|
โชคดีเรากับสามีชอบอะไรเหมือน ๆ กัน
และเรารู้เลยว่าต่อให้เราชอบอยู่ไม่เหมือนกัน เราคงไม่แยกบ้านกันอยู่แน่ ๆ สมมุติถ้าเราบอกเค้าว่าขอไปอยู่ที่ ๆ เราชอบ เค้าคงบอกว่าเลิกกันเลยดีกว่า จะแต่งงานกันทำไมเนี่ย อิ ๆ
คนเราไม่มีทางได้อะไรที่เราชอบไปซะทุกอย่าง ถ้าจำเป็น ต้องมีคนใดคนหนึ่งเสียสละสิ่งที่ตัวเองชอบ (คงไม่มีใครตายหรอกเนอะ) เพื่อให้ได้อยู่ด้วยกัน
ขนาดแต่งกันมาสิบกว่าปี เราไม่ชอบทำอะไรที่ต้องแยกกัน (ผัวเมียหลายคู่ที่เราเห็นอยู่บ้านเดียวกันแต่คนละมุมบ้าน แทบไม่ได้คุยกัน) ขนาดดูทีวีอยู่อีกคนลุกไปเข้าห้องน้ำอีกคนก็ตามมาเป็นเพื่อน (บ้าทั้งคู่) เลิกงานแล้วรีบกลับบ้านมาเจอกัน เรายังพอมีเพื่อนบ้าง แต่ก็น้อย ส่วนใหญ่โทรคุยกัน แต่สามีเราไม่เอาเพื่อนเลย ชอบอยู่บ้านอ่านหนังสือ
เราเลยนึกภาพไม่ออกว่าเราจะแยกบ้านกันอยู่ได้ยังไง มันต้องมีเหตุจำเป็นมาก ๆ เราถึงจะทำอย่างนั้น ไม่ใช่แค่อยากเฉย ๆ
เข้าใจความรู้สึกจขกท. เพราะญาติเราเคยแยกบ้านกับสามีเพราะหน้าที่การงาน เธอแทบประสาทกินเลยเพราะความเหงา
แต่ของอย่างนี้มันแล้วแต่คนค่ะ บางคนอยู่แยกกันบ้างแล้วดี ตื่นเต้นเวลามาเจอกันและรักกันมากขึ้น มีเวลาทะเลาะกันจับผิดกันน้อยลง อิ ๆ
| จากคุณ |
:
Schnuckiputz   
|
| เขียนเมื่อ |
:
6 ธ.ค. 55 22:56:02
|
|
|
|
อยู่บ้านคนละหลัง
