แล้วแต่ สำคัญคือไม่ใช่แค่ปล่อยนกปล่อยปลาสองสามตัว คุณต้องปล่อยถี่ๆ ปล่อยมากๆ และปล่อยอย่างต่อเนื่องนานๆ กระทั่งเกิดจิตเป็นมหาทานที่ตั้งมั่น เคยชินกับการไถ่ชีวิตสัตว์ ไม่ไถ่ชีวิตสัตว์แล้วรู้สึกว่าความสุขมันพร่องไป ทุกวันมีสัตว์มากมายต้องตายเพื่อเป็นอาหาร จุดที่คุณสามารถช่วยพวกมันได้ง่ายหน่อยคือตลาดสด แต่ก็ขึ้นอยู่กับความสะดวกของแต่ละคน สัตว์ยิ่งตัวใหญ่มากขึ้นก็ยิ่งมีพลังชีวิตมากขึ้น การยืดชีวิตของสัตว์ทั้งใหญ่และเล็กไม่เลือกหน้าจะช่วยบรรเทาความเจ็บป่วยที่ลึกลับทั้งน้อยและใหญ่ได้แบบครบวงจร ๖) รักษาศีล การตั้งใจรักษาศีลคือการสร้างมหาทาน เพราะการตั้งใจงดเว้นฆ่าสัตว์ งดเว้นลักทรัพย์ งดเว้นกามที่ละเมิดสิทธิ์ผู้อื่น งดเว้นถ้อยคำอันเป็นทุจริต และงดเว้นการเสพสุรายาเมานั้น เป็นการกระทำชีวิตให้ปลอดภัยแก่ตนและผู้อื่นอย่างยิ่ง แม้เขาเคยค้างชำระหนี้คุณมา และเกมกรรมจัดสรรให้คุณมีสิทธิ์ทวงหนี้เขาคืน คุณก็ไม่ทวง อันนั้นแหละ จึงกล่าวได้ว่าศีลจัดเป็นมหาทานอันเยี่ยม ขอให้พิจารณาเป็นข้อๆไป ถ้าเจตนางดเว้นฆ่าสัตว์ที่คุณมีสิทธิ์ฆ่าง่ายๆ เช่นมดและยุง คุณได้ชื่อว่าใช้หนี้เก่าที่อาจเคยก่อกวนให้ผู้อื่นรำคาญ ส่วนหนี้ที่มดและยุงทำให้คุณรำคาญ คุณก็ยกให้พวกมันไป ถ้าเจตนางดเว้นลักทรัพย์ที่คุณมีโอกาสทำได้ คุณได้ชื่อว่างดการทำความเสียหายให้แก่ผู้ที่จะต้องเสียหาย เหมือนเขาได้รับการยกโทษจากคุณ และคุณก็จะไม่ต้องเป็นผู้ติดหนี้ให้เกิดวงจรอุบาทว์ วันหนึ่งเป็นขโมย อีกวันหนึ่งถูกขโมย ถ้าเจตนางดเว้นกามที่ละเมิดสิทธิ์ผัวเขาเมียใคร หรือละเมิดสิทธิ์พ่อแม่ผู้ปกครองเลี้ยงดู คุณได้ชื่อว่าเป็นผู้ไม่ทำเรื่องบาดใจแก่ผู้สมควรโดนกรรมเก่าเล่นงานให้บาดใจ และคุณเองก็จะไม่ต้องสร้างหนี้ใหม่จนตกไปอยู่ในฐานะถูกกระทำให้บาดใจด้วย ถ้าเจตนางดเว้นการโกหก คุณได้ชื่อว่าเป็นผู้ยกประโยชน์ให้คนที่สมควรถูกหลอก ถ้าเจตนางดเว้นคำเสียดแทงใจ คุณได้ชื่อว่าเป็นผู้ยกประโยชน์ให้คนที่สมควรได้รับความเจ็บช้ำน้ำใจ ถ้าเจตนางดเว้นคำหยาบ คุณได้ชื่อว่าเป็นผู้ยกประโยชน์ให้คนที่สมควรโกรธเกลียดด้วยการฟังคำด่าทอ ถ้าเจตนางดเว้นการพูดเพ้อเจ้อไร้สติ คุณได้ชื่อว่าเป็นผู้ยกประโยชน์ให้คนที่สมควรมึนงงฟุ้งซ่านจากการฟังคำพูดอันเลื่อนลอย ถ้าเจตนางดเว้นการเสพสุรา ยาอี ยามอมเมาให้สติขาดหายทั้งหลาย คุณได้ชื่อว่าเป็นผู้ไม่กระทำตนให้เข้าข่ายบุคคลอันตราย คุณทำความปลอดภัยให้สังคมจากการดำรงตนเป็นผู้มีสติสัมปชัญญะครบถ้วน คุณจะไม่เป็นเครื่องมือของเกมกรรม ลงโทษผู้สมควรได้รับอันตรายจากการถูกคนเมาสุราอาละวาด บทต่อๆไปจะแสดงให้เห็นว่ามีชีวิตจนเติบโตมา คุณต้องใช้หนี้ไปไม่มากก็น้อย แต่ขณะเดียวกันก็มีสิทธิ์ก่อหนี้เพิ่มได้ตลอดเวลา จากคุณ : Bluefriday เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 05:55:05

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าที่กำลังเอ่ยถึงอยู่คือพ่อแม่ เราว่า ไม่สมควรค่ะ ถึงเค้าจะเป็นตามที่คุณกล่าวมาแต่ก็ถือว่าเป็นผู้มีพระคุณ จากคุณ : ใครยืนอยู่ข้างหลังอ่ะ เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 06:10:41

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้า '' เขา '' ที่เอ่ยมานี่คือ พ่อหรือแม่..... เม้มแค่นี้ล่ะกัน เอาเป้นว่าขอให้เจริญในหน้าทีการงานละกัน **แก้ไขคำผิด** แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 55 06:39:16 จากคุณ : หนมจีนเส้นหนึบ (kkasemos) เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 06:38:31

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณคคหที่2นะคะ ชอบมากเลยหนังสือ/เวปคุณดังตฤณนี่ดีจริงๆ อ่านแล้วได้คิดทุกครั้งเพราะจิตมันเผลอไผลไหลไปที่ต่ำถ้าไม่ระวังจริงๆค่ะ เราอยากให้จขกท ลืมในสิ่งที่คิดกับที่บ้านแล้วไปทำงานในที่ๆตนเองหวังไว้และทำสำเร็จ มันคือความสำเร็จของคุณ ความภูมิใจของท่าน มากขนาดที่ไปคุยให้ใครๆฟังและซื้อคอนโดให้ ท่านภูมิใจที่คุณทำได้ด้วยตนเองมากๆแน่นอน คุณเก่งมากค่ะ และคุณควรเก็บเกี่ยวสิ่งที่คุณเพียรพยายามเพื่ออนาคตของตนเอง เพราะบริษัทใหญ่คือความมั่นคงและโอกาสก้าวหน้าแน่นอน โชคดีนะคะ ยินดีด้วยจากใจจริง อย่าสับสนกับความรู้สึกตะขิดตะขวงใจใดๆเลยค่ะ สู้ๆ^^ จากคุณ : cpensup เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 07:15:37

ความคิดเห็นที่ 6 พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าไม่อยู่นาน จักพ้องต้องพบพาน เพียงเสี้ยววานของคืนวัน ถ้าคนที่คุณเอ่ยถึงคือ บุพการี คุณต้องคิดใหม่ค่ะ ถ้าคุณจะเสียสติเพราะเป็นลูกกตัญญู คุณจะไม่มีวันเสียใจ แต่ถ้าคุณมีความสุขโดยการอกตัญญู จะไม่มีวันใดเลยที่คุณไม่เสียใจ ไม่รู้ว่าจขทกศาสนาอะไร แต่ศาสนาอิสลามสอนว่า แค่ถอนหายใจดัง เฮ้อออ ใส่พ่อแม่ก็เป็นบาปแล้ว ใจเย็นๆนะคะหันหน้าเข้าพึ่งทางธรรมไปซะ  ถ้าเป็นพุทธก็เข้าวัด ถ้าเป็นคริสต์ก็เข้าโบถส์ สู้ๆเนอะ จากคุณ : Badabadu เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 07:26:53

ความคิดเห็นที่ 7 ผมแนะนำไปแล้ว คห1 ไม่มีใครเข้าใจสถานะการณ์ของคุณดีเท่าตัว ตัดสินใจเองเถอะ อย่ามัวแคร์ลมปากคน จากคุณ : ดินสอปากกา เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 07:29:23

ความคิดเห็นที่ 8 ดิฉันว่านะพ่อแม่คุณน่ะเค้ารักคุณแน่ ๆ แต่การแสดงออกของเค้าอาจจะไม่ถูกจริตคุณนัก เรียกว่าไม่ค่อยมีจิตวิทยาก็ว่าได้ ซึ่งก็ไม่แปลกจ้ะ เพราะรุ่นพ่อแม่เรา (เรียกว่าห้าสิบกว่าขึ้นไปน่ะนะ) เค้าไม่ได้ศึกษาการเลี้ยงดู/การสื่อสาร/การแสดงออกซึ่งความรักต่อลูกเชิงจิตวิทยามาเหมือนที่พ่อแม่สมัยนี้จะหาได้ง่าย ๆ ตามสื่อต่าง ๆ นะจ๊ะ พ่อแม่บางคนก็พูดทวงบุญคุณเอาแบบชนิดที่ลูกฟังแล้วอยากจะเจาะเลือดเฉือนเนื้อคืนไปให้เลย... แบบบางทีเด็ก ๆ อะนะก็คิดว่า เออ ถ้ามันบุญคุณ/มันลำบาก/มันลำเค็ญขนาดนั้น ก็มาเอาคืนไปเหอะ ไม่ได้มีความสุขในการเลี้ยงลูกมา/ไม่ได้รักกันเลยใช่มั้ย ... ที่เลี้ยงมานี่มีแต่คำว่าจะเอาบุญคุณใช่มั้ย ... ทำนองนั้น . . . คือจะบอกว่านะ เค้ารักน่ะรักคุณแน่ ๆ ล่ะค่ะ ไม่งั้นไม่เลี้ยงดูคุณมาจนโตหรอก ถึงจะไม่ได้ช่วยเหลือทุกอย่างตามที่คุณต้องการ แต่ก็ไม่ได้ทิ้งขว้างหรือเอาไปให้คนอื่นเลี้ยงนี่คะ เค้าแค่แสดงออกซึ่งความรักไม่เป็นค่ะ บางทีอยากจะพูดดี ๆ กับลูก ก็ไม่รู้จะพูดอะไร ด้วยความเคยชิน ก็เลยพูดว่า นี่บุญคุณนะยะ หรือ... ความสำเร็จของเธอนี่มีชั้นทั้งนั้นนะ ไม่ได้ชั้นเธอไม่มาไกลขนาดนี้หรอก รู้ไว้ซะ... คือบางทีน้องก็อาจจะคิดว่า เออ เรามันไม่มีอะไรดี/เก่ง/ทำอะไรได้ด้วยตัวเองเลยใช่มะ ที่มาได้ขนาดนี้เพราะบุญคุณแท้ ๆ อะไรแบบนี้ใช่มั้ยล่ะ . . . มีอย่างเดียวที่น้องทำได้นะ คือ น้องต้องทำใจเย็น ๆ และมองท่านด้วยความเข้าใจ ขอให้เข้าใจท่านค่ะ น้องเปลี่ยนการปฏิบัติของพ่อแม่ที่มีต่อคนอื่นและตัวน้องไม่ได้ก็จริง แต่น้องเปลี่ยนวิธีคิดของตัวเองได้นะจ๊ะ แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 55 07:59:46 จากคุณ : คิม (NYgirl) เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 07:57:59

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านกระทู้ของคุณแล้วเศร้าคะถ้าคนที่คุณพูดถึงคือพ่อแม่ของคุณ เศร้าตรงที่ว่าสายใยรักระหว่างพ่อแม่และลูกนั้นมีเหตุผลกลใดทำให้คุณทุกข์ได้ถึงขนาดนี้ ดิฉันรักลูกมากถ้ารู้ว่าวิธีคิดของเราแม้จะหวังดีกับลูกเพียงใดถ้าทำให้ลูกทุกข์ได้ขนาดนี้ ดิฉันคงต้องกลับมานั่งคิดพิจารณาใหม่ อย่างไรก็ดีขอให้คุณศึกษาพุทธศาสนาให้มากๆปมในจิตใจของคุณจะค่อยๆคลายลงมา อยากจะบอกคุณว่าไม่มีใครรักเราเท่ากับพ่อและแม่ของเราคะ ศึกษาพุทธศาสนามากๆแล้วทุกอย่างจะดีขึ้น ขอเอาใจช่วยให้คุณผ่านความทุกข์นี้ได้ไวๆ จากคุณ : ก้อนดินสีขาว (ก้อนดินสีขาว) เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 08:20:19

ความคิดเห็นที่ 10 ให้คิดว่า ชาติก่อน คุณคงเคยปฎิบัติกับลูกแบบนี้มาก่อน ก็เลยมาเจอพ่อแม่แบบนี้ แม้ว่าพ่อแม่จะไม่มีส่วนช่วยให้คุณได้งานเลย แต่ตัวตนของคุณก็เกิดจากแม่ป้อนข้าวป้อนน้ำ ให้การศึกษา อบรมมา เกิดก่อเป็นตัวคุณที่ประสบความสำเร็จได้ เราสอบได้ที่หนึ่งที่อเมริกา เราเป็นคนท่องหนังสือ พ่อแม่ไม่มีส่วนช่วยเลย แต่ก็เพราะพ่อแม่ให้เงินเราไปเรียนพิเศษภาษาอังกฤษ เราถึุงสามารถสอบได้ที่หนึ่งได้ เพราะพ่อแม่เลี้ยงดูเรามา เราถึงได้มีชีวิต มีโอกาสประสบความสำเร็จ ทุกความสำเร็จของเรามีพ่อแม่ช่วย เพราะชีวิตของเราพ่อแ่ม่ให้มาแต่แรก เราคิดแบบนี้ โดยที่แม่ไม่เคยทวงบุญคุณเวลาเราประสบความสำเร็จเลย จากคุณ : ใบไม้ เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 09:21:31 A:1.4.185.185 X: TicketID:139926

ความคิดเห็นที่ 11 เราว่าคุณเยอะนะ ที่จริงอาจไม่มีอะไรเลยก็ได้ เข้าวัด นั่งสมาธิ ตั้งสติก่อนดีมั๊ยคะ จากคุณ : Beloved Son_Chang เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 09:30:27

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่ใช่ใกล้ค่ะ น่าจะเสียสติไปแล้ว .. จากคุณ : JNOY เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 09:59:39

ความคิดเห็นที่ 13 คิดเหมือนคนอื่นๆค่ะ พยายามอ่าน ถึง3รอบก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ กับเขา ของคุณ คุณหมายถึงพ่อแม่เหรอค่ะ ฟังดูห่างเหินจัง น่าใจหาย คุณคงใกล้เสียสติจริงๆค่ะ ปรึกษาจิตแพทย์นะคะ จากคุณ : kassa เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 10:19:11

ความคิดเห็นที่ 14 พ่อแม่ ยังไงก็รักลูกเสมอ อาจมีการกระทำบางอย่างของลูกไม่ถูกใจ แต่ก็เสียลูกไม่ได้ แต่ลูกซิสามารถเสียพ่อ แม่ได้ คุณจะเข้าใจความรู้สึกพ่อแม่ได้ดีกว่านี้ ถ้าคุณมีลูก และเราว่า ณ ตอนนี้คุณอยากเอาชนะเค้า อย่าเลยค่ะ คุณคิดมากไปเองทุกอย่าง จิตใจไม่สงบสุข พ่อแม่ เห็นลูกได้อย่างใจก็ดีใจ ภูมิใจ เค้าจะพูดอะไรก็แล้วแต่เขา อย่างน้อยก็ให้รู้ไว้ว่า ในใจรักลูกเสมอนะคะ เราเป็นพ่อ แม่คุณ เข้ามาอ่าน คงเสียใจมากๆเลยนะ จากคุณ : เอิน เอิ้น เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 10:41:38

ความคิดเห็นที่ 15 ความเป็นพ่อแม่มันค้ำคอค่ะ ลูกทุกคนไม่จำเป็นต้องรักพ่อแม่หรอก เพราะไม่ใช่พ่อแม่ทุกคนที่จะรักลูกนะ ที่คุณทำได้ตอนนี้คือ กตัญญู ความกตัญญูทำไปเถอะค่ะ ถึงไม่เต็มใจ เราไม่ยินดี ก็ทำๆไปเถอะ มันเป็นหน้าที่ของลูกนะคะ เหมือนคุณอยู่ที่ทำงาน คุณมีหน้าที่ทำงาน เราเข้าใจนะ คือความรู้สึก ความคิด มันห้ามกันไม่ได้นะ แต่คุณเลือกที่จะทำ จะปฏิบัติได้เสมอค่ะ คิดง่ายๆว่าทำกรรมกับเขามา ถ้าไม่อยากเจอกันอีก ก็ทำดีเยอะๆ กตัญญูเยอะๆ จะได้หายกัน ดีไหมคะ คนคงไม่ชอบความเห็นเราหรอก แต่ความเห็นเรามันทำได้จริงนะ คิดว่า จากคุณ : darkheart เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 10:59:19

ความคิดเห็นที่ 16 ถ้าเขาคนที่คุณกล่าวถึง จะเป็นพ่อแม่ หรือไม่ใช่พ่อแม่ แต่เป็นลุงป้าน้าอาที่เลี้ยงดูมาแต่เล็กแต่น้อย นั่นก็คือคนที่มีพระคุณต่อเรายิ่ง หากเพียงเขาไม่มีจิตใจเมตตา เอื้ออาทร การที่จะเลี้ยงดูคนคนนึง ให้เกิดและโตมามีความรู้ ความฉลาด ต้องทุ่มเทความรัก ความดูแลเอาใจใส่ และเงินตรา เด็กคนหนึ่งใช้เงินไม่ใช่น้อยคะ บางครั้งครึ่งหนึ่งของเงินเดือนของเขาด้วยซ้ำไป ค่านม ค่ายา ค่าหมอ ค่าวัคซีน ค่าเทอม ค่าใช้จ่ายอื่นอีกจิปาถะ ฯลฯ ถ้าคุณเป็นแม่คนแล้วจะรู้ว่าการที่เรากล้าที่จะแบ่งเงินเดือนที่เราหามาด้วยความเหนื่อยนั้นมันไม่ง่ายเลยถ้าเรามิได้รักเขามากพอ เพราะมันคงไม่ใช่เงินแค่ก้อนเล็กเล็ก บางครั้งบางเดือนอาจเป็นทั้งหมดของเงินเดือนเขาก็ตาม เขาเคยเสียดายไหม บอกตามเสียงของคนเป็นแม่ได้เลยว่าไม่เคยเสียดาย ได้เห็นคนที่เรารัก เราเลี้ยงดู โตเป็นคนดี มีความสุข แค่เขายิ้มเราก็ดีใจ กว่าจะเข้าเรียนมหาลัยใช้เวลาเท่าไร 10 กว่าปีขึ้นไปที่ยอมจ่ายเงินเพื่อใครคนนึง แค่นี้ก็น้อยไปไหมกับคำว่า "ความกตัญญู" คิดง่ายง่ายค่ะ ถ้าเขาไม่รัก คงไม่ต้องการมอบสิ่งดีดีให้กับคุณ และคงไม่ยินดีกับความสำเร็จของคุณจนถึงขนาดเอาไปคุยอวดใครได้หรอก คนสมัยนี้ขี้อิจฉาและเห็นแก่ตัวเองเยอะ คงไม่มีใครมานั่งดีใจและภูมิใจมากมายกับคนที่เราคิดว่าไม่ได้เป็นคนในครอบครัวหรอกคะเสียเวลาเปล่า เอาเวลาไปนั่งดูหนัง เล่นคอมฯ ช๊อบปิ้ง ทำสวย มิดีกว่าเหรอค่ะ (นี่หละคือสิ่งที่กลัวที่สุดว่า เลี้ยงลูกมา ดูแลประคบประหงมให้ความรักเสียยิ่งกว่ารักตัวเองแล้วลูกโตมามีสังคมของตัวเอง จะคิดว่าแม่เนี้ยน่ารำคาญ พูดอะไรก็ไม่ถูกหู ไม่เข้าใจคุยกับคนอื่นยังเข้าใจเสียกว่า กลัวมาก กลัวที่สุดในชีวิตจริงจริง ไม่มีใครทำอะไรเพื่อใครซักคนได้มากมายโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน และสิ่งที่ตอบแทนที่ต้องการ คือ ความรัก ตอบกลับมาเท่านั้นเอง)......... จากคุณ : leww_ming เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 11:23:00

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าเราจะบอกว่าคุณอกตัญญู คุณจะรับได้ไหม คุณบอกว่าตั้งแต่มหาวิทยาลัยคุณทำอะไรด้วยตัวเองมาตลอด คนอื่นเค้าก็แบบนั้นกันทั้งนั้นแหล่ะค่ะ พ่อแม่ส่วนใหญ่ก็เริ่มปล่อยลูกให้ทำอะไรด้วยตัวเอง ตั้งแต่ตอนนั้นอยู่แล้ว ยิ่งทำงานเค้าจะไม่ยุ่งเลย คนส่วนใหญ๋ก็ใช้ความสามารถตัวเองในการหางานทำกันทั้งนั้น เราแปลกใจว่าการที่พ่อแม่ไม่ฝากให้เป็นความผิดเค้าเหรอคะ และการที่คุณพยายามจนสำเร็จ เค้าจะดีใจก็ไม่เห็นแปลก ก็ในเมื่อลูกเค้าประสบความสำเร็จด้วยตัวเอง พ่อแม่ที่ไหนจะไม่ภูมิใจล่ะคะ เค้าช่วยซื้อคอนโดหาที่อยู่ให้ ก็เพราะว่าคุณเป็นลูก เค้าเลยอยากทำให้ กลายเป็นเค้ามาวุ่นวายกับชีวิตคุณซะงั้น ถามว่าใครเป็นคนให้กำเนิดคุณ ใครเป็นคนเลี้ยงดูคุณให้การศึกษาคุณมาจนถึงมหาวิทยาลัย จนคิดตู่เอาเองว่า คุณทำอะไรด้วยตัวเองมาตลอด พ่อแม่ไม่ได้มีส่วนช่วยให้คุณประสบความสำเร็จในชีวิตเลย เราอยากรู้ว่า หากพ่อแม่คุณไม่ได้ให้กำเนิดคุณ เลี้ยงดูคุณจนเรียนจบมัธยมปลาย คุณจะมีปัญญาทำมาหาเลี้ยงชีพได้ทุกวันนี้หรือไม่ อยากถามเพิ่มอีกนิดว่าค่าเรียนมหาวิทยาลัย ค่ากินค่าอยู่นี่คุณออกเงินเองหมดใช่ไหม ถ้าไม่ใช่อย่าพูดว่าทำอะไรด้วยตัวเองมาตลอด ไม่ชอบความคิดจขกท.เลยจริงๆ จากคุณ : Trippy เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 11:53:08

ความคิดเห็นที่ 18 การที่เค้าดีใจ แล้วเอาไปเล่าให้คนอื่นฟัง สำหรับหมายถึง"เค้าภูมิใจ"กับเรานะคะ ส่วนเรื่องอื่นๆ อยากให้คุณตั้งสติ คิดทบทวนให้ดีค่ะ จากคุณ : So Sweet So Spice เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 12:08:43

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านแล้วงง อ่ะ จากคุณ : namfon+band เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 13:32:14

ความคิดเห็นที่ 20 เราพูดจริงๆนะคะ   คุณลอง ปรึกษาจิตแพทย์ดูนะคะ ไ่ม่ได้หมายความว่าคุณป่วยนะคะ   แต่คุณอาจจะได้อะไรมากขึ้น ดีกว่าคิดวนไปวนมาแบบนี้ค่ะ คุณดูคิดมาก จับจดกับมันมากเกินไปค่ะ จากคุณ : system_error เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 13:33:18

ความคิดเห็นที่ 21 อยากเข้าทำงาน ไม่มีปัญญาเข้าเอง เขาไม่ฝากเข้าให้ คุณไม่พอใจ พอได้งานดี เขาภูมิใจ เอาไปคุย คุณไม่พอใจ เขาให้หางานเอง ให้หาหอพักเอง คุณไม่พอใจ เขาซื้อคอนโดให้ จะได้เดินทางสะดวก จะได้สบาย คุณไม่พอใจ คุณนี่เป็นสิ่งมีชีวิตที่ดูแลยากจริงๆ จากคุณ : แม่น้องอัณณา เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 13:55:30 A:203.107.217.33 X: TicketID:258399

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านแล้วก็ยัง งง ๆ  ตกลงคุณจะเอาไงแน่กับชีวิต เฮอ ๆๆ จากคุณ : benjyja เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 14:49:49

ความคิดเห็นที่ 23 งง กับคนที่คุณพูดถึงน่ะใครกัน บาปน๊ะถ้าเป็นพ่อแม่ จากคุณ : งง งง งง เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 15:08:33 A:124.122.60.102 X: TicketID:379519

ความคิดเห็นที่ 24 รบกวนสรุป ว่า "อะไรคือสิ่งที่คุณพอใจ และอยากได้" ให้ทราบหน่อยได้มั้ยคะ อยากช่วยวิเคราะห์ เพราะที่อ่านมา ไม่เข้าใจในข้อความที่จะสื่อ และที่สำคัญไม่เข้าใจความต้องการของคุณเลย เพราะคุณเหมือนจะไม่พอใจกับทุกๆอย่าง และมีตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาลเหลือเกิน จากคุณ : บ้านนี้มีแต่หมา เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 16:06:40

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านแล้วรู้สึกสับสน ไม่รู้ว่า จขกท ต้องการอ่ะไร รู้สึกจะไม่ถูกใจไปซะทุกสิ่งอย่าง กะลังจะคลอดน้องด้วย กลัวลูกมีความคิดอย่างนี้ จริงอยากให้ลองคิดน๊ะค๊ะว่า ทำไมพ่อแม่ต้องมาช่วยคุณในทุกๆเรื่อง คุณเป็นใคร ทำดีหรือมีบุญคุณอ่ะไรกะเค้าเหรอ เค้าถึงต้องช่วยคุณตลอดไป แล้วการที่พ่อแม่เลี้ยงดูจนจบมหาลัยเนี่ย...ไม่รักไม่ห่วงคงไม่เสียเงินเสียทองมาให้หรอกเน๊อะ จากคุณ : T_T (Lucky Fortune) เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 21:17:11

ความคิดเห็นที่ 26 เจ้าของกระทู้ พูดถึงบุคคลที่3 เหมือนอารมณ์รังเกียจมาก ขนาดสรรพนามใช้แทน ยังใช้คำว่า เค้า หรือ คนที่บ้าน ถ้าคุณหมายถึงพ่อแม่ ดูจะห่างเหินมากๆเลย สิ่งที่คุณเน้นยํ้ามา ว่าทำทุกอย่างตัวคนเดียวตลอด คุณดูเหมือนจะหมกมุ่น อยู่แต่เรื่องของตัวเองเป็นหลัก เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางเกินไปนะคะ  มีคนบนโลกใบนี้ที่ต้องทำทุกอย่างเอง เหมือนกับคุณ แต่เค้าไม่มอง หรือไม่คิดว่า พ่อแม่คือภาระที่ทำให้หนักใจ วางลงบ้างเถอะค่ะ จากคุณ : แมวเก้าหาง เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 21:39:00

ความคิดเห็นที่ 27 ไม่ว่าคนที่คุณกำลังพูดถึงเป็นใคร สงสารคนคนนั้นจริงๆที่ทำยังไงคุณก็ไม่พอใจในตัวเค้า จากคุณ : mom in taipei เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 21:58:08

ความคิดเห็นที่ 28 ถึง จขกท.ค่ะ เราเป็นคนนึงที่ตอนนี้เป็นทั้งแม่ของลูก และยังเป็นลูกของพ่อและแม่ค่ะ. เราอยากจะบอก จขกท.ว่า เราเองก้อเป็นคนนึงที่ต้องดิ้นรนมาด้วยตัวเองค่ะ. ตั้งแต่ ม.3ด้วยซ้ำ เนื่องจากบ้านไม่ค่อยมีฐานะ เราต้องทำงานช่วงปิดเทอม ในโรงงานผลิตถุงพลาสติก สมัยเราตอนอายุ 15 จะได้ใบเหลืองก่อนมีบัตรประชาชนค่ะ เราทำงานตั้งแต่มีใบเหลืองแล้ว. ต้องทำงานช่วงปิดเทอม เพื่อเปิดเทอมเราจะได้มีค่าเทอม เสื้อผ้า หนังสือเหมือนเพื่อน ๆ ค่ะ ขอบอกไว้ว่าเราเป็นคน กทม.เลยนะค่ะ ต้องดิ้นรนขนาดนี้ พอขึ้นม.4 ได้เรียน สายวิทย์-คณิต ค่ะ แต่เรียนได้เทอมเดียวต้องลาออก เพราะแม่ไม่มีเงินส่งให้ไปโรงเรียนค่ะ เพราะเรามีน้องอีก 1คน ต้องให้น้องเรียน. เราต้องออก มาทำงานเป็นพนักงาน part time ตามห้างค่ะ เลิกงาน 4ทุ่ม กว่าจะถึงบ้านก้อเกือบ 5ทุ่มเที่ยงคืน เป็นอยู่แบบนี้จนมาเจอพี่คนนึง เค้าแนะนำให้เราไปเรียน ที่ รร. พาณิชย์จำนงค์ ค่ะ เพราะเป็นโรงเรียนที่ไม่เสียค่าหนังสือ หนังสือใช้ของโรงเรียน แล้วค่เทอมก้อผ่อนได้ ที่สำคัญเรียนครึ่งวันเช้าค่ะ ช่วงบ่ายจะได้มาทำงานได้ หลังจากเรียนที่นั่น เราก้อไปทำงานเป็นพนักงาน 7-11ค่ะ รร.อยู่ดินแดง. แต่ต้องมาทำงาน 7-11ที่สาขาราม 2เนื่องจากบ้านอยู่แถวนั้น เพราะกว่าจะเลิกก้อมืด ไปทำสาขาอื่นเดียวกลับบ้านลำบาก ทำแบบนี้จนจบ ปวส. พอเรียนตรี เราก้อเรียน ตรีภาคค่ำค่ะ แล้วก้อทำงาน ด้วย ทุกวันนี้ เรามีบ้าน มีรถ มีลูก มีสามี เราไม่เคยคิดเลยว่าพ่อแม่ทิ้งเรา ไม่สนใจ ดเคยมีน้อยใจ แต่มาคิดอีกที ถ้าเราไม่ต้องดิ้นรนในวันนั้น เราคงไม่กล้าทำหลายๆ อย่างในวันนี้. เราไม่เข้าใจว่า จขกท.คืิดอะไร เราก้อเป็นแม่คน คุณคงยังไม่น่าเป็นพ่อหรือ แม่ ของลูกเพราะถ้าคุณเป็นคุณคงไม่คิดแบบนี้     เราไม่เคยคิดว่าพ่อแม่วุ่นวาย. บ้านหลังแรก เราต้องการให้พ่อแม่เป็นคนไหว้พระเราคนแรก. รถคันแรก เราต้องการให้พ่อแม่เราเป็นคนนั่งคนแรก ทุกอย่าง เราต้องการให้เค้ามาอยู่กับเราทุกกิจกรรมด้วยซ้ำ    ที่ท่านไปหาซื้อคอนโดให้คุณ เพราะท่านต้องการให้เป็นหน้าเป็นตาของคุณหน่ะซิ. ก้อคุณทำงานในบริษัทใหญ่โต. แล้วที่ท่านเที่ยวไปพูดเรื่องทำงาน ก้อเพราะท่านภูมิใจ หน่ะซิ เป็นเราลูกเราทำงานที่ดี ๆ เราก้อภูมิใจอ่ะ     คุณคิดว่าพ่อแม่วุ่นวาย คุณรู้มั้ย ตอนคุณแบเบาะ ตอนคุณหัดเดิน ตอนคุณคลาน ตอนที่คุณเริ่มทำในหลาย ๆ อย่าง จนมาถึงทุกวันนี้ที่คุณมาพูดว่าท่ายวุ่นวายอ่ะ คุณวุ่นวายมากขนาดไหน คุณรู้มั้ยว่าการเลี้ยงเด็ก 1คนมันเหนื่อยขนาดไหน ไม่มีสิทธิ์ลากิจ ลาป่วย หรือพักร้อนได้นะ ไม่สบาย ก้อยังต้องดูแลคุณ ท่านเคยพูดมั้ยว่าคุณวุ่นวาย ท่านเคยปฏิเสธเสียงร้องไห้ของคุณมั้ย   เราอยากให้ จขกท. กลับไปคิดดี ๆ ว่าท่านวุ่นวายกับคุณตรงไหน ปล. คนเราถ้าไม่รู้จักบุญคุณ ชาตินี้ก้อไม่มีวันเจริญหลอกค่ะ ต่อให้ทำงานบริษัทใหญโตแค่ไหนก้อตาม จากคุณ : แม่เรื่องมาก กะ ลูกมากเรื่อง เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 22:40:14

ความคิดเห็นที่ 29 อ้อลืมค่ะ. จะบอกกับ จขกท.ว่า. เรามาอ่านข้อความของคุณทำให้เรากลัวค่ะ. กลัวว่าลูกเราเมื่อโตมาจะคิดแบบนี้เราคงเสียใจ เพราะทั้งชีวิต ลูกคือสิ่งเดียวที่สำคัญที่สุดค่ะ ทุกอย่างที่เราทำให้คือต้องการให้เค้าได้สิ่งที่ดีที่สุด ที่เราคิดว่าเราสามารถทำให้ได้.  เราคิดว่าพ่อแม่ทุกคนคงคิดแบบนี้ค่ะ. จากคุณ : แม่เรื่องมาก กะ ลูกมากเรื่อง เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 22:46:15

ความคิดเห็นที่ 30 ลูกเกิดมาด้วยกรรม2 อย่างค่ะ 1 มาทวงหนี้  พวกนี้ทำให้พ่อแม่ลำบาก 2 มาใช้หนี้    พวกนี้พ่อแม่ครอบครัวทำให้เจ็บช้ำใจ หรือทำให้ลำบากฯลฯ หนี้ทางโลกอาจหนีได้ แต่หนี้กรรมหนี้ไม่พ้น ไม่ได้ใช้ก็พยายามอย่าก่อหนี้กรรมเพิ่มนะคะ ชีวิตเราจะไม่รุ่งค่ะ ใจเย็นๆนะคะ ถ้าคุยกะทางบ้านแล้วไม่ค่อยสบายใจก็ห่างๆก่อน สบายใจตอนไหนค่อยเข้าไป ตอบแทนพ่อ แม่บ้าง แต่ไม่ต้องไปอยู่นาน เด๋วจะทะเลาะกันอีก คุณเองก็รู้ว่าปรึกษาอะไรกะทางบ้านไม่ได้ ก็ลองคุยกะเพื่อนๆดูนะคะ มีเพื่อนดีๆหรือเปล่าอ่ะ ถ้าไม่มี ก็มาปรึกษาหรือระบายในนี้ก็ได้ ทุกคนยินดีรับฟัง และพร้อมให้กำลังใจค่ะ อ้อเราเห็นด้วยกะ คห 28 นะคะ คิดในแง่ดีมันก็ดีนะ แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 55 23:00:32 จากคุณ : fornatcha เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 22:59:08

ความคิดเห็นที่ 31 จขกท เป็นโรคต่อต้านพ่อแม่ค่ะ คืออะไรก็ตามที่ไปในแนวทางเขา จขกท จะต่อต้าน เพราะต้องการโชว์พาวว่าชั้นไปในแนวทางของชั้นก็รอดนี่ไม่เห็นต้องแคร์พ่อแม่เลย(จะบอกว่าเราเหมือนจะเคยเป็นอยู่แว้บๆ) ทั้งๆที่เบื้องหลังความสำเร็จของลูกคือพ่อแม่นี่ก็ถูกต้องแล้ว ไม่เห็นจะต้องมาเอาชนะคะคานกันตรงนี้เลย คนทั่วไปถ้าพ่อแม่ภูมิใจไปอวด เขาคงดีใจ จขกท อาการหนักค่ะ ควรพบจิตแพทย์ก่อนบ้านแตก ถ้าคุณไม่เก็ต ไม่ยอมไปปรึกษาหมอ อยู่อย่างนี้ต่อไป เดี๋ยวมีลูกจะเก็ตเอง แต่ตอนนั้นอาจสายไปแล้ว จากคุณ : Rada Nene เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 02:53:09

ความคิดเห็นที่ 32 อ่านมาทั้งหมด ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนแบบนี้เหลืออยู่คะ. เห็นแก่ตัวมากที่สุด. พ่อแม่เลี้ยงคุณมาเหนื่อยแค่ไหน. กับการที่คุณต้องดิ้นรนหางาน แค่นั้นเอง มันทำให้คุณภูมิใจในตัวเองมากถึงขนาดที่คิดว่า ทำอะไรด้วยตนเอง. สู้ด้วยตัวเองเพียงเวลาไม่นาน. แล้วคิดแบบนี้. แย่มากคะ. ลืมบุญคุณพ่อแม่ ต่อให้ได้งานดี เงินดี มันไม่ได้ช่วยให้ชีวิตคุณมีค่าหรอกนะคะ ตราบใดที่ลืมพ่อแม่ ขอให้โชคดีคะ. อ่านแล้วเสียใจแทนพ่อแม่คุณจริงๆคะ ( เราโชคดีจังที่ไม่มีเพื่อนแบบจขกท. ) จากคุณ : belongwithme เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 08:36:02

ความคิดเห็นที่ 33 ความคิดดีๆจากคุณ อ้อง ชัชวาล เพ่งวรรธนะ ค่ะ ขอเป็นกำลังให้เจ้าของกระทู้นะคะ สู้ๆๆ เนอะ เมตตาอันไพบูลย์ มีสภาพถึงความเป็นใหญ่ ถึงความเป็นที่ตั้งของใจ หาประมาณมิได้ ... แด่เธอผู้ผูกโกรธในบิดามารดา...จงพิจารณาด้วยสติและปัญญาของเธอเถิดทำลายความคับแคบด้วยการเสียสละ ให้อภัย ทำลายความโกรธด้วยการไม่ผูกโกรธ เป็นสิ่งที่ทำได้ยากที่สุด แต่สิ่งนี้ไม่ได้กระทำเพื่อใครๆแต่เพื่อใจของเธอที่เร่าร้อนประดุจไฟ เธอต้องดับไฟที่ใจเธอเอง เธอต้องพึ่งตนเองด้วยสติ ปัญญา ด้วยการพิจารณา เพื่อเป็นอุบายเพื่อดับสิ้นในความทุกข์กายและใจ... เราเพียงแค่ชี้ทาง ชี้ช่องได้เพียงเท่านั้น... เมื่อเธอแผ่เมตตาต่อตนเองแล้วเกิดความสงบเงียบภายในที่อ่อนโยนนั่นแสดงถึงเธอก็รักตัวของเธอ เธอก็ไม่พึงปรารถนาในความทุกข์ การติ การตักเตือน การต่อว่า การทำร้ายด้วยกาย วาจาแม้ความคิดของเธอก็จะสงบระงับเพราะเธอจะสัมผัสได้ในความอบอุ่น ความจริงใจ ในความบริสุทธิ์ ที่รู้จักการให้อภัย การปล่อยวางลง..เมื่อเธอเกิดความร่มเย็น ความอ่อนโยนของดวงใจ เธอจงแผ่ไปโดยไม่มีเวร แผ่ไปโดยไม่เบียดเบียน เธอจงแผ่จิตอันเกษม ร่มเย็นให้บิดามารดา เธอจงขอให้บิดามารดาร่มเย็นในจิตอันอ่อนโยน เธอจงไม่มีเวร ไม่เบียดเบียนต่อบิดามารดา เธอจงขออภัยในกาย วาจา ใจ ที่ลุไปในทุจริต เพื่อปราบความแข็งกระด้างแห่งจิต เพื่อกำราบสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจ เธอจงกระทำจิตเปรียบประดุจความสว่างไสว ความอ่อนโยน ความนุ่มนวล เธอจงเบิกบานในดวงจิต... จงให้อภัยในสิ่งที่ควรให้อภัย จงไม่มีเวรในสิ่งที่ไม่ควรมีเวร จงไม่เบียดเบียนต่อสิ่งที่นำทางเธอเข้ามาสู่โลกแห่งชีวิต เธอดีเพราะจิตเธอดีเธอทำดีเพราะเธอมีปัญญา เธอมีดวงใจที่งดงามเพราะเธออบรมใจ... แต่ก็เพราะเธออาศัยบิดามารดาเป็นแสงสว่างนำทางเธอจึงปรากฏเข้ามาที่โลกแห่งนี้...เธอมีบิดามารดาดีก็เป็นคุณด้วยเหตุปัจจัยเพราะเธอทำดี เธอมีบิดามารดาไม่ดีก็เพราะเธอเคยสร้างเหตุปัจจัยไม่ดี กรรมอันใดที่น่าติเตียนที่เธอกระทำต่อบิดามารดาในภพนี้เธอจงหยุดเสีย... เพื่อไม่เป็นภัย ไม่เป็นเวร ไม่เป็นทุกข์ ไม่เป็นโทษอันมากต่อเธอ ขอบิดามารดาจงรับรู้วาระแห่งจิต เมื่อใจเธอเริ่มละคลายมานะ ทิฎฐิ ความผูกโกรธเอาไว้ ใจเธอจะร่มเย็น ใจเธอจะไม่เร่าร้อน ใจเธอจะสงบยิ่งเพราะเธอได้คลายออกในปม เธอได้ปลดภาระที่หนักอึ้งของใจ เธอได้หลุดพ้นแล้วในสังขารขันธ์ที่หนักยิ่ง ทุกข์เธอย่อมเบาบาง จิตเธอย่อมบริสุทธิ์ผ่องใสเป็นลำดับ เธอย่อมประกอบไปด้วยความปกติโดยเสมอด้วยศีลแห่งอริยมรรค... เธอได้ละชั่วนั้นได้เสียด้วยกำลังแห่งสติด้วยการทำดีให้ถึงพร้อมเสมอเป็นสมาธิ...เธอได้เข้าใจแล้วว่าความร้อนและไฟเธอได้ดับมันได้ที่ใจ เธอได้ค้นพบวิมุตติในทางดับและเธอจงทำให้มันไม่กำเริบด้วยการประหารไฟทุกข์นี้ให้สิ้นไปจากใจของเธอเถิด... คำตรัสจากพระโอษฐ์..."ฉันใด กรรมที่ทำพอประมาณอันใดในเมตตาเจโตวิมุตติ ที่บุคคลอบรมแล้วอย่างนี้ กรรมนั้นจะไม่เหลือ ไม่ตั้งอยู่ในรูปาพจร และอรูปาพจรนั้น ฉันนั้น" จากคุณ : Natticus เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 08:54:57

ความคิดเห็นที่ 34 เพื่อความสบายใจ น่าจะบอกพ่อแม่คุณไปตรงๆว่า อึดอัด หรือไม่ก็พยายามห่างๆ ไปสักพัก จะได้ไม่กระทบกัน แต่เรรว่าเลือกงานที่ดูดีมีอนาคต ไม่ใช่เลือกด้วยอารมณ์ประชด จากคุณ : ~Nk~ เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 12:37:00

ความคิดเห็นที่ 35 อ่านจนจบสุดท้ายยังงงๆ เขาๆที่คุณพูดถึงนั่นพ่อกับแม่หรอคะ ทำไมเป็นคนแบบนี้อ่ะ โทษนะ ถ้าเค้าไม่รักคุณเค้าทิ้งคุณไว้ไหนก็ได้ ไม่ส่งเสียจนโตขึ้นมาคิดอะไรแบบนี้ได้หรอก พ่อแม่ไม่ช่วยฝากงานเพราะเค้าอาจจะอยากให้คุณใช้ความสามารถเองก็ได้ เคยคิดมุมนี้บ้างไหม ไม่รู้สิถ้าคุณเป็นพี่น้องเรา เราจะเกลียดคุณมากเลย ขอโทษนะคะ จากคุณ : The smiling moon เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 17:16:37

ความคิดเห็นที่ 36 อ่านไม่เห็นรู้เรื่องเลยค่ะ คืออ่านจับประเด็นใหญ่ๆได้ แต่รายละเอียดอ่านไม่เข้าใจเลย ทำไมคนอื่นเก่งกันจัง อ่านเข้าใจด้วย จากคุณ : สลิน เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 00:15:18 A:58.8.65.129 X: TicketID:261115

ความคิดเห็นที่ 37 งงกับวิธีการสื่อความของ จขกท เหมือนกันค่ะ สงสารพ่อแม่คุณค่ะ บอกได้คำเดียว เอาตัวเองเป็นศุนย์กลางของจักรวาล โตมีงานทำแล้ว น่าจะคิดได้มากกว่านี้นะ การศึกษาไทยมีปัญหา ครอบครัวมีปัญหา หรือคุณเองกันแน่ที่มีปัญหา จากคุณ : รีดเนี้ยบเฉียบขาด เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 08:23:58

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านแล้วงงมากค่ะ แต่พอจะจับใจความได้ว่า คุณทะเลาะกับคนที่บ้าน น่าจะเป็นพ่อแม่ เขาทวงบุญคุณ เขาไปซื้อคอนโดให้ทั้งๆที่คุณไม่ได้ขอ เขาทำให้คุณรู้สึกว่าคุณไม่เคยพึ่งเขาได้เลย เขาแค่เลี้ยงคุณมาในช่วงที่คุณยังเปนเด็กอ่อนแอ คุณเลยรู้สึกว่าคุณก็ยืนด้วยตัวเองพึ่งตัวเอง ไม่อยากยุ่งกะที่บ้านเพราะยุ่งทีไรมีเรื่องตลอด คุณไม่เห็นด้วยกับเขาและจะ ปสด ทุกครั้งที่ต้องยุ่งกะเขา ประมาณนี้ใช่ไหมคะ อยากบอกว่า จิตใตคุณเริ่มแข็งกระด้างมากขึ้นแล้วค่ะ คุณเคยเหมือนเราครั้งนึึงค่ะ ที่เคยโกรธพ่อแม่เพราะเขาทำบางอย่างไม่ถูกเอามากๆ เราเสียใจมากซึ่งเพราะตอนนั้นเราเองก็ทำให้เขาเป็นทุกข์หนักไปด้วยเลย แต่ภาวะนั้นบางทีมันยากนะคะจะเอาชนะใจตัวเองได้และเขาเป็นบุพการี เเราคิดถึงขั้นว่าเราไม่ผิดเพราะเขาผิด แต่บอกให้เลยค่ะว่านั่นแหละคือความผิดมหันต์ ส่งผลให้ชีวิตเราไม่มีความเจริญในช่วงนั้น เรานั่งหาคำตอบแทบตายว่าเราทำดีที่สดุแล้ว แต่ทำไมเราเหนื่อยจัง อะไรที่ไม่ดีมันเกิดจากอะไรกันแน่ รู้เลยว่า การทำร้ายจิตใจบุพการีไม่ส่งผลดีกับชีวิตแน่นอนค่ะ มันมีไรอีกมากแต่ถ้าพูดจะยาว เอาเป็นว่าคุณต้องคิดใหม่ ไม่ว่าเขาจะผิดสักแค่ไหนแต่เขาคือผู้มีพระคุณ คนเราถ้าไม่สำนึกบุญคุณชีวิตจะต้องลำบากแน่นอน รีบมาเตือนไม่อยากให้มันสายไปค่ะ ส่วนบางคนที่มีพ่อแม่ไม่ดีนั่นคือกรรมเก่า(ถ้าเชื่อนะ) เราทำได้มากสุดแค่อดทน แต่การตอบโต้บุพการีด้วยวิธีไม่ดีแม้ท่านจะผิด นั่นคุณบาปแน่นอน เคยรู้จักอยู่คนนึงพ่อเขาดุมากและด่าว่าเขาแบบผิดๆมาตลอด เขาไม่พอบโต้แต่ไม่พูดกับพ่อ จนพ่อเขาต้องน้อยอกน้อยใจตลอดที่ลูกไม่อยากพูดด้วย ส่งผลให้เขาเป็นคนเก็บกดและทำในสิ่งผิด ชวิตไม่เจริญค่ะ แค่ตัวอย่าง ส่วนบางคนอดกลั้น สะกดอารมณืใช้วิธีหลีกห่าง แต่ยังพูดดีทุกครั้งที่เจอเขา หลีกเลี่ยงปะทะแต่ไม่ทำร้ายโต้ตอบ แม้จะทุกข์บ้างแต่ชีวิตด้านอื่นส่งผลดี และพ่อแม่เขาก็ดีกับเขามากขึ้นได้เรื่อยยๆ หรือกรรมดีจะทำให้เขาได้หลุดพ้นเชช่นมีโอกาสไปเมืองนอก ได้ห่างจากการทรมานที่ต้องทน แต่ได้ให้เงินทองให้เขาสบย ได้ทดแทนในรูปแบบอื่น เกิดจากคิดดี อดทน เป็นลูกที่ดี ทำยากค่ะ แต่ทำไปเถอะค่ะ ชีวิตจะเจริญ สิ่งนึงที่คุณเครียดจนจะบ้าเพราะจิตใต้สำนึกส่วนลึกบอกคุณ ค้านกับสิ่งที่คุณคิดอยู่ สู้กันอย่างหนักคุณเลยเครียดมากค่ะ คิดใหม่ ปล่อยวางให้ได้ มองเขาในแง่ดีให้ได้ทำยากค่ะ แต่ทำให้ได้นะคะ เพื่อตัวคุณเอง จะเอาใจช่วยค่ะ ขอให้สู้ จากคุณ : เป็นกำลังใจให้คิดดี (Little_Faith_in_me) เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 55 17:24:26