ความคิดเห็นที่ 1 |
|
ออกจากที่อุทยานตีห้า อาศัยเหมารถจากร้านค้าที่กินมะคืนนั่นแหละพาไป ถึงที่ทำการน้ำตกหมันแดงประมาณหกโมงเช้าพอดี ผมปรี่ถามเจ้าหน้าที่ก่อนเลย ทากเยอะมั๊ยครับพี่ พี่เค้าบอก ที่นี่ไม่เยอะหรอก แต่ที่น้ำตกน่ะเยอะมาก อะจึ๋ย!!!!!!! ผมนี่ล่ะตัวกลัวทากสุดๆ สุดแบบสุดขั้วหัวใจเลย .....เอาวะ ไหนๆก็มาแล้ว เพื่อนๆบอกว่ามันกลัวยาเส้น เราก็เตรียมมา มันกลัวเค้าเตอร์เพน ก็เอามาแล้ว ที่ไม่มีก็เพียงแต่ถุงกันทากเท่านั้นแหละ คิดว่าแค่นี้ก็เหลือๆแล้ว ด้วยความที่กลัวว่าถ้าสายไปหนทางจะเละและมีคนแนะนำไว้(พี่แมว มาคามนิบง)ให้ไปก่อนใครนะจะเดินไม่ลำบาก แถมทากมันคงยังไม่ตื่นหรอก ไม่รอแม้แต่เจ้าหน้าที่เพราะเค้าบอกว่าเดินไปตามทางนี่แหละ ถึงแน่ๆ เดินไปเองเลยไม่ต้องมีใครนำก็ได้ เจ้าหน้าที่บอก ก็เดินซิครับ แหมอีกใจคิดเลยเถิดไปถึงก่อนจะได้ไม่มีใครมาบังมุมเรา คิดไปโน่น ทางเดินก็ไม่ลำบากอะไรหรอกระยะสองกิโลแรก(ลืมบอกไปต้องเดินเท้าจากปากทางเข้าไปอีกสามกิโลครึ่ง) แต่กิโลครึงที่เหลือนี่สิ ทางค่อนข้างชันลงเรื่อยๆ จนต้องจับกิ่งไม้ต้นไม้ไปด้วย ทันไดนั้นเรามองไปข้างหน้าก็เจอกับแสงลอดผ่านต้นไม้มาพอดีเลย มันเป็นภาพที่งามมาก แต่ด้วยอารมณ์ที่กลัวทากแถมกว่าจะคว้ากล้องออกจากกระเป๋า เปลี่ยนเลนส์ไวด์ได้(ตอนนั้นใส่เลนส์เทเลอยู่) แต่ก็ช้าไปซะละ มันเกิดแค่ช่วงเวลาแป๊บเดียวจริงๆแล้วก็หายไป คงเป็นเพราะมีเมฆเยอะนั่นเอง แต่ไม่เป็นไร เจ้านุมันถ่ายไว้ทัน เลยยืมภาพมันมาให้เพื่อนๆดูแก้ขัดไปก่อน แต่ภาพมันสวยจริงๆนะ ใครอยากให้กิ๊ฟมันก็เชิญตามอัธยาศัยเลยนะครับ แล้วผมจะเอาไปให้มันดู อิอิ
จากคุณ |
:
ฟ้าทะยานโจน
|
เขียนเมื่อ |
:
19 ก.ย. 52 23:59:44
|
|
|
|