ความคิดเห็นที่ 1 แต่คุณสามี ไม่รวมมือไม่ว่า สุดสกปรก มักง่าย จนลูกป่วย หลายครั้ง พอลูกป่วย ต้องลางานพาไปหาหมอ ก็ทะเลาะกันอีก แถมยังโทรให้แม่สามีโทรมาว่าเรา ปฏิสัมพันธ์พ่อลูก แทบไม่มี ชนิดที่ว่าเราไม่กล้าปล่อยลูกให้อยู่กับเค้า สองต่อสองได้ ขอเลิก เค้าก็ไม่ยอม จนเราต้องหาทางออกอื่นโดยการ ย้ายไปอยู่บ้านพ่อ (ของเรา) เพราะเค้าเกรงใจ จากคุณ : MinPin พันทาง เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 06:49:26

ความคิดเห็นที่ 2 ย้าย บ้าน อะไรๆ ดีขึ้น แต่คุณสามี ก็ยังมีปฏิสัมพันธ์กับลูกไม่มาก จนลูก 2.8 ขวบ จะพาเข้า ร.ร. ดูการสื่อสารเค้าไม่ค่อยมาก เป็นเด็กเมินเฉย กลัวว่า ครูจะดูแลไม่ทั่วถึง เลยลองพาไปเรียน playgroup สั้นๆ ก่อน ไปวันแรกน้องเดินสำรวจรอบห้องค่ะ เหมือนวงโคจร รอบกลุ่มเด็กที่เรียน ไม่มานั่งรวมกลุ่ม (4 คน) พอครูดึงเข้ามาที ก็นั่งที แต่ตอบคำถามครูได้ทุกครั้ง อาทิตย์ต่อมา นั่งค่ะ แต่แหย่น้องที่นั่งข้างๆ คุณครูขอให้คุณแม่เข้าไปช่วยจับ อาทิตย์ต่อมา แหย่น้อง (คนเดิม อีกละ =*=) คุณแม่น้องเค้าไม่พอใจ. เราเลยตัดสินใจ เรียนเดี่ยวก่อน แล้วจ่ายค่าเรียนเพิ่ม พอเรียนเดี่ยว ไม่โคจร แต่ เลื้อยค่ะ คุณครูดึงความสนใจได้มากขึ้น อะไรๆ ดีขึ้น เดี๋ยวมาเล่าต่อนะคะ จากคุณ : MinPin พันทาง เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 07:32:59

ความคิดเห็นที่ 3 รออ่านต่อนะคะคุณแม่ จากคุณ : ไม่หั่นหัวหอม ไม่หลั่งน้ำตา เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 08:41:17

ความคิดเห็นที่ 4 รออ่านเหมือนกันค่ะ พร้อมกับมาให้กำลังใจนะคะ จากคุณ : เอ็มมี่ (TMAI) เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 08:56:13

ความคิดเห็นที่ 5 รออ่านค่ะ จากคุณ : Pretty_Penguin เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 09:20:12

ความคิดเห็นที่ 6 รอ รอ รอ เหมือนกัน ทั้งรอ ทั้งลุ้น ทั้งเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : CR717 เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 09:59:40

ความคิดเห็นที่ 7 รอค่ะรอ จากคุณ : โดเรม่อนทมิฬ เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 10:00:14

ความคิดเห็นที่ 8 เข้ามารออ่านด้วยคะ จากคุณ : baby_naked เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 10:00:53

ความคิดเห็นที่ 9 ขอรบกวนช่วยเล่า ลักษณะการเลี้ยงดูที่บ้านด้วยจะได้ไหมค่ะ จากคุณ : noosing เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 10:31:27

ความคิดเห็นที่ 10 มาต่อค่ะ คุณครู ช่วยปรับเยอะค่ะ  ช่วยสังเกตุ ทั้งจุดดี จุดด้อย คิดวิธีปรับให้คุณแม่ไปทำที่บ้าน เรียกว่าอาทิตย์ต่ออาทิตย์ คุณลูกมีอะไรมาให้คุณครูขบคิดตลอด ส่วนคุณสามี เห็นเด็กคนอื่นๆ เค้ามีพ่อมาดูแลเทคแคร์ ก็เริ่มอ่อนลง สนใจลูกมากขึ้น มาหักเหตอนต้นปี ค่ะ คุณลูกป่วย เป็นไข้สูง แล้วชัก ต้องแอดมิต ด้วยความสงสารกลัวลูกเหงา เอา ipad ให้เล่น load สารพัดแอพ พอออก รพ.มา ไปเรียน คุณครู บอกว่า เหมือนจะล้นๆ เข้าใจว่า เข้า รพ.นานจะกดดัน หลังจากนั้นก็ป่วยอีก แอดมิตอีก เป็นโรต้า พอออกมาเว้นไปไม่นาน เป็น หวัด 2009 ท้องเสีย โน่นนี่.   ป่วยกันเดือนเว้นเดือน  คุณพ่อลางานมาก ก็เครียด จนทะเลาะกัน มีบ่อยที่ต่อหน้าลูก จากคุณ : MinPin พันทาง เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 13:22:50

ความคิดเห็นที่ 11 พอหันไปมองลูก ลูกเข่้าห้องนอนล๊อคประตู พร้อมหิ้ว ipad เข้าไปนั่งเล่น เรียกนานค่ะ กว่าจะยอมเปิด หลังจากนั้นคุณลูกก็เปลี่ยนไป เรียกไม่ค่อยหัน นั่งเล่นคนเดียว  ชอบแต่พัดลม วันๆ นั่งมองแต่พัดลม พูดไม่สบตา  หมุนตัว เดินเขย่ง มองไฟ. ยิ่งห้ามยิ่งทำ แล้วคนข้างบ้าน (ผู้ปราถนาดี) ก็มาทัก ว่าน้องเหมือนเด็กออทิสติกเลยนะ ไปหาหมอดีมั๊ย รีบรักษาแต่เล็กจะดีกว่า จากคุณ : MinPin พันทาง เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 13:31:29

ความคิดเห็นที่ 12 ภาวะกดดันในครอบครัวยิ่งเพิ่ม เพราะการนัดคุณหมอพัฒนาการ ต้องรอคิวค่อนข้างนาน รพ.รัฐ ประมาณ 3 เดือน เอกชน 1 เดือน เราจึงตัดสินใจนัดที่ รพ. เอกชน 3 แห่ง เพราะอยากได้ผลที่แน่นอน คิวนัดห่างกัน 1-2 อาทิตย์ รพ.ที่ 1 คุณหมอจะทักทายคุยกับน้อง นิดหน่อย แล้วมาคุยสอบถามคุณแม่ ระหว่างคุยพอน้องเริ่มคุ้นเคย คุณหมอก็ชวนมาวาดเส้น  แล้วปล่อยน้องวาดเอง เพื่อสังเกต สลับกับคุยสอบถาม มีของเล่นมาชวนเล่นไป คุยไป. ประมาณ  1 ช.ม.  ครึ่ง คุณหมอจึงสรุปอาการที่คาดว่าจะเป็นหลายข้อค่ะ แล้วสรุปว่ามีแนวโน้มสมาธิสั้น ไม่มีภาวะออทิสติก รพ. ที่ 2 คุณหมอทักทาย สอบถามคล้ายๆ กับ ท่านแรก คุณหมอท่านนี้เสียงดัง คุณลูกไม่ยอมเข้าใกล้ เวลาจะทำอะไรจะถามอะไร คุณพ่อคุณแม่ต้องลากเข้าไปค่ะ คุยประมาณ 20 นาที เพราะวันนั้นเรากลับมาจาก ตจว. ไม่ทันเวลานัด คุณหมอสรุปว่า น้องเป็นออทิสติกสเปกตรัม จัดคิวให้ไปพบนักฝึกพูด กับนักพัฒนาการ จากคุณ : MinPin พันทาง เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 13:50:39

ความคิดเห็นที่ 13 รบกวนหมอหรือผู้เชี่ยวชาญบอกหน่อยครับ  เด็กออทิสติก  เกี่ยวข้องอะไรกับพัดลมหรือครับ   พวกแสงไฟด้วย  เพราะแสงไฟนี่ผู้ใหญ่ยังชอบมองเลย ส่วนพัดลมผมยิ่งไม่เข้าใจ  เด้กมองพัดลม = ออทิสติก ??? จากคุณ : foduck เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 13:53:19

ความคิดเห็นที่ 14 กลุ้มเรื่องนี้อยู่ ตามอ่านนะคะ จากคุณ : wattasiriporn เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 13:53:48

ความคิดเห็นที่ 15 ผลสรุป เหมือนฟ้าผ่ากลางหัวใจ เลยนะคะ ไม่เสียใจ ว่าลูกจะเป็นอะไร แต่เสียใจว่าจะดูแลเค้าได้นานแค่ไหน  คิดไปต่างๆ นาๆ เสพข้อมูลไปร้อยแปดพันเก้า อดหลับอดนอน สุขภาพจิตเสียทั้งครอบครัวค่ะ หวังลึกๆ ว่าผลของคุณหมอท่านที่ 3 จะออกมาดี ระหว่างรอก็ไปพบนักฝึกพูด เป็นลักษณะการเล่นกับลูก เหมือนเล่นตุ๊กตา พาพี่หมีไปเที่ยว สมมติเหตุการณ์ เราสองคน สังเกตุว่าลูกคุยเยอะจัง วันนั้นพอลูกหลับ เลยมานั่งคุยกันกับคุณสามี แบบเปิดใจไปเลย จากคุณ : MinPin พันทาง เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 14:01:30

ความคิดเห็นที่ 16 ถามเค้าว่า  ยังอยากมีเราสองคน อยู่หรือเปล่า เค้าตอบว่า เค้าไม่อยากเสียเราไป เราบอกเค้าว่านาทีนี้ เราต้องการ พ่อ ให้ลูกมากกว่า สามี ถ้าเค้าเป็นไม่ได้ เราควรแยกกันอยู่ เพราะ เค้าไม่มีเราเค้าก็มีพ่อแม่เค้า แต่ ลูก ถ้าเค้าไม่มีเรา เค้าไม่เหลือใครแล้ว เค้าบอก เค้าจะพยายาม ขอเวลาเค้าหน่อย จนไปพบคุณหมอท่านที่ 3 จากคุณ : MinPin พันทาง เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 14:08:15

ความคิดเห็นที่ 17 รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : yodpakbung เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 15:57:34

ความคิดเห็นที่ 18 รออ่านนะคะ ลูกชายเราก็ประมาณนี้ค่ะ จากคุณ : ผีเสื้ออายุสั้นแต่มันสวย เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 16:37:55

ความคิดเห็นที่ 19 รออ่านอยู่นะคะ ^____^ จากคุณ : Tequila99 เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 16:42:31

ความคิดเห็นที่ 20 ขอตอบ #13 เรื่องพัดลม เราไม่ได้เป็นหมอหรือผู้เชี่ยวชาญนะคะ แต่เรามีลูกเป็นออทิสติกสเปคตรัม ลูกเราชอบมองพัดลมมากถึงมากที่สุดค่ะ และเขายังชอบของที่มีรูปร่างเป็นวงกลมทุกชนิดที่หมุนได้ด้วย  เด็กที่เป็นออทิสติกคนอื่นที่เรารู้จักก็ไม่ได้ชอบมองพัดลมกันทุกคนนะคะ แต่เรายังไม่เคยเห็นเด็กปกติที่ชอบมองพัดลมเหมือนลูกเราซักคนเลยค่ะ จากคุณ : ลูกหมามุ่ย แม่หมาว้อ (Scudetti) เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 20:16:28

ความคิดเห็นที่ 21 มาต่อค่ะ คุณหมอท่านที่ 3  เปิดประตูเข้าไป มีบ้านตุ๊กตาไม้หลังใหญ่ (อันนี้เค้าเคยไปเล่นที่บ้านเพื่อนเราค่ะ แล้วชอบมาก) คุณลูกตรงเข้าไปเลย คุณหมอเดินเข้าไปถามชื่อ ถามซ้ำ 2 ครั้ง ถึงจะตอบ แล้วตามด้วยคำถามว่า จมูกอยู่ตรงไหน  ปากอยู่ตรงไหน. และไม่แม้แต่จะมองที่ลูกชี้  เดินหันหลัง กลับมานั่งที่โต๊ะ ถามเราว่า เค้าทานข้าวเองหรือเปล่า. เราตอบว่า เราทานแบบ 1 ชาม 2 ช้อน  คือ ถือช้อนทั้งคู่ กลัวลูกไม่อิ่มค่ะ แล้วถามต่อว่า อาบน้ำเองหรือเปล่า เราตอบว่า เริ่มให้อาบเองแล้วค่ะ แล้วเราช่วยเก็บรายละเอียด เค้าถามต่อว่าถึง 70% มั๊ย เราตอบ น่าจะใกล้เคียง เพราะส่วนที่ไม่ได้ถู มีแค่หลัง หลังจากนั้นก็ถามว่า มีลูกกี่คน เรามีคนเดียว เค้าถามอายุ แล้วบอกว่า ถ้าจะมีอีกคนก็รีบมีซะ เพราะลูกเราจะเป็นคนไร้ความสามารถ จำเป็นต้องมีที่พึ่งพา แล้วแนะนำให้ไปเข้าบำบัด กับสถาบันหนึ่ง อีก 2 เดือน ให้มาพบหมออีกที   ไม่แน่ ผลวินิจฉัย อาจจะเปลี่ยน จากคุณ : MinPin พันทาง เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 23:33:00

ความคิดเห็นที่ 22 ท่านที่ 3 ใช้เวลาคุยประมาณ 15-20 นาที ค่ะ ดูคุณหมอรีบๆ เหมืือนจะไปธุระต่อเรายังเดินไม่ถึงประตูห้อง ก็ถอดเสื้อกาวน์ แล้วค่ะ ตอนนั้น รู้สึกเดินเซๆ จ่ายตังค์เสร็จ เดินถึงหน้าลิฟท์ น้ำตาไหล แบบไม่รู้ตัว กดดันสุดๆ ไม่ได้เสียใจ ว่าลูกจะเป็นอะไร แต่กังวลว่าเค้าจะอยู่ยังไง ถ้ามันเลวร้ายอย่างที่เค้าพูดจริง ปาดน้ำตาเสร็จ หาเบอร์สถาบันที่เค้าแนะนำค่ะ นัดวันรุ่งขึ้นเลย พาลูกไปค่ะ ใช้เวลา ชั่วโมงครึ่ง ผู้ปกครองนั่งรอข้างนอก ระหว่างนั้น มีครูฝึกออกมารายงานผู้ปกครองเป็นระยะ วันนั้นหลังฝึกเสร็จ คุณลูกออกมาร่าเริงคึกผิดปกติ แต่พอขึ้นรถกลับ อารมณ์เหม่อลอย  ถามอะไรก็เหวอๆ พอถึงบ้าน นมกล่องที่เคยทาน ก็ไม่ทาน ยื่นให้ ยังไม่ทันแตะปาก บอกว่า ไม่เอา เหม็น ตกกลางคืน นอนจนประมาณ ตี 2 ตี 3 ละเมอ หวีดร้อง แบบร้องไห้โฮ ค่ะ พูดซ้ำไปซ้ำมาว่า น้องกัดเล็บ ๆ จากคุณ : MinPin พันทาง เขียนเมื่อ : 19 ธ.ค. 55 23:57:23

ความคิดเห็นที่ 23 รออ่านต่อนะคะ ตอนนี้น้องหายดีแล้วใช่มั้ยคะ ^_^ แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 55 00:09:42 จากคุณ : JordanGirl เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 00:08:40

ความคิดเห็นที่ 24 พอปลอบลูกหลับไปแล้ว ก็มานั่งคุยกัน ว่า เราจะทำยังงัยดี พอดีมาอ่านทู้ของแม่ก้อย มีแนะนำ floortime ลองหาข้อมูลดู เราว่าน่าจะเหมาะกับลูกเรา ส่งคุณสามีไปอบรม กลับมาช่วงแรก เครียดค่ะ คนไม่เคยเล่นกับลูก ต้องมาเล่น  แถมยังมีเป้าหมาย คาดหวังการโต้ตอบจากลูกด้วย เราบอกเค้าว่า ลูกไม่ต้องการครูฝึก เค้าต้องการพ่อ   การเล่นกับลูกไม่ใช่งาน มันเป็นใจ ถ้าไม่มี อย่าทำ มันเสียความรู้สึกทั้งสองฝ่าย ค่อยๆ ปรับ แค่ 2 อาทิตย์ คุณลูก เปลี่ยนไปมาก แคร์พ่อแม่มากขึ้น   เป็น ครอบครัว  .... ตอนนั้นรู้สึกอย่างนั้นเลยค่ะ จากคุณ : MinPin พันทาง เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 00:25:37

ความคิดเห็นที่ 25 คุณสามีก็เปลี่ยน สนใจพาลูกไปสนามเด็กเล่น ไปสนามกีฬา ไปทำกิจกรรม โน่นนี่ แต่คำว่า ออทิสติก ก็ยังติดในใจเราอยู่ ตรงข้อมูลที่ได้รับมาว่า อาการ มีขึ้น มีลง บางทีมีถดถอย พอรู้สึกว่ามีความสุข เราก็กังวลกันว่ามันเป็นช่วงดีของเค้าหรือเปล่า เดี๋ยวจะมีช่วงแย่ลงหรือเปล่า เลยตัดสินใจว่า เอาฟระ ไปทดสอบอีกที คราวนี้นัด รพ.รัฐ ยอมรอนาน จากคุณ : MinPin พันทาง เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 00:37:58

ความคิดเห็นที่ 26 เจาะจงเลือกคุณหมอท่านที่มีงานวิจัยเฉพาะทาง   ระหว่างรอเราทำหน้าที่ปกติค่ะ ปรับชีวิตในบางเรื่องให้เวลากับลูกมากขึ้น ให้เค้าช่วยเหลือตัวเองให้มาก คุยให้เยอะ ถึงวันนัด เข้าไปคล้ายกับคุณหมอท่านแรก พูดคุย สอบถาม สลับกับการเล่น ประมาณ ช.ม.ครึ่ง คุณหมอสรุปผลวินิจฉัย ว่า น้องไม่เข้าข่ายเลย เพราะพูดคุย โต้ตอบ (แถมต่อรอง)  เลียนแบบ จินตนาการ การเล่นสมมติ อีกหลายอย่าง คุณหมอถามว่าคุณพ่อคุณแม่ทำไมถึงคิดว่าน้องเป็น เราก็เล่าอาการแปลกๆ ที่เค้าเคยทำ คุณหมอบอกว่า เด็กปกติ ก็ทำ คุณหมอแนะนำให้เพิกเฉย แล้วจะหายไปเอง แต่ สิ่งทีคุณหมอฟันธงว่าไม่เป็น คือการเล่นบทบาทสมมติค่ะ คุณลูกเล่าเป็นตุเป็นตะ มีวาดรูป (มั่วๆ) ประกอบด้วย จับดินสอก็ยังไม่ถูก จากคุณ : MinPin พันทาง เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 01:04:03

ความคิดเห็นที่ 27 ภาวะนึงที่คุณหมอ แนะนำ คือ ภาวะเครียดในเด็กเล็ก ค่ะ เด็ก เค้ายังสื่อสารได้ไม่ดีเท่าผู้ใหญ่ แถมช่องทางระบายความเครียดก็ไม่มาก การแสดงออกก็คงไม่พ้น การโวยวาย หรือเรียกร้อง ในแบบของเด็ก เป็นหน้าที่ของพ่อแม่ ที่ต้องจัดการให้เข้ากับร่องกับรอย หรือเรียกว่า เลี้ยงดูอบรมสั่งสอน จากคุณ : MinPin พันทาง เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 01:13:40

ความคิดเห็นที่ 28 มาตอบเรื่องการเลี้ยงดูนะคะ  เอาส่วนที่เป็นข้อบกพร่องของเรานะคะ จะได้เป็นแนวทางให้คุณแม่ท่านอื่นด้วย 1. ปฏิสัมพันธ์  น้อยค่ะ แบบรู้ใจกันไปหมด ลูกไม่มีโอกาสแสดงความต้องการ คุณแม่ มือไวค่ะ บางทีถามแล้วก็ไม่สนใจรอคำตอบลูก อันนี้คุณพ่อเป็นค่ะ 2.  การพูด  เราหัดลูกพูดแบบไม่มองหน้ากัน แบบ แม่ล้างจาน ตะโกนตอบ เวลาลูกถามว่า อายัย ไม่ใส่ใจการขยับปาก ผลคือ ลูกพูดไม่ชัด บางคำ เพราะขยับปากไม่เป็น. พอเข้าใจวิธี บอกให้น้องมองปาก เสริมกับ เป่าฟองสบู่่ เป่าเทียน  ตอนนี้คำที่ไม่ชัดน้อยมากค่ะ 3.  การเลี้ยงดู แบบไม่ปล่อย ด้วยความที่ตั้งใจว่าจะมีลูกคนเดียว ห่วงสารพัด พอลูกป่วยก็ยิ่งห่วงหนัก โน่นนี่ห้ามเยอะ เวลาออกนอกบ้าน พอปรับให้อิสระปล่อยเค้ามากขึ้น ดูลูกมีความสุขขึ้นมากค่ะ ถ้านอกนั้นเป็นการดำเนินชีวิตปกติ เราฝึกให้เค้าช่วยตัวเองมาเป็นปกติมาก่อนหน้าแล้วค่ะ เวลาทำงานบ้านลูกจะวิ่งมาหามีส่วนร่วมตลอด จากคุณ : MinPin พันทาง เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 07:15:32

ความคิดเห็นที่ 29 อยากบอกคุณแม่ หรือคุณพ่อ ที่กำลังกังวลเรื่องนี้นะคะว่า จิตใจของลูก สำคัญที่สุดค่ะ ก่อนที่จะตีความพฤติกรรมน้องว่าเป็นอะไร มาหาสาเหตุก่อนแล้วลองปรับดูก่อนดีกว่า ความกังวลของเราส่งผ่านไปที่ลูกชัดเจนมากค่ะ ทำใจให้สบาย เล่นกับลูกให้มีความสุข จะเห็นความเปลี่ยนแปลงค่ะ จากคุณ : MinPin พันทาง เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 07:28:37

ความคิดเห็นที่ 30 เป็นเรื่องราวที่ดีมากจริงๆ อ่านบางช่วงน้ำตาคลอเลย มันทำให้มองเห็นภาพของการใช้ชีวิตครอบครัวจริงๆ เราขอชมแฟนคุณจากใจค่ะ ว่า สิ่งที่เค้าพยายามแก้ไข ในสิ่งที่บกพร่อง และการปฎิบัติเอาใจใส่กับลูกมากขึ้น ทั้งๆที่ทำไม่เป็น ไม่เคย แต่ยังมีความอุตสาหะ นั้น มันสื่อให้เห็นเลยว่า แฟนของคุณ เหมาะสมและคู่ควรที่ลูกจะเรียกว่า " พ่อ " ได้อย่างเต็มปากค่ะ ทั้งนี้เราขอให้ครอบครัวของคุณแม่ มีความสุขทั้งกาย และใจนะค่ะ จากคุณ : CR717 เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 11:32:04

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณที่แชร์ค่ะ จากคุณ : fornatcha เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 23:34:06