ความคิดเห็นที่ 1 จะกลับไปอยู่บ้านพ่อแม่ ลูกก็ไม่ยอมไป เขาบอกว่าเขาอยากอยู่ที่นี่ เราก็เลยต้องยอมทั้งๆที่ใจสลายทุกครั้งที่เห็นสามีออกจากบ้านไปหาเมียน้อย รู้ทั้งรู้ แต่เราไม่มีสิทธิ์แม้จะถามเขาว่าไปไหน เพราะเขาเคยพูดแล้วจบกับเราแล้ว แต่ยังไม่ได้หย่ากันนะคะ เพราะเรายังไม่อยากเปลี่ยนนามสกุล กลัวลูกโดนเพื่อนล้อ สามีเคยถามว่าจะเอายังไง จบๆไปซะทีคาราราซังมานานแล้ว เราก็ไม่ตอบ พยายามอดทนจนถึงที่สุด จากคุณ : ชีวิตรันทด เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 10:53:58 A:27.55.15.251 X: TicketID:379450

ความคิดเห็นที่ 2 วันนึงเราขึ้นรถเขาเพื่อไปส่งลูก นั่งเบาะหลัง สังเกตุเห็นช่องข้างประตูเบาะหน้า ที่เราเคยนั่งประจำ ของจุกจิกเราที่อยู่ในช่องนั้น หายไปหมดเลย ลูกถามสามีว่า ของแม่หายไปไหน สามีบอกทิ้งไปแล้ว มีแต่ขยะ ซึ่งเราก็รู้ได้เองว่า เขาคงอยากให้เมียน้อยสบายใจเวลาขึ้นรถ เพราะช่องนั้น เราจะเก็บที่คาดผม แว่นกันแดด หมวก และของใช้ของเราอีกนิดหน่อย เขาก็เอาไปทิ้งหมด วันนึงเราแอบขึ้นไปเก็บของที่เหลือตามช่องต่างๆในรถ พบผลการตรวจเชื้อ HIV เพิ่งตรวจมาเมื่อต้นเดือนนี่เอง ผล nagative เราคิดว่าเมียน้อยคงสั่งให้ไปตรวจ เพราะเขาคงจริงจังกันถึงขั้นแต่งงาน เพราะปกติสามีไม่เคยตรวจอะไรแบบนี้มาก่อน ยิ่งเห็นยิ่งเครียดหนัก เวลาของเรากับลูกเหลือน้อยเต็มทีแล้ว จากคุณ : ชีวิตรันทด เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 11:28:37 A:27.55.15.251 X: TicketID:379450

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นกำลังใจให้ สู้เพื่อลูกนะครับ จากคุณ : 2AM เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 11:34:23

ความคิดเห็นที่ 4 เห็นใจจริงๆครับ .... .......แต่อย่าหมกมุ่นมากครับ.. ....เข้มแข้งไว้....เพื่อเป็นหลักให้ลูก...หางานทำ ......หากิจกรรมกับเพื่อนๆ....พาลูกไปเที่ยวต่างจังหวัด. ..................................................................... อย่าไปกลัวเปลือง...ช่วงนี้ต้องรักษาสภาพจิตใจไว้ก่อนเป็นสำคัญ จากคุณ : tumyota เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 11:34:46

ความคิดเห็นที่ 5 จากหัวกระทู้ ที่บอกลูกเริ่มเครียด คือเรื่องที่สามีไม่กลับบ้าน 2 วัน พาเมียน้อยไปหัวหิน ลูกกลับบ้านมาเจอเงินวางอยู่บนโต๊ะเลยโทรไปถาม ว่าไปไหน ไปกลับใคร ซึ่งตอนนั้นเรายังไม่รู้ ลูกวางหูจากพ่อเขาแล้วถึงจะเดินมาบอก นาทีนั้นมันเหมือนฟ้าผ่า แทบทรุด รีบเข้าห้องน้ำล็อคประตู อาเจียนทุกสิ่งออกจนหมด ความเหนื่อยล้า ท้อถอย เสียใจ น้อยใจ อยากตาย มันออกมาหมด ร้องไห้จนลืมคิดว่าลูกอยู่ข้างนอก ออกมาเจอลูกยืนน้ำตาเต็มหน้า เขาบอกว่าสงสารแม่ อยากช่วยแม่ เขาจะโทรบอกให้พ่อกลับมาเอง เราก็บอกว่าอย่าเลย แม่ไม่เป็นไรแล้ว เสร็จแล้วเราก็ไปทำอาหารให้ลูกในครัว จากคุณ : ชีวิตรันทด เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 11:41:12 A:27.55.15.251 X: TicketID:379450

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นกำลังใจให้นะคะ ค่อยๆคุยกับลูกแล้วถอยออกมาดีมั๊ยคะจะได้ไม่เจอสถานการณ์ที่ทำให้เสียใจตลอดเวลาทั้งคุณและลูก จากคุณ : walnutkitten เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 11:57:53

ความคิดเห็นที่ 7 น้องอายุเท่าไรแล้วคะ...ถ้าน้องอายุโตแล้ว ยังไงซะ คุณกับลูกก้ออยู่ช่วงวันธรรมดา พอเสาอาทิตก้อกลับมาบ้านพ่อกับแม่เราดีกว่าค่ะ สบายใจ มีพ่อกับแม่เราอยู่ด้วย อย่างปอมสิ ไปไหนไม่ได้ เวลาทะเลาะก้อห่วงลูก เพราะน้อง 2 ขวบกับ 11 เดือนเอง แต่ถ้าน้องโตแล้ว สักพักเค้าจะเข้าใจค่ะ ค่อยๆอธิบาย ถึงแม้จะเจ็บปวด แต่ปอมเชื่อ ว่าถ้าเราได้ออกไปในโลกกว้าง ที่ไม่ใช่แค่ในบ้านเค้า เราจะเจออะไรอีกเยอะเลยค่ะ จากคุณ : fatpom เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 11:58:04

ความคิดเห็นที่ 8 ทำเสร็จก็ออกไปเรียนลูกมากิน แต่หาไม่เจอ ปรากฎว่าออกไปเจอลูกนั่งร้องไห้อยู่กับพื้นหน้าประตูบ้าน กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ เราตกใจมาก ปกติไม่เคยเห็นลูกร้องไห้ขนาดนั่น เรารีบแย่งโทรศัพท์มาปิด แล้วพาลูกเข้าบ้าน กอดกันปลอบจนดีขึ้น ก็ให้ไปอาบน้ำกินข้าว ทำการบ้าน พอก่อนนอนก็ค่อยๆถามลูกว่า คุยอะไรกับพ่อ แล้วร้องไห้ทำไม ลูกบอกว่าโทรไปหาพ่อ บอกให้พ่อรีบกลับ บอกพ่อว่าอย่าเป็นอย่างนี้เลย เขาเครียดมาก ไม่อยากให้พ่อกับแม่ทะเลาะกันเลย ที่ จากคุณ : ชีวิตรันทด เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 12:03:19 A:27.55.15.251 X: TicketID:379450

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านแล้วเศร้าแทนครับ เข้าใจเลยว่าเห็นลูกเศร้าหัวอกพ่อแม่เศร้ากว่าหลายร้อยเท่า! จากคุณ : IhateCopS เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 12:09:34

ความคิดเห็นที่ 10 น้องอายุ 12 แีแล้วค่ะ เป็นเด็กดี ขยัน เรียนเก่งมาก ไม่ดื้อ ปกตินิสัยร่าเริง แต่ช่วงนี้เงียบมาก ถามคำตอบคำ จากคุณ : ชีวิตรันทด เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 12:12:01 A:27.55.15.251 X: TicketID:379450

ความคิดเห็นที่ 11 คงต้องคุยกับน้องแล้วว่ามันคงถึงทางตันแล้วลูกเราอยู่กันสองคนแม่ลูกได้ไหม จากคุณ : ipodine เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 12:16:18

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านแล้วเศร้าและเห็นใจมากเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ถ้าน้องเห็นแม่เข้มแข็ง เชื่อว่าน้องก็จะเช้มแข็งเช่นกัน เป็นกำลังใจให้ ให้คุณแม่เป็นเสาหลักของน้องนะคะ จากคุณ : กระเพาะปลาบางจาก เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 12:21:09

ความคิดเห็นที่ 13 เราร้องไห้ให้กระทู้ของคุณเลยค่ะ สงสารลูกน้อยของคุณและคุณด้วย เข้าใจ และเห็นใจมากๆๆๆๆๆๆๆ ผู้ชายนี่ เห็นแก่ตัวเสมอเลยอ่ะค่ะ เราว่า แตกเป็นแตกเถอะค่ะ ไม่ต้องอายใครแล้ว มันปวดใจมากนะคะ ถ้าเจอสถานการณ์แบบนี้ ลองถอยหลัง 2 ก้าว เพื่อจะเดินไปข้างหน้าดีกว่า ค่ะ แอบถามนิดนึงว่า แล้วคุณต้องพึ่งเรื่องเงินทองเค้าหริอเปล่าคะ แล้วแต่ก่อน ตอนยังไม่มีเมียน้อย เค้าเป็นพ่อและสามีที่ดีของเราหรือเปล่า?? จากคุณ : ชอบกินลาเต้ เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 12:27:24

ความคิดเห็นที่ 14 สามีหลังจากที่หลงเมียน้อยจนลืมลูกเมีย จากที่เมื่อก่อนเป็น family man มาก ไปรับ-ส่งลูกทุกวัน กินข้าวด้วยกันตลอด แต่ตอนนี้ ต้องไปไหนมาไหนกันเอง 2 คน กินข้าวกัน 2 คน กิจกรรมทุกอย่างของครอบครัว เช่นการไปเที่ยวทุกเทศกาล ตอนนี้ก็ไม่มีแล้ว ดูหนัง เดินห้างก็ไม่มี ทุกสิ่งทุกอย่างที่หายไป เราจะพยายามชดเชยให้ลูกให้ได้มากที่สุด เท่าที่ฐานะเราจะอำนวย แต่ลูกเราไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย จากคุณ : ชีวิตรันทด เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 12:37:09 A:27.55.15.251 X: TicketID:379450

ความคิดเห็นที่ 15 เราอ่านเรื่องของ จขกท มาหลายครั้งแล้วค่ะ ตอนแรกคิดว่าคุณพาลูกย้ายออกไปอยู่กับคุณตาคุณยายแล้วซะอีก สรุปว่ายังไม่ได้ย้ายออกไปใช่มั๊ยคะ ถ้ายังก็รีบไปเถอะค่ะ อย่าให้ลูกอยู่แบบเสียสุขภาพจิตแบบนี้เลย จะพาลให้น้องเรียนแย่ลงซะเปล่า ๆ คุณแม่ต้องพยายามยืนด้วยลำแข้งของตนเองให้ได้นะคะ เพราะเราต้องเป็นหลักให้ลูกต่อไปในอนาคต อย่าไปจมปลักแบบนั้นเลยค่ะ คุณต้องเข้มแข็งให้ลูกเห็นก่อนค่ะ คุณคือที่ยึดเหนี่ยวเพียงสิ่งเดียวของลูก ณ ตอนนี้ เราเชื่อในเนื่องกฎแห่งกรรมค่ะ สักวันเค้าต้องได้รับผลกรรมที่ทำให้ลูกและเมียต้องเป็นแบบนี้ แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 55 12:42:28 จากคุณ : แม่หนูหมี่ เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 12:38:30

ความคิดเห็นที่ 16 เรื่องเงิน ต้องพึ่งพาเขาอย่างมาก ด้วยที่เงินเดือนเขา 6 หลัก ของเราน้อยกว่าเขามากๆๆๆๆๆๆ ค่าใช้จ่ายในบ้านเขาจ่ายหมด พอเขาเริ่มมีเมียน้อย เขาก็จะให้เฉพาะของลูก เราต้องให้ลูกเป็นคนไปขอ ค่ารถบ้าง ค่าอาหารบ้าง ไม่อย่างนั้น เรากับลูกจะลำบาก เขาจะให้เงินทุกเช้า พร้อมค่าขนมไปโรงเรียนลูก ต้องคอยลุ้นว่า วันนี้จะให้เท่าไร่ บางครั้งให้มา 1,000 อีก3-4 วันถึงจะให้อีกครั้ง บางวันให้มา 200 ค่าอาหารเย็น+ค่ารถยังไม่พอเลย คือว่ามันเครียดมาก บางทีสงสารลูกที่ต้องพาเดินบ้าง ขึ้นรถเมล์บ้าง ลูกก็ไม่บ่น อดทนเพื่อแม่ เขารู้แม่ไม่ค่อยมีเงิน จากคุณ : ชีวิตรันทด เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 12:45:31 A:27.55.15.251 X: TicketID:379450

ความคิดเห็นที่ 17 เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : rainny_flower เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 12:45:44

ความคิดเห็นที่ 18 แม่หนูหมี่คะ ลูกชายไม่ยอมย้ายค่ะ เขาพูดว่า ถ้าไปอยู่ที่อื่นแล้วเขานอนไม่หลับ เราก็สงสาร ไม่รู้จะบังคับยังไง คุณตาก็โทรมาเกลี้ยกล่อมหลายรอบก็ไม่ยอมไปค่ะ ทำอะไรไม่ได้เลย จากคุณ : ชีวิตรันทด เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 12:49:31 A:27.55.15.251 X: TicketID:379450

ความคิดเห็นที่ 19 เราพยายามตัดใจเหมือนที่หลายคนแนะนำ แต่มันทำยากเหลือเกิน ตอนนี้เหมือนคนอกหัก คิดเรื่องเก่าๆ ซำ้ไปซ้ำมา แล้วก็ร้องไห้ เคยเป็นครอบครัวตัวอย่างที่ทุกคนอิจฉา แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว คำว่าครอบครัวของเรา เหลือแค่เรากับลูก เท่านั้น สามีเพิ่งมีเมียน้อยได้ไม่นาน แต่ลืมความสัมพันธ์ที่ผ่านมาทั้งหมด 16 ปี ไม่มีอะไรเหลือให้จดจำเลยเหรอ แล้วลูกเขาก็ไม่เคยแยแสมานานแล้ว ไม่เคยโทรหา เจอกันตอนเช้ามีทักบ้างนิดหน่อย แต่ไม่ได้อะไรมาก จากคุณ : ชีวิตรันทด เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 12:59:13 A:27.55.15.251 X: TicketID:379450

ความคิดเห็นที่ 20 ล่าสุด ญาติเราแนะนำให้เราฟ้องหย่า ให้สามีออกจากบ้าน ไปใช้ชีวิตอยู่กับเมียน้อยจริงจังไปเลย จะได้รู้จักนิสัยกันมากขึ้น ระหว่างคนที่ทิ้งลูกเมียมา กับ คนที่แย่งสามีคนอื่นมา จะอยู่กันได้นานแค่ไหน และที่ให้ฟ้องหย่าเพราะ เราจะได้ไม่ต้องเครียด รอรับเศษเงินทุกเช้า บังคับให้จ่ายรายเดือนมาลย พร้อมทำสัญญาว่าจะเลี้ยงดูลูกตลอดไก เราก็คิดว่า แบบนี้ก็ ok นะ แต่ใครจะเป็นคนพูดล่ะ เราคงไม่กล้า ญาติรับอาสาจะพูดให้ แต่ต้องคุยกันก่อนจะฟ้อง ต่อหน้าทุกคนจะได้ไม่มีปัญหา จากคุณ : ชีวิตรันทด เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 13:05:31 A:27.55.15.251 X: TicketID:379450

ความคิดเห็นที่ 21 ลองคุยกับลูกด้วยเหตุผลมั๊ยคะ ว่าการที่เราทนอยู่แบบนี้ก็จะมีแต่เสียใจไปเรื่อยๆ แต่ถ้าเราย้ายออกไปเสียใจมากแค่ครั้งเดียว แต่เวลาผ่านไปทั้งแม่และหนูจะมีความสุขขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน พยายามคุยอย่างใจเย็นและมีเหตุผลนะคะ ให้ลูกเข้าใจว่าชีวิตเรามันเปลี่ยนไปแล้วค่ะ ไม่ว่าคุณสองคนแม่ลูกร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดเค้าก็ไม่กลับมา สู้แยกกันอยู่ตกลงค่าเลี้ยงดูกันให้เรียบร้อย อีกไม่นานความสุขจะกลับมาหาคุณแม่ลูกอีกครั้งค่ะ ถึงแม้มันอาจไม่อบอุ่นเหมือนเดิม แต่มันต้องดีกว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้แน่นอนค่ะ กอดแน่นๆ ทั้งคุณแม่คุณลูกนะคะ เข้มแข็งสู้ต่อไปนะคะ ผู้ชายคนนั้นเค้าไม่ใช่สามีที่แสนดี และคุณพ่อที่น่ารักคนเดิมแล้วค่ะ ตอนนี้เค้า คือ คนอื่น คนที่คอยทำร้ายจิตใจของคุณและลูกอยู่ทุกๆ วัน เดินออกมาเถอะค่ะ จากคุณ : แม่อัยยะจัง (แม่อัยยะจัง) เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 13:10:03

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่มีความกล้าใดได้มาโดยปราศจากความกลัว? ถ้ายังรู้สึกเจ็บแสดงว่าเรายังหายใจ ตอนนี้สิ่งที่คุณต้องนึกถึงคือลูกมากกว่า ความทุกข์ อาจทําได้้ยากจริง แต่ลองทําดูค่ะ  กําลังใจที่ดีที่สุดคือลูกของคุณเอง  พรุ่งนี้ต้องดีกว่านี้ สู้นะคะ จากคุณ : พลอยสีนิล (พลอยสีนิล) เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 13:13:05

ความคิดเห็นที่ 23 ฟ้องหย่าเลยค่ะ คุณแม่ต้องเข้มแข็งนะคะ ฟื้นตัวให้ได้ อย่าล้มให้ลูกเห็น ไม่งั้นลูกจะล้มตาม คุณเสียสามี รู้สึกไร้ค่า อยากตาย แต่คุณยังเหลือลูกนะคะ แล้วจิตใจลูกคุณล่ะ เสียพ่อ ผิดหวังในตัวฮีโร่ แถมกำลังเหมือนจะเสียแม่ไปอีกคนอีกเพราะคุณเข้มแข็งไม่พอ คำว่าอยากตายๆ ของคุณ คุณคิดบ้างไหมว่าจริงๆ ก็อาจจะมีคำนี้อยู่ในหัวลูกคุณเหมือนกัน ถ้าคุณไม่เข้มแข็งกว่านี้  เลิกพร่ำพรรณนา และตั้งคำถามว่าทำไมๆๆๆ เมื่อก่อนเคยเป็นอย่างนี้ๆๆ เถอะค่ะ เข้มแข็งให้ลูกเห็นว่าเราอยู่ได้ เดินหน้าฟ้องหย่าและฟ้องอีเมียน้อยด้วยเลยค่ะ !!!!!!!! จากคุณ : hatebadguy เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 13:19:47

ความคิดเห็นที่ 24 เป็นกำลังใจให้นะคะ ต้องอดทนจริง ๆ ส่วนตัวเองกลัวเหมือนกัน ตอนนี้ยังปกติรักกันดี เริ่มระหองระแหงเหมือนกันเป็นบางวัน กลัวว่าสักวันจะเป็นแบบนี้ มันรับไม่ได้จริงงงงงๆ ตอนนี้ลูกเราให้แม่เลี้ยงเพราะต้องทำงานทุกวัน อนึ่งถึงวันนั้นมีจริงขึ้นมา คิดแล้วคงต้องหนี จากคุณ : chompooyodyayee เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 13:20:14

ความคิดเห็นที่ 25 อย่าเพิ่งวู่วามย้ายออกนะคะ  ตกลงเรื่องหย่า ค่าเลี้ยงดู บ้านหรือรถ สินสมรสตามสมควรให้เสร็จก่อน อย่าหยิ่งออกมาแต่ตัวนะคะ ของที่เราควรจะได้ต้องได้ เอาใจช่วยมากๆ  ค่ะ จากคุณ : hatebadguy เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 13:22:09

ความคิดเห็นที่ 26 หากระทู้เก่าๆ ไม่เจอค่ะ เลยไม่ทราบสาเหตุ มาก่อนหน้าค่ะ แนะนำไม่ถูกค่ะ จากคุณ : sweetiepink เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 13:30:12

ความคิดเห็นที่ 27 คำแนะนำนะครับ..... 1.ยึดหลักธรรมะให้เร็วที่สุด....ใดๆในโลกนี้ไม่ใช่ของเราเลย 2.ค่อยๆอธิบายให้ลูกเข้าใจ ลูกต้องเป็นผู้ชายที่เข้มแข้ง และแม่ต้องพึ่งได้ 3.ขอคุยกับสามี....ด้วยเหตุผลว่า ค่าใช้จ่ายภายในบ้านและของลูก จ่ายให้สม่ำเสมอ....กำหนดเท่าไหร่ที่คุณคิดว่าพอใช้ ต้องอ้อนๆนะ...อย่าชวนทะเลาะ 4.ไม่ต้องหย่า...ลืมไปเลย เชื่อผม (หมัดเด็ด) ใครให้หย่าอย่าไปเชื่อ... 5.กลับไปหา ไปเยี่ยมคุณตาคุณยาย ทุกอาทิตย์ ถ้าทำได้อธิบายให้ลูกเข้าใจ จะได้ตัดใจได้เร็วขึ้น คุณต้องมีชีวิตอยู่เพื่อลูก ต้องมีสติให้เร็วที่สุด 6.ถ้าคุณยังรักสามีคุณอยู่ และคุณรอคอยได้ เชื่อผม ไม่เกิน 3 ปี สามีคุณจะกลับมา เป็นครอบครัวเหมือนเดิม( ยอมเสียบางส่วน  เพื่อให้ได้ส่วนใหญ่ ) จากคุณ : สยามเมืองยิ้ม (ลายพราง) เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 14:26:14

ความคิดเห็นที่ 28 เรื่องลูกคุณ ก็โตพอที่จะคุยกันรู้เรื่องแล้วนี้ค่ะ แล้วเขาก็เห็นสิ่งที่พ่อทำ คุณลองพาเขาไปเยี่ยมตายายตอนปีใหม่ก็ได้ค่ะ ไปค้างสัก 2-3 คืน เดียวเขาก็ปรับตัวได้ ทุกอย่างต้องมีการเริ่มต้นค่ะ ถ้าไม่ลองทำจะรู้ได้ยังไงว่าทำไม่ได้ เห็นด้วยที่ญาติคุณบอกให้ฟ้องหย่า ฟ้องทั้งผู้หญิงผู้ชายเลย แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 55 14:47:10 จากคุณ : สาวหน้ามน เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 14:46:41

ความคิดเห็นที่ 29 ใจเย็นๆนะคะ เข็มแข็งให้ได้เร็วๆเพื่อลูกของคุณ จากที่อ่านมา เราว่ายังสามีก็ไม่กลับมาหาคุณแล้วค่ะ ยอมรับความจริงดีกว่า เจ็บทีเดียว ให้หลุดพ้นวงโควรทุกข์นี้ซักที เรื่องทรัพย์สินเงินทอง คุณแต่งงานมา 16 ปีอย่าเดินออกไปมือเปล่าค่ะ ศักดิ์ศรีกินไม่ได้ ถ้าอายที่จะพิทักษ์สิทธิ์ตัวเอง ลูกจะอดไปด้วย คิดดีๆนะคะ ไม่มีผญ.คนไหนมีความสุขกับการที่สังคมตราหน้าว่าเป็นเมียน้อยหรอกค่ะ ถ้าคุณจะหย่ามันก็ต้องสมน้ำสมเนื้อ ถ้าไม่ได้ก็ตามที่ต้องการเมียน้อยก็จงเป็นเมียน้อยต่อไป หยุดร้องไห้คร่ำครวญเถอะค่ะ ไม่มีประโยชน์ จะทำให้ลูกเครียดไปมากขึ้น ลูกดีเพราะแม่ จริงแท้แน่นอนนะ เรายืนยันได้ จากคุณ : Whatever love means เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 14:50:25

ความคิดเห็นที่ 30 ถ้ายังจมอยู่แบบนี้ นอกจากจะเสียสามีไปแล้ว คุณอาจต้องสูญเสียลูกชายคนเดียวไปด้วยนะคะ ...ขออภัยที่พูดแรง แต่อยากให้คุณคิดได้จริงๆ จากคุณ : เต่าพันปี เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 15:04:52

ความคิดเห็นที่ 31 คุณ sweetiepink คะกระทู้เก่าค่ะ http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N12958789/N12958789.html จากคุณ : ชีวิตรันทด เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 15:06:00 A:27.55.1.229 X: TicketID:379450

ความคิดเห็นที่ 32 ย้อนกลับไปอ่านแล้วสงสารลูกคุณมากค่ะ จิตใจคงร้าวรานมากกว่าคุณ ในวัยเพียง 12 เข้าใกล้วัยรุ่นตอนต้น ควบคุมความคิดความรู้สึกยาก น้องอาจจะพลุ่งพล่านกว่าคนเป็นแม่ก็ได้นะคะ ทางเดียวที่จะรักษาครอบครัวที่เหลือเพียงคุณกับลูกไว้คือคุณต้องเข้มแข็งกว่านี้ค่ะ สงสารน้องจับใจ.... จากคุณ : hatebadguy เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 15:35:04

ความคิดเห็นที่ 33 คุณต้องเข้มแข็ง มีสติ ทำตัวปกติที่ให้ความอบอุ่นกับลูกได้ หยุดร้องไห้คร่ำครวญถึงคนๆหนึ่งที่ไม่มีค่าเถอะค่ะ จะทำให้ลูกอยู่กับความเสียใจ ความเครียด เพราะความรักแม่ห่วงแม่ทำให้ลูกทุกข์ ถ้าคุณหยุดทุกข์  เข้มแข็งไม่เสียใจให้ลูกเห็น ควมรู้สึกของลูกจะดีขึ้น  ในเมื่อลูกรับรู้แล้วต้องพูดคุยกับลูกให้เข้าใจถึงชีวิตจริงของโลก ว่าถ้าคนเราเกิดมาแล้วไม่มีความรับผิดชอบ ไม่มีความซื่อสัตย์ ชีวิตจะเกิดปัญหากับคนนั้น ลูกต้องเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี แม่จะได้ภูมิใจลูกมาก  เพื่อนดิฉันสามีเค้าคล้ายกันกับของคุณเพียงแต่ไม่มีเมียน้อย สนใจแต่ตัวเองดีกับคนภายนอกไม่สนใจลูกเมียเลย  เมียต้องทำงานด้วยเลี้ยงลูกไปด้วยไม่สนใจแม้กระทั่งลูกตัวเองที่เรียนเก่งวันสอบเด็กป๖.ให้ไปสอบเองทั้งที่ลูกไม่เคยไปเองนะคะ เพราะเมียเพิ่งคลอดลูกคนที่๒ จนกระทั่งลูกคนที่๒เข้าเรียนอนุบาล เมียงานยุ่งให้สามีไปรับลูกยังไม่ไปค่ะ ลูกนั่งรอแม่อยู่คนเดียวจนถึง๖โมงเย็น ลูกสาวคนโตบอกแม่หย่าเถอะเราอยู่กัน๓คนได้มีพ่อเหมือนไม่มี ตั้งแต่วันนั้นเขานัดสามีหย่าทันที   ที่เล่าเพราะวันนี้คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวคนเดียวประสบความสำเร็จอย่างสูง ลูกเป็นเด็กดีเรียนเก่งได้ทุนไปเรียนตปท. ทั้ง๒คน เป็นเด็กสมบูรณ์ทั้งกายใจ มีความสุขกันดีทั้งที่รู้เรื่องราวของพ่อเขา จากคุณ : CRW เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 16:25:36

ความคิดเห็นที่ 34 เป็นแบบนี้คุณแม่ต้องเข้มแข็งให้มากๆ นะคะ เพราะลูกคุณคงทุกข์เพราะเห็นแม่ทุกข์ ถ้าแม่ไม่ทุกข์ให้เขาเห็นเขาอาจจะดีขึ้นกว่านี้ เข้าใจอะไรได้มากกว่านี้ เข็มแข็งนะคะ เวลาจะช่วยคุณได้ กอดแน่นๆ ค่ะ จากคุณ : อดออม เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 16:30:34

ความคิดเห็นที่ 35 ขออนุญาตพูดตรงๆไม่ประดิษฐ์คำนะคะ เรื่องนี้ไม่มีใครทำร้ายลูกคุณหรอกคะ พ่อเค้าก็ไม่ได้ทำร้ายลูกเค้า แต่คุณนั้นแหละที่เป็นคนทำร้ายลูกตัวเอง คุณฟูมฟาย คุณอ่อนแอ คุณแสดงออกถึงความเจ็บปวด สิ่งนี้แหละที่เป็นตัวทำร้ายลูกของคุณเอง   เรากล้าพูดแบบนี้ได้เต็มปากเลยคะ เพราะเราผ่านจุดที่คุณเจอมาแล้ว และเหตุการณ์ของเราเลวร้ายกว่าที่คุณเจอเยอะมาก และเรื่องราวยาวนานกว่าคุณเยอะ เราไม่เคยอ่อนแอ ไม่เคยแสดงอาการใดๆให้ลูกเห็นว่าเรารู้สึกยังไง ณ วันที่เกิดเรื่องครั้งล่าสุด ลูกสาวเราอายุ 10 ขวบ ลูกสาวเราพบเจอเหตุการณ์พวกนี้ด้วยตาด้วยหูตัวเองทั้งหมดมาตลอด ว่าพ่อมีคนอื่น และ " มีกี่คนในเวลาเดียวกัน " ลูกเสียใจที่พ่อมีคนอื่น แต่เมื่อลูกหันกลับมามองเรา เราไม่แสดงอาการอะไรให้ลูกเห็น ทำชีวิตทุกอย่างปรกติ ช่วงเกิดเรื่องใหม่ๆ เมื่อลูกหลับ เราจะลงมานั่งเงียบๆในห้องรับแขกหงอยๆคนเดียว นั่งสูบบุหรี่บ้าง ดื่มเหล้าบ้าง แต่ลูกไม่เคยรับรู้เลย เวลาลูกถามว่าแม่ว่าไง เราจะตอบเสมอว่า ปล่อยเค้าไป เค้าอยากอยู่ก็อยู่ ไม่อยากอยู่ก็ไป เราอยู่กันสองคนก็สบายดีอยู่แล้ว เค้าเลยไม่รู้สึกอะไรมากมายนัก เพราะพ่อไปทำงานกลับดึกหรือไม่กลับเป็นปรกติอยู่แล้ว และเวลาในชีวิตเค้าส่วนใหญ่อยู่แต่กะแม่คนเดียวตลอด ( เมื่อก่อนเราเป็นแม่บ้าน full time ) จนสุดท้ายเราก็หย่ากัน ก่อนวันหย่า เราบอกลูกก่อนว่าจะหย่า และคุยกับเค้าด้วยเหตผล ลูกก้อโอเค ในวันหย่าลูกก้อไปนั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะด้วย แต่ด้วยความจำเป็นด้านการงาน ธุรกิจและเงินทอง เลยทำให้เรายังคงอยู่บ้านเดียวกันเยี่ยงเพื่อนเท่านั้นมาตลอดจนถึงวันนี้ แต่ช่วงนี้ลูกสาวจะอายุ 14 แล้ว ลูกก็มีร่ำๆว่าเราย้ายออกอยู่กันเองสองคนดีกว่า 5555+ ตอนนี้เรากะลูกก็สบายดี ลูกไม่เคยเครียด ไม่เคยกังวล หรือรู็สึกแย่อะไรมากมาย เพราะเราย้ำกะลูกเสมอว่า สิ่งที่พ่อทำผิด มันเป็นเรื่องระหว่างพ่อกะแม่ แต่เค้าไม่ได้ทำผิดกะลูก ถึงแม้ว่ามันจะเอี่ยวๆกันบ้างก็ตาม เราคุยกะลูกเสมอว่าเราโอเค เมื่อคนรักกัน วันนึงเค้ามีคนอื่น ก็แปลว่าเค้าไม่ได้รักเราแล้ว มันก็เป็นเรื่องง่ายๆที่มันต้องจบ มันเป็นเรื่องธรรมดา อย่าไปยื้อ อย่าไปรัั้ง อย่าไปทนอยู่ เพราะคนไม่รักกันแล้ว ทำถึงขนาดนี้แล้ว ทำอย่างไรมันก็กลับมาเหมือนเดิมไม่ได้ และตัวเราก็คงไม่มีทางรู้สึกกะเค้าเหมือนเดิมเช่นกันตลอดชีวิต แต่ให้จำบทเรียนที่ได้เจอจากพ่อกะแม่ในทุกอย่าง เช่นเรื่องเทคนิคการโกหก การปิดบัง การแสดงออก ของพวก ผช เจ้าชู้  เอาไว้ ถือว่าเราโชคดีกว่าคนอื่น ที่มีบทเรียนที่มีคุณค่ามาให้ได้พบเจอก่อน เผื่อในอนาคตมันจะมีประโยชน์กะชีวิตของเราได้ ไม่มากก็น้อย ซึ่งลูกก้อเข้าใจ และเป็นเด็กร่าเริงปรกติตลอดเวลา ไม่เคยมีอาการกังวลใดๆคะ วิธีแก้มันงายมากเลยคะในเคสคุณ แค่คุณหยุดให้ความสำคัญกะ ผช คนนี้ และเดินออกมา กลับไปอยู่กะพ่อแม่คุณดีกว่า ( คุณโชคดีกว่าเรามากนักนะ เราไม่มีพ่อแม่ ไม่มีครอบครัวให้หนีไปพึ่งพึง ) ไม่ต้องกังวลว่าลูกคุณจะไม่อยากย้ายที่อยู่ เค้าโตมากแล้ว คุยกะเค้าตรงๆ และพากันเดินออกมา ปรับตัวไม่นาน เด่วมันก็ดีขึ้นเอง เรื่องนี้มันต้องแก้ที่ตัวคุณ เพราะคุณนั้นแหละ ที่ทำให้ลูกเป็นแบบนี้ หยุดคิด หยุดฟูมฟาย หยุดทำร้ายตัวเองและลูก เดินออกมาซะ ( ถ้าบ้านหลังนี้คุณไม่มีส่วนแบ่งต้องยื้อแย่ง ) แต่ถ้าคุณอยากได้บ้านหลังนี้คุณก็ขอให้เค้าออกไป และคุณก็ตัดใจ และไม่ต้องสนใจเค้าอีก แล้วชีวิตคุณจะมีสุขขึ้น คุณทำได้เร็วแค่ไหน คุณกะลูกก้อมีความสุขเร็วขึ้นเท่านั้นคะ จากคุณ : ผู้หญิงยิงเรือรบ เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 16:40:31

ความคิดเห็นที่ 36 คห 35 ค่ะ.....ถูกใจมาก ๆ เลย อ่านแล้วสอนตัวเองไปด้วย ไม่มีใครทำร้ายเราได้มากเท่าตัวเราเองจริง ๆ ค่ะ สามีเอามีดแทงเราที่เดียวค่ะ เป็นเราเองต่างหากที่ดึงมีดออกแล้วแทงซ้ำที่เดิมทุกวัน ๆ รวบรวมหลักฐานคุยกับทนายเลยค่ะ วิธีแก้แค้นสามีและชู้ที่ดีที่สุดคือปล่อยให้เขาไปอยู่ด้วยกัน คนที่ทิ้งเมียและลูกได้.....สุดท้ายเมื่อเขาเจอของใหม่สดกว่า เขาก็คงทิ้งชู้ไปตามสันดารรรรเดิมล่ะค่ะ สู้ค่ะสู้.....สู้เพื่อลูก จากคุณ : malela เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 16:53:37

ความคิดเห็นที่ 37 คุณคะ คุณสติดีหรือเปล่าคะ มาถาม แต่ใครจะเป็นคนพูดเรื่องฟ้องหย่า เฮ้ย! เข้าใจคำว่าฟ้องหย่ามั้ย ฟ้องหย่าคือไปหาทนาย ให้ทนายทำเรื่องฟ้องศาล นำหลักฐานทั้งหมดให้ศาลท่านดู ศาลจะเรียกผู้ชายมาฟังคำตัดสิน พร้อมกับต้องรับผิดชอบทุกอย่าง ทั้งหมดนี้ คุณไม่ต้องไปพูดกับเค้าเลยซักแอะเดียว พูดทำไม ใครมันทำผิด มันผู้นั้นต้องชดใช้ จากคุณ : Ouitomatom เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 17:03:16

ความคิดเห็นที่ 38 ถ้าต้องมาลุ้นว่าวันนี้เขาจะให้เบี้ยเลี้ยงเท่าไหร่ เราว่าเกินแก้ไขแล้วนะ ตอนแรกนึกว่ารักลูกมาก ไม่อยากให้ลูกลำบาก แต่ตอนนี้ดูท่าลูกคุณจะลำบากมากโขอยู่นะ อะไรๆ ก็ไม่กล้า เอาแต่ร้องไห้ฟูมฟาย ทำให้ลูกเครียดเปล่า ๆ จขกท ทำตัวเหมือนไม่มีที่ไป ต่อรองกับเขาสิ ว่าถ้าอยากหย่า ก็ให้แบ่งทรัพย์สินให้คุณมากเท่าที่คุณพอใจ คนเราต้องมีศักดิ์ศรีนะ โดนขอหย่าบ่อย ๆ มันหยามน้ำหน้ากัน อธิบายให้เขาฟังสิว่าลูกไม่ต้องการออกจากบ้านหลังนี้ ให้เขายกบ้านให้ลูก โดยคุณอยู่ดูแล คนมันอยากหย่า อะไร ๆ เขาก็ต้องยอมทั้งนั้น บอกหน่อยได้มั้ยว่าทำไมคุณไม่กล้าหือกับเขา จะอ้างว่ากลัวลูกอายเพื่อน กลัวลูกมีปัญหา ตอนนี้ก็เ่ป็นอยู่แล้ว รู้มั้ยคุณเป็นของตายสำหรับสามีและลูก เราไม่เชื่อว่าเขาจะกลับมาหาคุณภายในสามปี เขาเกินจะกู่กลับแล้วนะ จากคุณ : เมื่อไหร่จะลุกขึ้นสู้ซะที เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 19:44:47 A:124.122.44.196 X: TicketID:323097

ความคิดเห็นที่ 39 กลับเข้ามาอ่านอีกที เราเห็นด้วยกับความเห็นข้างบนหลาย ๆ คนค่ะ ถ้าเค้าอยากหย่า...ได้เลย แต่คุณต้องต่อรองให้ได้มากที่สุด เพื่อที่ลูกจะได้ไม่ลำบากในภายภาคหน้า เค้าอยากหย่าอยู่แล้วหนิ ยื่นข้อเสนอไปเลยค่ะ ให้เค้ายกบ้านหลังนี้โอนให้เป็นชื่อลูกเลยค่ะ ค่าเลี้ยงดูส่งเสียลูกในแต่ละเดือน ทำเป็นลายลักษณ์อักษร (แนะนำให้จ้างทนายช่วยดูแลในการนี้ค่ะเพื่อความรัดกุมและถูกต้อง) ให้รู้ซะบ้างว่าเราไม่ใช่ของตาย ถึงเวลาต้องลุกขึ้นสู้แล้วค่ะ บอกเค้าไปเลยถ้าอยากได้ใบหย่าก็ให้ทำตามที่เราเสนอไป ทำตัวเราให้เหนือเค้า เราต้องเป็นคนยื่นข้อเสนอค่ะ ไม่ใช่เค้า อย่าร้องไห้อ่อนแออีกเลย  ทำให้ลูกเห็นค่ะว่าแม่คนเดียวคนนี้หละที่จะปกป้องดูแลเค้าต่อไปเอง ไม่ร้องอีกแล้วนะคะ เพราะคนที่เสียใจเสียความรู้สึกมากๆก็คือลูกเราเองนะคะ จากคุณ : แม่หนูหมี่ เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 20:21:16

ความคิดเห็นที่ 40 คุณต้องเข้มแข็งได้แล้วค่ะ ลูกคุณไม่มีพ่อแล้ว และนี้แม่ก็ยังไม่ยืนหยัดเป็นหลักให้เค้าอีก เค้าจะเหลือใครล่ะค่ะ เราอ่านกระทู้คุณตั้งแต่แรก คุณไม่มีท่าทีจะเข้มแข็งขึ้นสักนิด มีแต่อ่อนแอลงเรื่อยๆ ตอนนี่คุณต้องลุกขึ้นมาทำในสิ่งที่ควรทำแล้วค่ะ ฟ้องหย่า และเรียกร้องสิ่งที่ลูกคุณพึงจะได้ ปล.ขอแนะนำอย่างนึงนะค่ะ อย่าเอาเป็นเงินเดือน เพราะส่วนมากจะจ่ายแค่ช่วงแรกๆ ให้เอาเป็นเงินก้อนและทรัพย์สินมาเลยดีกว่า จากคุณ : แพนกวิ้นน้อยหลงทาง เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 20:32:15

ความคิดเห็นที่ 41 ขอพูดอะไรตรงๆแรงๆอีกนิดนะค่ะ เพื่อคุณจะได้สติ เราว่าตอนนี้ลูกคุณเข้าใจ และยอมรับสถานการณ์ได้มากกว่าคุณซะอีก เหลือแต่ตัวคุณแล้วค่ะ ว่าเมื่อไหร่จะทำใจยอมรับ จากคุณ : แพนกวิ้นน้อยหลงทาง เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 20:42:11

ความคิดเห็นที่ 42 ไม่เคยตอบกระทู้คุณเลย  แต่ติดตามอยู่เงียบๆ  คราวก่อนคุณบอกว่า  ถูกทำร้ายร่างกาย คุณพร้อมจะไปแล้ว เราดีใจมาก  เพราะเครียดแทนคุณจริง ๆ ( ตั้งแต่กระทู้แรก ๆ ) มาวันนี้ คุณก็มาฟูมฟายอีก  เหมือนคุณไม่ได้ฟังคนอื่นที่ห่วงใยเลย มาระบายบอกเล่าเท่านั้น  คิดเห็นตรงกับ คห.35 / 41  คุณทำร้ายตัวเองไม่พอ  แต่ยังทำร้ายลูกอีก  นี่หรือแม่ที่บอกว่า รักลูกสุดหัวใจ  แต่ทำไม ทำตรงข้ามหมดเลย คุณทำร้ายจิตใจลุกซ้ำ ๆ ซาก ๆ ให้พบเจอสภาพกดดันในวัยแค่นี้ สุดท้าย คุณจะไม่เหลืออะไรเลย จากคุณ : IPC เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 21:34:28

ความคิดเห็นที่ 43 สามีทำถึงขนาดนี้แล้ว....คุณก็เลิกเถอะ เพราะอดทนอยู่  จะทำร้ายทั้งตัวคุณและลูก..ทำให้คุณดูไม่มีค่าในสายตาเค้า และเท่ากับคุณดูถูกตัวเอง หาตัวกลางที่เจรจากับเค้า...ว่าคุณกับลูกจะอยู่บ้านนี้ ให้สามีออกไป ให้อดีตสามีจ่ายค่าเลี้ยงดูลูก  และช่วยผ่อนบ้าน ถ้าคุณไม่ยืนขึ้น   ทั้งคุณและลูก จะล้มไปทั้งคู่ จากคุณ : บ้านดอกชวนชมสารพัดสี เขียนเมื่อ : 17 ธ.ค. 55 23:53:57

ความคิดเห็นที่ 44 ลูกไม่ได้เครียดเรื่องพ่อมีเมียน้อยหรอกค่ะ ลูกเครียดเพราะแม่อ่อนแอ ฟูมฟายมากกว่า จขกท.ใช่มั้ยที่ไม่เหลือเงินสั่งข้าวไข่เจียวจานที่ 2 ให้ลูก? อ่านแล้วไมเกรนขึ้น หยุดคร่ำครวญแค่นี้ก่อน...ลุกมาเป็นหลักให้ลูกได้แล้วค่ะ แต่งงานจดทะเบียนกลัวอะไร ฟ้องหย่าแบ่งสมบัติค่าเลี้ยงดูให้จบๆ...ไม่อยากเปลี่ยนนามสกุลกลัวลูกอาย? โถ มันจะอะไรขนาดนั้น ให้เค้ารับความจริงเถอะค่ะ โตขึ้นจะได้ไม่เป็นแบบคุณ...ไม่กล้าไปซะหมด ดิฉันอายุน้อยกว่าคุณน่าจะเป็น10ปี วุฒิภาวะคุณน่าจะ mature มากกว่านี้ แหม ใช่ชีวิตจะไม่มีทางเลือก เพียงแต่คุณจะสู้หรือเปล่า??? จากคุณ : nongcookie71 เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 00:48:11

ความคิดเห็นที่ 45 อ่านมาตั้งแต่ต้น สุดท้ายเราว่าปัญหามันอยู่ที่คุณแล้วเพราะผู้ชายลอยตัวไปแล้ว ไม่รับรู้ปัญหาเกี่ยวข้องใดๆและดูท่าว่าพร้อมจะไปทันที คุณคะ ถ้าคุณยังอ่อนแอแล้วลูกคุณจะเข้มแข็งได้ยังไงกัน เราไม่คิดว่าเพราะลูกไม่ยอมออกเท่านั้นหรอก คุณถึงไม่ยอมย้ายออกไปซักที ลึกๆหวังว่าเขาจะกลับมาหรือคะ ความอดทนที่ทำร้ายลูกคุณทุกวันนี้มันไม่พอหรือคะ ยอมรับความจริงเถอะว่ามันจบแล้ว ลุึกขึ้นมาเรียกร้องสิทธิ์ของตัวเองได้แล้ว จะได้ไม่ต้องมานั่งห่วงว่าจะไม่มีกิน เลิกไปคุณน่าจะสบายกว่ามานั่งรอเงินสามีแบบทุกวันนี้ด้วยซ้ำ ตอนนี้คุณน่าสงสารและน่าเห็นใจค่ะ แต่ถ้าไม่ทำอะไรอีกต่อไปจะหลายเป็นน่ารำคาญ คนรอบตัวคุณจะเอือมนะคะ จากคุณ : The smiling moon เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 09:21:06

ความคิดเห็นที่ 46 คุณกำลังเดิมพันด้วยลูกอยู่ใช่ไหมคะ ตอนแรกคุณเดิมพันว่าความผูกพัน 16 ปี กับเมียน้อย สามีคุณจะมีเยื่อใยให้คุณบ้างหรือไม่ คำตอบคือไม่  แม้ว่าคุณจะร้องไห้จนอาเจียรมีสภาพที่น่าสมเพชขนาดไหน คำตอบก็คือไม่ และตอนนี้คุณกำลังเดิมพันว่า ลูก กับเมียน้อย สามีคุณจะมีเยื่อใยให้ลูกหรือไม่ คำตอบคือมีบ้าง แต่ไม่มากพอที่จะไม่ไปหัวหินกับเมียน้อย อย่าทำอย่างนี้เลยค่ะ ช่วยปกป้องลูกจากความรู้สึกที่โหดร้ายนี้หน่อย  ตอนนี้ลูกกำลังเข้าวัยรุ่น ช่วยอย่าทำให้มันเด่นชัดมากไปกว่านี้สำหรับลูกเลยว่า สามีคุณไม่ให้ความสำคัญกับลูกของคุณ   เพราะถ้าคุณยังเดิมพันต่อไป แล้วผลมันออกมาตรงข้ามตลอดแบบนี้ คนที่เจ็บคือลูกของคุณ  และเด็กยังไม่เข้าใจว่าพ่อที่ไม่เอาลูกก็เพราะเขาเป็นพ่อที่ไม่ดีพอ ไม่ใช่เพราะลูกไม่ดีพอ  ส่วนใหญ่เด็กจะโทษตัวเองในเรื่องแบบนี้   และถ้าผู้ใหญ่ไม่อธิบายเด็กก็ยังไม่เข้าใจว่าคนเรามีพ่อที่ไม่ดีได้เพราะเราเลือกเกิดไม่ได้  แต่เราเลือกที่จะเป็นได้  การมีพ่อแม่ที่ดีหรือไม่ดีไม่จำเป็นต้องเป็นตัวกำหนดชีวิตเราทั้งหมด ขอร้องว่าช่วยทำให้ลูกรู้สึกอุ่นใจว่าถึงไม่มีพ่อ ถึงแม่และพ่อเลิกกัน แต่พ่อและแม่ก็เลี้ยงดูเขาได้ด้วยเถิดค่ะ  หรือถ้าสามีคุณเลวมากขนาดไม่จ่ายค่าเลี้ยงดูให้ลูกก็ช่วยสอนให้ลูกเข้าใจว่าลูกเป็นสิ่งมีค่า แต่พ่อเป็นคนที่มีปัญหา ช่วยรักษาดวงใจน้อยๆ ไว้ พอเขาโตขึ้นเขาจะมองกลับมาได้อย่างเข้าใจทุกอย่าง  แต่ถ้าเขาเสียความรู้สึกคิดว่าตัวเองไม่มีค่าไปแล้วในวันนี้ เขาอาจจะไม่สามารถกลับมาเข้าใจอะไรได้ง่ายๆ เพราะวัยนี้เป็นวัยหัวเลี้ยวหัวต่อนะคะ แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 55 10:00:45 จากคุณ : กรรมใดใครก่อ เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 09:56:30

ความคิดเห็นที่ 47 อ่านกระทู้คุณมาหลายครั้งมากกกกกกกก ความรู้สึกเริ่มจากสงสาร เอาใจช่วย จนล่าสุดนี้เริ่มโกธรค่ะ "คุณเป็นแม่ที่เห็นแก่ตัวมากกกกกกกที่สุด" คุณอ้างว่าลูกไม่ยอมไปจากพ่อ แต่คุณเป็นแม่และลูกก็อยู่กับคุณติดคุณมาก ลูกคุณอายุ 12 ปีแล้วรู้เรื่องแล้ว รับรู้เรื่องของพ่อและแม่มาตลอด เขาสามารถเข้าใจความเป็นมาเป็นไปของพ่อและแม่ได้แล้ว คุณสามารถอธิบาย บอกเล่าให้เขาเข้าใจได้ว่าพ่อเขามีคนอื่นแล้ว เขาไม่รักแม่แล้วแต่เขายังรักลูกอยู่  แม่ว่าให้แม่กับพ่อแยกกันอยู่สักพักเผื่ออะไรๆจะดีขึ้น แล้วก็ชวนเขาออกไปอยู่บ้านตายาย เพื่อให้พ้นจากสภาพแวดล้อมเดิมๆ เราเชื่อว่าถ้าคุณหนักแน่นและลุกขึ้นยืนหยัดที่จะพาลูกไปจากบ้าน ลูกต้องยอมไปกับคุณ เราเชื่อว่าทุกอย่างที่ลุกคุณทำเพราะ"เขาต้องการทำให้คุณได้สามีกลับมา" ลูกเห็นคุณอาการหนักหนาสาหัส คร่ำครวญไม่ได้สติสักที ถึงคุณจะบอกว่าคุณทำลับหลังลูก แต่คุณเชื่อเหรอว่าทุกครั้งที่คุณทะเลาะกับสามีลูกจะไม่ได้ยิน ทุกครั้งที่คุณปิดประตูร้องไห้ลูกไม่รู้เหรอคะ ลูกอายุ 12 แล้วค่ะไม่ใช่ 2 ขวบ ลูกโทรหาพ่อร้องไห้อ้อนวอนต้องการให้พ่อกลับมาหาแม่ เพราะไม่อยากให้แม่เป็นทุกข์ แล้วคุณล่ะคุณที่เป็นแม่แท้ๆทำอะไรให้ลูกบ้าง นอกจากเอาความทุกข์ไปใส่ให้ลูก คุณเห็นแก่ตัวค่ะ เห็นแก่ความสุขของตัวเองที่อยากได้สามีกลับมาทั้งที่เขาอาจจะไม่กลับมาก็ได้ คุณนั่งรอเขาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันเพราะหวังให้เขากลับใจ แล้วก็จูงลูกมานั่งทุกข์กับคุณด้วย เราอยากให้คุณไปนั่งมองลูกเวลาเขาหลับนะคะ นั่งมองดูว่าคุณทำอะไรกับเด็ก 12 ขวบคนนี้ คุณทำร้ายจิตใจลูกจนแหลกละเอียดไปแล้ว และคุณยังคงทำแบบนั้นอยู่ทุกวัน สุดท้ายหากลูกแก้ปัญหาเอาสามีกลับมาให้คุณไม่ได้ เขาจะคิดว่าตัวเขาเป็นคนผิดที่เอาพ่อกลับมาให้แม่ไม่ได้ แล้วเขาคิดสั้นขึ้นมา คุณจะทำยังไงคะ จะรับผิดชอบไหวไม๊คะ ถึงตอนนั้นคุณจะไม่เหลือใครเลยจริงๆ..... ขอโทษที่เราว่าแรงๆแต่เราต้องการให้คุณคิดได้สักที... จากคุณ : เทียนสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 10:34:38

ความคิดเห็นที่ 48 กลับไปอ่านกระทู้เก่าของคุณ ต้องขอกลับมาคอมเม้นท์อีกที ยอมรับว่าอินกับกระทู้นี้มาก ดิฉันมีลูกชายอายุ 10 ขวบ และเมื่อได้อ่านสิ่งที่คุณทำกับลูกของคุณดิฉันปวดใจมาก ความฝันของคุณคือ:  ในใจคิดจะรอให้เขากลับมา รอโทรศัพท์เขา รอเขากลับมาบ้านแล้วมาขอโทษเรา รอเขากลับมาบอกว่า เขาเลิกกับแฟนแล้ว กลับมาเป็นครอบครัวกันเหมือนเดิม แต่ความจริงคือ: แต่สิ่งที่เจอคือ เขาไม่เคยมองเราเลย บางครั้งขึ้นรถเขา เขาออกตัวก่อนที่เราขึ้นด้วยซ้ำ คุยกับลูก ก็ 2-3 คำ เท่านั้น ไม่เคยถามเลยว่าลูกกลับบ้านยังไง กินข้าวรึยัง คนเราอะไรจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ แค่ผู้หญิงคนเดียว ยอมรับความจริงเถอะค่ะ สำหรับดิฉัน จะให้ลูกได้ระคายในเรื่องแบบนี้น้อยที่สุด ถ้าสามีขอจบ ก็ต้องบอกว่าพ่อขอจบกับแม่ แต่ไม่ได้จบกับลูก  และจะต้องบังคับให้สามีจ่ายเงินค่าเลี้ยงดูบุตรและยกทรัพย์สินต่างๆ ให้ลูกให้ได้มากที่สุดตามที่กำลังอำนาจของดิฉันจะพึงกระทำได้  ลูกไม่มีวันที่จะต้องกินข้าวไข่เจียวที่ไม่อิ่ม  ในขณะที่พ่อมันยังเริงร่าช๊อปปิ้ง  และในขณะที่แม่มันยังมีปากเอาไว้เจรจาต่อรองหรือด่าสามี เพื่อผลประโยชน์ของลูก  และยังมือมีเท้า (เอาไว้ทำงาน) และถ้าสามีมันเลวมาก แม้กระทั่งลูกก็ไม่ให้เงินอุปการะเลี้ยงดู แต่ไปอุปการะหญิงอื่น  ก็อย่าหวังว่าจะได้ความดีใดๆ จากดิฉันอีกต่อไป (อาจจะมีความชั่วฝากแถมไปให้ด้วย) และตราบใดที่ลูกยังอยู่ในความปกครองของดิฉัน การได้อะไรดีๆ จากลูกก็อย่าได้หวัง  (ถ้าลูกโตแล้วจะติดต่อกันก็เรื่องของลูก) จากคุณ : กรรมใดใครก่อ เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 11:05:54

ความคิดเห็นที่ 49 ตั้งสติและเข้มแข็งเอาไว้นะคะ ในหนังสือหลวงพ่อจรัล เคยเขียนไว้นะคะ แม่ต้องเป็นหลักให้ลูก อย่าร้องไห้ให้ลูกเห็น อันดับแรกคุณต้องพยามทำตัวเป็นปกติ เค้าเข้าบ้านมาก็เตรียมอาหารไว้ให้เค้า จะกินหรือไม่กินก็ช่าง เรื่องเสื้อผ้า ซักรีดให้ ไม่พูดจาชวนทะเลาะ เราก็ทำหน้าที่แม่ไป ดูแลลูกให้ดี เอาใจใส่เค้าให้มากขึ้น ลูกโตแล้วเข้าใจความเป็นไปพอสมควร ขอให้บอกลูกว่า หนูอย่ากังวลไปเลยลูก เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ พ่อกับแม่ตกลงกันแล้ว ไม่ว่าจะยังไง แม่ก็ยังเป็นแม่ของหนูและคุณพ่อก็เป็นคุณพ่อของหนูเช่นกัน ตอนนี้คุณพ่อคงยุ่งๆเลยไม่ค่อยกลับบ้าน เราก็อยู่กันสองคนนะลูกนะ ชวนลูกทำกิจกรรมที่สามารถทำกันได้เอง เช่น ไปขี่จักรยาน ตีแบด ไปจ่ายตลาด นั่งรถไฟไปเที่ยววันเดียวกลับก็ได้ค่ะ หรือชวนเพื่อนลูกไปเที่ยวด้วยกัน เข้มแข็งนะคะ สู้ๆ ส่วนสามี ปล่อยเค้าไปซักพักเถอะค่ะ เค้าอาจจะกะลังหลงอยู่ หรือเค้าอาจจะเจอคู่แท้ของเค้าแล้ว ปล่อยเค้า จากคุณ : Rewritable เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 15:04:31

ความคิดเห็นที่ 50 ถ้าคุณต้องเสียคน ๆ นึงไป ระหว่างเสียสามี กับเสียลูกคุณเลือกอันไหนคะ ดู ๆ ไปคุณรักสามีคุณมาก จนลูกจะเป็นยังไงก็ไม่แคร์ ถ้าลูกคุณฆ่าตัวตายไป คุณจะรู้สึกยังไงคะ จะโทษตัวเองไหม หรือจะฆ่าตัวตายตาม หรือจะฆ่าสามีกับเมียน้อย คุณอ่อนแอค่ะ กระทู้ก่อน ๆ มีคนมาแสดงความเห็นใจมากมาย ออกความเห็นดีๆ ก็เยอะ แต่มันไม่ได้เข้าหัวคุณเลย ถ้าเป็นแม่ส่วนใหญ่เค้าจะเลือกลูกกันนะคะ แต่เราอ่านดู คุณเลือกสามีนะ (หรือท้ายที่สุดคุณเลือกความสุขของตัวคุณเองมากกว่าความสุขของลูกหรือความสุขของสามี) ไม่มีตรงไหนที่คุณปกป้องลูกหรืออธิบายกับลูกคุณเลย ลูกคุณยังไม่มีวุฒิภาวะเพียงพอค่ะ เค้ากำลังจะเป็นวัยรุ่น อารมณ์กำลังรุนแรง ขอให้คิดถึงลูกให้มากกว่านี้นะคะ จากคุณ : Lily of the Valley เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 55 23:28:14

ความคิดเห็นที่ 51 เพิ่งกลับมาจากทำบุญค่ะ ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณทุกความคิดเห็น ไม่โกรธเลยค่ะ เพราะสิ่งที่ทุกคนบอกมาคือความจริงทุกเรื่อง เราอ่อนแอ ไม่สู้ ท้อแท้ไปหมด แล้วยังมาฟูมฟายต่อหน้าลูกอีก เรารู้แล้วว่า เราเองแหละที่เป็นคนทำให้ลูกเครียด ลูกเศร้าเสียใจด้วยฝีมือเราเอง เราเป็นคนทำลายชีวิตลูก ชีวิตของตัวเราเอง พ่อแม่เราต้องมาเป็นทุกข์เพราะเรื่องของเรา ต่อไปนี้ เราขอสัญญาว่า เราจะพยายามเข้มแข็ง ตัดผูชายคนนั้นออกไปจากใจให้หมด ต่อไปนี้ เราจะคิดถึงแต่เรื่องลูก จะนำพาลูกไปสู่การเรียนที่เขาหวังไว้ ลูกต้องเรียน ต้องอ่านหนังสืออย่างหนักเพื่อเตรียมตัวสอบแข่งขัน แต่แม่อย่างเรา กลับมานั่งร้องไห้ฟูมฟายเสียสติ บ้าคลั่งไม่เอาไหน ต่อไปนี้ไม่มีแบบนี้แล้วลูก แม่จะนั่งอ่านหนังสือเป็นเพื่อนลูก หาอาหารมาบำรุงลูก ไม่ทำให้ลูกเครียดอีกแล้ว พ่อแม่คะ หนูผิดไปแล้ว ให้อภัยกับความผิดพลาดของลูกด้วย ลูกรู้แล้วว่าพ่อแม่เป็นห่วง และรักลูกที่สุด ส่วนอดีตสามี ถึงแม้ว่าคุณจะทำให้เราเจ็บเจียนตาย เราก็ขออโหสิกรรมให้คุณ ขอให้คุณพบเจอคนที่ดี มีครอบครัวที่อบอุ่น เราจะดูแลลูกเป็นอย่างดีไม่ต้องเป็นห่วง สิ่งที่เราขอคือ ขอให้รับผิดชอบค่าใช้จ่ายของลูก เพียงเท่านี้ ไม่ขออะไรมาก ทรัพย์สินอื่นๆก็ให้เป็นไปตามกฎหมาย ขอบคุณทุกท่านอีกครั้ง ต่อไปนี้คงไม่มีเรื่องแบบนี้มาลงอีก ถ้าบางครั้งเราท้อ อาจเข้ามาขอกำลังใจจากเพื่อนๆบ้าง ขอบคุณมากๆค่ะ จากคุณ : ชีวิตรันทด เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 08:32:40 A:27.55.130.186 X: TicketID:379450

ความคิดเห็นที่ 52 ขนลุกเลยค่ะ  ด้วยความตื้นตันใจที่คุณจขกท. คิดได้นะคะ   พระพุทธศาสนาคือที่พึ่งทางใจที่ดีที่สุด เอาใจออกจากสามี เอามาไว้ที่ลูกกับศาสนานะคะ เราดีใจจริงๆ จากใจจริงค่ะที่ได้อ่านข้อความจากคุณ เราเข้ามาอ่านบ่อยมาก เพราะเป็นห่วงคุณและลูกมากค่ะ คุณโชคดีมากค่ะที่คุณมีลูกอยู่กับคุณนะคะ ล้างคราบน้ำตา แต่งหน้าทาแป้งให้สดใสสักหน่อย ฮึดๆ ทำตัวเองให้ดีขึ้นทั้งกายใจ ยิ้มทั้งปากและดวงตาให้ลูกคุณนะคะ เป็นกำลังใจกองโตๆ ให้คุณนะคะ ^_^ จากคุณ : hatebadguy เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 10:09:45

ความคิดเห็นที่ 53 เข้มแข็งนะคะ   เอาคุณแม่คนเดิมกลับมาให้ลูกให้ได้นะคะ สู้ๆๆๆ จากคุณ : hatebadguy เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 10:12:25

ความคิดเห็นที่ 54 เข้มแข็งค่ะ จากคุณ : malela เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 10:42:46

ความคิดเห็นที่ 55 ยิ่งมานั่งคิด กลายเป็นความรู้สึกที่ว่า เราทำอะไรลงไปเนี่ย ทำไปได้ยังไง ทุกสิ่งที่อย่างที่เราทำ มันทำร้ายลูก อดีตสามียังไม่เคยทำกับลูกแบบนี้เลย เขาแค่ไม่อยู่บ้าน ไม่ให้เงิน แต่เราอยู่กับเด็กมากที่สุด กลับเห็นแค่ตัว ไม่รักษาน้ำใจลูก ทั้งๆที่ลูกรักและเป็นห่วงเรา แคร์เราขนาดนั้น บ่อยครั้งที่เราร้องไห้ แล้วมีมือเล็กๆมากอด มาปลอบเรา แต่เรากลับไม่ใส่ใจความรู้สึกของลูก ยังดันทุรังสติแตกครั้งแล้ว ครั้งเล่า บางครั้งลูกมาถามการบ้าน ก็นั่งเหม่อลอย ไม่สนใจเขา นี่เราเป็นแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วเนี่ย บ้าสิ้นดี ลูกเรากำลังใกล้สอบโอลิมปิค แต่แม่เลวๆกลับทำตัวแบบนี้ อยากจะขอโทษลูกซัก 1,000 ครั้ง แต่เชื่อว่า ลูกไม่เคยโกรธแม่อยู่แล้ว ต่อไปนี้เราจะดูแลลูกอย่างดีที่สุด รักษาดวงใจน้อยๆนี้ ไม่ให้กระทบกระเทือนใจอีกต่อไป เรื่องพ่อเด็ก เราก็จะปล่อยให้เป็นไปตามกาลเวลา จากคุณ : ชีวิตรันทด เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 12:02:27 A:27.55.7.45 X: TicketID:379450

ความคิดเห็นที่ 56 คุณมีไพ่เหนือกว่าผญเลวคนนั้นคือทะเบียนสมรส ผญร้อยทั้งร้อยแย่งสามีคนอื่นมาได้จริงแต่ไม่ได้จดทะเบียน ยังไงก็ถึงว่าเป็นผญเลวอยู่ดี คุณนะโชคดีแล้วมีลูกที่น่ารักเรียนเก่งให้เวลาทุ่มเทให้ลูกเต็มที่เลย ผชเวลาที่เลิกกันก็กลายเป็นคนอื่น ส่วนลูกเป็นลูกของเราตลอดไปดังนั้นณเวลานี้คุณเลิกทุกข์เลิกเสียใจกับผชแสนเลวคนนี้ จำไว้ไม่ต้องคิดความดีในอดีตคิดแต่ที่สิ่งที่ทำให้เราเสียใจเป็นพอถ้าคิดถึงเกลียดได้จะดีมากจะได้ไม่เสียใจ เขาจะไปทำอะไรไปเที่ยวไหนเรื่องของมัน น่ิงและเฉยให้ได้มากที่สุด คุยเรื่องคชจขอเป็นเดือนให้ได้มากที่สุด อ้างลูกเป็นหลักต้องพาไปติวต้องพาไปสอบแข่งขันอยู่ที่เดิมไม่ต้องย้ายไปไหนเดี๋ยวผญเลวคนนั้นจะเข้ามาแทน เขาพูดเรื่องหย่าตอบไปยังไม่พร้อมไม่ต้องอธิบายเยอะ ต้องสู้แบบมีแผนอย่ายอมแพ้ง่ายๆ ใจคุณทุกข์เพราะ ตัวคุณเองคิดซะอะไรอะไรก็ไม่ใช่ของเรา จบภาคแรกนะ. สู้ สู้ สู้ จากคุณ : Dress ดอกไม้ เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 12:56:16

ความคิดเห็นที่ 57 อ่านแล้วเศร้ามาก อายุลูกชายคุณ เท่าลูกชายเราเลย จากคุณ : Phu-nera เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 19:23:08

ความคิดเห็นที่ 58 ความเป็นแม่ยิ่งใหญ่เสมอ ขอบคุณความเห็นที่ #55 ค่ะ ดีใจแทนลูกคุณจริงๆ จากคุณ : nongcookie71 เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 20:36:31

ความคิดเห็นที่ 59 ลูกรากับลูกจขกทมีอายุเท่ากัน ลูกชายเราก็กำลังเตรียมสอบโอลิมปิกอยู่เหมือนกัน ลูกกำลังอยากพิสูจน์ตัวเอง และอยากทำข้อสอบเผื่อว่าติดขึ้นมาก็จะได้ทำให้แม่ยิ้มได้เยอะๆ. นี่ก็นั่งอยู่ข้างกัน ลูกกำลังซ้อมทำข้อสอบทั้งที่ควรเข้านอนได้แล้ว จขกทพึงรู้ไว้. ลูกคุณกำลังทำทุกอย่างเพื่อคุณ เขากำลังทำตัวเองให้ดีที่สุดเพื่อให้แม่ยิ้มได้ แลิวเขาก็ยังไปยุ่มย่ามกับพ่อ เพราะเขาอยากเห็นแม่ของเขายิ้มออก เขาทำเต็มที่ ทำทุกอย่างเพื่อคุณ แสดงว่า คุณคือโลกทั้งใบของเขาในตอนนี้ คุณเสียอีกที่รักลูกน้อยเกินไป เพราะคุณรักตัวเองมากไป  คุณพยายามเอาลูกเป็นตัวประกันไปต่อรองกับผู้ชายคนนั้น คุณเอาสายเลือดของคุณมารองรับความชอกช้ำที่คุณได้รับจากผู้ชายคนนั้น คุณใจร้ายจังค่ะ ลูกคุณทั้งคนนะค่ะ ลูกคุณน่ารักเหลือเกิน  แต่ ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่สายเลือดของคุณ เขาเป็นอดีตสามี เป็นคนที่เคยมีค่า มีความหมายกับคุณเท่านั้น คนที่ควรมีค่ากับคุณมากที่สุดคือลูกคุณเอง. ตลอดชีวิตของคุณนับจากนี้ไปมันต้องแกร่งเพราะคุณมีลูก ทำให้ลูกดูสิค่ะว่า โลกของคุณมีลูกเป็นชิ้นส่วนสำคัญที่สุดของคุณ โดยทำทุกอย่างที่ดีที่สุดเพื่อลูกด้วยตัวเอง มีชีวิตและความคิดคำนึงเพื่อเขาทั้งมวล ให้ลูกคุณภูมิใจว่า เขามีแม่เป็นฮีโร่ของเขา แม่ของเขาแกร่งและพึ่งพิงตนเองได้ ฟ้องหย่าอย่างรัดกุมเพื่อรักษาสิทธิ์และเพื่อความมั่นคงของลูกดีกว่าค่ะ  สู้อย่างสันติตามกฏหมายเพื่อเอาบ้านให้ลูกได้อยู่  ขอค่าเลี้ยงดูลูกให้เป็นกอบเป็นกำเพื่ออนาคตของลูก เลิกคิดเลิกเดาว่าในสมองผู้ชายคนนั้นคิดอะไร ทำไมไม่คิดอย่างนี้อย่างนั้น เรื่องของคุณคือคิดและทำเพื่อลูกของคุณอย่างตรงไปตรงมาเสียที ลูกคือครอบครัวของคุณ  คุณต้องมีวุฒิภาวะผู้ใหญ่ให้มากพอสมกับที่ได้แม่ของลูกน่ารักๆอย่างนี้นะค่ะ ถ้าดิฉันเป็นคุณ จะไม่แยแสใครอีกนอกจากลูก ลูกทำเพื่อเราขนาดนี้  ดิฉันเลิกฟูมฟายแล้วค่ะ จะหัวเราะและยิ้มกับลูกทุกวันในทุกครั้งที่สบตากัน จะไม่ให้ลูกต้องห่วงเรา เราต่างหากต้องห่วงลูก จะอยู่ข้างลูกแล้วปลุกหัวใจตัวเองให้กระฉับกระเฉงทุกวัน.  จะไม่ร้องขอให้ใครมาเป็นหลักใจของลูก แต่จะร้องขอตัวเองในฐานะแม่ให้สนใจกับลูกให้มากกว่าที่เป็นอยู่ ในฐานะของความเป็นแม่ ไม่มีสิทธิ์งี่เง่า สติแตกเป็นสาวน้อยที่รักแรกอกหักอะไรเทือกนั้นแล้ว มีแต่ต้องอดทน เป็นลมหายใจของลูก สงสารลูกคุณใจจะขาดรอนๆ ทำไมแม่มันเป็นอย่างนี้ ขอให้แม่มันคิดได้ ทำตัวเป็นแม่ดีๆของลูก เด็กมีพ่อไร้ความรับผิดชอบก็สาหัสพอแล้ว อย่าให้เขาต้องมีแม่ไร้สติอีกคนเลย จากคุณ : greenery เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 55 21:48:59

ความคิดเห็นที่ 60 ยังไงก็ควรจะเก็บทะเบียนสมรสเอาไว้ ให้มันทิ่มแทงใจสามีและเมียน้อยค่ะ หรือไม่ก็ฟ้องหย่าทั้งคู่เลยค่ะ โดยเฉพาะผู้หญิงที่ทำให้ครอบครัวเขาแตกแยก อย่าไปตัวเปล่าเด็ดขาดนะคะ ถ้าไม่อยากคุยเองเพราะกลัวเจ็บหรือสงสารคนที่เคยรัก ก็ให้ญาติๆรุมจัดการค่ะ ดีใจที่เอาธรรมะเป็นที่พึ่งได้ แต่เรื่องสามีนอกใจ ขอให้กฏหมายจัดการนะคะ (เคยมีประสปการณ์ตรง พ่อนอกใจแม่ ดิฉันเชียร์ให้หย่าสุดใจเลย ตอนนั้นอายุ 13-14 ปี) จากคุณ : โสนน้อยเรือนพัง เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 55 02:09:29

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุุณ คุณ greenery มากค่ะ เราเองก็เป็นแบบที่คุณบอกจริงๆ ทุกเรื่องเลยตรงหมด เราถึงรู้สึกผิดกับลูกมากที่ทำตัวแบบนี้ ลูกกำลังจะสอบค่าย 2 แล้ว แกอ่านหนังสือฝึกทำโจทย์ทุกวันเป็น 100 ๆ ข้อ ตอนนี้มีแม่มานั่งเป็นเพื่อน คอยให้กำลังใจ พร้อมสู้ไปกับลูก เลิกสติแตกแล้ว ตอนนี้ใช้เวลาที่มีวางแผนว่าต่อไปเราอยู่กันยังไง ต้องใข้เงินอีกเท่าไร่ ทั้งเรื่องชีวิตความเป็นอยู่ และเรื่องอนาคตของลูก เขาเคยพูดว่า เขาเสียพ่อไปแล้ว อย่าให้เขาต้องเสียแม่ไปอีกคน เราเลยหายบ้าเลย ปีใหม่นี้ก็จะไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน 2 คนเป็นครั้งแรก กลับมาจากเที่ยว ลูกต้องเข้าคอร์สติวที่หนักมาก และช่วง summer เขาจะบวชสามเณรให้เราด้วย รู้ได้เลยว่า ลูกทำทุกอย่างเพื่อเราจริงๆ ขอบคุณทุกท่านที่เตือนสติ ถึงช้าไป แต่เราคิดได้แล้วจริงๆค่ะ จากคุณ : ชีวิตรันทด เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 55 08:11:26 A:27.55.147.78 X: TicketID:379450

ความคิดเห็นที่ 62 ดีใจด้วยที่คิดได้ ยังไงก็ขอบ้านไว้ก่อน กับค้าใช้จ่ายที่เกี่ยวกับลูก เอาเยอะ ๆ ไว้ ช่วยไม่ได้อยากหย่าก็ต้องแลกกัน จากคุณ : อย่ายอมง่าย ๆ เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 55 13:46:46 A:110.169.158.185 X: TicketID:323097