ความคิดเห็นที่ 1 โชคดีที่ช่วงก่อนมีเพื่อนที่ไปบวชเป็นพระอยู่ที่วัดบวรฯชวนไปปฏิบัติธรรมที่ จ.อุดรฯด้วยกัน พระรูปนี้ชาวพันทิพคงรู้จักกันดี ชื่อในพันทิพของเค้าก็คือ ณ มิตร ผู้ที่เคยได้รับรางวัล Bloggang popular award เมื่อสองปีก่อน ตอนนี้พระสุนิมมิโต (พระ ณ มิตร) ก็บวชมาได้ร่วมร้อยกว่าวันแล้ว อีกไม่กี่วันก็จะต้องสึกเพื่อไปปฏิบัติหน้าที่การงานต่อไป ในการไปปฏิบัติธรรมครั้งนี้มีคนไปด้วยกันสามคนคือ พระสุนิมมิโต น้องโอ๋แฟนของพระ และก็ตัวผม(ไปเป็นเนื้องอกเหมือนเดิม) แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 55 10:58:39 จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 17:06:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 55 11:13:31 แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 55 10:58:57 จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 17:12:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ระหว่างที่ผมอยู่ในวัด ผมรู้ว่าที่ผ่านมาชีวิตเรามีแต่เรื่องไม่เป็นสาระมาโดยตลอด เราถูกป้อนข้อมูลจากหลายๆแหล่ง เราถูกมอมเมาโดยสิ่งเร้าซึ่งเราเสพผ่านการมอง การสัมผัส การได้ยิน การได้กลิ่น เรารับมันมาแล้วสะสมไว้ในความคิดของเรา เสมือนหยากไย่ที่สะสมพอกพูนขึ้นตามกาลเวลา แต่สิ่งกระตุ้นเหล่านั้นกลับไม่ได้อยู่กับเราตลอดไป ความสุขจากการเสพสิ่งกระตุ้นเหล่านั้นมันอยู่แค่ประเดี๋ยวประด๋าว ไม่จีรังยั่งยืน....มันทำให้เราต้องขวนขวายทุกวิธีเพื่อที่จะได้ความสุขเหล่านั้นมาครอบครอง ผมเคยคิดเอาไว้ว่ามีเงินมากๆ ก็น่าจะทำให้ชีวิตสบาย ผมเคยคิดเอาไว้ว่ามีทรัพย์สมบัติมากมาย จะทำให้เราไม่อดตาย สิ่งที่ผมคิดเอาไว้นั้น ผิดมาโดยตลอด ความสุขทางใจต่างหากที่หามาได้โดยง่าย และเป็นสิ่งที่หาได้ไม่ยากด้วย ไม่ต้องลงทุนลงแรงอันใดเพื่อให้ได้มาซึ่งความสุขทางใจ สุขหรือทุกข์มันอยู่ที่ใจของเราทั้งนั้น จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 17:21:51 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมคิดว่าการไปปฏิบัติธรรมสามวันกว่าๆนี้มันน้อยไปหน่อย วันแรกที่ผมไปนั้น พระอาจารย์ไม่ได้ชี้แนะอะไรให้ผมมากมาย แค่พูดประโยคสั้นๆว่า" ให้จิตสงบ อย่าให้ความคิดอื่นมาครอบงำ" ฟังดูเหมือนจะง่าย แต่ความจริงทำยากมาก ผมยังแอบเคืองๆท่านอาจารย์เลยว่าน่าจะสอนวิธีที่มันง่ายกว่านี้ เพราะผมไม่เคยไปปฏิบัติธรรมที่ใดมาก่อนเลย แต่ผมมาคิดได้ภายหลังว่าท่านอาจารย์ทำถูกต้องแล้ว เพราะว่าสิ่งที่เราค้นหามาได้ด้วยตนเองนั้น เราจะเห็นคุณค่าของมันมากกว่าสิ่งที่ผู้อื่นยัดเยียดมาให้เรา จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 17:32:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 วันแรกๆผมลองนั่งสมาธิ  พยายามเพ่งความคิดให้อยู่ที่ลมหายใจ ในช่วงแรกก็ดูเหมือนจะราบรื่นดี จิตไม่ว่อกแว่ก แต่พอสักพักความทรงจำเก่าๆมันก็แทรกเข้ามาในจิต ผมพยายามดึงให้กลับมาอยู่ที่เดิม...แต่ทว่าไม่สำเร็จ ผมยังเอาความทรงจำ"ซึ่งผ่านมาแล้ว"มาทำร้ายตัวผมเองอยู่ตลอดเวลา ผมเคยอ่านหนังสือ "เข็มทิศชีวิต"ของคุณ ฐิตินาถ ณ พัทลุง ซึ่งได้เขียนประสบการณ์ตอนที่คุณฐิตินาถได้ไปปฏิบัติธรรมใหม่ๆ ข้อความตอนนั้นมีอยู่ว่า "คำพูด การกระทำ เหตุการณ์ที่เราไม่ชอบใจอาจจะจบไปตั้งนานแล้ว แต่ตัวเรานี่แหละ ที่หยิบคำพูด การกระทำ เหตุการณ์นั้นๆมาเปิดดู เปิดฟังในหัวเราซ้ำแล้วซ้ำอีก เหมือนกับคนอื่นเขาแทงเราได้แค่เพียงครั้งเดียว แต่ตัวเรานี่แหละ ที่หยิบมีดด้ามนั้นมาแทงตัวเองไม่ยอมจบ ไม่ยอมวาง ถ้าเราเฝ้าสังเกตจิตใจของตัวเอง   เราจะรู้ทันทันทีที่ใจหยิบมีด หยิบความคิดมาทิ่มแทงตัวเอง" จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 17:42:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จากตอนแรกที่ผมเกือบจะถอดใจ ไม่อยากปฏิบัติธรรมต่อไป ผมนึกถึงบทความที่คุณฐิตินาถเขียนเอาไว้อย่างนั้น ผมก็เกิดกำลังใจฮึดที่จะตั้งใจนั่งภาวนาต่อไป ไม่มีใครทำอะไรสำเร็จได้ในครั้งแรกหรอก ถ้าเป็นอย่างนั้นโลกนี้ก็ไม่จำเป็นต้องมีโรงเรียน ไม่จำเป็นต้องมีครูอาจารย์หรอก จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 17:44:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 วันที่สองของการภาวนาจิต ผมทำจิตไม่ว่อกแว่กได้นานกว่าวันแรก ถึงแม้ว่าช่วงหลังๆ จิตจะฟุ้งซ่านคิดเรื่องเดิมๆอยู่ แต่ผมก็ถือว่าผมประสบความสำเร็จ อย่างน้อยเราก็เอาชนะความคิดที่ทิ่มแทงเราอยู่ แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาที่ไม่นานมากก็ตาม คิดไปคิดมา..ผมเริ่มอิจฉาเด็กทารกตัวน้อยๆ หลายคนคงสงสัยว่าอิจฉาไปทำไม ไม่ใช่ผมอิจฉาว่าเด็กทารกเค้ามีคนดูแลเอาใจใส่ หรือว่าผิวพรรณของเด็กทารกดูสดใส มีเลือดฝากหรอกครับ ผมอิจฉาจิตใจของเด็กทารกตัวน้อยๆ ที่ยังไม่มีสิ่งต่างๆมาปรุงแต่งความคิด เสมือนหนึ่งผ้าขาวที่ยังไม่ทันได้ละเลงสีลงไป หรือถ้ามันได้ถูกละเลงสีลงไปบ้างแล้ว มันก็คงไม่เลอะเทอะเหมือนจิตของผมในตอนนี้หรอก จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 17:52:23 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ในช่วงที่ผมอยู่ที่วัด วัดนี้ไม่พลุกพล่านมากนัก อาจเป็นเพราะการเดินทางมาซึ่งอาจลำบากพอสมควร และช่วงนี้ยังไม่อยู่ในช่วงวันพระที่คนยังไม่มาปฏิบัติธรรมกัน ในวัดนั้นจึงมีฆราวาสเพียงไม่กี่คน เท่าที่นับได้ก็มีตัวผม  น้องโอ๋  คนขับรถ นอกนั้นผมเห็นแต่พระและแม่ชี ที่วัดเค้าจะแยกกันนอน ชายนอนที่หนึ่ง หญิงนอนอีกที่หนึ่ง ไฟฟ้ามีใช้เพียงไม่กี่จุด เพราะใช้กระแสไฟจากแบตเตอรี่ หรือบางทีก็ใช้จากพลังแสงอาทิตย์ หอนอนของฆราวาสชายดูใหญ่โต แต่มีผมนอนคนเดียว มองไป 360 องศาดูๆมันโล่งไปหมด ไม่คุ้นเคยเอาซะเลย แถมหอนอนก็มืดมิด มีแค่เทียนไขกับไฟฉายเท่านั้นที่อนุญาตใช้ได้ กลางคืนตอนเดือนมืดๆนึ่ถ้าใจไม่แข็งพอ อาจนอนไม่หลับผวาตลอดคืน เพราะจะมีเสียงแปลกๆตลอดทั้งคืน ไม่ว่าจะเป็นเสียงลมกระทบใบไม้ต้นไม้ เสียงกระแทกของท่อนไม้กับตัวอาคาร จิตผมตอนนั้นคิดไปต่างๆนาๆ มาตั้งสติคิดอีกที  มันก็เป็นแค่สิ่งที่เราปรุงแต่งความคิดของเราเองไม่ใช่เหรอ? เราคิดว่าจะมีสิ่งนั้นสิ่งนี้มาหาเรา  เราเคยเห็นมันมั้ย มีข่าวคนตายเพราะถูกผีหักคอมั้ย?  เปล่าเลย.... สรุปก็คือ คืนแรกนอนไม่ค่อยหลับ คืนต่อๆมา หลับสนิทเหมือนถูกไม้ทุบหัว ถึงแม้ว่าจะนอนเร็วกว่าที่เคยมากๆ (ที่วัดนอนประมาณหนึ่งถึงสองทุ่ม) จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 18:02:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 วันแรกนอนตื่นหลายรอบมากๆ ความจริงตื่นนอนตั้งแต่ตีสามตีสี่  แต่ก็นอนแช่อยู่ไม่ได้ไปไหน น้องโอ๋เลยบอกว่าให้มาช่วยแม่ชีทำอาหารเช้า ซึ่งเค้าจะเริ่มทำกันประมาณตีสี่   ที่โรงครัวนี้แม่ชีจะเป็นผู้ประกอบอาหารทั้งหมด จะมีบางส่วนที่ญาติโยมจะจัดมาถวาย ส่วนใหญ่ที่อิสานเค้าจะตักบาตรกันแค่ข้าวเหนียว อาหารบางทีเค้าก็ทำมาถวายที่วัด  ถ้าวันไหนมีโยมมาถวายเยอะก็สบาย ถ้าวันไหนมีอาหารมาถวายน้อยก็ต้องกินกับน้อยลง แม่ชีที่นี่มีไม่กี่คน ส่วนใหญ่อายุเยอะแล้ว  ยังสงสัยอยู่ว่าแม่ชีทำอาหารทันได้อย่างไร เพราะงานทำอาหารนั้นจุกจิกมาก จากที่ได้ไปช่วยอยู่สองสามวัน รู้สึกอยากมาช่วยตลอด จะได้ผ่อนแรงของแม่ชีไปได้ไม่มากก็น้อย จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 18:07:39 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ที่นี่ทั้งพระสงฆ์ แม่ชี ฆราวาสจะกินเหมือนๆกันคือกินแค่อาหารมื้อเช้า ไม่มีมื้อเพล   มื้อเช้าพระจะฉันประมาณเจ็ดโมงครึ่ง แล้วในตอนประมาณบ่ายโมงก็จะฉันได้แค่น้ำปาณะ(ไม่แน่ใจว่าสะกดถูกหรือไม่) วันแรกก็ทำท่าจะไม่รอด ตอนกินอาหารเช้าเนี่ยพยายามกินเยอะแล้ว แต่ตอนบ่ายๆมาท้องมันก็ร้องโครกครากซะงั้น ตอนดึกๆเนี่ยยิ่งไม่ต้องพูดถึง ลุกเร็วๆพาลจะหน้ามืดเอา ถ้าไม่ได้ลูกอมสองสามเม็ดท่าจะไม่รอด ขอบคุณผู้ผลิตลูกอม ที่ให้ผมมีชีวิตรอดต่อไปอีกหนึ่งวัน จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 18:16:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอเว้นช่วงแป๊บนึงน่ะครับ เดี๋ยวหนึ่งทุ่มมาโพสต์ต่อครับ . . . ตอนนี้ติดภาระกิจการงานครับ จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 18:18:13 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมมีความรู้สึกว่ากินข้าวที่วัดมันอร่อยกว่าที่ผมนั่งกินที่บ้าน ทุกๆวัน ผมมัวแต่ทำงานงกๆ ทำงานเสร็จตอนเที่ยงก็ต้องรีบๆกินข้าวถุงหรืออาหารกล่อง นั่งกินคนเดียวในห้องแคบๆ มองฝาผนัง(คิดแล้วอนาถตัวเองชะมัด) เจริญอาหารเพราะได้กินอาหารที่อย่างน้อยเราก็มีส่วนได้ช่วยทำ แม้จะเป็นแค่งานปอกผลไม้เล็กๆน้อยๆ แต่ก็รู้สึกภูมิใจที่ได้ทำให้คนอื่นได้กิน เจริญอาหารเพราะมีคนมาร่วมทานพร้อมๆกันหลายคนทั้งพระสงฆ์ทั้งฆราวาส ฆราวาสนั้นก็จะมาไม่ค่อยซ้ำหน้า บางคนก็มาถวายอาหารที่วัด แล้วก็เลยมานั่งกินอาหารที่วัดซะเลย   เวลานั่ง เค้าจะนั่งเรียงตามอาวุโส แต่ถ้าเป็นพระสงฆ์ก็จะนั่งเรียงตามพรรษาที่บวช อาหารจะเริ่มส่งจากพระอาจารย์ส่งต่อมาเรื่อยๆจนสุดทาง อาหารที่เหลือก็จะมีชาวบ้านมาเก็บไปกินที่บ้าน บ้างก็ไปแบ่งปันให้ลูกหลาน เศษอาหารก็ให้หมาให้แมว  ไม่เคยเหลือให้ไร้ประโยชน์ จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 18:39:31 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 55 10:59:41 จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 18:48:49 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 55 11:00:04 จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 18:57:26 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 55 11:00:26 จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 19:04:35 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มีอยู่วันหนึ่งที่ผมได้มีโอกาสติดตามพระไปบิณทบาตร อย่างที่บอก  ชาวบ้านที่นี่เค้าจะใส่บาตรกันแต่ข้าวเหนียว จะมีบ้างบางคนที่อาจมีอาหารเป็นถุงเล็กๆน้อยๆมัดรวมมากับข้าวด้วย ชาวบ้านทางอิสานเค้าเลื่อมใสพุทธศาสนากันมาก เห็นออกมาใส่บาตรกันเยอะแยะไปหมด ทั้งผู้ใหญ่ทั้งเด็กเล็กๆ เห็นแล้วชอบบรรยากาศแบบนี้จังเลย หน้าตาของชาวบ้านที่ได้ใส่บาตรพระเสร็จแล้วก็จะดูอิ่มเอิบอิ่มบุญ จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 19:08:09 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ทางอิสานถึงแม้ทางสถิติของประเทศจะระบุว่าเป็นภาคที่ยากจนที่สุด แต่สิ่งที่ผมได้เห็นและได้รับรู้คือคนที่นี่เค้ารำรวยไปด้วยบุญ ร่ำรวยไปด้วยจิตใจแห่งความเป็นมิตรและความจริงใจ อยากอยู่ที่นี่ต่ออีกสักหนึ่งเดือนจัง นี่ถ้าไม่ติดภาระกิจการงานน่ะ อยู่ต่อไปแล้วหล่ะ น่าเสียดาย จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 19:12:14 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ณ วัดแห่งนี้มีไก่อยู่ตัวหนึ่ง ตอนแรกที่เห็นก็ค่อนข้างแปลกใจ เพราะเจ้าไก่ตัวนี้ไม่กลัวคนเอาซะเลย แถมยังเดินตามติดแม่ชีต้อยๆ น้องโอ๋ของเราเลยไปถามแม่ชีได้ความมาว่า ไก่ตัวนี้เกิดมาจากแผงไข่ในโรงครัว แม่ชีจะเอาไข่มาทำอาหาร แล้วมีไข่วางอยู่ในแผงไข่เป็นชั้นๆ วันนึงแม่ชีรู้สึกว่ามีอะไรดิ้นๆอยู่ในแผงไข่แผงรองสุดท้าย เลยยกขึ้นดู ปรากฏว่าเป็นลูกเจี๊ยบ แล้วตั้งแต่วันนั้นมา มันก็คงคิดว่าแม่ชีเป็นแม่ของมันหล่ะมั้ง ก็เลยชอบติดตามคนมาตั้งแต่บัดนั้น แม่ชีเลยตั้งชื่อให้มันว่า "เจ้าแผง" ชื่อน่ารักเชียว เห็นหรือเปล่าว่าขนาดไก่ที่มันเกิดมาดูเหมือนจะอาภัพ แม้ว่ามันจะไม่เจอแม่แท้ๆของมัน แต่รอบตัวของมันก็ยังมีคนที่รักมันคอยฟูมฟักดูแลเอาใจใส่ เพราะฉะนั้นคนที่เกิดมาแล้วคิดว่าตัวเองต้อยต่ำ ไร้วาสนา ก็คิดเสียว่าโลกนี้คงไม่ได้มีแต่ด้านมืดแต่เพียงด้านเดียว ไม่ช้าไม่นาน ความสว่างก็จะส่องมาถึงตัวท่านเอง ขึ้นอยู่กับว่าเราจะอดทนรอกับสิ่งนั้นได้นานสักแค่ไหน แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 50 08:52:40 จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 19:16:05 ]

ความคิดเห็นที่ 19 หากใครที่คิดว่าชีวิตล้มเหลว ชีวิตหมดหวังให้ดูรูปนี้ไว้ ต้นไม้แม้จะถูกตัดกิ่งตัดก้าน  มันก็ยังพยายามแตกใบแตกกิ่งออกมาใหม่ ถึงแม้ว่ามันจะต้องเริ่มต้นใหม่ทั้งหมดก็ตาม แต่อย่างน้อยมันก็สู้ ไม่ท้อถอย มีคนกล่าวเอาไว้ว่าคนที่ยอมแพ้กับโชคชะตา คนที่ไม่สู้กับมรสุมชีวิตก็เหมือนกันตายไปแล้วครึ่งหนึ่ง หากหัวใจยังเต้นอยู่ หากยังมีแรงที่ขยับแขนขาได้อยู่ ทำไมไม่ขยับแขนขานั้นและออกมาสู้กับมันต่อไป ถึงจะสู้แล้วล้มอีกอย่างน้อยเราก็ได้ชื่อว่าคนที่ไม่แพ้แก่ใจของตนเอง จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 19:20:15 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ที่สำคัญที่ผมยิ้มได้ในวันนี้ ส่วนหนึ่งก็เพราะผมมีเพื่อนๆที่คอยให้กำลังใจ ขอบคุณสำหรับความหวังดีที่เพื่อนๆทุกคนมีให้ วันนี้ผมจะลุกขึ้นสู้ต่อไปครับ . . . . ธรรมสวัสดี แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 50 19:21:43 จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 19:21:31 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ลืมรูปครับ ขออภัย . . . อย่าลืมเอาใจใส่คนที่คุณรัก ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ พี่น้อง หรือแม้กระทั่งเพื่อนร่วมโลกของคุณ เพราะมนุษย์เราก็เป็นเพียงธาตุ จะอยู่หรือจะไปไม่สามารถมีใครกำหนดได้ . . . ธรรมสวัสดี(รอบที่สอง) จากคุณ : Dr.Manta - [ 13 พ.ย. 50 19:25:53 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ชอบรูปยายนั่งพนมมือจังครับ   ดูศรัทธาดี จากคุณ : Watcha_chai - [ 13 พ.ย. 50 19:52:29 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อนุโมทนาบุญด้วยนะค่ะพี่หมอ.. ..หากเพียงแต่เราทำจิตให้สงบ ปลดสิ่งปรุงแต่งจิตใจออกซะบ้าง แม้เป็นเพียงชั่วระยะเวลาหนึ่ง เราจะรู้ว่าเวลาเพียงน้อยนิดนั้นช่างสุขใจยิ่ง.. ..รูปสวยๆ เข้ากับอุบายธรรมได้เหมาะค่ะ อ่านแล้วรู้สึก "อิ่มใจ" ดีจัง  :) ว่าแต่วัดที่พี่หมอไปเนี่ยน่าไปบ้างค่ะ.. แต่คิดไปมาจิตคงยังไม่แก่กล้าพอเนี่ยสิ จากคุณ : หนูอร (สะพานไม้) - [ 13 พ.ย. 50 20:13:56 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ผมชอบภาพ และ เรื่องราว มากๆเลยคับ ภาพเล่าเรื่องได้ดีจริงๆ นับถือ นับถือ คุณหมอน่าจะเอาไปพิมพ์เป็นหนังสือขายได้เลยนะ จากคุณ : tthanes - [ 13 พ.ย. 50 20:20:35 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ปีที่แล้วผมไปปฎิบัติธรรม มา ได้อะไรติดอก ติดใจ (คงไม่ใช่ติดไม้ติดมือ) กลับมาสังเกตุตัวเอง ก็เห็นความเปลี่ยนแปลงครับ อย่าง.. คคห.ที่7 ผมก็เคยเป็น ครับ พอฟังคำหลวงตาแล้วก็เกิดสะกิดใจครับ ถ้ามองอะไรแล้ววอกแวก มิต้องเอาไม้จิ้มตา เพื่อให้มองไม่เห็นไปเลยหรือ... เพราะปัญหา มันไม่ได้อยู่ที่ตา ปัญหามันอยู่ที่ใจครับ ... อยากมีโอกาสไปปฎิบัติธรรมอีกจัง คงจะเห็นอะไรอีกเยอะ...ที่สุดสำคัญที่ //ใจ ครับ จากคุณ : มะลิ บาน บาน - [ 13 พ.ย. 50 21:15:22 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณครับ สำหรับข้อคิดดี ๆ ในกระทู้นี้ จากคุณ : หมียักษ์ - [ 13 พ.ย. 50 21:32:37 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ธรรมชาติ ความสุข ความร่มเย็น ก็ทำให้จิตใจเป็นสุขจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : siansian (siansian) - [ 13 พ.ย. 50 21:40:41 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ภาพสวยมากค่ะ   มาลงชื่อ .......... เดี๋ยวกลับมาอ่านต่อ จากคุณ : LicenceNo.0 - [ 14 พ.ย. 50 07:57:52 ]

ความคิดเห็นที่ 29 แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 55 11:00:58 จากคุณ : Dr.Manta - [ 14 พ.ย. 50 13:31:59 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 55 11:01:20 จากคุณ : Dr.Manta - [ 14 พ.ย. 50 13:57:05 ]

ความคิดเห็นที่ 31 สงบจัง   ภาพสวยมากค่ะ จากคุณ : egibung - [ 14 พ.ย. 50 16:10:15 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ครั้งหนึ่งในชีวิตลูกผู้ชาย ที่ยอมห่างหายจาก กิเลส จากคุณ : สงบดี - [ 14 พ.ย. 50 18:10:59 A:125.26.55.10 X: TicketID:130166 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อนุโมทนาบุญด้วยนะครับ แนะนำคุณหมอ ลองอ่าน หรือฟังธรรมะของหลวงพ่อปราโมทย์ ที่เคยอยู่ห้องศาสนา ซึ่งตอนนี้ท่านบวช และมีลูกศิษย์ลูกหาเยอะพอสมควรครับ ที่ www.wimutti.net   หลวงพ่อเคยใช้ log in  สันตินันท์ ท่านให้คำแนะนำดีมาก ๆ เลยครับ  สงสัยเล็กน้อยเหมือนกันนะครับว่า ถ้าจะไปทำบุญตามวัดป่า ควรซื้อเทียน ไม้ขีด ถ่านไฟฉาย ไปถวายท่านหรือเปล่า นะครับ แก้ไขเมื่อ 15 พ.ย. 50 00:51:48 จากคุณ : ever rich - [ 15 พ.ย. 50 00:47:35 ]

ความคิดเห็นที่ 34 คุณ ever rich ครับ ขอบคุณน่ะครับที่มาแนะนำเวปดีๆให้ ส่วนเรื่องการถวายของให้พระนั้น ไม่ว่าจะถวายอะไร ถ้าเราให้พระท่านด้วยความศรัทธา ผมว่าถวายอะไรก็ดีทั้งนั้น ยิ่งถ้าถวายปัจจัยที่จำเป็นต่อการปฏิบัติธรรมของท่าน ผมว่าก็ยิ่งจะได้กุศลยิ่งๆขึ้นไปอีกครับ ที่วัดนี้เวลาพระฉันน้ำปาณะตอนบ่ายเสร็จ พระก็จะช่วยกันทำงานเล็กๆน้อยๆครับ ผมเคยไปช่วยท่านทำความสะอาดห้องเก็บของ ก็เห็นมีคนนำเทียนไข ไฟแช็ค ไฟฉายมาถวายอยู่เนืองๆ บางทีก็มีคนนำหลอดไฟฟลูออเรสเซนส์มาถวายก็มี(ซึ่งอาจไม่ได้ใช้) แต่ก็แล้วแต่ศรัทธาของผู้ถวายหล่ะครับ วันนี้ไม่ได้ใช้ วันหน้าก็ต้องได้ใช้ ไม่เสียของหรอกครับ ขออนุโมทนาด้วยครับ หากจะนำสิ่งของเหล่านี้ไปถวายวัด จากคุณ : Dr.Manta - [ 15 พ.ย. 50 07:14:41 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ถ่ายภาพสวยเหมือนเดิมนะคะ... แต่ว่าคราวนี้ดูแล้วสงบ เย็นใจดีค่ะ จากคุณ : **dok-krajeab** - [ 15 พ.ย. 50 07:49:06 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ผมว่าคุณหมอมีวาสนาทางธรรมนะครับ ขอสนับสนุนให้คุณหมอ ปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง(ผมจะได้มีสหายธรรมเพิ่มอีก 1 ท่าน 555+) เพราะอาชีพของคุณหมอคงเอื้อต่อการเห็นความไม่เที่ยงของสังขารได้เร็วกว่าคนอื่น   ที่ผมแนะนำธรรมะ ของหลวงพ่อปราโมทย์ เพราะคิดว่าน่าจะถูกจริตกับคุณหมอ นะครับ   ถ้าหากว่าโหลดธรรมะ ไม่ได้ ผมมีซีดี ของ หลวงพ่อที่ได้รับแจกจาก ห้องสมุดอารีย์เมื่องานสัปดาห์หนังสือที่ผ่านมา  ยินดี copy ส่งให้ โดยไม่คิดค่าใช้จ่ายใด ๆ ครับ ส่ง ชื่อที่อยู่ มาหลังไมค์ ได้นะครับ จากคุณ : ever rich - [ 16 พ.ย. 50 01:40:17 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อนุโมทนาในบุญกุศลครั้งนี้ด้วยครับ ขอบคุณที่แวะไปชมที่กระทู้ผลและให้กำลังใจครับ ภาพประกอบยอดเยี่ยมมากครับ หลายๆอย่างที่คุณหมอ(ทราบจากกระทู้ข้างบนและขออนุญาตเรียกตามนะครับ) บรรยายถึงความรู้สึกในการไปปฏิบัติครั้งนี้ มันมีหลายอย่างที่เหมือนกันอย่างมาก ความรู้สึกผมมันยังชัดเจนใหม่สดเพราะเพิ่งกลับมาวันก่อนนี้เอง จากคุณ : Ingrid - [ 16 พ.ย. 50 08:52:31 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณ Dr.Manta มากๆ ครับ ผมอ่านแล้วรู้สึกดีขึ้นมามากเลยครับ ผมเป็นคนนึงที่ชอบเก็บเอาเรื่องราวเก่า ๆ มาคิดมากเสมอ มันสลัดออกจากตัวผมไม่ได้ซักที เพื่อนผมแนะนำให้ลองนั่งสมาธิก่อนนอนดู ผมฟังแล้วน่าจะง่าย แต่ทำเข้าแล้วภาพเก่าๆ ที่เราอยากจะลืมมันจะเข้ามาแทรกอยู่ตลอดเวลา เพื่อนผมมันก้บอกว่าตอนแรกมันก็เป็นอย่างนี้ทุกคน ปัจจุบันกำลังพยายามอยู่ครับ ไม่เริ่มวันนี้แล้วเมื่อไหร่ล่ะ.... จากคุณ : tae (taetrue) - [ 16 พ.ย. 50 12:48:10 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ภาพสวยและความหมายดีๆมากๆเลยครับ บางภาพและบางข้อความ พอจะขอยืมไปใช้ที่เวปบ้างหรือเปล่าเอ่ยครับ จากคุณ : joblovenuk - [ 18 พ.ย. 50 15:01:38 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ยินดีครับ ตามสบายเลย ผมไม่หวงครับ เลือกเอาไปได้เลย จากคุณ : Dr.Manta - [ 19 พ.ย. 50 07:33:41 ]

ความคิดเห็นที่ 41 สวยมากๆเห็นแล้วเย็นตา สบายใจบอกไม่ถูก ขอเซฟไปเป็น desktop นะคะ จากคุณ : vnv - [ 19 พ.ย. 50 10:59:30 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เชิญเลยครับ ไม่ว่ากันครับ เป็นเกียรติมากครับที่มีคนเอาไปทำ Desktop จากคุณ : Dr.Manta - [ 19 พ.ย. 50 15:35:09 ]

ความคิดเห็นที่ 43 สวยจังเลยครับ ผมว่าดูรูปชุดนี้แล้วได้บรรยากาศอบอุ่นดี จากคุณ : Mr.DogGie - [ 20 พ.ย. 50 12:22:29 ]