PANTIP.COM : N13122016 ความรักกับเซ็กส์ []

ความรักกับเซ็กส์

เรากับสามีแต่งงานกันมาเกือบสิบปีแล้วค่ะ มีลูกด้วยกันหนึ่งคน โดยปกติสามีเป็นคนดี รักครอบครัว ขยันทำมาหากิน ไม่เคยมีเรื่องนอกใจมาให้วุ่ยวายใจ แต่ระยะหลังมานี้ เรารู้สึกว่าสามีไม่ค่อยสนใจครอบครัวเท่าไรนัก กลับบ้านดึกตลอดโดยบอกว่าติดงานบ้าง ทานข้าวกับลูกค้าบ้าง เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเท่าไหร่นักเพราะปีนีงานเราก็ยุ่งมาก เราก็กลับบ้านดึกแทบทุกวัน เหนื่ยจนไม่ได้เอาเวลาไปคิดอะไรหยุมหยิม

จากสองทุ่มครึ่ง เป็นสามทุ่มครึ่ง เป็นเที่ยงคืน ตีหนึ่ง แถมยังไม่บอกเราด้วย เราเคยงอนหลายครั้งเหมือนกัน เพราะเราเป็นคนที่ไม่ชอบโทรจิกแต่ขอให้บอกหน่อยว่าวันนี้กลับดึกนะ ก็จบ หลังๆมาก็ไม่บอกเราเลย ต้องให้โทรไปถามหลังเที่ยงคืนไปแล้วตลอด

ความแปลกๆเริ่มมีมาให้เรารู้สึกมากยิ่งขึ้น เสาร์ อาทิตย์ก็ดูไม่ค่อยจะอยากอยู่บ้าน ปล่อยให้เราดูแลลูกเพียงลำพัง คุยกันน้อยลง ความสัมพันธ์ระหว่างสามี ภรรยาก็ดูห่างเหินขึ้นทุกวัน เรื่องบนเตียงก็มีน้อยมากหลังจากที่มีลูก บางครั้ง เราเข้าไปกอด เข้าไปหอม หยอกล้อตามประสาเหมือนที่เคยทำ เค้าก็จะทำท่าเฉยเมยมาก จากที่ไม่คิดอะไร ก็กลายเป็นเริ่มตะหงิดๆขึ้นมาบ้าง

เราเริ่มเห็นเค้าคุยกับคนอื่นทางโซเชียล เนตเวิค แต่ก็ทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ไม่อยากจะตีโพยตีพายอะไรไปก่อน ในเมื่อเค้าก็ยังกลับบ้าน เป็นพ่อที่ดีของลูก

จนกระทั่งอาทิตย์ที่ผ่านมา เค้ากลับดึกมากโดยที่ไม่บอกเราอีกตามเคย วันแรกเราก็ทะเลาะกันนิดหน่อยเพราะเราไม่สบายด้วย ต้องกระเตงลูกไปหาหมอด้วย กลางดึกคืนนั้น กลับบ้านมา เค้าก็ยังไม่กลับบ้านอีก รอจนตีสองตีสาม กลับมาด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์อย่างรุนแรง

เช้ามาเราก็เริ่มจากคุยกับเค้าดีๆว่าทำไมมำแบบนี้ เค้าก็บอกจะให้ทำยังไงในเมื่อมีงานเลี้ยงสังสรรค์ เราแค่ขอให้บอกกันหน่อยก็พอแล้ว ไม่ได้ต้องการอะไรมากกว่านั้น จากนั้น ก็เริ่มพรั่งพรูสิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจ ปกติเราเป็นคนไม่พูด ยกเล้นทะเลาะกันหนักๆจริงๆก็จะเขียนอีเมลระบายส่งให้เค้า คราวนี้เราพูดออกมาหมดที่เราคิด ปฏิกิริยาของเค้าเหมือนฟังบ้างไม่ฟังบ้าง ไม่มีความคิดเห็นอะไรตอบโต้กลับมาทั้งนั้น เราอึ้งไปเลย ปกติเค้าแคร์เรามากกว่านี้ เค้าไม่ใช่คนที่เฉยชาอย่างนี้ เราร้องไห้ยกใหญ่ สุดท้ายก็จบที่เค้าบอกว่าจะปรับปรุงตัว ที่เราติงเค้าเรื่ิองเวลาเราป่วย เราก็อยากให้ใครอยู่ข้างๆบ้างจะได้มั้ย กลับบ้านดึกบอกเรานิดนึง เราเป็นห่วง

วันต่อมา นึกว่าเค้าจะปรับตัว กลับดึกเช่นเคยและให้เราโทรถาม พอเค้ากลับมา เราเห็นเค้าแอบทำอะไรกับโทรศัพท์ ก็เลยจ้องมองแบบให้เค้ารู้ตัว เค้าหันมาตกใจที่เห็นเรามองอยู่ พอเราขอดูโทรศัพท์หน่อย เค้าก็จะกดพาสโค้ดให้โดยที่ไม่บอกเรา ปกติเรื่องนี้ไม่เคยเป็นความลับระหว่างกันเลย เถียงกันอยู่พักใหญ่ เค้าก็ไม่ยอมบอก หาว่าเราไม่ไว้ใจ อยู่ๆมาหาเรื่องอะไรกันอีก ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วเป็นอย่างนี้อยู่คนเดียวจะดีกว่าๆ บลาๆ คำพูดแต่ละคำของเค้ามันเฉือดเชือนใจเราเหลือเกิน สุดท้ายเลยถามเค้าไปว่าที่จริงมันเป็นเพราะอะไรเหรอ ทำไมถึงไม่สนใจครอบครัว ไม่สนใจคนข้างตัวเลย

ในที่สุดเค้าก็ตอบมาว่า เค้าไม่มีความสุขเวลามีอะไรกับเรา เราก็พอจะเดาออกว่าคงจะเป็นเพราะเรื่องนี้ เค้าบอกว่าเค้าก็ยังเป็นผู้ชาย มีมุมส่วนตัวบ้าง ไปเที่ยวบ้าง แต่ไม่ได้ต้องการอะไรขนาดนั้น แล้วก็ไม่ได้มีใคร เค้าก็ต้องมีสังคม ธุรกิจของเค้ามันต้องมีคนรู้จักเป็นใบเบิกทาง ถ้าไม่ไว้ใจกันก็คงจะอยู่ด้วยกันไม่ได้ เราน้ำตาร่วงลงมาไม่ขาดสาย ร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายเลย ถามกลับเค้าไปว่ายังแคร์เราอยู่ไหม เค้าตอบกลับมาให้เราหน้าหงายอีกครั้ง ว่าถ้าไม่แคร์ก็คงจะเลิกกันไปตั้งนานแล้ว

เราไม่รู้จะพูดอะไรต่อ สุดท้ายเช็ดน้ำตาแล้วบอกว่าก็ตามใจแล้วกัน เราได้บอกสิ่งที่เราเก็บไว้ในใจหมดแล้ว แล้วก็รู้แล้วว่าปัญหาของเรามันคืออะไร เราหันไปมองลูกแล้วก็สงสาร พยายามเรียกความเข้มแข็งให้ตัวเอง ตอนนี้ความสัมพันธ์ฉันท์สามี ภรรยามันก็คงจบ เค้ากอดเรามันก็ไม่อบอุ่นเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว เราคงเป็นแค่เพื่อนร่วมบ้าน ทำหน้าที่เป็นพ่อและแม่ของลูกด้วยกันเท่านั้น

เราล้มตัวลงร้องไห้ทั้งคืนอยู่ข้างๆเค้า จนเค้าคงเหนื่อยใจ จะให้เค้าเป็นอบ่างที่เราต้องการทุกอย่างไม่ได้หรอกนะ เราเข้าใจ ตั้งแต่แต่งงานมาเราไม่เคยเรียกร้องอะไรมากมายจากเค้าเลย แต่สุดท้ายความรักที่บ่มเพาะกันมาตั้งนานมันมีอานุภาพไม่รุนแรงเท่าเซ็กส์ แล้ต่อไปเราจะอยู่ด้วยกันยังไง เมื่อรู้ว่าเค้าไปนอนกับคนอื่น เวลาเค้ากลับบ้านดึก เราก็อดระแวงไม่ได้อีก

หากจะเลิกกันจริงๆเราก็สงสารลูก และตอนนี้เรายังมีภาระที่ต้องพึ่งพาเค้าอยู่ จะทำอะไรตามใจตัวเองไม่ได้ เท่าที่คิดไว้ก็คือเราจะทำหน้าที่แม่บ้าน ทำหน้าที่แม่ของลูกให้ดีที่สุด จะต้องเข้มแข็งเพื่อลูก แต่เราก็กลัวเหลือเกินว่าวันหนึ่งถ้าเราหมดความสำคัญกับเค้า ลูกก็อาจจะไม่ใช่สิ่งรั้งเค้าเอาไว้ นาทีนั้นเราอาจจะต้องเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เพราะเค้าจะอยู่กับเราในสภาพนี้ไปทำไม ในเมื่อเราให้ในสิ่งที่ต้องการไม่ได้

จากคุณ : Damier25

เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 55 10:08:37