ความคิดเห็นที่ 1 เป็นหมดที่บอกมา มีลูกคนนึง แม่แทบเป็นโรคจิต กลัวโน่นนี่ไปหมด พาไปห้าง พอขึ้นรถ ต้องล้างมือด้วยสบู่เหลว พาไปฉีดวัคซีน ต้องล้างมือ ล้างเท้า สารพัด ผ้าอ้อมที่เอาไปด้วยกลับมาต้องซักเลย ไม่เอามาเช็ดใด ๆ ทั้งสิ้น ซึ่งบางทีผ้าออ้มแค่ติดมือไปเฉย ๆ ปัจจุบัน แม่อยากจะเข้ารักษาอาการจิตซะแล้ว....อิอิ เป็นเรื่องธรรมชาติจ้ะคุณแม่ จากคุณ : อย่าให้บอก เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 09:25:15 A:125.26.156.1 X: TicketID:341720

ความคิดเห็นที่ 2 อย่ากังวลค่ะ เด็กแข็งแรงและมีวุฒิภาวะทางอารมณ์มากกว่าที่เราคิดแน่นอนค่ะ เขาแข็งแรงพอที่จะเกิดออกมาแล้ว เขาย่อมสามารถปรับตัวได้....กับความสกปรก ซกมก เล็ก ๆ ของแม่หรือปู่ ย่า ตา ยาย พี่ ป้า น้า อา คนข้างบ้าน ฯลฯ อย่าหวงถึงขนาดให้ถึงกับต้องให้ทุกคนล้างมือก่อนอุ้มน้องเลยค่ะ แต่หากกังวลขนาดหยิบจับอะไรก็กลัวเชื้อโรคต้องเก็บลูกไว้ในบ้านค่ะ แต่้น้องจะขาดพัฒนาการในการปฏิสัมพันธ์กับคนแปลกหน้า ค่อย ๆ หาเหตุที่ทำให้ร้องไห้ไปค่ะ หิว เปียกชื้น ไม่สบายตัว ปวดท้อง หงุดหงิด ร้อน เสียงดัง นอนไม่พอ อยากให้อุ้ม เยอะแยะสาเหตุที่ทำให้น้องร้อง คุณแม่ใจเย็นนะคะ.....เพราะเวลาที่เราหงุดหงิดอารมณ์ไม่ดี น้องจะรับรู้ได้โดยทันทีนะคะ ใคร ๆ ก็เป็นกังวลค่ะ....สำหรับลูกคนแรก พอลูกคนที่สองเราจะรู้สึกว่าเลี้ยงแบบสบาย ๆ กว่าคนแรกเยอะเลย จากคุณ : malela เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 09:36:44

ความคิดเห็นที่ 3 ปกติเราเป็นคนติดผ้านวมมาก ไม่ว่าร้อนหรือหนาวต้องห่มตลอด พอมีลูกไม่กล้าห่มผ้านวม กลัวว่า ผ้านวมจะทับลูกตาย (ช่างคิดได้) เรื่องเป็นห่วง ก็สารพัดแหละค่ะ ล้างมือ กันทั้งวัน ตอนนี้ลูกชายเกือบ 4 ขวบแล้ว ก็ห่วงเรื่องอื่น ๆ ไม่ได้น้อยไปกว่าเดิม เอาใจช่วยค่ะ สู้ ๆ จากคุณ : ป๊าอุ้มหน่อย เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 09:37:51

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นนิดหน่อยช่วงแรกๆค่ะ ตอนหลังก็พยายามถามคนโน้นคนนี้่ ก็เลยสรุปได้ว่า เด็กกับการร้องไห้เป็นของคู่กัน ถ้าลูกไม่ร้องสิแปลก แต่ในการร้องแต่ละครั้งเราต้องสังเกตว่าลูกร้องเพราะอะไร หิวไหม เปียกชื้นไม่สบายตัวหรือเปล่า ปวดท้อง เป็นไข้ไหม ถ้าสงสัยว่าลูกร้องเพราะป่วยก็จะพาไปหาหมอเด็ก หรือว่าเค้าร้องไห้เพราะอยากให้เราอุ้ม ถ้ายังร้องไห้อีกก็มีแอบเล่นไสยศาสตร์ ประเภทบนบานสานกล่าวก็มีค่ะ อิอิ แต่ที่สำคัญกว่าสิ่งอื่นใดคือแม่ต้องมีสติ และความอดทนค่ะ และบางครั้งก็ปล่อยให้ลูกร้องบ้างก็ได้ จะได้บริหารปอดถ้าเช็คแล้วว่าเค้าปกติดีค่ะ จากคุณ : บ้านล้อมรัก เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 09:40:40

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นเหมือน จขกท. ค่ะ เป็นคนใจร้อน บางครั้งลูกร้องงอแง ปลอบตั้งนานไม่หาย ก็จะเครียดแล้วก็ร้องไห้เลย เวลาลูกร้องก็กลัวจะเป็นโน้นเป็นนี่แล้วบอกเราไม่ได้ สงสารลูกเป็นห่วงลูกต่างๆนาๆ ทุกวันนี้เริ่มใจเย็นและ มีสติขึ้นเยอะแล้วค่ะ *เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆเพื่อลูกเราค่ะ* จากคุณ : JKkunjae เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 09:50:07

ความคิดเห็นที่ 6 คุณแม่ทำใจให้สงบ นิ่งและเข้มแข็งนะคะ เด็กน้อยๆจะรู้สึกถึงความรู้สึกของแม่ค่ะ ถ้าแม่ร้อนรน กระวนกระวายลูกยิ่งร้องไม่หยุดค่ะ ให้อุ้มลูกขึ้นกอดด้วยความสงบนิ่ง คุยกับลูกเบาๆ ปลอบเบาๆ โยกเบาๆ ถ้าเรานิ่งลูกก็จะนิ่งไปด้วยค่ะ เลี้ยงลูกเล็กๆต้องใจเย็นค่ะ ค่อยๆหาว่าลูกร้องเพราะอะไร หากเพราะอยากให้อุ้มก็อุ้มสักพัก คุยกับลูกเรื่อยๆ จะทำอะไรให้ลูกก็บอกลูกคุยกับลูกตลอดเวลา ลูกจะได้ไม่ตกใจค่ะ อย่างเช่นถอดเสื้ออาบน้ำนะลูก วันนี้น้ำอุ่นจังเลย เสร็จแล้วใส่เสื้อกันนะ ฯลฯ เด็กก็เหมือนผู้ใหญ่ค่ะจู่ๆใครมาจับถอดเสื้อก็ตกใจ ส่งเสียงบอกกันก่อน จะพาไปไหนก็คุยกัน โตมาน้องจะมีกิจวัตรและสงบ ไม่งอแงค่ะ จากคุณ : เทียนสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 10:07:06

ความคิดเห็นที่ 7 ช่วงที่ลูกเกิดมาใหม่ๆ เป็นอาการเดียวกันกับ จขกท  ทั้งหมดเลยค่ะ คิดว่าน่าจะเป็นเพราะว่าเรายังปรับตัวไม่ได้  ก็ไม่เคยมีลูกมาก่อนนี่นะ เวลาจะช่วยให้ทุกสิ่งทุกอย่างดีขึ้นค่ะ  เราจะค่อยๆปรับตัวเข้ากับลูกได้เอง และลูกก็จะปรับตัวเข้าหาเราเช่นกัน  ทุกครั้งที่รู้สึกเครียดให้ท่องไว้ว่า รักลูกๆ เราต้องทำได้  เราต้องเข้ากับลูกได้เพราะลูกคือชีวิตของเรา ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ  ช่วงแรกลูกก็จะร้องมากหน่อย  เดี๋ยวอีกนิดนึงก็จะน้อยลงเองค่ะ  สู้ๆนะคะ จากคุณ : นุชแม่ภูมิผิง (INKCOM_NUCH) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 10:16:51

ความคิดเห็นที่ 8 ***ข้อความของคุณแม่น้องแอล เหมือนถอดออกมาจากความคิดเราเลยค่ะ คลอดน้องมาใกล้ครบเดือนแล้ว เป็นแบบเดียวกับคุณแม่เลยค่ะ เครียดมาก เมื่อวานนี้ เรายังไปตั้งกระทู้ระบายเลยค่ะ http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N13086447/N13086447.html ปล**ลูกสาวเราก็ชื่อ น้องแอลค่ะ ^0^** จากคุณ : lala little princess เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 10:18:14

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนนี้ฮอร์โมนในตัวคุณแม่กำลังแปรปรวนค่ะ...ใจเย็นๆก่อนค่ะ พยายามทานอาหารที่มีประโยชน์มากๆ อาบน้ำอาบท่าสระผมแปรงฟันทำตัวให้สะอาดสะอ้าน พักผ่อนนอนหลับไปพร้อมกับลูกไม่ต้องห่วงเรื่องงานบ้าน อุ้มและกอดลูกไว้แนบอกบ่อยๆ ...ลองทำดู น่าจะดีขึ้นค่ะ... จากคุณ : JA เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 10:21:55 A:223.204.156.24 X: TicketID:326789

ความคิดเห็นที่ 10 เป็นจ้า แนะนำว่าถ้าลูกร้องมากๆแล้วแม่รุ้สึกจะหมดความอดทน ให้เดินหนีมาก่อนค่ะ เดินออกมาจากตรงนั้นฝากคนอื่นสักพัก หรือถ้าไม่มีใครให้ดูว่าลูกปลอดภัยอยุ่ในที่ไม่อันตรายแล้วเดินออกมา ออกมาพักสักนาทีะเข้าห้องน้ำ หาน้ำกินหรืออะไรก็ได้ สักนาทีนึงก็ยังดี เพราะถ้าทนต่อไปแบบนั้นแล้วหมดความอดทน ระบายเอากับลูกมันไม่คุ้มกัน จากคุณ : แม่น้องฟ้าใส (มามี๊ตัวกลม) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 10:37:59

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนนี้ก็พยายามที่จะทำความเข้าใจลูกอยู่ค่ะ แต่ก็แบบว่า บางทีลูกร้องเยอะเกินแม่ก็ทำอะไรไม่ถูก พลานหงุดหงิด บางทีหงุดหงิด พอลูกหลับกลับมานั่งคิดเห็นหน้าลูกก็น้ำตาซึม แต่ก็ยอมรับเหมือนกันค่ะ ว่าบางครั้งแม่ก็ยังควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ พยายามหลายครั้ง แต่ใจก็ไม่เย็นพอ บางทีโมโหตัวเองเหมือนกันค่ะ พยายามจะเข้าใจ ใจเย็นกับลูก แต่บางครั้งก็สติแตก อาจจะเป็นเพราะอารมณ์เราไม่นิ่ง และไม่สงบพอ ลูกเลยร้องไม่หยุดด้วยรึเปล่า ลูกรู้สึกไม่ปลอดภัยเวลาอยู่ใกล้แม่ด้วยรึเปล่าค่ะ ถึงได้ร้องไม่หยุดเลย (ช่างเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องจริงๆเลยนะเรานี่) คุณ : lala little princess  ดีใจค่ะ ที่ลูกเราชื่อเหมือนกัน แถมยังเกิดไล่ๆกันด้วย เป็นเพื่อนกันได้ค่ะ ^_^ จากคุณ : คุณแม่น้องแอล เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 10:51:18

ความคิดเห็นที่ 12 ใจเย็นๆนะคะคุณแม่ ช่วงนี้น้องกำลังปรับตัว คุณแม่เองก็กำลังเรียนรู้ และปรับตัวไปพร้อมๆกับน้องค่ะ ค่อยๆเรียนรู้กันไปนะคะ คุณแม่มั่นใจได้เลยค่ะ เค้าอยู่ในพุงอุ่นๆของเรามาตั้ง 9 เดือน ได้ยินเสียงของแม่มาตลอด ลูกต้องรู้สึกปลอดภัยที่สุดเวลาอยู่กับแม่แน่นอนค่ะ ส่วนตัวก็เป็นคนใจร้อนเหมือนกันค่ะ แต่พอมีลูกแล้วทำให้เราเป็นคนใจเย็นมากขึ้นค่ะ ลองสังเกตุ ค่อยๆปรับ ค่อยๆเปลี่ยน แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^ จากคุณ : Sleepy Mommy (คุณแม่น้องเหนือ) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 11:40:02

ความคิดเห็นที่ 13 เราบ้าขนาดลูกหลับต้องคอยแอบเช็คว่ายังหายใจมั้ย หัวใจเต้นหรือเปล่า วุ่นวายกับการอุดรูและปิดประตูบ้าน เพราะแถวบ้านเรามีงูเหลือมเข้าบ้านใกล้กันด้วยอ่ะ ตอนนี้ลูกขวบกว่า ชิล ชิล ละ จากคุณ : หนูไพลิน เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 11:42:17 A:171.5.157.203 X: TicketID:363431

ความคิดเห็นที่ 14 เพิ่งเป็นคุณแม่ฝึกหัด 1 เดือนนิดๆ ยังไม่ผ่านโปร ลูกร้องบางก็อย่าไปกังวล (ยิ่งแม่เครียดส่งผลต่ออารมณ์ของลูกด้วย) สังเกตไปเรื่อยลูกต้องการอะไร หรืออยากให้ช่วยอะไร ถ้าคุณแม่ขวัญเสียแล้วหนูจะพึ่งพาใครได้ เด็กร้องส่วนมากมาจากความไม่สบายตัว 1. หิว เอานิ้วแตะๆ ข้างปากถ้าลูกหันตามก็เอาเข้าเต้า 2. ปวดท้อง ท้องอืด เคาะท้องดู ใช้มหาหิงค์ทา กินไกล์วอเตอร์ หรือจับขาแนบกดท้องเบาให้ผายลม ตดสักปาดสองปาดก็หลับสบาย (ถ้ากินนมแม่คุณแม่ต้องระวังอาหารรสจัด ให้ทาน ขิง พริกไท ตะไคร้ ช่วยขับลมได้) 3. แฉะ ฉี่หรืออึ ไม่สบายตัวอยากให้เปลี่ยนผ้าอ้อมให้ 4. ร้อน ถ้าน้องสะดือหลุดแล้วก็อาบน้ำบ่อยๆ วันละ2-3รอบ หรือเช็ดตัวบ่อยๆ จะได้หลับสบาย 5. ปวดฉี่-ปวดอึ ปวดตด จะเรอ อันนี้เสร็จกิจน้องก็จะหยุดงอแงเอง ทำใจซะ 6. ง่วงนอน แต่ก็ร้องโยเย เข้าใจซะ ก็มันง่วงนิแม่-เห่ไปจับอุ้มแนบอกให้ได้ยินเสียงหัวใจแม่-เดี๊ยวก็หลับเองละ 7. คัน มด ยุงกัด สำรวจร่องรอยทาแซมบัค ดูบนที่นอนมีมดแมลงต่างหรือเปล่า จากประสบการณ์ที่ลูกร้องไม่ยอมหยุดคือปวดท้อง ต้องบรรเทาอาการด้วยวิธีตามข้อ 2 (3 คืนแรกไม่รู้ลูกร้องตอนตี 2 ไปจน 6 โมงเช้า แม่ทำอะไรไม่ถูกพอรู้แก๋วแล้ว สำบายไม่มีได้ร้องนานหรอก) จากคุณ : Doralords เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 15:28:10

ความคิดเห็นที่ 15 วันนี้ลูกร้องเหมือนเดิมค่ะ (แต่ก็ยังดีมีคุณย่า และคุณพ่อเค้าช่วยอุ้มค่ะ คุณพ่ออุ้ม คุณพ่อพาลูกเต้นๆ ลูกหยุดร้องเลยค่ะ แม่เลยแซวว่า พ่อคงได้อุ้มเต้นทุกวันแน่ๆ ^_<*) แต่ก็ ไม่อยากให้ลูกเป็นแบบนี้เลย ร้องทุกวันแบบนี้ไม่ดีเลย แต่วันนี้คุณแม่ใจเย็นขึ้นเยอะค่ะ พยายามปรับตัวเข้ากับลูก พยายามอุ้มปลอบโยน ด้วยความใจเย็นค่ะ อาจเป็นเพราะส่วนหนึ่งได้คำแนะนำและกำลังใจจากแม่ๆชานเรือนด้วยค่ะ ต้องขอบคุณทุกความเห็นและทุกกำลังใจที่ให้มา  จากแม่ๆทุกท่านนะค่ะ  เลยทำให้รู้ว่าไม่ใช่เราคนเดียวที่รู้สึกแบบนี้ แต่ยังมีแม่อีกหลายคนที่เจอเหมือนกับเรา เพราะฉะนั้นเราต้องอดทนเหมือนกับเจ้าของ คห 14 ว่าถ้าแม่ขวัญเสียแล้วหนูจะพึ่งพาใครได้ (ใช่สินะ ก็เราเป็นแม่ เราต้องเป็นทุกอย่างให้ลูกใช่มั้ยค่ะ ขนาดตัวคุณแม่เอง ยังพึ่งแม่ตัวเองเลย) จากคุณ : คุณแม่น้องแอล เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 55 20:30:00