Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
++++ ความในใจของผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนที่ 2 ++++ vote ติดต่อทีมงาน

กระทู้นี้ฉันนั่งเขียนด้วยความรู้สึกที่มีตอนนี้ ไม่เหมือนตอนที่แล้วที่ copy มาจากบันทึกของตัวเอง........

หลังจากที่เรามีปัญหากันมาร่วมปี เราก็อยู่กันมาแบบระหองระแหงด้วยความหวาดระแวงของฉัน บางครั้งเราก็มีความสุข บางครั้งเราก็ทะเลาะกัน เพราะสามียังทำงานอยู่ที่เดิม และพยายามบอกฉันว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ทำอยู่ด้วยกันแล้ว ฉันไม่เชื่อ... เพราะผู้หญิงคนนั้นพยายามสื่อสารบอกให้ฉันรู้ว่าพวกเขายังทำงานอยู่ด้วยกัน บางครั้งที่สามีกลับมาหาฉัน ผู้หญิงคนนั้นก็โทรมาบ้าง ส่งข้อความมาบ้าง เราก็ทะเลาะกันทุกครั้ง แต่สามีก็อธิบายว่าผู้หญิงคนนั้นพยายามก่อกวนเพื่อให้เรามีปัญหากัน ถึงฉันจะหวาดระแวงเค้าตลอดเวลา แต่ฉันก็พยายามที่จะเชื่อเขา เพราะอยากจะรักษาสถานภาพครอบครัวเราไว้ ความดีของเขาที่มีมากมายมันคอยฉุดความคิดของฉันไม่ให้ฟุ้งซ่าน ถึงแม้เขาจะโกหกฉันมาตลอด แต่เขาก็รับผิดชอบหน้าที่เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนแปลง..

อาทิตย์ที่แล้วเขากลับมาหาฉัน ซึ่งจริงๆแล้วฉันหยุดงานหลายวันคิดว่าจะไปอยู่กับเขาที่ ตจว แต่เขาบอกว่าอย่ามาลำบากเลย เขาจะมาหาเองเพราะอยากกลับบ้าน ฉันก็ไม่มีปัญหา แต่พอถึงเวลากลับก็บอกฉันปุ๊บปั๊บว่าจะกลับเย็นนี้แล้ว เพราะจะนั่งรถไปทำธุระที่ กทม ก่อน ถ้ามีเวลาอาจจะไปเยี่ยมญาติที่อยู่อีกจังหวัด ฉันรู้สึกเอะใจว่าทำไมเขาไม่ชวน ทั้งที่รู้ว่าฉันหยุดงาน ฉันขอตามไป กทม ด้วย เขาก็บอกว่าจะไปไม่กี่วัน แล้วฉันจะติดสอยห้อยตามไปทำไม ฉันก็เลยสวนไปว่าจะพาผู้หญิงคนนั้นไปเยี่ยมญาติด้วยเหรอ เขาตอบฉันว่าไม่เคยคิดที่จะพา ผญ คนนั้นไป เพราะตัวเขาก็รู้สึกอายญาติพี่น้อง เพื่อนพ่อเพื่อนแม่เหมือนกันที่อุตส่าห์เรียนสูงและทำตัวไม่ดี ฉันเชื่อเขา แต่ก็แอบน้อยใจที่สามีไม่ให้ไป กทม ด้วย ก็เลยแอบขับรถไปเที่ยว ตจว คนเดียว โดยที่เขาไม่รู้ ตอนนั้นคิดอยากไปเที่ยวอยู่แล้วแต่อยากจะไปกับเขา ฉันรู้สึกน้อยใจและแอบประชด เออ ไปเองก็ได้ ประมาณนี้

ฉันไป ตจว คนเดียวในวันที่ 24 ธันวาคม 2555 ค้างคืนนึง จากนั้นฉันก็คิดว่าจะไปไหนดี อืมม ไปเที่ยวบ้านญาติเค้าดีกว่า.. ตอนนั้นคิดว่าสามีอยู่ กทม และพอเราไปถึงญาติพี่น้องเขาก็คงจะโทรบอกให้เขาตามมาแน่ๆ..ในใจคิดอย่างนั้น ฉันขับรถคนเดียวครึ่งค่อนวันกว่าจะไปถึงบ้านญาติ.. พอไปถึง สิ่งที่ฉันเห็นมันทำให้ฉันตัวชาไปหมด ฉันเจอเขาอยู่กับ ผญ คนนั้นที่นั่น!! ฉันบรรยายความรู้สึกไม่ออกเลย ญาติๆก็งงว่าฉันมาได้ไงและตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น??

เราคุยกันสามคน ต่อหน้าญาติๆว่าจะแก้ปัญหานี้ยังไง.. ผญ คนนั้นก็พูดถึงความดีที่เคยได้ทำให้กับสามีฉัน เคยดูแลช่วยเหลืองานนู่นนี่ สารพัดความดี แถมดูถูกสามีฉันว่ามีแต่ตัว อยู่ด้วยเพราะสงสาร ทำงานไม่มีเงินเก็บ ไม่มีอะไรเป็นของตัวเอง เพราะส่งเงินมาให้ฉันหมด แต่ฉันก็ไม่ได้อธิบายอะไร เพราะคิดว่าไม่มีประโยชน์ที่จะมาอธิบายเรื่องนี้ แต่ที่เราต้องคุยกันคือชีวิตสามคนแบบนี้มันเป็นไปไม่ได้ เพราะฉันรับไม่ได้จริงๆ.. สามีพูดว่าตัดสินใจไม่ได้ เพราะเขาก็ดี ฉันก็ดี... ตอนนั้นฉันรู้สึกเคว้งคว้าง โดดเดี่ยวมาก อยู่ตัวคนเดียวท่ามกลางผู้คนที่ฉันไม่รู้ว่าจะไว้ใจใครได้บ้าง ในเมื่อไม่มีใครตัดสินใจ ก็คงต้องเป็นฉัน เพราะฉันคนเดียวที่รับกับเรื่องนี้ไม่ได้ ญาติๆก็ถามฉันว่ารับได้มั้ยถ้าจะอยู่กันสามคน ผญ คนนั้นก็บอกว่ารับไม่ได้ แต่ในใจฉันมันเถียง ว่าทุกวันนี้ก็เหมือน ผญ คนนั้นรับได้อยู่แล้ว ระหว่างการพูดคุยกัน ฉันพยายามตั้งสติ พยายามกลั้นน้ำตา พยายามพูดอะไรก็ได้เพื่อไม่ให้เกิดความรุนแรง ฉันไม่ด่า ไม่พูดส่อเสียด พยายามให้เรื่องมันจบไวที่สุด ฉันลุกยืนขึ้นตอนนั้น บอกว่าในเมื่อไม่มีใครตัดสินใจ ก็คงต้องเป็นฉันที่จะหลีกทางให้ เพราะฉันรับไม่ได้ จากนั้นฉันก็ประคองตัวเองเดินออกมาขับรถกลับบ้าน บ้าน เป็นที่เดียวที่ฉันนึกถึงในตอนนั้น
ประมาณสองทุ่มที่ฉันขับรถออกมา ด้วยน้ำตาที่แทบเป็นสายเลือด สามีโทรมา บอกว่าจะขับกลับไปส่งที่บ้านให้ และหลังจากที่ฉันขับออกมา ผญ คนนั้นก็บอกว่าจะยุติความสัมพันธ์กับสามีฉันเหมือนกัน ฉันไม่เข้าใจว่าความพยายามของ ผญ คนนั้นคือให้ฉันออกไปจากชีวิตไม่ใช่เหรอ แล้วจะมาพูดอย่างนี้เพื่ออะไร ถ้าคิดอย่างนั้นจริง ทำไมไม่พูดต่อหน้าฉัน ฉันไม่เชื่อเพราะเคยได้ยินคำพูดพวกนี้มาหลายครั้ง และมันจะมีประโยชน์อะไรในเมื่อสามีไม่ได้เลือกฉัน ฉันขับกลับบ้านด้วยตัวฉันเอง ฉันเจ็บปวดไปหมดทั้งร่างกาย จิตใจ ฉันแบกร่างกายของตัวเองที่เต็มไปด้วยบาดแผลกลับมาถึงบ้านประมาณสองโมงเช้า นี่ฉันขับรถเกือบสองพันกิโล เพื่อไปรับรู้เรื่องเลวร้ายพวกนี้เหรอ?? พอฉันถึงบ้าน แม่รีบมาเปิดประตูรถ ท่านกอดฉัน เพราะคิดว่าฉันจะตาย เราร้องไห้กอดกันสองคนแม่ลูก ฉันแทบไม่มีพลังชีวิตเหลืออยู่เลย...

ฉันนอนซมอยู่ในห้อง กินไม่ได้ นอนไม่ได้ ร้องไห้อย่างเดียวสองวันเต็ม แม่มานอนกับฉันคอยหาข้าวหาน้ำมาให้กิน ร้องไห้กับฉัน เราเหลือกันแค่สองคน.. ฉันส่งข้อความไปถึงสามีบ่อยๆบรรยายถึงความคิด ความรู้สึกของฉัน สามีก็ส่งข้อความมาตลอด บอกว่าเสียใจมาก อยากเริ่มต้นใหม่กับฉัน สำนึกผิดแล้ว เป็นห่วงและจะรักษารอยแผลในใจฉันด้วยตัวเขาเองเพราะเขารักฉัน และที่สำคัญ ผญ คนนั้นก็ไปแล้ว สารพัดที่จะพูดซึ่งมันเป็นคำพูดเดิมๆที่ฉันเคยฟังมาแล้วทั้งนั้น

ตอนนี้ฉันดีขึ้น หมายถึงสภาพร่างกายจากการขับรถไกลๆ ไม่ได้พักผ่อน ร่างกายฉันฟื้นตัว แต่จิตใจฉันยังเหมือนเดิม ยังไม่รู้ว่าจะตัดสินใจยังไง มันทั้งรัก ทั้งเสียใจ น้อยใจ โกรธ ผิดหวัง ทุกๆอารมณ์ความรู้สึกมันถาโถมเข้ามาจนทำให้ฉันคิดและตัดสินใจเรื่องอะไรไม่ได้เลย ฉันจะทำยังไงดี??

+++++ จบตอน 2 +++++

จากคุณ : ผู้หญิงที่รักสามี
เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 55 22:32:40 A:49.49.41.91 X: TicketID:387134




[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ] 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com