ความคิดเห็นที่ 1 |
|
ไม่ได้เป็นครูและไม่ได้เรียนครูนะคะ
ถ้าเปรียบพ่อแม่เป็นครูของลูกแล้วเอาทฤษฏีการเลี้ยงลูกมาประยุกต์ใช้ พี่ไม่คิดว่า พ่อแม่ต้องดุ ลูกถึงเชื่อฟังนะคะ
ในขณะเดียวกัน พ่อแม่ก็จะไม่ตามใจ เมื่อเห็นว่ามันเกินเลยแล้ว ว่ามันไม่ถูกต้องแล้ว หรืออันตรายแล้ว พ่อแม่ก็จะปรามลูก ไม่ใช่ปล่อยให้เล่นต่อไป ไม่กล้าดุเพราะกลัวว่าเดี๋ยวลูกจะไม่รัก พ่อแม่ที่ดีจะคิดถึงประโยชน์ของลูกเป็นที่ตั้งเสมอ
ถ้าเชาว์ปล่อยปละละเลยจนเกินไป เด็กได้อะไร เสียอะไร (ได้ความสุขในการมาเล่น เสียโอกาสในการได้เรียน โดนเพื่อนรบกวน) ถ้าเชาว์เข้มงวดจนเกินไป เด็กได้อะไร เสียอะไร (ได้ความเงียบในห้องเรียน ได้เรียนหนังสือมากมาย เสียตรงที่เครียด เบื่อ ไม่อยากมาเรียน พาลไม่ชอบเรียนวิชานั้นไปจนโตเลย)
ถ้าเด็กวิ่งเล่นรอบห้อง ในช่วงเวลาพัก เชาว์อาจปล่อยไปได้ แต่ถ้าเด็กวิ่งเล่นช่วงที่เชาว์ปล่อยทำแบบฝึกหัด แบบนี้กระทบเด็กคนอื่นที่เค้าตั้งใจทำอยู่ อันนี้ปล่อยไปไม่ได้ เชาว์ไม่ได้ใจร้ายในการควบคุมเด็กคนที่ซน กลับกัน เชาว์จะใจร้ายถ้าปล่อยให้เด็กคนที่ตั้งใจเรียนโดนรบกวนโดยไม่เข้าไปช่วยเหลือ
เด็กเล็กๆ พลังงานเหลือเฟือ พอเรียนไปซักพัก เค้าจะเริ่มเบื่อ ถ้าให้เค้าได้ขยับตัวบ้าง (อย่างแบ่งกลุ่มแข่งกันทำโจทย์เลข ครูเขียนบนกระดาน กลุ่มไหนคิดคำตอบได้ก่อน ให้วิ่งมาเขียนคำตอบ) จะทำให้เค้าตั้งใจเรียนได้นานขึ้นค่ะ
ตอบวกไปวนมา ไม่รู้มันช่วยให้เชาว์คิดอะไรได้รึเปล่า สอนเด็กเล็กๆ เหนื่อยและยากกว่าสอนเด็กโตค่ะ สู้ๆ นะคะ
จากคุณ |
:
แม่น้องอัณณา
|
เขียนเมื่อ |
:
23 ธ.ค. 55 22:37:51
A:125.25.60.5 X: TicketID:258399
|
|
|
|