เด็กทารก ถูกสอนต่อเนื่องให้เคยชินกับกิจวัตรได้ ไปจนถึงโต นั้นมาจากพ่อแม่เด็กเองต้องมีวินัยก่อน เพื่อจะช่วยฝึกลูกของตัวเงอให้มีวินับกิจวัตรการกิน เล่น ฯลฯ
อายุเกินหนึ่งขวบ... ควรกินอาหารหลักอาหารที่คนกินกัน ส่วนนมเป็นอาหารรอง
แม่เด็กเองต้องหนักแน่น ตามใจเด็กเอง เด็กถึงงอแงไม่มีความอดทนเพราะผู้ใหญ่ไม่ช่วยฝึก พอเด็กร้องไหงอแงอ้อน ก็ใจอ่อนเอง... ไม่กระตุ้นให้เด็กหัดกินอาหารคนด้วยตัวเงอ คงตามป้อนใส่ปาก เด็กจึงไม่ต้องคิดเอง เพราะมีคนตามสนองใส่มือใส่ปากให้ แต่ทำไมเด็กถึงเล่นของเล่นเองได้โดยไม่ต้องสอน
ผู้ใหญ่เองก็ต้องสอนเด็กให้รู้จักใช้มือเขาหัดจับหยิบ ตักอาหารใส่ปากเองได้แล้ว... ยิ่งไม่เคยช่วยฝึกแต่เด็ก เด็กยิ่งดื้อไม่ยอมทำตาม ถึงงอแงอาละวาด
ดิฉันฝึกหัดลูกสองคนให้หัดกินเองด้วยมือตั้งแต่อายุ ๘ เดือน และ กินคล่องเองด้วยช้อนตอนหนึ่งขวบเศษๆ... ไม่เคยตามป้อนอาหารใส่ปากเด็ก... เด็กมีที่นั่งกินเป็นกิจวัตรต่อเนื่อง
วินัยต้องเริ่มต้นที่พ่อแม่ก่อนอื่น หนักแน่น ถ้าตามใจเด็ก ก็เข้าทางเด็กที่ไม่มีกิจวัตรอะไรตายตัวเอง ร้องไห้เอาแต่ใจเมือ่ไม่ได้ดังใจ
ลูกๆดิแันกินนมขวด และกินอาหารหนักสามมือ ที่ดิฉันปรุงสดให้กิน... ไม่มีปัญหาอะไรเพระาเด็กๆถูกฝึกมาตั้งแต่เป็นทารก จนโต... เป็นเด็กสมบูรณ์
จากคุณ |
:
JidNince
|
เขียนเมื่อ |
:
30 ธ.ค. 55 01:44:02
|
|
|
|